[นอกเมืองเหอตง] ถ้ำไป๋หู่

ZhaoPei ดี

          "ชิ่ว!!"

          เสียงหนึ่งดังขึ้นมาท่ามกลางความเงียบขณะเดินทางผ่านป่าเขาลำเนาไพร่ทำเอาบุรุษเพศอย่างซุนหยางหันไปมองจ้าวเพ่ยด้วยความสงสัยทันทีกับเสียงเล็กที่ได้ยินเมื่อครู่

          "เสียงอะไรน่ะ?" ซุนหยางกล่าวถามกับจ้าวเพ่ย พลางมองนางทำท่าโบกมือคล้ายกับว่าไม่มีอะไร ยิ่งทำเอาเขาสงสัยและหันกลับไปสนใจเส้นทางต่ออีกครั้ง

          "ชิ่ว!!" เสียงนั้นดังขึ้นอีกครา คราวนี้ซุนหยางก็หันกลับไปทันที พบจ้าวเพ่ยยกมือขึ้นปิดจมูกก่อนนางจะหลับตาและสบัดหน้าลงอีกครา "ชิ่ว!"

          "พักก่อนไหม" ซุนหยางเอ่ยถามนางและพาไปพักยังถ้ำที่อยู่ใกล้ๆนี้ แม้จะรู้ว่ามีเจ้าถิ่นอยู่แต่คิดว่าเวลาผ่านไปนานเสียขนาดนั้นคงจะไม่มีผู้ใดพักค้างข้ามราตรีหลายวันหรอก

          "มีสตรีพักอยู่ที่นี่ไม่ใช่หรือไง"

          "ข้าคิดว่านางคงไปแล้วล่ะ มาเถอะ" ลงจากหลังม้าเพื่อเข้าไปยังในตัวถ้ำพลางมองสาวจมูกแดงก็นึกขำ

          จ้าวเพ่ยอ้าปากขึ้นมาเล็กน้อยและใช้มือบังปากและจมูกเพื่อปิดเสียงจามอีกครั้ง แม้เสียงนั้นจะดูเล็ก แต่คนที่อยู่กับนางแทบจะเป็นแฝดก็ไม่รู้ว่านี่คือเสียงจามของจ้าวเพ่ยจริงๆหรือเพียงแสร้งทำ

          "นั่นเสียงจามของเจ้าหรือ ไม่คิดว่าจะเป็นเสียงจามที่ออกมาจากปากสตรีเช่นเจ้าได้"

          "คิดว่าข้าต้องส่งเสียงอย่างไร คิดว่าคงจะพบฝุ่นมากเกินไป จึงเป็นเช่นนี้" นางกล่าวออกมากับการคาดเดาของตัวเอง ขณะที่พยายามใช้นิ้วอังใต้จมูกเพื่อลดการจาม หญิงสาวสูดลมหายใจเข้าปอดไม่เป็นจังหวะขณะปากเริ่มอ้าออกอีกครั้งเมื่อความรู้สึกระคายเคืองในโพรงจมูกเกินขึ้นอีกครา "ชิ่ว!!"

          "พบฝุ่น? เจ้าจะกล่าวหาข้าหรือไง เจ้าแพ้ดอกไม้หรือเปล่าจึงเป็นเช่นนี้"

          "ข้าไม่เคยแพ้ดอกไม้.."

          "จะบอกว่าเจ้าแข็งแรงหรือไง"

          ทั้งสองเถียงกันจนได้ยินเสียงหนึ่งสร้างจุดสนใจเพียงครู่ สตรีปริศนาในถ้ำครั้งนั้นปรากฏตัวให้ทั้งคู่ได้เห็นตรงๆ ขณะนางเริ่มกอดอกมองอย่างไม่ค่อยเข้าใจพฤติกรรมของทั้งคู่ เมื่อครั้งล่าสุดที่พบกันยังเร่งรีบออกไปจากตรงนี้เพราะคิดว่าบุกรุกสถานที่นาง แต่ในคราวนี้ก้กลับมาที่นี่อีกครา

          "น.. ไหนบอกว่านางไม่อยู่แล้วไง" จ้าวเพ่ยเอ่ยต่อว่าเมื่อเห็นสตรีนางนั้นยังคงยืนมองคนอยู่

          "นานหลายราตรีขนาดนี้ ข้าคิดว่านางจะกลับไปแล้ว" ซุนหยางกล่าวออกมา ก่อนจะหันไปหาสาวปริศนาผู้นั้น "แม่นาง สตรีนางนี้เจ็บไข้ ขอพวกข้าพักเพียงครู่ได้หรือไม่"

          "ข้าหาใช่เจ้าของถ้ำแห่งนี้ไม่ พวกเจ้าจะทำอะไรก็ทำไปเถอะ" นางกล่าวขึ้นมาทั้งเดินไปอีกด้านของถ้ำ สายตายังไม่วางมองมายังคู่หนุ่มสาวว่าจะทำอย่างไรต่อกับเหตุการณ์เช่นนี้

          "..."

          "หายดีหรือยัง เมื่อไรจะได้เดินทางต่อ.. เจ้าอย่าลืมเสียสิว่ามีงานรอเจ้าอยู่"

          "เพราะเจ้านั่นแหละ เร่งควบม้าเร็วจนฝุ่นคลุ้งโดนข้าไปเสียหมด"

          จ้าวเพ่ยบ่นอุบ ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนเอ่อน้ำตาออกมาอย่างไม่รู้ตัว นางพยายามสูดหายใจเข้าปอดลึกๆเพื่อจะตั้งทุกอย่างให้กลับมาเป็นปกติ แต่เงาทอดครอบคลุมทั้งตัวจ้าวเพ่ยจากบุรุษทำให้นางเบิกตากว้างขึ้น

          "เจ้ามัวแต่ทำเช่นนั้นเมื่อไหร่จะหายเล่า มา.. ข้าช่วยเอง"

          "จ.. เจ้าจะทำอะไร" จ้าวเพ่ยพยายามร่นหนีแต่หลังก็ติดผนังถ้ำไปเสียก่อน สองขาขยับหนีกันพัลวันเมื่อมือใหญ่ยื่นมาที่หน้าของเธอเพื่อกระทำบางอย่าง

          จ้าวเพ่ยเงยหน้าขึ้นเมื่อถูกจมูกปีกจมูกบิดแน่นจนไม่สามารถหายใจออกมาได้ นางใช้กำปั้นเล็กทุบแขนนั้นเพื่อให้อีกฝ่ายปล่อยมือออกขณะอ้าปากกว้าง คล้ายว่าจะถูกสังหารตรงนี้เสีย หากไม่ติดว่าชายคนนี้เป็นคนที่นางรู้จักดี

          "เจ้าทำอะไร จะขืนใจนางหรือ" สตรีปริศนากระชากไหล่ซุนหยางออกอย่างแรงจะทั้งสองออกจากกันทันที ก่อนนางจะนั่งลงตรงหน้าเพื่อดูอาการจ้าวเพ่ยไปด้วย

          จ้าวเพ่ยหอบหายใจเพื่อควบคุมจังหวะการเต้นของหัวใจที่เร่งเร็วเกินไป ความระคายเคืองภายในโพรงจมูกลามลงไปยังตาทำเอานางกระตุกตาด้วยความทรมาณเล็กน้อยก่อนที่จะ

          "ชิ่ว!!"

          "เสียงจามเจ้าอย่างกับเสียงแมว.. ดูสิตาแดงไปเสียหมด" นางกล่าวขณะเริ่มดันให้จ้าวเพ่ยนอนลงกับพื้นและนั่งลงข้างๆจ้าวเพ่ย

          "เพียงแค่จาม.. หาใช่เรื่องใหญ่ไม่" ซุนหยางกล่าวขึ้นมาทั้งกอดอก เขามองเห็นว่าจ้าวเพ่ยมีน้ำตาเอ่อขึ้นมาก็ลดอาการแข็งกร้าวลงบ้าง

          "ข้าไม่เป็นไรแล้วล่ะ… ขอบคุณท่าน" จ้าวเพ่ยพยายามลุกแต่ก็ถูกดันให้นอนพักเสียครู่ หญิงสาวสูดหายใจเข้าเต็มปอดเมื่ออาการทรมาณจากการระคายจมูกหายไปแล้ว สิ่งที่หลงเหลืออยู่มีเพียงร่องรอยของอาการจามไม่หยุดเมื่อครู่

          หญิงสาวลุกขึ้นนั่งทั้งใช้มือถูใต้จมูกเบาๆ นางมองสาวปริศนานั้นที่เข้ามาช่วยเหลือได้ทันก่อนจะถูปซุนหยางปลิดชีพที่นี่ก็นึกขอบคุณอยู่ในใจ

          "ท่านมาอาศัยที่นี่ตลอดเลยหรือ"

          "ไม่ตลอดหรอก เพียงชั่วคราวเท่านั้น พวกเจ้าไม่ต้องกังวลว่าจะมาที่นี่ไม่ได้ ถ้ำแห่งนี้ไม่ใช่ของใคร" สตรีปริศนากล่าว นางกอดอกพิงหลังกับกำแพงถ้ำอันขรุขระขณะพ่นจาวาออกมา

          "ขอบคุณท่านมากๆ.. อย่างไรข้าคิดว่าหากท่านอยู่แต่ที่นี่อาจจะไม่ดีเสียเท่าไหร่ ควรจะหาพักที่โรงเตี๊ยมเสียหน่อย ที่นั่นอุ่นกว่าในถ--"

          "ไม่ได้!!" สตรีปริศนาโพล่งขึ้นมาขัดกับคำพูดของจ้าวเพ่ย ทำเอาจ้าวเพ่ยชะงักลงทันที นางพูดเพียงเท่านี้แต่ก็ไม่ได้บกเหตุผลอื่นไปมากกว่านี้

          "ไม่มีตำลึงสำหรับจ่ายหรือเจ้าคะ ข้าพอจะช่วยท่านได้บ้าง" จ้าวเพ่ยเอ่ยทั้งหยิบถุงตำลึงของนางขึ้นมาเพื่อจะนับเพื่อช่วยเหลือ

          "บอกว่าไม่ได้ไง!"

