[เมืองซื่อซิน] ท่าเรือชิงต่าว

Jinying ดี

❀ เดินทางกลับหลังเทศกาลฉงหยาง ❀

.

.

.

           หลังวันเทศกาลทั้งจิ้นอิ๋งและกัวเจียต่างเดินทางแต่เช้ามาเยือนถึงยังท่าเรือชิงต่าวเมืองซื่อซินเพื่อเตรียมเดินทางกลับ ซึ่งก่อนกลับทั้งคู่ก็ได้แวะแผงร้านขายอาหารหนึ่งที่มีเมนูที่อาหารที่อีกบุรุษชอบอีกอย่างขึ้นมา โดยครั้งนี้หลังจากที่เด็กสาวได้ทำการซื้อวัตถุดิบหายากที่หาซื้อปกติตามร้านในเมืองทั่วไปไม่ได้มาแล้ว ก็เหลือเพียงวิธีทำที่ตัวจิ้นอิ๋งต้องเรียนรู้การทำเท่านั้นเพื่อหลังจากนี้นางจะได้ลองทำอาหารเมนูนั้นมาฝากแก่ตัวสหายดู และเพราะเป็นอาหารเพื่อสุขภาพด้วย เด็กสาวจึงกระตือรือร้นที่จะรู้วิธีทำเอามาก ๆ เลยเชียว

           ในตอนที่ปลิงทะเลผัดต้นหอมมาเสิร์ฟนั้น จิ้นอิ๋งพลันอาสาเลี้ยงเองเนื่องจากเด็กสาวจะขอลองชิมสักคำสองคำไปด้วยพร้อมกับดูส่วนผสมการทำของเมนู นอกจากนี้เป็นเพราะดรุณีน้อยไม่ใคร่ชอบปลิงทะเลนัก ทำให้นางไม่อาจสั่งมาให้ตัวเองได้ลองทานดูจริง ๆ กัวเจียที่เห็นสีหน้าฝืดฝืนของสตรีเบื้องหน้าที่พยายามเคี้ยวอาหารเสียแก้มตุ่ยก็แทบหลุดหัวเราะออกมาก่อนจะทานอาหารลงไปบ้าง ซึ่งกลับกันกับจิ้นอิ๋ง สีหน้าของอีกบุรุษนั้นดูคล้ายพึงใจมากเลยเชียว

           " แล้วอาอิ๋งจะมาฝืนชิมกับข้าด้วยทำไมเล่า ถ้าไม่ชอบน่ะ " กัวเจียที่ยังไม่รู้ว่าสตรีแซ่กู่ตรงหน้าอยากจะทำอาหารให้ก็พลันเอ่ยถามอย่างขบขันหลังเห็นนางยกชาดื่มล้างปากเสียหลายถ้วย

           " ก็.. ข้าอยากลองชิมมันดูนี่เจ้าคะ ….อร่อยหรือไม่เจ้าคะอาเจีย? "

           จิ้นอิ๋งเอ่ยหน้ามุ่ยก่อนจะเปลี่ยนมาเผยรอยยิ้มจางหลังเอ่ยถามในประโยคท้ายแก่อีกบุรุษที่พยักใบหน้ารับกลับหาด้วยความพอใจไม่น้อย อาหารที่ทานก็แทบพร่องอย่างรวดเร็วให้เด็กสาวที่สังเกตเห็นจดจำรสชาติของอาหารจานที่นางเพิ่งทานเอาไว้ให้มั่น วัตถุดิบจากที่มองก็มีไม่มาก เช่นนี้ในคราต่อไปที่ไปเยี่ยมหาพร้อมลองทำอาหารไปฝากให้ได้อีกฝ่ายคงนึกชอบใจไม่น้อยแน่ คิดได้ดังนั้นดวงหน้านวลก็แทบยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ขึ้นมาทันที

           " คราหน้ามาเยี่ยมข้า ขอเป็นสุราดีอย่างที่เจ้าเคยสัญญาก่อนแล้วกันนะอาอิ๋ง "

           แต่แล้วจิ้นอิ๋งก็เกือบสำลักชาที่ยกดื่มเข้าไปเมื่อครู่ด้วยจู่ ๆ บุรุษที่นั่งตรงข้ามก็กล่าวทั้งที่สายตาไม่ละจากอาหารอย่างรู้ทัน คิ้วเรียวแทบนิ่วหนักด้วยความตกใจที่คล้ายโดนกัวเจียมาอ่านใจเข้าให้อีกหน ก่อนนางจะทำทีเป็นกินอาหารตัวเองต่อเพื่อกลบเกลื่อนสีหน้าเหมือนอยากดุตัวเองที่เผลอไปหลุดเผยพิรุธตอนไหน ทำเอาอีกบุรุษที่แอบเหลือบสายตามองอยู่เผยรอยยิ้มเอ็นดูออกมา

           .

