[นอกเมืองซีเหอ] บ้านสกุลกู่ | เรือนหิมะ

Watcher

Jinying ตอบกลับเมื่อ 2021-9-11 15:51
❀ สำรวจบ้านร้างตงฟาง ❀ครั้งที่ 2
          หลังจิ้นอิ๋งเ ...

บ้านหลัก - ห้องที่ 1

หลังคุณออกแรงงัดแงะประตูเปิดเข้ามาสู่ภายในห้อง ก่อนพบกับความเหม็นเขียวของเน่าเสียทั้งปวง

อาหาร วัตถุดิบมากมายที่ถูกทิ้งร้างมากว่า 90 ปี ส่งกลิ่นเหม็นอับที่ไม่สามารถเล็ดลอดออกไปได้

จนเมื่อประตูครัวเปิดออก กลิ่นจำนวนมากพุ่งทะลักออกมาจากห้องครัวไปทั่วบ้าน

ตอนนี้กลิ่นอบอวลทั่วบ้าน ทำให้ตั้งแต่ทางเข้าบ้านก็ได้กลิ่นเหม็นของเน่าเสีย

และดูเหมือนจะไม่พบเจออะไรที่จะหยิบไปใช้งานได้

* หากผู้เข้าบ้านหลักหลังจากนี้เข้ามามี STR ต่ำกว่า 30 และ Qi ต่ำกว่า 30 คุณจะเป็นลมทันที และ

ได้รับลักษณะนิสัย หายใจติดขัด, พูดไม่ชัดจากการปะทะกลิ่น เป็นระยะเวลา 15 วัน จึงจะเริ่มฟื้นตัวหายดี *

/ ยกเว้นคนมีลักษณะนิสัยซาดิสม์ , เลือดบริสุทธิ์ , ดื้อรั้น จะทนได้ ไม่ว่าสเตตัสต่ำกว่าแค่ไหน /

1) เขียนโรลเพลย์เข้ามาภายในบ้าน

2) เขียนโรลสำรวจตัวบ้านรอบๆ พื้นที่บ้าน

3) ท้ายโรลเพลย์ให้ระบุห้องที่ท่านต้องการเข้า แต่ประตูค่อนข้างเปิดยากหน่อยต้องออกแรงดันหนัก

@Jinying  @คนอื่น ๆ ที่จะเข้ามาสำรวจบ้านหลัก

JiTianTao ดี

โรลคนจะรวยแล้วจ้า

จีเทียนเต๋าที่ค่อยๆเข้าไปใกล้กับสิ่งของนั้นก็เห็นแสงสว่าง ที่มีมุมองศาในการส่องสว่างของแสงอาทิตย์ที่ส่องลงมา ตามช่องจนเห็นสิ่งของ ที่อยู่ในนั้นก็คือรูปปั้นไก่ฟ้าทองแดงตัวหนึ่ง แต่ว่ามีฟุ่นเกาะเต็มไกฟ้าตัวนั้นโดยที่ มีพวกเศษไม้และหินกองเต็มไปหมดทำให้ถ้าเกิดจีเทียนเต๋าจะรื้อเอารูปปั้นนั้นมาพวกเศษไม้เศษหินนั้นคงหล่นมาทับรูปปั้นจนแตกแน่นอนเลย

"ข้าคงต้องค่อยๆเบามือเสียแล้วแบบนี้ไม่อย่างงั้นคงจะทำให้ รูปปั้นนี้ต้องแตกอย่างแน่นอน"

พร้อมกับที่ จีเทียนเต๋านั้นค่อยๆเคลื่อนตัวเองอย่างช้าๆแบบระมัดระวัง แล้วก็ค่อยๆหยิบของที่เบาๆก่อน ออกจากซากพวกนั้นเพราะถ้าหยิบของหนักเลยมันจะทำให้พวกของชิ้นเบาๆนั้นล่วงหล่นลงมาได้นั้นเอง โดยที่จีเทียนเต๋านั้นค่อยๆหยิบของพวกนี้อย่างเบามือที่สุดโดยที่จะเอาของที่ตนเองค่อยๆยกนี้นั้น นำไปไว้ที่ข้างๆห่างออกจากกองนั้นมาสักหน่อยเพื่อที่จะป้องกันไม่ให้ สิ่งของซากพวกนั้นไปโดนกองที่ตนกำลังค่อยๆหยิบของออกมานั้นเอง

"เบามือค่อยๆเบามืออย่าเร่งรีบไม่อย่างงั้นรูปปั้นนี้นั้นมันจะเสียหายได้"

พร้อมด้วยที่จีเทียนเต๋า ค่อยๆนำพวกเศษซากสิ่งของที่วางทับกันนั้นอยู่จำนวนมาก แต่หลังจากที่ทำไปได้ไม่นานนักก็มีเสียงของคนที่ดังมาจากข้างหลังของตนเอง

"ไอ้หนุ่มเองถอยห่างออกมาจากรูปปั้นนั้นเลยนะเว้ย ถอยห่างออกมาช้าๆอย่าตุกติกไม่งั้นข้าปาดคอเองแน่นอน ดาบข้าฆ่าคนมาเยอะแล้วนะเว้ย!!!"