          คำพูดของสตรีปริศนายิ่งทำให้จ้าวเพ่ยชะงักและคิดตาม หญิงสาวเงยหน้ามองสตรีนางนั้นพลางยกยิ้มขึ้นมา แม้ในใจจะเริ่มเกิดความเคลือบแคลงใจในตัวของนางขึ้นมา

          "เช่นนั้น ให้ข้าต้มน้ำชาให้ท่านพอให้คลายอุ่นในถ้ำก็ได้" จ้าวเพ่ยกล่าวพลางมองไปยังซุนหยาง ทำเอาผู้ติดตามของนางกรอกตาอย่างเบื่อหน่ายและเดินออกไปทันที สตรีเช่นนางทำได้เพียงหัวเราะคิกคักและจัดเตรียมอุปกรณ์ให้พร้อมรอให้ซุนหยางก่อไฟภายในถ้ำแห่งนี้ให้แล้วเสร็จ

          "ท่านมีนามว่าอย่างไรหรือเจ้าคะ ข้าจ้าวเพ่ย ส่วนนั่นผู้ติดตามข้า ซุนหยาง"

          "เจิ้งหลัน" สตรีปริศนากล่าวชื่อของนางออกมาห้วนๆ สายตามองจ้าวเพ่ยเริ่มต้มน้ำสะอาดให้เดือดก็พลันเกิดความรำคาญขึ้นมาเล็กน้อยกับสิ่งที่นางทำ

          "ยินดีที่ได้พบเจ้าค่ะ.. แต่ข้าก็อยากให้ท่านใช้ชีวิตที่ดีกว่านี้ อยู่แต่ในถ้ำครั้นจะทำให้เสียสุขภาพเอาได้"

          "ข้าหาใช่คนอ่อนแอเช่นเจ้า.."

          จ้าวเพ่ยเงียบลงไปเมื่อได้ยินเจิ้งหลันกล่าวออกมาเช่นนั้น สายตาเหลือบมองอีกฝ่ายด้วยความขุ่นเคืองไม่น้อย แต่นางก็สามารถฉีกยิ้มออกมาได้โดยหลีกเลี่ยงการปะทะโดยตรงได้ ซุนหยางรับรู้ได้ดีว่าหากสตรีทั้งสองนางคุยกันต่อไปเพียงบทสนทนาเดียวคงได้มีความคุกกรุ่นพวยพุ่งออกมาเต็มถ้ำแน่ๆ จึงได้เข้าหาจ้าวเพ่ยหลังจากที่นางกำลังต้มชาให้ได้ที่อยู่

          "ไปกันเถอะ.. เจ้ามีงานรออยู่ไม่ใช่หรือไง"

          จ้าวเพ่ยพยักหน้าให้ซุนหยางก่อนจะวางมือจากการต้มชาลง นางหันไปมองเจิ้งหลันที่ยังคงนั่งอยู่ก็ลุกขึ้นและโค้งลาอีกฝ่ายทันที

           "ข้าขอลาเจ้าค่ะ ชาชุดนี้อีกเดี๋ยวก็คงตะได้ที่แล้ว แนะนำให้ท่านกินตอนร้อนๆจะอร่อยมาก"

          กล่าวจบก็หยิบสัมภาระขึ้นมาและเดินออกไปนอกตัวถ้ำพร้อมกับซุนหยาง จ้าวเพ่ยปีนขึ้นบนหลังม้ารออีกฝ่ายขณะยกมือขึ้นจับจมูกสีแดงเรี่ยของนาง

          "สตรีอะไรกัน พูดจาเช่นนี้ไม่รักษาน้ำใจกันเลย" จ้าวเพ่ยบ่นกับซุนหยางขณะเตรียมออกเดินทาง สร้างเสียงหัวเราะในลำคอแบบเฝื่อนๆกับผู้ติดตามนางได้ดี ซุนหยางเองอยากจะพูดอะไรกับจ้าวเพ่ยเสียหน่อย แต่หากพูดแล้วคงจะทำให้สตรีนางนี้โกรธเขาขึ้นมาก็เลือกที่จะเงียบดีกว่า

มอบ ชาผู่เอ๋อร์ ให้กับ [144]

เอฟเฟคนิสัย

ตัญหา : คนที่มีนิสัยมีตัญหา เจิ้งหลันไม่ชอบ

เอฟเฟคธาตุและความสัมพันธ์

-15 ความสัมพันธ์ [144] ธาตุน้ำ ข่ม ธาตุไฟ

เอฟเฟคค่าหัว

-5 ความสัมพันธ์ เมื่อเจอคนหัวคลั่ง

+10 ความโหด เมื่อเจอคนหัวมาร/คลั่ง

ZhaoPei ดี

          "ขอข้าเข้าไปคุยกับนางก่อนได้หรือไม่" จ้าวเพ่ยเอ่ยถามกับมือปราบหวังเมื่อเดินทางมาถึงหน้าถ้ำไป่หู หญิงสาวเม้มปากเข้าหากันแน่นพลางใช้มือแนบอกเพื่อควบคุมอารมณ์และความรู้สึกให้สงบนิ่ง นางมีความคิดที่จะเกลี้ยกล่อมทั้งสองฝ่ายให้ยอมอ่อนข้อต่อกัน อย่าได้ประหารแม่นางเจิ้ง และขอให้แม่นางเจิ้งหลันออกมาเกลี่ยกล่อมกับมือปราบหวังเพื่อการเจรจาสันติที่มีทางออกที่ดีกว่าความตาย

          "แม่นางจ้าว.. อย่าใช้ความเห็นอกเห็นใจของเจ้ามาบดบังความยุติธรรมเลย" มือปราบหวังกล่าวทั้งจับจ้าวเพ่ยมาเผชิญหน้ากับเขา ไหล่บางถูกจับแน่นขณะเขาส่งสายตามาถึงจ้าวเพ่ยให้นางนิ่งเงียบไปเมื่อจ้องสายตาที่ส่งต่อความมุ่งมั่นมาให้นาง "หากแม่นางนึกสงสารนางโจรเพียงเพราะจะต้องโทษ อย่าลืมนะว่าการกระทำอุกฉกรรจ์เช่นนี้ อาจเป็นแบบอย่างที่ไม่ดีแก่ผู้อื่น การไม่สำเร็จโทษใดๆ ก็ทำให้ผู้อื่นคิดจะเข่นฆ่ากันมากขึ้นเพราะกฏหมายไม่แข็งพอที่จะควบคุมประชาชนให้อยู่ในระเบียบ"

          "แต่นางอาจจะมีเหตุผลก็ได้นี่เจ้าคะ.. ข่าวลือที่หนาหูมันก็บอกข้าชัดเจนว่าสิ่งที่แม่นางทำ …"

          "... มันถูกต้อง?" มือปราบหวังกล่าวแทนจ้าวเพ่ยขึ้นมาเมื่อรู้ว่านางจะพูดอย่างไรต่อไป เขาปัดผมที่ปรกหน้าจ้าวเพ่ยทั้งตบไหล่เพื่อเรียกความมั่นใจแก่นาง

          "แม่นางจ้าว.. ข้าเคยกล่าวให้แม่นางฟังแล้วไง ว่าการกระทำศาลเตี้ยอยู่เหนือกฏหมายไม่ใช่สิ่งที่ควรทำ.. หากเอาความคิดของตัวเองเป็นที่ตั้งในการตัดสินผู้อื่น คิดเช่นนี้กันเสียทุกคน บ้านเมืองจะไม่ลุกเป็นไฟไปเลยหรือ"

          "..."

          "มั่นใจในตัวเองหน่อย แม่วีรสตรีตัวน้อย แม่นางเลือกที่จะทำถูกต้องแล้ว.." มือปราบหวังกล่าวปลุกใจให้กับจ้าวเพ่ยก่อนจะหันนางกลับไปแล้วพาเดินเข้าไปยังด้านในตัวถ้ำ

          เสียงแมวที่ซุนหยางอุ้มอยู่ดังขึ้นสร้างความสนใจแก่จ้าวเพ่ยให้นางหันไปหาแล้วเดินไปอุ้มเสี่ยวเฮยขึ้นมาอุ้มลูบเบาๆแล้วสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆเพื่อจะเกลี้ยกล่อมกับแม่นางเจิ้งด้วยสันติเจรจา

          "ขอให้ข้าเข้าไปคุยเดียวเถอะเจ้าค่ะ.. ข้าไม่พานางหนีหรอก"

          "หากนางโจรเจิ้งทำร้ายแม่นางจ้าว ให้ส่งเสียงเรียก พวกข้าจะเร่งเข้าไปช่วยเหลือทันที" มือปราบหวังยอมให้จ้าวเพ่ยเข้าไปคุยกับเจิ้งหลันเพียงลำพังทำให้จ้าวเพ่ยยิ้มขึ้นมาเพื่อขอบคุณอีกฝ่ายเล็กน้อย หญิงสาวเรียกความมั่นใจให้ตัวเองก่อนจะเดินเข้าไปหาเจิ้งหลันถึงภายในถ้ำ

