[นอกด่านฉีกวน] ป่าเสิ่นคู้

  

[สำหรับคนผ่านทางป่านี้จะพบเจออัตโนมัติ]

[161] ชวี กง [ชั่ว]

(1) สร้างสตอรี่ผ่านทางมา เจอชายคนหนึ่งใส่หมวกฟาง

(2) เขากล่าวถามยื่นข้อเสนองานให้คุณ

(3) มี 2 งานให้คุณ คือ [ช่วยเขาหาเจิ้งหลัน ผู้แอบอ้างใช้สกุลเจิ้ง]

[ตามหาอดีตโจรโพกผ้าเหลืองถานเจ๋อที่สร้างความตื่นตาตื่นใจในลานประลองลั่วหยาง]

(4) รอเนื้อหางานเพิ่มเติมในโพสต์โรล

* เลือกงานใดงานหนึ่ง ต้องทำงานนั้นให้เสร็จก่อน *

ระยะเวลาก่อนย้ายไปที่อื่นต่อ: 11 - 31/10/2021

- รางวัล -

ไก่ฟ้าทองคำ , อาชาโกรคูยอ 1 ตัว , 20 ตำลึงทอง , เสบียงข้าว 100 กระสอบ

Weibin ชั่ว

ระหว่างการเดินทางกัวฟ่งได้หันดูสภาพแวดล้อมก่อนจะพรึมพรำออกมาเบาๆ "ดูท่าจะไม่ดีแล้ว"

"ทุกคนตั้งโล่ขึ้นคุ้มกันเสบียง!!!" พอสิ้นสุดเสียงของกัวฟ่งก็มีกลุ่มโจรกลุ่มหนึ่งล้อมพวกเขาไว้ โจรมีน้อยกว่าพวกเขานิดหน่อย แต่เมื่อล้อมพวกเขาอยู่ทำให้สถานะการไม่ดีเท่าไหร่

กัวฟ่งชักกระบี่ก่อนจะพุ่ง ออกไปปะมือกับหัวหน้าโจร "คู่ต่อสู้ของเจ้าคือข้า!!!" เขาพุ่งเข้าไปกล้าวงล้อมโจรด้วยความห้าวหาญ เข้าฟันลงไปที่หัวหน้าโจร ด้วยความเร็มและรุนแรง 'เพล้ง'เสียงกระบี่ทั้งสองเข้าปะทะกันเหมือนสัญญาญการเข้าสู่ความชุลมุน

ทหารได้จัดตั้งขบวนโล่เพื่อตั้งรับการโจมตีของโจรเมื่อเห็นว่าโจรคนไหนมีช่องโหว่ค่อยแทงกระบี่ออกไป ทางด้านของกัวฟ่งตอนนี้ดูเหมือนหัวหน้าโจรจะเสียเปรียบ เขารู้ว่าเขาคิดผิดที่พาพี่น้องมาตายด้วยการปล้นครั้งนี้ ระหว่างที่เขานึกเสียใจอยู่นั้นกระบี่ของกัวฟ่งก็ได้ตัดกระบี่ของเขาหักไปแล้ว เขาต้องการจะหนีจากที่นี่หนีจากปีศาจตนนี้

แต่กัวฟ่งไม่ยอมให้เขาหนีไปง่ายๆ "ฮ่าๆเจ้าลูกหมา จะหนีไปไหนมารับความตายได้แล้ว" เสียงหัวเราะของกัวฟ่งตอนนี้ไม่ต่างอะไรจากเสียงของความตาย หัวหน้าโจรหน้าซีดเผือกก่อนจะพยามหันหลังกลับไปขอความเมตตา แต่เพื่อหันไปกระบี่ของกัวฟ่งก็ตวัดคอของเขาขาด "ไก่อ่อนจริงๆฮ่าฮ่าฮ่า"

เมื่อบรรดาโจรเห็นหัวหน้าตนโดนฆ่าตายโดยง่ายก็พากันวางอาวุธยอมแพ้บางคนก็วิ่งหนีกัวฟ่งสั่งให้ไปตามจับพวกที่หนีกับเชลยมารวมกัน เขารวบรวมเชลยได้ร่วม10กว่าคน พวกเขามารวบตัวกันตรงหน้ากัวฟ่งเพื่อขอความเมตตา

