|
พอมาถึงเรือนจำตามที่ชายชุดดำได้แนะนำแล้ว น่าแปลกที่ไม่มีผู้คุมอยู่เลย ทั้งสองเองก็เริ่มจะชะล่าใจขณะเร่งหาห้องขังกลุ่มทหารทางการ มีเพียงหญิงสาวผู้ไร้ประสบการณ์เท่านั้นที่ตื่นเต้นเสียจนมือไม้สั่นไปหมด บวกกับอากาศหนาวรอบด้านทำให้นางยิ่งกลัวเข้าไปอีก ริมฝีปากอาบด้วยชาดเม้มเข้าหากันเมื่ออยากจะเอ่ยบางอย่างแต่ก็กลัวจะทำให้เสียงานจนวุ่นวายไปมากกว่านี้
"นั่น!.." จ้าวเพ่ยกล่าวเมื่อเห็นห้องขังกลุ่มทหาร หญิงสาวไม่รีรอที่จะรีบไปทางนั้นทันที แม้แต่ซุนหยางเองก็ห้ามไม่ทันกับความวู่วามของสตรีนางนี้ เพียงไม่ทันไรสองเท้าเล็กก็หยุดชะงักลงกลางคันเมื่อนางเองพบกับใครบางคนที่อยู่ด้านหน้าพอดี
สายตาดุดุจเหยี่ยวเหลือบมองสตรีสวมหน้สกากราวกับเกิดความสงสัย ค่ายโจรเช่นนี้ไม่มีหรอกสตรีผู้มาแต่งตัวราวกับเป็นคุณหนูมาเดินป้วนเปี้ยนได้ง่ายดาย จ้าวเพ่ยเบิกตากว้างผ่านหน้ากากปกปิดใบหน้า สองขาพยายามก้าวถอยหลังแต่แผ่นหลังของนางก็ชนกับบุรุษอีกคนอย่างจัง
พอเงยหน้าขึ้นมองชายด้านหลังก็พบว่าเป็นซุนหยางหยิบอาวุธขึ้นมาเพื่อช่วยนางป้องกันตัว ร่างสตรีถูกดึงไปหลบหลังผู้ติดตามของนางเสียก่อน โจรคนนั้นเองก็ยกอาวุธขึ้นมาเพื่อเตรียมต่อสู้เช่นกัน
"พวกแกบังอาญมากที่กล้าลักลอบเข้ามาที่นี่.. ต้องการอะไร!!"
โจรถามออกมาเช่นนั้นแต่หาใช่ว่าต้องการคำตอบไม่.. เขาใช้โอกาสนี้เพื่อเปิดการจู่โจมทันที โชคดีแก่ผู้ลักลอบเข้ามาที่ตอนนี้พวกเขากำลังขวางทางการไปยังที่ส่งสัญญาณระฆังพอดี
"หลีกไปก่อน.. ข้าไม่อยากให้เจ้าบาดเจ็บ.."
"อ๊ะ..! เจ้าค่ะ.." จ้าวเพ่ยเผลอพูดตอบรับออกไปและถอยออกมา สายตามองซุนหยางรับแรงพุ่งเข้าใส่ทันที หญิงสาวเองก็อยากจะช่วยเหลือ ไม่อยากทำได้แค่เพียงดูและเป็นภาระเท่านั้น ระหว่างการต่อสู้นางปล่อยเสี่ยวเฮยให้ลงเดินบนพื้นขณะที่กุมมือไปมาเพื่อเพิ่มความอุ่นแก่ตัวเองเล็กน้อย
การต่อสู้ดูอย่างไรก็สูสีจนน่าเป็นห่วงซุนหยาง หญิงสาวค่อยๆอ้อมไปด้านหลังโจรผู้เริ่มเหนื่อยจากการต่อสู้ ทั้งบาดแผลก็เริ่มมีมากขึ้นเรื่อยๆ จ้าวเพ่ยจงใจพุ่งเข้าหาโจรขณะที่เขาเองยังคงจดจ่อกับซุนหยาง จนโจรเสียหลักล้มลงกับพื้น ขณะที่จะลุกกลับถูกเท้าของซุนหยางเหยียบกลางหลังเสียก่อน
"ทำดีนี่.."
