[นอกเมืองหนานผี] ป่าอสรพิษ

ป่าอสรพิษ

ป่าอสรพิษแห่งหนานผี เป็นป่าดงดิบต้นไม้รกครึ้มแทบไม่มีที่ให้แสงแดดเล็ดรอดผ่าน
อากาศเย็นชื้น เต็มไปด้วยบึงและหนองน้ำ ขอนไม้งอกเงยเหนือคุ้มศิลา
มีสัตว์ป่าดุร้ายหรือชนิดแปลกๆ อาศัยอยู่กัน ช่วงพลบค่ำต้องระวัง
อาจมีสัตว์ป่าดุร้ายบางชนิดนั้นออกมาหากิน แถมแมลงและต้นพืชอันตรายยังรายล้อม
กว่าจะฝ่ามาได้หากไม่ใช่ผู้มีวิชาการป้องกันตัวคงรอดยากนัก

WenShaotian ดี

                         ถ้าจะถามว่านี่เป้ฯครั้งแรกที่เหวินได้ต่อสู้มั้ย ตอบเลยว่าไม่ใช่.. แต่ถ้าถามว่านี่เป็นการเข้าสงครามครั้งแรกของเขาใช่มั้ย ก็ตอบได้เลยว่าใช่.. นี่ไม่ใช่หน้าที่ แต่นี่คือภารกิจแรกของเขาที่ได้ลงสนามจริงครั้งแรก การเตรียมตัวมาอย่างดีสำหรับเขานั้น ทำให้เขามั่นใจมากกว่าวันไหนเป็นพิเศษ แต่ก็ยังเก็บอาการของตนเองเอาไว้ ดูเหมือนภารกิจนี้จะเป็นการนำเสบียงของค่ายที่โดนปล้นไปกลับคืนมา.. เขาลองนึกสภาพป่า.. แน่ล่ะ ป่าทึบน่ะ ไม่มีที่ว่างให้ใช้เหวี่ยงพลองยาวนักหรอก เสี่ยงพลองหักเพราะตีเข้ากับต้นไม้จะแย่เอา สิ่งที่เขาเตรียมมา จึงมีเพียงอาวุธประจำตัว เพียงหอกประจำตัวและชุดเกราะประจำตัวที่ใส่ไม่ค่อยพอดีตัว..



                          ซึ่งมันก็เป็นจริงอย่างที่เขาคาดเอาไว้ ป่ารกทึบ ก็ไม่แปลกที่โจรมันจะชุมพอๆกับพรงไม้ที่ขึ้นอยู่เต็มไปหมด ลำพังทวนที่เขาใช้อยู่มันก็พอจะทิ่มๆแทงๆศัตรูได้อยู่บ้าง แต่ถ้าจะเอามาหวดใส่ศัตรูคงจะยาก เหวินที่เดินตามกองทัพม้าไปนั้น เขาเข้าใจดีดีว่าเขาในตอนนี้คงจตะแนะนำอะไรไม่ได้มากหรืออาจจะไม่ได้เลย สำหรับทหารเกณฑ์ เขาจึงทำได้เพียง ทำหน้าที่ของตนเองให้ดีที่สุด เพราะอย่างน้อยเขาก็ยังพอที่จะช่วยเหลืออะไรได้บ้างไม่มากก็น้อย แม่ทัพอุตส่าห์ไปชวนมากับตัวเองทั้งที


