[เมืองหลงซี] จวนเจ้าเมืองหลงซี

จวนเจ้าเมืองหลงซี

{ เมืองหลงซี }

พื้นที่กว้างใหญ่ด้านหน้ามีห้องสำหรับไต่สวนคดีความและสำเร็จโทษตามคดีความผิด
มียามลาดตระเวนทุก ๆ สามชั่วยาม จวนที่นี่ถูกตกแต่งอย่างเป็นธรรมชาติ และมีสระบัวริมศาลา
เหมาะแก่การมานั่งชมวิวมองดูธรรมชาติ พื้นที่ทำเลทองแต่ก่อนเคยมีเศรษฐีต้องการกวาดซื้อที่
ทำเรื่องเจรจากันอยู่นาน จนกระทั่งทางการต้องยื่นมือเข้าช่วยเหลือเพราะเป็นที่ดินไม่มีโฉนด
ภายหลังที่นี่ถูกก่อตั้งเป็นตัวของที่ทำการเจ้าเมืองหลงซี อีกทั้งที่นี่ยังมีหอเริงรมย์สถานที่รวมอิสตรี
มากมายทั่วเหลียงโจวที่เจ้าเมืองสรรหามาไว้ภายในหอเพื่อเสพสุข

ทุกท่านสามารถมาโรลเพลย์ทำงานพาร์ทไทม์ประจำวัน
ค่าจ้าง: 600 อีแปะ - 5 EXP (รายวัน)

[063] ต่ง จั่ว (ตั๋งโต๊ะ) (ข้อมูลส่วนตัว)
สิ่งที่ชอบ: อาชา/อุปกรณ์ล้ำค่า (คุณภาพม่วง+) ,
หญิงสาวงดงาม (CHA 70+) ,
นางโลม , อาหาร/สุรา/ชาเลิศรส (คุณภาพส้ม+) ,
สมบัติของมีค่า , วัตถุโบราณ
สิ่งที่เกลียด: ก้อนแร่ , อาหารพิสดาร

Tianzhou ดี

เทียนหลงรีบมุ่งตรงมายังหลงซี ก่อนจะรีบมุ่งตรงมายังจวนเจ้าเมืองหลงซี เพื่อมารับยังที่ตนได้รับทราบมา

"เจ้าเป็นใครมาทำอะไรยังจวนของเจ้าเมืองแห่งนี้"

ทหารคนหนึ่งพลันกล่าวขึ้นเมื่อเทียนหลงมาถึงหน้าจวนของเจ้าเมือง

"ข้ามาขอเข้าพบท่านเจ้าเมือง ข้านั้นได้รับงานจากพ่อค้าหวังมาขอรับ"

เทียนหลงพลันกล่าวขึ้นตามความจริงที่ตนได้รับมาจากพ่อค้าหวัง

"เช่นนั้นเจ้าก็เข้าไปได้"

ทหารกล่าวขึ้นก่อนจะเปิดประตูให้แก่เทียนหลงได้เข้าไป

เทียนหลงเดินเข้าไปยังจวนโดยมิได้กล่าวอะไรสายตาพลันเริ่มสอดส่องรอบข้างด้วยความอยากรู้อยากเห็น ก่อนที่สายตาคู่นี้จะไปหยุดอยู่ที่ร่างของชายคนหนึ่งที่ดูก็รู้ได้ท่านทีว่าชายคนนี้คือเจ้าเมืองเป็นแน่

"คาราวะท่านเจ้าเมือง ข้าได้รับงานจากพ่อค้าหวังมาขอรับ"

เทียนหลงรีบกล่าวขึ้นมาเพราะตนนั้นอยากรีบทำงานให้เสร็จสรรพอย่างรวดเร็ว

ตั้งโต๊ะจ้องมองไปที่เทียนหลงอย่างมิไว้ใจมากนัก แต่ในเมื่อชายคนนี้รับงานเขาก็ต้องลองไว้ใจดูนิดหน่อย

"เจ้าสามารถเก็บความลับของงานได้รึไม่?? หากมิได้ข้าจะไม่ไว้หน้าเจ้าแม้แต่น้อย"

ตั้งโต๊ะกล่าวถามกับเทียนหลงที่อยู่ตรงหน้าด้วยสีหน้าจริงจัง

"ได้แน่นอนขอรับ"

เทียนหลงกล่าวตอบด้วยสีหน้าที่แสดงออกถึงความมั่นใจต่อหน้าเจ้าเมือง

"ดีเช่นนั้น ข้าจะบอกรายละเอียดแก่เจ้า"

ตั้งโต๊ะหายใจเข้าลึกก่อนจะเริ่มกล่าวอธิบายออกมา

"เจ้าไปนำตัวหญิงสาวในชนบทแถบเมืองในปาสู่มา พวกสตรีแถบนั้นมีมากมายที่ไร้การศึกษา บอกพวกนางว่าจะพามาร่ำเรียนที่นี่ ข้าใจบุญอยากช่วยให้การศึกษาพวกนางเติบโตมามีความเพียบพร้อมและอยู่ได้ด้วยตัวเองได้"

ตั้งโต๊ะกล่าวขึ้นพร้อมกับใบหน้าที่แสนเจ้าเล่ห์

เทียนหลงนั้นสังเกตเห็นใบหน้านั้นแต่ก็มิได้ใส่ใจอะไรเพราะยังไงชายตรงหน้าก็คือนายจ้างของตน

"ขอรับข้าจะทำมันให้ลุล่วง"

เทียนหลงกล่าวขึ้นก่อนจะเดินออกจากจวนของเจ้าเมืองไปอย่างรวดเร็ว ม้าสีดำได้เริ่มควบออกจากเมืองหลงซีมุ่งตรงสู่ปาสู่อย่างรีบร้อน...

Tianzhou ดี

เทียนหลงควบม้าตรงมาเรื่อยๆหลังจากที่เข้าเมืองหลงซีจนมาถึงจวนของเจ้าเมือง ทหารที่เฝ้าประตูเมื่อเห็นหน้าของเทียนหลงก็พลันเปิดประตูให้แก่ชายหนุ่มได้เข้าไป

"ท่านเจ้าเมืองข้าได้พานางมาตามที่ท่านสั่งแล้ว"

เทียนหลงกล่าวขึ้นก่อนจะแสดงร่างของเด็กสาวนห้าตางดงามอายุ 13 ปีให้แก่ต่งจั่วได้เห็น

"ดี!! เจ้าทำดีมากๆ!!!"

ต่งจั่วกล่าวขึ้นก่อนจะเดินตรงมายังด้านหน้าของเด็กสาว

"ท่านคือคนที่จะให้ข้าร่ำเรียนใช่หรือไม่??"

