[ค่ายโจรภูเขาฉางซิ่ง] กระโจมราชินี

กระโจมราชินี

{ ค่ายโจรภูเขาฉางซิ่ง› }

【กระโจมราชินี】

『ราชินีโจรป่า ผู้สยบบุรุษ』

ค่ายโจรภูเขาฉางซิ่ง เป็นกลุ่มโจรภูเขาที่รวมตัวกัน

มาตั้งค่ายพรรคในเขตพื้นที่ฉางจี่ เพื่อช่วยเหลือชาวบ้านที่เดือดร้อน

จากเพศภัยสงครามและการกดขี่ของขุนนางกังฉิน
และพวกเขายังจุนเจือชาวบ้านรอบ ๆ เขา ให้ความช่วยเหลือสารพัด

 จากการกดขี่ของราชสำนัก กฎหมายไม่เป็นธรรม เอื้อนายทุน เจ้าสัว เกิดโรคระบาดทั่วแผ่นดินก็ไม่แยแส ผู้ปกครองหลงระเริงในโลกีย์
แม้ราชสำนักจะทำการแจกเงินมากมาย แต่ก็ไม่สามารถปกปิด

[110] เจิ้ง เจียง (ดูข้อมูลเพิ่มเติมที่นี่)
สิ่งที่ชอบ: ศาสตราวุธและอุปกรณ์ระดับน้ำเงินขึ้นไป , สุรานมม้า , หม้อไฟแปดเซียน , สุราเลิศรสระดับม่วงขึ้นไป ,
เครื่องเพชรพลอยต่าง ๆ , วัตถุโบราณ , ลูกชิ้นหัวสิงห์
สิ่งที่เกลียด: เชื้อพระวงศ์ , สลิ่มราชวงศ์ฮั่นหัวกรวย ,
คนที่มีลักษณะนิสัยโลเล

<

Chenfeng บ้า

หลังจากที่เฉินเซียวเฟิงตัดสินใจเดินทางออกจากบ้านเกิดที่เซียงพิง เขาก็ได้เดินทางมาถึงค่ายโจรภูเขาฉางซิ่งที่เป็นที่รวมตัวจากโจรที่เกลียดราชสำนักจากทุกสารทิศ มันไม่ใช่ที่หรูหราอะไรนักเป็นเพียงกระโจมตั้งอยู่ตามจุดทั่วไปแบบลวกๆเหมือนพร้อมจะเก็บย้ายได้ทุกเมื่อเวลาถูกเจอตัว

"แล้วข้าต้องไปพบใครล่ะ?"

เฉินเซียวเฟิงถามสหายโจรที่เขาได้ช่วยชีวิตไว้และนำทางมาถึงนี้ ซึ่งเขาก็ตอบกลับมาอย่างเรียบๆว่า

"ไปถึงเจ้าก็จะรู้เอง แต่ขอเตือนไว้อย่าทำตัวเสียมารยาทกับนางล่ะ"

"นาง? ผู้นำที่นี้เป็นสตรีงั้นรึ?"

เฉินเซียวเฟิงมีท่าทีแปลกใจเพราะในยุคสมัยนี้ยากนักที่จะมีสตรีเป็นผู้นำได้ ยิ่งเป็นค่ายโจรยิ่งแล้วใหญ่แต่เขาก็ไม่คิดดูถูกนางแต่อย่างใด เพราะมารดาเขาเองก็เป็นสตรีที่สู้ชีวิตเช่นกัน

"อย่าได้ดูถูกว่านางเป็นสตรีเชียว เพราะแม้แต่บุรุษที่กล้าแกร่งสุดในค่ายยังไม่กล้าท้าทายนางเลย ฮะๆ"

สหายโจรหัวเราะเบาๆเหมือนเป็นเรื่องตลก แต่เฉินเซียวเฟิงกลับคิดว่ามันดูเกินจริงไปบ้างแม้เป็นวีรสตรีจะแข็งแกร่งเทียบเท่าบุรุษได้งั้นเหรอ

แต่สิบปากว่าไม่เท่าตาเห็น เขาต้องการตัดสินนางด้วยตัวเขาเองไม่ใช่จากที่ผู้อื่นตัดสิน

"นั่นไงนาง ผู้นำของพวกเราท่านเจิ้งเจียง"

เมื่อสหายโจรชี้ไปที่กระโจมที่ใหญ่ที่สุดในละแวกนั้น ก็พบสตรีที่มีท่าทีองอาจไม่แพ้บุรุษ ใบหน้าสวยแต่ก็ดูดุดัน ไม่มีเค้าถึงความเป็นสตรีผู้บอบบางเลยแม้แต่น้อย ทำให้เฉินเซียวเฟิงประทับใจว่าผู้นำคนนี้แม้เป็นสตรีคงไม่อ่อนแอเป็นแน่

เฉินเซียวเฟิงก้าวเท้าเดินเข้าไปหานางอย่างไม่รอช้า ก่อนจะคุกเข่าคำนับต่อหน้านางท่ามกลางกลุ่มโจรทั้งค่าย