"ขอบคุณที่ชมข้า.." จ้าวเพ่ยกล่าวขณะมองซุนหยางเตะเข้าที่หน้าของโจรอย่างแรงจนอีกฝ่ายสลบไป อย่างไรก็ดูน่าจะสลบไม่นาน นางจึงหาผ้ามาพอมัดโจรเอาไว้ไม่ให้หนีระหว่างฟื้นเพื่อไม่ให้เกิดปัญหาภายหลัง
โจรถูกลากไปนั่งพิงผนังก่อนที่จ้าวเพ่ยจะลงมือมัดปากอีกฝ่ายไว้แน่น หญิงสาวถอนหายใจโล่งอกออกมาเมื่อทุกอย่างเรียบร้อยดี ฉับพลันสายตาของนางก็เห็นนัยน์ตาของโจรเปิดขึ้นมาระหว่างที่นางมัดปากอีกฝ่ายอยู่ ท่าทางของสตรีนั่งคร่อมอีกฝ่ายเอาไว้เป็นจังหวะที่พึ่งรัดผ้าเสร็จพอดี มือเรียวสวยจับอกอีกฝ่ายผ่านสาปผ้าก่อนจะยกนิ้วชี้ขึ้นมาจ่อปากหน้ากากขาวไปด้วย
"เงียบเอาไว้ดีกว่านะ.. หากเป็นเด็กดีข้าจะกลับมาให้รางวัล.."
นางกล่าวขณะพยายามคว้านหากุญแจจนดูเหมือนลวนลามโจรไปในตัว มือเรียวลูบตามอกของโจรจนเรื่อยลงถึงกางเกง แต่เพราะหน้ากากขาวปกปิดใบหน้าทำให้โจรไม่สามารถเห็นใบหน้าที่แท้จริงของสตรีนางนี้ หน้าอกใหญ่บดเบียดกับอกอีกฝ่ายไปด้วย ก่อนนางจะค้นกุญแจห้องขังเจอก็ยกยิ้มออกมาผ่านหน้ากาก
"เจอแล้ว.."
นางหยิบกุญแจขึ้นมาและโยนไปให้ซุนหยาง หญิงสาวถูกผู้ติดตามของนางคว้าให้ลุกจากร่างของโจรแทบจะทันที ชายอดีตโจรอย่างซุนหยางจับข้อแขนผู้เป็นนายของตนแน่นเพื่อไปยังคุกที่ขังทหารทางการไม่ไกลจากนี้ ขณะที่แมวตัวน้อยก็วิ่งตามไปติดๆรางกับรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นที่นี่
ห้องขังหลายห้องมีทหารอยู่ที่นั่น ดูเหมือนว่าทุกนายมีสภาพเดียวกันหมดเลย ห้องขังแต่ละห้องดูเหมือนจะมีทหารอยู่มากจนเกิดความกังวลจากจ้าวเพ่ยเมื่อนางจำได้ว่าที่ตกลงกับนายกองว่าช่วยได้เพียงแค่ไม่กี่คนเท่านั้น
สภาพของเหล่าทหารดูเหมือนจะถูกทำให้พิการไปแล้ว เมื่อเห็นเช่นนั้นมีหรือที่ทั้งสองจะไม่ตกใจ ทั้งที่คิดว่าหากช่วยออกมาจะได้กำลังเสริมเพิ่มแท้ๆเลยเชียว
"ช่วยได้เพียงแค่ห้องเดียวเท่านั้น.."
"อะไรนะ.. แล้วคนอื่นๆล่ะ.."
"ไม่ได้.. เกินกำลังที่พวกเราจะดูแล" ซุนหยางกล่าวขณะเร่งมือเปิดกรงขังห้องหนึ่งมีจำนวนทหารอยู่ไม่น้อย แต่พวกเขาก็ช่วยได้เพียงเท่านี้ หญิงสาวรีบเข้าไปช่วยอีกแรงจนประตูห้องขังเปิดออกมา เหล่าทหารทางการผู้มีสภาพไร้ความสามารถในการต่อสู้พยายามจะออกมาเพื่อหาอิสระภาพแก่ตัวเอง จ้าวเพ่ยสายตาของหญิงสาวมองไปที่มือของทหารพวกนั้นก็รู้สึกหดหู่อย่างบอกไม่ถูก
"รีบไปกันก่อนจะถูกจับได้"
"ข้.."
