[นอกเมืองผูโจว] เหมืองแร่หลวนเหมิน

เหมืองแร่หลวนเหมิน

{ นอกเมืองผูโจว }

【 เหมืองแร่หลวนเหมิน】

เหมืองแร่ใหญ่แห่งผูโจวของตระกูลฉิง เขาเปิดกิจการมาตั้งแต่สมัยฮั่นเกาจู่
ตั้งอยู่ทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ของผูโจว รอบ ๆ มีทัศนีย์ภาพที่งดงาม
สามารถมองออกไปเห็นวิวแม่น้ำเหลืองได้ไกลสุดลูกหูลูกตา

เหมืองแร่แห่งนี้มีทางเข้าทางเดียวแต่มีทางออกหลายทาง
ทว่าไม่ใช่ทุกทางที่จะสามารถออกไปได้ "ทั้งตัว"
ว่ากันว่าข้างในวกวนยิ่งกว่าเขาวงกตแห่งไหน
ฉะนั้นแล้วถ้าไม่อยากหลงทาง..
ก็จนระมัดระวังและจำทางให้ดี!





คนคุมเหมือง: ฉิง อู่
อุปนิสัย: เขามีความดื้อร้นสูง ไม่ได้ดั่งใจเป็นขมวดคิ้วคำราม
การแสดงออกของเขาตรงไปตรงมาและขวานผ่าซาก เรียกได้ว่าไร้เล่ห์
ไร้การเสแสร้ง ปากหนักแล้วยังเถรตรงจนคนรอบข้างระอาใจ
มักหน้านิ่วคิ้วขมวดอยู่เสมอ เนื้อแท้ช่วยเหลือผู้คนโดยไม่หวังผล
ทว่าพอเลือดขึ้นหน้าขึ้นมา… อาจพลั้งมือสังหารคนได้ง่าย ๆ

คนคุมเหมือง: ฉิง อู่

::.ขั้นตอนการขุดเหมืองหาแร่.::

- การขุดเหมืองทุกครั้ง จะมีค่าธรรมเนียม 30 ตำลึงเงิน โดยก่อนขุดให้โอนเงิน 30 ตำลึงเงิน มาไอดี Watcher (คลิกเพื่อโอน)

+ ภาษีประจำเมืองก่อนโอนทุกครั้ง +

- ใน 1 เหมืองคุณจะแวะเวียนมาใช้บริการขุดได้ วันละ 1 ครั้ง

- ขุดเหมืองสามารถใช้อาวุธใดก็ได้ที่เป็น อาวุธประเภทพลั่ว ในการขุดเหมือง

- ก่อนเริ่มจุด ให้คุณแจ้งหัวโพสต์โรลเพลย์ก่อนทุกครั้งว่าจะขุดแร่ชนิดใด ได้ 1 ชนิดเท่านั้น

- คู่มือการขุดเหมืองเป็นคู่มือเดียวกับการเก็บทรัพยากรส่วนตัว (ดูได้ที่นี่ คลิก)

- หลังจากที่ทุกอย่างพร้อมแล้ว ให้คุณเริ่มสร้างโรลเพลย์ขุดเหมืองได้เลย

- การโรลเพลย์ขุดเหมืองจะถือเป็นโรลเพลย์ทำงาน ดังนั้นท่านสามารถรับสิทธิ์ในโรลเพลย์ทำงานจากส่วนอื่น ๆ ได้

::.จำนวนแร่เหมืองนี้.::

(1) แร่สำริด

(2) แร่ทองแดง

(3) แร่ตะกั่ว

(4) แร่เงิน

(5) แร่เหล็ก

(6) ถ่านหิน

Tianzhou ดี

      ขุดแร่เงิน

      เทียนหลงเดินทางด้วยอาชาขาวคู่ใจมาเป็นเวลานาน หลังจากที่ได้ถามทางผู้คนไปมากมายก็ได้มาถึงยังเหมืองแร่แล้วเป็นที่เรียบร้อย และยังได้รู้ว่าเหมืองแร่เเห่งนี้มีชื่อว่า เหมืองแร่หลวนเหมิน และมีเเร่หลักๆอยู่สี่ชนิดได้แก่ แร่สำริด ตะกั่ว ทองแดง และเงิน



      "ในที่สุดก็มาถึงเสียที..." เทียนหลงกล่าวขึ้นพร้อมกับถอนหายใจออกมา ก่อนจะเดินเข้าไปยังเหมืองแร่