"ได้ๆข้าจะถอยห่างจากรูปปั้นเองนะอย่าทำอะไรข้าก็พอ"

พร้อมที่จีเทียนเต๋า ค่อยๆลุกเดินออกห่างจากจากกองรูปปั้นก่อนที่จะเดินเข้าไปหา โจรผู้นั้นก่อนที่พอเข้าใกล้อีกฝ่ายไม่มากนั้นตนเองก็ค่อยๆเดินไปหาอีกฝ่ายก่อนที่จะใช้จังหวะที่อีกฝ่ายเผลอมัวแต่มองรูปปั้นก็เข้าไปเตะที่เป้าของอีกฝ่ายเต็มแรง

"อ้ากกกก ลูกข้าาา"

จนอีกฝ่ายทรุดลงกับพื้นก่อนที่จะหยิบดาบของอีกฝ่ายที่ตกลงไปนั้นเอาสันดาบทุบไปที่หัวอีกฝ่ายให้สลบไป ก่อนจะเอาดาบนั้นตัดเสื้อผ้าอีกฝ่ายเอามามัดปากมันแขน มัดขาพร้อมกับมัดอีกฝ่ายกับเสาเอาไว้หลังจากที่แน่ใจแล้วว่าอีกฝ่ายจะสลบไปนาน ตนเองก็ค่อยๆไปหยิบซากของไม้ของหินที่วางทับกองอยู่ตลอดโดยที่ค่อยๆทำพร้อมกับที่ใช้ความระมัดระวังอย่างมากจน หลังจากใช้เวลาไปค่อนข้างนานนั้นืจีเทียนเต๋าก็นำรูปปั้นออกมาได้อย่างปลอดภัย ก็ค่อยๆนำกระเป๋าที่ตนเองนำมาใส่เจ้ารูปปั้นเอาไว้พร้อมกับที่นำเศษเสื้อผ้าโจรนั้นมารองกระเป๋าของตนก่อนจะใส่รูปปั้นนั้นลงไปหลังจากที่ดูแล้วว่ากระเป๋าไม่ขาดหรือว่าไม่มีจุดรั่ว ก็ค่อยๆสะพายกระเป๋าขึ้นมาบนหลังของตนเองก่อนจะค่อยๆสำรวจดูรอบๆนี้ว่ามีอะไรอีกหรือไม่โดยที่ก็ค่อยๆเดินอย่างระมัดระวังไม่ให้ตนเองเดินสะดุดอะไร หลังจากค้นหามารอบๆก็เจอเข้ากับชั้นวางดาบใบหลิว หลังจากคิดแล้วนั้นตนเองก็หยิบดาบใบหลิวไปเว้นแต่ 1เล่มที่เหลือเอาไว้ ก่อนทั้งหมดที่เหลือจะ นำไปกับตนด้วยโดยที่เหลือบมามองห้องนี้เป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะออกไป โดยที่เขียนที่ตรงพื้นชั้นวางดาบว่า

"คนที่มาทีหลังข้าต้องขออภัยแต่ดาบพวกนี้ข้าจักต้องนำไปช่วยเหลือเราปวงประชาจึงมิอาจเหลือไว้ให้ท่านได้มาก แต่เห็นแกว่าท่านเดินทางมาไกลจึงเหลือดาบให้ท่าน1เล่มกับโจร 1คนให้ท่านได้ตัดใจว่าจะทำอย่างไร ก็แล้วแต่ท่านเถิด"

@Webmaster

Jinying ดี

Webmaster ตอบกลับเมื่อ 2021-9-11 16:05
บ้านหลัก - ห้องที่ 1
หลังคุณออกแรงงัดแงะประตูเปิดเข้ ...

❀ สำรวจบ้านร้างตงฟาง ❀

ครั้งที่ 3

          หลังออกแรงเฮือกสุดท้ายจนเปิดประตูบานนั้นได้ กลิ่นเน่าเสียจากอาหารในห้องครัวนั้นก็ตีปะทะเข้าหน้าจิ้นอิ๋งแทบจะเดี๋ยวนั้นจนดรุณีน้อยแทบจะหน้ามืดกระทันหัน ขาเล็กก้าวถอยมาก้าวหนึ่งตามสัญชาตญาณ ก่อนนางจะเร่งหยิบเตากำยานจากผู้มีพระคุณที่เคยช่วยตนไว้จากโจรเมื่อหลายอาทิตย์ก่อนออกมา โดยที่จิ้นอิ๋งนั้นได้พกติดตัวมาตลอดแต่ไม่เคยเอามาจุดใช้เสียที ยามนี้กลิ่นชวนคลื่นเหียนกำลังจะทำให้นางรู้สึกหมดสติได้ทุกเมื่อจนทนแทบไม่ได้ ริมฝีปากเล็กพลันเม้มแน่นระหว่างกลั้นหายใจจนอึดอัด มือเรียวสั่นระริกยามจุดเตากำยานขึ้นก่อนนางจะเร่งยกมาอังใต้จมูกระหว่างพยายามดันปิดห้องครัวนั้นคืนโดยที่ไม่ได้เข้าไปสำรวจด้านในเสียด้วยซ้ำ

          พลันหายใจหายคอได้โล่งขึ้นจากเตากำยานที่ถือในมือ กระนั้นแล้วกลิ่นเน่าเหม็นก็ยังไม่ได้หายไปทั้งหมดเพราะดูคล้ายจะตลบไปทั่วบ้านเสียแล้ว ทำให้จิ้นอิ๋งนึกอยากจะร้องไห้ออกมาอยู่ร่อมร่อเพราะนึกกังวลยามเมื่อต้องซื้อว่านอกจากทำความสะอาดครั้งใหญ่ อาจต้องซื้อถุงหอมมาประดับอัดค้างในห้องครัวก่อนใช้งานอีกทีก็ให้ผ่านไปสักเกือบเดือนเสียแล้วกระมัง

          " ท่านจอมยุทธ์หลิว ขอบคุณมากเจ้าค่ะ "

          เอ่ยขอบคุณเจ้าของเตากำยานขึ้นมาที่ทำให้นางรอดจากกลิ่นชวนปวดเศียรเวียนเกล้าเหล่านั้น แม้กลิ่นจากควันของเตาจะไม่ได้ดีไปกว่ากันนักทั้งยังให้ความรู้สึกขมฝาดอย่างประหลาดจนจิ้นอิ๋งเริ่มจะยู่หน้าก็ตาม ทว่าก็คงดีกว่ากลิ่นเน่าอยู่มากโข

