[ซานเมืองป๋อไห่] ค่ายทหารเทียนเผิง

ค่ายทหารเทียนเผิง

หลังจากที่หลิวเป้ย์ (เล่าปี่) ได้กำชัยจากศึกแรกที่ป๋อไห่ เขาได้จัดการสร้างและซ่อมแซม
รวมถึงบูรณะป๋อไห่ให้แก่ชาวเมืองเสียใหม่ ในขณะนั้นเขาได้สั่งตั้งค่ายทหารอยู่ใกล้ ๆ กับเมือง
ด้วยหลายความหมาย ทั้งปกป้องชาวเมืองไม่ให้กองโจรเข้ามาบุกอีก และเป็นเหมือนการตั้งอาณาเขตของหลิวเป้ย์เช่นเดียวกัน..
ซึ่งด้วยนี่เป้นเหมือนครั้งแรกๆ การป้องกันจึงยังไม่แน่นหนามากนัก แต่ก็ทำให้พอเห็นได้ว่า นี่คือปราการของกองทัพหลิวเป้ย์

เกณฑ์ทหารได้ 1 ครั้งต่อสัปดาห์
หมายเหตุ: จำนวนครั้งรวมผู้เล่นทุกคนในแคว้น 1 ครั้ง = 1 ID
โดยหากจำนวนทหารไม่เต็มจะดำเนินการกี่ ID ก็ได้
แต่หากทหารเต็มแล้วจะต้องอัพเกรดค่ายทหารก่อน

  

ระดับค่่ายทหาร	1
จำนวนทหารทั้งหมด	1,000 / 5,000

	จำนวนยุทโธปกรณ์ที่มี	ความจุยุทโธปกรณ์
ยุทโธปกรณ์ - ทวน	0	-
ยุทโธปกรณ์ - ธนู	0	-
ยุทโธปกรณ์ - ม้าศึก	0	-

การระดมทหารใช้ส่วนตัว

(1)  เขียนโรลเพลย์ที่ "ค่ายทหารประจำเมือง"

(2) ระดมทหาร พร้อมแจ้งพิกัดที่จะนำทหารไปใช้ว่าใช้ทำอะไรเป็นอันจบ

การฝึกทหารมืออาชีพ

(1)  เขียนโรลเพลย์ที่ "ค่ายทหารประจำเมือง" เพื่อจัดแจงทหาร ระบุจำนวนทหารที่จะนำไปฝึก

(2) สร้างสตอรี่ฝึกทหาร 7 วัน ณ [ลานฝึกม้า / ลานฝึกพลทวน / หอฝึกธนู] ที่จะฝึก

(3) วันที่ 7 โรลเพลย์หลังลงที่ลานฝึกแล้ว ให้พาทหารมาโรลที่ "ค่ายทหาร" เพื่อบรรจุกลับเข้าค่าย

WenShaotian ดี

                        จบศึกแรกไปสำหรับที่ป๋อไห่ มันก็เป็นอะไรที่รู้สึกดีที่ตัวเขาเองได้ช่วยเหลือชาวเมืองไปพร้อมกับผู้ที่มีปณิธาณใกล้เคียงกัน หลังจากนั้นไม่นานนัก หลังจากที่หลิวเป้ย์ได้พาทหารของเขาช่วยชาวเมืองบูรณะเมืองป๋อไห่ให้เสร็จเรียบร้อย ไปพร้อมกับการสร้างค่ายทหารไว้ในบริเวณเมืองด้วย เหวินเส้าเทียนที่หลังจากจบศึก เขานั้นได้โดนนายกองของเขาคาดโทษเล็กน้อยเนื่องจากบกพร่องในการปฏิบัติหน้าที่ แต่ก็ได้ความดีความชอบจากที่เป็นส่วนนึงที่ทำให้แม่ทัพกำชัยในศึกนี้ แต่เหวินฯนั้นยังคงยืนกรานจะรับโทษเพื่อไม่ให้เป็นเยี่ยงอย่าง..