          จากโรงเตี๊ยมในเมืองสู่ถ้ำนอกเมืองเหอตง ย่อมใช้เวลาการเดินทางไม่นาน นั่นหมายความว่ากว่าจ้าวเพ่ยจะรู้ว่าการต้องโทษของเจิ้งหลันคือการประหารก็สายเกินไปเสียแล้วที่จะหันหลังกลับ ในเมื่อนางเลือกที่จะก้าวขาเข้ามาเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ไปถึงครึ่งตัว ครั้นจะหักหลังกับมือปราบร่างกำยำคนนี้ นางก็คิดว่าอาจจะเป็นอีกคนที่ถูกหมายจับไปด้วยก็ได้

          ภายในถ้ำเดิมๆที่เคยมาหลายครา แต่ในครานี้กลับให้ความรู้สึกไม่เหมือนเดิม จ้าวเพ่ยย่างกรายเข้ามายังในตัวถ้ำทั้งมองรอบๆเพื่อหาตัวเจิ้งหลัน แต่เมื่อไร้สี่แววก็คิดว่าคงจะไหวตัวทันหนีไปแล้ว หญิงสาวจะก้าวกลับออกนอกถ้ำก็ได้ยินเสียงเอ่ยทักทายขึ้นมาจากด้านหลัง

          "เจ้านี่เอง.. ข้านึกว่าใคร" เจิ้งหลันกล่าวทักทายจ้าวเพ่ยทำเอาสตรีสะอึกขึ้นมา หญิงสาวหันไปมองเจิ้งหลันปรากฏตัวต่อหน้านาง พลันสายตานั้นก็มองต่ำลงเห็นแมวตัวสีดำก็เอ่ยทักทันที "ชายผู้นั้นล่ะ ไม่มาด้วยแล้วหรอ"

          "แม่นางเจิ้ง…" อยู่ๆจ้าวเพ่ยก็พูดเพราะกับเจิ้งหลันขึ้นมาจนเกิดผิดสังเกตุ นางเดินเข้าหาอีกฝ่ายก่อนจะเรียกให้นั่งลงด้วยกัน แมวตัวสีดำขลับซุกตักเจ้าของไปด้วยเมื่อต้องอยู่ต่อหน้าคนแปลกหน้าเมื่อนางทั้งสองเริ่มการสนทนากันตามประสาสาวที่ไม่ค่อยชอบหน้ากัน "ข้ามีเรื่องที่จะคุยกับแม่นางเสียหน่อย"

          "มีอะไรอีก.. " นางเจิ้งกล่าวถามออกมาเมื่อคิดว่าจะเป็นอีกคนที่มาชักชวนนางทำอะไรอีก หญิงสาวมองมือของนางถูกตับไปบีบแน่นพลางขมวดคิ้วขึ้นมาอย่างขัดใจ

          "ข้าขอถามได้หรือไม่ว่า ก่อนหน้าที่จะมาอาศัยที่นี่ แม่นางไปทำอะไรมาหรือ"

          "จะมาเชิญชวนให้ข้าทำอะไรไม่เอาด้วยหรอกนะ.."

          "ไม่ใช่เจ้าค่ะ!" จ้าวเพ่ยกล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่นทั้งส่งสายตามุ่งมั่นออกมา "ข้าเห็นท่านถูกตามหาจากประกาศจับของมือปราบผู้หนึ่ง.. จึงจะมาถามว่ามันเป็นเรื่องจริงหรือไม่.. เป็นเพียงการใส่ความหรือไม่.."

          เพียงคำพูดว่าประกาศจับทำให้เจิ้งหลันรีบชักมือออกจากจ้าวเพ่ยทันที หญิงสาวแทบจะลุกขึ้นเมื่อถูกพูดถึงเรื่องคดีความก็มองจ้าวเพ่ยอย่างไม่วางใจ

          "อย่าบอกว่าเจ้าเป็นคนของทางการส่งมา…" เจิ้งหลันถามขึ้นมาด้วยความเคลือบแคลงใจต่อต้าวเพ่ยอย่างเห็นได้ชัด

          "ทำไมทำเช่นนั้นล่ะ.. การสังหารคนไม่ใช่สิ่งที่คนดีๆเขาทำกันนะ"

          "เจ้าจะรู้อะไร แม่ทัพเลวนั้น สังหารผู้คนทั้งฉุดคร่าสตรีไปบำเรอมากมาย กลับลอยหน้าลอยตาไม่ได้รับโทษอะไรเลย"

          เมื่อถูกเจิ้งหลันอธิบายออกมาทำเอาจ้าวเพ่ยเกิดความลังเลขึ้นมา เมื่อคำนั้นกลับเสียดแทงเข้ามาในใจของนาง หนึ่งในญาติของเหยื่อถูกโจรหมายเอาชีวิต แต่ไม่มีกฏหมายช่วยเหลือแม้แต่น้อย

          "แต่ไม่ควรจะใช้ศาลเตี้ยตัดสินใครนี่.. พอเป็นอย่างนี้ เจ้าที่ควรจะใช้ชีวิตที่ดีกลับต้องคอยหลบๆซ่อนๆเพราะสังหารคนที่เจ้าคิดว่าสมควรฆ่าเพียงคนเดียวเนี่ยนะ!" จ้าวเพ่ยตอบกลับทันควัน นางก้าวเข้าไปหาอีกฝ่ายที่ถอยหนีทั้งหยิบขวานขึ้นมายกขึ้นการ์ดตั้งรับกับจ้าวเพ่ยเพื่อป้องกันตัวทันที

          "หากไม่สังหารมัน.. จะมีอีกกี่ชีวิตต้องสังเวยความเลวของมัน!!" เจิ้งหลันแทบจะตะคอกเมื่อความคิดของนางและจ้าวเพ่ยดูจะสวนทางกันเกินไป หญิงสาวมองหน้าจ้าวเพ่ยพลันเหลือบมองข้ามไหล่นางไปก็ปรากฏสายตาแฝงด้วยความโกรธขึ้นมา "เจ้าพามือปราบมาด้วยสินะ.."

          "ขอบใจแม่นางจ้าว.." มือปราบหวังกล่าวด้วยน้ำเสียงนิ่งๆเมื่อเดินเข้ามาแทรก เขาดันจ้าวเพ่ยให้หลบอยู่หลังของเขาเพื่อให้อยู่ในระยะปลอดภัยขณะจ้าวเพ่ยเองก็ยังมองเหตุการณ์ของเจิ้งหลันและมือปรายหวังเผชิญหน้ากันอย่างชัดเจน "ผู้ติดตาม.. พานายหญิงของเจ้าออกไป ข้าจะคอยคุ้มกันความปลอดภัยให้"

          "ด.. เดี๋ยวสิเจ้าคะ อย่าทำร้ายนางเลย นางก็เป็นสตรีผู้หนึ่งนะ" จ้าวเพ่ยเอ่ยทั้งรีบเกาะชายผ้าคลุมสีขาวเพื่อโน้มนาว แต่ก็ถูกดึงตัวจากซุนหยางจนแมวตัวน้อยร้องขึ้นมาพร้อมเสียงของจ้าวเพ่ยไปด้วย

          "หึ.. สตรีหรือ.. ข้าไม่รู้สึกดีที่คู่ต่อสู้อ่อนข้อให้เพียงเพราะข้าเป็นสตรีหรอก.. เอาสิ! อยากได้ตัวข้านักก็มาประลองกันสักตั้ง"

          เจิ้งหลันกล่าวทั้งกระชับขวานในมือเพื่อหวังจะสู้กับมือปราบตรงหน้า สายตามองไปยังสตรีที่อุตส่าห์ไว้ใจบอกนามไปไม่คิดว่าจะแว้งกัดได้ถึงเพียงนี้ คมกระบี่จากมือปราบหวังชักขึ้นจากฝักเพื่อเตรียมตั้งรับการต่อสู้จากเจิ้งหลัน เพียงไม่ทันได้ตั้งตัวสตรีผู้มีหมายจับก็พุ่งเข้าใส่มือปราบด้วยท่าทีเอาจริงเอาจัง

          จ้าวเพ่ยถูกซุนหยางดึงแขนไว้มองการประลองของทั้งสองห่างๆ กับบุรุษร่างกายกำยำให้มาสู้กับสตรีเช่นนี้ดูอย่างไรเจิ้งหลันก็แพ้ทางอย่างราบคาบ หญิงสาวมีสีหน้าไม่ค่อยสู้ดีนักเมื่อเห็นการประลองของโจรและมือปราบต่อสู้กัน จะเรียกว่าหักหลังแม่นางเจิ้งหลันก็คงจะได้ ยิ่งไปกว่านั้นหากสตรีนางนี้ถูกจับตัวได้ ก็คงไม่พ้นการถูกปลิดชีวิตเป็นแน่

          การปะทะต่อสู้ดูท่าจะไม่มีใครยอมใคร กลับกินเวลาระยะหนึ่ง จ้าวเพ่ยเองเริ่มจะรู้สึกบีบใจกับภาพตรงหน้าเสียทุกขณะจนอยากให้เป็นเพียงภาพฝัน คมกระบี่กวัดแกว่งอย่างรวดเร็วหลบขวานด้ามใหญ่ที่ตวัดอย่างช้าแต่รุนแรง สองอาวุธสองชนิดที่ต่างกันกลับให้ความบาดแผลต่อผู้ถูกโจมตีไม่ต่างกัน

          ขวานในมือของนางเจิ้งถูกตั้งวางกับพื้นคำยันตัวนางผู้อ่อนแรงทั้งหอบหายใจหนักขึ้นมา รอยยิ้มเย้ยหยันปรากฏขึ้นยามเห็นปลายคมกระบี่จ่อคอก็บ่งบอกถึงความพ่ายแพ้อย่างราบคาบ แม้มือปราบหวังจะได้รับชัยชนะมาแต่สีหน้ากลับไม่ดีใจเลย