"เด็กๆ จับพวกโจรพวกนี้ไปเฉือนหนังแล้วเเขวนคอมันไว้ที่ป่าแห่งนี้ ให้คนที่ผ่านมารู้ว่าอย่าคิดเป็นโจรเที่ยวปล้นชิง" ภายใต้คำสั่งทหารบางคนเกือบยืนไม่อยู่เพราะความโหดร้ายของชายคนนี้ เชลยที่ถูกทหารลากไปต่างกรีดร้องขอความเมตตา บางคนกลัวจนสิ้นสติ

แต่กัวฟ่งหาได้ใส่ใจก่อนจะสั่งการเตรียมเดินทางต่อ

https://rotk.xyz/plugin.php?id=dzs_npccomrade:fight&aid=441

กล้าหาญ

+2 Point จากโรลการต่อสู้ประลองกับขุนพล

หยิ่งทะโย

+4 Point จากการโรลอวดเบ่ง
+7 Point เมื่อชนะการดวลกับอีกฝ่ายพร้อมหยิ่งทะนงต่ออีกฝ่าย

ขี้โมโห

+3 Point จากการโรลต่อสู้

คิ้วพยัคฆ์

+15 EXP (จำเป็นต้องมีลักษณะนิสัยกล้าหาญ) เมื่อโรลเพลย์ต่อสู้อย่างห้าวหาญ

+10 EXP จากการโรลเพลย์สร้างความหวาดกลัวแก่ผู้อื่นให้เกรงกลัวเรา

+2 Point ทุกครัั้งที่โรลต่อสู้ผ่านระบบ

ฟันเขี้ยว

+15 EXP เมื่อโรลเพลย์ข่มขู่สร้างความหวาดกลัว

+3 Point  ทุกครั้งที่โรลต่อสู้พร้อมข่มขู่อีกฝ่าย

Jinying ดี

❀ การพานพบที่ไม่น่าวางใจ ❀

.

.

.

           เพราะใช้เวลาราวเกือบครึ่งวันในการเดินทางไปถึงยังไท่หยวนของเขตปิงโจว ตัวเถ้าแก่เนี้ยเหมยจึงเสนอให้จิ้นอิ๋งได้พักค้างคืนที่บ้านเสียก่อน โดยมีซูฮวาช่วยออกปากอีกแรง เด็กสาวจึงไม่เร่งเดินทางภายในวันนั้นให้ไปถึงดึกดื่น ยอมนอนพักร่วมกับอีกฝ่ายไปด้วย ในคืนนั้นตัวจิ้นอิ๋งที่มีแผนว่าจะกลับไปยังเรือนหิมะที่ซื้อเอาไว้ในเร็ววันนี้ก็ได้พูดคุยเกริ่นหาแก่พี่สาวซูฮวาไปด้วยเรื่องการดูแลบ้าน

           " ตามจริงบ้านหลังนั้น.. ข้าซื้อเอาไว้ด้วยเพราะมีผู้ติดตามเพิ่มขึ้นเลยอยากให้พักกันสบาย ๆ โดยไม่ต้องพึ่งโรงเตี๊ยมในแต่ละเมืองน่ะเจ้าค่ะ " จิ้นอิ๋งเกริ่นขึ้นมาระหว่างที่ทั้งสองสตรีนอนเคียงกันบนเตียงห้องนอนของซูฮวา ซึ่งอีกสตรีที่รับฟังอยู่ก็ผินสายตาหาเด็กสาวทันทีที่ได้ยินประโยคนั้น

           " หมายความว่าอย่างไรเจ้าคะ "

           " หมายความว่า ..ตามจริงบ้านหลังนั้นข้าอยากซื้อไว้ให้พี่สาวซูฮวากัยถานเจ๋อได้พักผ่อนยามที่ข้าอาจต้องไปทำธุระที่ไกล ๆ น่ะเจ้าค่ะ "

           " แล้วเจ้าจะออกไปไกลทำไมเล่าอิ๋งเอ๋อร์ มาอยู่บ้านที่เจ้าอุตส่าห์ลงเงินซื้อไปตั้งหลายตำลึงสิ "

           " ข้า.. ต้องออกไปตามหาครอบครัวที่ทางใต้สุดน่ะเจ้าค่ะ "