           ในตอนทานอาหารกันจนเรียบร้อยก็ถึงเวลาเดินทางกลับ จิ้นอิ๋งทำการจ่ายค่าเรือไปทั้งหมดสองที่เพื่อไปยังท่าเรือช่างเจวี๋ยกู่ที่เมืองหวยอิน ก่อนที่ทั้งคู่จะขึ้นมานั่งยังเรือด้วยกัน และเพราะยังเป็นยามเช้าตรู่ในตอนเรือออกท่าจึงมีแค่จิ้นอิ๋งและกัวเจียที่เป็นผู้โดยสาร ดรุณีน้อยที่ยังจัดการความคิดตัวเองได้ไม่ดีพอพลันรู้สึกเกร็งขึ้นมาอีกหน ดวงตาสีนิลพยายามมองผินสู่ทิวทัศน์รอบกายรวมถึงกระแสน้ำไหลเชี่ยวผ่านใต้ท้องเรือ

           แต่เพียงแขนเสื้อของทั้งคู่พลันสัมผัสหาเพียงแผ่วผ่าน ไม่ได้โดนถึงตัวเสียด้วยซ้ำ ในหัวของนางก็คล้ายคิดสิ่งใดไม่ออก

           กระนั้นแขนที่เท้าวางยังกระดานที่นั่งเคียงกันนั้นก็ไม่ยอมผละไปไหนเช่นเดียวกัน...

จ่ายค่าเรือไปเมืองหวยอิน 12 ตำลึงเงิน (สองที่นั่ง)

ลักษณะแต่กำเนิดตัวหอม

+20 ความสัมพันธ์กับคนที่คุยด้วย

+5 EXP จากการโรลสร้างปฏิสัมพันธ์กับคนอื่น

.

[028] มอบ ปลิงทะเลผัดต้นหอม ให้

สถานะธาตุหลัก : +10 ความสัมพันธ์ [028] ธาตุดินและปีนักษัตรเหมือนกัน

ค่าชื่อเสียง : +10 ความโหดเมื่อเจอคนหัวมาร/หัวคลั่ง

Lizixuan ดี

สัญจรในแดนเหนือ

        หลี่ซีซวนจัดการธุระภายในบ้านหลังใหญ่  ซึ่งในเวลาหลายวันพอสมควรกว่าจะลงตัวและมันไม่ใช่เรื่องง่าย  การเดินสำรวจออาณาบริเวณบ้านใช้เวลาถึงสองวันเต็ม  แล้วจัดแจงหน้าที่ให้บ่าวรับใช้ในจวนเป็นสัดเป็นส่วน  และต้องกลับมาจัดการเรื่องนี้อีกครั้ง  ยังต้องกลับขึ้นแดนเหนือไปสัญจรอีกครั้งเผื่อจะได้อะไรติดตัวกลับมาบ้านบ้าง  ความที่สัญจรมาเนิ่นนานจนไม่ชินกับการอยู่ติดบ้านเสียแล้ว  ทว่าก่อนออกจากคฤหาสถ์สกุลหลี่ได้กำชับว่าให้รักษาไข่มุกไว้ให้ดี ห้ามหายเป็นเด็ดขาด  แลกมาด้วยตำราของตงฟางซิแส  ไว้รอมีโอกาสค่อยไปสำรวจใหม่  แผ่นดินกว้างใหญ่ย่อมมีที่สำหรับนักแสวงหาสมบัติเสมอ  เนื่องจากเจียงหนานมีท่าเรือไม่มากนัก  ทำใหห้หลี่ซีซวนต้องควบม้ามาถึงท่าเรือของเมืองซื่อซิน  อากาศแดนใต้ดีตลอดทั้งปี  กระนั้นคลื่นลมก็ไม่เคยดีตลอดทุกวัน  เขาลงเรือพร้อมกับม้าคู่ใจต้องปลอบขวัญม้าเป็นการใหญ่  ไม่ให้มันเตลิดกับการเจอคลื่นลมแปรปรวนในทะเล  หากคิดจะใช้ชีวิตแดนใต้เรื่องคลื่นลมในทะเลต้องรู้ให้ถ่องแท้  มิเช่นนั้นอาจจะเกิดอันตลายในอนาคตได้  พอถึงอีกฝากฝั่งเขาต้องให้ม้าสงบจิต สงบใจเสียก่อนค่อยเดินทางต่อ