                         เมื่อมาถึงที่ เหวินที่อยู่แนวหลังของเหล่าทหารม้าที่เคลื่อนพลมาด้วยหลักร้อย เมื่อพลม้าประจำตำแหน่ง ยังไม่ทันที่จะได้เตรียมใจ ทันใดนั้นเอง เหล่ากองโจรที่ดักซุ่มอยู่ก่อนหน้าก็ได้พุ่งเข้าจู่โจมอย่างสายฟ้าแลบ พลม้าที่ต่างก็ตั้งรับอยู่ก่อนหน้าไม่ทันที่จะได้เตรียมตัวแต่อย่าง บ้างจึงถูกโจรรุมลากตกม้าก่อนจะถูกสังหาร บ้างก็ถูกผูกกับสายจูงม้าและลากไปจนตาย เหวินเส้าเทียนที่คอยตั้งรับอยู่ที่ด้านหลังก็พยายามสุดความสามารถในการต้านเหล่าโจรเอาไว้ให้ได้เท่าที่ตนเองจะสามารถ แต่เมื่อเหล่าโจรที่เห็นก็ต่างพากันหวาดกลัวในขนาดตัวของเหวิน บ้างก็พากันวิ่งหนีด้วยความตกใจกลัว ทั้งตัวใหญ่ อีกทั้งยังถืออาวุธมาด้วยอีก เหล่าโจรที่เห็นมันก็ต้องมีบ้างล่ะที่ขวัญกระเจิงกันไปตามๆกัน


                          เมื่อเห็นโอกาสและจังหวะที่เข้ามา ชายร่างยักษ์จึงไม่รอช้า ใช้จังหวะนี้ซัดหอกพุ่งเข้าใส่ศัตรูทะลุร่างสิ้นใจไปก่อนที่จะตามไปจัดการคนอื่นๆที่ยังคงเข้าโรมรันเข้ามาอยู่ สถานการณ์ก็เริ่มชุลมุนเรื่อยๆ เหวินและเหล่าทหารที่เหลือรวมถึงแม่ทัพทั้งสามก็ทะลวงกลุ่มข้าศึกเข้าไปจนถึงขบวนรถเสบียงที่จอดแน่นิ่งเอาไว้โดยที่ไร้ซึ่งคนบังคับ..


                         ตอนนี้ดูเหมือนกองทหารของหลิวเป้ย์จะสามารถกำชัยมาได้ครึ่งทางแล้วก็จริง.. แต่มันกลับไม่ได้เป็นเรื่องดีนัก เพราะขณะนี้ กองทัพของหลิวเป้ย์ที่เหลืออยู่ รวมถึงเหวินที่เข้าถึงตัวรถเสบียงก่อน เมื่อหันกลับมามองก็พบว่า ตอนนี้ พวกเขาได้ติดอยู่กลางวงล้อมข้าศึกเสียแล้ว...

WenShaotian ตอบกลับเมื่อ 2022-6-22 22:15
ถ้าจะถามว่านี่เป้ฯครั้งแรกที่เหวินได้ ...

กองกำลังฝ่ายเรา

ทหารม้า(ATK+60) 30 นาย

ทหารเทียนเหวิน : STR 70 + Qi 35  (พลังชีวิต 2500 หน่วย)

ขุนพลหลิวเป้ย์ : STR 77 + Qi 77 (พลังชีวิต 2900 หน่วย)

เสบียงที่มาช่วยคณะขนเสบียงนำมาใช้การรบ: 10,000 หาบ

กองกำลังศัตรู

ทหารทวนโจรผ้าเหลือง(ATK+30) 300 นาย

[เทิร์นที่ 1]

กองทัพพันธมิตรฝ่ายเราใช้เสบียงไป 10 หน่วย คงเหลือ 9990 หน่วย ในเทิร์นนี้

เทียนเหวินและกองทหารม้าพุ่งชาร์ตโจมตีพลโจรจากด้านหลัง (โจมตีจากด้านหลังทำให้ชนะทาง) สร้างดาเมจ (30*60*0.5/30) 30 หน่วย

ทหารโจรผ้าเหลืองเหลือ 270 นาย และโดนเทียนหวังกองหลังพุ่งโจมตีกระหน่ำอีกสร้างดาเมจแก่ทหารโจร (70*35*0.8/15) 130 ดาเมจ

ทหารโจรผ้าเหลืองสูญเสียกำลังพลเหลือ 140 นาย โต้กลับคุณ สร้างความเสียหายให้เทียนเหวิน (140*30*0.3/30) 42 ดาเมจ

