[เมืองกุ้ยหยาง] คฤหาสน์ตระกูลฟ่าน

คฤหาสน์ตระกูลฟ่าน

เป็นจวนที่แบ่งแยกออกเป็นสัดส่วน โดยส่วนแรกเป็นหลังที่สร้างขึ้นเพื่อพักอาศัย
หลังที่สองสร้างขึ้นสำหรับไว้เป็นหอตำราและให้คนในตระกูลมาศึกษาเล่าเรียน
หลังสุดท้ายเป็นหอที่มีไว้เพื่อใช้พักผ่อนหย่อนใจ ลานด้านหน้าเป็นสวนที่มีไว้เพื่อความร่มรื่น
และส่วนสุดท้ายคือด้านหลังที่เป็นลานพบปะกับแขกหรือผู้มาเยือน ไม่เงียบสงัดจนเกินไป มากพื้นที่ใช้สอย

เจ้าบ้าน :: ฟ่าน ไค่เหวิน ประมุขของตระกูลฟ่านคนปัจจุบัน เขามีชื่อเสียง
ในการเป็นปราชญ์ขงจื้อรวมไปถึงเป็นบิดาของฟ่านอวี้เฟิ่ง
เป็นคนนิ่งเงียบ สงบเยือกเย็น มีสติไตร่ตรองเหตุการณ์ต่าง ๆ
รักครอบครัวมาก เป็นคนเข้มงวดในการดูแลครอบครัว
เพื่อจะหาบุรุษที่จะหมั้นหมายกับบุตรสาวในอนาคตให้ดีที่สุด




ฟูเหรินตระกูลฟ่าน




[145] ฟ่าน อวี้เฟิ่ง [ดี]

XiangShan ดี

ออกเดินทาง

ส่งอวี้เฟิ่งกลับบ้าน 8 ถึงบ้านโดยสวัสดิภาพ

เวลาต่อมา หลังจากหญิงสาวทั้งสอง หนึ่งหญิงสาวกับอีกหนึ่งสาวน้อยเดินทางล่องเรือลงใต้มาเรื่อยๆ ซึ่งมีแม่น้ำที่ไหลลงสู่ด้านใต้ของแผ่นดินจิงโจวอยู่

ซึ่งปลายต้นน้ำคือเมืองกุ้ยหยาง

หลังจากที่ทั้งสองเดินทางล่องเรือนานหลายวัน ทั้งสองก็มาถึงๆเมืองที่ว่าเป็นเมืองปลายน้ำของฉางเจียงฝั่งใต้ เมืองกุ้ยหยางแห่งจิงโจวใต้นั่นเอง

ทั้งสองก้าวขาขึ้นจากที่เทียบท่าเรือกุ้ยหยาง เข้ามาสู่เมืองกุ้ยหยางสำเร็จหลังจากล่องเรือมานาน

"เจี่ยๆ บ้านข้าอยู่ทางนี้เจ้าคะ" คราวนี้สาวน้อยอวี้เฟิ่งเป็นผู้นำทางในเมืองกุ้ยหยางแทนเพื่อกลับไปยังบ้านของสาวน้อย

"จ้าๆ นำทางเจี่ยๆไปได้เลยนะ" หญิงสาวมองสาวน้อยอย่างเอ็นดูแล้วตามเสี่ยวเฟิ่งไปจนกว่าจะถึงบ้านของสาวน้อย

พอเดินมาสักพัก ทั้งสาวน้อยและหญิงสาวก็เดินมาถึงหน้าจวนแห่งหนึ่ง ซึ่งมีขนาดประตูค่อนข้างใหญ่พอตัว

"ถึงบ้านข้าแล้วค่ะเจี่ยเจี่ย" สาวน้อยเอ่ย ก่อนเดินไปเคาะประตูหน้าทางเข้าจวน

*ก๊อก* *ก๊อก*

"ใครหรือขอรับ?" สักพักก็มีคนใช้ในจวนเปิดประตูออกมาสำรวจ

"ข้าเองๆ พี่อาเฉิน จำข้าได้ไหม?" เสี่ยวเฟิ่งบอกกับคนใช้คนนั้นที่มาเปิดประตู

"คุณหนู! รอสักครู่นะขอรับจะไปเรียกนายท่านมา!" คนใช้ปิดประตูลงก่อนที่จะรีบไปแจ้งว่าคุณหนูอวี้เฟิ่งกลับมาแล้ว

หญิงสาวเซียงซานคิดในใจ ดูเป้นตระกุลที่ใหญ่ดีนะ..

