[นอกเมืองซินเย่] ป่าไผ่อี้สุย

XiangShan ดี

ลงสู่จิงโจว

พบกับชาวบ้าน และชายหนุ่มกับหนุ่มน้อย 7

หลังจากหญิงสาวช่วยเหลือแจกจ่ายอหารให้กับชาวบ้านแล้ว เธอจึงคิดที่จะเดินทางต่อไปเพื่อบรรลุเป้าหมายในแต่ละวันของเธอไว้ให้เร็วที่สุด

หญิงสาวเดินผ่านเหล่าชาวบ้านที่รู้สึกว่าจะอยู่พักแรมแถวนี้มาสักพัก พวกเขายังคงต้องการที่ไปแห่งใหม่อยู่ เพียงเพราะว่าความคิดของคนที่กี่คนทำให้ชาวบ้านนับพันต้องลำบาก

หากพวกเขาเหล่านี้อยู่ที่นี่ไปนานๆอาจจะต้องสูญเสียกำลังใจเป็นแน่ เราต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อเป็นการฟื้นฟูกำลังใจให้พวกเขา

หญิงสาวจึงลงไปเดินดูเหล่าชาวบ้านด้วยตัวเอง ในระหว่างเดินก็เห็นสภาพชาวบ้านบางส่วนมีสภาพจิตใจย่ำแย่

เธอคิดว่าถ้าหากปล่อยไว้ก็คงเข้าร่วมลัทธิผ้าเหลืองแน่ เธอต้องทำอะไรบางอย่างเพื่อให้กำลังใจพวกเขา

"ชาวบ้านที่เคารพรักทุกท่านเจ้าคะ ในสถานการณ์เช่นนี้ขอให้ทุกคนเชื่อมั่นกันเข้าไว้ ไม่นำความรุนแรงและเผยแพร่การปล้นและเข่นฆ่ามาสู่พวกเรา

แนวทางของเรานั้นจะเริ่มต้นแก้ที่ต้นเหตุ มิใช่ปลายเหตุซึ่งนำไปสู่ความรุนแรงและแก้ไขได้ยาก ดังนั้นเราต้องเชื่อมั่น และมีจิตใจที่แข็งแกร่งเข้าไว้นะเจ้าคะ

ขอให้ทุกท่านโปรดไตร่ตรองดีๆ นึกถึงคนรอบข้าง เพื่อนร่วมทางและคนที่อยู่ข้างหลังของท่านผู้รับฟังให้ดีนะเจ้าคะ"

หญิงสาวให้กำลังใจพวกเขา แม้ต่อให้ลำบากข่นแค้นในตอนนี้ สักวันก็ต้องมีคนมาช่วยเหลือพวกเขาแน่นอน

ก่อนไปจากที่นี่ หญิงสาวจึงคิดว่าน่าจะไปพบลิ่วชุนกับคุณชายไท่เหวินเสียก่อน

"คุณชายไท่เหวิน ก่อนไปข้าในวันนี้ข้าขอให้คุณชายเจอคนที่จะมาช่วยเหลือชาวบ้านโดยเร็วไวเจ้าคะ"

หญิงสาวกล่าว

"ข้าก็หวังเช่นนั้นแม่นาง " หลิวไท่เหวินเอ่ยพร้อมพยักหน้า

"แล้วก็ ลิ่วชุนจ๊ะ เดี๋ยวถ้ามีโอกาสเจี่ยเจี่ยจะแวะกลับมาหานะ" หญิงสาวบอกกับหนุ่มน้อยลิ่วชุน

"ครับเจี่ยเจี่ย.." ลิ่วชุนน้อยมองหญิงสาวที่เหมืนอว่าเตรียมจะออกเดินทางต่อ

"ลิ่วชุนเป็นเด็กหัวไว้เรียนรู้ได้เร็ว ถ้าหากหนูลิ่วชุนต่อยอดหมั่นฝึกฝนการเรียนรู้ของเจ้า เมื่อโตขึ้นเจ้าจะต้องเป็นกำลังสำคัญของแผ่นดินแน่นอน ข้าเชื่อเช่นนั้นนะจ๊ะ"

หญิงสาวเอ่ยชมหนุ่มน้อย

---------------------------

+2 Point จากการโรลให้เกียรติผู้ที่คุย ถ่อมตน

+2 Point ทุกครั้งที่โรลเรียนรู้ ทะเยอทะยาน

+2 Point ทุกครั้งที่โรลใช้กลอุบาย ทะเยอทะยาน

+2 Point จากการโรลใช้แผนการหรือกลอุบาย หูดี

+4 Point เมื่อโรลเพลย์เรียนรู้ นักวิชาการ

+5 Point โรลใช้กลอุบายหรือวางแผน นักวางแผน

+15 EXP จากการโรลสร้างความน่าเคารพศรัทธาต่อผู้พบเห็น หลังตรง

+10 EXP โรลสรรเสริญเหล่าผู้ที่คุยด้วย ถ่อมตน

+5 EXP จากการโรลเพลย์บริหารเสน่ห์ คิ้วหงส์

รวม 17 Point

หัก 30 EXP ให้ลิ่วชุน 30 EXP จากการสอนความรู้

---------------------------

ค่าศรัทธา

+15 ความศรัทธา ทุกครั้งที่โรลเผยแพร่ลัทธิหรือ โรลเกี่ยวกับศาสนา ถ่อมตน

+10 ความศรัทธา ทุกครั้งที่โรลเผยแพร่ลัทธิ ทะเยอทะยาน

+25 ความศรัทธา ทุกครั้งที่โรลเผยแพร่ลัทธิ เลื่อมใสศรัทธา

+15 ความศรัทธา ทุกครั้งที่โรลเผยแพร่ลัทธิหรือ โรลเกี่ยวกับศาสนา เลื่อมใสศรัทธา

รวม 65

+ ศรัทธา ตามจำนวน exp ที่ได้รับ คูณ 2 // ฐานะ ซินแสนอกรีต

---------------------------

171 หลิวไท่เหวิน

+5 พูดคุย

+15 คนที่คุยด้วย หูดี

+15 หัวดีเหมือนกัน

+5 ธาตุน้ำเหมือนกัน

+5 คิ้วหงส์ คนที่สนใจ

รวม 45

215 ลิ่วชุน (หวังจื่อเสีย)

+5 พูดคุย

+15 คนที่คุยด้วย หูดี

+15 หัวดีเหมือนกัน

+15 ทองหนุนน้ำ

+5 คิ้วหงส์ คนที่สนใจ

+25 จากการถ่ายทอดความรู้

รวม 85

----------------------------

@Watcher

XiangShan ดี

ลงสู่จิงโจว

พบกับชาวบ้าน และชายหนุ่มกับหนุ่มน้อย 8

หลังจากหญิงสาวแวะหมู่บ้านเซิ่งหุนเป็นที่เรียบร้อยแล้ว หญิงสาวจึงมีเส้นทางเป้าหมายเดิมที่วางไว้แต่แรก ก็คือเดินทางมายังนอกเมืองซินเอี๋ยเพื่อพบปะกับ

คุณชายหลิวไท่เหวินและหนุ่มน้อยลิ่วชุน กับชาวบ้านที่กำลังลำบากนับร้อยครัวเรือนอยู่ที่นี่ เธอตั้งใจว่าจะมาเยี่ยมพวกเขาถ้ามีโอกาส และก็เผยแพร่ความเชื่อศาสนาให้พวกเขาได้รับรู้

ว่าต่อให้มีสิทธิสตรีขึ้นมา ก็ไม่ริดรอนสิทธิของผู้อื่นแต่อย่างใด ปกครองไม่เท่าเทียม แต่การปฏิบัติเท่าเทียม อันนี้ก็น่าสนใจไปอีกแบบนึง ปกครองให้พวกเขาสบายและก็จะได้ทำให้พวกเขายอมรับ เลี้ยงได้ง่ายๆอยู่..

เมื่อหญิงสาวขี่ม้าเดินทางมาถึงป่าไผ่นอกเมืองซินเอี๋ยตามเส้นทางเดิมในวันนี้เอง หลังจากมองไปในป่าไผ่ก็พบกับคุณชายไท่เหวินและหนุ่มน้อยลิ่วชุนอยู่ด้วยกัน หญิงสาวจึงลงจากหลังม้า ลงไปคารวะทักทายทั้งสองอย่างเคารพ เนื่องด้วยตัวหญิงสาวเองมารบกวนค่อนข้างบ่อย

"สวัสดีเจ้าคะคุณชายไท่เหวิน รบกวนอีกครั้งสำหรับการมาเยี่ยมเยือนคุณชายเจ้าคะ

แล้วก็ สวัสดีจ๊ะลิ่วชุน" หญิงสาวเอ่ยพร้อมคำนับคุณชายไท่เหวินกับทักทายหนุ่มน้อยที่อยู่ในซุ้มแจกจ่ายอาหาร ดูเหมือนจะเพิ่งแจกจ่ายเสร็จไปไม่นานนัก

"สวัสดีแม่นาง เห็นแม่นางเดินทางมาบ่อยพร้อมด้วยความตั้งใจช่วยเหลือชาวบ้าน มีหรือที่ข้าจะไม่รังเกียจที่จะพบกับแม่นาง"

คุณชายไท่เหวินกล่าวต้อนรับทักทายหญิงสาวเช่นเคย

ส่วนหนุ่มน้อยลิ่วชุนก็ทำท่าหลบๆเล็กน้อยเหมือนจะประหม่านิดหน่อยตามประสาเด็กหนุ่มที่กำลังอยู่ในวัยเรียนรู้

"ในวันนี้ชาวบ้านยังคงขาดแคลนอาหารอยู่บ้างไหมเจ้าคะ?" หญิงสาวเอ่ยถามคุณชาย พร้อมกับมองเหล่าชาวบ้านที่ส่วนใหญ่จะนั่งๆยืนๆอยู่รวมๆกัน บางทีก็เริ่มทำที่บังแดดบังฝนจากไม้ไผ่อย่างง่ายๆเพื่ออยู่อาศัยชั่วคราว แต่ไม่รู้ว่าจะชั่วคราวไปถึงเมื่อใด.. การปล่อยพวกเขาไว้นานๆก็ไม่ใช่เรื่องดีเท่าไรนัก

"ก็ทะยอยให้ในทุกๆวัน แต่ก็ให้แบ่งกันไปทานตามเท่าที่จะแบ่งได้ตามปกตินั่นแลขอรับ หากแม่นางมาช่วยแบ่งเบาจะเป็นอะไรที่ดีมาก"

คุณชายไท่เหวินกล่าวยินดีให้หญิงสาวช่วยแจกจ่ายอาหารได้เสมอ เพราะลำพังตัวเขาเองก็ไม่สามารถแจกจ่ายอาหารให้กับชาวบ้านได้ทั้งหมดในวันเดียว

"เป็นกรุณาอย่างดีที่ที่คุณชายอนุญาติ" หญิงสาวคำนับขอบคุณ คุรชายไท่เหวินเช่นเคย

หลังจากนั้นหญิงสาวก็ได้เวรในการแจกจ่ายอาหารแก่ชาวบ้านบางส่วนที่กำลังหิวและขาดแคลน โดยเธอทำข้าวสวยแจกจ่ายมากขึ้น โดยไม่หวังอะไรตอบแทน

ระหว่างแจกจ่าย หญิงสาวจึงกล่าวพูดให้ชาวบ้านทุกๆท่านฟังไปด้วย

"ยินดีที่ได้พบกันอีกครั้งนะเจ้าคะ วันนี้ข้าจะมาขอพูดเรื่องความสงบสุขที่จะเกิดขึ้นจากการผลักดันสิทธิบางอย่างให้เกิดขึ้นบนแผ่นดินเจ้าคะ

ความสงบสุขที่จะเกิดขึ้นมาด้วยความร่วมมือร่วมใจของทุกๆท่านที่จะสนับสนุนส่งเสริมสิทธิสตรี

ความสันติสงบสุขจะเกิดขึ้นได้ถ้าหากเรารู้จักความเท่าเทียมบนแผ่นดิน ไม่กดขี่ดูถูกกันและกัน มีจิตใจเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่จริงใจ ช่วยเหลือซึ่งกันและกันบนแผ่นดิน

การส่งเสริมความรู้ก็เป็นอีกองค์ประกอบหนึ่งที่ทำให้ราษฎรหรือผุ้ฟังทุกท่านๆมีความรู้ ความเข้าใจที่จะดำรงอยู่กับผู้อื่นได้อย่างสงบ มีสติในการยั้งคิดกระทำสิ่งต่าง

รู้จักสิทธิของผู้อื่น ไม่ตกเป็นเหยื่อของข่าวลวง ความเชื่อที่นำไปสู่ความหลงงมงายและทำให้เสื่อมปัญญาของทุกๆท่านเจ้าคะ"

หญิงสาวบรรยายสำหรับการมาเยี่ยมเยือนในครั้งนี้ได้ผ่านพ้นไป พร้อมกับการแจกจ่ายอาหารบ่งบอกถึงคุณธรรมในลัทธิของเธอที่ควรพึงมี ควรกระทำ และคุณธรรมพร้อมกับสิทธิที่หญิงสาวต้องการจะผลักดัน

ให้พวกเขาได้รับรู้

เวลาผ่านไปหลังจากหญิงสาวแจกจ่ายอหารส่วนหนึ่งจนหมดแล้ว หญิงจึงเข้าไปคุยกับหนุ่มน้อยลิ่วชุน ที่นั่งอยู่ในซุ้มแจกจ่ายอหารรอคุณชายไท่เหวินเสร็จงาน

หญิงสาวกลัวเด็กน้อยจะเหงาเลยเข้าไปนั่งคุยเป็นเพื่อน ท่าจะให้ดีก็สอนสั่งความรู้ไปด้วยจะดีที่สุด

"ลิ่วชุนจ๊ะ วันนี้มาคุยกับเจี่ยๆอีกครั้งนะ มาฟังเรื่องเล่าของเจี่ยๆมั้ย?" หญิงสาวเอ่ยกับหนุ่มน้อย เธอย่อตัวลงให้คุยกับหนุ่มน้อยได้สะดวก

"เจี่ยๆจะเล่าอะไรให้ข้าฟังเหรอครับ?" ลิ่วชุนนั่งจ้องหญิงสาว รอว่าเธอจะเล่าอะไรให้ฟัง

"มีแน่นอนจ๊ะ ที่เจี่ยๆจะสอนเจ้าก็คือ สิ่งที่พึ่งปฏิบัติต่อเพื่อนร่วมโลก ก็คือจริงใจและไว้ใจซึ่งกันและกัน

ถ้าหากเรานำจิตใจอันอ่อนโยนของสตรีมาพึงปรับใช้กระการหนึ่ง คือความจริงใจ ไว้ใจกันและกัน ไม่เอาข้อเสียมาใช้ จะทำให้มีมิตรสหายเพื่อนฝูงมากมาย

การมีจิตใจและมิตรไมตรีที่ดีจะนำเพื่อนฝุงที่ดีมาให้นะจ๊ะ" หญิงสาวเล่าเรื่องให้เด็กน้อยลิ่วชุนฟังในครั้งนี้