          พลันต้องเปิดสำรวจห้องอื่นต่อมา จิ้นอิ๋งก็ชักไม่แน่ใจที่จะเปิดเข้าไป แต่เพราะต้องดูว่าตัวบ้านเป็นอย่างไรก่อนตัดสินใจซื้อ สุดท้ายนางก็ออกแรงผลักประตูห้องถัดไปด้วยสีหน้าที่เริ่มฉาบความกังวลเอาไว้ทว่าก็ยังคาดหวังอยู่ว่าคงมีสภาพที่ดีกว่าห้องครัว โดยเตากำยานนั้นนางได้เอาเชือกเส้นหนึ่งที่ใช้มัดเสื้อคลุมบริเวณเอวของนางออกมาผูกรั้งมุมเตาไว้เพื่อนำคล้องคอตัวเองให้ช่วยส่งกลิ่นกลบ ป้องกันไม่ให้นางหน้ามืดอยู่ภายในตัวบ้านไปเสียก่อน

ตัวเลือกมินิอีเว้นท์ : ออกแรงเปิดประตูห้องที่ 2

Watcher

JiTianTao ตอบกลับเมื่อ 2021-9-11 16:23
โรลคนจะรวยแล้วจ้า

Update โกดัง

หลังจากจีเทียนเต๋าออกจากโกดัง เขาทิ้งไว้เพียงดาบใบหลิว 1 เล่มกับ

โจรผู้ถูกมัดปากและมัดแขนและขาติดกับเสาไม่สามารถไปไหนได้ โดยไร้อาภรณ์สวมใส่

- สามารถมาเขียนโรลเพลย์ปล่อยโจร แต่มีโอกาสถูกโจมตี 50%

- สามารถมาเขียนโรลเพลย์หยิบแค่ดาบแล้วฆ่าโจรหรือทิ้งไว้ตามเดิม

- สามารถมาเขียนโรลเพลย์เอาผ้าอุดปากออกแต่ไม่แก้มัดส่วนอื่นแล้วเจรจาเกลี้ยมกล่อม (ประลองปัญญา)

โจรผู้ถูกมัด (คลิก)

ดาบใบหลิว

มีลักษณะด้ามดาบและตัวดาบโค้งหันไปคนละทางกัน มีน้ำหนักเบา นิยมใช้กันในภาคเหนือ ที่ปลายด้ามจับมีพู่แดงคู่ห้อยอยู่ โ

ดยส่วนใหญ่ดาบที่ประดับพู่จะนิยมใช้ในเหล่าทหารที่มียศนายกองขึ้นไปหรือจอมยุทธ์ที่ถนัดการใช้ดาบสองมือ

เป็นอาวุธประเภทเดียวกับดาบที่เน้นการจู่โจมที่ดุดัน หนักแน่นและรุนแรง เป็นหลักจนมีคำกล่าวถึงความแตกแต่ระหว่างการโจมตีของดาบ

และกระบี่ว่า “ดาบชนะด้วยกำลัง กระบี่เอาชัยด้วยยุทธวิธี”

@JiTianTao @Jinying  @คนอื่นๆ ที่จะมาสำรวจโกดัง

Watcher

Jinying ตอบกลับเมื่อ 2021-9-11 16:35
❀ สำรวจบ้านร้างตงฟาง ❀ครั้งที่ 3
          หลังออกแรงเฮือ ...

Jinying ตอบกลับเมื่อ 2021-9-11 15:51
❀ สำรวจบ้านร้างตงฟาง ❀ครั้งที่ 2
          หลังจิ้นอิ๋งเ ...

บ้านหลัก - ห้องที่ 2

หลังคุณสร้างกลิ่นอบอวลทั่วบ้าน ทำให้ตั้งแต่ทางเข้าบ้านก็ได้กลิ่นเหม็นของเน่าเสีย

แล้ว โชคดีที่คุณมีของกู้ภัยทำให้สเตททั้งสองมากกว่าพอกล้ำกลืนฝืนทนไปได้ตลอดที่อยู่ภายในบ้าน

คำเตือน: โปรดอย่าอยู่นานมิเช่นนั้นอาจ.....ส่งผลให้ได้รับลักษณะนิสัย หายใจติดขัด 7 วัน

ภายในห้องที่ 2 เป็นห้องโล่ง ๆ นอกจากเตียงนอนคู่ท้ายห้องที่ทรุดโทรมและหัก

ก็มี หม้อขาตั้งเก้า ตั้งอยู่อีกมุม กลิ่นจากตัวบ้านไหลตามคุณมายังห้องที่ 2 ตอนที่เปิดประตู

หม้อขาตั้งเก้า

หม้อขาตั้งเก้า เป็น 1 ในคอลเลกชั่นติงที่ถูกหล่อหลอมโดยกษัตริย์อวี่แห่งราชวงศ์เซี่ย หม้อขาตั้งเก้าถูกมองว่าเป็นสัญลักษณ์ของอำนาจ

ที่มอบให้กับผู้ปกครองโดยอาณัติสวรรค์ ในช่วงเวลาของราชวงศ์ซาง หม้อขาตั้งเก้าถูกหลอมขึ้นมาเพื่อแสดงถึงอำนาจและการปกครองของราชวงศ์

ด้วยกฎระเบียบที่เข้มงวดในการบังคับใช้กฎหมาย ขุนนางระดับสูงและบัณฑิตชนชั้นสูงได้รับอนุญาตให้ใช้หม้อหนึ่งหรือสาม;

รัฐมนตรีรัฐต้าฝู ห้า; ข้าราชบริพารเจ็ด; และมีเพียงโอรสสวรรค์ที่ได้รับโองการอาณัติฟ้ามีอำนาจปกครองแผ่นดินจะมีสิทธิ์ใช้เก้า

การใช้หม้อขนาดเล็กทั้งเก้าแบบเพื่อเซ่นไหว้บรรพบุรุษจากสวรรค์และแผ่นดินเป็นพิธีสำคัญ โดยความก้าวหน้าทางธรรมชาติ

ติงจึงเป็นสัญลักษณ์ของอำนาจทางการเมืองของชาติ และต่อมาจึงถูกมองว่าเป็นสมบัติของชาติ นักประวัติศาสตร์ระบุว่าสองปีหลังจาก