ลักษณะนิสัยใจดำ

+35 EXP ทุกครั้งที่โรลเห็นแก่ตัวไม่สนใจใคร

Weibin ชั่ว

หลังจากที่เว่ยปินเที่ยวเล่นแดนใต้อยู่นานมันก็ถึงเวลาที่เขาควรกลับเมืองหลวง เขาเดินมาถึงท่าเรือก็มีชายชุดดำหลายคนมาประกบตัวพาไปซอกตึกเมื่อเห็นว่าไม่มีใครตามมา ชายชุดดำทั้งหลายก็เปิดหน้าออก

"ข้าน้อยคาราวะกงกง"

เมื่อเว่ยปินเห็นว่าอีกฝ่ายไม่ได้มาร้ายก็เบาใจลงได้เยอะ บุคคลที่สามารถรู้ความเคลื่อนไหวของตนได้ก็ไม่น่าใช่คนอื่นคนไกล

"ข้าไม่เคยเปิดเภยตัวกับใครแต่เจ้าสามารถหาข้าเจอได้นับว่าน่าชื่นชม"

"กงกงกล่าวเกินไปแล้ว พวกข้าแค่มาส่งข่าว คนของเราหลังจากจับชาวบ้านคนนึงมาทรมานจึงได้รู้ว่าเมื่อประมาณสองสามเดือนก่อน มีบุคคลที่แต่งชุดทหารของทางการยศสูงนัดพบกับคนสองสามคนข้าจึงมั่นใจได้ว่าย่อมเป็นเป้าหมายของเราแน่"

เว่ยปินเมื่อได้ยินก็เผยยิ้มออกมา แต่รอยยิ้มก็จางหายไปอย่างรวดเร็วเมื่อนึกได้ว่า การนัดพบเกิดขึ้นเมื่อสองเดือนก่อนมันเป็นเวลาที่ผ่านมานานมากแล้ว ยังจะมีอะไรให้สืบอีกหรือ?

"เจ้ารีบไปแจ้งแก่จางกงกงข้าต้องการให้จางกงกงช่วยสืบหาที่อยู่ของหลูจื้อปัจจุบันกับคนที่หลูจื้อนัดพบว่าคืใคร เรื่องนี้เกินความสามารถของข้าหวังว่าท่านพ่อบุญธรรมจะช่วย"

"ข้าร้อยจะรีบนำคำของกงกงไปแจ้งท่านมหาขันเดี๋ยวนี้"

เมื่อจบเรื่องเว่ยปินก็เดินออกจากตรอกมุ่งหน้าไปขึ้นเรือข้ามฝากที่ว่างอยู่

"พาข้าไปที่หวยอิน..."

@[url=]Watcher[/url]

จ่ายข้าเรือข้ามฝาก 30 ตำลึงเงิน

Tianzhou ดี

❖ราชสีห์จรจัด❖

ข้ามฝั่ง Again!

ผ่านพื้นป่าและเมืองมากมายมาอย่างยาวนานนับวันในที่สุดบุรุษหนุ่มก็ได้มาถึงยังริมฝั่งแม่น้ำอีกครั้งเตรียมพร้อมจะข้ามไปอีกฝั่งเพื่อจะไปซูซูหลันหวานใจ แต่ตอนนี้เขาคงต้องมองหาเรือเสียก่อนซักลำที่จะพาชายหนุ่มและอาชาคู่ใจไปได้

เทียนโ๗วเดินวนรอบๆอยู่ซักพักเพื่อมองหาท่าเรือของเมือง ก่อนจะเจอท่าเรือที่รอคอยดั่งใจหวัง และรีบควบมาไปยังท่าเรือด้วยความรวดเร็ว สายตาเริ่มกวาดหาคนพาข้ามฟากซักคนอยู่อีกหน่อย จนในที่สุดก็เจอคนข้ามฟากที่ว่างอยู่อย่างพอดิบพอดี

“เห้! ข้าต้องการข้ามไปยัง…หวยอิน!”