"ข้าน้อยมีนามว่าเฉินเซียวเฟิง เป็นคนเซียงพิงครอบครัวข้าน้อยได้รับความเดือดร้อนจากโจรโผกผ้าเหลือง และราชสำนักไม่เคยเหลียวแลทำให้ข้าน้อยได้แต่โกรธแค้นโดยที่ไม่รู้จะทำเช่นไร แต่ข้าน้อยได้ยินข่าวลือมากมายว่าท่านเป็นผู้นำกองโจรคุณธรรม ปล้นราชสำนัก เพื่อช่วยเหลือผู้ยากไร้ จึงหวังเข้าร่วมเป็นส่วนหนึ่งในกองกำลังของท่าน"

น้ำเสียงของเฉินเซียวเฟิงเต็มไปด้วยความดุดันและมั่นคง สายตาจดจ้องมาที่เจิ้งเจียงด้วยความมั่นใจอย่างเปี่ยมล้น

"ถ้าท่านเป็นตามดั่งข่าวลือที่ว่า ข้าน้อยเฉินเซียวเฟิงสาบานจะรับใช้ท่านด้วยชีวิตแม้บุกน้ำลุยไฟก็ไม่หวั่น แต่ถ้าท่านเกิดหลงมัวเมาในอำนาจจนใช้มันในทางที่ผิด ถึงยามนั้นข้าน้อยจะถือว่าท่านเป็นศัตรู!"

น้ำเสียงตะโกนก้องดังไปทั่วค่ายให้ทุกคนได้ยิน ท่าทางของเขาดูจริงจังไม่มีความหวั่นเกรงต่อสิ่งที่พูดไปเลยแม้แต่น้อยเพราะนี้คือการเตรียมใจของเขา

และนี้คือจุดเริ่มต้นในฐานะโจรคุณธรรมของเฉินเซียวเฟิง

[ภารกิจลับ] ควบรวมค่ายไท่หาง

[110] เจิ้ง เจียง (ดูข้อมูลเพิ่มเติมที่นี่)

::.คำอธิบายเควส.::

- คำในวงเล็บ อาทิ (พ่อหนุ่ม/สาวน้อย) เลือกคำใดคำหนึ่งมาใช้ ให้เข้ากับคุณ -

- [...] สีน้ำเงิน คือ โรลคำพูดเฉพาะคนมีลักษณะนิสัยตามที่ระบุ -

.: เงื่อนไขเควส:.

- ต้องมีความสัมพันธ์กับเจิ้งเจียง สถานะหัวใจ 10 ดวง -

- โจรสมาชิกในค่ายฉางซิ่ง หรือ สหายสนิทเจ๊สามารถทำได้ (หากคนอื่นมาทำจะกลายเป็นโจรทันที) -

- หากมีคนทำภารกิจลับของจางหนิวเจียวแล้ว ภารกิจนี้จะปิดทันที -

- หรือ หากมีคนที่มีความทะเยอทะยานและปณิธานอุดมการณ์ที่ดีพอจนเจ๊ยอมรับมาขอแต่งงาน เจ๊ก็พร้อมวางมือไปช่วยท่าน -

- ทำได้ 1 คน เท่านั้น -

.: ระยะเวลาเควส :.

- เควสนี้จะปิดตัวอัตโนมัติใน ปีค.ศ.190 เพื่อรออัปเดทเป็นจางเหยียนที่รับช่วงต่อผู้นำไท่หาง -

.: โรลเพลย์เปิด :.

       - เขียนโรลอิสระมาที่นี่ตามอิสระ -

       - เขียนโรลอิสระมารายงานตัวพบผู้นำกลุ่มเจิ้งเจียง -

       @คุณ

       "อ่า เจ้ามาแล้วงั้นเหรอ หลายวันนี้ข้าได้ยินว่าเจ้าขยันไม่เบาเลยนะ" เจิ้งเจียงคลี่รอยยิ้มกล่าวชมอีกฝ่าย ก่อนลุกขึ้นจากบัลลังก์โจร "พวกเจ้าออกไปก่อน" เธอหันไปสั่งบ่าวไพร่ทาสในกระโจม

       @คุณ

       "เจ้าเป็นยังไงบ้างกับวิถีชีวิตอย่างพวกเรา เริ่มคุ้นชินบ้างหรือยัง" เจิ้งเจียงกล่าวถามอีกฝ่ายข้ามเวลาในขณะทาสกำลังเดินออกไป

      เธอเดินไปหยุดที่โต๊ะแผนที่ "ภารกิจที่ข้าจะมอบให้เจ้าเจ้าต้องจำไว้ เก็บเป็นความลับให้ดี"

       @คุณ

       "อืม...เจ้าดูแผนนี้สิ ภาคเหนือเป็นชัยภูมิที่นับว่าพอจะคุ้มครองเราจากราชสำนักได้หากสามารถรวมภาคเหนือ อีกทั้งมีแม่น้ำหวงเหอ (ฮวงโห) ขวางกั้นทำให้การเดินทัพขึ้นเหนือมีเพียงช่องแคบเหอตงที่เดียว" เจิ้งเจียงกล่าวก่อนชี้บนแผนที่ให้อีกฝ่ายดู