มอบข้าวสวย 200 ถ้วยให้ชาวบ้าน

---------------------------

+2 Point จากการโรลให้เกียรติผู้ที่คุย ถ่อมตน

+2 Point ทุกครั้งที่โรลเรียนรู้ ทะเยอทะยาน

+2 Point ทุกครั้งที่โรลใช้กลอุบาย ทะเยอทะยาน

+2 Point จากการโรลใช้แผนการหรือกลอุบาย หูดี

+4 Point เมื่อโรลเพลย์เรียนรู้ นักวิชาการ

+5 Point โรลใช้กลอุบายหรือวางแผน นักวางแผน

+15 EXP จากการโรลสร้างความน่าเคารพศรัทธาต่อผู้พบเห็น หลังตรง

+10 EXP โรลสรรเสริญเหล่าผู้ที่คุยด้วย ถ่อมตน

+5 EXP จากการโรลเพลย์บริหารเสน่ห์ คิ้วหงส์

รวม 17 Point

หัก 30 EXP ให้ลิ่วชุน 30 EXP จากการสอนความรู้

---------------------------

ค่าศรัทธา

+15 ความศรัทธา ทุกครั้งที่โรลเผยแพร่ลัทธิหรือ โรลเกี่ยวกับศาสนา ถ่อมตน

+10 ความศรัทธา ทุกครั้งที่โรลเผยแพร่ลัทธิ ทะเยอทะยาน

+25 ความศรัทธา ทุกครั้งที่โรลเผยแพร่ลัทธิ เลื่อมใสศรัทธา

+15 ความศรัทธา ทุกครั้งที่โรลเผยแพร่ลัทธิหรือ โรลเกี่ยวกับศาสนา เลื่อมใสศรัทธา

รวม 65

+ ศรัทธา ตามจำนวน exp ที่ได้รับ คูณ 2 // ฐานะ ซินแสนอกรีต

---------------------------

171 หลิวไท่เหวิน

+5 พูดคุย

+15 คนที่คุยด้วย หูดี

+15 หัวดีเหมือนกัน

+5 ธาตุน้ำเหมือนกัน

+5 คิ้วหงส์ คนที่สนใจ

+35 มอบของที่ชอบให้ น้ำชาทุกเกรด

รวม 80

215 ลิ่วชุน (หวังจื่อเสีย)

+5 พูดคุย

+15 คนที่คุยด้วย หูดี

+15 หัวดีเหมือนกัน

+15 ทองหนุนน้ำ

+5 คิ้วหงส์ คนที่สนใจ

+25 จากการถ่ายทอดความรู้

+35 มอบของที่ชอบให้ ขนมเกรดม่วง+

รวม 115

----------------------------

@Watcher

XiangShan ดี

ลงสู่จิงโจว

พบกับชาวบ้าน และชายหนุ่มกับหนุ่มน้อย 9

เวลาต่อมา หลังจากหญิงสาวเผยแพร่เล่าเรื่องให้ราษฎรทั้ลี้ภัยจากกลุ่มลัทธิผ้าเหลืองมา ณ ที่ป่าไผ่นอกเมืองซินเอี๋ยขณะนี้

ที่เธอได้เคยเดินทางมาเยี่ยมเป็นครั้งคราว พร้อมกับพบเจอคุณชายหลิวไท่เหวินและหนุ่มน้อยลิ่วชุนเป็นผลร่วมในการพบปะเดินทางในหลายๆครั้งที่ผ่านมา

ที่น่าแปลกคือหนุ่มน้อยลิ่วชุนเองมีท่าทีสนใจและเอาใจใส่ชาวบ้านเหลือนี้ มักจะเดินเข้าไปสำรวจในกลุ่มฝูงชนในบางครั้งแต่ก็มีคุณชายหลิวไท่เหวินเป้นผู้ควบคุมเขา

ด้วยความเดียงสาของเด็กหนุ่มทำให้ชาวเมืองเอ็นดูหนุ่มน้อยผู้นี้ ซึ่งก็รวมไปถึงตัวหญิงสาวเองด้วย

เธอมองว่าเด็กน้อยผู้นี้จะดตขึ้นมาโดยมีจิตใจที่อ่อนโยนและช่วยเหลือผู้คนในอนาคตแน่นอน

ตั้งแต่ครั้งแรกที่หญิงสาวพบว่าที่นี่มีคนมากมาย เธอก็พยายามช่วยเหลือพวกมาตลอดตั้งแต่ช่วยแจกจ่ายอาหารให้กับพวกเขาทุกครั้งที่มาเยี่ยม

แต่ด้วยข้อจำกัดทางทุนทรัพย์ของเธอทำให้ทำได้ในจำนวนที่จำกัด สามารถแจกจ่ายได้ไม่มากมายเท่าไหร แต่ก็ดีกว่าปล่อยให้พวกเขาหิวโซในยามไร้ที่พึ่งเช่นนี้

หญิงสาวตระหนักว่า ทุกครั้งที่เรามาช่วยและจะเผยแพร่ความเชื่อไปด้วย นั่นเพราะว่ากำลังใจในการมีชีวิตอยู่ก็สำคัญไม่แพ้กัน หากหมดกำลังใจอยู่ต่อก็คงจะมีแต่นำพาตัวเองไปสู่หายนะ

หญิงสาวไม่ต้องการให้เรื่องเช่นนั้นเกิดขึ้น พร้อมกับมองว่าการหาที่พึ่งทางใจให้กับชาวบ้านเหล่านี้ก็นับว่าสำคัญ ถึงแม้ความเชื่อเรื่องเล่าของเราจะ...ออกจะนอกรีตก็เถอะ

แต่ที่ผ่านมายังไม่มีใครคัดค้าน หรือแย้งเราเลยแม้แต่นิดเดียว..

นั่นเสดงว่า พวกเขาต้องการที่พึ่งทางใจในระหว่างที่อาศัยอยู่ที่นี่ ฉะนั้นหญิงสาวก็ไม่เคยที่จะได้รับคำติอะไรจากพวกเขาเลย

นี่ก็เป็นโอกาสทองที่ดีโอกาสหนึ่ง..

ระหว่างหญิงสาวเดินสำรวจภายในป่าไผ่อยู่ในฝุงชนที่หลบภัย หญิงสาวก็ถูกดึงชะงักอะไรบางอย่าง..

หญิงสาวหันกลับไปมอง นั่นคือหญิงชาวบ้านคนหนึ่ง สภาพของนางดูค่อนข้างไม่สู้ดีนัก เนื่องจากเธอเองก็มาอยู่รวมกับผู้ประสบภัยเหล่านี้ด้วยเช่นกัน

"ไม่ทราบว่า...มีอะไรให้ข้าช่วยหรือไม่เจ้าคะ?" หญิงสาวก้มตัวลงไปคุยกับหญิงชาวบ้านคนนั้นแบบไม่ถือตัวและถ่อมตน เธอพยายามเป้นคนที่สามารถใกล้ชิดและเข้าถึงได้ไม่มีการห่างชั้นของตำแหน่งและตัวบุคคล

"แม่หญิง... ที่แม่หญิงเล่าเรื่องมาบ่อยๆนั่น จะเป็นจริงได้เหรอคะ..." หญิงสาวเอ่ยขึ้นถามด้วยน้ำเสียงดูไร้เรี่ยวแรงและสั่นครือ

"ที่ว่าความสงบสุขโดยยกสิทธิสตรีขึ้นมาช่วยพวกข้า...จะทำให้แผ่นดินดีขึ้นจริงๆเหรอคะ.." หญิงชาวบ้านคนั้นก็ถามคำถามได้ตรงจุดดี เหมือนเป้นการเคาน์เตอร์สิ่งที่หญิงสาวเล่ามาได้ว่าจะตอบผู้รับฟังอย่างไร..

แน่นอนว่าการรับฟังย่อมมีข้อกังขาข้องใจ แต่หญิงสาวก็จะสามารถอธิบายให้ฟังได้เนื่องจากไตร่ตรองมาอย่างดีแล้ว

ยังไงชาวบ้านไร้ที่พึ่งก็ต้องการคำตอบที่ชัดเจน หญิงสาวเลยถือโอกาสตอบข้อสงสัยต่อหน้าชาวบ้านทุกๆคนที่นั่งอยู่รอบตัวให้ฟังไปด้วย

"......ข้าเชื่อว่า ต้องทำได้เจ้าคะ" หญิงสาวกล่าว

"ที่ข้าเล่าไปไม่ใช่เล่าเรื่องให้ทุกๆท่านฝันลมๆแล้งๆเท่านั้น แต่ข้าจะทำให้มันเป็นจริงต่อให้จะยากเพียงใดก็ตาม ที่ว่าแผ่นดินนี้กำลังวุ่นวายสับสนเพราะแผ่นดินนี้ผู้บังคับใช้กฏที่ดีนั้น

หดหายไปจนหมด แทนที่ด้วยลัทธิที่ซึ่งอภินิหารมันใช้การไม่ได้เจ้าคะ อภินิหารไม่ได้การันตีว่าทุกอย่างจะสัมฤทธิ์ผลได้ และพวกเขาใช้สิ่งเหล่านี้มากเกินไปแทนที่จะใช้หลักธรรมาภิบาลและหลักมโนธรรมที่ดีในการปกครองคนเจ้าคะ

แต่การที่จะสัมฤทธิ์ได้นั้นต้องใช้ความเชื่อมั่น เชื่อมั่นในจิตใจที่กล้าจะเปลี่ยนแปลงแผ่นดินให้ดีขึ้น ใช้หลักจิตใจที่ดี เอื้เอเฟื้อเผื่อแผ่ จริงใจ กตัญญูรู้คุณต่อครอบครัว เพื่อนพี่้น้อง ไม่ดูถูกกันและกัน

ที่สำคัญการปลูกฝังความรู้แก่ราษฎรที่ควรพึงมีมากๆ เนื่องจากราษฎรไร้ความรู้จึงถูกชักจูงได้ง่าย จนเกิดการแบ่งแยกถ้าไม่มีความเชื่อที่เหมือนกัน

สำคัญอย่างยิ่งคือสิทธิสตรี ที่จะเป้นสิ่งเตือนว่า การกดขี่แบ่งแยกเช่นนี้ทำให้แผ่นดินไม่มีทางที่จะสงบสุขได้เลย หากบุรุษหรือสตรีไม่ขึ้นมาเท่าเทียมกันและช่วยเหลือกันและกัน มันจะมีประโยชน์อันใด

ถ้าหากปล่อยให้เรื่องของราษฎร แผ่นดินตกเป็นของบุรุษเพียงอย่างเดียว มันคงเป็นไปไม่ได้เจ้าคะ สตรีเองก้สามารถช่วยเหลือได้เช่นกัน

เหมือนที่พระแม่พหุชราเคยประทานคำกล่าวเอาไว้ว่า กล้าหาญ สติปัญญา ซื่อตรงเที่ยงธรรม เมตตาและความรุ่งเรื่อง สิ่งเหล่านี้จะเป็นที่พึ่งจิตใจแก่สตรีทุกๆท่านในการลุกขึ้นสู้และเปลี่ยนแปลงแผ่นดินนี้

ข้ามั่นจะว่า แผ่นดินนี้จะต้องได้รับการเปลี่ยนแปลงให้ดีขึ้นอย่างแน่นอนเจ้าคะ"

หญิงสาวเล่าให้ฟังแก่หญิงชาวบ้านคนนี้ ไปพร้อมๆกับชาวบ้านคนอื่นๆได้ฟังพร้อมๆกัน สร้างความเชื่อมั่นและศรัทธาไปพร้อมๆกัน

"ฮึก.. แม่หญิง...ข้าจะรอ..ข้าจะรอ.." หญิงชาวบ้านคนนั้นกุมมือหญิงสาวแน่น

"ขอให้เชื่อมั่นนะเจ้าคะ" หญิงสาวให้คำมั่นอีกคราหนึ่ง

ก่อนที่หญิงสาวจะเดินออกมาไปพบกับคุรชายหลิวไท่เหวินและลิ่วชุน ก็พบว่าเมื่อครู่ลิ่วชุนได้เดินมาดูหญิงสาวสนทนากับหญิงชาวบ้านคนนั้น

ทำให้ซึบซับเรียนรู้ไปด้วย แต่หญิงสาวว่าจะแนะนำเพิ่มอีกนิดหน่อย

"ลิ่วชุนจ๊ะ ความมีน้ำใจเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ ช่วยเหลือผู้ยากไร้นั้นเป้นสิ่งพึงควรกระทำดีอยู่แล้ว หากส่งเสริมให้สิทธิสตรี หรือบทบาทของสตรีมีมากขึ้นบนแผ่นดิน

ก็จะทำให้แผ่นดินน่าอยู่ขึ้นด้วยนะ" หญิงสาวเล่าเรื่องให้ลิ่วชุนฟังในเวลานี้..

---------------------------

+2 Point จากการโรลให้เกียรติผู้ที่คุย ถ่อมตน

+2 Point ทุกครั้งที่โรลเรียนรู้ ทะเยอทะยาน

+2 Point ทุกครั้งที่โรลใช้กลอุบาย ทะเยอทะยาน

+2 Point จากการโรลใช้แผนการหรือกลอุบาย หูดี

+4 Point เมื่อโรลเพลย์เรียนรู้ นักวิชาการ

+5 Point โรลใช้กลอุบายหรือวางแผน นักวางแผน

+15 EXP จากการโรลสร้างความน่าเคารพศรัทธาต่อผู้พบเห็น หลังตรง

+10 EXP โรลสรรเสริญเหล่าผู้ที่คุยด้วย ถ่อมตน

+5 EXP จากการโรลเพลย์บริหารเสน่ห์ คิ้วหงส์

รวม 17 Point

หัก 30 EXP ให้ลิ่วชุน 30 EXP จากการสอนความรู้

---------------------------

ค่าศรัทธา

+15 ความศรัทธา ทุกครั้งที่โรลเผยแพร่ลัทธิหรือ โรลเกี่ยวกับศาสนา ถ่อมตน

+10 ความศรัทธา ทุกครั้งที่โรลเผยแพร่ลัทธิ ทะเยอทะยาน

+25 ความศรัทธา ทุกครั้งที่โรลเผยแพร่ลัทธิ เลื่อมใสศรัทธา

+15 ความศรัทธา ทุกครั้งที่โรลเผยแพร่ลัทธิหรือ โรลเกี่ยวกับศาสนา เลื่อมใสศรัทธา

รวม 65

+ ศรัทธา ตามจำนวน exp ที่ได้รับ คูณ 2 // ฐานะ ซินแสนอกรีต

---------------------------

171 หลิวไท่เหวิน

+5 พูดคุย

+15 คนที่คุยด้วย หูดี

+15 หัวดีเหมือนกัน

+5 ธาตุน้ำเหมือนกัน

+5 คิ้วหงส์ คนที่สนใจ

+35 มอบของที่ชอบให้ น้ำชาทุกเกรด

รวม 80

215 ลิ่วชุน (หวังจื่อเสีย)

+5 พูดคุย

+15 คนที่คุยด้วย หูดี

+15 หัวดีเหมือนกัน

+15 ทองหนุนน้ำ

+5 คิ้วหงส์ คนที่สนใจ

+25 จากการถ่ายทอดความรู้

+35 มอบของที่ชอบให้ ขนมเกรดม่วง+

รวม 115

----------------------------

@Watcher

XiangShan ดี

ลงสู่จิงโจว

พบกับชาวบ้าน และชายหนุ่มกับหนุ่มน้อย 10

เวลาต่อมามา... หญิงสาวได้เดินทางล่องลงใต้อีกครั้ง โดยที่หญิงสาวมุ่งตรงลงมายังเมืองซินเอี๋ยก่อนเป็นอันดับแรกโดยที่ไม่ได้แวะที่ไหนก่อนเลย

เธอคิดว่าค่อยแวะหมู่บ้านเซิ่งหุนทีหลังถ้าใจตนเองอยากกลับไป ตอนนี้ ขอความต้องการตั้งลัทธิของเธอต้องมาก่อน...