เทียนโจวนึกอยู่ซักพักว่าต้องข้ามไปทีใด จนในที่สุดก็นึกออก ชายพาความฟากหันมามองตามเสียงเรียกของชายหนุ่มผู้แข็งแกร่ง

“ท่านต้องการข้ามฟากงั้นรึ ได้เลยตามข้ามา”

ชายข้ามฟากกล่าวออกมา ก่อนจะเดินนำหน้าของบุรุษผู้แข็งแกร่งไปยังเรือของตนที่จอดเทียบท่าอยู่อย่างเหงาๆ อยู่อย่างคนเดียวดาย แม้ใครจะมองว่าทุกข์ แต่ฉันกลับสุขใจ

“ขึ้นมาได้เลย”

เมื่อได้ยินเสียงเรียกของผู้ข้ามฟาก เทียนโจวก็ได้โดดลงจากอาชาขาวและจูงมันขึ้นไปบนเรือ ก่อนที่ตนจะเริ่มเอนหลังลงเหมือนปกจิและหลับตาลงนอน ส่วนคนข้ามฟากนั้นก็จัดเตรียมทุกอย่างและออกเดินเรือในที่สุด

50 ตำลึงเงินค่าเดินเรือ

@Watcher

XiangShan ดี

มุ่งสู่จงหยวนอีกครั้ง

หลังจากหญิงสาวเดินทางออกจากหมู่บ้านเซิ่งหุนมาแล้ว เธอตั้งใจจะหาท่าเรือดีๆสักท่าเพื่อขึ้นเรือข้ามฟากกลับไปยังเขตจงหยวน

เธอได้เดินทางขึ้นเหนือมาเรื่อยๆจนกระทั่งเจอท่าเรือที่อยู่เหนือเมืองเจียงเยี่ย ซึ่งเป็นท่าเรือที่ดีที่หนึ่ง

"นายท่าเจ้าคะ ข้าต้องการขึ้นข้ามฟากไปยังท่าหวยอินที่อยู่ฝั่งตรงข้ามเจ้าคะ" หญิงสาวเอ่ยขึ้นกับนายท่า

"ได้ขอรับ แม่นางเชิญขึ้นเรือเลย" นายท่าเชิญหญิงสาวขึ้นเรือ

"แต่ว่าแผ่นดินฝั่งนั้นรู้สึกว่าจะมีความเคลื่อนไหวของโจรผ้าเหลืองนะขอรับ ขอให้แม่นางระวังตัวเวลาเดินทาง"

นายท่าเอ่ยเตือน ในระหว่างที่เรือออกจากฝั่งแล้ว

"ขอบคุณที่หวังดีเจ้าคะ" หญิงสาวน้อมคำนับรับฟังอีกฝ่ายอย่างดี

หลังจากนั้นเรือก็ข้ามฟากไปถึงท่าหวยอิน แล้วเธอก็เดินทางต่อไปยังฝั่งตะวันตก.. โดยที่ไม่ได้แวะเวียนไปในดินแดนของโจรผ้าเหลืองแม้แต่น้อย...

---------------------------

+2 Point ทุกครั้งที่โรลเรียนรู้ ทะเยอทะยาน

+2 Point จากการโรลวางแผนการ หูดี

+4 Point เมื่อโรลเพลย์เรียนรู้ นักวิชาการ

+5 Point โรลวางแผน นักวางแผน

+5 EXP จากการโรลเพลย์บริหารเสน่ห์ คิ้วหงส์

รวม 13 Point / 5 exp

---------------------------

@Watcher

Chenhuajia ดี

ในยามดวงจันทราส่องสว่างกลางท้องฟ้ากว้างใหญ่ ประดับกับแสงของหมู่ดาวทั้งหลายแข่งกันประกายระยิบระยับสวยงามตามท้องเรื่อง มีหญิงสาวและเด็กน้อยผู้หนึ่งกำลังเตรียมตัวเก็บของสัมภาระเล็กๆน้อยๆเพื่อการออกเดินทาง