           ได้ยินเช่นนั้นซูฮวาก็คล้ายเข้าใจขึ้นมา นางเงียบไปครู่ก่อนจะเลื่อนมือลูบหน้าผากนวลของเด็กสาวผะแผ่ว พร้อมกันนั้นก็คอยบอกว่าก่อนจะเดินทางไปก็เตรียมตัวให้ดีเสียก่อน นางจะคอยให้คำแนะนำต่าง ๆ เอง ซึ่งจิ้นอิ๋งที่ได้ยินเช่นนั้นก็พลันเผยรอยยิ้มก่อนขยับนอนเบียดหาอีกสตรีด้วยความสบายใจกึ่งออดอ้อนและรู้สึกขอบคุณไม่น้อยที่อีกคนคอยที่จะสนับสนุนนางเสนอเช่นนี้

           .

           .

           เช้าวันใหม่มาเยือนตั้งแต่ยามเหมา จิ้นอิ๋งที่ได้ทานซาลาเปาจากเถ้าแก่เนี้ยที่ให้ทานก่อนเดินทางเสร็จ นางก็ขอตัวมุ่งสู่เขตปิงโจวต่อไป โดยปล่อยให้ซูฮวาได้อยู่กับครอบครัวไปเสียก่อนในตอนที่ไปอยู่ยังบ้านที่ซีเหออาจจะมาเยี่ยมหาได้ยากขึ้น

           ในตอนนี้หลังออกเดินทางมาราวหนึ่งชั่วยามได้ดรุณีน้อยก็ผ่านมาในเขตส่วนของป่าเสิ่นคู้นอกด่านฉีกวน เนื่องด้วยนางค่อนข้างเดินทางอย่างระมัดระวังมากโดยเน้นเส้นทางที่ผู้คนมักสัญจรเป็นปกติทำให้ไม่ได้โดนดักปล้นชิงอะไรอย่างที่นึกหวั่น ทว่าขณะที่เด็กสาวกำลังเร่งให้ม้าเฮยเซ่อที่ขี่อยู่เพิ่มความเร็วฝีเท้าให้เร่งผ่านออกจากเขตป่านี้ไปกลับปรากฏชายสวมหมวกฟางข้างทางที่อยู่ไม่ไกล กระทั่งนางเข้าใกล้ก็คล้ายเคลื่อนเดินมาขวางเส้นทางทำให้จิ้นอิ๋งจำต้องลดความเร็วม้าลงในที่สุด

           ถึงอย่างนั้นเด็กสาวก็ยังไม่ลดความระมัดระวัง เนื่องจากท่าทางของอีกฝ่ายดูเป็นปริศนาเสียจนไม่กล้าวางใจ นางพลันกำบังเหียนแน่นขึ้นเตรียมห้อตะบึงจากไปได้ทุกเมื่อถ้าหากอีกคนยังคงยืนขวางนางอยู่เช่นนี้

           " ท่าน.. มีธุระอะไรหรือเจ้าคะ เหตุใดไยต้องมาคอยขวางม้าคนแปลกหน้าเช่นนี้ด้วย "

           น้ำเสียงหวานพยายามควบคุมไม่ให้สั่นระหว่างเอ่ยถาม พร้อมกันนั้นดรุณีน้อยก็ตั้งท่าทำตัวเหมือนไม่กลัวอีกฝ่ายกลับไป แม้จริง ๆ แววตาของนางที่สั่นไหวจะเปลือยเปิดถึงความผวาหวาดด้านในจนอีกฝ่ายที่สังเกตเห็นคล้ายลดบรรยากาศแข็งกร้าวของตนลงไม่รู้ตัว

           " ขออภัยที่รบกวนแม่นาง ข้าเพียงแค่กำลังหาผู้ทำงานให้สองงานอยู่เท่านั้น .. " อีกบุรุษเอ่ยเสียงเรียบทว่าฟังดูไม่ได้โกหก ทว่าการดักระหว่างทางมอบงานให้เช่นนี้ก็ดูแล้วไม่น่าวางใจนัก สุดท้ายจิ้นอิ๋งเลยไม่ได้ตอบรับกลับไป

           " ข้า.. คงไม่มีความสามารถทำงานให้ท่านไม่ได้หรอกนะเจ้าคะ คงต้องขอตัว "