หญิงสาวเดินทางผ่านลั่วหยาง สวี่ซาง หรูนาน แล้วมาจนถึงเมืองซินเอี๋ยได้สำเร็จ แต่แทนที่หญิงสาวจะเดินทางเข้าเมืองเธอไม่ทำเช่นนั้น เธอเดินทางเข้าป่าไผ่ที่อยู่นอกเมือง

ซึ่งมีคุณชายไท่เหวินและเด็กหนุ่มลิ่วชุน พวกเขาอยู่กับชาวบ้านที่ลี้ภัยอยู่นับพันยังคงไม่ได้ไปไหนแน่นอน...

เมื่อหญิงสาวมาถึงแล้วลงจากหลังม้าเมื่อเข้าใกล้เขตที่พักพิงผู้ลี้ภัยและซุ่มอาหารของคุณชายหลิวไท่เหวิน เธอเดินเข้าไปาหาพวกเขาด้วยความสง่างามเช่นเดิม

"อาจารย์ เจี่ยเจี่ยกลับมาแล้ว" หนุ่มน้อยลิ่วชุนเห็นหญิงสาว จึงวิ่งกลับไปแจ้งคุรชายหลิวไท่เหวินที่อยู่ที่ซุ้มอาหาร

หญิงสาวเห็นดังนั้นก็ยิ้มน้อยๆให้กับความกระตือรือร้นของหนุ่มน้อยลิ่วชุน แล้วเธอจึงพอพบกับคุณชายหลิวไท่เหวินที่อยู่ในซุ่มกับหนุ่มน้อย

"สวัสดีอีกครั้งเจ้าคะคุณชาย สวัสดีจ๊ะลิ่วชุน" หญิงสาวคำนับคุณชายอย่างนอบน้อมอีกครั้งแล้วก็ทักหนุ่มน้อยลิ่วชุน

"แม่นางเซียงซานสวัสดีขอรับ มาที่นี่ก็มาช่วยเหลือชาวบ้านเช่นเดิมสินะขอรับ หากแม่นางพร้อมก็สามารถแจกจ่ายอาหารได้ทุกเมื่อขอรับ"

คุรชายไท่เหวินกล่าว

"ยินดีอย่างยิ่งเจ้าคะ" หญิงสาวเอ่ยแบบดูไม่หนักหนาอะไร เพราะทำเยอะกว่านี้ก็ทำมาแล้ว...

จากนั้น หญิงสาวจึงทำอาหารนำมาแจกจ่ายให้กับชาวบ้านที่ลี้ภัยอยู่ที่ป่าไผ่นี้ให้ครบทุกคน ไม่ขาดตกบกพร่องใดๆทั้งนั้น

ซึ่งแน่นอนเมื่อหญิงสาวอยู่ในระหว่างแจกจ่าย เธอก็กล่าวพูดใจความสำคัญของลัทธิเธอให้พวกเขาได้ยิน กันเป็นทอดๆไป

"ผู้รับฟังที่เคารพทุกๆท่านเจ้าคะ ในครั้งนี้ข้าจะมาเพื่อประกาศถึงความเชื่อลัทธิที่ข้านั้นต้องการจะก่อตั้งขึ้นเจ้าค่ะ

ซึ่งก่อนหน้านั้นที่ข้าได้กล่าวไปล้วนหมายถึงหัวใจสำคัญของความเชื่อเราเจ้าคะ ซึ่งคือ เราต้องการผลักดันสิทธิสตรีเพื่อสตรีทุกๆท่านบนแผ่นดินนี้

ได้มีสิทธิมีเสียงเหมือนกับบุรุษทุกประการ ดังหัวข้อหลักที่ข้าได้กล่าวไปในก่อนหน้านี้ว่า

สตรีมีสิทธิที่จะเป็นหัวหน้าครอบครัว สตรีมีสิทธิในการร่วมบริหารแผ่นดินและการปกครอง สตรีมีสิทธิเสรีในการประกอบอาชีพบนแผ่นดินและครอบครองผินดิน

สตรีมีสิทธิที่จะได้รับการเรียนรู้สรรพวิชาศาสตร์ต่างๆเทียบเท่าบุรุษ และสตรีจะต้องไม่มีการนำกฏจารีตใดๆมาบีบบังคับกดขี่การใช้ชีวิตใดๆอีก

ถึงข้าจะเรียกร้องสิทธิสตรีขึ้นมาแล้วก็ตาม แต่สิทธิของบุรุษทุกๆท่านยังคงไว้เช่นเดิม ดำเนินไปตามปกติเช่นเดิมมิได้ต้องการเบียดเบียนบุรุษทกๆท่านเจ้าคะ"

"ดังนั้น ลัทธิของเรามีจุดมุ่งหมายที่จะช่วยเหลือเหล่าสตรีที่ลำบาก ที่ถูกตีตราว่าเป็นเพศที่อ่อนแอ ต้องอยู่กับเหย้าเฝ้ากับเรือนมายาวนานให้ดีขึ้น ส่งเสริมสิทธิสตรี ผ่อนปรน ยกเลิก ปรับเปลี่ยนกฏจารีตและความเชื่อที่กดขี่ดูหมิ่นสตรี

อยู่เหย้าเฝ้าเรือนทุกรูปแบบ ปกป้องผู้ที่อ่อนแอกว่า ให้ความรัก การศึกษาสรรพวิชา ส่งเสริมแนวคิดเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่แก่ผู้อื่นกับความคิดของสตรีอย่างเสรี ไม่ดูถูกซึ่งกันและกัน ซื่อสัตย์สุจริตกตัญญูต่อคู่ครองและบรรพบุรุษ

ใช้สติปัญญาการเจรจาหาทางออกอย่างสันติร่วมกัน รังเกียจดูหมิ่นต่อความรุนแรงทุกรูปแบบ

สนับสนุนความคิดของสตรี เรามีกฏและบรรทัดฐานใหม่แก่ทั้งสตรีและบุรุษเจ้าคะ

ยกระดับสิทธิฐานะของสตรีให้สูงขึ้น มีตำแหน่งและบรรดาศักดิ์ สตรีเองก็สามารถเป็นหัวหน้าครอบครัว ช่วยเหลือและปกครองชาติบ้านเมืองได้

ข้าอยากให้ทุกๆท่านได้จดจำลัทธิ หนี่ว์ กุ้ย เว่ย ของเราเพื่อที่จะนำแผ่นดินสู่ยุคที่รุ่งเรืองกว่า มาเริ่มต้นไปด้วยกันนะเจ้าคะ"

หญิงสาวกล่าวแนะนำลัทธิจบ ก็เท่ากับว่าแจกจ่ายอาหารจบครบทุกคนแล้วนั่นเอง

หลังจากแจกจ่ายอาหารจบแล้ว เธอจึงกลับมาคุยกับหนุ่มน้อยลิ่วชุนอีกครั้งนึง ในครัง้นี้หนุ่มน้อยได้ยินว่าหญิงสาวพูดครั้งนี้ต่างออกไปจากทุกๆครั้งที่ผ่านมามาก

"วันนี้เจี่ยๆพูดเรื่องอะไรไปบ้างเหรอครับ ดูไม่เหมือนครั้งก่อนๆเลย" หนุ่มน้อยถามหญิงสาว

"อ๋อ เจี่ยๆแนะนำพวกเขาเรื่อง สิทธิสตรีที่ควรมีบนแผ่นดิน น่ะจ๊ะ ว่าควรจะเป้นอย่างไร เอาเปนว่าเจี่ยๆเล่าให้ฟังเลยก้ได้นะ

เจี่ยอยากให้ทั้งบุรุษและสตรีมีความเสมอภาคกัน ไม่มีใครต้อยต่ำไปกว่ากัน ใช้หลักมโนธรรมที่ดีในการอยู่ร่วมกัน

ความจริงใจ เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ เห้นอกเห้นใจช่วยเหลือผู้อื่น ให้ความรักและความรู้ที่ดีแก่พวกเขาเป็นหลักสำคัญนะจ๊ะ ไม่กระทำความรุนแรง ไม่เห็นแก่ตัว ไม่ดูถูกใครๆก็ตามนะ

เพราะเมื่อถึงเวลานั้นแล้ว ทุกๆคนบนแผ่นดินนี่แหละจ๊ะที่จะช่วยเหลือซึ่งกันและกัน"

หญิงสาวเอ่ยเล่าเรื่องสอนแก่หนุ่มน้อยลิ่วชุน

เอาล่ะ ในวันนี้หญิงสาวเองก้หมดธุระที่นี่แล้ว เตรียมตัวออกเดินทางต่อจะดีกว่า..

[ เลี้ยงข้าวต้ม 5000 ถ้วยให้ชาวบ้าน ]

---------------------------

+2 Point จากการโรลให้เกียรติผู้ที่คุย ถ่อมตน

+2 Point ทุกครั้งที่โรลเรียนรู้ ทะเยอทะยาน

+2 Point ทุกครั้งที่โรลใช้กลอุบาย ทะเยอทะยาน

+2 Point จากการโรลใช้แผนการหรือกลอุบาย หูดี

+4 Point เมื่อโรลเพลย์เรียนรู้ นักวิชาการ

+5 Point โรลใช้กลอุบายหรือวางแผน นักวางแผน

+15 EXP จากการโรลสร้างความน่าเคารพศรัทธาต่อผู้พบเห็น หลังตรง

+10 EXP โรลสรรเสริญเหล่าผู้ที่คุยด้วย ถ่อมตน

+5 EXP จากการโรลเพลย์บริหารเสน่ห์ คิ้วหงส์

รวม 17 Point

หัก 30 EXP ให้ลิ่วชุน 30 EXP จากการสอนความรู้

---------------------------

ค่าศรัทธา

+15 ความศรัทธา ทุกครั้งที่โรลเผยแพร่ลัทธิหรือ โรลเกี่ยวกับศาสนา ถ่อมตน

+10 ความศรัทธา ทุกครั้งที่โรลเผยแพร่ลัทธิ ทะเยอทะยาน

+25 ความศรัทธา ทุกครั้งที่โรลเผยแพร่ลัทธิ เลื่อมใสศรัทธา

+15 ความศรัทธา ทุกครั้งที่โรลเผยแพร่ลัทธิหรือ โรลเกี่ยวกับศาสนา เลื่อมใสศรัทธา

รวม 65

+ ศรัทธา ตามจำนวน exp ที่ได้รับ คูณ 2 // ฐานะ ซินแสนอกรีต

---------------------------

171 หลิวไท่เหวิน

+5 พูดคุย

+15 คนที่คุยด้วย หูดี

+15 หัวดีเหมือนกัน

+5 ธาตุน้ำเหมือนกัน

+5 คิ้วหงส์ คนที่สนใจ

+35 มอบของที่ชอบให้ น้ำชาทุกเกรด

รวม 80

215 ลิ่วชุน (หวังจื่อเสีย)

+5 พูดคุย

+15 คนที่คุยด้วย หูดี

+15 หัวดีเหมือนกัน

+15 ทองหนุนน้ำ

+5 คิ้วหงส์ คนที่สนใจ

+25 จากการถ่ายทอดความรู้

รวม 80

----------------------------

@Watcher

XiangShan ดี

ลงสู่จิงโจว

พบกับชาวบ้าน และชายหนุ่มกับหนุ่มน้อย 10.5

โรลเพลย์เช็คชื่อสัปดาห์ที่ 2 วันที่ 20

หลังจากหญิงสาวช่วยเหลือแจกจ่ายอาหารแก่ชาวบ้านครบทุกคนแล้ว เธอก็เดินกลับไปยังซุ่มแจกจ่ายอาหารที่คุณชายหลิวไท่เหวินและลิ่วชุนนั่งพักอยู่

เมื่อหญิงสาวเดินมา ระหว่างนั้นคุรชายกำลังนั่งพักก็ทักหญิงสาวขึ้น

"เหนื่อยหน่อยนะขอรับแม่นาง ที่แจกอาหารให้ครบทุกคนเสียขนาดนั้นขอรับ"

คุณชาวไท่เหวินกล่าวชื่นชมหญิงสาว หลังจากหญิงสาวแจกอาหารกว่าพันๆจานจนครบทุกคน ซึ่งก็ใช้เวลานานโขอยู่

"ถ้าข้าช่วยบรรเทาทุกข์ราษฎรให้ดีขึ้นเป็นอย่างน้อยๆข้าก้ยินดีเจ้าคะ"

หญิงสาวคำนับ การกระทำของหญิงสาวที่ช่วยเหลือในแต่ละครั้งเธอไม่ได้เสแสร้งเลยแม้แต่น้อย เธอทำด้วยความจริงใจ

แต่อาจจะแฝงความต้องการที่จะสร้างความเชื่อลัทธิ ที่ต้องการให้เกิดขึ้นโดยการกล่อมเกลาราษฎรด้วยส่วนนึง

"แม่นางช่วยตามข้ามาหน่อยได้หรือไม่ขอรับ? ศิษย์ข้ารอที่ซุ้มนี้นะ" หลิ่วไท่เหวินกล่าวให้หญิงสาวตามไปสนทนา ณ ที่หนึ่ง แล้วให้ลิ่วชุนรอที่ซุ้มแจกจ่ายอาหาร

"ขอรับอาจารย์" ลิ่วชุนน้มอรับฟังแล้วรอที่ซุ้มแจกจ่ายอาหารกับเหล่าชาวบ้านไปก่อน

จากนั้น หญิงสาวและคุณชายไท่เหวินก็เข้าไปคุยในมุมหนึ่งของป่าไผ่ ที่มีโต๊ะและม้านั่ง 2 ตัว คุณชายและหญิงสาวจึงนั่งลงคนละตัวแล้วเริ่มการสนทนา

"หลายครั้งมานี้รบกวนแม่นางบ่อยครั้งนัก ตอนนี้ข้าก็มีคำขออย่างนึงที่อยากจะถามแม่นางพอดีว่าจะสมัครใจหรือไม่ขอรับ?"

คุรชายไท่เหวินเริ่มกล่าวบางอย่างเหมือนจะมีอะไรขอร้องนาง

"คุณชายไท่เหวินว่ามาก่อนได้เลยเจ้าคะ ข้าจะพิจารณาด้วย"

หญิงสาวพร้อมรับฟัง แต่จะเป็นคำขออะไรยังไง เธอจะพิจารณาอีกทีนึง..

"แม่นางช่วยนำจดหมายนี้ไปให้กับเถ้าแก่โรงเตี๊ยมชิงหมิง ที่ด่านหูเหลากวนได้หรือไม่ขอรับ?"

คุณชายไท่เหวินหยิบจดหมายออกมาแล้วยื่นให้หญิงสาวรับรู้

"จดหมายหรือเจ้าคะ?" หญิงสาวเอ่ยขึ้นพร้อมรับมาดู

"ไม่ทราบว่าโรงเตี๊ยมที่คุณชายกล่าวถึง อยู่ตรงไหนของด่านหรือเจ้าคะ" หญิงสาวเอ่ยถามให้แน่ใจอีกครั้งนึง

"โรงเตี๊ยมจะอยู่นอกด่านหูเหลากวน ไปทางตะวันออก 60ลี้ขอรับ ก่อนถึงด่านไกลโขอยู่" คุณชายให้ข้อมูล

"แล้วก็ยื่นจดหมายนี้ให้ผู้ดูแลโรงเตี๊ยม ข้ารู้สึกว่าเหมือนเสบียงที่นี่ค่อนข้างขาดแคลนลงทุกวัน เงินที่ข้านำติดตัวมาก็ร่อยหลอลง ให้เขาจัดหาเสบียงและนำเงินมาสมทบข้าที่นี่"

คุณชายไท่เหวินกล่าว

"ทราบแล้วเจ้าค่ะ ข้าจะนำไปส่งให้ถึงมือผู้ดูแลเจ้าคะ" หญิงสาวตกลงรับหน้าที่นี้

"รบกวนแม่นางจริงๆ หากทำสำเร็จข้าจะมอบสิ่งตอบแทนให้ขอรับ" คุรชายไท่เหวินคำนับหญิงสาวสำหรับการไหว้วานครัง้นี้

หลังจากได้รับการไหว้วานแล้ว หญิงสาวจึงออกเดินทางทันทีเพื่อไปยังโรงเตี๊ยมชิงหมิง ณ นอกด่านหูเหลากวนทันที...