ครู่เดียว ก็มีเจ้าบ้านกับฮูหยินออกมาจากประตูจวน มาพบกับบุตรสาวของตนที่เดินทางมาตั้งไกลจากภาคกลางด้วยความยินดีและคิดถึง

"เสี่ยวเฟิ่ง นั่นลูกจริงๆด้วย" เจ้าบ้านรู้สึกดีใจที่บุตรสาวกลับถึงบ้านแล้ว

"ท่านพ่อ" เสี่ยวเฟิ่งเองก็ดีใจที่เจอบิดามารดาตนเอง มีรอยยิ้มและความสุขประดับบนใบหน้า

"........" หญิงสาวยืนมองนิ่งๆ ดูเป้นภาพที่เป็นครอบครัวสุขสัตน์ดี แต่สำหรับเธอนั้น...ไม่มีอีกแล้ว ถึงเธอจะนึกน้อยแต่แต่ก็ไม่ได้เก็บมาคิดอีกแล้ว ตอนนี้มีเพียงก้าวเดินต่อไปข้างหน้าเท่านั้น...

หลังจากเสี่ยวเฟิ่งคุยกับท่านพ่อท่านแม่เสร็จ เสี่ยวเฟิ่งก็แนะนำหญิงสาวเซียงซานให้รู้จัก เธอเป็นคนที่ไว้ใจได้และพาเสี่ยวเฟิ่งมาส่งถึงที่ พร้อมกับมีเรื่องเล่านิทานให้ฟังตลอดทางทำให้เสี่ยวเฟิ่งชื่นชอบ

เจ้าบ้านตระกูลเฟิ่งได้ยินก็มาขอบคุณหญิงสาว และด้วยแรกเห็นท่าทีของหญิงสาวที่มีท่าทางสง่างาม หลังตรง ดูเป็นคนมีบุญญาธิการก็ถึงกับคำนับเบาๆ

"แม่นาง ขอบคุณมากจริงๆที่อุส่าห์พาบุตรสาวของข้ามาตั้งไกลนัก แม่นางเชิญเข้าไปพักผ่อนดื่มชาก่อนดีหรือไม่ ข้าจะจัดเตรียมเองขอรับ" เจ้าบ้านกล่าวเช่นนั้น

"ขอบคุณสำหรับความกรุณาอย่างยิ่งของเจ้าบ้านเจ้าคะ แต่ว่าภารกิจของข้าเองได้สำเร็จลุล่วงแล้วต้องเดินทางต่อในอีกไม่นานเจ้าค่ะ

ต้องขออภัยที่ไม่สามารถอยู่ร่วมดื่มชากับท่านเจ้าบ้านได้" หญิงสาวกล่าวตอบปฏิเสธอย่างสุภาพ แล้วกล่าวว่าเธอต้องเดินทางต่อ

"งั้นเหรอขอรับ แม่นางช่างมีความมุ่งมั่นยิ่งนัก ข้าขอชื่นชมความตั้งใจยิ่ง" ก่อนเจ้าบ้านจะสั่งให้เอาจดหมายฉบับหนึ่งออกมายื่นให้แก่หญิงสาว

"โปรดนำจดหมายนี้ไปยื่นให้แก่ญาติที่ลัวหยางด้วยนะขอรับ ว่าเสี่ยวเฟิ่งถึงบ้านอย่างปลอดภัยแล้ว" เจ้าบ้านกล่าว

"เจ้าค่ะ นั้นก็เป็นความตั้งใจอย่างหนึ่ง ข้าจะกลับไปให้เขาแน่นอน" หญิงสาวรับมาแล้วกล่าวขอบคุณ

