[นอกเมืองป๋อไห่] เหมืองหินเจารุ่ย

เหมืองหินเจารุ่ย

อุตสาหกรรมอีกหนึ่งที่เป็นของเมืองป๋อไห่ ตั้งอยู่ห่างจากเขตเมืองออกไป ใกล้กับแนวสันเขาเตี้ย ๆ
ซึ่งบริเวณนั้นมีทรัพยากรหินที่สามารถนำมาใช้ก่อสร้างได้ รวมไปถึงงานหัตถกรรมที่เกี่ยวกับหิบอ่อนจำนวนมาก
ด้วยที่เหมืองแห่งนี้นั้น ไม่ได้มีเพียงหินธรรมดา ลึกลงไปนั้นยังมีทรัพยากรจำพวกหินสี รัตนชาติที่ล้ำค่า
เป็นตัวกระตุ้นเศรษฐกิจของเมืองได้เล็กน้อย

ขุดเหกมืองได้ 1 ครั้งต่อสัปดาห์
หมายเหตุ: จำนวนครั้งรวมผู้เล่นทุกคนในแคว้น 1 ครั้ง = 1 ID
โดยหากโกดังไม่เต็มจะดำเนินการกี่ ID ก็ได้
แต่หากโกดังเต็มแล้วจะต้องอัพเกรดก่อน

WenShaotian ดี

                        ก็คือในตอนนี้นั้นไม่รู้ว่าแม่ทัพเล่าปี่นั้นได้กระทำการคาดโทษหรือตบรางวัลให้กับทหารใหม่ผู้นี้กันแน่ เพราะรู้สึเหมือนกับว่า เขาดีใจมากกว่าเสียใจซะอีก เขาได้ทำงานคนเดียว ไม่มีหน่วยไม่มีกอง ไม่มีใครที่คอยห้ามคอยสั่ง ได้ทำในสิ่งที่ใจอยากทำ.. สิ่งที่เขาคิดนั้น มันอาจจะฟังดูหัวกบฏไม่น้อย แต่สำหรับเหวินเส้าเทียนที่เขานั้นไม่ได้มีจิตคิดอกุศล ทรยศคนนั้นเป็นเรื่องที่เขาไม่ถนัด กับการเชื่อฟังและไม่ทำให้ความเชื่อใจของผู้ปกครองต้องเสื่อมเสีย มันก็เป็นอะไรที่เข้าทางตัวเขาอยู่แล้ว การคาดโทษในครั้งนี้ แทบจะต้องขอบคุณเขาด้วยซ้ำแม้ว่าอีกฝ่ายจะไม่รู้เรื่องก็ตามที...



                        ตอนนี้นั้นเขาไม่ได้อยู๋ในค่ายฯ เหวินฯพักที่โรงตัดไม้ในคืนที่ผ่านมา ก่อนที่จะตื่นขึ้นและมาซ่อมแซมสถานที่ต่อไป.. เขาได้ข่าวว่าที่เหมืองหินของเมืองตอนนี้อยู๋ในสภาพพังเสียหายจนใช้การไม่ได้ เพราะพวกโจรผ้าเหลืองทำพังจนหมด งานในวันนี้ของเขานั้นจึงเป็นงานหินที่เกี่ยวกับหิน.. ใช่แล้ว ก็เหมืองหินนั่นไงล่ะ...


                        เมื่อมาถึงที่เหมือง ในครั้งแรกที่เขาเห็นสภาพนั้น มันดูเหมือนกับว่าจะง่าย เพราะอาคารภายนอกนั้นไม่ได้เสียหายอะไรมากนัก เหวินจึงคิดเพียงแค่ว่า เพียงแค่ซ่อมแซมบางส่วนที่เสียหาย และจัดข้าวของเครื่องมือที่นี่ให้เรียบร้อย รอผู้เป็นเจ้าของคนใหม่หรือคนเดิมกลับมาดูแล.. แต่เขาคิดผิด..