เด็กสาวพลันกล่าวถามกับต่งจั่วอย่างตรงไปตรงมา

ต่งจั่วเมื่อได้ยินเยี่ยงนั้นก็ปรากฎรอยยิ้มที่แปลกประหลาดก่อนจะตอบแก่เด็กสาวผู้นี้

"แน่นอน ข้าจะให้เจ้าได้ร่ำเรียนอย่างหนักเลยหนูน้อย"

"จริงหรอคะ!?! ขอบคุณมากเจ้าคะ"

เด็กสาวพลันกล่าวขึ้นก่อนจะเข้าไปกอดต่งจั่วอย่างมิได้คิดอะไร

รอยยิ้มที่แสนเจ้าเล่ห์ของต่งจั่วได้ปรากฎขึ้น ก่อนจะหันไปมองเทียนหลง

"งานของเจ้าเสร็จแล้ว ออกไปได้"

"ขอรับ"

เทียนหลงพลันกล่าวขึ้นถึงแม้ไม่รู้จะเกิดอะไรขึ้นกับญิงสาวต่อไปแต่ไม่ว่ายังไงงานนี้ก็มิได้เกี่ยวข้องอะไรกับตน เทียนหลงรีบออกมาจากจวนของเจ้าเมืองก่อนจะเดินขึ้นไปบนม้าของตนที่มีเพ่ยเอ๋อห์นั่งรออยู่

"เด็กคนนั้นน่าสงสารนะเจ้าคะ"

"ข้ารู้"

เทียนหลงกล่าวออกมาก่อนจะควบม้าออกจากเมืองหลงซีอย่างรวดเร็วเพื่อไปรับรางวัล

Lizixuan ดี

รับงานขุนนางราชสำนัก

        หลี่ซีซวนได้กลับมายังเมืองหลงซีอีกครั้ง  ไม่กล่าวว่าด้านใดด้านหนึ่งมีควมทรงจำอันแสนล้ำค่าที่นี่  แต่ถือว่าเดินทางแถบนี้บ่อยไม่นับฉางอัน  เดินทางขี่ม้าออกจากเทียนซุยมายังหลงซีอย่างรู้ทางแล้ว  เนื่องจากไป - กลับ เส้นทางนี้จนคุ้นเคย  หลี่ซีซวนเดินจูงม้าเข้ามาในเมืองมืออีกข้างแปลงทวนสามแฉกเป็นไม้เท้าแทน  ดูไปแล้วมันมีเค้าโครงขอทานให้เห็นอยู่บ้าง  หน้าตาไม่เป็นที่สะดุดตา  แต่งตัวเยี่ยงคนจร  หลี่ซีซวนไม่ได้สายตาเหล่านั้นที่มองมายังตนเอง  ยังไงชีวิตนี้คือการเดินทาง   ไม่นานก็เดินจูงม้ามาถึงด้านหน้าจวนของขุนนางผู้หนึ่งพอดี  ด้านหน้าจวนเฝ้าไปด้วยทหารยามสองคนสองฟากฝั่งประตู  

   "เจ้ามาที่จวนขุนนางด้วยกิจอันใด?"

   ทหารยามสองคนเดินออกมาขวางหลี่ซีซวนไว้ทันที  หลี่ซีซวนไม่ได้ขยับตัวถอยหนี

   "ข้ามาขอพบเจ้าเมืองตาม  เนื่องจากรับงานมาจากพ่อค้า"

   หลี่ซีซวนยื่นม้วนเอกสารรับรองให้ทหารยามเดินถือเข้าไปแจ้งด้านใน  อดีตขุนพลหนุ่มที่ไม่คร้ามทหารยามฝีมือชั้นปลายแถว  เพราะทหารเลวในกองทัพของเขายังมีฝีมือมากกว่านี้อีก  มันส่งสัญญาณให้หลี่ซีซวนเข้าไปด้านในได้  หลี่ซีซวนทำตัวนอบน้อมไม่ให้มีพิรุธอันใด  เดินตามหลังทหารยามที่กำลังเดินนำไปพบกับต่งจั่วเจ้าเมืองหลงซี  จวนหลังนี้ดูงดงามเครื่องประดับตกแต่งดูหรูหรา  หลี่ซีซวนนึกว่าเดินเข้าตำหนักเชื้อพระวงศ์ของราชสำนัก  ทหารยามเดินเข้าไปรายงานเจ้าเมืองหลงซี  หันมาส่งสายตาให้หลี่ซีซวนเดินตามเข้ามาด้านในโถงรับแขก  ได้เห็นเจ้าเมืองหลงซีผู้มีร่างกายสมบูรณ์แล้ว  อดคิดในใจไม่ได้ว่าช่างมีความเป็นอยู่ที่ดีเหลือเกิน  ทว่าหลี่ซีซวนทำหน้าเรียบเฉยอย่างที่สุด

   "คาราวะท่านเจ้าเมือง  ข้าน้อยซีห่าวได้รับงานจากพ่อค้าหวังที่เมืองฉางอันมาขอรับ"

   แม้เคยเป็นขุนพลของราชสำนักมาก่อน  แต่หลี่ซีซวนกลับใช้น้ำเสียงและคำพูดแบบชาวบ้าน  หลังจากนั้นยืนนิ่งรอดูท่าทีจากต่งจั่วว่าจะกล่าวอะไรต่อ  มิแปลกถ้าจะไม่ไว้ใจกันตั้งแต่พบหน้ากันครั้งแรก  เพราะรุปร่างอย่างหลี่ซีซวนมันจัดในจำพวกคนพเนจร

   "อืม....เจ้าสามารถเก็บความลับให้ข้าได้หรือไม่? ซีห่าว"

   ต่งจั่วเอ่ยถามหลี่ซีววนด้วยน้ำเสียงดังฟังชัด  ใบหน้าแฝงความดุกร้าวหลายส่วน

   "เรียนท่านเจ้าเมือง  ข้าเก็บความลับได้อย่างมิดชิดขอรับบ"

   หลี่ซีซวนกล่าวด้วยความมั่นใจให้ต่งจั่วไม่ระแวง  สงสัย

   "เช่นนั้นจงฟังข้าให้ดี  งานที่ข้าจะมอบให้เจ้าไปทำนั้นคือ ให้เจ้าไปนำตัวหญิงสาวชนบทแถบปาสู่  นำมาสักหนึ่งคนแล้วบอกด้วยว่าจะพามารับการศึกษาที่นี่  ข้าใจบุญอยากช่วยนางให้ได้รับการศึกษา เติบโตมามีความเพรียบพร้อมและอยู่ได้ด้วยตัวเอง

   หลี่ซีซวนที่ยืนฟังต่งจั่วบอกเนื้องานจนจบ  ลอบจับอาการได้ว่าใบหน้าของมันเจ้าเล่ห์อย่างไม่คิดปิดบังแม้แต่น้อย  หลี่ซีซวนพยักหน้าอีกครั้งแล้วประสานมือลา  แล้วเดินออกจากจวนไป

ลักษณะนิสัยใจดำ

+35 EXP ทุกครั้งที่โรลเห็นแก่ตัวไม่สนใจ

   

Chenfeng บ้า

เมื่อเบาะแสแรกได้ชี้มายังที่นี้เฉินเซียวเฟิงกับอู่เว่ยจึงเดินทางมาถึงจวนที่ต่งจั่วอาศัยอยู่ มีเวรยามเฝ้าแน่นหนาและท่าทางจะมีฝีมือพอสมควร


"เอาล่ะ พวกเราเข้าไปกันดีกว่า"


เฉินเซียวเฟิงที่ไม่คิดรอช้าหมายจะไปพบหน้าต่งจั่วอย่างเดียว ก่อนที่อู่เว่ยจะมาห้ามเขาไว้ก่อน


"รอเดี่ยวเฉินเฟิง งานนี้ไม่เหมือนที่ผ่านๆมา.. เราจำเป็นต้องหลอกต่งจั่วเพื่อสืบข้อมูลเข้าใจไหม?"