       @คุณ

       "แต่หลังจากราชสำนักและพวกสลิ่มปราบปรามโจรโพกผ้าเหลืองสิ้น ตามที่น้องสาวข้าคำนวณไว้หากราชสำนักเปิดหาขุนพลอาสาปราบโจรเช่นนี้เรื่อย ๆ หลังจากนั้นคงมีขุนศึกมากมายมีกำลังของตัวเอง ถึงเวลานั้นแผ่นดินจะวุ่นวายกว่าเดิม..." เจิ้งเจียงอธิบายให้อีกฝ่ายฟังตามที่น้องสาวบุญธรรมได้วิเคราะห์ให้ฟังตามลำพัง ด้วยเรี่ยวแรงของเธอตอนนี้แม้จะมีคนมาเข้าร่วมมากอยู่ แต่ก็เป็นชาวบ้าน อีกทั้งตอนนั้นกลุ่มไท่หางคงตัดขาดพันธมิตร พวกเขาเองก็มีความทะเยอทะยานไม่น้อย ตอนนั้นแผ่นดินคงแตกเป็นเสี่ยง ๆ  "ที่สำคัญคือปวงประชานี่แหละจะลำบากในตอนนั้น"

       @คุณ

      "เจ้าคงรู้สึกใช่ไหม กลุ่มไท่หางแม้จะทำสนธิสัญญาพันธมิตรกับเราเพราะโจรโพกผ้าเหลืองมีอิทธิพลทั่วแถบนี้ แต่หลังจากพวกนัั้นโดนปราบข้าค่อนข้างแน่ใจว่าจางหนิวเจียวหรือไม่ก็จางเหยียนที่ถูกวางตัวสืบทอดคงต้องการความทะเยอทะยานไม่ต่างขุนศึกคนอื่น ๆ ที่เสแสร้งในตอนนี้มากมาย..."

       @คุณ

       "เวลานี้พวกสลิ่มยังไม่สนใจเรา เป็นช่วงที่ดีที่เราจะค่อย ๆ ผนวกรวมกลุ่มโจรในภาคเหนือ ภารกิจลับนี้ข้าอยากให้เจ้าตีสนิทกับกลุ่มไท่หางค่อย ๆ สร้างความสัมพันธ์จนดึงตัวพวกเขามาข้างเราทีละคน" เจิ้งเจียงกล่าวแผนการอย่างรอบคอบและระมัดระวัง "จำไว้อย่าให้แผนนี้หลุดไปเด็ดขาด เจ้าได้คนของเขาแล้ว ก็ให้พวกเขาอยู่ในค่ายไท่หางไปก่อนจนกว่าเราจะควบรวมสองค่ายได้สำเร็จ"

       @คุณ

       "ส่วนจางหนิวเจียว หากเป็นไปได้ถ้าเจ้าเกลี้ยมกล่อมเขาได้ก็นับว่าดี จะได้ไม่เสียเลือดเสียเนื้อโจรเช่นเดียวกัน" เจิ้งเจียงกล่าวแนะนำอีกฝ่ายอย่างถอนหายใจ ก่อนจะเงยหน้าขึ้น "แต่หากจวนตัวจริง ๆ ถ้าเขาดื้อรั้นเจ้าท้าประลองกับเขาตัวต่อตัว การเดิมพันด้วยชีวิตจะเป็นศักดิ์ศรีโจร "

       @คุณ

       "เจ้าระวังตัวด้วยนะ งานนี้เสี่ยงนัก แต่หากสำเร็จเราคงก้าวสู่ค่ายโจรที่มีประสิทธิภาพมากขึ้น" เจิ้งเจียงกล่าวบอกอีกฝ่าย แม้ทหารจะน้อยแต่เธอจะใช้หุบเขานี้ให้ที่หลบภัยชาวบ้านที่ต้องการเร้นกาย

       @คุณ

       "โชคดี ข้าจะคอยความสำเร็จของเจ้า" เจิ้งเจียงกล่าวส่งอีกฝ่าย ก่อนเธอเดินกลับไปนั่งบนบัลลังก์

       @คุณ

       - เขียนโรลอิสระจบ -

     - จะได้รับรางวัล เมื่อโรลเพลย์จบ -

รางวัลเควส: ได้รับ  +80 ตำลึงทอง , +3,000 ตำลึงเงิน , 10,000 อีแปะ , +60 EXP , เกราะฉางไป๋ 1 ชุด ,

ได้รับสถานะเจิ้งเจียงเปลี่ยนเป็น ครอบครัว หากท่านประสงค์เป็นลูกบุญธรรม หรือ สหายร่วมเป็นร่วมตาย สำหรับสหายโจร ,

ได้รับความสัมพันธ์กับลู่เจียง +50 แต้ม

{ หากคุณสำเร็จภารกิจลับนี้ ท่านจะได้รับแต่งตั้งจากเจ๊เป็น หัวหน้าโจร(ตั้งชื่อกลุ่ม) ภายใต้สังกัดเจิ้งเจียง }