           ทว่าแม้นางจะเอ่ยไปเช่นนั้นอีกฝ่ายก็ยังไม่ผละตัวไปไหน ทำเอาดวงตาสีนิลคล้ายยิ่งฉายความหวาดหวั่น ก่อนเลื่อนมองหาทางหนีทีไล่เส้นทางที่จะหลีกไป แต่แล้วประโยคหนึ่งของบุรุษตรงหน้ากลับเรียกสายตาของนางให้ผินมองด้วยความตกใจขึ้นมาวูบหนึ่ง

           " แล้วถ้าเป็นงานเกี่ยวกับตามหาถานเจ๋ออดีตโจรโพกผ้าเหลืองที่สร้างความตื่นตาในวันงานประลองพลังล่ะ.. แม่นางยังจะบอกว่าทำให้ไม่ได้อีกหรือไม่? " คำพูดราวกับล่วงรู้บางอย่างทำให้จิ้นอิ๋งปากคอสั่นระริกไปหมด ความห่วงใยฉายชัดราวกับว่าหากคนตรงหน้าจะรู้สิ่งใดมาว่านางเกี่ยวข้องหรือไม่ก็จะไม่ยอมให้ผู้ติดตามเป็นอะไรไป

           " ท่าน… หมายถึงอะไร ตามหาถานเจ๋อไปเพื่ออะไรเจ้าคะ "

           น้ำเสียงของจิ้นอิ๋งดูห้วนขึ้นเสียหลายส่วน คล้ายถามออกไปเพื่อให้หยุดความคิดของอีกฝ่ายที่จะทำงานนี้เสียมากกว่าถามเพื่อความใคร่รู้งานนั้น

           .

           " ในทุกวันนี้บ้านเมืองระส่ำระส่าย ขันทีครองอำนาจ ชาวบ้านเดือดร้อนทุกหย่อมหญ้าไร้ขุนนางเหลียวแล... " ชวีกงกล่าวถามแก่อีกฝ่าย " แม่นางท่านไม่รู้สึกหรือว่าแผ่นดินในตอนนี้ผู้คนใช้ชีวิตอย่างยากลำบาก อยู่ในยุคเข็ญเช่นนี้ จะตายวันตายพรุ่งก็ไม่อาจทราบ "

           คำพูดของอีกฝายทำเอาแววตาสีนิลคล้ายประกายไหวระริก คำพูดคำจาที่เหมือนกับกลุ่มโจรโพกผ้าเหลืองในกาลเก่าหรือเหมือนกับกลุ่มโจรภูเขาที่มุ่งเน้นปล้นชิงของจากเหล่าขุนนางเหล่านั้นช่วยลดบรรยากาศไม่เป็นมิตรต่ออีกฝ่ายได้มากเลยเชียว จิ้นอิ๋งคล้ายขบริมฝีปากอย่างครุ่นคิดจนซับสีครู่หนึ่ง

           " แล้วเหตุใด ไยต้องตามหาถานเจ๋อด้วยเล่าเจ้าคะ " ดรุณีน้อยที่ยังไม่ได้รับเหตุผลถึงการตามหาตัดสินใจเอ่ยคำถามย้ำขึ้นมา ทว่าน้ำเสียงที่ทอดหาดูอ่อนลงเสียหลายส่วน

           " นายข้ากำลังสรรหาคนมีความสามารถเพื่อร่วมปฏิรูปแผ่นดิน ขจัดเหล่าขันทีทั้งสิบ ช่วยเหลือองค์หวงตี้ให้กลับมาทรงราชกิจตามเดิมและแผ่นดินมั่นคง นายข้าเห็นความสามารถถานเจ๋อเก่งกว่าทหารโจรทั่วไป อีกทั้งเขาเคยอยู่โจรโพกผ้าเหลืองย่อมรู้ตื้นลึกหนาบาง มีประโยชน์ต่อนายข้าที่จะปราบปรามพวกโจร " ชวีกงกล่าวแจ้งเหตุผลแก่อีกฝ่าย " ถ้าแม่นางสามารถเกลี้ยมกล่อมถานเจ๋อได้ ข้าจะเป็นหนี้บุญคุณท่านครั้งหนึ่ง ยินดีตอบแทนไม่ว่าแม่นางจะให้บุกน้ำลุยไฟก็ไม่หวั่น และข้ายังมีเงินตอบแทนจากนายข้ามอบให้ท่าน "