+2 Point จากการโรลให้เกียรติผู้ที่คุย ถ่อมตน

+2 Point ทุกครั้งที่โรลเรียนรู้ ทะเยอทะยาน

+4 Point เมื่อโรลเพลย์เรียนรู้ นักวิชาการ

+15 EXP จากการโรลสร้างความน่าเคารพศรัทธาต่อผู้พบเห็น หลังตรง

+10 EXP โรลสรรเสริญเหล่าผู้ที่คุยด้วย ถ่อมตน

+5 EXP จากการโรลเพลย์บริหารเสน่ห์ คิ้วหงส์

รวม 8 Point / 30 EXP

---------------------------

171 หลิวไท่เหวิน

+5 พูดคุย

+15 คนที่คุยด้วย หูดี

+15 หัวดีเหมือนกัน

+5 ธาตุน้ำเหมือนกัน

+5 คิ้วหงส์ คนที่สนใจ

+35 มอบของที่ชอบให้ น้ำชาทุกเกรด

รวม 80

@Watcher

XiangShan ดี

ออกเดินทาง

นำจดหมายไปส่ง 7 เดินทางกลับมารายงาน เสร็จสมบูรณ์

หลังจากหญิงสาวเดินทางรอนแรมมาเมมืองสองเมืองหลังจากส่งจดหมายให้เถ้าแก่โรงเตี๊ยมเสร็จแล้ว เธอรีบเดินทางกลับมายังป่าไผ่นอกเมืองซินเอี๋ยทันทีเพื่อรายงานการดำเนินการ..

หลังจากหญิงสาวเดินทางขี่ม้ามาจนถึงป่าไผ่นอกเมืองซินเอี๋ย เธอจึงลงมาจากหลังม้า และเดินไปหาคุณชายไท่เหวินและหนุ่มน้อยลิ่วชุน..

ระหว่าทางก็เป้นภาพที่คุ้นตาหญิงสาวดี นั่นก้คือมีชาวบ้านหลบลี้ภัยอยู่ที่นี่มากมายนั่นเอง...

หญิงสาวเดินมาจนถึงซุ้มแจกจ่ายอาหาร ก็พบคุณชายไท่เหวินกำลังนั่งทานน้ำชาอยู่เหมือนเพิ่งจะเสร็จจากการแจกจ่ายอาหารมา...

"คุณชายที่เคารพไท่เหวิน ยินดีที่ได้พบอีกครั้งเจ้าคะ

เป็นยังไงบ้างจ๊ะลิ่วชุน สบายดีหรือไม่?" หญิงสาวเข้ามาทักทายคุณชายด้วยความนอบน้อม และทักทายหนุ่มน้อยลิ่วชุนด้วย

"อา แม่นางเซียงซานนี่เอง การส่งจดหมายไปยังโรงเตี๊ยมราบรื่นดีหรือไม่ขอรับ?"

คุณชายไท่เหวินกล่าวถามหลังจากยื่นจดหมายให้ไปส่งแล้ว

"เรียบร้อยดีเจ้าคะ ข้าส่งจดหมายของคุณชายให้กับผู้ดูแลแล้ว คุณผู้ดูแลจะจัดส่งเสบียงมาให้ในเร็วๆนี้เจ้าคะ ขอให้คุณชายไท่เหวินวางใจได้"

หญิงสาวกล่าวด้วยความสัตย์จริงทุกประการ

".....ข้าฟังจากน้ำเสียงแล้ว แม่นางมิได้โกหก คงจะไปส่งมอบถึงผู้ดูแลจริงๆ

ยังไงข้าต้องขอบคุณแม่นางอีกครั้งที่อุส่าห์สละเวลามากมายช่วยเหลือข้าและชาวบ้าน ข้าขอมอบสิ่งตอบแทนเล็กๆน้อยๆให้ขอรับ"

คุณชายไท่เหวินเอ่ยหลังมองว่าหญิงสาวไม่ได้โกหก กับมอบสิ่งตอบแทนให้

"ขอบพระคุณคุณชายไท่เหวินผู้มากบารมีเจ้าคะ หากข้าเห็นว่าสิ่งใดควรช่วยเหลือข้าจะทำเท่าที่ไหวเจ้าคะ

เรื่องช่วยชาวบ้านและแผ่นดิน ข้าเองก็อยากจะช่วยเหลือให้ดีขึ้นแม้ตัวจะเป็นหญิงก็ตาม"

หญิงสาวเอ่ยถึงจิตใจแน่วแน่ที่อยากจะช่วยแผ่นดินของเธอ

"ข้าจึงอยากจะมาบอกว่า ข้าอาจจะเดินทางกลับขึ้นไปยังทางเหนือ เพื่อที่จะเข้าร่วมสงครามปลดปล่อยชาวเมืองจากลัทธิผ้าเหลืองเจ้าคะ

เช่นนั้นข้าอาจจะไไม่ได้กลับมาเยี่ยมคุณชายอีกสักพักหนึ่งเจ้าคะ" หญิงสาวบอกเป้าหมายในชีวิตต่อไป

"จริงของแม่นาง ข้ามองว่าถ้าหากแม่นางต้องการเช่นนั้น การสร้างบารมีก็เป็นสิ่งที่จำเป็น เพื่อที่จะได้ชักชวนผู้คนให้มาเข้าร่วมกับแม่นาง

แม่นางมีจิตใจช่วยผู้คนดีเช่นนี้ มีหรือที่ผู้คนอื่นจะไม่อยากร่วมด้วย" คุณชายเอ่ย

"ขอบคุณที่แนะนำเจ้าคะ ข้าจะทำให้ดีที่สุดยิ่งๆขึ้นไป.." หญิงสาวเอ่ยขอบคุณคุณชายไท่เหวิน จากนี้คงจากลากันสักพักแล้ว

ซึ่งก่อนไป.. หญิงสาวคิดจะบริจาคอาหารให้ครั้งสุดท้ายก่อนจะขึ้นเหนือเพื่อไปเข้าร่วมกอบกู้แผ่นดินจากโจรผ้าเหลืองสักหน่อย

เธอจึงแจกจ่ายอาหารให้ พร้อมกับเล่าเรื่องเผยแพร่ไปด้วยพร้อมๆกัน

"สวัสดีเจ้าค่ะผู้รับฟังที่เคารพรักทุกๆท่าน ข้ากลับมาพบกับข้าสวี่เซียงซานอีกครั้งเช่นเคย ทุกๆท่านคงจะทราบดีถึงความเคลื่อนไหวของลัทธิผ้าเหลือง

ในช่วงนี้แล้ว พวกเขาใช้ความรุนแรงในการกดขี่เหยียดหยามผู้เห็นต่างดังนั้นแล้ว ผู้ไร้ทางสู้อย่างเราจึงต้องหลีกเลี่ยงเป็นเรื่องปกติ

แต่ถ้าโอกาสในการต่อสู้มาถึง เราก็ควรที่จะต่อสู้กลับกันนะเจ้าคะ เราจะไม่ปล่อยให้ความคิดหรือลัทธิที่มีการเหยียดหยามความคิดต่างเช่นนี้

ต้องทำร้ายเราต่อไปเจ้าค่ะ และที่สำคัญสตรีเองก็สามารถต่อสู้ได้ไม่แแย่ไปกว่าบุรุษเลยนะเจ้าคะ

หลายๆท่านอาจจะเคยได้ยิน หรือฟังมาบ้างเกี่ยวกับเรื่องราวของวีรสตรี ยอดยุทธหญิงในอดีตที่ทำเรื่องราวคุณงามความดีแก่แผ่นดินมาครั้ง

กาลก่อน หลายคนอาจจะไม่เลื่อมใสหรือลืมๆมันไปแล้วไปเชิดชูบุรุษกันเสียมากกว่า ...

ข้าขอกล่าว ณ ที่นี้ว่า มันเป้นความคิดที่ผิดเจ้าค่ะ! ความคิดที่เชิดชูฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งเพียงอย่างเดียวไม่ถูกต้อง ในเมื่อผุ้คนตรากตรำทำความดีเพื่อแผ่นดินต่อจะให้เป็นหญิงหรือชาย

ทุกท่านก็ควรที่จะชื่นชมพวกเขา และตัวข้าเอง ก้ชื่นชมพวกเขาเหล่านั้น มากๆ มากที่สุดเลยเจ้าคะ

ทุกท่านเรียนรู้การกตัญญูรู้คุณมา เหตุใดถึงไม่ชื่นชมวีรสตรีหรือยอดหญิงที่เคยทำดีมาบ้างหรือเจ้าคะ พวกนางเองก็ไม่ด้อยไปกว่าวีรบุรุษคนไหนๆเลย

ดังนั้นข้าจะมาเรียกร้อง สิทธิสตรีให้เกิดขึ้นบนแผ่นดินนะเจ้าคะ ข้าจะทำเต็มที่เพื่อสตรีทุกๆท่านได้มีสิทธิมีเสียงบนแผ่นดินนี้เทียบเท่าบุรุษ

ไม่ถูกกดขี่ ดูถูกหรือสอนสั่งให้อ่อนน้อมตลอดไปแล้วล่ะนะเจ้าคะ

หากผู้รับฟังหรือสตรีผู้สง่างามพรั่งพร้อมไปด้วยปัญญาทุกๆท่านได้ยินแล้วเชื่อมั่น มีความตั้งใจเหมือนกับข้า โปรดมาเป็นส่วนหนึ่งในความเชื่อกับข้าได้นะเจ้าคะ ยุคสมัยที่เท่าเทียมกันและสตรีขึ้นมามีสิทธิมีเสียงจะต้องเกิดขึ้นอย่างแน่นอนหากร่วมด้วยช่วยกันเจ้าคะ

ข้าผู้นำแห่ง หนี่ว์กุ้ยเว่ย ขอฝากทุกๆท่านผู้ที่เคารพรักไว้ในใจนะเจ้าคะ"

หญิงสาวกล่าวจบในวันนี้ ก็เป้นการอำลาชั่วคราว จนกว่าหญิงสาวจะทำการใหญ่สำเร็จ...

เลี้ยงข้าวสวย 5000 ถ้วยให้ชาวบ้าน

---------------------------

+2 Point จากการโรลให้เกียรติผู้ที่คุย ถ่อมตน

+2 Point ทุกครั้งที่โรลใช้กลอุบาย ทะเยอทะยาน

+2 Point จากการโรลใช้แผนการหรือกลอุบาย หูดี

+5 Point โรลใช้กลอุบายหรือวางแผน นักวางแผน

+15 EXP จากการโรลสร้างความน่าเคารพศรัทธาต่อผู้พบเห็น หลังตรง

+10 EXP โรลสรรเสริญเหล่าผู้ที่คุยด้วย ถ่อมตน

+5 EXP จากการโรลเพลย์บริหารเสน่ห์ คิ้วหงส์

รวม 11 Point / 30 EXP

---------------------------

ค่าศรัทธา

+15 ความศรัทธา ทุกครั้งที่โรลเผยแพร่ลัทธิหรือ โรลเกี่ยวกับศาสนา ถ่อมตน

+10 ความศรัทธา ทุกครั้งที่โรลเผยแพร่ลัทธิ ทะเยอทะยาน

+25 ความศรัทธา ทุกครั้งที่โรลเผยแพร่ลัทธิ เลื่อมใสศรัทธา

+15 ความศรัทธา ทุกครั้งที่โรลเผยแพร่ลัทธิหรือ โรลเกี่ยวกับศาสนา เลื่อมใสศรัทธา

รวม 65

+ ศรัทธา ตามจำนวน exp ที่ได้รับ x4 // ฐานะ จ้าวลัทธิ

---------------------------

171 หลิวไท่เหวิน

+5 พูดคุย

+15 คนที่คุยด้วย หูดี

+15 หัวดีเหมือนกัน

+5 ธาตุน้ำเหมือนกัน

+5 คิ้วหงส์ คนที่สนใจ

+35 มอบของที่ชอบให้ น้ำชาทุกเกรด

+20 ทำงานที่รับมอบหมายสำเร็จ

+90 สำเร็จภารกิจ ส่งจดหมายให้โรงเตี๊ยมชิงหมิง

รวม 190

และ 290 ตำลึงทองจากหลิวไท่เหวินมอบแก่คุณค่าช่วยงาน

@Watcher

XianXi บ้า

          ในระหว่างที่กำลังเดินทางไปหมู่บ้านเซิ่งหุน พวกเขาทั้งสองเดินทางผ่านมายังแถวป่าไผ่อี้สุย ซึ่งที่นี่นั้นค่อนข้างจะสงบร่มรื่นแต่พอได้เข้ามาลึกเรื่อยๆเพื่อจะหาที่พักผ่อนก่อนออกเดินทางต่อได้ยินเสียงผู้คนคุยกันเป็นจำนวนมาก พอไปตามเสียงนั้นก็พบพวกชาวบ้านจำนวนหนึ่งกว่า 5000 คน ซึ่งเหมือนจะคุ้นเคยว่าเคยพบเจอกันมาก่อน

          ค่อยๆลงจากหลังม้าและเดินมาดู เซียนซีมีสีหน้าแย้มยิ้ม ในระหว่างนั้นจึงเรียกให้ผู้ติดตามสาวมาช่วยกันแจกจ่ายผลไม้ให้แก่พวกชาวบ้านได้ทานกัน ทำเอาเขานึกถึงผู้อพยพตอนที่ไปทำอาหารเลยล่ะ ได้แจกจ่ายแก้วมังกรให้เป็นจำนวนมาก

          ถึงจะต้องเสียเงินเป็นจำนวนเยอะแต่เขาไม่ได้ต้องการที่จะเห็นผู้คนอดอยากเสียหน่อย สิ่งใดที่สามารถแบ่งปันได้ก็อยากจะช่วยเหลือ เขาไม่มีความรู้สึกนึกคิด ความรู้สึกเจ็บปวด ความรู้สึกเศร้า ความรู้สึกเคืองโกรธ แต่คนเหล่านี้มีความรู้สึกเหล่านั้น มันจึงต่างจากเซียนซี

          “นายท่านเจ้าค่ะ จะแจกทั้งหมดเลยรึ”

          “ตามนั้น”

          “แต่ว่า ท่านกำลังหาเงินอยู่”

          “เงินทองเป็นของนอกกายแต่คนพวกนี้ยังมีชีวิตอยู่พวกเขายังอดอยากขนาดนี้ จะให้ข้านิ่งดูดายได้เยี่ยงไร”

          ชาวบ้านเริ่มมามุงดูและต่อแถวรับผลไม้ ในขณะเดียวกันเขาก็ถือซะว่าเผยแพร่ศาสนาที่นี่ซะเลย “ความเท่าเทียมเป็นต้นกำเนิดของการกำจัดสิ่งที่เหลื่อมล้ำทางสังคม ผู้คนมากมายต่างเกิดมาอยู่ในฐานะที่แตกต่างกัน ข้าอยากให้พวกเจ้าที่ได้ฟัง ได้ลองเปิดฟังและเริ่มต้นในสิ่งใหม่ๆ ไม่ว่าจะเป็นเพศใดก็สามารถที่จะแสดงศักยภาพออกมาได้โดยไม่ต้องถูกกีดกั้นถูกจำกัดความด้วยคำว่าต้องห้าม”

          “ในทางปฏิบัติการจะทำให้เกิดความเสมอภาค เพื่อให้เกิดความเท่าเทียม ก็คือคนที่มีโอกาสน้อยที่สุด ต้องได้รับการช่วยเหลือส่งเสริมมากที่สุด ส่วนคนที่ได้เปรียบอยู่แล้วก็ไม่ต้องได้รับอะไรมาเสริมหรือหนุนเนื่อง ตรงกันข้ามอาจจะต้องเสียสละให้คนอื่นที่ไม่มีโอกาสได้มากกว่าตัวเอง”

          เหลียนหงอวี้ช่วยแจกแก้วมังกรจนครบทุกลูก นัยน์ตาคมจ้องมอง สร้างความน่าหวาดกลัวให้แก่ผู้ที่มองมาอย่างเธอ ไม่ค่อยกล้าเดินเข้ามาใกล้ “.........”