การล่มสลายของราชวงศ์โจวด้วยน้ำมือของความวุ่นวายไปจนถึงการก่อตั้งต้าฉิน หม้อน้ำแบบสามขาทั้งเก้าถูกพรากจากวังราชวงศ์โจวและ

ย้ายไปทางทิศตะวันตกสู่พระนครเสียนหยางของราชวงศ์ฉิน อย่างไรก็ตามเมื่อถึงเวลาฉินสื่อหวงตี้กำจัดหกรัฐ

สถาปนาราชวงศ์ฉินเพื่อเป็นหวงตี้องค์แรกของแผ่นดินในปี 221 ก่อนค.ศ. ก็ไม่มีผู้ใดทราบถึงที่อยู่หม้อแบบขาตั้งทั้งเก้าใบ

จนซือหม่าเซียนในสมัยฮั่นอู่ตี้ได้บันทึกไว้ว่า เขาเดินทางสำรวจหาข้อมูลจนทราบว่าหม้อน้ำแบบขาทั้งเก้าหายไปในแม่น้ำสีที่ฉินสื่อหวงตี้ส่งทหารนับพันเพื่อค้นหาหม้อ

* หากผู้เข้าบ้านหลักหลังจากนี้เข้ามามี STR ต่ำกว่า 30 และ Qi ต่ำกว่า 30 คุณจะเป็นลมทันที และ

ได้รับลักษณะนิสัย หายใจติดขัด, พูดไม่ชัดจากการปะทะกลิ่น เป็นระยะเวลา 15 วัน จึงจะเริ่มฟื้นตัวหายดี *

/ ยกเว้นคนมีลักษณะนิสัยซาดิสม์ , เลือดบริสุทธิ์ , ดื้อรั้น จะทนได้ ไม่ว่าสเตตัสต่ำกว่าแค่ไหน /

1) เขียนโรลเพลย์เข้ามาภายในห้องที่ 2

2) เขียนโรลสำรวจรอบ ๆ ห้องด้านใน

* หากท่านจะเก็บหม้อขาตั้งเก้าไปด้วยหรือจะทิ้งไว้ที่เดิมก็ได้ *

3) ท้ายโรลเพลย์ให้ระบุห้องที่ท่านต้องการเข้า แต่ประตูค่อนข้างเปิดยากหน่อยต้องออกแรงดันหนัก

หรือจะออกจากตัวบ้านไปก่อนเพื่อเปิดประตูค้างไว้ให้ไหลออกด้านนอกสัก 1 คืน กลิ่นเหม็นอับจะหายไป

แต่ตลอดวันนั้นกลิ่นจะอบอวลทั่วบ้านยกเว้นหอฝึกยุทธ์ที่ยังปิดสนิท

@Jinying  @คนอื่น ๆ ที่จะเข้ามาสำรวจบ้านหลัก

Jinying ดี

Webmaster ตอบกลับเมื่อ 2021-9-11 17:33
บ้านหลัก - ห้องที่ 2
หลังคุณสร้างกลิ่นอบอวลทั่วบ้าน  ...

❀ สำรวจบ้านร้างตงฟาง ❀

ครั้งที่ 4

          เมื่อประตูเปิดออกอากาศภายในที่ดีกว่าด้านนอกทำให้จิ้นอิ๋งแทบจะหลุดหายใจเฮือกใหญ่มาหนึ่งเฮือก แต่ก็ครั้งเดียวเพราะกลิ่นเหม็นยังตามมาไม่หยุด ก่อนนางจะเร่งเข้าไปในห้องเพื่อทำการเปิดหน้าต่างระบายกลิ่นออกไป ใบหน้าหวานชื้นเหงื่อระเรื่อแดงแทบจะโผล่ออกไปเพื่อหายใจเอาอากาศบริสุทธิ์กลุ่มใหญ่มา ก่อนผละกลับเข้าเพื่อมองโดยรอบคร่าว ๆ จนพอรับรู้แล้วว่าเป็นห้องนอน เตียงที่ดูแทบไม่สามารถใช้งานได้อีกหนนั้นทำให้นางต้องนึกหาซื้อเตียงมาเพิ่มอีก

          ...สุดท้ายหากซื้อที่นี่จะคุ้มจริง ๆ หรือ?

          นางลอบคิดในใจระหว่างต้องยกมือปิดจมูกตัวเองอีกหน รู้สึกใกล้ขีดจำกัดของตนเข้าไปทุกทีจนคิดว่าควรเร่งสำรวจอีกห้องแล้วค่อยมาสำรวจบ้านใหม่ในวันอื่นก็ยังไม่สาย แต่แล้วในตอนที่กำลังจะออกไปเพื่อทำการเปิดดูห้องที่เหลือ จิ้นอิ๋งก็ทันเห็นหม้อที่มีขาตั้งใบหนึ่งวางอยู่อีกมุม ความที่ไม่เคยพบลักษณะหม้อที่เป็นเช่นนั้นมาก่อนทำให้างตัดสินใจเดินเข้าไปสำรวจ ก่อนเลื่อนมือประคองถือขึ้นมา ความหนักที่มีพอประมาณกับสภาพที่ยังไม่ถึงกับทรุดโทรมไปเท่าใดนักทำให้นางตัดสินใจเก็บไว้กับตัวด้วย เผื่อว่าสามารถใช้ในการทำอาหารได้

          ซึ่งทันทีที่ตัดสินใจได้เช่นนั้น จิ้นอิ๋งก็เร่งอุ้มหม้อขาตั้งเก้าออกจากห้องนอนเพื่อทำการดันเปิดประตูออกในห้องสุดท้ายต่อมา อารามรีบร้อนและความเหม็นโฉ่ของกลิ่นจากห้องครัวที่ตอนนี้ยิ่งคลุ้งไปทั่วบ้านทำให้นางพลันมีแรงฮึดขึ้นมาจนประตูห้องสุดท้ายดูจะเปิดได้เร็วกว่าอีกสองห้องมากเลยเชียว

          ถึงอย่างนั้นในยามที่นางกำลังดันประตูก็ได้แต่คิดอย่างไม่ค่อยพึงใจนัก

          บ้านหลังนี้! ถ้าไม่ติดว่าข้ายังหาบ้านที่ลั่วหยางไม่ได้ คงเอาเจ้าไว้ท้าย ๆ ตัวเลือกเลยเชียว!!