หลิวเป้ย์ขี่ม้ามุ่งหน้าไปทางกองขนเสบียงที่โดนปล้นเพื่อปลอบประโลมฟื้นฟูกำลังใจ

[เทิร์นที่ 2]

กองทหารโจรผ้าเหลือง 140 นายที่ตั้งหลักได้ก่อนพุ่งโจมตีกองทหารม้า ด้วยทหารม้าแพ้ทาง

สร้างดาเมจถล่มกองทหารม้า (140*30*0.8/30) 112 ดาเมจ กองทหารม้าทั้ง 30 นายโดนตีแตกพ่าย

@@Weiliangsan  สร้างสตอรี่ต่อสู้ยุทธการหนานผีตั้งรับในเทิร์นที่ 2

[สรุปผลปัจจุบัน]

กองกำลังฝ่ายเราที่เหลือ

ทหารม้า(ATK+60) เสียชีวิตทั้งหมด

ทหารเทียนเหวิน : STR 70 + Qi 35  (พลังชีวิต 2458 หน่วย)

ขุนพลหลิวเป้ย์ : STR 77 + Qi 77 (พลังชีวิต 2900 หน่วย)

เสบียงที่มาช่วยคณะขนเสบียงนำมาใช้การรบ: 9990 หาบ

กองกำลังศัตรู

ทหารทวนโจรผ้าเหลือง(ATK+30) 140 นาย

WenShaotian ดี

                        บางสถานการณ์มันก็มักจะบีบบังคับให้เรานั้นจำเป้นต้องทำในสิ่งที่เราไม่คิดเราจะสามารถทำได้ ใช่แล้ว เรากำลังพูดถึงสถานการณ์ปัจจุบันของกองทัพย่อมที่แม่ทัพหลิวเป้ย์ ที่ตอนนี้เหวินเส้าเทียน ชายร่างยักษ์ใหญ่ของกองทัพหลิวเป้ยได้เข้าถึงตัวรถเสบียงที่ถูกปล้นมาแล้ว มันเป้นเหมือนความสำเร็จในขั้นแรก หากแต่หลังจากนั้น เมื่อเขาพยายามที่จะไสรถออกจากพื้นที่ ก็กลับกลายเป็นว่าตอนนี้ ทั้งเหวินและกองทัพรวมถึงหลิวเป้ย์เอง ได้ถูกกองโจรล้มอไว้ทุกทิศทาง มันเป็นช่วงสถานการณ์ที่บีบคั้นอย่างเห็นได้ชัด ชายร่างยักษ์เองในใจลึกๆของเขานั้น เขารู้สึกไม่ดีอย่างมากที่ดันวุ่นวามปล่อยให้พวกเราถูกล้อมเอาไว้เช่นนี้..



                        ไร้ซึ่งคนช่วยเหลือ ทหารม้าทั้งหมดที่เตรียมมาถูกล้มและฆ่าจนตายหมดไม่เหลือ ตอนนี้ มีเพียงเหวินกับหลิวเป้ย์ที่ต้องเชื่อกันและกันไม่ให้อีกฝ่ายเป็นอะไร ในความคิดของเหวินนั้น เขาเองก็ตั้งใจเอาไว้แล้วว่า ถ้ามันจำเป็นจริง เขาจะเป็นคนที่คอยดึงความสนใจของพวกโจรแล้วให้แม่ทัพรอดออกไปได้ ส่วนเขาจะเป็นยังไงก็ช่าง มันเป็นความต้องการของเขา ถึงแม้ว่ามันจะดูโง่และบ้าไปหน่อย แต่อย่างน้อยมันก็ช่วยซื้อเวลาให้แม่ทัพหนีออกจากพวกโจรเหล่านี้ได้มากขึ้น โอกาสที่จะพาคนมาเพิ่มก็มี และก็จะพาเสบียงกลับไปค่ายได้แน่นอน ในความคิดของเหวินนั้นมีแต่เรื่องที่มันออกจากเสี่ยงไปหน่อย แต่ความเสี่ยงนั้น เขาจะขอรับไว้เพียงคนเดียวก็พอ..