          " ส่งจดหมายมาถึงข้าที่โรงเตี๊ยมในด่านฉีกวน ข้าจะรอคำตอบ "

          จิ้นอิ๋งนั้นไม่ได้สนใจถึงของรางวัลที่อีกฝ่ายเอ่ยถึง ที่นางกำลังคิดอยู่ในตอนนี้นั้นมีเพียงความปลอดภัยของถานเจ๋อและความลังเลในความคิด เนื่องจากตัวผู้ติดตามของนางนั้นเป็นอดีตโจรโพกผ้าเหลือง อุดมการณ์เก่าก่อนการผันตัวย่อมเป็นอย่างที่บุรุษเบื้องหน้ากล่าวอย่างไม่อาจถกเถียง ไม่แคล้วหากนางไปเล่าเรื่องนี้ให้ฟังถานเจ๋ออาจอยากจะนึกขึ้นสู้ตามความตั้งใจเก่าก่อนเพื่อแก้ตัวที่เคยประพฤติตัวหลุดอุดมการณ์ในคราแรกก็เป็นได้

          " ข้า.. จะลองเอาคำพูดท่านไปให้เขารับฟังดูเจ้าค่ะ "

          สิ้นเสียงของดรุณีน้อย นางก็เอ่ยถามถึงการเขียนจดหมายส่งข่าวอีกครู่ว่าให้ส่งที่ไหนอย่างไรก่อนขอตัวลาโดยไม่ได้รับปากเป็นมั่นเหมาะว่าจะสำเร็จ ซึ่งอีกบุรุษก็ไม่ได้ขยั้นขยออะไรมากไปกว่าค้อมหัวขอบคุณกลับหายังจิ้นอิ๋งที่อย่างน้อยก็รับฟังตน ก่อนร่างของบุรุษผู้นั้นจะหลีกทางม้าให้เด็กสาวได้เดินทางต่อไป..

กู่จิ้นอิ๋ง ฟังรายละเอียดงานจาก [161] ชวีกง

ลักษณะแต่กำเนิดตัวหอม

+20 ความสัมพันธ์กับคนที่คุยด้วย

.

เหมยซูฮวา	ชวีกู่จวิน
สถานะธาตุหลัก : +20 ความสัมพันธ์ [159] ธาตุไฟ - เกื้อหนุนเรา ค่าชื่อเสียง : +15 ความสัมพันธ์เมื่อเจอคนชื่อเสียงเดียวกัน และ +30 คุณธรรมเมื่อเจอคนหัวดี ลักษณะนิสัยใจกว้าง +10 ความสัมพันธ์คนที่มีนิสัยเดียวกัน	สถานะธาตุหลัก : +20 ความสัมพันธ์ [161] ธาตุไฟ - เกื้อหนุนเรา สถานะปีนักษัตร : +5 ความสัมพันธ์ [161] - ปีเดียวกัน ค่าชื่อเสียง : -20 ความสัมพันธ์เมื่อเจอคนหัวชั่ว/หัวเลว และ +10 ความชั่วเมื่อเจอคนหัวชั่ว/หัวเลว

ZhaoPei ดี

          "พาข้ามาถึงเสียมืดค่ำ อย่างนี้จะพบใครเล่า" จ้าวเพ่ยบ่นขึ้นมาเมื่อการเดินทางล่าช้าจากการถูกดักปล้นกลางทาง โชคยังดีที่เอาชีวิตรอดกลับมาได้ ทั้งจัดการโจรได้โดยไม่เสียแร่สักก้อนเดียว

          ป่าเสิ่นคู่เป็นสถานที่นัดกับลูกค้าแร่เอาไว้ จ้าวเพ่ยเดินทางมาถึงได้เพียงไม่เท่าไหร่ก็พบชายหน้าโหดแต่งตัวคล้ายสหบดีในชุดสุภาพมองมาทางนาง กลุ่มคนพวกนั้นจ้าวเพ่ยเองก็ไม่รู้ว่ามารวมตัวกันมากมายมีเหตุอะไรกัน หนึ่งในนั้นหันมาเห็นนางพอดีก็บอกทั้งหมดให้มองมาทางนาง สายตาหลายคู่มองมาราวกับสำรวจก็สะดุดกับเกวียนขนแร่ที่นางนำมาก็เหมือนจะคลายความเคลือบแคลงใจลงบ้าง