          “สวัสดีเจ้าหนู” เซียนซีมองเด็กชายคนนึง ที่การแต่งตัวค่อนข้างฐานะดีอยู่กับบุรุษอีกคนนึง ทั้งสองคนนี้เป็นพ่อลูกกันหรือเปล่า พิจารณามองอย่างเงียบๆ

          “สวัสดีขอรับพี่ชาย” จิ่วชุนกล่าว

          “พวกเจ้าเองก็เป็นผู้ประสบภัยรึ”

          “เปล่าขอรับ” หลิวไท่เหวินปฏิเสธ ยังคงปกปิดฐานะตัวตน “พวกเราเป็นเพียงผู้ที่ผ่านทางมาและพบเจอกับชาวบ้านกลุ่มนี้”

          “เคยได้ยินเรื่องเสียงดนตรีบำบัดหรือไม่ มันช่วยให้คนฟังนั้นผ่อนคลายได้ในระดับ เจ้าอยากจะให้ข้าสอนหรือเปล่า ชาวบ้านพวกนี้น่าสงสารนัก หากได้ฟังเสียงดนตรีคงช่วยผ่อนคลายพวกเขาได้อย่างดี”

          “ขอรับ ข้าอยากลองเรียน”

          “เช่นนั้นมานี้ ข้าจะเล่นให้เจ้าดูก่อนรอบนึง” เซียนซีกล่าว และจากนั้นเขาจึงค่อยๆใช้ปลายนิ้วมือบรรเลงลงบนพิณ

https://youtu.be/K9yEPR6vrVk

          เสียงดนตรีดังกังวานไปทั่วป่าไผ่ เป็นเสียงที่เบาบางสงบ ท่วงทำนองนั้นไพเราะเสนาะหูผู้ฟังยิ่งนัก เซียนซีเล่นพิณด้วยท่าทีใจเย็น วางท่าทางด้วยความสง่าผ่าเผย มีชาวบ้านบางส่วนที่ทานผลไม้กันหมดแล้วมายืนฟังเสียงดนตรีที่เขาได้เล่นท่วงทำนองที่แม้จะเศร้าแต่ก็ทำให้จิตใจของผู้คนรู้สึกผ่อนคลาย

          เด็กชายฟังตามและร่ำเรียนการเล่นพิณจากเซียนซี แม้จะลองผิดลองถูกไปหลายครั้ง แต่เสียงดนตรีที่เด็กชายได้เล่นก็เริ่มดีขึ้นอย่างเห็นได้ เซียนซีพยักหน้าเล็กน้อย “เก่งมากเจ้าหนู เอาเถิด เอาไว้ฝึกการเล่นดนตรีมิใช่วันเดียวจะเก่งกาจ”

          “ขอบคุณ พี่ชายที่ชี้แนะขอรับ”

          “จริงสิ รับอาหารไว้” หยิบยื่นนำอาหารมอบให้พวกเขาทั้งสองคน

          “ซุปหัวปลาหิมะ พี่ชายสิ่งนี้มัน…..เป็นของหายาก”

          “รางวัลแก่คนเก่งอย่างเจ้า เช่นนั้นข้ากับหงอวี้ต้องขอตัวก่อน”

นักวิชาการ

+4 Point เมื่อโรลเพลย์เรียนรู้

นักวางแผน

+5 Point เมื่อโรลเพลย์วางแผน ดำเนินกลอุบาย

เลื่อมใสศรัทธา

  +25 ความศรัทธา ทุกครั้งที่โรลเผยแพร่ลัทธิ

+15 ความศรัทธา ทุกครั้งที่โรลเผยแพร่ลัทธิหรือ โรลเกี่ยวกับศาสนา

ถ่อมตน

+2 Point จากการโรลให้เกียรติอีกฝ่าย

+15 ความศรัทธา ทุกครั้งที่โรลเผยแพร่ลัทธิหรือ โรลเกี่ยวกับศาสนา

+10 EXP จากการโรลสรรเสริญคู่สนทนาด้วยความจริง

เจ้าเล่ห์/เสแสร้ง

+4 Point จากการโรลวางแผนใช้อุบาย

+30% คุ้มครองแผนการของคุณไม่ถูกเปิดโปง

อัจฉริยะ

+5 Point จากการโรลใช้แผนการและกลอุบาย

+5 Point จากการโรลเรียนรู้

สุรุ่ยสุร่าย

+2 Point จากการโรลหยิ่งทะนงในศักดิ์ศรี

หูดี

+5 EXP จากการโรลสร้างปฏิสัมพันธ์กับคนอื่น

+2 Point จากการโรลใช้แผนการหรือกลอุบาย

+20% มีโอกาสต้านทานแผนการที่ไม่เป็นมิตรต่อคุณ

+15 ความสัมพันธ์กับคนที่คุยด้วย : เหลียน หงอวี้

รวม 55 ความศรัทธา / 29 Point / +15 EXP

จ้าวลัทธิ

ทุกค่า EXP ที่ได้รับจากการโรลเพลย์ / +35 ความศรัทธา

X4 ศรัทธา

X2 ศรัทธา VIP

—-----

[H-001] เหลียน หงอวี้

มีไหวพริบ

+2 Point เมื่อโรลใช้แผนและกลอุบาย

+2 Point เมื่อโรลเรียนรู้

แม่มด

+1 Point เมื่อโรลใช้กลอุบาย

+1 Point เมื่อโรลเรียนรู้

-1 Point เมื่อโรลเพลย์ทางการทูต หรือมีปฏิสัมพันธ์กับผู้อื่น

คิ้วพยัคฆ์

+10 EXP จากการโรลเพลย์สร้างความหวาดกลัวแก่ผู้อื่นให้เกรงกลัวเรา

—-----

[215] หวังจื่อเสีย

ธาตุทอง เกื้อหนุน ธาตุน้ำ ได้รับความสัมพันธ์ +20

พูดคุยประจำวัน ได้รับความสัมพันธ์+5

หัวคลั่ง เจอ หัวดี -5 ความสัมพันธ์เมื่อเจอคนหัวดี

+10 คุณธรรมเมื่อเจอคนหัวดี

มอบซุปหัวปลาหิมะ +60 ความสัมพันธ์

+15 ความสัมพันธ์กับคนที่คุยด้วย : หูดี

ถ่ายทอดความรู้ : +25 ความสัมพันธ์

[171] หลิว ไท่เหวิน

ธาตุน้ำ - ธาตุน้ำ + ความสัมพันธ์

พูดคุยประจำวัน ได้รับความสัมพันธ์+5

หัวคลั่ง เจอ หัวดี -5 ความสัมพันธ์เมื่อเจอคนหัวดี

+10 คุณธรรมเมื่อเจอคนหัวดี

มอบชาหลงจิ่ง

+15 ความสัมพันธ์กับคนที่คุยด้วย : หูดี

แจกแก้วมังกรให้ชาวบ้าน - 5000

XianXi บ้า

          พวกเขาทั้งคู่แวะเดินทางมายังป่าไผ่แห่งหนึ่งนอกเมืองซินเอี๋ย เป็นการเดินทางที่เงียบสงบ ยกเว้นเพียงแต่พอมายังที่นี่มันไม่เงียบสงบอีกแล้วได้ยินเสียงชาวบ้านกลุ่มเดิมซึ่งคาดว่าน่าจะเป็นผู้อพยพกว่าห้าพันชีวิตที่อาศัยเฝ้ารอการช่วยเหลือในป่า

          ลงจากหลังม้า เดินเข้ามาหาพวกกลุ่มบ้าน ซึ่งพวกเขาเหล่านี้ยังคงรอคอยการช่วยเหลือ เขาไม่สามารถช่วยอะไรได้ เป็นเพียงแค่เจ้าลัทธิที่ต้องการจะเผยแพร่ศาสนามิใช่ผู้มีสิทธิ์มีเสียงในทางการเมือง “หงอวี้เจ้าเตรียมนำข้าวสวยให้พวกเขา”

          “เจ้าค่ะ ข้าจะเตรียมข้าวสวยให้”

          “จัดแถวให้พวกเขาด้วยล่ะ”

          ทั้งคู่ช่วยกันเตรียมข้าวสวยและมอบแจกจ่ายให้แก่ชาวบ้าน เซียนซียังมีสีหน้าประดับรอยยิ้มเสมอ ในขณะที่นำข้าวสวยมอบให้นั้นก็เริ่มพูดถึงการเผยแพร่ศาสนาเทียนหย่งเหิง ซึ่งเป็นอีกหนึ่งสิ่งที่ต้องการ “ความเท่าเทียมกันนั้นเป็นจุดกำเนิดถึงระบบชนชั้นที่แบ่งแยกมาตั้งแต่สมัยอดีตกาล ผู้คนถูกจำกัดและแบ่งแยกชนชั้นวรรณะ อีกทั้งเรื่องสิทธิความเท่าเทียมกันก็ไม่มี สตรีมิอาจได้เทียบเคียงเท่าบุรุษ ทั้งที่ก็มีศักยภาพเหมือนกัน แต่กลับถูกมองว่าเป็นเพศที่อ่อนแอ”

          “สิ่งนั้น ข้าอยากให้มันได้ถูกชำระล้างและหายหมดไป กลียุคนี้ ข้าอยากให้มันเป็นจุดเริ่มต้นของยุคสมัยใหม่ ที่ดีกว่าเดิม ไร้การแบ่งแยกไม่ว่าจะเพศใด” พอเขาพูดจนจบประโยคจึงเดินออกมาจากกลุ่มชาวบ้าน ร่างสูงหรี่ตาลงเล็กน้อยเห็นเด็กชายกับบุรุษคนเดิม “เจ้าหนู คารวะคุณชาย”

          “สวัสดีคุณชายเช่นกัน” หลิวไท่เหวินกล่าวทักทาย

          “สวัสดีขอรับ พี่ชาย”

          “เป็นเยี่ยงไรบ้างฝึกเล่นพิณไปถึงไหนแล้ว”

          จิ่วชุนหัวเราะแห้งๆ “ก็พอได้ขอรับ”

          “เอาน่าๆฝึกไปเรื่อยๆเดี๋ยวก็ชำนาญเอง วันนี้ข้าจะสอนเจ้าเป่าใบไม้ มันไม่ใช่เรื่องไร้ แต่ถ้าเกิดว่าเจ้านั้นสามารถสึกได้จนเก่ง เจ้าสามารถเป่าใบไม้ทำอะไรก็ได้ ไม่ว่าจะเป็นการเรียกคน ส่งสัญญาณบางอย่าง”

          เด็กชายพยักหน้าและเตรียมมาเรียนรู้การเป่าเป่าใบไม้ เซียนซีหยิบใบไม้ที่ตกอยู่บนพื้นมาเป่าให้ดู ซึ่งประโยชน์ของมันสามารถใช้ส่งสัญญาณได้ เขาได้เรียนรู้จากตอนที่อยู่ภายในตระกูลเซียวเซี่ย ยังมีอะไรอีกหลายเรื่องที่คนในตระกูลชอบเก็บปิดบังเป็นความลับ ค่อยๆสอนเด็กชายคนนั้นไปเรื่อยๆจนกระทั่งอีกฝ่ายเริ่มที่จะทำได้ทีละนิด แม้ว่าเสียงที่เป่ามามันจะแปลกๆ แต่ก็ถือว่าทำได้ดี

          เขาลุกขึ้นจากที่นั่งและหยิบยื่นมอบสิ่งของให้ทั้งสองคน “รับไว้”

          “ขอบคุณพี่ชาย” จิ่วชุนรับซุปหัวปลาหิมะ

          “ขอบคุณสำหรับชา คุณชาย” หลิวไท่เหวินรับชามาเก็บเอาไว้

          หงอวี้เดินไปเตรียมม้าเพื่อออกเดินทางต่อ เธอใช้สายตามองชาวบ้าน ให้คนพวกนั้นหวาดกลัวในตัวเธอเองเหมือนครั้งก่อน ทางด้านเซียนซีอำลาจบลงจึงจากไป

          “เช่นนั้นพวกข้าขอตัวก่อน”

นักวิชาการ

+4 Point เมื่อโรลเพลย์เรียนรู้

นักวางแผน

+5 Point เมื่อโรลเพลย์วางแผน ดำเนินกลอุบาย

เลื่อมใสศรัทธา

  +25 ความศรัทธา ทุกครั้งที่โรลเผยแพร่ลัทธิ

+15 ความศรัทธา ทุกครั้งที่โรลเผยแพร่ลัทธิหรือ โรลเกี่ยวกับศาสนา

ถ่อมตน

+2 Point จากการโรลให้เกียรติอีกฝ่าย

+15 ความศรัทธา ทุกครั้งที่โรลเผยแพร่ลัทธิหรือ โรลเกี่ยวกับศาสนา

+10 EXP จากการโรลสรรเสริญคู่สนทนาด้วยความจริง

เจ้าเล่ห์/เสแสร้ง

+4 Point จากการโรลวางแผนใช้อุบาย

+30% คุ้มครองแผนการของคุณไม่ถูกเปิดโปง

อัจฉริยะ

+5 Point จากการโรลใช้แผนการและกลอุบาย

+5 Point จากการโรลเรียนรู้

สุรุ่ยสุร่าย

+2 Point จากการโรลหยิ่งทะนงในศักดิ์ศรี

หูดี

+5 EXP จากการโรลสร้างปฏิสัมพันธ์กับคนอื่น

+2 Point จากการโรลใช้แผนการหรือกลอุบาย

+20% มีโอกาสต้านทานแผนการที่ไม่เป็นมิตรต่อคุณ

+15 ความสัมพันธ์กับคนที่คุยด้วย : เหลียน หงอวี้

รวม 55 ความศรัทธา / 29 Point / +15 EXP

จ้าวลัทธิ

ทุกค่า EXP ที่ได้รับจากการโรลเพลย์ / +35 ความศรัทธา

X4 ศรัทธา

X2 ศรัทธา VIP

—-----

[H-001] เหลียน หงอวี้

มีไหวพริบ

+2 Point เมื่อโรลใช้แผนและกลอุบาย

+2 Point เมื่อโรลเรียนรู้

แม่มด

+1 Point เมื่อโรลใช้กลอุบาย

+1 Point เมื่อโรลเรียนรู้

-1 Point เมื่อโรลเพลย์ทางการทูต หรือมีปฏิสัมพันธ์กับผู้อื่น

คิ้วพยัคฆ์

+10 EXP จากการโรลเพลย์สร้างความหวาดกลัวแก่ผู้อื่นให้เกรงกลัวเรา

—-----

[215] หวังจื่อเสีย

ธาตุทอง เกื้อหนุน ธาตุน้ำ ได้รับความสัมพันธ์ +20

พูดคุยประจำวัน ได้รับความสัมพันธ์+5

หัวคลั่ง เจอ หัวดี -5 ความสัมพันธ์เมื่อเจอคนหัวดี

+10 คุณธรรมเมื่อเจอคนหัวดี

มอบซุปหัวปลาหิมะ +60 ความสัมพันธ์

+15 ความสัมพันธ์กับคนที่คุยด้วย : หูดี

ถ่ายทอดความรู้ : +25 ความสัมพันธ์

[171] หลิว ไท่เหวิน

ธาตุน้ำ - ธาตุน้ำ + ความสัมพันธ์

พูดคุยประจำวัน ได้รับความสัมพันธ์+5

หัวคลั่ง เจอ หัวดี -5 ความสัมพันธ์เมื่อเจอคนหัวดี

+10 คุณธรรมเมื่อเจอคนหัวดี

มอบชาหลงจิ่ง

+15 ความสัมพันธ์กับคนที่คุยด้วย : หูดี

แจกข้าวสวยให้ชาวบ้าน - 5000

XianXi บ้า

          จำได้ว่าที่ป่าไผ่นอกเมืองซินเอี๋ย มีชาวบ้านผู้อพยพจำนวนหนึ่งที่กำลังได้รับความเดือดร้อน จึงตัดสินใจว่าจะเดินทางมายังที่แห่งนี้เสียก่อน อยากมาดูว่ามีคนรับชาวบ้านแถวนี้ไปแล้วหรือยัง เส้นทางมายังที่นี่นั้นคดเคี้ยว ลัดเลาะตามเขตป่านอกเมืองต่างๆ กระทั่งในที่สุดทั้งสามก็มาถึงสถานที่แห่งนี้สักที