เฉิน ฮวางเจี๋ยเสมียนสาวผู้พ้นวัยปักปิ่นมาไม่นานแต่มีความสามารถสามารถออกงานราชการได้แล้ว ได้ขออนุญาตเจ้าเมืองในการไปเที่ยวที่เมือง อื่นๆกับผู้ช่วยตัวน้อยของตนเอง นางนั้นไม่ได้วางแผนการเดินทางอะไรไว้มากมายเพียงแต่จะออกเดินทางไปเรื่อยในเวลาสั้นๆเท่านั้นเพราะว่าตนเองก็ไม่อยากขาดงานไปเป็นเวลานาน แล้วก็เป็นห่วงคนที่นี่ด้วย


“ เก็บของครบแล้วใช่ไหมเฟิงๆน้อย ”


“ ครบแล้วเจ้าค่ะพี่สาว ”


เมื่อกล่าวจบเด็กน้อยคนนั้นก็แบกของขึ้นหลังแต่แน่นอนว่าเป็นน้ำหนักที่น้อยกว่าที่ผู้โตกว่าแบกไว้มาก เด็กน้อยผู้นี้เพิ่งพักฟื้นมาได้เพียงวันเดียวจึงไม่อยากให้นาทำอะไรมากนะเดี๋ยวจะเป็นอะไรขึ้นมาเอา


แล้วในยามวิกาลพวกเขาก็เริ่มออกเดินทางออกไปจากเมืองโดยวางแผนไว้ว่าจะไปขึ้นเรือที่ท่าเรือของเมืองซื่อซินของเจียงหนานเหนือ เพื่อไปที่จิงโจวแล้วไปเที่ยวที่เมืองเจียงหลิงเป็นสถานที่แรก ก่อนที่จะไปที่อื่นๆต่อ


ใช้นานพอสมควรกว่าจะมาถึงซื่อซิน เมื่อมาถึงนางก็ตรงไปที่ท่าเรือชิงต่าวพร้อมกับเด็กน้อยอีกคน เข้ามาก็พบชายชราผู้หนึ่งที่กำลังนั่งตกปลาอยู่เงียบๆ เสมียนสาวจึงเดินเข้าไปทักทายอย่างสุภาพ


“ ท่านลุงเจ้าคะ มิทราบว่าท่านคือคนเรือหรือเปล่า ”


เขาหันหน้ามาพร้อมตอบอย่างเป็นมิตรเช่นเดียวกันกับตน


“ ใช่แล้วล่ะแม่หนู จะไปที่ใดรึ? ”


เมื่อเห็นอีกฝ่ายตอบกลับมา นางจึงส่งมอบรอยยิ้มหวานเบาบางให้


“ ข้ากับผู้ช่วยของข้าต้องการไปที่เมืองเจียงหลิงน่ะเจ้าค่ะ ท่านลุงมิทราบว่าสะดวกพาข้าไปตอนนี้หรือไม่ ”


“ สะดวกสิ ค่าต่อหัว 6 ตำลึงเงินหนา ”


หลังท่านลุงกล่าวจบเขาก็ตกได้ปลาตัวใหญ่ตัวนึงมาอย่างน่าดีใจ


“ ยินดีด้วยที่ได้ปลาตัวใหญ่นะเจ้าคะ ส่วนค่าเดินทางนี่เจ้าค่ะ ”


หญิงสาวยื่นเงินไปให้ชายชราอย่างนอบน้อมต่อผู้ที่มีอายุสูงกว่า แต่ก็ไม่ได้ดูเคารพอะไรมากเนื่องจากยังมีความดื้อรั้นอยู่ในตัวเล็กน้อย


“ เอาล่ะๆ ขึ้นเรือได้ๆ ”


จากนั้นคุณเฒ่าชายผู้นั้นก็พาไปที่เรือลำหนึ่งพร้อมขึ้นแล้วหยิบไม้พายขึ้นมา เขาส่งสัญญาณให้เด็กสาวทั้งสองขึ้นมาด้วยสายตาตามปกติ ผู้ที่ถูกส่งสัญญาณมาให้ก็ไม่ได้ปฏิเสธอะไรแล้วขึ้นไปนั่งเรืออย่างเรียบร้อย จากนั้นพวกเขาก็เริ่มออกเดินทางกันไปตามสายน้ำที่หลั่งไหล

JiTianTao ดี

โรลจอดเทียบท่าก้าวเดินหน้าต่อไป

"ท่านอาเกจิเป็นอย่างไรบ้างขอรับสบายดีหรือไม่สำหรับวันนี้"