          "แม่นางจ้าว.. " มือปราบกล่าวทั้งเรียกจ้าวเพ่ยมาหาเขา เชือกถูกส่งให้นางเพื่อจัดการต่อขณะหญิงสาวรับเชือกนั้นและเข้าหาเจิ้งหลันทันที

          "ข้าขออภัย.." จ้าวเพ่ยกล่าวเสียงแผ่วกับเจิ้งหลันขณะรวบมือสองข้างของนางรัดเข้าด้วยกันโดยพยายามจะไม่มัดเงื่อนตายให้เจิ้งหลันเจ็บข้อมือจากแรงเสียดของเชือกไปด้วย "จะพยายามช่วยเจรจากับทางการให้ลดโทษนะ"

          "หึ!!" เจิ้งหลันไม่ตอบอะไร เพียงแค่เค้นหัวเราะในลำคอกับคำพูดของนาง กระบี่จ่อคอถูกลดลงเมื่อเห็นว่าข้อมือของนางถูกมัดแน่นแล้ว จ้าวเพ่ยถอยออกมาทั้งก้มหน้าลงไม่อยากเห็นเจิ้งหลันให้นางรู้สึกผิดไปมากกว่านี้

          "ว่าไปตามความยุติธรรมนะ" มือปราบหวังกล่าวแก่เจิ้งหลันก่อนจะอุ้มนางพาออกนอกถ้ำและนั่งบนหลังม้าของเขา

          "ความยุติธรรมเหรอ เห๊อะ!! ความเห็นแก่ตัวล่ะสิ!!" เจิ้งหลังกล่าวกลับใส่มือปราบหวังขณะที่จ้าวเพ่ยเดินออกจากถ้ำมองทั้งคู่และเดินมาอยู่ตรงหน้า

          "ขอบใจแม่นางจ้าวที่ช่วยข้าจับนาง นางโจรผู้นี้หาตัวยากเหลือเกิน ไม่ได้แม่นางข้าคงยังไม่เจอตัวนางเจิ้งแน่" มือปราบหวังเห็นจ้าวเพ่ยเดินมาทางด้านหลังเขาก็เอ่ยขอบคุณที่ช่วยเหลือเขาในการจับเจิ้งหลันได้ "แม่นางสนใจที่จะร่วมคุ้มกันนางไปยังซีเหอหรือไม่"

          เมื่อได้รับคำเชิญชวนดังนั้น จ้าวเพ่ยก็หันไปมองซุนหยางเพื่อถามความสมัครใจ เมื่อผู้ติดตามของนางพยักหน้ารับ หญิงสาวก็หันกลับมามองทั้งมือปราบหวังและเจิ้งหลันไปด้วย

          "หากมือปราบหวังเชิญชวนข้าและซุนหยาง ก็ย่อมไม่ปฏิเสธให้เสียน้ำใจเจ้าค่ะ"

          พูดจบก็สร้างรอยยิ้มแก่มือปราบหวังทันที เขากระโดดขึ้นหลังม้าและจับบังเหียนโดยใช้สองแขนควบตัวเจิ้งหลันเพื่อป้องกันการหลบหนีของนางไปด้วย

          สายตาของเจิ้งหลันมองมายังจ้าวเพ่ยกลับแข็งกร้าวอย่างบอกไม่ถูกจนนางสะอึกขึ้นมา ม้าตัวของมือปราบถูกบังคับให้เดินกลับไปยังเส้นทางทิศเหนือ ก็เป็นการบังคับให้จ้าวเพ่ยและผู้ติดตามของนางต้องเร่งขึ้นม้าให้ทันเพื่อจะตามไปทันที

เอฟเฟคลักษณะนิสัย

โลเล

+20 Exp จากการผ่านทางเลือกจากอีเว้นท์

+1 Point เมื่อใช้อุบายแผนการ

+2 Point จากการโรลการทูต

ทะเยอทะยาน

+2 Point ทุกครั้งที่ใช้กลอุบาย

NPC [144] เจิ้งหลัน [คลั่ง] ธาตุและความสัมพันธ์ -15 ความสัมพันธ์ ธาตุน้ำ ข่มกับ ธาตุไฟ เอฟเฟคลักษณะชื่อเสียง :: หัวดี -5 ความสัมพันธ์ เมื่อเจอคนหัวคลั่ง +10 ความโหด เมื่อเจอคนหัวมาร/คลั่ง ลักษณะนิสัย : มีตัญหา เจิ้งหลันไม่ชอบคนที่มีนิสัย ตัญหา

NPC [174] หวัง โก่วเจียง [ดี] ธาตุและความสัมพันธ์ +20 ความสัมพันธ์ ธาตุไฟ เกื้อหนุน ธาตุดิน เอฟเฟคลักษณะชื่อเสียง :: หัวดี +15 ความสัมพันธ์ เมื่อเจอคนหัวดี +30 คุณธรรม เมื่อเจอคนหัวดี

Quest Update :: [เควสสืบข่าว] นักโทษอุกฉกรรจ์

+เดินทางร่วมกับมือปราบพาตัวเจิ้งหลันไปยังซีเหอ+

ผลการต่อสู้

Jinying ดี

❀ ช่วยเหลือแม่นางเจิ้ง ❀

ไปตามนัดหลังเจ็ดวัน

.

.

           วันที่สองที่ได้กลับมาบ้าน หลังเถ้าแก่เนี้ยเหมยแอบรู้ว่าเด็กสาวมีธุระต้องไปหาสหายที่เมืองเหอตง จากคราแรกที่จะเลี้ยงส่งในยามอู่ จึงเปลี่ยนมาทำอาหารเลี้ยงส่งบุตรสาวในยามซื่อแทนเพื่อให้จิ้นอิ๋งได้เร่งเดินทางไปคุยธุระกับสหายต่อ ทำเอาเด็กสาวนึกเกรงใจเป็นอย่างมาก ทว่าครอบครัวเหมยยิ่งมั่นใจว่าจะทำตามความตั้งใจเดิมยามยามเห็นท่าทางนั้นของจิ้นอิ๋ง

           ดรุณีน้อยแทบเผลอยู่ริมฝีปากเล็กอย่างลืมตัวแต่ก็ตรงไปช่วยเตรียมอาหารเสียอย่างนั้น เรียกเสียงหัวเราะครืนจากอีกสามด้วยความเอ็นดู ก่อนที่ทั้งหมดจะพากันทำอาหารฉลองส่งท้ายด้วยกันอย่างครื้นเครง จนเข้าปลายยามซื่อก็ทานอาหารเลี้ยงส่งกันเรียบร้อยพร้อมกับที่ตัวซูฮวาเตรียมลาเหล่าบุพการีเพื่อติดตามเด็กสาวต่อไป

           " ทั้งสองโชคดีขอรับ ดูแลแม่นางจิ้นอิ๋งดี ๆ ล่ะเสี่ยวฮวา " ผู้เป็นบิดาเอ่ยหายังลูกสาวที่พยักใบหน้ารับหนักแน่น พร้อมกันนั้นเถ้าแก่เนี้ยเหมยก็ตรงไปกอดจิ้นอิ๋งที่แทบเกร็งตัวในตอนแรกอย่างคาดไม่ถึง ก่อนนางจะผ่อนตัวตามอ้อมกอดนั้นแล้วโอบกอดตอบทั้งรอยยิ้มกว้างจนแก้มกลมฝาดสี

           ท่าทางเช่นนั้นทำเอาซูฮวาอดไม่ได้ที่จะแอบบีบแก้มนุ่มของดรุณีน้อยอย่างติดเอ็นดูหลังผละกอดจากท่านแม่ของนางแล้ว ก่อนทั้งสองสตรีจะพากันค้อมจากลาเคารพหาอย่างสุภาพและขึ้นม้าเฮยเซ่อห้อย้อนกลับสู่เหอตงเพื่อมุ่งสู่ถ้ำที่พำนักของสหายแซ่เจิ้งต่อไป

           .

           .

           " ไม่นึกว่าชาหลงจิ่งจะต้มได้ยากขึ้นนะเจ้าคะ " จิ้นอิ๋งเอ่ยเสียงแผ่วด้วยความเสียดายขึ้นมาหลังจากได้รับความรู้ใหม่จากโรงเตี๊ยมที่ผ่านในเมืองเหอตงหลังจากตั้งใจจะต้มชาหลงจิ่งไปฝากแม่นางเจิ้ง กลับต้องใช้วัตุดิบที่นางไม่มีจนได้ต้มชาชนิดใหม่ไปฝากแทน

           และด้วยเพราะไม่รู้ว่าอีกสตรีจะชอบชาชนิดอื่นหรือไม่ ในตอนถือชาผิงลี่หนี่วาเดินเข้ามาในถ้ำ ดวงหน้าของจิ้นอิ๋งจึงฉายความกังวลอยู่หลายส่วนให้ซูฮวาที่เห็นต้องคอยเอ่ยปลอบให้เด็กสาวไม่ต้องคิดมาก เพราะชาที่นางเอามาก็เป็นชาชั้นดี อย่างน้อยก็คงไม่ได้รสชาติแย่ให้อีกฝ่ายไม่ประทับใจกับของฝากชิ้นนี้ แต่แล้วในตอนที่ทั้งสองสตรีพยายามเอ่ยเรียกหาคนที่เคยพำนักด้านในกลับปรากฏบุรุษผู้หนึ่งท่าทางนิ่งสงบเดินมาเผชิญหน้าทั้งคู่แทน