"อย่าพึ่งพูดกันตอนนี้เจ้าค่ะ.. เร่งออกจากที่นี่ก่อนเถอะ.." จ้าวเพ่ยพยายามห้ามทหารที่จะเอ่ยอะไรออกมา หญิงสาวและซุนหยางพยายามพาเหล่าทหารออกไป แต่พาออกมาได้ไม่เท่าไหร่ แน่นอนว่าไม่พ้นเขตคุกด้วยซ้ำ เสียงสัญญาณระฆังก็ดังลั่นทั่วค่าย ดูเหมือนว่าชายชุดดำคนนั้นคงจะถูกจับได้เสียแล้วจึงเกิดเรื่องเช่นนี้กระมั้ง
"รีบวิ่ง!" ซุนหยางกล่าวแต่ก็ไม่ทันเสียแล้ว เสียงฝีเท้าวิ่งเข้ามาล้อมพวกเขาจนทำให้การหลบหนีหยุดชะงักลงทันที
"โถ่เว้ย!!" เขาสบถอย่างหัวเสียและชักอาวุธขึ้นมาเพื่อเตรียมต่อสู้ สายตามองมาทางจ้าวเพ่ยราวกับต้องการจะฝากให้นางช่วยดูแลเหล่าทหารต่อด้วยทำให้หญิงสาวต้องพยายามหาวิธีพาทหารออกไปในช่วงที่ชุลมุนให้ได้มากที่สุด
"คิดว่าแกคนเดียวจะสู้ได้อย่างนั้นหรือ!" เสียงโจรดังขึ้นมาขณะจ้าวเพ่ยหาโอกาสเลี่ยงหนีออกไป หญิงสาวขมวดคิ้วและหันไปทางซุนหยางที่ถูกโจรจำนวนหนึ่งล้อมเอาไว้ เนื่องด้วยว่าก่อนหน้านี้ต่อสู้กับโจรผู้คุมอยู่แล้วจึงทำให้เกิดความเหนื่อยล้าได้ง่ายดาย
หญิงสาวมองเห็นซุนหยางเสียท่าจนล้มลงก็เกิดควากังวลขึ้นมา เหล่าโจรดึงตัวอีกฝ่ายขึ้นมาเพื่อจะลงโทษขณะที่กำลังต้อนเหล่าทหารทางการเพื่อให้กลับไปเช่นเดิม
"พวกแหกคุกออกมาข้าจะลงโทษให้หมด!"
ดูเหมือนว่าโจรจะไม่รู้ว่ามีนางอยู่ด้วย คงเพราะอยู่ในฝูงทหารล่ะมั้ง จ้าวเพ่ยตัดสินใจเด็ดขาดวิ่งฝ่ากลุ่มทหารไปเพื่อไปหยิบดาบของซุนหยางที่ทำตกเอาไว้และยกขึ้นมาชูขู่เหล่าโจรที่หันมามองนางเป็นตาเดียวทันที
"โฮ่! มีลูกแมวหลงเข้ามาด้วยสินะ.. เอาล่ะสาวน้อยวางดาบลงซะ ข้าเห็นเจ้าถือดาบมือสั่นเช่นนี้มันน่าสมเพช"
"อยากให้ข้าวางดาบก็เข้ามาสิ!!" จ้าวเพ่ยขู่ฟ่อแม้ในใจนางจะกลัวมากขนาดไหนก็ตาม หญิงสาวเบิกตากว้างเมื่อไม่คิดว่าโจรจะพุ่งเจเามาหานางตามที่นางท้าเอาไว้จริงๆ หญิงสาวหลับตาแน่นและเงื้อดาบตวัดขึ้นฟันอากาศด้วยความแรงจนโจรที่พุ่งเจ้ามาหลบแทบไม่ทัน
"ฮ่าๆ คิดว่าจะแน่แค่ไหนกันเชียว" โจรฟัวเราะเยาะเย้ยสตรีฟน้ากากขาวและเข้ามาล้อมตัวนางจนเกิดตัวสั่นอย่างเห็นได้ชัด ดูเหมือนจะยิ่งกดดันนางปนเล่นสนุกเมื่อเห็นนางเผยความกลัวออกมาชัดเจน
"ข้าว่าคงจะได้ของเล่นแก้เครียดหลังจากนี้แล้วล่ะ.." มือหนาลูบคางเมื่อพิจารณารูปร่างของนางก็อดคิดอกุศลไม่ได้ จ้าวเพ่ยผู้รู้สึกกดดันเสียจนอยากจะร้องไห้ก็ตวัดดาบอย่างแรงจนโดนโจนนายหนึ่ง เกิดเสียงร้องดังลั่น แน่นอนว่าหลังจากนี้คงจะไม่มีการเล่นสนุกต่อแล้ว เหล่าโจรเริ่มจะจริงจังในการต่อสู้ขณะที่ต้าวเพ่ยเริ่มตวัดดาบและพุ่งเข้าใส่อย่างคนที่ต้องการเพียงหมายจะให้อีกฝ่ายตายเพียงเท่านั้น