                       "ข้าน้อยจะไม่ขอความเมตตาหากข้าฝ่าฝืนมันจริง และข้าก็ฝ่าฝืนจริง โปรดท่านแม่ทัพลงอาญาข้าน้อยด้วยเถิด ข้าน้อยยอมรับความผิดนี้"


                       นั่นเป็นคำที่ทำเอาคนเป็นแม่ทัพแอบนับถือในความกล้าหาญของเขา.. เหวินนั้นไม่รู้ว่าจะเป็นเช่นไรเพราะใจคนเรานั้นยากสุดหยั่งถึง เขาอาจจะถูกแม่ทัพผู่มีความเมตตาลงอาญาก็เป็นได้ ยิ่งแม่ทัพอีกสองคนนั้นไม่ต้องพูดถึง เพียงแค่หันไปมองตา หัวเขาก็คงจะหลุดออกจากบ่าได้อย่างไม่ยากเย็น.. แต่ในใจของเหวินนั้นหาได้มีความหวดกลัวไม่.. กลับกัน เขานั้นเผลอภูมิใจเสียด้วยซ้ำ เหวินนั้นหาได้ชอบหรือโหยหาความรุนแรง แต่เพราะตัวเขานั้นได้ถือสัจจะเป็นที่สุด ตัวเขานั้นในตอนนี้ สามารถพลีหัวให้ได้โดยไม่เกรงกลัว...


                      มันกลายเป็นเหมือนความกดดันถูกตีกลับ แม่ทัพเล่าปี่นั้นให้พี่น้องร่วมสาบานทั้งสองช่วยตัดสินใจ.. อีกฝั่งก็เห็นว่าเจ้าตัวยังมีความสามารถ อาจจะคาดโทษเขาเอาไว้ ส่วนอีกด้านก็เอาแต่จะใช้ความรุนแรงลงโทษอย่างเดียว.. แต่เสียงส่วนใหญ่สองในสามเสียงเห็นว่า เพียงแค่คาดโทษก็เพียงพอสำหรับทหารใหม่ที่มีความสามารถเช่นนี้ ก็เพียงพอแล้วสำหรับทหารใหม่.. เหวินจึงได้รับคำสั่ง ให้ไปบูรณะส่วนต่างๆในเมืองเพียงคนเดียว.. ใช่ คนเดียว ด้วยเล่าปี่เองพิจารณาจากร่างกายอันใหญ่โตของเขาแล้ว รวมกับความสามารถที่เพียงพอ คงจะไม่เกินมือเกินไปสำหรับเขา.. แต่ครั้งนี้ เล่าปี่ได้สั่งให้เหวินนั้นทำการกลับไปช่วยกองคลังของตนเองย้ายข้าวของให้มาเก็บไว้ที่นี่ให้เรียบร้อยก่อน แน่นอนว่าคนเดียว.. นี่จึงเป็นงานแรกหลังจากจบศึกป๋อไห่.. และการเรียนรู้ ที่จะทำงาน.. คนเดียว..


                      "พี่ใหญ่.. คิดดีแล้วเหรอ?" จางเฟยเอ่ยถามด้วยสีหน้าที่หงุดหงิด


                      "ข้าคิดดีแล้ว ในภายภาคหน้า เขาอาจจะเป็นกำลังหลักที่ยอดเยี่ยมให้กับกองทัพของเรา ในเร็ววัน ข้าเองก็เห็นด้วยกับเจ้าที่กฎมันก็ต้องเป็นกฎ แต่ความผิดเล็กน้อยมันก็สามารถเจือจางได้ด้วยผลงานที่ใหญ่กว่านั้น" เล่าปี่เอ่ยบอกกับน้องเล็กจางเฟย



                      "ข้าก็คิดเช่นนั้น ไม่ใช่อดโทษ แต่เพราะเจ้านั่นมีผลงานที่พวกเรานั้นก็เห็นกันอยู่ อีกอย่าง เจ้านั่นก็ยอมรับอีกทั้งพร้อมจะรับโทษแม้ว่าท่านพี่จะช่วยเขาก็ตาม.. คนแบบนี้หาได้ยากนัก ข้าเองก็บอกไม่ถูก.. " กานอวี่เสริม.. เหมือนเขานั้นจะรู้สึกต้องตาทหารใหม่เหวินเส้าเทียนอยู่เล็กน้อย.. แต่ก็เพียงแค่นั้น ด้วยเพราะยังเป็นเพียงทหารใหม่ ยังไม่รู้ว่าจะเป็นยังไงในศึกหน้าหรือในภายภาคหน้า..