"ข้าสบายดีขอรับนายท่านแต่ว่าคือนายท่านนั้นตั้งใจจะไปที่ไหนกันหรอขอรับถึงได้เดินทางมาถึงตรงนี้"

"ข้าหรือ ออข้าว่าพวกเรากำลังเดินทางไปตามเสียงเรียกน่ะสิสำหรับตอนนี้ข้านั้นกำลังเดินทางไปรวบรวมพรรคพวกต่างๆเอาไว้สำหรับที่พวกเรานั้นจะได้มีมิตรสหายร่วมกันมากขึ้นก่อนที่จะออกเดินทางเพื่อที่จะไปตั้งตัวกันอย่างไรล่ะแบบนั้น"

"ถ้าเช่นนั้นพวกเรายิ่งรวมพลังกันมากเท่าใดแบบนั้นพวกเราก็ยิ่งที่จะมีพลังกันมากยิ่งขึ้นแบบนั้นใช่หรือไม่ขอรับนายท่าน"

"แบบนั้นแหละท่าน อาเกจิ นั้นเข้าใจได้ถูกต้องแล้วแต่ว่าถึงแม้ว่าการเดินทางมันจะยาวไกลไปเสียหน่อยแต่ว่าอีกไม่นานพวกเราก็จะถึงที่หมายกันแล้วล่ะนะเพราะว่าข้านั้นรู้สึกว่าตอนนี้นั้นพวกเรายิ่งเข้าใกล้เป้าหมายของพวกเรานั้นมากขึ้นเรี่อยๆแล้วล่ะ"

"ข้านั้นเชื่อในตัวของนายท่านอย่างแน่นอนขอรับและจะไม่มีวันเปลี่ยนแปลงไปอย่างแน่นอนต่อให้นายท่านนั้นจะไม่เหลือใครแต่ว่าข้านั้นก็จะอยู่กับนายท่านตลอดไปขอรับ"

"แบบนั้นข้าก็ยิ่งที่จะต้องทำให้พวกท่านนั้นเชื่อใจในตัวของข้านั้นมากขึ้นกว่าเดิมแล้วล่ะ ฮ่าๆๆ ขอเพียงพวกเรานั้นอดทนและอดกลั้นนั้นผลของมันก็จะทำให้พวกเรานั้นพึงพอใจอย่างแน่นอน"

"ต่อให้จะเป็นอย่างไรแต่ว่าข้านั้นก็จะเชื่อในตัวของนายท่านอย่างแน่นอนขอรับเชื่อโดยไม่เสื่อมคลาย"

"ข้าก็จะไม่ทำให้ความเชื่อที่พวกท่านให้ข้ามานั้นมันต้องเสื่อมลงอย่างแน่นอนขอเพียงแค่พวกท่านนั้นเชื่อมั่นในตัวของข้าต่อไปข้าก็จะทำให้พวกท่านนั้นได้ทำตามความฝันของพวกท่านอย่างแน่นอนขอรับ"

ก่อนที่จีเทียนเต๋าจะค่อยๆลงจากเรือเมื่อเรือมาจอดเทียบท่าเรียบร้อยแล้วเพื่อที่ตนเองนั้นจะได้ออกเดินทางกันต่อไป

ใช้ลักษณะนิสัยถ่อมตน
+2 point เมื่อโรลให้เกียติอีกฝ่ายถ่อมตน
+10 ความสัมพันธ์กับขุนนางในสภา
ผู้รู้คุณ
+10 ความสัมพันธ์ขุนนางในสภา
หูดี
+15 ความสัมพันธ์เมื่อคุยกับคนอื่น
หลังตรง
+15 EXP จากการโรลสร้างความน่าเคารพศรัทธาต่อผู้พบเห็น หรือ ถูก member คนอื่นยกย่อง
+20 ความสัมพันธ์คนในทีม

+10 ความสัมพันธ์คนที่มีนิสัยเหมือนกัน
+15ความสัมพันธ์กับหัวดี
+30 คุณธรรมกับคนหัวดี
มอบไอเทม ชากงอวี้ฮวา ให้กับ NPC J-004

ใช้ลักษณะนิสัย สุขุม

+5 ความสัมพันธ์กับผู้เล่น

+10 ความสัมพันธ์คนที่มีนิสัยเหมือนกัน

คิ้วพยัค์

+20 ความสัมพันธ์คนในทีม

ผู้กล้า

+20 ความสัมพันธ์คนที่คุณสนใจ

@Watcher