          หนึ่งในกลุ่มเดินแทรกกลุ่มคนแต่งตัวดีมีฐานะมาหานาง หญิงสาวนิรนามคลับคล้ายว่าเป็นผู้นำของคนรวยหน้าโหดพวกนั้นเดินมาหยุดตรงหน้านาง สายตามองราวกับสำรวจว่าเป็นคนที่น่าไว้ใจหรือไม่ แม้จ้าวเพ่ยจะแต่งตัวดีขนาดไหนก็ตามก็ยังคงถูกสงสัยในตัวอยู่ดี

          "ท่านคือคนที่มาส่งแร่ใช่หรือไม่" นางกล่าวราวกับจะลองเชิงจ้าวเพ่ย สายตามองเห็นมือลูบลูกแมวตัวสีดำขณะอุ้มคล้ายสตรีชนชั้นสูงมีสัตว์เลี้ยงตัวโปรดประจำตัวเสียอย่าวนั้น

          จ้าวเพ่ยหันไปทางผู้ติดตามของนางก่อนจะเดินไปเปิดผ้าคลุมแร่ที่เกวียนนำมาส่งถึงที่นี่ให้ดู แร่เหล็กถึงหกร้อยก้อนปรากฏต่อสายตาของทุกคนเพื่อให้ประจักษ์ว่านางมาส่งแร่จริงๆ โดยไม่ต้องปริปากพูดคำใดๆออกไป

          บุรุษคนหนึ่งเดินเข้ามาเช็คแร่ที่จ้าวเพ่ยนำมาก่อนจะพยักหน้าน้อยๆให้สตรีผู้นำของเขา เมื่อเห็นดังนั้นหญิงสาวนางนั้นก็คลายความเคลือบแคลงในตัวจ้าวเพ่ยขึ้นมาบ้าง เพราะก่อนหน้านี้ได้เรื่องมาว่าเงินส่งไม่ถึงพ่อค้าหวังก็ใช่ว่าจะไว้ใจใครได้ง่ายๆเช่นก่อน

          "ฝากขอบคุณพ่อค้าหวังด้วยที่ยอมขายแร่ให้ข้า ของพวกนี้หาซื้อยากยิ่งนัก เอ้า!..ค่าแร่ ส่งให้ถึงมือพ่อค้าล่ะ"

          สตรีนางนั้นกล่าวทั้งยื่นค่าแร่ให้กับจ้าวเพ่ย และให้พวกของนางนำเกวียนไปไว้กับพวกนาง มองเห็นสายตาประกายสีเหลืองของนางจ้าวผ่านความมืดก็รับรู้ได้ว่านางมีสายตาดูล่อกแล่กตั้งแต่คุยกันแต่แรก

          นิสัยคล้ายคนขี้โลเล ไม่มั่นใจในความคิดตัวเอง

          "ข้าไม่หนีหรอกเจ้าค่ะ อย่างไรก็ต้องส่งส่วนต่างให้พ่อค้าหวังอยู่แล้ว ค่าแร่นี้ข้าก็ออกเอง" จ้าวเพ่ยกล่าวทั้งนำเงินเก็บเอาไว้กับตัวทั้งหมด นางเองก็ไม่เสี่ยงถูกจับเพราะแค่สองพันตำลึงเงินหรอก ยิ่งรู้จักกับมือปราบแล้วด้วยกลายเป็นยิ่งจะถูกทางการตามตัวจับได้ง่ายหากทำอะไรผิดลงไป "คงไม่มาเสี่ยงถูกพ่อค้าหวังเหม็นขี้หน้าเอาหรอกเจ้าค่ะ.."