อู่เว่ยถามด้วยสีหน้าจริงจัง ทำให้เฉินเซียวเฟิงแปลกใจเพราะไม่เคยเห็นสหายตนจริงจังเท่านี้มาก่อน


"ข้าเข้าใจแล้ว และเตรียมพร้อมรับมือแล้วด้วยไม่ต้องกังวลหรอกสหาย"


เฉินเซียวเฟิงกล่าวตอบแต่อู่เว่ยส่ายหน้า


"ไม่ การหลอกครั้งนี้เราจำเป็นต้องแสดงละครเป็นคนเลวร้ายด้วย.. แน่นอนนั่นอาจรวมถึงการประจบสอพลอขุนนางฮั่นที่เจ้าเกลียดนักหนา เจ้าคิดว่าทำได้งั้นรึ?"


อู่เว่ยกล่าวตอบเพราะรู้นิสัยสหายสนิทตนเป็นอย่างดี


"ข้า..."


เฉินเซียวเฟิงไม่สามารถตอบกลับไปได้เพราะเป็นจริงอย่างที่อู่เว่ยพูด ถ้ารู้ว่าต่งจั่วเป็นขุนนางชั่วจริงๆเขาจะอดใจไม่ลงมือสั่งสอนมันตอนนั้นได้รึ


"เข้าใจแล้วใช่ไหม.. เพราะงั้นครั้งนี้เชื่อใจข้า ปล่อยให้ข้าคุยเองเจ้าอยู่เงียบๆคอยตามน้ำพอตกลงไหม?"


อู่เว่ยจับไหล่เฉินเซียวเฟิงแน่นพร้อมจ้องมองมาที่เขาด้วยความมุ่งมั่น เพราะครั้งนี้เกี่ยวพันถึงชีวิตพวกเขาทั้งสอง


"ตกลง.. ข้าเชื่อใจเจ้าอู่เว่ย"


เมื่อเห็นสหายตนออกตัวขนาดนี้เฉินเซียวเฟิงจะปฏิเสธได้ยังไง ส่วนอู่เว่ยยิ้มตอบเมื่อเห็นว่าเฉินเซียวเฟิงตกลงก่อนรีบปั้นหน้าดูเป็นคนละโมบเข้าไปหาทหารทางเข้าทันที


"พวกเจ้าเป็นใคร! มีธุระอะไรที่นี้"


ทหารยามรีบชี้ปลายหอกกันพวกเฉินเซียวเฟิงทันที แต่อู่เว่ยไม่มีท่าทีกลัวอะไรเพียงยิ้มแย้มตอบ


"ใจเย็นๆสิคุณพี่ทั้งสอง ข้าน้อยได้ข่าวว่าที่นี้มีงานให้ข้าน้อยทำเลยมาลองเสี่ยงโชคดูหน่อยขอรับ"


อู่เว่ยใช้สกิลประจบประแจง ทำท่าทีประจบดูไม่มีพิษมีภัยจนพวกทหารยังอดสมเพชไม่ได้ลดท่าทีคุกคามลง


"เจ้าฟังมาผิดแล้ว ที่นี้ไม่มีงานอะไรทั้งนั้นออกไป!"


ทหารยามตะโกนไล่เพราะคิดว่าพวกเฉินเฟิงเป็นพวกว่างงานมาหาโอกาสที่นี้


"เดี่ยวสิคุณพี่.. ข้าน้อยไม่ได้หมายถึงงานทั่วไปหรอกนะขอรับ.. แต่เป็นงานเบื้องหลังที่ท่านต่งจั่วไม่อยากให้ใครรู้ต่างหาก"


คำพูดนี้ทำให้พวกทหารตกใจจนรีบเปลี่ยนท่าที ทำหน้าโหดจ้องมองมาที่พวกเฉินเซียวเฟิงอย่างระแวงทันที


"นี้พวกเจ้ารู้ได้ยังไง!"


ทหารยามตะโกนถาม เหมือนบอกว่าถ้าพวกเฉินเซียวเฟิงตอบไม่เข้าท่าสักนิดได้โดนหอกพวกนี้แทงจนพรุนแน่


"โว้ๆ ใจเย็นก่อนเถอะคุณพี่ทหารทั้งหลาย ถ้าอยากรู้ให้ข้าพบเจอท่านต่งจั่วสิรับรองไม่ผิดหวังแน่"


อู่เว่ยตอบเป็นนัยๆทำให้ทหารยามไม่มั่นใจ แต่สุดท้ายก็ไปรายงานกับคนข้างในแล้วกลับออกมา


"ท่านต่งจั่วให้เข้าพบแล้ว แต่ต้องถอดอาวุธออกทั้งหมดเข้าใจไหม"


ทหารยามตะโกนสั่งพวกเฉินเซียวเฟิงก็ยอมทำตามแต่โดยดีก่อนจะเดินตามทหารยามไปพบขุนนางที่เป็นเป้าหมายในงานนี้.. ต่งจั่ว


"พวกเจ้าเองรึที่สอดรู้เรื่องงานของข้า.. ไปรู้มาจากไหน?"


ต่งจั่วจ้องมองด้วยแววตาน่ากลัวจนอู่เว่ยที่สั่นกลัวนิดหน่อย ผิดกับเฉินเซียวเฟิงที่จ้องตากลับด้วยท่าทีนิ่งเฉย


"คารวะท่านต่งจั่ว ก่อนอื่นข้าน้อยแนะนำตัวก่อนข้าชื่ออู่เว่ย และนี้สหายสนิทข้าเฉินเฟิง ส่วนที่พวกเรารู้ได้ยังไงนั่นก็เพราะพวกเราเป็นคนจากโลกใต้ดินไงขอรับ"


คำนี้ทำให้ต่งจั่วรู้สึกสนใจ เพราะคนจากโลกใต้ดินก็คือพวกทำงานผิดกฏหมายที่ยอมทำทุกอย่างเพื่อเงินและพวกนี้มักมีสายข่าวดีๆอยู่เพียบเลย


"น่าสนใจ.. เพราะงี้พวกเจ้าจึงอยากมาทำงานให้ข้าสินะ"