คุณสมบัติหัวหน้าโจรมีสังกัด

- จัดการธุรกิจทุกอย่างของเมืองที่คุณครอบครอง เหมือนเจ้าเมือง

- มีเพียงเจิ้งเจียงที่จะไม่ได้เข้าสภาท่าน แต่เจ๊จะให้น้องสาวลู่เจียงไปช่วยท่าน

- ท่านจะได้รับการสนับสนุนด้านเสบียงอาหารทุก ๆ เดือน เดือนละ 30,000 หาบ

- ท่านต้องจ่ายส่วยให้ราชินีโจร 20% ของทุกเดือน

- ท่านจะได้รับการสนับสนุนด้านกำลังพลจากเจิ้งเจียงเวลามีการศึก ทหารม้า 5,000 นาย และ ยามป้องกันเจิ้งเจียงจะออกจากหุบเขาไปช่วยท่านป้องกันเมือง

- มีบารมีรองจากเจิ้งเจียงในหมู่โจรแห่งแดนเหนือ หากท่านไม่คิดแยกตัว

- ท่านจะเป็นตัวแทนเจิ้งเจียงดำเนินการในฐานะขยายดินแดน

- เมื่อรวมแผ่นดินได้ ท่านจะได้รับสิทธิ์เลือกว่าจะรวบรวมคนสนับสนุนเจิ้งเจียงเป็นหวงตี้หญิง

ด้วยหลังแผ่นดินสงบเจิ้งเจียงได้มีแผนจะออกจากกองทัพและให้คุณเป็นผู้นำ

Chenfeng บ้า

เฉินเซียวเฟิงได้เดินกลับเข้ามาในกระโจมเพื่อพบเจิ้งเจียงอีกครั้ง แม้ว่าจะพบเห็นนางหลายครั้งแล้วก็ตามแต่ความองอาจ น่าเกรงขามของนางดูไม่ได้ลดลงในสายตาเขาไปเลย

"มีธุระอะไร? เจ้า.. เฉินเฟิงสินะ"


เจิ้งเจียงมองเฉินเซียวเฟิงด้วยหางตา เธอจำบุรุษตรงหน้าได้เพราะการเปิดตัวที่ไม่ธรรมดาของเขา

"ข้าน้อยเฉินเซียวเฟิงมีเรื่องร้องขอ ไม่ทราบว่าท่านหัวหน้ายินดีรับฟังรึไม่"



เฉินเซียวเฟิงคุกเข่าคำนับด้วยความเคารพ ก่อนเจิ้งเจียงจะพยักหน้ารับฟัง


"ลองพูดมาสิ แล้วไม่ต้องมีพิธีการอะไรมากหรอกพวกเราเป็นโจรไม่ใช่ทหาร ไม่จำเป็นต้องเคร่งมารยาทนัก"


เจิ้งเจียงพูดอย่างเป็นกันเองทำให้เฉินเซียวเฟิงสบายใจขึ้นเยอะ เพราะตนก็ไม่ถูกกับการทำตัวเป็นทางการเท่าไหร่นัก


"เช่นนั้นข้าน้อยขอพูดเลยแล้วกัน วันนี้ข้าน้อยได้ลองเดินตรวจตราในค่ายพบว่ามีหลายคนที่ไม่มีแรงจูงใจทำงาน บางคนก็ท่าทางอมทุกข์ไม่มีความสุขเลย ข้าจึงหวังแก้ปัญหาเรื่องนี้ด้วยการจัดงานเลี้ยงสังสรรค์ในค่ายเพื่อเพิ่มขวัญกำลังใจให้พวกเรา"


เฉินเซียวเฟิงพูดตรงไปตรงมาจนเจิ้งเจียงเก็บมาคิดอย่างจริงจัง ก่อนจะส่ายหน้าเบาๆ


"เรื่องนี้ข้าก็พอรู้อยู่ และถ้าเป็นไปได้ก็อยากทำตามที่เจ้าว่าแต่ในยามนี้พวกเราไม่ได้มีกำลังทรัพย์อะไรนัก เพราะต้องคอยแบ่งเงินแจกจ่ายให้ชาวบ้านที่ยากไร้และส่วนหนึ่งต้องคอยเลี้ยงดูคนในค่ายโจรนับพัน ถ้าจัดงานเลี้ยงขึ้นมาในยามนี้อีกเกรงกว่าคลังสมบัติเราคงว่างเปล่าเป็นแน่"


เจิ้งเจียงเองก็ตอบตามตรงกลับมา ถ้าเป็นไปได้เธอก็อยากให้คนของเธออยู่ดีกินดีอยู่แล้วแต่ด้วยข้อจำกัดหลายๆอย่างทำให้เธอไม่มีทางเลือกนัก


"ถ้าข้าน้อยบอกว่าจะเป็นคนออกค่าใช้จ่ายทั้งหมดเองล่ะ ท่านจะว่ายังไง?"


คำพูดเฉินเซียวเฟิงทำให้เจิ้งเจียงชะงักไป และหันมาตั้งใจฟัง


"เจ้ามีทรัพย์สินมากมายขนาดนั้นเชียว?"