เก็บ : หม้อขาตั้งเก้า

_____________________________________________________

ตัวเลือกมินิอีเว้นท์ : ออกแรงเปิดประตูห้องที่ 3

Watcher

Jinying ตอบกลับเมื่อ 2021-9-11 18:07
❀ สำรวจบ้านร้างตงฟาง ❀ครั้งที่ 4
          เมื่อประตูเปิ ...

Jinying ตอบกลับเมื่อ 2021-9-11 16:35
❀ สำรวจบ้านร้างตงฟาง ❀ครั้งที่ 3
          หลังออกแรงเฮือ ...

Jinying ตอบกลับเมื่อ 2021-9-11 15:51
❀ สำรวจบ้านร้างตงฟาง ❀ครั้งที่ 2
          หลังจิ้นอิ๋งเ ...

บ้านหลัก - ห้องที่ 3

คุณได้อดกลั้นกลิ่นแสนอับนี้ไปจนเปิดห้องที่ 3 ก่อนพบว่าห้องที่ 3 ................

คำเตือน: หากภายในโรลหลังจากนี้ 1 โรล ไม่โรลออกจากเขตบ้านส่งผลให้ได้รับลักษณะนิสัย หายใจติดขัด 7 วัน

มีถังอาบน้ำขนาดใหญ่วางไว้มุมห้อง พบร่างหญิงสาวในสภาพเปลือเปล่า

มีสตรีนางหนึ่งนอนสลบอยู่หมดสติในถังน้ำแห้งเหือด เมื่อท่านจับชีพจรพบว่า...

ชีพจรนางมีชีวิต

* หากผู้เข้าบ้านหลักหลังจากนี้เข้ามามี STR ต่ำกว่า 30 และ Qi ต่ำกว่า 30 คุณจะเป็นลมทันที และ

ได้รับลักษณะนิสัย หายใจติดขัด, พูดไม่ชัดจากการปะทะกลิ่น เป็นระยะเวลา 15 วัน จึงจะเริ่มฟื้นตัวหายดี *

/ ยกเว้นคนมีลักษณะนิสัยซาดิสม์ , เลือดบริสุทธิ์ , ดื้อรั้น จะทนได้ ไม่ว่าสเตตัสต่ำกว่าแค่ไหน /

1) เขียนโรลเพลย์เข้ามาภายในห้องที่ 3

2) เขียนโรลสำรวจรอบ ๆ ห้องด้านใน

3) ท่านสามารถเลือกได้ว่าจะ (1) ช่วยชีวิตหญิงสาว หรือ (2) ปล่อยทิ้งไว้แบบนั้น

4) ท้ายโรลเพลย์ให้ระบุห้องที่ท่านต้องการเข้า แต่ประตูค่อนข้างเปิดยากหน่อยต้องออกแรงดันหนัก

หรือจะออกจากตัวบ้านไปก่อนเพื่อเปิดประตูค้างไว้ให้ไหลออกด้านนอกสัก 1 คืน กลิ่นเหม็นอับจะหายไป

แต่ตลอดวันนั้นกลิ่นจะอบอวลทั่วบ้านยกเว้นหอฝึกยุทธ์ที่ยังปิดสนิท

@Jinying  @คนอื่น ๆ ที่จะเข้ามาสำรวจบ้านหลัก

Jinying ดี

Webmaster ตอบกลับเมื่อ 2021-9-11 19:12
บ้านหลัก - ห้องที่ 3
คุณได้อดกลั้นกลิ่นแสนอับนี้ไป ...

❀ สำรวจบ้านร้างตงฟาง ❀

ครั้งที่ 5

          ในยามที่ประตูเปิดออกพร้อมหางตาเห็นร่างของหญิงสาวเปลือยเปล่านางหนึ่งนอนในถังน้ำแห้งสนิท จิ้นอิ๋งก็เกือบร้องเสียงหลงขึ้นมาแล้วด้วยนึกว่าเจอดียามตะวันตรงหัวเช่นนี้ แต่ก็รีบตะครุบริมฝีปากได้ทัน และด้วยเพราะสภาพของนางดูดีเกินกว่าที่จะเป็นสิ่งลี้ลับ จิ้นอิ๋งจึงเร่งเดินเข้าหา มือเรียวสั่นเล็กน้อยยามแตะไหล่เล็กของอีกฝ่าย ซึ่งพบว่าเย็นเฉียบแต่นางก็ยังมองในแง่ดี เริ่มอังนิ้วไว้ใต้จมูกอีกฝ่ายที่ยังพอมีลมหายใจอุ่นทว่าแผ่วเบารดลงนิ้ว เป็นสัญญาณให้ตัวจิ้นอิ๋งไม่รีรอที่จะถอดเสื้อคลุมตัวนอกของตนออกมาคลุมให้แก่ร่างอีกฝ่ายเสียมิดชิด

          หลังสำรวจดูแล้วว่าเสื้อคลุมของตนพอจะปกปิดทั้งร่างของสตรีแปลกหน้าได้ ดรุณีน้อยก็เร่งจับพยุงให้อีกฝ่ายพาดแขนข้ามไหล่ทั้งสองของตนก่อนออกแรงเสียหน้าแดงเพื่อยกร่างของผู้ที่ไม่ได้สติขึ้นหลังของนางเอาไว้ ด้วยขนาดตัวที่ไม่ได้ต่างกันมากมายและอาจเป็นจิ้นอิ๋งเองที่ตัวเล็กกว่าอีกสตรีเสียด้วยซ้ำทำให้ระหว่างที่นางพยายามเต็มที่ที่จะพาทั้งตนและอีกหนึ่งชีวิตออกมาจากตัวบ้านโดยล้มเลิกการสำรวจไป ก็ใช้เวลาเกือบหนึ่งเค่อทีเดียวด้วยเพราะนางต้องแอบกลั้นหายใจเป็นระยะยามเดินผ่านห้องครัวที่ประตูไม่ได้ถูกปิดสนิท