ต่งจั่วเผยยิ้มออกมาไม่รู้ว่าเป็นรอยยิ้มจริงใจรึมีความหมายอื่นกันแน่ แต่ก็ทำให้เฉินเซียวเฟิงถึงยิ่งต้องระวังตัวจากชายคนนี้เลย


"ใช่แล้วขอรับ ข้าได้ยินว่าท่านต่งจั่วเป็นผู้ดีมีสติปัญญาล้ำเลิศ ทั้งยังใจกว้าง รู้คุณคน เป็นขุนนางราชสำนักฮั่นที่คนชื่นชมมากมายขอรับ เลยอยากลองเสี่ยงโชคมาหางานจากท่านเผื่อหาช่องทางรวยดูบ้าง"


อู่เว่ยเริ่มพูดประจบประแจงด้วยน้ำเสียงน่าฟัง จนต่งจั่วหัวเราชอบใจเบาๆ


"ฮะๆ พูดได้ดีนี้ ข้าเกือบจะหลงเชื่อแล้ว.. แต่ว่าข้าไม่ชอบสายตาเจ้านั่นเลย"


ต่งจั่วหยุดมองที่เฉินเซียวเฟิง ที่สายตาเต็มไปด้วยความเกลียดชังจนเห็นได้ชัด


"แหะๆ ท่านอย่าใส่ใจเลย สหายข้าเป็นคนโง่เขลารู้จักแต่การต่อสู้ ไม่รู้มารยาทได้โปรดอภัยให้เขาด้วย"


อู่เว่ยรีบพูดแก้ตัวแทน ส่วนเฉินเซียวเฟิงแม้จะไม่ชอบใจแต่ก็ยอมลดท่าทีลงเพื่อเห็นแก่สหาย


"หึ แบบนั้นเจ้านั่นจะทำงานให้ข้าได้รึ"


ต่งจั่วดูจะไม่ชอบใจเฉินเซียวเฟิงมาก แต่ก็ไม่ได้เกลียด เพราะคนที่ดูตรงไปตรงมาแบบนี้มันรับมือง่ายกว่าพวกหน้าไหว้หลังหลอกเยอะ


"ถ้าท่านไม่เชื่อ ก็ลองให้สหายข้าทดสอบฝีมือดูไหมขอรับ รับรองว่าท่านไม่ผิดหวังแน่"


อู่เว่ยที่เห็นท่าไม่ดีจึงต้องงัดวิธีสุดท้ายคือการเชื่อมือเฉินเซียวเฟิงกว่าจะผ่านด่านนี้ไปได้ ส่วนต่งจั่วที่ได้ฟังก็ครุ่นคิดไปว่าจะเอายังไงดี

Watcher

Chenfeng ตอบกลับเมื่อ 2021-9-13 22:38
เมื่อเบาะแสแรกได้ชี้มายังที่นี้เฉินเซียวเฟิงกับอู่ ...

   ต่งจั่วพินิจดูอีกฝ่าย หลังจากโดนคนมาของานคนล่าสุด ไอหมอนั่นชื่ออะไรนะ อ้อ เทียนหลง อย่าให้รู้ชื่อจริงมันชะนะ ข้าจะสืบสาวราวเรื่องภูมิลำเนามันจับพ่อแม่ญาติโกโหสิกามาเชือดทิ้งแม่งไม่ให้เหลือ คนตรงหน้าเขารู้สึกแววตาดูเหมือนดุร้ายไม่เบา ความคลั่งที่ไม่ศรัทธาในกฎหมายราชสำนัก คนแบบนี้สิที่เขาต้องการ หากอีกฝ่ายเหี้ยมโหดอาจจะทำงานที่ขอได้

     "เอาล่ะ ข้าจะขอทดสอบเจ้าหน่อยก่อนเจ้าจะรับงานสำคัญเพื่อราชสำนักได้ งานที่สำคัญนี้ข้าจำเป็นต้องดูความเด็ดเดี่ยวในการตัดสินใจของเจ้า" ต่งจั่วแสยะยิ้ม ขอลองดูหน่อยแล้วกันก่อนเจ้าจะทำงานชิ้นสำคัญ แต่ไม่ใช่เพื่อราชสำนักหรอก เพื่อข้านี่แหละ หึ ๆ

     @Chenfeng

    "ในหลงซีมีโรงเตี๊ยมแห่งหนึ่งที่ข้าชังมานานแล้ว นางถือดีว่าทำถูกต้องทุกอย่างไม่เห็นหัวข้าในสายตา แต่ก็เย่อหยิ่งยะโสยิ่งดี นางคิดว่าตัวเองถูกแต่ก็กลับทำการเปิดโรงเตี๊ยมเถื่อนขายประเวณีเด็กใต้ดิน แต่ฝีมือคนของนางนับว่ามีคนฝีมือดีหลายคน ยิ่งตอนนี้นางไม่อยู่ มีแต่พวกลูกน้องนาง ถ้าไร้ผู้นำพวกมันก็แค่สวะ ถ้าเจ้ากระทำการกวาดล้างโรงเตี๊ยมนั่นได้ข้าจะมอบงานที่เจ้าต้องการให้" ต่งจั่วกล่าวป้ายสีด้วยสีหน้าจริงจัง ในเมื่อเถ้าแก่เนี๊ยะไม่ยอมอ่อนข้อให้เขาและมาเป็นนางบำเรอเขา ก็อย่าคิดจะทำกิจการรุ่งโรจน์ในหลงซี อีกทั้งไอเฉินเฟิงนี่นับว่าคนนอก แค่นี้เขาก็ไม่โดนชาวบ้านครหา อีกทั้งเขาจะใช้ข้ออ้างชาวยุทธ์วิวาทจนลามมาถนนหน้าโรงเตี๊ยมรุนแรงสั่งปิดเสีย

      "อีกเรื่องสำคัญมาก เจ้าจะต้องสร้างเรื่องให้มายุ่งเหรินหน้าโรงเตี๊ยมจนคนผ่านทางเดือดร้อน!! จำไว้งานนี้ข้าจะไม่สนับสนุนเจ้า เจ้าเลือกเอง เจ้าไปก่อเรื่องเอง เจ้าจะไปทำทีก่อวิวาทจัดการพวกชาวยุทธ์ที่ดูแลโรงเตี๊ยมให้หมด แล้วข้าจะส่งกองทหารไปยุติความขัดแย้ง ทำทีจับเจ้าและพวกชาวยุทธ์ที่เหลือน้อยนิดแล้วค่อยมาแอบส่งคนไปปล้นคุกของข้าเองเพื่อปล่อยเจ้า" ต่งจั่วกล่าวบอกแก่อีกฝ่าย "ถ้าเจ้าทำงานนี้สำเร็จ ข้าจะมอบงานสำคัญที่เจ้าต้องการให้ไปทำ"

     @Chenfeng

    "เอาล่ะ ข้าจะให้ฮั่วเย่สยงไปกับเจ้าถ้าเจ้าพร้อมจะทำตอนนี้" ต่งจั่วกล่าวมองอีกฝ่าย