                         "ท่านหลิว ข้าว่าตอนนี้เหลือเราเพียงสองคนแล้วล่ะขอรับ ข้ามีแผนอย่างนึง มันอาจจะฟังดูบ้า แต่ข้าอยากให้ท่านรอดออกไปจากที่นี่ให้ได้พร้อมกับรถเสบียงนะขอรับ"


                         "ในตอนนี้ข้าว่าอะไรที่มันสามารถช่วยเหลือกองทัพได้ ข้ายินดีพร้อมจะทำเสมอนั่นล่ะ.."


                        "ข้าจะซื้อเวลาเอาไว้ให้ ส่วนท่าน ขึ้นไปบนรถเสบียงและควบออกไปให้ไว้ที่สุดเท่าที่จะทำได้เลยนะขอรับ เดี๋ยวข้าจะซื้เวลาเอาไว้ให้ ถ้าเป้ฯไปตามแผน ข้าจะตามคุ้มครองรถเสบียงให้นะขอรับ"


                       "...ฟังดูไม่น่าเป็นไปได้ แต่มันก็ไม่มีอะไรจะเสียแล้วเหมือนกัน รีบสงมือกกันเถอะ"


                      ชายร่างยักษ์เอ่ยกับหลิวเป้ย์จบลง ก่อนที่หลิวเป้ย์จะกระโดดเข้าไปที่ด้านหลังรถเสบียงเพื่อทำทีเป็นซ่อนตัวจากพวกโจรที่กำลังล้อมรถเอาไว้ เหวินที่เขี่ยทวนอีกอันให้กระเด็นลอยขึ้นมาเพื่อถืออีกข้างแล้วตั้งท่าหมายสู้ยิบตา..


                       "ไม่มีทางที่พวกเจ้าจะหนีรอดออกจากที่นี่แล้ว ทำใจซะเถอะ แล้วยอมพวกเราซะดีๆ จะได้ไม่ต้องมาตายเพราะทำอะไรโง่ๆแบบนี้.."


                       "สิ่งที่ข้าตัดสินใจ มันไม่มีอะไรที่โง่มากกว่าสิ่งที่เจ้าเป็นในตอนนี้หรอก.."


                       "เอาซี้ งั้นก็มาดูกันว่า ไม้ซี้มันจะงัดไม้ซุงได้ยังไงกัน เฮ้ยพวกเรา จับตัวมันมา ลูกพี่เราต้องดีใจเป็นแน่"


                       กองโจรค่อยลุกคืบเข้ามาอย่างช้าๆ ชายร่างยักษ์ที่ตอนนี้ในมือของเขา ทั้งสองมือคืออาวุธ เขาไม่มีทางยอมจำนนอย่างแน่นอน ในตอนนี้ แม้ว่าจะสู้จำนวนไม่ได้ แต่ถ้าจะหาจังหวะนั้น ก็คงจะไม่ใช่เรื่องยากเท่าไหร่นัก แต่ความเสี่ยงนั้นมหาศาล..


                        แต่มันก็มาถึงจุดๆนี้แล้ว ไม่มีทางให้หวนกลับแล้ว ตอนนี้ ชายร่างยักษ์พยายามยื้อเหล่าโจรให้อยู่ในสายตาของเขาเอาไว้ ในขณะที่ร่างกายของเขาก็ค่อยเลื่อนไปที่หน้าของรถเสบียง ชายร่างยักษ์ละสายตาเพื่อมองว่าม้ายังติดอยู่กับตัวรถ ขณะเดียวกันหลิวเป้ย์เอ็งก็ค่อยๆคืบคลานมายังที่นั่งหน้ารถพอดี ด้วยตัวของเหวินที่ใหญ่จนบังหลิวเป้ยซะมิด ในจังหวะนั้นเอง...