          เซียนซีลงหลังอาชา มองดูชาวบ้านกว่า 5,000 คน เหมือนว่าพวกเขายังไม่มีคนมาคอยดูแลช่วยเหลืออย่างเป็นจริงเป็นจัง

          “นายท่านชาวบ้านพวกนี้น่าสงสารยิ่งนัก” หงอวี้ถอนหายใจช้าๆ ถึงเธอจะมีลักษณะนิสัยที่ไม่ค่อยมีใครกล้าคบหา แต่ก็มีความสงสาร ยิ่งเห็นเด็กเล็กเด็กน้อย ไร้หนทาง จิตใจแม้แข็งแกร่งย่อมมีความโอนเอนอ่อนลง

          หานซุ่นขมวดคิ้ว “หากข้าไม่ได้ร่วมเดินทางมาเปิดหูเปิดตากับพวกเจ้า คงไม่เห็นถึงความลำบากของพวกชาวบ้าน”

          “หงอวี้ เหวินเยว่ ฝากพวกเจ้านำหมั่นโถวพวกนี้ไปแจกที”

          “เชื่อมือข้าได้”

          ผู้ติดตามทั้งสองรับหมั่นโถวที่ร่างสูงมอบให้ไปเดินแจกให้กับเหล่าชาวบ้านที่อยู่ในป่าแห่งนี้ ในขณะเดียวกันเซียนซี จึงเตรียมตัวที่จะเผยแผ่ศาสนา ซึ่งดูเหมือนว่าเขาเองก็พึงพอใจกับสิ่งที่ทำ การเผยแพร่สิทธิความเท่าเทียมกันให้กับเหล่าชาวบ้านที่ไร้หนทาง มันก็อาจจะทำให้พวกเขานั้นคิดอะไรดีๆได้

          ชายหนุ่มร่างสูงเดินมาหยุดอยู่เบื้องหน้า เอ่ยกล่าวด้วยท่าทีที่มั่นใจในการพูดทุกประโยค กลุ่มชาวบ้านที่ได้รับหมั่นโถแล้ว บางส่วนจึงมานั่งฟัง “สิทธิความเท่าเทียมกันเป็นเรื่องที่ทุกคนนั้นต้องรับรู้ การที่ระบบชนชั้นนำพาความเหลื่อมล้ำมาให้กับทุกหย่อมหญ้า ไม่ว่าจะฐานะใดผู้ที่ได้ประโยชน์สูงสุดก็เป็นชนชั้นที่สูงกว่า หากทุกคนนั้นสามารถมีความเท่าเทียมกันได้ไม่ว่าจะเป็นชนชั้นใด ก็มีสิทธิ์มีเสียงในการแสดงความคิดเห็น”

          “พวกเจ้าคงทราบกันดีแล้วว่าเรื่องความรักก็เป็นสิ่งต้องห้ามถ้าหากเป็นความรักที่ไม่ใช่ระหว่างชายหญิงแต่เป็นเพศเดียวกัน ถูกจำกัดสิทธิ์ด้วยคำพูดถึงเรื่องบาปบุญคุณโทษ” เขายังคงพูดต่อไปเรื่อยๆจนเผยแพร่หลักคำสอนจบลง

          หงอวี้สร้างความหวาดกลัวแก่ผู้อื่นให้เกรงกลัวเธอ เป็นการแจกหมั่นโถวที่ชาวบ้านกล้าๆกลัวๆที่จะมารับ “รับไว้ซะ”

          “พวกเจ้ายังอยู่ที่นี่กันอีกรึ?” เซียนซีกล่าวทักทายทั้งสอง ก่อนที่จะมอบชาและซุปหัวปลาหิมะให้แก่เด็กชายอีกคน “ทานกันก่อนๆ”

          “ขอบคุณสำหรับชา คุณชาย” หลิวไท่เหวินรับ พลางยกจิบดื่ม

          “สวัสดีพี่ชาย” จิ่วชุนรับซุปหัวปลาหิมะ

          “เป็นเยี่ยงไรบ้างสิ่งที่ข้าเคยสอนเจ้า ได้ลองนำไปฝึกบ้างแล้วหรือยัง เอาเถิด วันนี้ข้าจะสอนเจ้าทำแกะสลักผลไม้ มันค่อนข้างจะเป็นงานที่ละเอียดอ่อน ข้าคงจะต้องใช้เวลาทั้งวันในการสอนเจ้าเลยล่ะ ว่าแต่อยากจะเรียนหรือเปล่า”

          “แกะสลักรึขอรับ มันต้องทำเยี่ยงไร” เด็กชายทำหน้าฉงนสงสัย

          “เจ้าน่าจะเคยเห็นพวกงานแกะสลักโดยใช้ฝีมือคนทำแล้วใช่ไหม ยกตัวอย่างเช่น ขนมน้ำตาล”

          “เคยเห็นขอรับ” เด็กชายพยักหน้าคิดตาม

          “ก่อนอื่นเจ้าต้อง……” จากนั้นเขาจึงเริ่มสอนโดยการนำผลไม้ออกมาวางไว้และต้องใช้มีดแกะสลักในการทำเพราะมันจะมีขนาดที่เล็กกว่ามีดปกติทั่วไป

          เซียนซีสอนการทำอย่างง่ายๆ เด็กชายคอยทำตามที่สอนทุกขั้นตอน ซึ่งอีกฝ่ายนั้นค่อนข้างจะเป็นคนหัวไวและเรียนรู้ได้ง่าย บางทีอาจจะเป็นอัจฉริยะเหมือนกันกับเขา นำกล้วยมาแกะสลัก ทำจนมันเริ่มออกมาเป็นรูปเป็นร่าง โดยเขาเลือกทำเป็นลวดลายมังกร ใช้เวลาอยู่นานเพราะต้องคอยสอนทีละขั้น นอกจากนั้นชายผู้นั้นที่เขาคิดว่าอาจจะเป็นพ่อเด็กชายคนนี้ยังจับตาดูตลอด

          “พี่ชาย ข้าทำเป็นเช่นไรบ้าง”

          “อืม เจ้าอาจจะต้องปรับการกรีดมีดและน้ำหนักมือ หัวมันเบี้ยวเจ้าเห็นไหม แต่ด้วยฝีมือและวัยเท่านี้ก็สามารถเรียนรู้ได้ เจ้านี่เก่งจริงๆ”

          “ข้าจะนำในสิ่งที่พี่ชายสอนไปปรับแก้ไข”

          “แล้วรู้ไหมทำไมข้าถึงสอนเจ้าแกะสลัก?” เซียนซีกล่าวถามเด็กชาย

          “เพราะอยากให้ข้าแกะสลักเป็นใช่หรือไม่”

          “นั่นก็เป็นคำตอบที่ถูกแต่ไม่ถูกทั้งหมด การแกะสลักนั้น มันต้องใช้ความละเอียดอ่อนและประณีต แน่นอนว่าผู้ทำจะต้องมีความใจเย็น มันจะช่วยทำให้เจ้ามีความสุขุมมากขึ้น และใจเย็นเวลาเจอสถานการณ์ที่ต้องใช้ความอดทน”

          “เรื่องนั้น..... พี่ชายช่างมีความคิดล้ำลึกยิ่งนัก”

          “เจ้าอายุยังน้อย โตขึ้นต้องมีความสามารถรอบด้านเป็นแน่”

นักวิชาการ

+4 Point เมื่อโรลเพลย์เรียนรู้

นักวางแผน

+5 Point เมื่อโรลเพลย์วางแผน ดำเนินกลอุบาย

เลื่อมใสศรัทธา

  +25 ความศรัทธา ทุกครั้งที่โรลเผยแพร่ลัทธิ

+15 ความศรัทธา ทุกครั้งที่โรลเผยแพร่ลัทธิหรือ โรลเกี่ยวกับศาสนา

ถ่อมตน

+2 Point จากการโรลให้เกียรติอีกฝ่าย

+15 ความศรัทธา ทุกครั้งที่โรลเผยแพร่ลัทธิหรือ โรลเกี่ยวกับศาสนา

+10 EXP จากการโรลสรรเสริญคู่สนทนาด้วยความจริง

เจ้าเล่ห์/เสแสร้ง

+4 Point จากการโรลวางแผนใช้อุบาย

+30% คุ้มครองแผนการของคุณไม่ถูกเปิดโปง

อัจฉริยะ

+5 Point จากการโรลใช้แผนการและกลอุบาย

+5 Point จากการโรลเรียนรู้

สุรุ่ยสุร่าย

+2 Point จากการโรลหยิ่งทะนงในศักดิ์ศรี

หูดี

+5 EXP จากการโรลสร้างปฏิสัมพันธ์กับคนอื่น

+2 Point จากการโรลใช้แผนการหรือกลอุบาย

+20% มีโอกาสต้านทานแผนการที่ไม่เป็นมิตรต่อคุณ

+15 ความสัมพันธ์กับคนที่คุยด้วย : เหลียน หงอวี้

รวม 55 ความศรัทธา / 29 Point / +15 EXP

จ้าวลัทธิ

ทุกค่า EXP ที่ได้รับจากการโรลเพลย์ / +40 ความศรัทธา

X4 ศรัทธา

X2 ศรัทธา VIP

—-----

[H-001] เหลียน หงอวี้

มีไหวพริบ

+2 Point เมื่อโรลใช้แผนและกลอุบาย

+2 Point เมื่อโรลเรียนรู้

แม่มด

+1 Point เมื่อโรลใช้กลอุบาย

+1 Point เมื่อโรลเรียนรู้

-1 Point เมื่อโรลเพลย์ทางการทูต หรือมีปฏิสัมพันธ์กับผู้อื่น

คิ้วพยัคฆ์

+10 EXP จากการโรลเพลย์สร้างความหวาดกลัวแก่ผู้อื่นให้เกรงกลัวเรา

—-----

[215] หวังจื่อเสีย

ธาตุทอง เกื้อหนุน ธาตุน้ำ ได้รับความสัมพันธ์ +20

พูดคุยประจำวัน ได้รับความสัมพันธ์+5

หัวคลั่ง เจอ หัวดี -5 ความสัมพันธ์เมื่อเจอคนหัวดี

+10 คุณธรรมเมื่อเจอคนหัวดี

มอบซุปหัวปลาหิมะ +60 ความสัมพันธ์

+15 ความสัมพันธ์กับคนที่คุยด้วย : หูดี

ถ่ายทอดความรู้ : +25 ความสัมพันธ์

[171] หลิว ไท่เหวิน

ธาตุน้ำ - ธาตุน้ำ + ความสัมพันธ์

พูดคุยประจำวัน ได้รับความสัมพันธ์+5

หัวคลั่ง เจอ หัวดี -5 ความสัมพันธ์เมื่อเจอคนหัวดี

+10 คุณธรรมเมื่อเจอคนหัวดี

มอบชาหลงจิ่ง

+15 ความสัมพันธ์กับคนที่คุยด้วย : หูดี

แจกหมั่นโถวให้ชาวบ้าน - 5000

WuMan มาร

โรลเชคชื่อวันที่ 1 สัปดาห์ที่ 3

-โรลสานสัมพันธ์-

-โรลเผยแพร่ศาสนา-

จันทรากลางป่าไผ่

♦ • ♦ • ♦ • ♦ • ♦ • ♦ • ♦ • ♦

            หลังอำลาตระกูลซุนแห่งฉางซามาได้ร่วมอาทิตย์โม่เสวียนและผู้ติดตามทั้งสามยังคงใช้เวลาไปกับการสร้างตัวเพิ่มศักยภาพเพื่อการณ์ใหญ่ในอนาคต ผู้ช่วยทั้งสามที่มีความถนัดแตกต่างกันถูกแยกไปรวบรวมข้อมูลและทรัพยากรที่จำเป็น ด้วยหลักการบริหารของทายาทตระกูลเสิ่นนั้นพิศดารมาแต่ไหนแต่ไร

            ทุกคนจะได้รบเพียงสานส์ที่มีเนื้อหาในส่วนที่ตนต้องทำเท่านั้น ไม่ได้รับรู้เกี่ยวกับหน้าที่ของคนอื่นป้องกันข้อมูลรั่วไหล

            แน่นอนว่าหัวหอกอย่างโม่เสวียนเป็นผู้วางแผนย่อมรับรู้ทุกการเคลื่อนไหวของทั้งสาม แรกเริ่มส่งฟางอี้ไปเจรจากับกลุ่มพ่อค้าเพื่อเสาะหาโครงข่ายเศรษฐกิจที่สำคัญ การจะได้มาซึ่งแรงสนับสนุนจำต้องมีทุนที่หนาพอ ฝั่งของมู่ชุนที่ไม่ถนัดในการเข้าสังคมนักเขาก็ส่งไปเป็นหน่วยรวบรวมข่าวสารตามโรงเตี้ยมและเหลาสุรา อาศัยท่าทางราวนักเลงของฝ่ายนั้นยิ่งช่วงหลังๆ เริ่มกล้าพูดมากขึ้น ไม่ทันไรก็สามารถเป็นคนรองบ่อนและลุกพี่ใหญ่ประจำโรงเตี้ยมได้อย่างไม่ยากเย็น

            ส่วนจวี้ซิน กลับเป็นเพียงผู้เดียวที่โม่เสวียนให้รั้งอยู่ข้างกาย หาใช่เพราะไว้วางใจอีกฝ่ายเหนือผู้ติดตามทั้งสาม แต่ด้วยเหตุผลเดียวีท่เป็นทั้งจุดแข็งและจุดอ่อนในเวลาเดียวกัน ‘ความใจร้อน’ คนมุทะลุเช่นนี้ไม่อาจปล่อยให้ทำการเพียงลำพังได้..