          "ก็ดีแล้ว.. ไม่มีอะไรแล้วใช่หรือไม่ ข้าจะได้ไป"

          "แค่ขนส่งแร่.. เหตุใดจึงต้องทำราวกับเป็นความลับเสียขนาดนี้ล่ะ" จ้าวเพ่ยเอ่ยถามขึ้นทำเอาผู้ถูกถามหันกลับมาอีกครา

          "เจ้าใคร่รู้ไปแล้วจะได้อะไรขึ้นมา" สตรีนิรนามนางนั้นกล่าวทั้งมองจ้าวเพ่ยตั้งแต่หัวจรดเท้าก็ยกยิ้มขึ้นมาเล็กน้อย "ข้าได้กลิ่นเลือดจากตัวเจ้า.. เจ้าไปทำอะไรมา"

          "พวกข้าถูกดักปล้นระหว่างทางเจ้าค่ะ จึงเกิดการต่อสู้เล็กน้อย" นางกล่าวตอบสตรีปริศนายามนึกถึงมัน เสี่ยวเฮยที่ยังคงบาดเจ็บก็ร้องเสียงแง๊วง๊าวขึ้นมาราวกับจะช่วยตอบไปด้วย

          "เจ้าก็เก่งไม่เบานี่.. ต่อสู้โจรบุกปล้นได้ขนาดนี้"

          "พูดเช่นนั้นก็ไม่ถูกเสียหมด ข้าเองก็แทบเอาตัวไม่รอด.. เกือบจะถูกพวกมันฉุดข่มขืนเสียด้วยซ้ำ.." นางกล่าวออกมาเมื่อถูกมองออกตั้งแต่ได้กลิ่นเลือดและชุดของนางที่มีบางส่วนขาดวิ่นเล็กน้อยจากการต่อสู้ "เป็นสตรีก็ลำบากเช่นนี้แหละเจ้าค่ะ"

          จ้าวเพ่ยฝืนยิ้มขึ้นมา แต่เมื่อนึกถึงสถานการณ์เสี่ยงตายมาหลายครากับเหล่าโจรโพกผ้าเหลืองก็ทำเอายิ้มไม่ออกไปเสียได้ คิดแล้วอยากจะได้พละกำลังเช่นชายมาบ้างจะได้ป้องกันตัวเองได้ไม่ต้องรอคอยชายในฝันมาปกป้องนาง

          "ไม่ถึงขนาดนั้นหรอก.. แค่ต่อสู้พวกมันได้ก็ดีแล้ว" สตรีนางนั้นกล่าวเชยชมจ้าวเพ่ย ก็เห็นรอยยิ้มเล็กๆผุดขึ้นมาจากริมฝีปากประดับใบหน้าอันงดงามของจ้าวเพ่ย

          "ท่านเองก็เป็นสตรี.. อยู่กับชายหมู่มากก็ใช่ว่าจะปลอดภัย รักษาตัวเองด้วยนะเจ้าคะ ข้าเป็นห่วงในฐานะสตรีด้วยกันเอง" จ้าวเพ่ยกล่าวออกมาก่อนจะหันไปหาซุนหยางที่ทำหน้าเหมือนจะเร่งนางกลายๆ ก็หันมาหาสตรีนางนั้นอีกครั้ง "ข้าขอลาเจ้าค่ะ… ขอให้โชคดี"

          กล่าวทั้งโค้งลาอีกฝ่าย นางเกาหลังแมวและเดินออกจากบริเวณนั้นเพื่อปีนขึ้นบนหลังม้าทั้งมองตามหลังกลุ่มคนพวกนั้นที่รับเกวียนส่งแร่ออกไป

          "มีอะไรหรือ.. ดูสีหน้าเจ้าไม่ค่อยดีเอานะ"

          "เปล่า.. ข้าแค่รู้สึกแปลกๆ สายตานางดูน่ากลัวน่ะ" จ้าวเพ่ยตอบทั้งพยักหน้าขึ้นให้ซุนหยางพานางออกเดินทางอีกครั้ง "พาข้าไปโรงเตี๊ยมที พักเสียหน่อย.. นางทักข้าว่ามีกลิ่นเลือด.. ข้าเองก็ไม่สบายใจอยากจะอาบน้ำเสียที ยามเหม่าค่อยออกเดินทางไปหาพ่อค้าหวัง นำเงินส่วนต่างคืน"

          "ได้.. ข้าจะเร่งหาโรงเตี๊ยมที่ใกล้ที่สุดให้ก็แล้วกัน" ผู้ติดตามกล่าวทั้งควบม้านำจ้าวเพ่ยออกจากป่านอกด่านฉีกวน รู้ว่ายิ่งมืดค่ำยิ่งอันตราย แต่หากยิ่งหาที่พักได้เร็วเท่าไหร่ก็ยิ่งดีแก่เหล่าสหายร่วมทางทั้งคนทั้งสัตว์ ความมืดรอบด้านก็ส่งผลต่อความอ่อนเพลียระหว่างการเดินทางได้ไม่น้อย