                        "ฮ่าห์!!"


                         หลิวเป้ย์ที่จับสายคล้องรถม้าได้ ก็ได้สะบัดลงไปบนตัวม้าอย่างแรง ม้าทั้งสองตัวที่โดนแรงฟาดเข้าไปก็สะดุ้งจนวิ่งเตลิดลากรถเสบียงออกไปด้วยความตกใจ และด้วยความตกใจนี้เองทำให้รถเสบียงทั้งสองคันนั้นเกี่ยวกันและลากติดไปด้วย สร้างความตกตะลึงให้กับกองโจรเป็นอย่างมาก...


                          "เฮ้ย!! มันจะเอารถเสบียงหนีไปแล้ว บ้าเอ้ย ตามมันไปสิโว้ย"


                          หัวหน้ากองโจรตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ในขณะเดียวกัน มันก็สร้างความขุ่นเคืองที่มีต่อเหวินและหลิวเป้ย์ไม่น้อย เพราะไม่คิดว่าเพียงแค่ลูกไม้ตื้นที่ใช้ในตอนที่การป้องกันลดลง ทำเอาของที่เป็นเครื่องต่อรอง ถูกลากไปหมดทั้งสองคันเลย ในใจของมันก็คิดเอาเล่นๆว่า ไอ้นี่มันร้ายใช่ย่อย...

+20 EXP ทุกครั้งที่โรลอดทนต่อความทรมานและอื่น ๆ ที่คนทั่วไปทนไม่ได้

WenShaotian ตอบกลับเมื่อ 2022-6-24 22:49
บางสถานการณ์มันก็มักจะบีบบังคับให้เราน ...

กองกำลังฝ่ายเราที่เหลือ

ทหารม้า(ATK+60) เสียชีวิตทั้งหมด

ทหารเทียนเหวิน : STR 70 + Qi 35  (พลังชีวิต 2458 หน่วย)

ขุนพลหลิวเป้ย์ : STR 77 + Qi 77 (พลังชีวิต 2900 หน่วย)

เสบียงที่มาช่วยคณะขนเสบียงนำมาใช้การรบ: 9990 หาบ

กองกำลังศัตรู

ทหารทวนโจรผ้าเหลือง(ATK+30) 140 นาย

[เทิร์นที่ 3]

เทียนเหวินได้จู่โจมเปิดวงล้อมให้แม่ทัพหลิวเป้ย์ สังหารทหารโจรผ้าเหลืองจำนวน (70*35*0.8/30) = 65 นาย

โจรผ้าเหลืองเหลือ 75 นาย และหลิวเป้ย์ที่กำลังฝ่าวงล้อมไปอีกทางตามแผน สังหารโจรผ้าเหลืองบางส่วนที่หันมาตามเขา (77*77*0.8/30) = 158 นาย

โจรผ้าเหลืองสูญเสียจนหมดสิ้น ทั้งสองกลับถึงค่ายอย่างปลอดภัย

ชัยชนะอย่างงดงาม

- @WenShaotian สร้างสตอรี่กลับค่ายอิสระ

- สร้างสตอรี่ ณ ยุทธการป๋อไห่ กลับยถึงค่ายพร้อมเสบียง

- สร้างสตอรี่หลิวเป้ย์มอบป้ายผลงานให้ 3 ป้ายสะสมไว้

- จบ

[สรุปผลปัจจุบัน]

กองกำลังฝ่ายเราที่เหลือ

ทหารม้า(ATK+60) เสียชีวิตทั้งหมด

ทหารเทียนเหวิน : STR 70 + Qi 35  (พลังชีวิต 2458 หน่วย)

ขุนพลหลิวเป้ย์ : STR 77 + Qi 77 (พลังชีวิต 2900 หน่วย)