          จนออกมาจากตัวบ้านได้พร้อมกับที่จิ้นอิ๋งเปิดประตูหน้าบ้านเอาไว้ไม่คิดปิดเพื่อระบายอากาศ นางก็แทบหอบหายใจหลายเฮือกใหญ่พลางสูดกลิ่นอากาศบริสุทธิ์เข้าเสียเต็มปอด ก่อนจะเดินอย่างทุลักทุเลพาร่างสตรีบนหลังมายังม้าที่ผูกอยู่ แต่ก่อนจะถึงก็ส่งเสียงบอกให้ถานเจ๋อปิดตาเอาไว้

          .

          ซึ่งทางฝั่งถานเจ๋อที่กำลังนอนเอกเขนก หลังได้ยินเสียงผู้เป็นนายก็เผลอหันตามเสียงเรียกไปก่อนจะรับรู้ว่าท่านหญิงของมันสั่งให้หลับตา ทำให้เผลอเห็นจิ้นอิ๋งในสภาพเหลือเพียงเสื้อตัวในที่เป็นเพียงเกาะอกกับกางเกงผ้าป่านที่ทำเอามันปิดตาตัวเองแทบไม่ทัน ปากพร่ำตะโกนร้องขออภัยจากจิ้นอิ๋งพร้อมลุกขึ้นวิ่งไปยืนหันหลังปิดตาอยู่ไกล ๆ ซึ่งทำเอานางหลุดเสียงหัวเราะผะแผ่วดูไม่ได้ถือสากลับไป แม้ความจริงจะค่อนข้างเป็นเรื่องใหญ่มากพอสมควรก็ตาม

          หลังถานเจ๋อออกไปยืนหันหลังอย่างซื่อตรงเช่นนั้นแล้ว จิ้นอิ๋งจึงค่อยคอยวางหญิงสาวแปลกหน้าที่เพิ่งช่วยลงนั่งพิงยังต้นไม้ที่ผู้ติดตามนางนอนเล่นอยู่เมื่อครู่ ก่อนจะตรงไปค้นกระเป๋าเดินทางที่พาดแขวนยังหลังม้าของตนเพื่อหยิบเอาเสื้อคลุมมาใส่ตัวเองให้เรียบร้อยและถึงหยิบชุดของนางมาช่วยแต่งตัวให้อีกสตรีไปด้วย

          " แม่นางเจ้าคะ… แม่นาง "

          เมื่อแต่งตัวเรียบร้อย จิ้นอิ๋งก็ลองจับไหล่ของอีกฝ่ายเขย่าแผ่วเบาพร้อมส่งเสียงเรียกไม่ดังนักออกไป แววตาสีนิลฉาบความกังวลอย่างปิดไม่มิดด้วยกลัวอีกฝ่ายจะบาดเจ็บร้ายแรงอะไรหรือไม่ถึงเนื่องด้วยนางทั้งพาขึ้นหลังเดินออกมานอกตัวบ้านจนถึงขั้นช่วยแต่งกายให้ก็ยังไม่ได้สติเช่นนี้

          สุดท้ายจิ้นอิ๋งเลยตัดสินใจเรียกถานเจ๋อให้หันหลังกลับมาเพื่อช่วยยกตัวสตรีหมดสติผู้นี้ขึ้นม้ามากับนาง ด้วยคิดว่าน่าจะเหมาะสมกว่าการให้ขึ้นม้าไปอยู่กับถานเจ๋อที่เป็นบุรุษแบบนั้น ก่อนนางจะนิ่งคิดไปเล็กน้อยถึงโรงหมอที่นางสามารถพาอีกฝ่ายเข้าไปรักษาและตรวจดูอาการได้ถึงออกตัวม้าให้เร่งเดินทางไปให้เร็วที่สุด

[❀] ช่วยชีวิตหญิงสาว

_____________________________________________________

ตัวเลือกมินิอีเว้นท์ : ออกจากตัวบ้านและเปิดประตูค้างเอาไว้

Watcher

ผลสรุป บ้านหลัก และ เขตบ้านทั้งหมด ยกเว้นหอฝึกยุทธ์

หลังคุณเปิดประตูออกมา พลอยทำให้กลิ่นอบอวลทั่วบ้าน ทำให้ตั้งแต่ทางเข้าบ้านก็ได้กลิ่นเหม็นของเน่าเสีย

ลอยฟุ้งทั่วพื้นที่บ้านจนปกคลุมอากาศภายนอก ต้องใช้ระยะเวลา 1 ราตรีจึงจะฟุ้งกระจายไปในอากาศจนหมดจด

ซึ่งระยะเวลาอากาศจะหมดจดหายไป สามารถเดินไปมาสะดวกในเขตพื้นที่ทั่วบ้านทั้งหมด

11/09/2021 เวลา 20.20 จนถึง 12/09/2021 เวลา 20.20 น.