           " เหตุใดถึงมาเอะอะยังหน้าถ้ำเช่นนี้แม่นางทั้งสอง " น้ำเสียงทุ้มต่ำเอ่ยขึ้นอย่างสุขุมทว่าแฝงร่องรอยความต่อว่าอยู่หลายส่วนให้ทั้งสองต้องค้อมขอโทษขึ้นมา ก่อนจิ้นอิ๋งจะนึกได้ขึ้นมาว่าคนพำนักใหม่กลับไม่ใช่สตรีแว๋เจิ้งเช่นเดิมก็พลันเร่งเงยหน้ามาด้วยสีหน้าเจือกังวล

           " ท่าน.. สวัสดีเจ้าค่ะ ข้ามีนามว่ากู่จิ้นอิ๋ง พอดีที่มาเยือนยังถ้ำนี้มาเพื่อพบสหายคนหนึ่งที่พำนักอยู่ยังถ้ำน่ะเจ้าค่ะ ท่านชายพอจะรู้หรือไม่เจ้าคะว่าสตรีที่เคยพำนักก่อนหน้าหายไปไหนแล้ว "

           เด็กสาวเอ่ยทักทายอย่างจริงใจให้เห็นว่านางไม่ได้มาด้วยเจตนาร้าย ทั้งยังพยายามใช้คำพูดอย่างสุภาพเพื่อคาดหวังให้อีกบุรุษช่วยตอบคำถามให้ข้อมูลแก่นาง โดยในใจจิ้นอิ๋งก็ภาวนาว่าสตรีแซ๋เจิ้งผู้นั้นอย่างน้อยหนีหายไปด้วยเพราะรำคาญนางที่ขยั้นขยอก็ได้ ไม่ใช่เพราะถูกจับไปอย่างที่ในใจลึก ๆ กลับนึกถึงขึ้นมาให้รู้สึกหวาดหวั่น

           ซึ่งท่าทางกอดอกของบุรุษเบื้องหน้าพร้อมหรี่ตามองพิจารณาดรุณีน้อยนิ่งราวกับตำหนิบางอย่างทำเอาจิ้นอิ๋งแอบกระสับกระส่ายขึ้นน้อย ๆ จนซูฮวาที่เห็นคล้ายจะแตะบ่าเล็กของเด็กสาวชวนให้ออกจากถ้ำไปเพื่อตามหาแม่นางเจิ้งนั้นแทนหลังเห็นท่าทางไม่ค่อยเป็นมิตรนั้นนัก ทว่ายังไม่ทันที่ทั้งสองจะได้พูดคุยเพื่อขอตัวลาจากไป อีกบุรุษก็พลันเอ่ยแทรกขึ้น

           " ถ้าสหายที่ว่าของเจ้าเป็นแม่นางโจรผู้นั้น.. ก็อยากให้รู้ไว้ว่าโดนมือปราบจับมุ่งไปทางเหนือแล้ว ท่าทางเจ้าไม่น่าจะคบกับพวกเหล่าโจรแท้ ๆ น่าผิดหวังจริงเชียว "

           คำกล่าวนั้นยิ่งทำให้ซูฮวานิ่วคิ้วหนัก นางอยากนึกแก้ต่างเด็กสาวขึ้นมาแทน ทว่าจิ้นอิ๋งกลับยกมือโบกห้ามอีกสตรีเอาไว้ ก่อนเผยรอยยิ้มคืนแก่อีกบุรุษที่แม้ไม่ได้เอ่ยแนะนำตัวกลับแต่ก็ยังอุตส่าห์เอ่ยบอกข้อมูลที่มีประโยชน์แก่เด็กสาวมากเลยเชียว ดวงตาสีนิลไหวระริกด้วยความกังวลขึ้นมาหลายส่วน แต่ก็ไม่ลืมจะเดินไปส่งมอบของในมือให้แก่อีกฝ่าย

           " ข้า.. ก็ไม่ได้เลือกคบนางเพราะนางเป็นโจรหรอกนะเจ้าคะ... อย่างไรก็ขอบคุณมากสำหรับข้อมูลที่ท่านบอก… ขอบคุณมากเลยเจ้าค่ะ ได้โปรดรับน้ำใจนี้จากข้าไปด้วยนะเจ้าคะ "

           เสียงหวานคล้ายสั่นเครือเล็ก ๆ ราวกับคุมไม่อยู่นัก ท่าทางราวอยากจะร้องไห้เต็มแก่แต่ก็ยังเก็บกลั้นเหลือเพียงดวงหน้าหวานที่ระเรื่อแดงทั้งดวงตาและปลายจมูกรั้น แต่กลับพยายามส่งยิ้มขอบคุณคืนหาแก่อีกบุรุษ ทำเอาอีกฝ่ายที่เห็นเผลอแสดงสีหน้ายุ่งยากในใจขึ้นมา ก่อนสุดท้ายก็รับของเอาไว้และผงกหัวคล้ายขอบคุณอยู่ในที แววตาราวอ่อนลงเล็กน้อยยามทอดมองหาดรุณีน้อยที่ตั้งท่าจะค้อมหาเตรียมลาไป

           " ข้าไม่รู้ว่าเหตุใดเจ้าถึงต้องตามหาแม่นางโจรผู้นั้น แล้วไม่รู้เจ้ากำลังคิดจะทำอะไร… แต่ข้าหวังว่าจะไม่ใช่วิธีโง่ ๆ อย่างการไปลักพานักโทษหนีจากมือปราบล่ะ "

           สิ้นคำอีกฝ่าย จิ้นอิ๋งก็คล้ายพยักใบหน้ารับหนักแน่นว่านางจะไม่ใช้วิธีนั้นแน่ อีกสตรีในผ้าคลุมที่จ้างวานนางนั้นแม้จะมีความลับลมคมนัยไม่น้อย ทว่าอีกฝั่งที่คิดอยากจะช่วยแม่นางเจิ้งเช่นนั้นหากได้รับรู้เรื่องนี้อาจมีวิธีแก้ไขหรือช่วยเหลือก็ได้ และเด็กสาวต้องเร่งไปแจ้งข่าวนี้เสียก่อน!

           " ข้าไม่ทำเช่นนั้นแน่ ข้าพอจะทราบว่าที่นักปราบมาตามล่านั้นเป็นหน้าที่ของเขาเช่นกันเจ้าค่ะ ท่านโปรดวางใจ.. "

           " ซินแสเหลียนฟ่าง ..โปรดเรียกข้าว่าซินแสเหลียนฟ่าง "

           " เจ้าค่ะ.. ขอบคุณท่านซินแสเหลียงฟ่างอีกครั้งนะเจ้าคะ "

           ดวงหน้านวลพอจะยิ้มออกได้บ้างหลังคล้ายได้รับบรรยากาศที่ผ่อนคลายลงจากบุรุษเบื้องหน้า ก่อนนางและซูฮซาจะคารวะลาจากไปในที่สุดหลังรับรู้ว่าคนตรงหน้าเป็นท่าซินแสผู้หนึ่ง จนเมื่อออกมาจากถ้ำได้ ซูฮวาก็อดไม่ได้ที่จพถามถึงแผนต่อไปของจิ้นอิ๋ง ซึ่งดรุณีน้อยก็เอ่ยตอบกลับหาโดยไม่คิดปิดบังผู้ติดตามสตรีนี้แม้แต่น้อย

           " จะทำอย่างไรต่อดีอิ๋งเอ๋อร์.. แม่นางเจิ้งโดนจับไปเช่นนั้นไม่ดีแน่ "

           " ข้า… จะลองไปขอความช่วยเหลือจากผู้ที่จ้างวานให้ข้ามาเกลี้ยกล่อมแม่นางเจิ้งเองเจ้าค่ะ! หากนางอยากช่วยแม่นางเจิ้ง ไม่แคล้วมีวิธีพอจะช่วยอะไรได้บ้างแน่ ๆ ...ต้องช่วยได้บ้าง "

           ประโยคท้ายแม้น้ำเสียงจิ้นอิ๋งจะติดสั่นพร้อมแว่วเสียงสูดจมูกแผ่วผ่าน แววตาของเด็กสาวที่มองตรงไปยังเบื้องหน้าหลังขึ้นม้ามาได้กลับดูมุ่งมั่นและเต็มไปด้วยความคาดหวังไม่น้อย..

ลักษณะแต่กำเนิดตัวหอม

+20 ความสัมพันธ์กับคนที่คุยด้วย

.