เจิ้งเจียงถามกลับไป เพราะส่วนมากคนที่มาร่วมค่ายโจรคือผู้ที่เดือดร้อนจนไม่มีอันจะกินทั้งนั้นเธอจึงไม่อยากเชื่อว่าเฉินเซียวเฟิงมีปัญญาจ่ายค่าอาหารให้คนนับพัน


"ข้าน้อยพอจะมีเงินเก็บอยู่บ้าง และไม่เสียดายเลยถ้ามันช่วยให้ผู้คนในค่ายนี้มีความสุข"


คำตอบของเฉินเซียวเฟิงสร้างความประหลาดใจให้เจิ้งเจียงมาก ก่อนเธอจะหัวเราะออกมาดังๆ


"ฮะๆ ดี! ในเมื่อเจ้าพูดถึงขนาดนั้นข้าก็อนุญาติเฉินเฟิง หวังว่างานเลี้ยงที่เจ้าจะจัดคงจะไม่น่าเบื่อหรอกนะ"


เจิ้งเจียงยิ้มยินดีขณะมองเฉินเซียวเฟิงอย่างคาดหวัง


"ขอบคุณมากขอรับ ข้าน้อยจะไม่ทำให้ท่านผิดหวังแน่"


เฉินเซียวเฟิงคำนับบอกลาก่อนจะออกจากกระโจมไปและไปขอยืมคนและเกวียนไปที่ เมืองไท่หยวน

Chenfeng บ้า

เฉินเซียวเฟิงก้าวเดินเข้ามาในกระโจมก็พบว่าเจิ้งเจียงรอเขาอยู่แล้ว จึงยกมือคารวะแสดงความเคารพ


"ข้าน้อยเฉินเซียวเฟิงมารายงานตัวแล้วขอรับ"


"เจ้ามาแล้วงั้นเหรอ.. ได้ยินว่าช่วงนี้เจ้าสร้างผลงานไว้มากมายข้าจึงคิดว่าควรมีอะไรตอบแทนเจ้าสักหน่อย.. เจ้าอยากได้ผู้ติดตามบ้างไหมล่ะ?"


เจิ้งเจียงหันมาถามเฉินเซียวเฟิงซึ่งเขาก็ไม่ได้มีท่าทีอะไรเป็นพิเศษกับเรื่องนี้


"ถ้าหัวหน้าเจิ้งเจียงมอบให้ข้าน้อยก็ยินดีรับผู้ติดตามขอรับ และสัญญาว่าจะดูแลเขาให้ดีที่สุด"


เฉินฟิงตอบไปตามตรงทำให้เจิ้งเจียงยิ้มอย่างพึงพอใจ


"ดี! เจ้าได้ยินแล้วใช่ไหม เข้ามาสิ"


เจิ้งเจียงเรียกคนที่อยู่ด้านนอกเข้ามา เมื่อเฉินเซียวเฟิงเห็นว่าเป็นใครก็แสดงความตกใจอย่างเห็นได้ชัด


"เป็นเจ้าเองงั้นเหรออู่เว่ย?"


เฉินเซียวเฟิงถามด้วยความแปลกใจ เพราะผู้ติดตามเขากลับเป็นสหายสนิทเขาเอง


"ฮะๆ ใช่แล้วข้าเอง ตกใจรึเปล่าล่ะ"


อู่เว่ยหัวเราะเบาๆเพราะเขาอยากเห็นท่าทีตกใจของเพื่อนสนิทตนแบบนี้มานานแล้ว


"แต่เจ้าอยู่ฝ่ายข่าวกรองนี้นา.. มาติดตามข้าแบบนี้จะไม่เป็นไรงั้นรึ?"


เฉินเซียวเฟิงถามกลับ เพราะอู่เว่ยเป็นสายสืบที่เก่งเป็นอันดับต้นๆของค่ายเลยเลยกลัวจะส่งผลกระทบอะไรกับค่ายรึเปล่า


"เรื่องนั้นไม่ต้องห่วงหรอกเฉินเฟิง อู่เว่ยนะฝึกคนอื่นให้มาทำหน้าที่ตัวเองไว้เยอะแล้วตอนนี้ขาดเขาสักคนก็ไม่ส่งผลอะไรนักหรอก แถมเขามีความรู้และข้อมูลมากมายในแถบนี้ ทั้งยังเชี่ยวชาญในการพูดคุยเจรจา จะต้องทำประโยชน์ให้เจ้าได้มากว่าการเป็นเพียงสายข่าวแน่"


เจิ้งเจียงช่วยพูดอธิบายแทน ทำให้เฉินเซียวเฟิงพยักหน้าเข้าใจ


"เข้าใจแล้ว ถ้าเช่นนั้นข้าก็ไม่มีเหตุผลต้องปฏิเสธ ฝากตัวด้วยล่ะอู่เว่ย"


เฉินเซียวเฟิงยื่นมือต้อนรับอู่เว่ยอย่างเต็มใจ


"แน่นอนคู่หู จากนี้ข้าจะช่วยเหลือเจ้าให้สุดความสามารถเองแต่เจ้าก็ควรตอบแทนข้าให้สมน้ำสมเนื้อหน่อยนะ ฮะๆ"