"ข้าอยากบอกกล่าวแก่ท่านบางอย่าง การศึกษาถือเป็นสิ่งสำคัญยิ่ง โดยเฉพาะสตรีที่ว่ากันว่าควรอยู่กับเหย้าเฝ้ากับเรือนนั้นเป็นสิ่งไม่จริง หากพวกเราทุกคนมีปัญญาที่ดีแล้ว ความรุนแรงกดขี่คงไม่เกิด

ดังนั้น สตรีเองก็ควรได้รักการศึกษาที่ดีเฉกเช่นบัณฑิตทั่วๆไป เพราะว่าสติปัญญาของสตรีที่มีความละเอียดอ่อนกว่าจะต้องนำสิ่งที่หยุดความขัดแย้ง

โอบอ้อมอารีออกมาเป็นอันดับแรก พูดคุยเป็นอันดับสอง กล้าหาญเป็นอันดับสาม นั่นคือลำดับของผู้มีปัญญาให้การแก้ไขปัญหาต่างๆ โดยเฉพาะสตรีนั่นเอง

ข้าหวังว่าท่านเจ้าบ้านจะดูแลอบรมให้บุตรสาวของท่านเป็นคนที่เก่งในวันข้างหน้าเจ้าคะ"

หญิงสาวกล่าวอะไรเล็กน้อยพร้อมค้อมหัวลา ก่อนจะจากไปในวันนี้

"เจี่ยๆ ไว้เจอกันใหม่นะค๊า" สาวน้อยโบกมือลาหญิงสาวก่อนจะเข้าไปในบ้าน

"จ้า ไว้เจอกันใหม่นะจ๊ะเสี่ยวเฟิ่ง ลากันแค่นี้" หญิงสาวเองก้โบกมือลาให้เสี่ยวเฟิ่งเช่นกัน จนกระทั่งประตูจวนปิดลง

"ในที่สุดก็จบสักที.. เอาล่ะ.." หลังจากจบภารกิจส่งเสี่ยวเฟิ่งเรียบร้อยแล้ว หญิงสาวก็เตรียมตัวเดินทางไปสู่ที่อื่นต่อ..

การเดินทางครั้งใหม่ได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว..

---------------------------

+2 Point จากการโรลให้เกียรติผู้ที่คุยด้วย ถ่อมตน

+2 Point ทุกครั้งที่โรลเรียนรู้ ทะเยอทะยาน

+2 Point ทุกครั้งที่โรลใช้กลอุบาย ทะเยอทะยาน

+2 Point จากการโรลใช้แผนการหรือกลอุบาย หูดี

+4 Point เมื่อโรลเพลย์เรียนรู้ นักวิชาการ

+5 Point โรลใช้กลอุบายหรือวางแผน นักวางแผน

+15 EXP จากการโรลสร้างความน่าเคารพศรัทธาต่อผู้พบเห็น หลังตรง

+10 EXP โรลสรรเสริญเหล่าผู้ที่คุยด้วย ถ่อมตน

+5 EXP จากการโรลเพลย์บริหารเสน่ห์ คิ้วหงส์

รวม 17 Point / 30 exp

---------------------------

ค่าศรัทธา

+15 ความศรัทธา ทุกครั้งที่โรลเผยแพร่ลัทธิหรือ โรลเกี่ยวกับศาสนา ถ่อมตน

+10 ความศรัทธา ทุกครั้งที่โรลเผยแพร่ลัทธิ ทะเยอทะยาน

+25 ความศรัทธา ทุกครั้งที่โรลเผยแพร่ลัทธิ เลื่อมใสศรัทธา

+15 ความศรัทธา ทุกครั้งที่โรลเผยแพร่ลัทธิหรือ โรลเกี่ยวกับศาสนา เลื่อมใสศรัทธา

รวม 65

+ ศรัทธา ตามจำนวน exp ที่ได้รับ คูณ 2 // ฐานะ ซินแสนอกรีต

---------------------------

145 ฟ่านอวี้เฟิ่ง

+5 พูดคุย

+15 คนที่คุยด้วย หูดี

+15 หัวดีเหมือนกัน

+20 น้ำหนุนไม้

+5 คิ้วหงส์ คนที่สนใจ

+200 พาส่งถึงบ้าน สำเร็จภารกิจ

รวม 260

@Watcher

------------------------------------