ซินแสเหลียนฟ่าง	เหมยซูฮวา
[151] มอบ ชาผิงลี่หนี่วา ให้ สถานะธาตุหลัก : +20 ความสัมพันธ์ [151] ธาตุไฟ - เกื้อหนุนเรา ค่าชื่อเสียง : +10 ความโหดเมื่อเจอคนหัวมาร/หัวคลั่ง	สถานะธาตุหลัก : +20 ความสัมพันธ์ [159] ธาตุไฟ - เกื้อหนุนเรา ค่าชื่อเสียง : +15 ความสัมพันธ์เมื่อเจอคนชื่อเสียงเดียวกัน และ +30 คุณธรรมเมื่อเจอคนหัวดี ลักษณะนิสัยใจกว้าง +10 ความสัมพันธ์คนที่มีนิสัยเดียวกัน

JiTianTao ดี

โรลพบเจอท่านซินแซเหลียนฝ่างอีกครั้ง

"ถ้าตามที่ข้าได้ยินมาล่ะก็ท่านซินแซเหลียงฝ่างล่ะก็เค้าว่ามาถือศีลปลีกวิเวกอยู่ที่ถ้ำนี้ถ้ายังไงพวกท่านก็รอข้าที่ถ้ำนี้ก่อนก็แล้วกันนะเดี่ยวข้าจะรีบไปรีบกลับมาคงใช้เวลาไม่นานเสียเท่าไหร่หรอก"

"เข้าใจแล้วถ้างั้นเดี่ยวพวกข้าจะรอเจ้าอยู่ที่นี้ก็แล้วกันนะสหายของข้า"

ก่อนที่จีเทียนเต๋านั้นจะเดินเข้าไปยังภายในถ้ำก่อนที่ตนเองนั้นจะสังเกตเห็นว่าภายในถ้ำนั้นเงียบสงบเป็นอย่างมากหลังจากที่ตนเองนั้นเข้ามาได้สักพักก็คิดว่าแบบนี้คงจะไม่เจอท่านซินแซอย่างแน่นอนจึงได้ตระโกนเรียกท่านซินแซแทน

"ท่านซินแซเหลี่ยนฝ่างอยู่หรือไม่ขอรับข้าจีเทียนเต๋าที่เคยได้พูดคุยกับท่านที่เมืองปาสู่ข้าได้ยินว่าท่านนั้นอยู่ที่นี้ข้าจึงมาเยี่ยมท่านขอรับขออภัยที่จะต้องตระโกนแบบนี้แต่ว่าข้ากลัวจะไม่ได้พบท่านขอรับ"

"หืมนั้นใครกันทำไมถึงได้มาเสียงดังแบบนั้นกัน"

"อ้าท่านซินแซข้าน้อยจีเทียนเต๋าที่ได้พูดคุยกับท่านที่ปาสู่ไงล่ะขอรับท่านพอจะจำได้หรือไม่กัน..."

อีกฝ่ายนั้นคิดสักพักก่อนจะยิ้มออกมา

"ข้าจำได้แล้วท่านจีเทียนเต๋านี้เองลมอะไรถึงหอบท่านมากันอืม ลักษณะท่าทางท่านก็เปลี่ยนไปท่านคงจะเติบโตขึ้นมากสินะแบบนี้ลัทธิของท่านคงจะเป็นไปด้วยดีแบบนั้นล่ะสินะ"

"ก็พอได้ขอรับ ตอนนี้ข้าก่อตั้งศาสนา ไท่หมินลู่ที่ชวี้โจวแล้วเพื่อช่วยเหลือผู้คนข้านั้นไม่ได้จะตั้งตนเป็นศัตรูของศาสนาไหนเลยข้าเพียงแค่ที่อยากจะช่วยเหลือผู้คนเพียงเท่านั้นถึงแม้ว่าพวกเรานั้นจะต่างศาสนาแต่ว่าพวกเรานั้นก็เป็นคนไม่ต่างกันขอรับ"

พร้อมกับที่จีเทียนเต๋านั้น สนทนากับท่านซินแซเหลียนฝ่างสักพักก่อนที่จะขอตัวกลับเพื่อที่ตนเองนั้นจะเดินทางไปตามหาท่านพ่อค้าที่อีกฝ่ายนั้นสัญญากับตนเองเอาไว้นั้นเองถึงเวลาที่ตนเองจะต้องไปหาอีกฝ่ายได้แล้วนั้นเอง

ลักษณะนิสัยเลื่อมใสศรัทธา
+15คนที่มีนิสัยเดียวกัน
ถ่อมตน
+10ความสัมพันธ์กันกับนักบวชนักพรต
ติ่งหูยาว
-10ผู้ให้ความสนใจ
+10ความสัมพันธ์กันขุนนางในสภา
หูดี
+5 EXP เมื่อโรลสร้างความสัมพันกับคนอื่นก่อน
+15ความสัมพันธ์กันคนที่คุยด้วย
(ไม่รู้ว่าเจอคนหัวมารให้+หรือว่า-)
+10 ความโหดเมื่อเจอคนหัวมาร
มอบไอเทม ชาผิงลี่หนี่วา ให้กับ NPC 151

@Webmaster

JiTianTao ดี

โรลพูดคุยกับท่านซินแซ

หลังจากที่พวกของจีเทียนเต๋านั้นออกเดินทางมาจาดปาสู่พวกตนเองก็กลับมาที่ลั่วอย่างทันที

"เอาล่ะถ้าไงเดี่ยวพวกเราก็เข้าไปสนทนากับท่านซินแซหน่อยก็แล้วกันนะท่านเป็นซินแซที่ดีคนหนึ่งเลยล่ะยังไงท่านก็เข้าใจพวกเราอยู่แล้วล่ะน่ะ"

"เอาสิถ้าไงพวกเราก็เข้าไปหาท่านสักหน่อยก็คงไม่เป็นอะไรหรอกนะแบบนี้"

ก่อนที่พวกของตนเองนั้นจะเข้าไปในถ้ำโดยที่ตนเองนั้นก็ไม่ได้ตะโกนแบบครั้งแรกแต่ว่าเพียงแค่เข้าไปนั้นก็พบท่านซินแซที่ตอนนี้นั้นกำลังนั่งสมาธิอยู่โดยที่พวกตนก็เข้าไปนั้งรอท่านซินแซิอย่างนอบน้อม

"ท่านซินแซขอรับข้าจีเทียนเต๋ามาหาท่านซินแซเหลียงฝ่างขอรับ"

"อืม ท่านจีเทียนเต๋าอย่างนั้นหรอมาสิแล้วคนพวกนี้คือสหายของท่านอย่างนั้นหรอ?"

"ใช่แล้วล่ะขอรับพวกเค้าเหล่านี้ต่างก็เป็นสหายของข้าที่ได้เจอกันในช่วงเวลาที่ข้านั้นได้เดินทางไปช่วยเหลือผู้คนแล้วก็เผยแผ่ศาสนา ว่าแต่ว่าท่านซินแซเป็นอย่างไรบ้างหรือขอรับสบายดีใช่หรือไม่ เห็นท่านนั้นมาอยู่ถ้ำนี้นั้นเพียงคนเดียวพอดีน่ะขอรับ"

"ฮ่าๆ ข้าก็สบายดีนะท่านจีเทียนเต๋าช่วงนี้ก็ได้หาที่สงบอย่างถ้ำนี้แหละได้อยู่อย่างสงบได้คิดอะไรหลายๆอย่างมันก็ถือว่าเป็นช่วงเวลาที่ดีเหมือนกันนะแบบนี้"

"ออแล้วท่านซินแซนั้นคิดว่าอย่างไรบ้างขอรับถ้าเกิดผู้คนเดือดร้อนแล้วเราจำเป็นที่จะต้องช่วยเหลือแต่ว่าการที่เราช่วยเหลือผู้คนก็จะมีบางคนที่ไม่ชอบเราแบบนีเราก็อย่าไปสนใจคนพวกนั้นใช่ไหมขอรับ?"

"มันอยู่ที่จิตใจของเราว่าการช่วยเหลือผู้อื่นนั้นเราสบายใจหรือไม่ถ้าทำแล้วมันทำให้เราลำบากใจนั้นก็อย่าทำเสียแต่ว่าข้าเชื่อว่าคนอย่างท่านจีเทียนเต๋าที่มีความมุ่งมั่นอย่างแรงกล้านั้นคงจะไม่ถึงกับที่จะท้อถอยเมื่อเจอกับปัญหาแค่นี้ใช่ไหมกันล่ะ?

โดยที่ซินแซเหลียนฝ่างนั้นมองจีเทียนเต๋าพร้อมกับอมยิ้มให้กับอีกฝ่าย

ลักษณะนิสัยเลื่อมใสศรัทธา
+15คนที่มีนิสัยเดียวกัน
ถ่อมตน
+10ความสัมพันธ์กันกับนักบวชนักพรต
ติ่งหูยาว
-10ผู้ให้ความสนใจ
+10ความสัมพันธ์กันขุนนางในสภา
หูดี
+5 EXP เมื่อโรลสร้างความสัมพันกับคนอื่นก่อน
+15ความสัมพันธ์กันคนที่คุยด้วย
(ไม่รู้ว่าเจอคนหัวมารให้+หรือว่า-)
+10 ความโหดเมื่อเจอคนหัวมาร
มอบไอเทม ชาผิงลี่หนี่วา ให้กับ NPC 151

@Webmaster

JiTianTao ดี

โรลเยี่ยมเยียนท่านซินแสเหลียนฝ่าง

"ขอบคุณสำหรับการได้แลกเปลี่ยนความรู้กันนะท่าน บัณฑิตขอให้ท่านนั้นเดินทางโชคดี ปลอดภัย"

ก่อนที่จีเทียนเต๋านั้นจะอำลากับ บัณฑิตที่ตนเองนั้นได้เจอกันหน้าปากถ้ำของท่านซินแซที่พวกนั้นพึ่งออกมาจากถ้ำนั้นเองหลังจากที่แลกเปลี่ยนความรู้กันแล้วเรียบร้อยนั้นพวกของจีเทียนเต๋าก็ได้เดินทางไปยังข้างในถ้ำทันทีเพื่อที่จะพบกับท่านซินแซ

"คาราวะขอรับท่านซินแซเหลียนฝ่าง ข้าจีเทียนเต๋ามาเยี่ยมท่านน่ะขอรับ"

"อืม ท่านจีเทียนเต๋าเองอย่างนั้นรึ ไม่ต้องลำบากท่านขนาดนั้นก็ได้ที่จะมาเยี่ยมเยียนข้าแบบนี้แค่ก็ขอบใจท่านที่ อุตสาห์มาเยี่ยมข้าล่ะกันนะแบบนั้น"