            แต่ถึงอย่างนั้นกลับมีประโยชน์หากแข็งแกร่งพอจะเป็นหน่วยกล้าตาย

            โม่เสวียนกำหนดวันนัดพบของทั้งสี่ทุกอทิตยืเว้นอาทิตย์ ครานี้พวกเขานัดหมายกันที่ชายป่าไผ่นอกเมืองซินเอี๋ย ขณะกำลังรอบัณฑิตหนุ่มฟางอี้ ด้านของมู่ชุนก็นำข่าวหนึ่งมาแจ้งให้ได้ทราบ

            “นายท่าน.. ระยะนี้มีกลุ่มชาวบ้านอพยพหลั่งไหลออกจากเมืองซินเอี่ย พวกเขาส่วนใหญ่ถูกปล้นสะดมภ์จากกลุ่มโจรกบฎ ทั้งอดอยากและคั่งแค้น มายามนี้เจ้าเมืองซินเอี๋ยปฎิเสธจะให้การช่วยเหลือ.. เกรงว่าอีกไม่นานจะเกิดการจลาจลขึ้น”

            มู่ชุนคุกเข่ารายงานจบก็ลุกขึ้นพร้อมนำเอาบันทึกข่าวกรองที่เขาไปหามาได้ตลอดทั้งสัปดาห์ส่งมอบให้เจ้านายตามที่เคยกระทำ “นอกจากนี้.. ทางป๋อไห่ยังมีข่าวชัยชนะครั้งแรกของกลุ่มทหารอาสา ขวัญกำลังใจชาวบ้านจึงเพิ่มขึ้นระหว่างทางข้าได้ยินเหล่าคนหนุ่มจำนวนไม่น้อยที่ได้รับแรงบันดาลใจ มุ่งวังจะเข้าร่วมกับเจ้าเมืองจี้โจวในศึกครั้งหน้า”

            “อื้ม… ทำได้ดีมาก คราวนี้ลำบากเจ้าแล้ว หากเตรียมการรอบด้านพร้อมสรรพ ศึกรอบหน้าไม่แน่ว่าอาจเป็นโอกาสของพวกเรา”

            โม่เสวียนรับสานส์ด้วยท่าทีพินิจพิเคราะห์ เเขาพึ่งช่วยเหลือชาวบ้านในแถบเหลียงโจวไปยังมีกลุ่มผู้อพยพในเขตกวนจงอีกหรือนี่ เขารับรู้ว่าขุนพลทั้งสองปรารถนาที่จะสร้างผลงานและคงไม่มีเวทีใดที่จะเลิศสำหรับการออกลวดลายของขุนพลบู๊ไปกว่าสนามรบของจริง “จะช้ารึเร็วสงครามใหญ่ต้องปะทุ เราต้องทำให้แน่ใจว่ายืนฝ่ายที่คว้าชันชนะมาในท้ายสุด”

            “อาศัยความสามารถทางศึกของข้า ปัญญาของนายท่าน.. ขอเพียงมีโอกาส จวี้ซินผู้นี้ยินดีอาสาไม่หวั่นแม้ตัวตาย” ขุนพลวัยกลางคนประกาศกร้าวและได้รับน้ำหญ้าสมุนไพรเป็นรางวัล มู่ซุนเลิกคิ้วเล้กน้อยเมื่อโดนแย่งบทไป

            คนชุดครามได้ฟังค่อยวาดรอยยิ้มอบอุ่น ด้านกำลังใจของขุนพลเขานับว่ากินขาด อดไมไ่ด้ที่จะแตะบ่าของมู่ซุนเพื่อแลกเปลี่ยนความคิดอุดมการณ์ร่วมกัน “ข้ารุ้เราต่างมีใจพิทักษ์แผ่นดินจากโจรกบฎ แต่อย่าได้ลืมว่าพวกเขาเหล่านั้นบางคนหาใช่คนเลวทรามเสมอไป ต่างล้วนเป็นชาวนา เป็นบิดาของใครสักคน หรือแม้แต่ชาวบ้านที่ประสบภัยจนไม่อาจใช้ชีวิตตามปกติได้จำต้องจับอาวุธเลือกเส้นทางนี้”

            “ข้าทราบว่านายท่านมีเมตตา.. ทว่าในศึกสงครามอาวุธนั้นไร้ดวงตา”

            บัณฑิตรัตติกาลแห่งเจียงเยี่ยได้ฟังคำตอบแล้วก็ถอนหายใจ “ดาบที่ดีคือดาบที่มีฝัก นักรบผู้ควรแก่การยกย่องมิใช่สักแต่เข่นฆ่าสังหาร ขอเพียงเจ้ารู้ว่าเมื่อใดควรไว้ชีวิต เท่านั้นก็นับว่าไม่ผิดต่อข้าแล้ว”

            “มู่ชุนน้อมรับฟัง จะจดจำให้ขึ้นใจไม่ทำให้นายท่านผิดหวังเด็ดขาด!”

            มู่ชุนคุกเข่าลงรับคำเสียงหนักแน่น ในเมื่อเขาเลือกจะติดตามคนตรงหน้านับว่ามิได้เลือกผิดพลาดเสียทีเดียว คุณธรรมของผู้นำไม่อาจมีเพีงเมตตาต่อมิตร หากเขาไม่อาจให้อภัยศัตรูได้ เช่นนั้นเกิดมิตรทำสิ่งที่ผิดพลาดก็จะตกอยุ่ในสถานะอันตรายไปด้วย

            “ลุกขึ้นเถิด.. เจ้าบอกว่าผู้อพยพกำลังหลั่งไหลออกจากเมืองงั้นหรือ? พาข้าไปดูสักหน่อย เผื่อมีเรื่องที่สามารถช่วยเหลือได้แม้สักนิด..”

            ด้วยประโยคนี้ทั้งสามเมื่อรอฟางอี้มารวมกลุ่มแล้วจึงมุ่งไปยังป่าไผ่ในจุดที่มู่ชุนได้ทราบมาว่ามีการรวมกลุ่มของเหล่าผู้ประสบภัย จำนวนนั้นกลับมากกว่าเหลียงโจวถึงสองเท่า ห้าพันชีวิตในสภาพหิวโซไม่ต่างกัน แม้จะมีบางอย่างแปลกๆ ที่มีการจัดการเข้าแถวรอรับอาหารอย่างเป้นระเบียบเรียบร้อย สภาพแตกตื่นโกลาหนตามที่คิดไว้กลับไม่เกิดขึ้นนั้นทำให้โม่เสวียนรั้งเท้ามองหาต้นตอ

            “คนจำนวนมากขนาดนี้กลับไม่เกิดความวุ่นวาย หากข้าคิดไม่ผิด ที่แห่งนี้..ในกลุ่มของพวกเขาต้องมีผู้สนับสนุนรึไม่ก็ผู้นำที่มากความสามารถอยู่เป็นแน่” คุณชายเสิ่นปลดหน้ากากลงด้วยไม่มีเหตุให้เขาปิดบังตัวตนต่อหน้าเหล่าชาวบ้าน ใบหน้ามนก้ำกึ่งสองเพศดึงดูดสายตาผู้คนทว่าก็ไม่เท่ากับประโยคถัดมาที่เขาพูดออกจากปาก “พวกท่านคงลำบากมาไม่น้อย ทันทีที่ข้าได้ข่าวก็รุ้สึกเห็นใจในชะตาอันโหดร้าย แม้มิได้เตรียมตัวมาเป็นอย่างดีจึงได้แต่หวังว่าสิ่งเล็กน้อยเหล่านี้ จะสามารถบรรเทาเรื่องการขาดแขลนอาหารของพวกท่านได้สักมื้อหนึ่ง”

            กล่าวจบโม่เสวียนก็ให้ผู้ติดตามไปนำใบไผ่แห้งบริเวณนั้นมาท่ามกลางความงุนงงของทุกคน เขาสั่งให้มู่ชุนขุดหลุมแล้วนำหัวมันที่ขนมาด้วยตอนออกจากฉางซาสุมลงไป จากนั้นก็จุดไฟ เพียงไม่นานนักกลิ่นหอมของมันเทศเผาเคล้ากับใบไผ่ก็ยั่วยวนจนเหล่าชาวบ้านน้ำลายสอมายืนออกันรอบหลุมเผามัน

            จะปล่อยโอกาสเผยแพร่คำสอนไปได้อย่างไรล่ะ คนจำนวนมากเพียงนี้!!

            โม่เสวียนคลี่พัดด้ามจิ้วหยิบมันเผาลูกนึงห่อด้วยผ้าเช็ดหน้าโดยไม่รังเกียจแม้มันจะเปอระเปื้อนเถ้า เขาส่งต่อให้เด็กผู้หญิงหน้าตามอมแมมด้านข้างพร้อมรอยยิ้ม “ข้ามอบสิ่งนี้ให้พวกท่าน เชิญเข้ามารับไปได้คนละลูก โปรดระลึกอยู่เสมอว่าการแบ่งปันและการช่วยเหลือซึ่งกันและกันเช่นนี้ สามารถยังสันติสุขให้เกิดขึ้นแก้ใต้หล้า.. มิใช่การช่วงชิงแบ่งแยกเราเขา”

            “ขอบคุณพี่ชาย..” เด็กน้อยประคองรับไป รุ้สึได้ถึงความอุ่นที่ส่งผ่านฝ่ามือ

            “ค่อยๆ ทาน ระวังร้อนนะ” มือเรียวลูบลงบนกลุ่มผมของเด็กน้อยก่อนจะมอบน้ำในกระบอกของตนให้กันติดคอ หลังจากโม่เสวียนเปิดเป็นคนแรก ทั้งมู่ซุนและจวี้ซินก็รับหน้าที่เป้นคนแจกมันเผา ส่วนฟางอี้มาคอยยืนจัดระเบียบแถวที่ด้านข้าง

            พวกเขาแยกจ่ายมันเผาทั้งห้าพันลูกจนเกลี้ยงแล้ว เมื่อนั้นเองค่อยมีเด็กชายตัวห้าหนามนัยน์ตาใสอีกรายที่พึ่งจะตื่นตอนทุกอย่างสายไป “อ่า.. ยังพอมีเหลืออีกสักสองลูกไหมฮะ”

            “หืม.. เจ้าหนู ทุกคนได้รับคนละหนึ่งลุกอย่างเท่าเทียมนะ เอ.. ทำไมจำนวนถึงไม่ตรงได้ล่ะ ต้องเป็นห้าพันสิ” ฟางอี้มีสีหน้าลำบากใจเมื่อของที่เตรียมมาเกิดไม่พอ เขาหันไปขอความเห็นจากนายท่านส่วนเงาร่างโบกพัดทางนั้นกลับส่ายหน้าเบาๆ

            “ไม่มีแล้วจริงๆ หรอฮะ.. ข้าไม่น่าเผลอหลับเลย” กลิ่นของมันเผาหอมจนเขาตื่น แต่กลับมาต่อแถวไม่ทันอย่างน่าเสียดาย

            “สองลูกหรือ? อื้ม เจ้าตัวเท่านี้กินเดียวหมดหรือ น่าเสียดายแม้แต่ลูกเดียวข้าเองก็ไม่มีสำรอง.. ” โม่เสวียนก้าวออกมาจากใต้เงาต้นไผ่ เด็กน้อยดูผิวพรรณละเอียดนุ่มต่างกับเหล่าชาวบ้านไหนจะชุดที่แม้ไม่หรูหราแต่ก็ตัดเย็บจากวัสดุอย่างดีก็พอจะคาดเดาบางสิ่งได้ลางๆ แค่ไม่ทราบว่าทำไมลูกหลานชนชั้นสูงถึงมารวมอยุ่กับเหล่าผู้อพยพได้.. เห็นสีหน้าของอีกฝ่ายหม่นหมองลงกลับเกิดโรคใจอ่อนขึ้นมา

            “ถึงไม่มีมันเผาแต่ยังมีอย่างอื่นให้.. สิ่งนี้คงพอทดแทนกันได้ เดิมทีข้าเก็บไว้ฉลองในวันเทศกาลแต่ยกให้เจ้าเฉพาะครั้งนี้เท่านั้นอย่าบอกใครล่ะ..” บุรุษชุดครามยกกล่องอาหารออกมามอบซุปหัวปลาหิมะที่ราคาเช็ดเลือดนั้นออกไปก็เหมือนตำลึงทองปลิวหายไปนับร้อย

            อ่า.. เจ็บปวดหัวใจยิ่งนัก โรคใจอ่อนกำเริบอย่าบ่อยได้ไหมขอร้อง

            “หอม.. หอมจัง กลิ่นนี่ของโปรดข้าเลยล่ะ! ขอบคุณนะฮะพี่ชายใจดี ข้าเอาไปให้ซือฟุก่อน! เช้านี้เขายังไมไ่ด้ทานอะไรเลย”

            ท่ามกลางความเอ็นดูของเหล่าผู้ใหญ่เด็กน้อยตาใสพยายามเดินไปอย่างระวังไม่ให้ซุปล้ำค่าหก ถึงอย่างนั้นโม่เสวียนยังไม่วางใจด้วยโถดินเผานั้นทั้งร้อนทั้งหนึ่งจึงเข้าไปช่วยถือให้เจ้าเด็ก “กตัญญูเสียจริง อาจารย์เจ้ามีศิษย์น้อยใจอารีเช่นนี้นับว่าเป็นวาสนาของเขาแล้ว”

            “ไม่ๆ ท่านอาจารย์ของข้าน่ะเก่งกาจมากๆ มีอาจารย์สอนจิ่วชุนก็โชคดีอย่างที่สุด ไม่ต้องกลัวอะไรทั้งนั้น!”

            “หืม.. เป็นคนที่ยอดเยี่ยมขนาดนั้นเลยหรือจิ่วชุน? นั่นคือชื่อเจ้าสินะ” พูดพลางคิดไม่ทันไรส่วนของเพิงพักเหล่าชาวบ้านพึ่งผ่านตา ค่อยปรากฎส่วนอาสนะกลางป่าไผ่ มีตั้งแต่โต๊ะตัวเล็กตลอดไปจนถึงฉากกั้นลม ด้านหลังคือม่านโปร่งขึงเอาไว้เป็นสัดส่วนอีกชั้น คาดเดาว่าผู้ที่อยู่ด้านในต้องการความเป็นส่วนตัวจึงได้รอบคอบขนาดจัดแจงสถานที่ท่ามกลางป่าแบบนี้ราวกับค่ายพักย่อมๆ

            “จิ่วชุน… นั่นเจ้าพาใครมาด้วย” ในม่านโปร่งมีเงาคนฟังจากเสียงที่ยังไม่สร่างจากความง่วงติดจะเย้าวยวนอยู่นิดๆ น่าแปลกที่โม่เสวียนผู้เยือกเย็นปลอดโปร่งมาได้เสมอได้ยินแล้วรู้สึกหวิวๆ อย่างบอกไม่ถูก

            “ซือฝุท่านตื่นแล้ว! มีพวกพี่ายใจดีมาล่ะ แต่น่าเสียดายมันเผาหมดไปเสียก่อน แต่ไม่เป้นไร เค้าให้อันนี้ข้ามาแทน..”