คำเตือน (สำหรับสเตทเกิน 30): หากใครจะมาสำรวจต่อ จะโรลสำรวจได้แค่ 2 โรลเท่านั้น หากเกิน 2 โรล

ท่านยังไม่ออกจะส่งผลให้ได้รับลักษณะนิสัย หายใจติดขัด 7 วัน

* หากผู้เข้าบ้านหลักหลังจากนี้เข้ามามี STR ต่ำกว่า 30 และ Qi ต่ำกว่า 30 คุณจะเป็นลมทันที และ

ได้รับลักษณะนิสัย หายใจติดขัด, พูดไม่ชัดจากการปะทะกลิ่น เป็นระยะเวลา 15 วัน จึงจะเริ่มฟื้นตัวหายดี *

/ ยกเว้นคนมีลักษณะนิสัยซาดิสม์ , เลือดบริสุทธิ์ , ดื้อรั้น จะทนได้ ไม่ว่าสเตตัสต่ำกว่าแค่ไหน /

1) เขียนโรลเพลย์เข้ามาภายในพื้นที่บ้าน

2) เขียนโรลไปสำรวจหอฝึกยุทธ์ที่ยังไม่มีใครสำรวจ

3) ท้ายโรลเพลย์ให้ระบุแจ้งสถานที่สำรวจ

@Jinying  @คนอื่น ๆ ที่จะเข้ามาสำรวจบ้านหลัก

Fenyue ดี

⌜ 18 ⌟

บทที่ 5

ข่าวลือที่ซีเหอ

ฉากที่ 3

{ มินิอีเวนท์ } บ้านร้างตงฟาง

            หนทางมุ่งสู่ซีเหอช่างยาวไกล ดีแค่ไหนแล้วที่เมื่อวานได้หยุดพักที่เจียเหลียงทำให้ช่วยย่นระยะเวลาเดินทางในวันนี้ได้ หนึ่งเด็กสาว หนึ่งลูกหมูป่า และหนึ่งอาชาหนุ่มรูปงามออกเดินทางผ่านเจียซิ่วมาแล้วหลายร้อยลี้ ทว่ายังไม่มีวี่แววว่าจะพบนครใหญ่ทางตอนเหนือ ตลอดสองข้างทางปกคลุมไปด้วยทุ่งหญ้ากว้างใหญ่สุดลูกหูลูกตาสลับกับทิวเขา แทบไม่มีบ้านเรือนรายทางจะแวะถามทางหรือหาจุดพักตุนเสบียงจากไหนก็ไม่ได้ โชคดีที่ถนนหลักเป็นทางตรงไม่มีทางแยกคดเคี้ยวมากมายจึงมั่นใจได้อย่างหนึ่งว่าไม่น่าหลง

            

            เฟินเยว่ตั้งใจเอาไว้แล้วว่าเมื่อไปถึงซีเหออาจจะใช้ชีวิตอยู่ที่นั่นกับพี่ชายคนรองสักพัก แล้วค่อยหาลู่ทางและไปเยี่ยมเยียนพี่ชายคนโตต่อไป ไม่รู้ด้วยเหตุใดที่นางมั่นใจว่าเอียนฟงจะรู้ว่าเฮยหลงอยู่ที่ไหน แต่พวกเขามาที่ฉางอันด้วยกัน ก่อนจะแยกกันไปทำมาหากินอย่างน้อยก็ต้องรู้ข่าวคราวของอีกฝ่ายอยู่บ้าง และถ้าอยู่ที่ซีเหอนางก็น่าจะมีเวลาว่างพาไป๋ไป๋มาวิ่งเล่นที่ทุ่งหญ้าแห่งนี้

            

            “อู๊ดดด อู๊ดดด อู๋ดดดดดดดดดดดดดดดดด”

            

            เสียงร้องดังมาจากตะกร้าสะพายหลังเป็นเสียงสัญญาณว่าเปาเปาเจ้าหมูป่ากำลังมวลท้องอยากถ่ายไม่หนักก็เบาสักอย่าง

            

            “หยุดพักก่อนนะไป๋ไป๋”

            

            เด็กสาวชักบังเหียนม้าให้มันชะลอตัวลงก่อนที่จะหยุดวิ่งเปลี่ยนเป็นเดิน อันที่จริงนี่ก็เดินทางมาไกลแล้วและไม่รู้ว่าตัวเมืองยังอยู่อีกไกลไหมจึงตัดสินใจหยุดพักกันก่อนทั้งคน ม้า และหมู ในจุดที่ให้ร่มเงาใต้ต้นไม้ใหญ่ก็น่าจะดี

            

            “ฮึบ!”

            

            เด็กสาวกระโดดลงจากหลังม้าขาวอย่างคล่องแคล่ว ปล่อยหมูป่าลงไปถ่ายแล้วผูกม้าเอาไว้ที่ต้นไม้ข้าง ๆ เปิดถุงหนังแล้วให้น้ำแก่ม้า จากนั้นที่เหลือก็นำมาดื่มต่อ

            

            “ซีเหอยังอยู่อีกไกลไหมนะ.. เจ้าเคยมาแถวนี้ไหมไป๋ไป๋”

            

            เฟินเยว่ชะโงกมองไปยังทางเบื้องหน้าที่ทอดยาว เอ่ยถามม้าขาวอย่างไม่หวังคำตอบ และสิ่งที่ได้รับกลับมาก็คือความเงียบ

            

            “คงไม่ต้องค้างคืนกลางทางหรอกนะ..”

            

            หัวคิ้วขมวดมุ่นเข้าหากัน นอกจากที่ถ้ำไป๋หู่แล้วเฟินเยว่ก็ไม่เคยค้างแรมนอกเคหะสถานที่ไหนมาก่อน หากตะวันตกดินยังเดินทางไปไม่ถึงซีเหอมีหวังได้นอนกลางดินกินกลางทรายของแท้ สิ่งที่นางกลัวคือความไม่ชินพื้นที่ จะมีสัตว์ร้ายแถวนี้หรือเปล่า และโจรขโมยล่ะจะมีหรือไม่

            

            เด็กสาวยังไม่เจออุปสรรคอื่นของการเดินทางนอกจากการตกเขาเมื่ออาทิตย์ก่อน เจ้าแม่หนี่วาและบรรพบุรุษอาจอำนวยพรให้นาง แต่คิดว่าคงไม่ได้ตลอดไป ทางที่ดีก็คืออย่าหวังพึ่งพาสิ่งที่มองไม่เห็นมากเกินไป การไม่ให้นำตัวเองเข้าไปสู่ความเสี่ยงย่อมดีที่สุด หรือบางทีจากนี้อาจต้องตัดสินใจขี่ม้าไปเรื่อย ๆ จนกว่าจะถึงเมืองถึงพักผ่อนได้ แต่ว่าม้าจะไหวหรือเปล่านะ นางมองสหายสี่ขาด้วยความเป็นห่วง

            

            เพราะฉะนั้นไม่เสียเวลาพักมากไปกว่านี้แล้วออกเดินทางต่อดีกว่า...