"ไม่เป็นไรหรอกท่านซินแสเพราะว่ายังไงข้าก็ เคารพท่านในฐานะผู้ที่ต้องการใช้ศาสนานั้นในการช่วยเหลือผู้คนเหมือนๆกันถึงแม้ว่าพวกเราทั้งสองคนนั้นจะต่างศาสนากันแต่ว่าก็มีเป้าหมายเหมือนกัรคือการช่วยเหลือผู้คนโดยที่วิธีของพวกเราทั้งคู่นั้นมันอาจจะที่จะไม่เหมือนกันแต่ว่าเราก็มีความตั้งใจในสิ่งเดียวกันนั้นเอง"

"อืม...มันก็อาจจะที่จะเป็นแบบนั้น แต่ระยะทางพิสูจน์ม้า กาลเวลาพิสูจน์คนข้าคงจะไม่สามารถเชื่อถือการกระทำของท่านนั้นได้หรอกน่ะถ้าข้าไม่สามารถที่จะเห็นได้ด้วยตาของตนเองต้องขออภัยที่ต้องพูดแบบนี้แต่ว่าก็เพราะว่าเราสองคนนั้นยังไม่ได้ทำความรู้จักกันให้มากพอก็เลยไม่อาจจะรู้ถึงนิสัยใจคอกันอย่างถ่องแท้"

"อ่า....ข้าเข้าใจขอรับข้าก็จะพิสูจน์ให้ท่านซินแสเหลียนฝ่างนั้นได้เห็นว่าข้านั้นแตกต่างกว่าคนผู้อื่นหรือว่ามีความตั้งใจที่จะช่วยเหลือผู้คนจริงๆหาได้เพียงแค่พูดเล่นหรือว่ามีอะไรแอบแฝงอย่างแน่นอนเชื่อข้าได้เลย!!!"

พร้อมกับที่สายตาของตนเองนั้นจ้องไปยังอีกฝ่ายอย่างมุ่งมั่นว่าการกระทำของตนเองนั้นเป็นความจริงอย่างแน่นอนทีเดียวเชียว!!!

ลักษณะนิสัยเลื่อมใสศรัทธา
+15คนที่มีนิสัยเดียวกัน
ถ่อมตน
+10ความสัมพันธ์กันกับนักบวชนักพรต
ติ่งหูยาว
-10ผู้ให้ความสนใจ
+10ความสัมพันธ์กันขุนนางในสภา
หูดี
+5 EXP เมื่อโรลสร้างความสัมพันกับคนอื่นก่อน
+15ความสัมพันธ์กันคนที่คุยด้วย
(ไม่รู้ว่าเจอคนหัวมารให้+หรือว่า-)
+10 ความโหดเมื่อเจอคนหัวมาร
มอบไอเทม ชาผิงลี่หนี่วา ให้กับ NPC 151

@Webmaster

JiTianTao ดี

โรลพูดคุยท่านซินแส

"เดี๋ยวพวกเราไปหาท่านซินแซกันเสียหน่อยนะช่วงนี้พวกเราไม่ได้มีเวลามาหาท่านกันเลยล่ะน่ะค่อยๆเดินกันล่ะกันนะ"

"อืมได้สิมาหาท่านหน่อยมันก็ดีไม่น้อยล่ะน่ะแบบนั้น"

พร้อมกับที่พวกของจีเทียนเต๋านั้นค่อยๆเดินไปหาท่านซินแซเหลียงฝ่างที่ตอนนี้อยู่ในถ้ำหลังจากที่พวกของตนเองนั้นมาถึงเรียบร้อยแล้วนั้นก็ได้เห็นท่านซินแซนั้นกำลังยืนเหมือนรอคอยพวกของตนเองอยู่แบบนั้นเลย

"คาราวะท่านซินแซเหลียนฝ่าง ข้าจีเทียนเต๋ากับเหล่าสหายของข้านั้นมาเยี่ยมท่านขอรับ"

"ออเป็นท่านจีเทียนเต๋าและก็สหายของท่านเอง ได้สิขอบใจสำหรับท่านที่มาเยี่ยมข้าแบบนี้นะแล้ววันนี้ท่านนั้นจะมีเรื่องอะไรมาเล่าอย่างนั้นหรือเห็นทุกทีนั้นท่านก็มักจะมีเรื่องคอยมาเล่าตลอดเวลาเลยนี้นะ"

"แหะๆแน่นอนขอรับสำหรับวันนี้เรื่องที่ข้าจะมาเล่านั้นก็เป็นเรื่องที่เกี่ยวกับการที่พวกเรานั้นไม่ได้ที่จะตั้งใจหรือว่าเจตนาทำความผิดอะไรยังไงเราก็จะปฎิเสทไปเสียไม่ได้ว่าเราก็เป็นส่วนหนึ่งที่ทำความผิดนั้นขึ้นมา การที่เราจะมาอ้างว่ามันคือ การกระทำที่เกิดมาจากความไม่ตั้งใจของเราก็ตามยังไงเราก็จะไม่สามารถจะอ้างได้ว่ามันไม่ใช่ความผิดของเราเพราะแบบนั้น แต่ว่าการกระทำผิดที่ไม่ได้เกิดขึ้นมาจากความตั้งใจนั้นมันก็ยังน้อยกว่าการที่อีกฝ่ายนั้นจะตั้งใจในการทำความผิดนั้นเองเพราะว่าการที่เราตั้งใจทำความความผิด และการที่เราไม่ตั้งใจในมันต่างการที่เจตนานั้นเอง อืมตามความเห็นของข้าตราบใดที่ผู้คนนั้นสำนึกในการกระทำผิดของตนเองและสาบานต่อพระเจ้านั้นก็จะได้รับการอภัยบาป แต่ถ้ามีครั้งที่สองแล้วล่ะก็บุคคลนั้นจะต้องได้รับการพิพากษาสำหรับความผิดนั้นนั้นเองท่านซินแซเห็นเช่นไรบ้างขอรับ?"

"อืม....ต่างคนต่างความคิดนั้นแหละนะ"

จีเทียนเต๋าที่ได้ยินแบบนั้นก็เพียงยิ้มพร้อมกับพยักหน้าให้กับท่านซินแสตรงหน้าของตนเองอีกทีหนึ่ง

ลักษณะนิสัยเลื่อมใสศรัทธา
+15คนที่มีนิสัยเดียวกัน
ถ่อมตน
+10ความสัมพันธ์กันกับนักบวชนักพรต
ติ่งหูยาว
-10ผู้ให้ความสนใจ
+10ความสัมพันธ์กันขุนนางในสภา
หูดี
+5 EXP เมื่อโรลสร้างความสัมพันกับคนอื่นก่อน
+15ความสัมพันธ์กันคนที่คุยด้วย
(ไม่รู้ว่าเจอคนหัวมารให้+หรือว่า-)
+10 ความโหดเมื่อเจอคนหัวมาร
มอบไอเทม ชาผิงลี่หนี่วา ให้กับ NPC 151

@Webmaster

JiTianTao ดี

โรลพูดคุยเรื่องชาวบ้านกับท่านซินแส

ในหลังจากที่ได้พูดคุยแลกเปลี่ยนกับพวกเหล่า บัณฑิตแล้วนั้นในระหว่างทางที่จะมาพวกของจีเทียนเต๋าก็เดินทางมาที่หน้าถ้ำนั้น

"เอาล่ะเดี่ยวพวกเราก็ไปแวะหาท่านซินแซกันก่อนที่พวกเราจะไปหาคนบางคนกันนะ โดยที่ท่านเหวินหยวนนั้นรู้จักกันดีเลยล่ะ"

ก่อนที่พวกของจีเทียนเต๋านั้นจะค่อยๆเดินทางเข้าไปในถ้ำเพื่อที่จะหาท่านซินแสนั้นเองหลังจากเจอท่านซินแสแล้วนั้น

"คาราวะท่านซินแสเหลียนฝ่าง ข้าจีเทียนเต๋านั้นมาหาท่านแล้วขอรับ วันนี้อากาศภายนอกนั้นดีมากเลยนะขอรับอากาศดีผู้คนที่มีชีวิตชีวากันภายในเมืองแต่ว่าภายในตอนนี้นั้นเมืองที่ไม่ใช่โดนครอบงำด้วยโจรโผกผ้าเหลืองนั้นคงจะไม่ใช่แบบนี้อย่างแน่นอนล่ะขอรับแบบนั้น"

"อืมมันคือความทุกข์ของผู้คนที่จะต้องเจอกับเรื่องราวแบบนั้นที่จะต้องประสบพบเจอ"

"ข้าเองก็อยากที่จะช่วยเหลือผู้คนในที่โดนพวกโจรโผกผ้าเหลืองนั้นปกครองแต่ว่าข้าก็ไม่ได้มีอำนาจหรือว่ากำลังที่จะไปช่วยเหลือพวกเค้าเหล่านั้น ตอนนี้ข้าก็ทำได้แค่เพียงที่มาช่วยเหลือชาวบ้านที่ได้รับความเดือดร้อนของพวกโจรโผกผ้าเหลืองก็เท่านั้นตอนนี้ แต่ข้าเชื่อว่าสักวันเมื่อวันนั้นมาถึงข้านั้นจะต้องช่วยเหลือผู้คนได้อย่างแน่นอน ต่อให้มันจะต้องแลกมากับอะไรก็ตาม ชีวิตของคนเราทุกคนนั้นมีสิทธิที่จะเลือกหรือว่าจะกำหนดชีวิตของตัวเราเองข้านั้นอยากให้ทุกคนมีสิทธิได้เลือก เพราะว่าเราก็คือคนเหมือนกันขอรับข้านั้นอยากที่จะช่วยเหลือทุกคนให้ได้มีชีวิตที่อยู่กันได้ดีขึ้นกว่าเดิม ข้าอยากที่จะช่วยเหลือพวกเค้าจริงๆข้านั้นอยากที่จะสร้างเมืองที่ทุกคนนั้นไม่ว่าจะเป็นชาวฮั่น ชาวนอกด่าน หรือชาวเผ่าต่างๆสามารถที่จะมีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดีขึ้น ให้ทุกคนอยู่กันได้โดยเท่าเทียมกันที่ข้ามาเมืองหลวงคอยอยู่ตลอดก็เพื่อที่ว่าจะได้หาหนทางช่วยเหลือเหล่าชาวบ้านได้บ้างแต่ข้าอาจจะคิดผิดก็เป็นไปได้ เห้อ "