     @Chenfeng  

      (1) หากท่านจะขอไปฝึกตัวเองก่อนแล้วจะกลับมารับการทดสอบจากอีกฝ่ายอีกครั้งเพื่อทำงานสำคัญที่อีกฝ่ายจะให้และเป้าหมายแท้จริงว่างานนั้นทำอะไรกันแน่
      (2) รับการทดสอบทันที

หากท่านพร้อมรับการทดสอบ

1) หลังโรลเพลย์ด้านบนเรียบร้อยแล้ว ต่งจั่วจะให้คนไปตามฮั่วเย่สยงมา (ข้อมูลฮั่วเย่สยง)

2) เขียนโรลเดินทางไปโรงเตี๊ยมกับฮั่วเย่สยง อีกฝ่ายแค่มาจับตาดูคุณถ้าคิดไม่ซื่อจะเข้าไปจับตัวทันที

[นอกเมืองหลงซี] โรงเตี๊ยมว่านหลัวเฟิง

- เขียนโรลอิสระมาพร้อมทหารหน่วยหนึ่ง แต่พวกทหารไปซุ่มตามตรอกซอย

- เขียนโรลเพลย์มาถึงหน้าโรงเตี๊ยม ฮั่วเย่สยงบอกจะรออยู่ตรงนี้ อย่าลืมตามแผนเจ้าต้องสร้างเรื่องให้เกิดการต่อสู้จากด้านในมาหน้าถนน

- เขียนโรลอิสระเข้าไปก่อเรื่องวิวาท ชาวยุทธ์ที่เถ้าแก่เนี๊ยะเลี้ยงไว้ 20 กว่าคนลุกขึ้น มาสู้ แต่มียอดฝีมือแค่ 10 คน

- ต่อสู้ระบบ ชนะชาวยุทธ์ 10 คน (เลือกได้เลยว่าจะสู้กับชาวยุทธ์คนไหน 10 คน) แล้วนำผลมาโรลเพลย์ต่อสู้ (ต้องชนะเท่านั้น)

- (แพ้หรือชนะก็ได้) หลังจากโรลเพลย์ต่อสู้กับชาวยุทธ์แล้วจนเกิดระเนระนาดแผงลอย ชาวบ้านหน้าโรงเตี๊ยมได้รับความเดือดร้อนจากฝีมือคุณและพวกชาวยุทธ์

ชายชราวัย 97 ปี แต่ประดุจขุนพลเฒ่า (ข้อมูล) ที่ตื่นนอน เพราะมีคนไปแจ้งว่ามีคนบุกรุกโรงเตี๊ยม เขาออกมาปกป้องให้ศิษย์น้อยของเขาที่ไปเที่ยวกับสหาย

- (หลังสู้ระบบไม่ว่าแพ้หรือชนะนำมาโรล)

หากชนะ จูเชว่กู้หลงหายใจติดขัดทำให้พลาดท่า มีชาวยุทธ์คนหนึ่งพุ่งมาขวาง ก่อนบอกให้อีกสามคนพาท่านผู้เฒ่าหนีไปก่อน

และดำเนินเหตุการณ์ฮั่วสยงนำทหารมาจับกุมปิดโรงเตี๊ยม คนก่อวิวาทโดนรวบจับไปหมด

หากแพ้ ในขณะท่านกำลังจะโดนผู้เฒ่าจับตัว ก็มีเสียงฝีเท้า ฮั่วสยงและทหารหลายร้อยนายวิ่งมา ขุนพลฮั่วตะโกน

"ใครขัดขืนฆ่าให้หมด จับกุมพวกก่อเรื่องวิวาท บ้านเมืองีน้ไม่ควรมีชาวยุทธ์ ท่านเจ้าเมืองมีคุณธรรมในเมื่อโรงเตี๊ยมนี้เลี้ยงชาวยุทธ์ก็สมควรโดนปิด"

ขุนพลเฒ่าและชาวยุทธ์บางส่วนพากันหนี ได้แต่มองโรงเตี๊ยมโดนทหารสั่งปิด ส่วนคุณโดนจับไป

[เมืองหลงซี] เรือนจำหลงซี
- เขียนโรลอิสระใช้ชีวิตในคุก 2 ราตรี (นับจากวันที่ท่านเข้าคุก ตัวอย่าง เข้าคุกวันที่ 15/09 ก็โรลใช้ชีวิตวันที่ 16/09 - 17/09)

- ในราตรีที่ 3 - ยามไห้ -
- เขียนโรลทหารเฝ้าคุกโดนลดจำนวนลงน้อยลงมาก ในขณะนั้นมีชาวยุทธ์คนนึงลงมา ปิดหน้า (แท้จริงคือฮั่วสยงปลอมตัวมา)
- "ตามแผน" เขากล่าวก่อนฟันประตูห้องขัง ตัวล็อกแตกเปิดประตู และยื่นจดหมายให้
- ทำตามจดหมายนี้ งานสำคัญเพื่อช่วยแผ่นดินในภายหน้า พวกเขาคืออนาคตของชาติ
- ชาวยุทธ์บังคับให้เปิดอ่าน ท่านต่งจั่วบอกว่าหลังเจ้าอ่านให้ทำลายจดหมายทิ้ง

- หลังรับจดหมาย สร้างสตอรี่ 1-2 เมืองเดินทางไปปาสู่ เลือกเมืองใดก็ได้ -
- สร้างสตอรี่หาเด็กกำพร้าที่วัยออกเรือนเพื่อพาไปให้ต่งจั่ว รับการศึกษาเตรียมผลักดันนโยบายความเสมอภาคทางเพศ(?) -

- กลับไปรายงานต่งจั่วพร้อมส่งเด็ก จบ งานและรับรางวัลจากต่งจั่ว

จดหมายต่งจั่ว

ลำบากเจ้าแล้วเฉินเฟิง แต่เพื่อบ้านเมืองสงบสุขข้าได้ปิดโรงเตี๊ยมเถื่อนนั่นแล้ว หากมไ่มีเจ้าคงไม่สำเร็จ ในตอนนี้ข้าจะมอบงานหนึ่งเพื่อนำอนาคตของชาติมาปกป้อง
พวกบุรุษล้วนแต่มีใจทะเยอทะยานคิดเป็นใหญ่ ทำให้บ้านเมืองพินาศมากี่ยุคแล้ว ข้าต่งจั่วคิดว่าสตรีก็มีความสามารถไม่น้อย พวกนางสามารถเป็นขุนนางได้
ขอแค่มีคนสั่งสอนความรู้อบรม ถ้าแผ่นดินสงบ ข้าจะถวายฏีกาผลักดันฝ่าบาท ดันนโยบายสตรีรับราชการให้ได้ แต่ก่อนอื่นข้าจะต้องมีสตรีกลุ่มแรก
ที่มีความรู้ไม่ขายหน้าขุนนางอื่น ข้าจึงวานให้เจ้าไปหาตัวเด็กสาววัย 13 ปีที่เป็นวัยออกเรือนพอดีมาหาข้า ข้าจะดูแลพวกนางสอนความรู้ จ้างคนเก่งมา
ปั้นให้พวกนางพร้อมย่ำพวกขุนนางหัวเก่า ให้รู้ชะบ้างว่า ผู้หญิงก็ทำงานเก่งได้