            

            เฟินเยว่หันไปทางเปาเปาที่นางปล่อยไว้ให้ปลดทุกข์ แต่ตอนนี้เจ้าลูกหมูป่าได้หายตัวไปเสียแล้วทิ้งไว้เพียงแค่กองอึให้ดูต่างหน้า

            

            “อ๊ะ.. เปาเปา..”

            

            เห็นสัตว์เลี้ยงเพื่อนยากหายตัวไปใจก็หล่นวูบ ปกติแล้วเจ้าหมูน้อยจะเป็นเด็กดีไม่ไปไหนห่างจากตัวนาง จะเล่นก็เล่นใกล้ ๆ ไม่ซุกซนวิ่งหนี แค่เรียกชื่อก็จะวิ่งดุ๊ก ๆ เข้ามาหา

            

            “เปาเปา! เปาเปา!”

            

            เฟินเยว่รีบผุดลุกขึ้นมายกมือป้องปากตะโกนเรียกหาหมูน้อย รอคอยสักครู่แต่มันก็ไม่กลับมา

            

            “แย่ล่ะสิ ไม่นะ!”

            

            ด้วยความร้อนใจเด็กสาวหันมองโดยรอบว่ามีร่องรอยที่หมูน้อยเหลือทิ้งไว้ให้หรือไม่ โชคดีที่ยังเหลือรอยเท้าบนพื้นหญ้าที่ฉ่ำชื้น เด็กสาวทิ้งสัมภาระไว้กับม้าพกแต่อาวุธของพี่ชายติดตัวเข้าป่าไปด้วย นางครุ่นคิดว่าทำไมอยู่ ๆ ลูกหมูป่าถึงดื้อซนอย่างไม่เคยเป็น แต่ก็เอะใจนึกออกว่ามันมักจะมีอาการเช่นนี้ตอนที่นางพามันไปหาเห็ดหาของป่า และสถานที่ตรงหน้าก็ช่างเหมาะสำหรับการเข้ามาเก็บเห็ดเสียจริง

            

            “โธ่ เปาเปา.. มันใช่เวลาไหมเนี่ย”

            

            เด็กสาวพึมพำกับตัวเองขณะที่แหวกพงหญ้าหาลูกหมูไปด้วย

            

            “อ๊ะ เจอแล้ว!”

            

            ในที่สุดก็ตามทัน เห็นหลังของเจ้าตัวสีน้ำตาลเดินดมหาของป่าฟุ้ดฟิ้ด เด็กสาวกำลังจะตามอุ้มมันขึ้นมาแต่ทว่าเจ้าหมูป่ากลับวิ่งหนีเข้าไปในสถานที่แห่งหนึ่ง

            

            “อย่าหนีสิเปาเปา!”

            

            สถานที่ที่หมูป่าพามาคือบ้านคนขนาดใหญ่พอ ๆ กันกับบ้านที่อันติง เด็กสาวไม่รู้ว่าบ้านหลังนี้เป็นของใครมีเจ้าของหรือไม่ รู้แต่ว่านางควรรีบพาเจ้าหมูออกมาก่อนที่จะไปทำข้าวของบ้านคนอื่นเสียหาย สองขาก้าวข้ามสะพานไม้เก่ามีเสียงไม้ดังออดแอดน่ากลัวว่าจะหักพังได้ทุกเมื่อ รีบก็ต้องรีบ แต่กลัวสะพานพังมากกว่าจึงต้องเดินอย่างระมัดระวังกว่าจะข้ามมาได้ลูกหมูป่าก็นำไปนู่นแล้ว

            

            เคหาสน์ในหุบเขาให้ความรู้สึกร่มรื่นแต่ทว่าก็ชวนวังเวงเช่นกันแม้ตอนนี้จะเป็นยามบ่ายแก่ ๆ แต่เด็กสาวกลับรู้สึกหนาวสันหลังวาบ ๆ

            

            “เอ่อ สวัสดีเจ้าค่ะ ไม่ทราบว่ามีใครอยู่ไหมเจ้าคะ ขออภัยที่ต้องบุกรุกเข้ามา.. คือข้ามาตามหาสัตว์เลี้ยงน่ะเจ้าค่ะ”

           

            ส่งเสียงทักทายออกไปแต่ก็ไร้วี่แววตอบกลับ จนในที่สุดเด็กสาวก็เข้าใจว่าบ้านหลังนี้น่าจะเป็นบ้านร้างจากการประเมินด้วยสายตา ทั้งความเงียบ และเศษใบไม้ที่ร่วงโรยปกคลุมอยู่ ลดเรื่องความเกรงใจเจ้าของบ้านไปได้ แต่ก็ยังไม่ไว้ใจเรื่องความปลอดภัยอยู่ดี

            

            เด็กสาวตามลูกหมูมาเรื่อย ๆ จนมันมุดเข้าไปในซอก ๆ หนึ่งระหว่างแผ่นไม้ที่แตกหัก ซอกนั้นมันเล็กเกินกว่าที่นางจะเข้าไปได้เสียอีก เฟินเยว่หันมองหาทางเข้า และเมื่อเงยมองขึ้นไปก็เห็นว่าเป็นหอสูงใหญ่ที่ไม่รู้ว่าเอาไว้ใช้สำหรับทำอะไรกันแน่

            

            “เฮ้อ.. เอาไงดีเนี่ย จะเข้าไปได้ยังไงกันล่ะ?”

.

.

.

ลักษณะนิสัยเห็นอกเห็นใจ

+20 EXP ทุกครั้งที่โรลเห็นอกเห็นใจช่วยเหลือผู้อื่น หรือ ทำงานช่วยเหลือ

[ สำรวจหอฝึกยุทธ์ ]