      เมื่อเข้ามาด้านในจุดต่างๆต่างพบหินแร่มากมายเขามิรู้เลยว่าแร่ชนิดไหนมีลักษณะเยี่ยงไรในตอนนี้ แต่ก็โชคดีที่มีผู้คนอื่นๆกำลังขุดเหมืองอยู่และมีคนหนึ่งที่ดูเหมือนกับคนเฝ้าเมืองแถมมีป้ายบางอย่างติดอยู่ข้างๆอีก


      [ค่าเข้าเหมือง 30 ตำลึงเงิน]


     เทียนหลงเมื่อได้เห็นเยี่ยงนั้นก็พลันเดินเข้าไปหาชายผู้นั้นพร้อมกับยื่นตำลึงเงินให้แก่ชายคนนั้น โดยไม่ลืมจะถามหาสิ่งที่เขาอยากรู้...


      "พี่ชายข้าขอถามอะไรหน่อยได้หรือไม่" เทียนหลงกล่าวออกมาด้วยพร้อมกับท่าทีแสดงความสงสัย


      "ในเมื่อเจ้าจ่ายเงินเขาเหมืองมาแล้ว..ข้าก็จะทำดีกับเจ้า ถามมาสิ" ชายคนนี้ช่างดูเคร่งขรึมยิ่งนักเมื่อได้กล่าวประโยคออกมา


      "แร่ใดมีลักษณะยังไงท่านพอทราบไหม??" เทียนหลงกล่าวถามพร้อมกับมองเข้าไปในเหมืองแร่อย่างเหม่อลอย


      "เรื่องนั้นง่ายมาก แร่ชนิดนี้เป็นแบบ..." ชายคนนั้นอธิบายเรื่องแร่ให้แก่เทียนหลงจนหมดสิ้น เทียนหลงเมื่อได้รู้แล้วก็พลันเดินไปหาแร่ขุดตามที่ตนต้องการ แต่ในระหว่างที่ขุดนั้นก็ได้ยินเรื่องน่าสนใจบางอย่าง

      "นี่เข้ารู้เปล่าเรื่องของลิโป้ผู้แข็งแกร่งแห่งเมืองจินหยางหนะ" ชายแปลกหน้าพลันสนทนากันพร้อมกับเทียนหลงที่แอบฟังอยู่ใกล้ๆ


      "รู้สิเห็นว่าแข็งแกร่งมากเลย ตอนนี้น่าจะแข็งแกร่งสุดในเขตซีเหอแล้ว" ชายแปลกหน้ากล่าว..


      "ข้าอยากแข็งแกร่งแบบนั้นบ้างจัง"


      "ข้าก็ด้วย" ทั้งสองพลันถอนหายใจออกมาหลังกล่าวจบก่อนจะหันกลับไปขุดเหมืองต่อ


      เทียนหลงเมื่อได้ยินเรื่องน่าสนใจเช่นนี้ก็ยิ้มออกมาก่อนจะเริ่มหันกลับไปขุดแร่ของตนจนเสร็จสรรพ แล้วหลังจากได้ของที่ต้องการก็ควบม้าออกไป...

Jinying ดี

❀ ขุดแร่ ❀

นอกเมืองผูโจว - เหมืองแร่หลวนเหมิน

.

.

          เนื่องจากตัวเมืองผูโจวแม้อยู่ภูมิภาคซีเหอ แต่ก็ไม่ได้ไกลจากเมืองเหอตงนัก ทำให้ใช้เวลาเพียงหนึ่งชั่วยามก็ถึงที่หมายในยามเซิน พอมีเวลาให้ทำการขุดแร่พอสมควรก่อนจะย้อนกลับไปเยือนยังเมืองเหอตงเพื่อทำการพักผ่อน

          " สงสัยว่าอาจใช้เวลาอีกหน่อยนะเจ้าคะกว่าจะได้ไปดูบ้านที่ซีเหอ พี่สาวซูฮวาไหวหรือไม่เจ้าคะ? "