อู่เว่ยยื่นจับมืออย่างยินดีเช่นกัน ก่อนทั้งคู่จะหัวเราะออกมาเบาๆ


"เอาล่ะๆ ขอโทษที่ขัดมิตรภาพระหว่างลูกผู้ชายนะ แต่ลู่เจิ้งเหมือนจะมีงานให้เจ้าทำเสร็จธุระแล้วลองไปหานางดูล่ะ"


เจิ้งเจียงพูดขัดทำให้เฉินเซียวเฟิงกลับมาสนใจกับงานอีกครั้ง


"ขอรับหัวหน้าเจิ้งเจียง เช่นนั้นข้าน้อยขอตัวก่อน"


ทั้งสองยกมือคารวะแล้วขอตัวลา ก่อนจะมุ่งหน้าไปที่ กระโจมลู่เจิ้ง

Chenfeng บ้า

เฉินเซียวเฟิงกับอู่เว่ยได้เดินทางมาถึงที่นี้ตามคำเชิญของลู่เจิ้งก่อนจะพบว่าเจิ้งเจียงหัวหน้าพวกเขารอคอยอยู่แล้ว

"มาแล้วเหรอเฉินเฟิง ได้ยินจากลู่เจิ้งแล้วว่าเจ้ารับงานจากพ่อค้าหวังมาใช่ไหม?"


เจิ้งเจียงเริ่มต้นด้วยคำถาม ถึงเฉินเซียวเฟิงจะสงสัยว่าถามไปทำไมแต่ก็เลือกตอบตามจริงออกไป


"ใช่แล้วขอรับ ข้ารับงานขนแร่มาส่งจริงๆแต่ไม่ได้เผยพิรุธว่าเป็นคนของค่ายโจรแน่นอนขอรับ"


เฉินเซียวเฟิงกล่าวตอบกลับไปเพราะคิดว่าเจิ้งเจียงเรียกตนมาตำหนิเรื่องนี้


"ฮะๆ ข้าไม่ได้คิดว่าเจ้าเรื่องนั้นหรอกเฉินเฟิง.. แต่ข้ามีงานให้เจ้าทำต่างหากจากสายข่าวของลู่เจิ้งเหมือนขุนนางที่ชื่อต่งจั่วกำลังหาคนทำงานลับๆให้เขา ซึ่งข้าได้ยินชื่อเสียงขุนนางคนนี้มาไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ดังนั้นข้าคิดว่างานลับๆของมันก็คงไม่ใช่เรื่องดีเช่นกัน ข้าจึงอยากให้เจ้าไปสืบเรื่องของต่งจั่วมาโดยผ่านพ่อค้าหวังที่เจ้ารู้จักนั่นแหละ"


เจิ้งเจียงเริ่มอธิบายงานจนเฉินเซียวเฟิงพยักหน้าเข้าใจ ถ้าเขาเป็นขุนนางชั่วจริงก็ควรได้รับผลกรรมที่เขาทำไว้และตัวเขานี้แหละจะเป็นผลกรรมมันเอง


"เข้าใจแล้วท่านเจิ้งเจียง ข้าน้อยจะพยายามสุดความสามารถ"


เฉินเซียวเฟิงคารวะแสดงความเคารพก่อนจะเตรียมออกไปเริ่มงาน


"เดี่ยวก่อนเฉินเฟิง.. ครั้งนี้คนที่เจ้ายุ่งด้วยอันตรายกว่าพวกที่ผ่านๆมานักดังนั้นถ้าเห็นท่าไม่ดีข้าอนุญาติให้เจ้าถอนตัวได้ทุกเมื่อเข้าใจไหม"


เจิ้งเจียงกล่าวด้วยความเป็นห่วงนิดๆ เพราะรู้ว่าชายตรงหน้าตนชอบทำอะไรเกินตัวตลอด


"ไม่ต้องห่วงท่านเจิ้งเจียง ข้าเคยทำให้ท่านผิดหวังรึ?"


เฉินเซียวเฟิงหันไปกล่าวยิ้มอย่างมั่นใจจนเจิ้งเจียงลดความห่วงได้บ้าง ก่อนที่พวกเขาจะออกกระโจมไป


"ท่าทางจะเป็นงานเสี่ยงน่าดูนะเนี่ย"


อู่เว่ยบ่นด้วยความกลัวนิดๆเพราะชื่อเสียงด้านความโหดเหี้ยมของต่งจั่วเป็นที่รู้กันดี


"ถ้าเจ้ากลัวจะรออยู่นี้ก็ได้นะ"


"พูดบ้าอะไรล่ะ ข้าสัญญาแล้วว่าจะช่วยเหลือเจ้าต่อให้อันตรายแค่ไหนข้าอู่เว่ยคนนี้ก็พร้อมลุยนา"


อู่เว่ยพูดด้วยความมั่นใจจนเฉินเซียวเฟิงหัวเราะออกมาเบาๆให้กับสหายสนิทตนคนนี้


"งั้นไปกันเถอะ ก่อนหน้านั้นแวะไปหาเจิ้งหลันก่อนข้ามีของฝากให้นางเหมือนกัน"


เฉินเซียวเฟิงกล่าวบอกก่อนที่ทั้งสองจะมุ่งหน้าไปที่ เมืองอันอี้

[ใช้นิสัยจริงใจ +15 ความสัมพันธ์ขุนนางในสภา]

Chenfeng บ้า

เมื่อกลับมาถึงค่ายเฉินเฟิงก็รีบตรงกลับมาที่กระโจมเพื่อรายงานความคืบหน้ากับเจิ้งเจียงทันที



"ยินดีต้อนรับกลับเฉินเฟิง หวังว่าเจ้าจะมีข่าวดีมาบอกใช่ไหม?"