+2 Point ทุกครั้งที่โรลเรียนรู้

+2 Point จากการโรลให้เกียรติอีกฝ่าย

+10 ความสัมพันธ์ต่อผู้ปกครองของคุณ (หลิวเป้ย์/กานอวี่/จางเฟย/จ้าว อู๋ซวี่)

+15 ความสัมพันธ์กับคนที่มีนิสัยเดียวกัน (หลิวเป้ย์)

+20 EXP ทุกครั้งที่โรลอดทนต่อความทรมานและอื่น ๆ ที่คนทั่วไปทนไม่ได้

+10 ความสัมพันธ์กับคนระดับผู้ปกครอง (หลิวเป้ย์/กานอวี่/จางเฟย)

+20 ความสัมพันธ์กับคนที่มีลักษณะเดียวกัน (กานอวี่)

-3 Point เมื่อโรลเพลย์เข้าสังคม

-10 ความสัมพันธ์กับผู้อื่น

+30 ความเครียด เมื่อต้องเข้าสังคมเจอผู้คน

-15 ความสัมพันธ์นิสัยตรงข้าม (จางเฟย)

-10 ความสัมพันธ์เมื่อโรลเพลย์คุยกับอีกฝ่าย

WenShaotian ดี

                         ทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย แต่เขารู็สึกเหมือนกับว่า ที่นี่ยังมีอะไรที่สามารถสร้างและพัฒนาได้อีกมากกว่านี้.. แต่มันก็ได้เพียงคิดนั่นล่ะ เพราะมันไม่ใช่หน้าที่ของเขาที่จะมาทำอะไรแบบนั้น เอาไว้รอให้เขาได้มีหน้าที่ตรงนี้ก่อนแล้วค่อยว่ากัน.. เหวินเส้าเทียนกลับไปที่ค่ายเพื่อรายงานการทำงานของเขาทั้งหมดในเมือง สถานที่หลักๆทั้งสี่แห่งได้รับการบูรณะ ซ่อมแซมเป็นที่เรียบร้อย



                        "รายงานท่านแม่ทัพหลิวเป้ย์ สถานที่ที่ท่านให้ข้าไปบูรณะ ตอนนี้เสร็จเรียบร้อยแล้วขอรับ"


                        "ดีมาก.. เจ้าคงจะได้เรียนรู้อะไรมากมายเลยสินะ ขอบใจเจ้ามาก"


                        "ขอรับ.."


                        "แล้ว.. หลังจากนี้จะเอายังไง?"


                        "ท่านแม่ทัพหมายความว่ายังไงเหรอขอรับ?"


                        "อนาคตของเจ้าน่ะ.."


                        "ก็.. จริงๆ อนาคตของข้าเป็นอะไรที่ดูเหมือนจะยากในระดับนึงน่ะขอรับ ตอนนี้อาจจะต้องวางแผนนั้นเอาไว้ก่อน"


                       "งั้นเหรอ?.. หากเจ้าไม่มีที่ไป ที่นี่ต้อนรับเจ้าเสมอ"


                       "ขอบพระคุณท่านแม่ทัพมากขอรับ บุญคุณนี้ข้าจักไม่มีวันลืม.."


                       ก่อนที่เหวินเส้าเทียนจะลาจากที่ค่ายแห่งนี้ และเดินทางไปตามใจตนเองปรารถนา...

+2 Point ทุกครั้งที่โรลเรียนรู้

+2 Point จากการโรลให้เกียรติอีกฝ่าย

+10 ความสัมพันธ์ต่อผู้ปกครองของคุณ (หลิวเป้ย์)

+15 ความสัมพันธ์กับคนที่มีนิสัยเดียวกัน (หลิวเป้ย์)