เสบียงที่มาช่วยคณะขนเสบียงนำมาใช้การรบ: 9990 หาบ

กองกำลังศัตรู พ่ายแพ้

ทหารทวนโจรผ้าเหลือง(ATK+30) 0 นาย

WenShaotian ดี

                        การเดินทางของชีวิตนี้ยังอีกไกล ใยต้องผูกอยู่กับที่ใดที่หนึ่งเป็นเวลานาน.. นี่เป็นความคิดของเหวินเส้าเทียน เขาได้ออกมาจากค่ายที่ป๋อไห่แล้วออกเดินทาง เขาสละชุดเกราะและอาวุธเอาไว้ที่ค่าย เพราะไม่ใช่ของส่วนตัว เมื่อใช้เสร็จแล้วก็ต้องคืน มีเพียงสิ่งเดียวที่เป็นของส่วนตัวของเขานั่นคือพลองไม้เนื้อแข็งยาว 4 จั้งที่พับเก็บเหลือเพียง 2 จั้ง (1 จั้ง ประมาณ 3.33 เมตร) ถือติดมือเป็นพลองยาวแฝดตลอดเวลา


                         เหวินได้เดิทางผ่านป่าอสรพิษ เขาจำได้ว่ามันเคยเป็นที่แรกที่เขานั้นได้ต่อสู้กับพวกโจรโพกผ้าเหลือง ยังคงมีเศษซากของอาวุธและชุดเกราะของคนตายให้เห็นอยู่ตามรายทาง เหวินที่เห็นอะไรที่ดูต้องตาก็หยิบขึ้นมาดู ก่อนจะเก็บมันลงไปในกระเป๋า หัวหอกบางเล่มที่ยังมีสภาพพอใช้ได้ ดาบบางเล่มที่ยังไม่บิ่นมากจนเกินไป เขาก็นำออกมาจากเจ้าของเดิม.. ในขณะนั้นเองที่เขาเดินเก็บของไปตามรายทาง กลุ่มโจรกลุ่มนึงที่กำลังไล่เก็บของอยู่ก็ผ่านมาเห็นเหวินฯที่กำลังเก็บของมีค่าไปตามรายทางด้วย..


                        "เฮ้ย! ลูกเพ่.. หยุดเลยนะ ของพวกนี้ข้าเจอก่อน ส่งที่เจ้าเก็บทั้งหมดมาให้ข้าเสียดีๆ ไม่งั้นมีเรื่-.."


                        *ผัวะ!!*


                        เหวินนั้นรู้ดีว่าไอ้พวกนี้ยังไงมันก็คุยไม่รู้เรื่องอยู่แล้ว และกระโจน กางพลองยาวของตนเองให้มีขนาดเท่าเดิมเพื่อยันตัวเองให้ถึงและถีบหน้าโจรคนนึงจนหน้าหงายกลิ้งหมดสติไป


                        "พวกเจ้ามันบ้า.. ตาใครไวคนนั้นก็ได้ก่อนสิวะ.. อ้างนู่นอ้างนี่แบบนี้ข้าไม่คุยด้วยหรอก ข้าให้เท้าข้าคุยแทน.."


                        "เฮ้ย.. มันอยากเล่นด้วยว่ะ เล่นกับมันหน่อยดิ.."


                        ลูกพี่ในกลุ่มที่ดูไม่หวาดกลัวกับสิ่งใด ทำท่ายียวนใส่ ก่อนที่จะเอาดาบกังๆของตนเองพาดบ่าแล้วค่อยๆเดินเข้ามาด้วยท่าทียียวนกวนประสาทมาสำหรับชายร่างยักษ์


                       "อะไรเนี่ยลุกเพ่.. ไปขโมยเสาบ้านใครมาเนี่ย ยาวโ่งขนาดนี้คิดว่าจะทำอะไรพวกเราได้งั้นเหรอ? ฮะๆๆๆ"


                       พวกมันกวนจริงๆนั่นล่ะ.. เหวินนั้นไม่ใช่คนที่พูดกับใครมากหากไม่อยากจะพูดด้วย.. เขากำลังพลองยาวของเขาแน่นแล้วเริ่มจัดการ...