เจิ้งเจียงหันกลับมามองด้วยสายตาคาดหวัง


"ก็ไม่เชิงขอรับ ข้าสามารถเข้าถึงตัวต่งจั่วได้แล้วแต่เขายังไม่เชื่อใจข้าเท่าไหร่จึงได้มอบบททดสอบมาโดยการไปก่อกวนโรงเตี้ยมว่านหลัวเฟิง เพื่อจะได้หาข้ออ้างในการปิดกิจการโรงเตี้ยมแห่งนั้นได้ น่าเสียดายที่นั่นมียอดยุทธ์นับสิบคนไม่ธรรมดา ตัวข้าได้แต่ยอมรับว่าคงไม่สามารถจัดการทั้งหมดด้วยตัวคนเดียวได้ขอรับ"


เฉินเซียวเฟิงกล่าวตรงไปตรงมาอย่างไม่กลัวเสียหน้า เขาไม่คิดประมาทศัตรูและไม่ประเมิณตัวเองสูงเกินไป


"ดังนั้นข้าจึงมีเรื่องมาขอร้องท่านเจิ้ง อยากได้ยอดฝีมือไปสัก 2 - 3 คนเพื่อช่วยเหลือในภารกิจครั้งนี้ขอรับ"


เขาเลือกจะร้องขอเจิ้งเจียงด้วยความจำเป็น ภารกิจครั้งนี้ถ้าผิดพลาดอาจถึงชีวิตได้ ตัวเขานั้นไม่เสียดายหรอกแต่สหายสนิทเช่นอู่เว่ยจะโดนลูกหลงไปได้ดังนั้นเขาจึงอยากลดความเสี่ยงให้มากที่สุด และตั้งความหวังว่าหัวหน้าจะช่วยเหลือในครั้งนี้ได้

Chenfeng บ้า

เจิ้งเจียงนิ่งรับฟังไปชั่วครู่ นางไม่ได้กล่าวว่าอะไรเฉินเฟิงแต่รู้สึกยินดีมากว่าที่เขาไม่ฝืนตัวเองเกินไปและหวังพึ่งพวกเธอบ้าง



"ข้าก็นึกว่าเจ้าจะขอเรื่องใหญ่อะไร ถ้าต้องการคนล่ะก็ค่ายเรามีคนพร้อมเสมอยิ่งตอนนี้อยู่ในช่วงเตรียมตัวเลยมีพวกว่างงาน ขี้เกียจกันเยอะ ถือโอกาสนี้ให้พวกมันได้ทำงานบ้างก็ดี"


เจิ้งเจียงตอบรับคำขอเฉินเฟิงอย่างง่ายดาย นั่นเพราะเธอไว้ใจคนตรงหน้าว่าจะใช้สิ่งที่ได้ให้ดีที่สุดเป็นแน่


"ขอบคุณขอรับ หัวหน้าเจิ้ง"


เฉินเฟิงก็ยิ้มยินดีคุกเข่าคารวะอย่างพอใจ เพราะนี้จะทำให้งานเขาง่ายขึ้นมาก


"ไม่ต้องขอบคุณหรอก เทียบกับที่เจ้าต้องเอาตัวเข้าเสี่ยงนี้แค่เรื่องเล็กน้อย อืม ถ้าให้เตรียมตอนนี้ข้าว่าคงหาให้ได้สัก 30 คนพอรึเปล่า?"


เจิ้งเจียงแสดงความใจกว้างมอบคนให้เฉินเฟิงดูแลทันที ทำให้เฉินเฟิงตกใจเล็กน้อย


"ไม่ต้องถึงขนาดนั้นก็ได้หัวหน้าเจิ้ง ขอเพียงสัก 10 คนก็พอ"


เฉินเฟิงตอบอย่างเกรงใจ เพราะจำนวนคนมันเยอะเกินไปหน่อยจนดูเป็นกลุ่มใหญ่ดูสะดุดตาแทน


"ฮะๆ ไม่ต้องเกรงใจหรอกนา ถือเป็นโอกาสดีที่เจ้าจะได้ฝึกความเป็นผู้นำกลุ่มด้วยเลย"


เจิ้งเจียงหัวเราะเบาๆและพูดเป็นนัยๆว่าเธอกำลังเตรียมความพร้อมให้เฉินเฟิง ให้ขึ้นในตำแหน่งที่สูงกว่านี้


"เข้าใจแล้วขอรับ ข้าน้อยจะพยายามให้สุดความสามารถ"