* สามารถสู้กับชาวยุทธ์เพื่อชิงจดหมาย วิ่งหนีจากมาได้ถ้าชนะ หากต้องการสู้ แจ้งมาสฯ เปิดบอท ฮั่วสยง *

Chenfeng บ้า

ต่งจั่วพินิจดูอีกฝ่าย หลังจากโดนคนมาของานคนล่าสุด ไอหมอนั่นชื่ออะไรนะ อ้อ เทียนหลง อย่าให้รู้ชื่อจริงมันชะนะ ข้าจะสืบสาวราวเรื่องภูมิลำเนามันจับพ่อแม่ญาติโกโหสิกามาเชือดทิ้งแม่งไม่ให้เหลือ คนตรงหน้าเขารู้สึกแววตาดูเหมือนดุร้ายไม่เบา ความคลั่งที่ไม่ศรัทธาในกฎหมายราชสำนัก คนแบบนี้สิที่เขาต้องการ หากอีกฝ่ายเหี้ยมโหดอาจจะทำงานที่ขอได้

     "เอาล่ะ ข้าจะขอทดสอบเจ้าหน่อยก่อนเจ้าจะรับงานสำคัญเพื่อราชสำนักได้ งานที่สำคัญนี้ข้าจำเป็นต้องดูความเด็ดเดี่ยวในการตัดสินใจของเจ้า" ต่งจั่วแสยะยิ้ม ขอลองดูหน่อยแล้วกันก่อนเจ้าจะทำงานชิ้นสำคัญ แต่ไม่ใช่เพื่อราชสำนักหรอก เพื่อข้านี่แหละ หึ ๆ

     "ดี! เพราะข้าเองก็เกลียดราชาสำนักเช่นกัน บอกมาจะให้ข้าทำอะไร?"เฉินเซียวเฟิงกล่าวด้วยน้ำเสียงทรงพลังที่เต็มไปด้วยความเกลียดชัง แต่ที่เขาเกลียดยิ่งกว่าคือขุนนางฮั่นที่กะใช้ประโยชน์จากเขานี้แหละแต่ก็ไม่ได้กล่าวเพิ่มเติมออกไปเพราะยังเห็นความสำคัญของงานอยู่

    "ในหลงซีมีโรงเตี๊ยมแห่งหนึ่งที่ข้าชังมานานแล้ว นางถือดีว่าทำถูกต้องทุกอย่างไม่เห็นหัวข้าในสายตา แต่ก็เย่อหยิ่งยะโสยิ่งดี นางคิดว่าตัวเองถูกแต่ก็กลับทำการเปิดโรงเตี๊ยมเถื่อนขายประเวณีเด็กใต้ดิน แต่ฝีมือคนของนางนับว่ามีคนฝีมือดีหลายคน ยิ่งตอนนี้นางไม่อยู่ มีแต่พวกลูกน้องนาง ถ้าไร้ผู้นำพวกมันก็แค่สวะ ถ้าเจ้ากระทำการกวาดล้างโรงเตี๊ยมนั่นได้ข้าจะมอบงานที่เจ้าต้องการให้" ต่งจั่วกล่าวป้ายสีด้วยสีหน้าจริงจัง ในเมื่อเถ้าแก่เนี๊ยะไม่ยอมอ่อนข้อให้เขาและมาเป็นนางบำเรอเขา ก็อย่าคิดจะทำกิจการรุ่งโรจน์ในหลงซี อีกทั้งไอเฉินเฟิงนี่นับว่าคนนอก แค่นี้เขาก็ไม่โดนชาวบ้านครหา อีกทั้งเขาจะใช้ข้ออ้างชาวยุทธ์วิวาทจนลามมาถนนหน้าโรงเตี๊ยมรุนแรงสั่งปิดเสีย

      "อีกเรื่องสำคัญมาก เจ้าจะต้องสร้างเรื่องให้มายุ่งเหรินหน้าโรงเตี๊ยมจนคนผ่านทางเดือดร้อน!! จำไว้งานนี้ข้าจะไม่สนับสนุนเจ้า เจ้าเลือกเอง เจ้าไปก่อเรื่องเอง เจ้าจะไปทำทีก่อวิวาทจัดการพวกชาวยุทธ์ที่ดูแลโรงเตี๊ยมให้หมด แล้วข้าจะส่งกองทหารไปยุติความขัดแย้ง ทำทีจับเจ้าและพวกชาวยุทธ์ที่เหลือน้อยนิดแล้วค่อยมาแอบส่งคนไปปล้นคุกของข้าเองเพื่อปล่อยเจ้า" ต่งจั่วกล่าวบอกแก่อีกฝ่าย "ถ้าเจ้าทำงานนี้สำเร็จ ข้าจะมอบงานสำคัญที่เจ้าต้องการให้ไปทำ"

     เฉินเซียวเฟิงเงียบไม่ได้กล่าวตอบอะไรออกไป ถึงเขาจะไม่ใช่คนฉลาดรู้ทันคนนักแต่แม้แบบนั้นเขาก็รู้ว่าคนตรงหน้าไม่ได้พูดความจริงทั้งหมดแน่นอน

    "เอาล่ะ ข้าจะให้ฮั่วเย่สยงไปกับเจ้าถ้าเจ้าพร้อมจะทำตอนนี้" ต่งจั่วกล่าวมองอีกฝ่าย

     เฉินเซียวเฟิงเตรียมจะกล่าวออกตัวตอบรับบททดสอบทันที แต่อู่เว่ยเข้ามาห้ามไว้ก่อน

     "ขออภัยด้วยท่านต่งจั่ว นี้นับเป็นงานใหญ่นักขอพวกข้าเตรียมตัวสักนิดได้รึเปล่า?" อู่เว่ยรีบพูดก่อนที่เฉินเซียวเฟิงจะได้แทรกแทรงอะไร
     "ก็ได้.. แต่บอกไว้ก่อนข้าไม่ชอบรออะไรนานนักหรอกนะ" ต่งจั่วพูดทิ้งท้ายก่อนไล่ทั้งสองออกตำหนักไปเพราะหมดธุระแล้ว
     "ทำไม ไม่ตอบรับงานเลยล่ะ?" เฉินเซียวเฟิงกล่าวถามสหายตนก่อนที่อู่เว่ยจะถอนหายใจออกมา
     "เจ้านี้นะ คิดว่าใช้พลังใจจะจัดการได้ทุกอย่างรึไง นี้นับเป็นงานที่เกินตัวพวกเรานักอย่างน้อยเราควรไปตรวจสอบฝีมือจอมยุทธ์พวกนั้นก่อนไม่งั้นถ้ามีอะไรผิดพลาดขึ้นมา นอกจากโดนกระทืบฟรีแล้วข้ากับเจ้าคงได้นอนคุกจริงๆแน่"
     "เข้าใจแล้ว เจ้านี้รอบคอบจริงๆอู่เว่ย" เฉินเซียวเฟิงพยักหน้าเข้าใจ ก่อนที่ทั้งสองจะเดินไปดูลาดเลาที่ โรงเตี้ยมว่านหลัวเฟิง

  

.: ผู้ที่อยู่ที่นี่:.