          ยามลงม้ามาได้เด็กสาวก็เอ่ยถามอีกสตรีที่ติดตามมาด้วยอย่างนึกห่วง เรียกรอยยิ้มขึ้นจากอีกฝ่ายให้แทบจะทันทีที่ดรุณีน้อยตรงหน้าไม่เคยจะลืมเลือนตน ซูฮวาส่ายหัวผะแผ่วให้ก่อนจะยกมือลูบยังแก้มนิ่มของจิ้นอิ๋งขณะเอ่ยกล่าวให้กำลังใจเด็กสาวเพื่อให้คลายความกังวลที่มีต่อตนลงบ้าง และทำตามสิ่งที่ต้องการไป

          " ข้าไหวเจ้าค่ะ อิ๋งเอ๋อร์วนเวียนอยู่แถวเหอตงเพื่อโน้มน้าวแม่นางผู้นั้นได้ตามสบายเลยนะเจ้าคะ ข้ารอได้ "

          " ข้า.. ผู้น้อยก็จะติดตามท่านหญิงไปทุกทีเองขอรับ " ถานเจ๋อที่หลังถูกซูฮวาอบรมมาในยามนี้กลายเป็นตามน้ำเห็นดีเห็นงามร่วมกันกับอีกสตรีไปหมดจนจิ้นอิ่งที่ได้ยินแทบปริบตามอง

          กระนั้นก็ชวนขบขันไม่น้อยจนเด็กสาวหลุดหัวเราะออกมาก่อนตรงเข้ากอดอ้อนสตรีแซ่เหมยไว้อีกครู่หนึ่งถึงผละออก หลังจากนั้นซูฮวาก็ได้เอ่ยอาสาจะเฝ้าม้าให้ยังด้านนอก ส่วนจิ้นอิ๋งและถานเจ๋อก็เข้าไปเยือนยังบริเวณหน้าเหมืองด้วยกันโดยมีคนคุมเหมืองยืนขวางหน้าตึงอยู่จนเด็กสาวถึงกับเผลอกลืนน้ำลายลงคอด้วยความหวาดหวั่น แต่ครู่เดียวก็พยายามยิ้มสู้กลับหาจนเห็นร่องรอยสีหน้าบึ้งตึงของคนคุมที่กระตุกไปแว้บหนึ่งเช่นเดียวกัน

          " หากมาขุดเหมืองก็จ่ายค่าธรรมเนียมด้วย หัวละ 30 ตำลึงเงิน "

          น้ำเสียงที่เอ่ยหาแม้จะฟังติดห้วนและตรงประเด็นไม่มีแม้แต่แนะนำตัว ทว่าก็ไร้ความกดดันให้รู้สึกโดนคุกคามมากกว่าที่คาด จิ้นอิ๋งจึงหยิบยื่นเงินทั้งหมด 60 ตำลึงเงินแก่คนคุมเหมืองอย่างไม่อิดออดใดเช่นเดียวกัน ซึ่งหลังจ่ายค่าธรรมเนียมเสร็จสิ้น อีกฝ่ายก็ผละมาแนะนำอุปกรณ์สำหรับขุดเจาะแร่ให้ทั้งสองได้ดู พร้อมกันนั้นก็ช่วยสอนให้อย่างใจเย็น

          แต่แล้วในตอนที่กำลังจะได้ผละเข้าไปขุดแร่กันจริง ๆ หลังจากที่เรียนรู้วิธีพื้นฐานในการขุดและการดูชนิดแร่แล้ว คนคุมเหมืองก็กลับมามีสีหน้าบูดนิ่คิ้วขมวดเช่นเดิม

          " เข้าไปขุดก็ทำให้เต็มที่ อย่าไปขุดค้างไว้ครึ่ง ๆ กลาง ๆ! คนมาทีหลังจะขุดลำบาก "

          เสียงกลืนน้ำลายดังเอิ๊อกขึ้นอีกหน แต่ครานี้ดูดังออกมาทั้งจากจิ้นอิ๋งและถานเจ๋อเลยเชียว ก่อนทั้งคู่จะพยักใบหน้ารับแข็งขัน และเร่งเข้าไปในเหมืองอย่างกระตือรือร้น พอพ้นสายตาของผู้คุมเหมืองหน้าโหดคนนั้นได้ ก้แว่วเสียงถอนหายใจเฮือกใหญ่จากถานเจ๋อให้ดรุณีน้อยที่ได้ยินหลุดหัวเราะออกมาแทน

          " ตั้งใจขุดกันเถิดถานเจ๋อ! "