ดาบที่ซุนหยางใช้ดูจะเหมาะมือกับนางมากกว่าที่คิด จ้าวเพ่ยหอบหายใจขณะที่นางทำให้โจรล้มไปได้จำนวนหนึ่ง แต่แน่นอนเรี่ยวแรงเพียงแค่ฮึดเดียวสำหรับนางมันหมดลงอย่างอย่างดาย สองขาแทบจะทรุดลงกับพื้นเมื่อนางเองก็ได้รับบาดเจ็บจากการต่อสู้ไม่น้อย
หญิงสาวจะพุ่งเข้าหาโจรอีกคนแต่นางกลับถูกฟันเฉียดเข้าที่แขนและผลักจนร่างปลิวกระปทกพื้นทันที เสียงดาบกระทบพื้นดังขึ้นพร้อมกับร่างของหญิงสาวนอนกุมแขนด้วยความเจ็บปวด ฉับพลันก็ถูกขึ้นคร่อมและจับข้อมือเอาไว้แน่น ด้วยมือเพียงข้างเดียว
"แสบนักนะ!! เลิกเล่นแค่นี้แหละ!!"
มือใหญ่จับหน้ากากเปิดขึ้นเห็นส่วนปากของนาง ริมฝีปากงามของนางตอนนี้แตกอาบไปด้วยเลือดจนเห็นได้ชัดจนการที่นางกัดฟันด้วยความแค้น นัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนฉายแววความโกรธส่งมาที่โจรอย่างชัดเจน แต่เพราะรูปหน้าของนางทำให้โจรแสยะยิ้มออกมาราวกับว่ารู้ว่าจะทำอย่างไรต่อไป ข้อแขนพยายามดิ้นให้หลุดจากอีกฝ่ายอย่างร้อนรนเมื่อถูกจับลากให้ไปอีกที่หนึ่ง
เหล่าทหารเองก็อยากจะเข้าไปช่วยนัก แต่เห็นกำลังของโจรก็เกิดความกลัวว่าจะสู้ไม่ไหว เขาถูกโจรที่เหลือเริ่มต้อนกลับเข้าไปในคุก ซุนหยางเห็นภาพเช่นนั้นก็รู้ว่าจะเกิดอะไรขึเนหลังจากนั้นเขารีบลุกวิ่งฝ่าโจรอีกครั้งเพื่อพุ่งเข้าไปต่อยเข้าที่หน้าโจรคนนั้นและกระหน่ำหมัดจนหน้าของเขาเปื้อนไปด้วยเลือดทันที โจรคนสุดท้ายดูเหมือนจะเห็นท่าไม่ดีก็รีบหนีออกจากตรงนี้แต่ก็ถูกซุนหยางวิ่งตามไปจัดการจนได้และกลับมาที่นี่อีกครั้ง
"ไปกันได้แล้ว ก่อนมันจะมาอีก.."
"พวกท่านจัดการโจรได้รวดเร็วนัก ขอบคุณมากๆ" เขากล่าวกับอดีตโจรอย่างซุนหยางแต่อีกฝ่ายกลับไม่สนใจ มือของเขายื่นให้สตรีผู้เดียวที่อยู่ตรงนี้ ขณะที่นางสวมฟน้ากากกลับเข้าที่เดิม มือเรียวสั่นเทิ้มจับมืออีกฝ่ายเพื่อช่วยให้นางลุกขึ้นได้ก่อนจะที่ทั้งสองจะรีบพาเหล่าทหารที่ช่วยมาได้ออกจากตรงนี้แทบจะทันที
"เสี่ยวเฮย!!" จ้าวเพ่ยเรียกแมวน้อยให้รีบวิ่งตามออกมาเมื่ออยู่ด้านนอกตัวค่าย นางรีบรับเอาแมวที่วิ่งเข้ามาใส่และวิ่งตามเหล่สทหารและซุนหยางออกไปจากที่นี่ทันที
+-+-ข้อมูลการต่อสู้-+-+
Main Quest Update :: [เควสช่วยกองทหารโข่วซือ 2] ช่วยพี่น้องทหารทางการ
| 
ไม่ระบุชื่อ
โพสต์ 2021-9-12 16:33:45