ลักษณะนิสัยเลื่อมใสศรัทธา
+15คนที่มีนิสัยเดียวกัน
ถ่อมตน
+10ความสัมพันธ์กันกับนักบวชนักพรต
ติ่งหูยาว
-10ผู้ให้ความสนใจ
+10ความสัมพันธ์กันขุนนางในสภา
หูดี
+5 EXP เมื่อโรลสร้างความสัมพันกับคนอื่นก่อน
+15ความสัมพันธ์กันคนที่คุยด้วย
(ไม่รู้ว่าเจอคนหัวมารให้+หรือว่า-)
+10 ความโหดเมื่อเจอคนหัวมาร
มอบไอเทม ชาต้าหงผา ให้กับ NPC 151

@Webmaster

JiTianTao ดี

โรลพูดคุยกับซินแส

"ข้าว่าความเข้าในของท่านก็ไม่เลวแต่ว่ายังขาดซึ่งความตระหนักรู้มากกว่านี้ถ้าเกิดท่านเข้าใจมากกว่านี้คงจะอะไรง่ายขึ้นมากกว่านี้อย่างแน่นอนขอบคุณที่เสียเวลามาพูดคุยกับข้านะขอรับ"

ก่อนที่ บัณฑิตนั้นจะขอตัวจีเทียนเต๋าแล้วออกไปจากบริเวณหน้าถ้ำ โดยที่คราวนี้นั้นจีเทียนเต๋ากับพรรคพวกนั้นมาถึงบริเวณถ้ำที่ท่านซินแซอยู่เนื่องจากคราวนี้นั่นตนเองมีเรื่องจะคุยกับซินแซตามลำพังจึงให้ทุกคนนั้นรออยู่ข้างนอกก่อนที่ตนเองจะเดินเข้าไปในถ้ำเพียงคนเดียวเพื่อพูดคุย หลังจากที่เข้ามาและเจอท่านซินแสนั้นจีเทียนเต๋าก็นั่งลงแล้วเริ่มพูดทันที

"ข้าน้อยจีเทียนเต๋าขอคาราวะท่านซินแสไม่ทราบว่าท่านนั้นพอจะตอบข้าหน่อยได้หรือไม่ขอรับ?"

"ท่านจีเทียนเต๋านั้นเองวันนี้มีเรื่องอะไรกันท่านถึงได้รีบร้อนเช่นนี้กันแล้วมีเรื่องอันใดที่จะถามข้าอย่างนั้นหรอ?"

"ข้านั้นมีเรื่องอยากจะถามท่านว่าถ้าการที่พวกเรานั้นเหล่านักบวชไม่ยุ่งกับเรื่องของทางโลกมันใช่เรื่องที่ดีอย่างนั้นใช่หรือ? การที่เราเป็นเพียงแค่ที่พึ่งทางจิตใจโดยที่ไม่ใช่เป็นที่พึ่งทางกายของพวกเค้าด้วยแบบนี้มันดีอย่างนั้นหรอ? ข้านั้นคิดมาตลอดทางว่าถ้าคนของทางการที่ควรจะปกป้องประชาชนจากพวกผู้ร้ายกลับเป็นผู้ร้ายเสียเองแบบนี้แล้วพวกชาวบ้านนั้นจะทำอะไรกันได้แบบนี้ข้านั้นอยากที่จะช่วยเหลือพวกเค้าให้มีชีวิตที่ทุกคนนั่นอยู่กันได้โดยที่ไม่ต้องโดนใครทำร้ายหรือโดนรังแก ข้านั้นเชื่อว่าสักวันข้าจะต้องทำให้มันเป็นแบบนั้นให้ได้ แผ่นดินที่ทุกคนนั้นไม่ว่าจะเป็นใครต่างก็เท่าเทียมกัน ข้าจะสร้างมันขึ้นมาเองกับมือของข้าเองต่อให้สิ่งนั้นมันจะต้องแลกมาด้วยอะไรก็ตามที!!"

พร้อมกับที่ตนเองนั้นมองท่านซินแสตรงหน้าของตนเองที่จะมองดูว่าอีกฝ่ายนั้นจะเป็นอย่างไรบ้างเพราะมันคือสิ่งที่ตนเองนั้นจะต้องทำมันให้ได้ต่อให้ต้องแลกกับอะไรก็ตามที

ลักษณะนิสัยเลื่อมใสศรัทธา
+15คนที่มีนิสัยเดียวกัน
ถ่อมตน
+10ความสัมพันธ์กันกับนักบวชนักพรต
ติ่งหูยาว
-10ผู้ให้ความสนใจ
+10ความสัมพันธ์กันขุนนางในสภา
หูดี
+5 EXP เมื่อโรลสร้างความสัมพันกับคนอื่นก่อน
+15ความสัมพันธ์กันคนที่คุยด้วย
(ไม่รู้ว่าเจอคนหัวมารให้+หรือว่า-)
+10 ความโหดเมื่อเจอคนหัวมาร
มอบไอเทม ชาผิงลี่หนี่วา ให้กับ NPC 151

@Webmaster

JiTianTao ดี

โรลเยี่ยมท่านซินแสหลังจากที่ไม่ได้มาหานาน

หลังจากที่เดินทางกันมาจากจินหยางพวกของจีเทียนเต๋าก็ได้มาถึงยังถ้ำที่อยู่ของท่านซินแสเหลียนฝ่างโดยที่ตนเองก็คิดได้ว่าไม่ได้มาเยี่ยมท่านซินแสเสียนานเพราะแบบนั้นจึงคิดจะไปหาท่านก่อนที่พวกของตนเองนั้นจะเดินทางไปยังลั่วอยางกัน

"เดี่ยวพวกเจ้ารอข้าตรงหน้าถ้ำนี้ก่อนนะเดี่ยวข้าจะลงไปหาท่านซินแสเสียหน่อยคงจะใช้เวลาไม่นานมากนักหรอกเดี่ยวก็เสร็จแล้วพวกเราค่อยไปลั่วอยางกัน"

พร้อมกับที่ตนเองนั้นเข้าไปยังถ้ำหลังจากเข้ามาได้สักพักนั้นตนเองก็พบกับท่านซินแสนั้นกำลังนั้นที่โขดหินเหมือนกำลังรอคอยตนเองอยู่แบบนั้นเลย

"ข้าน้อยจีเทียนเต๋าคาราวะท่านซินแสเหลียงฝ่างขอรับ ท่านซินแสสบายดีใช่ไหมขอรับข้าไม่ได้มาเยี่ยมหาท่านซินแสสะนานเลยอาจจะไม่รู้ว่าท่านซินแสเป็นอย่างไรบ้าง"

"ข้าก็สบายดีล่ะน้ะท่านจีเทียนเต๋า แล้วท่านล่ะสบายดีหรือไม่กันเหมือนจะมีเรื่องให้ดีใจอย่างนั้นหรอใบหน้าของท่านนั้นมันถึงได้แสดงถึงความสุขออกมาชัดเจนขนาดนั้นกัน"

"แหะๆ ใช่แล้วล่ะขอรับข้านั้นมีเรื่องที่ดีใจมากจริงๆที่จะได้....."

"ไม่เป็นไรหรอกข้านั้นละทิ้งซึ่งทางโลกมาแล้วต่อให้ตัวข้านั้นรู้ไปก็ไม่ได้อันใดขึ้นมาเพราะแบบนั้นท่านจีเทียนเต๋าไม่จำเป็นที่จะต้องบอกข้าก็ได้หรอกนะแบบนั้น"

"ออ ข้าน้อยเข้าใจแล้วขอรับต่อให้ท่านซินแสนั้นล่ะทิ้งซึ่งทางโลกได้แต่ข้าเชื่อว่าในภายภาคหน้าถ้าประชาชนนั้นต้องการท่านซินแส ท่านจะต้องมาช่วยเหลือพวกเค้าอย่างแน่นอน!!!"

โดยที่ซินแสเหลียนฝ่างนั้นก็ไม่ได้ว่ากล่าวอะไร จีเทียนเต๋าที่เห็นแบบนั้นจึงเปลี่ยนหัวข้อสนทนาไปยังเรื่องอื่นเพื่อที่จะได้ทำให้บรรยากาศการสนทนานั้นมันดีขึ้นโดยที่ส่วนใหญ่หัวข้อที่คุยจะเป็นเรื่องเกี่ยวกับประชาชนเป็นส่วนใหญ่แต่ไม่ได้ลากเข้าเรื่องหนักๆ

ลักษณะนิสัยเลื่อมใสศรัทธา
+15คนที่มีนิสัยเดียวกัน
ถ่อมตน
+10ความสัมพันธ์กันกับนักบวชนักพรต
ติ่งหูยาว
-10ผู้ให้ความสนใจ
+10ความสัมพันธ์กันขุนนางในสภา
หูดี
+5 EXP เมื่อโรลสร้างความสัมพันกับคนอื่นก่อน
+15ความสัมพันธ์กันคนที่คุยด้วย
(ไม่รู้ว่าเจอคนหัวมารให้+หรือว่า-)
+10 ความโหดเมื่อเจอคนหัวมาร
มอบไอเทม ชาผิงลี่หนี่วา ให้กับ NPC 151

@Watcher