กติกาการโรลเพลย์สนทนาทำความรู้จักขุนพลสัญจรผ่านมา

(0) ก่อนเริ่มทุกครั้ง ท่านต้องเช็คนิสัย NPC เพื่อนำมาโรลบังคับ NPC ที่นี่ (คลิกเพื่อหาข้อมูล NPC)

(1) 1 โรลเพลย์ สามารถเจอได้แค่ 1 คนเท่านั้น ยกเว้นมีระบุว่า xx นั่งกับ xx

(2) ในโรลเพลย์สร้างสถานการณ์พบเจอครั้งแรกได้อิสระ โดยไม่แหกนิสัย NPC

(3) นอกจากทำความรู้จัก พูดคุย ใน 1 โรลเพลย์สามารถมอบของขวัญให้ 1 ชิ้นเท่านั้น

(4) การชักชวนเข้ากองกำลัง บาง NPC ไม่จำเป็นต้องหัวใจเต็ม 10 ดวงเสมอไป นอกจากอยู่ที่การให้ของแล้ว การพูดคุย โรลทิ้งท้ายไว้ และ กำกับว่า "ชักชวน"

ทางทีมงานจะมาคอมเม้นท์ว่าชวนสำเร็จหรือไม่ ถ้าสำเร็จคุณจะได้โต้วาทีกับเขา ถ้าชนะแสดงว่าเขายอมรับใช้คุณ

ความสำคัญก่อนโรลสร้างความสัมพันธ์ NPC

(1) สำคัญมาก ที่คุณจะต้องตรวจเช็ค (ลักษณะนิสัยขัดแย้งกันหรือไม่ สามารถเช็คได้จากที่นี่ คลิก)

(2) รองลงมา ตรวจเช็ต ธาตุวันเกิด และ ปีนักษตร ชงกันหรือไม่ สามารถเช็คได้ที่นี่ (คลิก)

(3) ทุก ๆ การโรลเพลย์ที่มีความขัดแย้งในด้านนิสัย และ ธาตุหรือปีนักษัตรชงกัน เนื้อหาโรลเพลย์คุณจะต้องสร้างให้สมเหตุสมผล

เมื่อความสัมพันธ์ต้องลบลงในโรลเดียวกับจีบ ที่ความสัมพันธ์เพิ่ม โดยการครีเอทสร้างสถานการณ์โรลเพลย์ไม่ถึงกับทะเลาะ ขัดแย้งกัน

แต่ให้คุณเผลอทำอะไรที่ไม่ดี หรือใช้คำพูด หรือ บางอย่างเกี่ยวกับนิสัย ตัวคาร์คุณในโรลนั้นด้วย เพื่อให้มีความเมคเช้นส์ในการลดความสัมพันธ์

[098] ฮั่ว สยง (ฮัวหยง) [ทั่วไป]

ระยะเวลาอยู่ที่นี่: ติดตามต่งจั่วตลอดเวลา

Chenfeng บ้า

หลังจากผ่านการเดินทางมานานในที่สุดพวกเฉินเฟิงก็มาถึงเมืองหลงซีอีกครั้ง แต่ก่อนที่พวกเขาจะได้เข้าจวนเจ้าเมืองเฉินเฟิงก็หันไปสั่งลูกน้องเขาก่อน



"จากนี้ข้ามีธุระสำคัญต้องคุย พวกเจ้าไปรอที่โรงเตี้ยมว่านหลัวเฟิงก่อนเลยรอจนข้าให้สัญญาณก็ทำตามแผนที่วางไว้"


พวกลูกน้องโจรรับคำสั่งอย่างดี หลังจากที่เฉินเฟิงเลี้ยงหอนางโลมครั้งนั้นพวกเขาดูเต็มใจทำงานตามคำสั่งมากไม่คิดบ่นอะไร ส่วนเฉินเฟิงเมื่อเห็นลูกน้องไปเตรียมตัวแล้วก็ไปที่จวนเจ้าเมืองพร้อมอู่เว่ยเพื่อพบกับต่งจั่วอีกครั้ง


"กลับมาแล้วรึ ข้านึกว่าเจ้าจะกลัวจนหนีไปแล้วซะอีก"


พอเจอหน้าต่งจั่วก็พูดจาดูถูกไม่ไว้หน้าเฉินเฟิงแม้แต่น้อย จนทำเฉินเฟิงแสดงสีหน้าไม่พอใจออกมาแต่อู่เว่ยก็ห้ามไว้แล้วพูดเปลี่ยนเรื่อง


"ขออภัยท่านต่งจั่ว ข้าน้อยต้องไปรวบรวมคนให้พร้อมเพื่อให้งานดำเนินอย่างราบรื่นเลยเสียเวลาไปบ้าง แต่ตอนนี้ก็เรียบร้อยแล้วขอรับพร้อมเริ่มงานได้ทุกเมื่อ"


อู่เว่ยใช้สกิลประจบประแจงเอาใจต่งจั่วทันที ทำให้เขาไม่ติดใจเอาความอะไรก่อนจะเรียกขุนพลสนิทตนมา


"จำไว้ล่ะ ข้าจะให้ฮั่วสยงคอยจับตาดูพวกเจ้าไว้ ถ้าพวกเจ้าคิดไม่ซื่อรึกล้าทิ้งงานล่ะก็ต่อให้หนีไปสุดขอบโลกข้าก็จะตามล่าพวกเจ้ากลับมาถลกหนังให้หมากิน"


ต่งจั่วพูดขู่ที่ฟังดูแล้วว่าเขาทำจริงเป็นแน่ จนอู่เว่ยได้ฟังก็หน้าถอดสีนิดๆผิดกับเฉินเฟิงที่ไม่มีท่าทีกลัวแม้แต่น้อย


"ถ้าเข้าใจแล้ว ก็รีบไปซะพวกเจ้าทำข้าเสียเวลามามากแล้ว"


เมื่อมอบหมายงานเสร็จ ต่งจั่วก็กลับเข้าที่พักตนปล่อยให้ฮั่วสยงจัดการต่อ


"ได้ยินท่านต่งจั่วพูดแล้วนี้ รีบไปกันได้แล้ว"


ฮั่วสยงก็ไม่คิดพูดอะไรให้มากความ เตรียมนำทางทั้งคู่ไปที่ โรงเตี้ยมว่านหลัวเฟิง

XianXi บ้า

          “รับนี้ไว้ เอาไว้ทานยามหิว เดี๋ยวข้าจะเข้าไปสมัครงานที่จวนเจ้าเมือง เจ้าเองก็ไปหาที่รอก่อนก็ได้คงจะอีกนานกว่าจะได้ออกมา” เซียนซี ได้วางแผนไว้ว่าเขาต้องการจะมาดูลาดเลาตามเมืองต่างๆ โดยเฉพาะถ้าที่เมืองใดสามารถให้คนนอกเข้าไปสมัครงานได้เขาก็จะเข้าไปสมัครงานและดูลาดเลาภายใน