          หลังเห็นว่ายังมีคนที่แอบกลัวผู้คุมเหมืองผู้นั้นไม่ต่างกันอยู่ข้าง ๆ เช่นนี้ จิ้นอิ๋งจึงแทบจะหายหวาดไปเสียสิ้น หันหน้าเข้าสู่พื้นที่ขุดเอาแร่และง้างพลั่วด้วยท่าทางเฉกเช่นที่เคยโดนสอนก่อนกระแทกปลายเหล็กนั้นขุดอย่างทะมัดทะแมงจนถานเจ๋อที่เห็นเริ่มขุดเอาแร่มาบ้าง ไม่ให้ยอมแพ้ผู้เป็นนายของมันที่เป็นถึงอิสตรีไปด้วย

จ่ายค่าธรรมเนียมเข้าเหมือง 60 ตำลึงเงิน

กู่จิ้นอิ๋ง ขุด แร่เงิน

ถานเจ๋อ ขุด แร่ทองแดง

.

ลักษณะแต่กำเนิดหน้าผากกว้าง

+3 Point ทุกครั้งที่โรลเรียนรู้

ใช้งาน NPC ถานเจ๋อ [ขุนนางในสภา]

ลักษณะนิสัยชอบดูถูก

+2 Point ทุกครั้งที่โรลเรียนรู้

(เรียนรู้การขุดเหมือง)

ZhaoPei ดี

          'การขุดเหมืองทุกครั้ง จะมีค่าธรรมเนียมสามสิบตำลึงเงิน'

          ป้ายประกาศหน้าทางเข้าเหมืองได้บอกกับผู้ที่มีความสนใจจะมาหาแร่อย่างชัดเจน จ้าวเพ่ยอ่านข้อความพลางเหลือบมองคนคุมเหมืองที่มีสีหน้าดูดุดันจนไม่กล้าจะคุยด้วยเสียเท่าไหร่ นางหันไปเห็นอุปกรณ์ขุดเหมืองตั้งขายอยู่ไม่ไกลก็หันไปหาผู้ติดตามของนางทันที

          "อย่างไร.. สนใจขุดเหมืองสักคราไหม ร่างกายจะได้แข็งแรงกำยำขึ้นมาบ้าง" นางเอ่ยถามกับซุนหยางหวังจะให้อีกฝ่ายตอบรับคำเชิญชวนของนางบ้าง

          "ข้าอยากจะได้แร่สักก้อน ให้ข้าสักหน่อยไม่ได้หรือ"

          "ไม่ล่ะ.. ข้าไม่ชอบออกแรงมาก"

          "เจ้าเอาแต่เป็นเช่นนี้ไงเล่า สตรีใดจะมาสนใจ" จ้าวเพ่ยกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด จากที่อารมณ์ดีก็ถูกพังลงมาอย่างง่ายดาย หญิงสาวตัดสินใจเดินออกห่างจากผู้ติดตามเพื่อพูดคุยกับผู้คุมเหมืองด้วยตัวเอง

          "ว่าอย่างไรแม่นาง.. จะมาขุดเหมืองหรือ" ผู้คุมเหมืองกล่าวถามนางพลางเหลือบไปมองซุนหยางที่ยืนไม่ห่าง "ค่าเข้าเหมืองคนละสามสิบตำลึงเงิน"

          "ข้าพึ่งจะขุดเหมืองเป็นคราแรก ช่วยสอนเกี่ยวกับการขุดเหมืองให้ข้าด้วยได้หรือไม่" จ้าวเพ่ยมองตรงไปยังผู้คุมเหมือง ใบหน้าคมเข้มกลับไม่มีวี่แววเป็นมิตรต่อนางเลยแม้แต่น้อย คิ้วเข้มแทบจะขมวดเข้าหากันเมื่อได้ยินจ้าวเพ่ยพูดขึ้นมาดังนั้น

          "เจ้าน่ะหรือมาขุดเหมือง"

          "เจ้าค่ะ.. ข้าเองอยากจะได้แร่สักหน่อย"

          "เจ้าจะเอาแร่อะไร จูซา?.. ที่เหมืองแห่งนี้ไม่มีให้แม่นางหรอก" ผู้คุมเหมืองกล่าวราวกับมองออก แร่จูซาหรือซินนาบาร์ ถือเป็นแร่หนึ่งที่นิยมใช้ผสมในผงเฟินเพื่อให้สีแดงสดสวยกว่าวัตถุดิบธรรมชาติอื่นสำหรับทาแก้มแลปากของเหล่าสตรีชนชั้นสูง