Spoiler: คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

                        ปากดียังไงมันก็ดีแต่ปาก เหล่าโจรป่านอนเป็นผักหลังจากรับรู้พิษสงของพลองยาวของเหวินฯไป.. บ้างฟกช้ำ รุนแรงไปจนถึงกระดูกหัก แต่ไม่ถึงตาย..เขาได้รับรู้ว่าที่นี่ยังคงมีโจรพลุกพล่านอยู่ เพราะเป็นทางผ่านไปยังเมืองป๋อไห่.. การเดินทางในที่แบบนี้ มีแต่เสี่ยงกับเสี่ยง เพราะงั้น ทางที่ดี เขาเองก็กำลังว่างๆจากศึกเก่า.. เหวินจึงเดินเจาะร่องรอยตามไปเรื่อยๆ จนไปเจอกับค่ายกองโจรภูเขา...

Spoiler: คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

                       เหวินไม่สนใจ เขาเข้าทำลายเหล่ากลุ่มโจรภูเขา.. เมื่อทุกอย่างสงบ เขาเดินทางต่อ..

+2 Point ทุกครั้งที่โรลเรียนรู้


+20 EXP ทุกครั้งที่โรลอดทนต่อความทรมานและอื่น ๆ ที่คนทั่วไปทนไม่ได้


+3 Point เมื่อโรลเพลย์ใช้ชีวิตอย่างสันโดษ


+15 EXP ทุกครั้งที่โรลสร้างความหวาดกลัวให้ผู้คนจากผิวและนัยน์ตาตนเอง

WenShaotian ดี

                        "ไอ้บ้าเอ้ย!! หลงทางงง" คำสบถดังกลางป่าใหญ่ที่เขานั้นหลงกลับมายังที่เดิม มันก็เป็นอะไรที่ เขานั้นควรจะรู้.. ถ้าหากเขาไม่คิดที่จะตามเหล่าโจรป่าในภูเขาที่ก่อนมา ไม่งั้นก็คงจะไม่หลงมายังที่เก่า.. เป็นอะไรที่เสียเวลา แต่มันก็ไม่ได้หมายความว่าจะเสียเที่ยว เขาสามารถจัดการเหล่าโจรภูเขาได้จนอยู่หมัด...

Spoiler: คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

                        ซึ่งก็เป็นในขณะเดียวกับที่ชายร่างยักษ์กำลังเดินทางกลับไปทางเดิม เหมือนกับว่าเรื่องมันก็เกิดขึ้นกับเขาได้เรื่อย ไม่รู้จักจบจักสิ้นไปเสียที หลังจากที่เขารูดทรัพย์เหล่ากลุ่มโจรภูเขาที่เพิ่งตีตายไปไม่นาน ก็มีกลุ่มโจรภูเขาอีกกลุ่มออกมาจากที่ซ่อน หมายจะขม้ายต่อจากเขา โดยที่ไม่ไดประเมินกำลังของตนเองเพราะคิดว่าคนเยอะกว่าอยู่แล้ว ยังไงเสีย พวกมันก็คิดว่าคงจะไม่แพ้อย่างแน่นอน ซึ่งก็คิดผิดตั้งแต่ที่ว่าพวกเยอะกว่าแล้ว...

                        สุดท้ายก็ไม่มีใครปากดีกลับไปสักคน...

+2 Point ทุกครั้งที่โรลเรียนรู้

+20 EXP ทุกครั้งที่โรลอดทนต่อความทรมานและอื่น ๆ ที่คนทั่วไปทนไม่ได้

+3 Point เมื่อโรลเพลย์ใช้ชีวิตอย่างสันโดษ

-50 ความเครียดจากการอยู่คนเดียว

+15 EXP ทุกครั้งที่โรลสร้างความหวาดกลัวให้ผู้คนจากผิวและนัยน์ตาตนเอง

XiangShan ดี

ออกเดินทาง

เดินทางกลับ 2

ผ่านเมืองจี้ดจวมาก็เข้าสู้ป่านอกเมือง ... สักเมืองนึงในเขตจี้โจวนี่แหละ ซึ่งเป็นป่าที่.. มีร่องรอยของการต่อสู้และสนามรบไม่นานมานี้เหมือนกันนะเนี่ย..