                        เหวินถึงกับกุมหัวเมื่อเห็นว่าภายในทางเข้าของเหมืองนั้น ถูกพวกโจรผ้าเหลืองถล่มถ้ำเสียจนไม่มีชิ้นดี มันทำให้เขาแอบหงุดหงิดที่ผิดคาดไป แต่ก็ไม่ได้ไม่เป็นอันทำอะไร เขายืดเส้นยืดสายเล็กน้อย ก่อนที่จะเริ่มลงมือเปิดปากถ้ำโดยใช้แรงของตนเองทั้งหมดที่มี ซึ่งมันก็ไม่ยากเพราะเขานั้นตัวใหญ่ อีกทั้งมีกำลังมากกว่าคนทั่วไปหลายเท่าอยู่แล้ว เรื่องใช้แรงสำหรับเขานั้นจึงขอให้บอก..


                         เมื่อเปิดปากถ้ำสำเร็จ.. สิ่งที่เหวินรับรู้ได้เลยคือ กลิ่นเหม็นเน่าที่ออกมาจากภายในถ้ำ ใช่.. เหล่าโจรใจทรามพวกนั้นฝังเหล่าคนงานที่เป็นชาวบ้านทั้งเป็นในถ้ำแห่งนี้รอความตาย.. ช่างน่าเวทนาเสียยิ่งนัก แต่พวกโจรเหล่านั้นก็ยังคงลอยนวลอยู่จนถึงตอนนี้..


                          เหวินใช้เวลาพอสมควรในการจัดการร่างอันไร้วิญญาณเหล่านี้ออกจากถ้ำเพื่อฝังตามพิธีของศาสนาฯ อย่างน้อยพวกเขาก็ไม่ตายอย่างเวทนา เพราะอย่างน้อยเหวินเองก็พอจะเรียนรู็เรื่องพิธีทางพุทธศาสนาอยู่บ้าง ไม่ว่าผู้ตายจะนับถือต่างจากเขา แต่เมื่อตายแล้วทุกคนก็ย่อมเป็นเหมือนกัน เขาจึงแผ่เมตตาให้กับผู้ที่ล่วงลับไปเพื่อหวังให้พวกเขานั้นไปสู่สุคติภพ ก่อนที่จะเข้าไปจัดการข้างในถ้ำเป็นลำดับต่อไป..


                          เหมือนเหวินนั้นจะได้รับรู้เรื่องราวต่างๆในช่วงที่พวกเขาถูกฝังทั้งเป็นอยู่ในที่แห่งนี้ พวกเขาทั้งหวาดกลัว เจ็บแค้น.. และสิ้นหวัง.. สิ่งที่พวกเขาอยากจะทำหากยังมีชีวิตอยู่ก็คงจะหนีไม่พ้นเรื่องเดียว.. พวกเขาอยากแก้แค้น..!!


                           เมื่อทุกอย่างถูกจัดอย่างเข้าที่เข้าทางเรียบร้อยแล้ว.. เหวินเส้าเทียนเหนื่อยมาก แน่ล่ะ งานนี้งานหินล้วนๆ แถมยังมีงานของคนตายเข้ามาอีก.. เหนื่อยทั้งกายเหนื่อยทั้งใจ.. เขาจึงจำต้องพักผ่อนที่นี่หนึ่งคืนเอาแรงกลับคืนมา...

เปิดใช้งาน เดียวดาย เมื่อทำงานตามลำพังสำเร็จ

+3 Point เมื่อโรลเพลย์ใช้ชีวิตอย่างสันโดษ

+2 Point ทุกครั้งที่โรลเรียนรู้

-50 ความเครียดจากการอยู่คนเดียว

+2 Point จากการโรลให้เกียรติอีกฝ่าย

+15 ความศรัทธา ทุกครั้งที่โรลเผยแพร่ลัทธิหรือ โรลเกี่ยวกับศาสนา