          "ของอย่างนั้นข้าจะเอาไปทำอะไรล่ะเจ้าคะ ราคาสูงออก ใช้เพียงฮวาก็เพียงพอแล้วเจ้าค่ะ" จ้าวเพ่ยยกยิ้มขึ้นมาให้กับผู้คุมเหมืองไปพลาง

          "สีปากของเจ้ามันบอกว่าเจ้าโกหกข้าอยู่ แต่เอาเถอะ ข้าจะสอนการขุดเหมืองให้เจ้าก็แล้วกัน" ผู้คุมเหมืองกล่าวทั้งหยิบพลั่วขุดหินขึ้นมาเพื่ออธิบายให้นางได้เข้าใตเกี่ยวกับวิธีการ "แล้วชายผู้นั้นไม่ขุดด้วยหรือ"

          "เขากลัวเหนื่อยเจ้าค่ะ ท่านไม่ต้องไปสนใจคนประเภทนั้นหรอกเจ้าค่ะ" นางกล่าวทั้งรับพลั่วจากผู้คุมเหมืองเพื่อจะซื้อมันสำหรับขุดเหมืองครั้งนี้

          "ใช้มือทั้งสองข้างจับ ด้ามพลั่วให้ดี โน้มตัวไปด้านหลังพอประมาณใช้ปลายแหลม ค่อยๆกระเทาะจนกว่าแผ่นหินนั้นจะแตกออกจากกัน"

          "ก่อนใช้งานเจ้าควรตรวจสภาพเครื่องมือเสียก่อน ว่ามีส่วนใดชำรุดเสียหายหรือไม่ พลั่วขุดหินเป็นเครื่องมือที่มีความหนักและอันตรายเป็นอย่างมาก อาจเกิดอุบัติเหตุถึงขั้นพิการได้ เวลาใช้งานจึงไม่ควรเหวี่ยงเล่น เพราะจะถูกคนขุดเหมืองคนอื่นเอาได้"

          "เข้าใจแล้วเจ้าค่ะ แค่กระเทาะหินสินะเจ้าคะ.." เจ้าเพ่ยกล่าวขณะมองพลั่วเล่มหนักที่นางถืออยู่ "ข้าต้องการขุดแร่เงิน พอจะบอกได้หรือไม่ว่าจะมองออกำด้อย่างไรว่าแร่ที่ข้าได้มาคือแร่อะไร"

          "แร่เงินหรือ ได้.. ตามข้ามาสิ" ผู้คุมเหมืองเดินนำจ้าวเพ่ยเจ้าไปยังในตัวเหมืองเพื่อลงมือขุดให้นางดูหนึ่งครา ก่อนเขาจะกระเทาะเอาแร่ชนิดหนึ่งออกมาให้ได้

          "แร่เงินจะมีลักษณะขาว แข็ง มีประกายคล้ายแสงจันทร์" กล่าวทั้งยื่นแร่เงินนั้นมาให้จ้าวเพ่ย หญิงสาวมองอย่างพิจารณาครู่หนึ่ง ก่อนนางจะเงยหน้าเพื่อกล่าวอะไรบางอย่างผู้คุมเหมืองกลับไม่อยู่เสียแล้ว

          เช่นนั้นนางจึงลงมือขุดเหมืองตามคำแนะนำของชายคุมเหมืองอย่างขมักเขม่น แม้จะแอบน้อยใจจนน้ำตาคลอเบ้ากับผู้ติดตามของนางอยู่บ้างแต่หากเอาแต่คาดหวังกับสิ่งที่ไม่มีทางเกิดขึ้นมาได้ ก็ยิ่งรั้งแต่จะทำให้นางผิดหวังกับบุรุษผู้นี้ลงไปเสียทุกครา ไม่รู้ว่าผ่านไปกี่ยาม จนรับรู้บางอย่างสัมผัสที่ขา แมวตัวสีดำตัวน้อยๆเข้ามาหานางราวกับบอกให้หยุดลงได้แล้ว ทำเอาจ้าวเพ่ยนิ่งลงและนั่งลงลูบแขนเจ้าแมวตัวน้อยไปพลาง