ยังพอเห็นร่องรอยม้า ร่องรอยเดินเท้า ยุทโธปกรณ์ และคราบเลือดอยู่เลย..

หญิงสาวมองไปรอบๆ ป่าก่อนจะเลิกสนใจสิ่งรอบข้าง และมุ่งหน้าไปตามทางในป่าออกไปให้เร็วที่สุดจะดีกว่า

-----------------------

JiTianTao ดี

โรลพูดคุยถึงข่าวคราวที่ได้ยินมา

"ถ้าพวกเราสามารถที่จะช่วยเหลือทุกคนได้จริงๆแล้วล่ะก็มันก็คงจะดีไม่ใช่น้อยเลยล่ะนะขอรับแต่ว่าตอนนีนั้นพวกกลับที่ไม่สามารถที่จะช่วยเหลือพวกเค้าได้อะไรเลย เห้อข้าละปวดใจจริงๆเห็นว่าภูมิภาคนี้พึ่งผ่านการสู้รบกับพวกโจรผ้าเหลืองมาอย่างน้อยก็สามารถมีชัยชนะเหนือพวกโจรได้ก็ยังเป็นข่าวที่ดีมากจริงๆที่ทุกคนนั้นยังปลอดภัยกันได้"

"ก็ถ้ากล่าวตามที่ให้การของพวกชาวบ้านที่พวกเราได้แวะถามข้างทางแล้วล่ะก็ถือว่าเป็นข่าวดีไม่ใช่น้อยเลยอย่างน้อยพวกโจรผ้าเหลืองก็คงเสียหายไปเยอะอยู่แถมยังเป็นการสร้างความปลอดภัยและความเชื่อมั่นให้กับประชาชนในพื้นที่นี้อีกด้วย"

"ใช่แล้วล่ะขอรับถ้าไม่ได้เหล่าผู้กล้ามาช่วยเหลือร่วมกับเหล่าทางการแล้วล่ะก็ข้าน้อยก็คิดว่ามันจักต้องมีความสูญเสียมากกว่านี้อย่างแน่นอนสมแล้วที่ฝีมือของเหล่าขุนพลทั้งสามนั้นมีความแข็งแกร่งมากจริงๆถึงสามารถเอาชนะพวกโจรโพกผ้าเหลืองเหล่านั้นได้ แต่สงครามนั้นก็มีทั้งผู้ที่เป็นฝ่ายเราต้องตายไปแล้วก็พวกฝ่ายโจรต้องตายไปสุดท้ายยังไงก็ล้วนแล้วแต่เป็นชีวิตของผู้คนที่ต่างก็ต้องล้มตายลงไปทั้งนั้น ขอให้ดวงวิญญาณของพวกเค้านั้นไปสู่สวรรค์สำหรับคนที่ทำความดีและลงนรกสำหรับพวกที่ทำความชั่วทั้งหลาย"

"ท่านจีเทียนเต๋าคงจะมาเผยแผ่ศาสนาแถวนี้เป็นของแถมด้วยใช่หรือไม่กัน?"

"ก็ถ้าเกิดผู้คนต้องการข้ายังไงข้าก็จะมาช่วยเหลือพวกเค้าอย่างแน่นอนขอรับการเผยแผ่ศาสนาของข้านั่นก็ถือว่าเป็นการปลอบประโลมทางจิตใจให้กับพวกเค้าที่พึ่งจะสูญเสียเหล่าพี่น้องหรือว่าครอบครัว คนที่ตนเองรักให้พวกเค้าสามารถที่จะเป้าหมายในมีชีวิตและเดินก้าวหน้าต่อไปได้น่ะขอรับ"