ความสัมพันธ์และธาตุ [111] ลู่ เจิ้ง

-10 ความสัมพันธ์ ธาตุน้ำ ข่ม ธาตุไฟ

-ความสัมพันธ์ จ้าวเพ่ยมีนิสัยโลเล

(ทำไมจ้าวถึงเข้ากับเหล่าโจรที่มีอุดมการณ์ไม่ได้สักคน)

Side Quest Update :: ขนส่งแร่จำนวนมาก (ส่งแร่แก่ลู่เจิ้ง 600 ชิ้น)

JiTianTao ดี

โรลตรึกตรองถึงหนทางที่ตนเองเลือกเดิน

"พวกเราการช่วยเหลือผู้อื่นนั้นเราอาจจะต้องกระทำการที่มันเสี่ยงอันตรายกับตนเองเสียหน่อยแต่ว่าถ้าเกิดพวกเราไม่ยอมทำล่ะก็พวกเราก็ไม่ต่างกับการที่นิ่งเฉยดูดายดูผู้คนที่ล้มตายไปหรอกแบบนั้น"

จีเทียนเต๋าที่ตอนนี้กำลังพาขบวนพรรคพวกของตนเองนั้นผ่านมาที่ด่านฉีกวนโดยที่พวกตนนั้นก็พอเห็นเหล่าชาวบ้านหรือว่าผู้คนบางส่วนนั้นที่ดูเหมือนว่าจะอยู่ตามด่านต่างๆภายในด่านโดยที่ส่วนใหญ่นั่นต่างก็ไม่ได้มีชีวิตที่ดีเสียเท่าไหร่ซึ่งตนเองหลังจากที่ได้เจอนั้นก็ยื่งรู้สึกว่าทางราชสำนักนั้นช่างไม่มีความรับผิดชอบต่อประชาชนของตนเองเลยไม่มีการดูแลหรือว่าช่วยเหลือเหล่าชาวบ้านเหล่านี้เลยสักนิดเดียวทั้งที่พวกเค้าต่างก็เป็นพลเมืองที่จ่ายภาษีหรือว่าเป็นคนเหมือนกัน

"เห้อถ้าข้าสามารถที่จะช่วยพวกเค้าเหล่านี่ได้บ้างมันก็คงจะดีกว่านี้นะข้านั้นไม่อยากเห็นพวกเค้าเหล่านี้จะต้องเจออะไรกันแบบนี้เลยกันสักนิดเดียว"

พร้อมที่ตนเองนั้นก็กำลังคิดว่าหนทางของขุนนางที่ตนเองเดินนั่นมันจะช่วยเหลือเหล่าชาวบ้านได้จริงๆอย่างงั้นหรอ?หรือว่ามันจะเป็นหนทางที่ผิดกันแน่นะแบบนี้

XiangShan ดี

ช่วยทหารค่ายโข่วซือ 1

เดินทางกลับ 25

ต่อมา... หลังจากขบวนเสบียงเลยออกจากเขตเมืองเหอตงแล้ว ก้เข้าสู่ภูมิภาคปิงโจวเสียที โดยทีนี้เดินตามทางมาเรื่อยๆ โดยหญิงสาวจำได้ว่าจะต้องเจอด่านข้างหน้า จึงเตรียมตัวที่จะรับการตรวจอีกครั้ง

เมื่อมาถึงด่านฉีกวน ก็ได้รับการตรวจตราจากทหารประจำการปกติ พร้อมกับยื่นหนังสือรับรองจากทางการอู่เว่ย หรือจากไต้เท้าหม่าเถิงว่าเป็นเสบียงข่นส่งจริงๆ ทำให้การตรวจเป็นไปอย่างราบรื่นและรวดเร็ว ไปต่อข้างหน้าได้อ่างสะดวกโยธิน

แต่ทว่าเส้นทางหลังฉีกวนไป หญิงสาวเองก้ไม่ค่อยมั่นใจในทางแยกระหว่างทางสักเท่าไหร่ แต่เอาเป็นว่า ไม่ควรไปยุ่งถ้าไม่จำเป็นก็แล้วกันก็พอ...

----------------------------------

----------------------