          ดังนั้นแล้วจ้าวเพ่ยจึงนำแร่ที่นางขุดมาได้ไว้กับตัวและอุ้มแมวที่อุตส่าห์มาหานางถึงที่ขึ้นมาก่อนจะเดินออกจากตัวเหมืองอับๆนี้ไป ด้วยความอ่อนแอของร่างกายที่มีเป็นทุนเดิม บวกกับความเหนื่อยจากการทำงานหนัก หญิงสาวก้าวออกมาได้เพียงไม่เท่าไร รู้สึกแข้งขาอ่อนแรงอย่างเห็นได้ชัดจนทัศนียภาพตรงหน้าดับวูบลงกระทันหัน

          "จ้าวเพ่ย!!" ซุนหยางแทบจะร้องออกมาและวิ่งจะไปรับแต่ผู้คุมเหมืองกลับเข้าช่วยนางได้ทันก่อน

          จ้าวเพียงที่เหมือนหมดสติไปเสี้ยวเดียวก็เปิดตาขึ้นมา เห็นใบหน้าของคมคุมเหมืองก็กล่าวขอบคุณเป็นการใหญ่ ก่อนนางจะถูกพยุงตัวจากซุนหยางเพื่อพาไปยังจุดพักม้าทันที มือเรียวสวยแดงจากการถือพลั่วเป็นระยะเวลาหนึ่งสั่นเทิ้มจากการเป็นลมกระทันหันเมื่อครู่ก็ถูกผู้ติดตามของนางดึงไปจับนวดขณะที่นางหอบหายใจแผ่วๆทั้งหลับตาพิงกับเสาไม้เพื่อรอให้สภาพร่างกายฟื้นตัวขึ้นมาเสียหน่อยสำหรับการเดินทางต่อ แมวตัวน้อยๆก็ร้องเรียกนางกลายเป็นเสียงเสียดแทงเข้ามาในแก้วหูไปเสียอย่างนั้น

          เพียงเท่านี้ก็เป็นสัญญาณบ่งบอกได้ดีว่าสตรีนางนี้มีด้านอ่อนแอที่หนักหนากว่าสตรีอื่นอยู่บ้าง การทำงานหนักอย่างหักโหมนั้นไม่ใช่เรื่องดีกับจ้าวเพ่ยเลย ซุนหยางมองใบหน้างามบัดนี้กลับซีดเซียวลงอย่างเห็นได้ชัดก็หลุบตาลงต่ำ มือที่เคยสวยงามตอนนี้กลับแดงจากการทำงาน ไม่รู้สึกดีแม้แต่น้อยเมื่อได้สัมผัสมือนุ่มนั้น ซ้ำร้ายความรู้สึกแย่ๆกลับประดังเข้ามามากเสียกว่า ซุนหยางดึงแขนจ้าวเพ่ยให้เดินไปที่ม้าเพื่อที่จะอุ้มนางขึ้นนั่งหลังม้าทั้งทิ้งแมวไว้กันนาง เขามีแผนที่จะพานางไปพักที่โรงหมอหรือไม่ก็โรงเตี๊ยมใกล้ๆนี้เสียก่อน หากเดินทางมากเกินไปอาจจะไม่เกิดผลดีแก่จ้าวเพ่ยได้

จ่ายค่าเข้าเหมือง 30 ตำลึงเงิน

แร่ที่ต้องการ :: แร่เงิน

WuMan มาร

แฟลชแบคก่อนเดินทาง

ขุดๆ เรามาขุดๆ กันเถอะ

♦ • ♦ • ♦ • ♦ • ♦ • ♦ • ♦ • ♦

           หลังรอนแรมจนหลังทิศหลงทาง โม่เสวียนพบว่ามีหนึ่งในผู้ติดตามของตนลอบเร้นตามมาด้วย วั่นเจียฝอหรือก้คืออดีตหัวหน้าโจรร้ายที่เคยจับเหล่าชาวบ้านไปใช้แรงงานทาสนั่นเอง เมื่อลองสอบถามดูให้ถี่ถ้วนก็พบว่าอีกฝ่ายมาชี้ช่องทางดีๆ

           “ท่านไม่รุ้อะไร หากยอมเดินทางขึ้นเหนือไปยังเมืองผูโจวล่ะก็ ยังมีเหมืองขนาดใหญ่ไม่ว่าแร่อะไรก็หาได้หมด” วั่นเจียฝอขุนโจรฉกาจกอดอกพูดราวกับว่าตนเองคือเจ้าของสถานที่

           “แล้วข้าจะเอาแร่พวกนั้นไปทำไม? หากต้องการศาสจราวุธ มิสู้ใช้เงินซื้อที่ทำสำเร้จแล้วไม่ดีกว่าหรือ”

           การตั้งคำถามของเจ้าเมืองซินเย่ทำเอาขุนโจนเสียหลักแล้วตั้งลำใหม่เพื่ออธิบาย “ผิดแล้ว!”