             ก่อนที่เขาจะทันได้ตอบสิง่ใดไปเจ้าเด็กตัวน้อยก็ผลุบเข้าไปด้านในม่านแล้ว ส่งเสียงสนทนากันอยู่ครู่หนึ่งใจความว่าพวกตนคือพี่ชายใจดีที่มาช่วยชาวบ้าน.. แล้วจากนั้นล่ะ? จากนั้นคืออะไร ก็จับใจความไม่ได้อีกเพราะทันทีที่มือแกร่งสีน้ำนมนั้นเลิกม่านออก จะแสงตะวันในยามนี้หรือทัศนียภาพความงดงามทั้งมวลล้วนไร้ความหมายในการรับรู้ของโม่เสวียน

            “ขอบคุณสำหรับน้ำใจ จิ่วชุนคงสร้างเรื่องรบกวนพวกท่านไม่น้อย”

             ริมฝีปากนั้นหยักได้รูปขณะที่อยู่บนใบหน้ารูปไข่แนวกรามเด่นชัดกลับดูไม่ขัดตา ยามเปล่งเสียงออกมาเรือนเกศาสีหมึกเงางามทิ้งตัวยาวเกลี่ยแผ่นหลัง หว่างคิ้วของคนผู้นั้นคล้ายรวบรวมเอาเส้นสายแห่งฤดูกาลทั้งสี่ไว้ครบทั้งความเยือกเย็น ความงดงาม กระทั้งเนตรเรียวเมล็ดซิ่งยังเจอความอบอุ่นของฤดูใบไม้ผลิ อาศัยเพียงชุดคลุมยาวสีขาวเรียบง่ายคนกลับเปล่งประกายรัสมีพิสุทธิ์ดุจเทพเซียน

             การคงอยู่ของเขารวบเอาทุกสีสันในใต้หล้า.. ทำเอาการรับรู้ของโม่เสวียนดับไปชั่วขณะ

             ‘เทพ! นี่มันเกินไป สวรรค์! สร้างของพรรค์นี้ออกมาได้ยังไง พวกท่านทำได้ยังไง!!.....’ แว่วเสียงหวีดร้องรันทดอยู่ในหัวทำเอาตาพร่ามือไม้อ่อนจนจวี้ซินรีบพุงเข้ามาประคองโถน้ำแกงเอาไว้แทนเจ้านาย

             “นายท่าน! เหตุใดอ่อนแรงเช่นนี้ รึว่าเราเร่งเดินทางจนไม่สบายรึเปล่าขอรับ” ใช่.. ข้ากำลังจะตาย เจอเภทภัยแห่งความงามจนใกล้ตายแล้ว!

             “ซือฝุๆ พี่ชายใจดีป่วยหรอ? ซือฝุรักษาเขาได้ไหม เหมือนที่ช่วยชาวบ้านไง!” จิวชุนน้อยถนัดนักเรื่องหางานให้อาจารย์ ทำเอาคนพึ่งตื่นรุ้สึกชาศีรษะแต่เช้า

             “...หากนายของเจ้ารู้สึกเหนื่อยล้า นำเขามาพักด้านในก่อนเถิด”

             ไม่ อย่า! อย่าพาข้าไปใกล้อาวุธมีชีวิตแบบนั้น อย่า !

             โม่เสวียนจะเกร็งตัวหนีก็ไม่ทันแล้วเมื่อแรงช้างของจวี้ซินแบกเขาก้าวยาวๆ สองสามทีก็ส่งคนถึงตั่งอีกตัวได้รับรัศมีอันตระการตาของบุรุษตรงหน้าอย่างชิดใกล้ รุ้สึกเป็นใบ้ไปชั่วขณะ ส่วนเขาผู้นั้นเพียงเลิกคิ้วเบาๆ กับอาการใจร้อนของผู้ติดตามร่างใหญ่ที่คงห่วงใยผู้เป็นนายจนไม่คิดหน้าคิดหลัง

             “...ชีวิตนักเดินทางมีบ้างที่อ่อนล้า เคยมีอยู่ครั้งหนึ่งที่ข้านอนหลับไปตื่นขึ้นมาอีกทีก็ผ่านไปสามวัน.. คงเรียกเพลียสะสม ท่านเองก็ต้องระวังด้วย” บุรุษชุดขาวปริศนารินน้ำชาที่เย็นชืดไปแล้วรับรองอีกฝ่ายที่เอาแต่เงียบคงเพราะไม่สบาย เขาพึ่งตื่นนอนอันที่จริงผมยังไม่ได้รวบเกล้า อยู่ในสภาพไม่เหมาะรับแขกนัก

             เอาเถิด อย่างไรก็บุรุษด้วยกัน ในเมื่อเขาไม่ถือสา คิดรวบรัดว่าอีกฝ่ายเองก็คงไม่ถือสา

             แน่ล่ะ หากรับรู้ความจริงที่ว่าผู้ที่นั่งอยุ่ตรงข้ามจดจ้องสภาพไม่เรียบร้อยหลังตื่นนอนของตนนั้นมิใช่ ‘บุรุษ’ อย่างที่เข้าใจ ใครจะเป็นฝ่ายเสียกิริยายังกล่าวยาก

             “คงได้ยินที่จิ่วชุนบอกแล้ว.. ยื่นแขนมา ขอข้าตรวจดูสักหน่อย”

             อาการหน้ามืดจู่โจมอย่างฉับพลัน เดิมทีโม่เสวียนคิดว่าตนปรับลมหายใจได้กลับมาเป้นปกติแล้ว จนเมื่อลมหายใจของอีกฝ่ายใกล้เข้ามาพร้อมคุกคามเต็มที่ กลไกป้องกันตัวก็ทำงานดับสติที่เตลิดไปเมื่อครู่ไว้ได้อย่างทันท่วงที “ไม่เป็นไร.. แค่โรคเก่ากำเริบ เพียงกินยาก็หาย”

             กล่าวจบมือก็คว้าลงถุงย่าม หยิบลูกกลอนอะไรได้รีบโยนใส่ปาก คงจะรีบเกินไปกลายเป็นสำลักขนานใหญ่

             บุรุษชุดขาวพลันขมวดคิ้วอาการป่วยเช่นนี้ตัวเขาไม่เคยเห็น วูบล้ม มือเย็น ไออย่างหนักก สามอาการนี้เกิดขึ้นไล่เลี่ยกันพอจะสรุปได้คร่าวๆ ว่า “ท่าน.. คงมิใช่เป็นโรคประหลาดรักษาไม่หาย จะว่ารึไม่หากจะขอดูยาเมื่อครู่เพื่อประกอบการวิเคราะห์สักหน่อย”

             ‘เพ้ย! โรคประหลาดบ้าอะไรล่ะ!! คนงามทำพิษช่วยออกไปไกลๆ ข้าเดี๋ยวก็หาย!!’ โม่เสวียนผู้สำลักยาลูกกลอนราวกับถูกยาพิษไอจนใบหน้าแดงก่ำเกิดความคิดอยากตายลงตรงนี้ขึ้นมาหนีความอับอาย

             ผ่านไปราวหนึ่งเค่อ จนเมื่อฟางอี้เข้ามาคลายสถานการณ์ลากตัวนายท่านของตนออกมาจากลานประหาร โม่เสวียนผู้เยือกเย็นจึงได้กลับมาอีกครั้งเพิ่มเติมด้วยการสวมม่านคลุมใบหน้าไว้ชั้นหนึ่ง พรางสิง่ที่ตนมองเห็น ใช้ข้ออ้างว่าแพ้แดดไว้ก่อน… สมเหตุสมผลรึไม่ ช่างมัน

             จิ่วชินหลังจากแนะนำตัวเสร็จก็วนเวียนไปช่วยเหลือชาวบ้านพลาง ดูแลอาจารย์ของเขาพลางๆ ด้านของโม่เสวียนเดิมทีไม่คิดจะอยู่นานนักยิ่งเจอบาปเคราะห์ในรูปสิ่งมีชีวิตพิฆาตตนในป่าไผ่ใจก็นึกอยากจะเผ่นหนี

             แต่อีกใจ.. กลับมีความรู้สึกค้างคาอย่างบอกไม่ถูกว่ามันคืออะไร ทั้งอยากพบหน้าและไม่อยากมองเห็นอีกฝ่าย แปลกนัก ชื่อแซ่ก็ไม่รู้ ช่วงที่กำลังสับสนมืออันซุกซนกลับสลักคำกลอนบนต้นไผ่ต้นหนึ่งราวกับคนไร้สติ โดยมีจิ่วชุนคอยศึกษาการใช้คำอยุ่ด้านข้าง            

ทัศนาจันทร์เพ็ญในคืนเร้น

สง่าเด่นเยือกเย็นกลางป่าไผ่

พิศวงหลงใหลยวนจิตใจ

ดั่งพิรุณต้องพฤกษาให้ฟื้นคืน

             สลักท่อนสุดท้ายยังไม่ทันสมบูรณ์กลับมีเงาสีขาวปรากฎขึ้นด้านหลัง เอ่ยขึ้นว่า “สามวรรคแรกเหมาะสมแม้ดาษดื่น ข้าไม่แน่ใจว่าท่านต้องการพรรณาถึงสิ่งใด แต่หากสิ่งนั้นเด่นล้ำ.. ไม่สู้เปลี่ยนประโยคหลังเพื่อเสริมความหมาย”

             สะดุ้งเฮือกจนเกือบทำมีดที่ใช้สลักบาดมือตัวเอง แน่ล่ะจะตอบอีกฝ่ายตามตรงได้หรือว่าเเห็นคนแล้วรู้สึก.. อยากร่ายบทกลอนขึ้นมา คงจะโดนมองแรงล่ะสิไม่ว่า โม่เสวียนหัวเราะตนเองสองคำในประโยค “ขอบคุณท่านที่ช่วยชี้แนะ เช่นนั้นเปลี่ยนเป็นแบบนี้แล้วกัน..”

             หลังสลักประโยคท้านเสร็จสมบูรณ์ก็พาเหล่าผู้ติดตามจากไปโดยไม่ทันกล่าวอำลา

‘ทัศนาจันทร์เพ็ญในคืนเร้น

สง่าเด่นเยือกเย็นกลางป่าไผ่

พิศวงหลงใหลยวนจิตใจ

ภูตร้ายล่อลวงวิญญาณคน’

             ทว่ายามนั้นกลับมีสายตาอันฉับไวเกินจะเป็นชาวบ้านไปแจ้งบุรุษชุดขาวเสียก่อน เมื่อจิ่วชุนทราบว่าพี่ชายใจดีจะฝืนเดินทางทั้งที่ร่างกาย ‘ไม่สบาย’ ก็ได้ร่วมมือกันกับอาจารย์ของเขารั้งตัวคนไว้ โม่เสวียนมีหรือจะคิดอยุ่ต่อเขาบอกปัดด้วยกิจธุระอันเร่งด่วน

             “เวลาไม่ช้าแล้ว.. กล่าวตามตรงข้ายังมีผู้ติดตามต้องเลี้ยงดู ยุคข้าวยากหมากแพงเช่นนี้แม้จะเหนื่อยยากยังต้องหาเลี้ยงชีพ”

             จิ่วชุนนำความไปแจ้งแก่ผู้เป็นอาจารย์ผลก็คือภูตพรายผู้นั้นในป่าไผ่ก้าวออกมาจากม่าน ยื่นของสิ่งหนึ่งให้บัณฑิตชุดคราม “เช่นนั้นถือเสียว่าข้าเป็นฝ่ายว่าจ้างให้ท่านอยู่ต่อพักรักษาตัวสักวันสองวัน นี่ยังถือเป็นค่ายารักษา ‘โรคประจำตัวที่พบได้ยาก’ ขวดที่ว่า คงไม่เป็นการรบกวนถ้าจะขอศึกษามัน”

             โม่เสวียนกำหมัดแล้วคลายอยุ่สามหน ท้ายที่สุดก็หันกลับมา รับเอา ‘ตั๋วเงิน’ ด้วยสีหน้าอัดอั้นตันใจ ก็อยากจะปฎิเสะเพื่อหนีตายอยู่หรอกแต่ใครใช้ให้ตอนนี้เงินในถุงมีไม่ถึงสองร้อยตำลึงเล่า!!

             เขายื่นส่งลูกกลอน ‘เซิงม่ายส่าน’ ที่พึ่งทำตนขายหน้าเมื่อครุ่ให้อีกฝ่าย กระแอมเบาๆ เสมองไปทางอื่นเพื่อลดค่าเสียหายต่อจิตใจ “อย่าเข้าใจผิด.. แค่เพราะเห็นแก่ความใฝ่รู้ของท่านหรอก”

♦ • ♦ • ♦ • ♦ • ♦ • ♦ • ♦ • ♦

มอบมันเผา 5000 แก่ชาวบ้าน

(เลื่อมใสศรัทธา) +3 Point จากการโรลทำงาน (ทะเยอทะยาน) +2 Point ทุกครั้งที่โรลเรียนรู้ +2 Point ทุกครั้งที่โรลใช้กลอุบาย (ฉลาด) +5 Point จากการโรลใช้แผนการและกลอุบาย +5 Point จากการโรลเรียนรู้ (หูดี) +2 Point จากการโรลใช้แผนการหรือกลอุบาย (เห็นอกเห็นใจ) -2 Point เมื่อใช้อุบายแผนการ (นักวิชาการ) +4 Point เมื่อโรลเพลย์เรียนรู้ (นักวางแผน) +5 Point เมื่อโรลเพลย์วางแผน ดำเนินกลอุบาย —	(เห็นอกเห็นใจ) +20 EXP ทุกครั้งที่โรลเห็นอกเห็นใจช่วยเหลือผู้อื่น หรือ ทำงานช่วยเหลือ (หูดี) +5 EXP จากการโรลสร้างปฏิสัมพันธ์กับคนอื่น	(ซีเยี่ยน ♥ 171) +75 แต่งบทกวีมาชี้แนะสิ้ (หูดี) +15 ความสัมพันธ์กับคนที่คุยด้วย   +20 ระกาหนุนมะโรง +15 มาร พบ มาร -15 ดิน ข่ม น้ำ +5 พูดคุยรายวัน รวม +115 ++++++ (จิ่วชุน ☻ 171) +60 มอบ ซุปหัวปลาหิมะ (หูดี) +15 ความสัมพันธ์กับคนที่คุยด้วย +25 สอนความรู้ การแต่งลำนำชมธรรมชาติจริงๆ นะ (?) +5 นักษัตรเดียวกัน +20  ธาตุทองหนุนดิน +5 พูดคุยรายวัน รวม +130 ++++++ (จวี้ ซิน H-002) +35 มอบน้ำหญ้าหนิวเอ้อเฉ่า +15 ความสัมพันธ์กับคนที่คุยด้วย   + 10 มาร พบ คลั่ง +5 พูดคุยรายวัน รวม +65 ++++++ (มู่ ชุน 119) +35 มอบสุราเบญจมาศ +15 ความสัมพันธ์กับคนที่คุยด้วย (หูดี) (เลื่อมใสศรัทธา) +15 นิสัยเดียวกัน + 20 ธาตุเกื้อหนุน (ไฟ หนุน ดิน) +5 พูดคุยรายวัน +10 ความเชื่อเดียวกัน (ไร้ศาสนา) รวม +95
+23	+25
	-20 ความเครียดจากการโรลกินไม่อั้น (ชอบกิน) +25 ความเครียดจากการมอบของล้ำค่า (ทะเยอทะยาน) +20% มีโอกาสต้านทานแผนการที่ไม่เป็นมิตรต่อคุณ (หูดี) (นักวิชาการ) +15% เมื่อโรลเพลย์เก็บเกี่ยวทรัพยากร หรือ เพิ่มประชากร +10% โอกาสสำเร็จของแผนการแง่ร้าย +10% โอกาสสำเร็จของแผนการส่วนตัว สัตว์เลี้ยง เปิดใช้งานแมวดำ หัวมารพบหัวมาร x1 +30 โหด หัวมารพบหัวคลั่ง x1 +30 โหด
	x2.5 ทุกครั้งที่คุยแลกเปลี่ยนศาสนากับคนศาสนาเดียวกัน (ไร้ศาสนา-มู่ชุน) +10 ความศรัทธา ทุกครั้งที่โรลเผยแพร่ลัทธิ (เลื่อมใสศรัทธา) +25 ความศรัทธา ทุกครั้งที่โรลเผยแพร่ลัทธิ +15 ความศรัทธา ทุกครั้งที่โรลเผยแพร่ลัทธิหรือ โรลเกี่ยวกับศาสนา x2 ความศรัทธา ซินแสนอกรีต x2 ความศรัทธา VIP

@Watcher