          “ให้ข้าเข้าไปทำงานแทนดีหรือไม่ ยังไงข้าเองก็เป็นผู้ติดตาม ท่านจะใช้ให้ข้าทำอะไรย่อมได้เสมอ” หงอวี้ไม่เข้าใจ ทุกครั้งเวลาทำงานบุรุษผู้นี้จะเป็นคนออกหน้าไปทำงานแทน ปล่อยให้เธอไปหาที่นั่งรอ นัยน์ตาคู่คมจ้องมองดู สังเกตเห็นคู่รักเดินผ่านมาจึงจ้องมองเขม็ง แสดงความน่าเกรงขาม จนคู่รักคู่นั้นรีบเดินผ่านไปอย่างฉับไว

          “เอาไว้โอกาสหน้าถ้าเกิดว่ามีงานใดเหมาะกับเจ้าข้าจะส่งเจ้าไปทำดีไหม”

          “เช่นนั้นข้าจะรอ”

          ชายหนุ่มร่างสูงเดินเข้ามาด้านในเมื่อสมัครงานกับพ่อบ้านประจำจวน ซึ่งด้วยความเป็นเหตุบังเอิญพบเจอกับเจ้าเมืองหลงซี บุรุษผู้นั้นเป็นชายร่างท้วม เซียนซีครุ่นคิดเล็กน้อย ผู้มีอำนาจถ้าเกิดจะสร้างสัมพันธไมตรีจะต้องมอบของที่คู่ควรสินะ

          มือทั้งสองข้างยกขึ้นคารวะ “คารวะท่านใต้เท้า ข้าน้อยนำ ชาเจียวกู่หลานมามอบให้ขอรับ เป็นชาที่มีสรรพคุณดี เหมาะแก่ท่านที่เป็นท่านเจ้าเมือง ซึ่งจำเป็นต้องดูแลสุขภาพ จะได้ปกครองหลงซีไปตราบนานเท่างาน”

          ต่งจั่วเลิกคิ้วเล็กน้อยและรับชาเจียวกู่หลาน “เจ้านี่พูดจาได้รื่นหูยิ่ง ชาเจียวกู่หลาน” เป็นชาชั้นเลิศมีหรือเขาจะไม่รับ

          “ส่วนท่านข้าขอมอบหม้อไฟเป่ยผิง” หันไปเอ่ยพูดกับชายอีกคน ดูท่าทางจะเป็นผู้ติดตามของเจ้าเมืองหลงซี

          “ขอบใจ” ฮั่วสยงรับหม้อไฟเป่ยผิง

          “เช่นนั้นข้าน้อยขอตัวไปทำงานก่อน”

          จากนั้นจึงใช้เวลาที่เหลือทำงานต่อจนเสร็จสิ้น เขายังเฝ้าสังเกตจวนแห่งนี้

นักวิชาการ

+4 Point เมื่อโรลเพลย์เรียนรู้

นักวางแผน

+5 Point เมื่อโรลเพลย์วางแผน ดำเนินกลอุบาย

เลื่อมใสศรัทธา

+3 Point จากการโรลทำงาน

ถ่อมตน

+2 Point จากการโรลให้เกียรติอีกฝ่าย

+15 ความศรัทธา ทุกครั้งที่โรลเผยแพร่ลัทธิหรือ โรลเกี่ยวกับศาสนา

+10 EXP จากการโรลสรรเสริญคู่สนทนาด้วยความจริง

เจ้าเล่ห์/เสแสร้ง

+4 Point จากการโรลวางแผนใช้อุบาย

+30% คุ้มครองแผนการของคุณไม่ถูกเปิดโปง

อัจฉริยะ

+5 Point จากการโรลใช้แผนการและกลอุบาย

+5 Point จากการโรลเรียนรู้

+30 EXP จากการโรลทำงาน

สุรุ่ยสุร่าย

+2 Point จากการโรลหยิ่งทะนงในศักดิ์ศรี

-5% รายได้จากการทำงาน

หูดี

+5 EXP จากการโรลสร้างปฏิสัมพันธ์กับคนอื่น

+2 Point จากการโรลใช้แผนการหรือกลอุบาย

+20% มีโอกาสต้านทานแผนการที่ไม่เป็นมิตรต่อคุณ

รวม 55 ความศรัทธา / 32 Point / +45 EXP

—-----

[H-001] เหลียน หงอวี้

มีไหวพริบ

+2 Point เมื่อโรลใช้แผนและกลอุบาย

+2 Point เมื่อโรลเรียนรู้

แม่มด

+1 Point เมื่อโรลใช้กลอุบาย

+1 Point เมื่อโรลเรียนรู้

-1 Point เมื่อโรลเพลย์ทางการทูต หรือมีปฏิสัมพันธ์กับผู้อื่น

คิ้วพยัคฆ์

+10 EXP จากการโรลเพลย์สร้างความหวาดกลัวแก่ผู้อื่นให้เกรงกลัวเรา

—-----

[098] ฮั่ว สยง

ธาตุน้ำ เกื้อหนุน ธาตุไม้ ได้รับความสัมพันธ์ +20

พูดคุยประจำวัน ได้รับความสัมพันธ์+5

(เจ้าเล่ห์/เสแสร้ง-ซื่อสัตย์)  -15 ความสัมพันธ์นิสัยตรงข้าม

มอบหม้อไฟเป่ยผิง

+15 ความสัมพันธ์กับคนที่คุยด้วย : หูดี

[063] ต่ง จั่ว

ธาตุน้ำ ข่ม ธาตุดิน ได้รับความสัมพันธ์ -15

พูดคุยประจำวัน ได้รับความสัมพันธ์+5

ปีนักษัตรเดียวกัน ขาล - ขาล ได้รับความสัมพันธ์+5

หัวคลั่ง เจอ หัวเลว -10 ความสัมพันธ์เมื่อเจอคนหัวเลว

+10 ความชั่วเมื่อเจอคนหัวชั่ว

มอบชาเจียวกู่หลาน

+15 ความสัมพันธ์กับคนที่คุยด้วย : หูดี

[H-001] เหลียง หงอวี้

พูดคุยประจำวัน ได้รับความสัมพันธ์+5

ความสัมพันธ์ในการโรลเพลย์คุยแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับความเชื่อเดียวกัน +10 ความสัมพันธ์

หัวดี เจอ หัวมาร +10 ความสัมพันธ์เมื่อเจอคนชื่อเสียงหัวมาร

+30 ความโหดเมื่อเจอคนหัวมาร

มอบข้าวอบเผือก

+15 ความสัมพันธ์กับคนที่คุยด้วย : หูดี

@Watcher