           “จะวัตถุดิบหรือทรัพยากรสำคัญ ท่านวางใจให้คนอื่นคัดเลือกแทนตนเองหรือ? ยังไม่นับว่าหากโดนพ่อค้าโก่งราคายังต้องเสียค่านายหน้า จากเงินที่แต่เดิมเข้าเหมืองสามหนได้ดาบสิบเล่ม กลายเป้นดาบชั้นเลวแค่สามเล่ม ไม่คุ้มกันนา”

           ชักแม่น้ำทั้งหาจนสำเร็จ ท้ายที่สุดก้สามารถยุให้เจ้าเมืองซื้อพลั่วอย่างดีแล้วติดตามอีกฝ่ายมายังด้านหน้าเหมือง โม่เสวียนไม่เคยขุดแร่มาก่อน เขาไม่หยุดที่จะเรียนรุ้ต่อให้เชื่อคำของขุนโจรเพียงครึ่งเดียวก็ตามที

           “ต้องการเข้าไปขุดแร่รึฦ หน้าใหม่นี่ ข้าจะคิดราคาย่อมเยาแล้วกัน จ่ายมาคนละ 30 ตำลึง”

           มาถึงก็พบคนคุมเหมือง ดม่เสวียนแสนเสียดายจำนวนเงินที่เหลือติดตัวอยุ่ไม่มาก แต่เมื่อเห้นสายตาวิบวาวของผู้ติดตามแล้วก็ได้แต่ถอนใจ “หกสิบตำลึงสำหรับสองคน.. ช่วยเตือนพวกข้าด้วยหากถึงย่ำรุ่งเมื่อใด”

           “ไม่ต้องห่วงจะให้เด็กๆไปเรียกน่ะ เอาล่ะ ขอให้โชคดี”

           ทั้งสองไเรับตะเกียงเจ้าพายุสองอันเพื่อแสวงโชค โม่เสวียนนั้นมีแรในใจจึงตามสายแร่ที่มีคนมาบุเบิกไว้ลงไปทำการขุดเจาะพลางๆ ท่องโคลกลอนไปพลาง ฝั่งของเจ้าขุนโจรนั่นเล่า เมื่อเขาเสนอตัวขนาดนี้แล้วจะให้ขุดแร่ที่ง่ายๆ กว่าเจ้าเมืองได้หรือ? วั่นเจียฝอเลือกทางวิบาก ลงไปขุดแร่ในส่วนสุ่มเสี่ยง

           ตลอดเวลายันสว่างก้มีเพียงเสียงพลั่วกระทบกับสายแร่ดังไปมาราวกับบทเพลง

           นานทีเดียวเมื่อมือของทัง้สองเต้มไปด้วยเศษดินและตะกร้าแร่นั้นพูนจนไม่สามารถบรรจุลงไปได้อีก ทัง้คุ๋ก็ค่อยโผล่หน้าขึ้นมารับแสงอรุณ

โม่เสวียน ขุดแร่เหล็ก

(นักวิชาการ)

+15% เมื่อโรลเพลย์เก็บเกี่ยวทรัพยากร หรือ เพิ่มประชากร

วั่นเจียฝอ ขุดดีบุก

จ่ายค่าเข้าสองคน 60 ตำลึงเงิน

♦ • ♦ • ♦ • ♦ • ♦ • ♦ • ♦ • ♦

@Watcher

WuMan มาร

แฟลชแบคก่อนเดินทาง

ขุดๆ เรามาขุดๆ กันเถอะ (2)

♦ • ♦ • ♦ • ♦ • ♦ • ♦ • ♦ • ♦

           “ข้าได้ยินว่าแร่ทอแดงมีมูลค่ามากเมื่อมันถูกนำไปแปรรูป.. เครื่องประดับอาจขายได้ราคาดีหากสามารถกระตุ้นเศรษฐกิจของเมืองได้ ก้คุ้มค่าพอที่จะลองดู”