เฉินเฟิงที่เห็นว่าคงไม่อาจปฏิเสธได้ จึงยอมรับอย่างถ่อมตนและซาบซึ้งน้ำใจที่หัวหน้าเจิ้งมอบให้เขามาก


จากนั้นเฉินเฟิงก็ได้มีโอกาสไปคัดคนเข้าร่วมกลุ่ม โดยที่เขาเลือกคนที่ดูแข็งแรง รึมีประวัติอาชญากรรมด้านความรุนแรงมาร่วม เพราะอย่างน้อยพวกนี้น่าจะมีความสามารถพอถ่วงเวลาพวกจอมยุทธพวกนั้นได้บ้าง ซึ่งพวกโจรที่เข้าร่วมกับเฉินเฟิงก็ไม่ได้มีท่าทีต่อต้านอะไรนักคงเพราะสิ่งที่เฉินเฟิงทำให้กับค่ายโจรทำให้พวกเขานับถือกัน


"ยินดีที่ได้รู้จัก คิดว่าทุกคนคงรู้จักข้าดีอยู่แล้วเพราะงั้นคงไม่ต้องแนะนำตัวอะไรมาก ในภารกิจนี้ข้าจะมาเป็นหัวหน้าชั่วคราวของพวกเจ้า ไม่จำเป็นต้องเคารพ รึให้เกียรติข้าก็ได้แต่ขอให้ฟังคำสั่งอย่างเคร่งครัด มิเช่นนั้นข้าจะลงโทษมันผู้นั้นอย่างหนักเพื่อเป็นเยี่ยงอย่าง"


เฉินเซียวเฟิงพูดอย่างดุดันและองอาจ เพื่อหวังข่มขู่ให้คนของเขาเชื่อฟัง ต่างจากตอนเป็นหัวหน้านำขบวนเสบียงเพราะพวกนั้นเป็นทหารที่ถูกฝึกวินัยมา ครั้งนี้เขาต้องนำพวกกลุ่มโจรที่ไม่อาจคาดเดาว่าจะทำอะไรลับหลังรึเปล่า จึงจำเป็นต้องเข้มงวดเพื่อให้อยู่ในขอบเขตที่ควรกระทำ


"และคนนี้คืออู่เว่ยเป็นสหายสนิทข้า จะรับตำแหน่งรองหัวหน้ากลุ่มและเป็นที่ปรึกษาด้วย คำพูดของเขาก็เหมือนคำพูดของข้าถ้าพวกเจ้าไม่เชื่อฟังนับมีโทษสถานเดียวกัน ถ้าเข้าใจแล้วจากนี้อู่เว่ยจะอธิบายแผนการให้ฟังเพิ่มเติม"


เขาแนะนำสหายก่อนค่อยเริ่มอธิบายแผน นั่นเพราะอู่เว่ยแม้เป็นคนฉลาดแต่ไม่มีบุคลิกความเป็นผู้นำเท่าไหร่นักถ้าให้เขาอธิบายเลยคงไม่มีผู้คนทำตามเท่าไหร่นัก เขาจึงต้องออกคำสั่งกันไว้ก่อนเพื่อให้อู่เว่ยทำงานของตัวเองได้ง่ายขึ้น


"ยินดีที่ได้รู้จักพี่น้องทุกคน ก็จะอธิบายแผนแบบง่ายๆเพื่อไม่ให้เสียเวลา เนื่องจากครั้งนี้เราจะไปเป็นกลุ่มใหญ่จะทำให้สะดุดตาได้ดังนั้นเราจะปลอมตัวเป็นกลุ่มพ่อค้าที่นำสินค้าไปขายต่างเมือง พวกเจ้าจะรับบทเป็นคนคุ้มกันสินค้าส่วนข้ากับเฉินเฟิงจะรับบทเป็นพ่อค้ามือใหม่ระหว่างเดินทางไปที่เมืองหลงซีแล้วเริ่มทำภารกิจที่นั่น"


อู่เว่ยเริ่มอธิบายแผนการ ด้วยความที่เขาเคยเป็นพ่อค้าเก่าจึงมั่นใจในการปลอมตัวครั้งนี้พอสมควร ไม่ว่าจะใบอนุญาติรึบัตรผ่านเขาสามารถปลอมมันขึ้นมาได้รึใช้วิธีติดสินบนเพื่อผ่านไป


"เอาล่ะ ถ้าเข้าใจแล้วข้าให้เวลาเตรียมตัวครึ่งชั่วยามไปจัดเตรียมข้าวของให้เรียบร้อยและสวมชุดใหม่พวกนี้ซะ เราจะได้เริ่มออกเดินทางทันที"


เฉินเฟิงเมื่อเห็นทุกคนเข้าใจแผนแล้ว ก็เริ่มปล่อยให้เตรียมตัวกันให้พร้อมสำหรับเดินทางไกล


หลังผ่านไปครึ่งชั่วยาม ขบวนพ่อค้าปลอมๆก็เสร็จแล้วก่อนที่พวกเขาจะเริ่มออกเดินทางโดยตรงไปที่เมืองหลงซี แต่ก่อนหน้านั้นเขาต้องผ่าน ด่านตงกวน ก่อน