           หลังพักจนเต็มอิ่มแล้วทั้งเจ้าเมืองซินเย่และผู้ติดตามที่แอบสะกดรอยมาก็มุ่งหน้ามายังเมหืองเก่าเจ้าเดิมอีกครั้ง มาวันนี้ทั้งคุ่เตรียมพร้อมดิบดี ทั้งตะขอเกีย่วและเชือกอย่างหนา น้ำมันเชือ้เพลิงตะเกียงก็ครยครัน กะว่าถ้าแร่ไม่เต้มสองหาบก้จะนอนในเหมืองไปเลย

           “ทำไมท่านถึงให้ค่าแต่กับสินค้าล่ะ? ยุคสงครามเช่นนี้ ให้เอาชีวิตรอดได้ก่อนเถะค่อนนึกถึงของประดับหาย คนเราจะคิดถึงความสุรุ่ยสุร่ายเมื่อมีชีวิตที่สุขสบายเท่านั้นล่ะ”

           วั่นเจียฝอพูดความเป้นจริงซึ่งจุดนี้โม่เสวียนเองก็ไม่เห็นค้าน เขาพยักหน้ารับคำอีกฝ่ายแต่ก็ยังไม่มีอะไรมาพรากความคิดที่จะขุดแร่ทองแดงนำกลับไปวิจัยได้อยุ่ดี

           “แล้วเจ้าล่ะ วันนี้จะเอาอะไรออกไปอีก” วันก่อนหมอนี่หาดีบุก บอกว่ามันเป้นส่วนประกกอบสำคัญในการสร้างศาสตราที่แข็งแกร่ง แต่มาวันนี้กลับอมพะนำ

           “หึหึ.. ท่านรู้จักทองคำเหลวไหม? ตะกั่วนะ มีหมอยาตอนใต้ให้ราคารับซื้อสูงมาก เป้นส่วนประกอบสำคัญในยารักษาโรคประหลาด”

           “ก็ได้ อย่าลืมเงินปันส่วนของข้าด้วยล่ะ” โม่เสวียนหัวเราะแห้งเขาส่ายหน้าเบาๆ กับความคิดของอีกฝ่ายก่อนจะเดินตรงไปหาคนคุมเพื่อนจ่ายค่าขุดเหมือง “สองคนหกสิบตำลึงเช่นเคย อย่าลืมเรียกพวกเราออกมาก่อนค่ำล่ะ ในนั้นมันมืดซะจนแยกคืนแยกวันลำบาก”

           “ไม่ต้องห่วง เจ้าเห้นนี่ไหม.. นี่คือตุ่นที่พวกเราฝึกจนเชื่องมันจะตามหาพวกเจ้าและนำทางออกมาเองเมื่อถึงเวลา” คนคุมเหมืองเปิดให้ทัง้สองเข้าไปแสวงโชค พลางคิดว่าเย็นนี้จะกินอะไรดี

           ทั้งสองแบกพลั่วคนละอันเส้นทางที่เลือกก็แตกต่าง โม่เสวียนลงทุนตามสายแร่อย่างขมักเขม้น ไม่นานนักก็พบแสงอันสุกสกาวสะท้อนกับตะเกียง เขาลงมือขุดไปเรื่อยๆ อย่างใจเย็น อีกฝากหนึง่ของเหมืองก้มีเสียงสบถของวั่นเจียฝอเดาว่าคงเจอสายแร่แล้วไม่ก็โชคไม่เข้าข้างสักเท่าไร

           ทัง้สองขุดลงไปเรื่อยๆ ตามแต่สายแร่จะนำพา มีทั้งเศษหินและเศษดินกองรอบตัววแทบจะมิดหัวต้องพึ่งกระบุงมาโกยออกไปนอกปากทาง จนกระทั้งย่ำเย้นเจ้าตัวตุ่นก็มาเรียกพวกเขากลับไปก่อนจะติดค้างด้านในเหมือง

โม่เสวียน ขุดแร่ทองแดง

(นักวิชาการ)

+15% เมื่อโรลเพลย์เก็บเกี่ยวทรัพยากร หรือ เพิ่มประชากร

วั่นเจียฝอ ขุดแร่ตะกั่ว

จ่ายค่าเข้าสองคน 60 ตำลึงเงิน

♦ • ♦ • ♦ • ♦ • ♦ • ♦ • ♦ • ♦

@Watcher