แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Jinying เมื่อ 2021-12-16 16:44
❀ เดินทางกลับร่วมงานขึ้นบ้านใหม่ ❀ท่าเรือลี่หยางถึงเมืองลั่วหยาง
. .
หลังเที่ยวเล่นยังเขาหลิงซานช่วงหนึ่งทั้งหมดก็พากันเดินทางกลับหลังจากอากาศเริ่มหนาวเย็นจากหิมะที่เริ่มปกคลุมโดยรอบ ไหนจะวันขึ้นบ้านใหม่ของสหายแซ่ซุนก็ใกล้เข้ามาทุกทีในยามนี้ที่ท่าเรือลี่หยางทั้งหมดจึงพากันหยิบผ้าคลุมมาพาดลงลาดไหล่คุลมตัวแต่ละคนเอาไว้เตรียมพร้อมก่อนจะเดินทางขึ้นเรือโดยสารเพื่อเดินทางสู่ลั่วหยาง
ระหว่างที่จิ้นอิ๋งกำลังจ่ายค่าเรือไปยังท่าเรือไคว่กู่เจินของเมืองลั่วหยางให้แก่ผู้ติดตามรวมถึงจ่ายให้แก่กัวเจียไปด้วยอย่างเต็มใจนั้น ดรุณีน้อยก็ได้เอ่ยชวนไปงานด้วยกันขึ้นมาถึงเรื่องงานขึ้นบ้านใหม่ของสหายไปด้วย
“ วันที่ 17 ที่จะถึงนี้มีงานขึ้นบ้านใหม่ของแม่นางซุนที่เมืองอันติง อาเจียไปร่วมงานด้วยกันหรือไม่เจ้าคะ.. ค่อยให้คำตอบยามถึงเมืองลั่วหยางแล้วก็ได้นะเจ้าคะ ” เสียงหวานเอ่ยถามขึนมาอย่างไม่เร่งร้อนพร้อมกับที่เลื่อนมือช่วยจัดผ้าคลุมให้แก่บุรุษตรงหน้าไปด้วยอย่างใส่ใจ เรียกรอยยิ้มให้ประดับรับยังดวงหน้าคมของกัวเจียขึ้นมาก่อนเลื่อนมือจับหาพลันจูงให้เดินตามขึ้นมาบนเรือด้วยกันหลังเห็นว่าจัดการค่าโดยสารเรียบร้อยแล้ว
“ แม่นางซุนงั้นหรือ? ..เมืองอันติงสินะ เจ้าไปรู้จักนางได้อย่างไร ” บุรุษแซ่กัวเอ่ยถามอย่างใคร่รู้ขึ้นมาระหว่างพากันนั่งบนที่นั่งบนเรือข้ามฟากให้คนเรือค่อยคอยพายออกสู่แม่น้ำที่ทอดยาวลงไปยังเขตกวนจง
“ แม่นางผู้นั้นมีนามว่าเฟินเยว่แซ่ซุนน่ะเจ้าค่ะ รู้จักกันวันที่ข้าไปทำบ๊วยดองที่กระท่อมอาเจียน่ะเจ้าค่ะ วันนั้นคนที่ช่วยข้าขนบ๊วยขึ้นม้ามาให้ก็ได้แม่นางซูนคอยช่วย ” น้ำเสียงที่เอ่ยถึงนั้นฉายแววความชื่นชมหลายส่วน “ วันนั้นข้าเลยชวนนางไปร่วมงานสวมหน้ากากของเถ้าแก่หลิวด้วย งานขึ้นบ้านใหม่นางเลยมาชวนข้าไปร่วมงานด้วย เห็นว่าชวนสหายไปด้วยได้ข้าเลย.. อยากชวนอาเจียไปร่วมงานด้วยกันน่ะเจ้าค่ะ ”
“ อืม ” กัวเจียขานรับทั้งรอยยิ้มไว้แค่นั้นก่อนจะนั่งกุมมือจิ้นอิ๋งไปตลอดทาง แม้จะรู้สึกกระดากอายอยู่บ้างแต่ดรุณีน้อยก็ไม่ได้ผละมืออกแต่อย่างใด ความอบอุ่นจากฝ่ามือที่กุมประสานทำให้ทั้งคู่แทบคลายหนาวกันได้ส่วนหนึ่ง ก่อนผ่านไปครู่หนึ่งกัวเจียพลันขับมือของเด็กสาวขึ้นมาพินิจดูใกล้พร้อมเอ่ยถามน้ำเสียงติดกลั้วขำขึ้นมา “ แหวนหญ้าน้ำค้างที่ข้าให้มิได้สวมแล้วงั้นหรือ ”
ท่าทางอ้าหุบปากเล็กนั้นซ้ำ ๆ ชวนมันเขี้ยวจนเรียกเสียงหัวเราะขึ้นมาจากบุรุษที่เอ่ยถามออกไป ก่อนที่ดรุณีน้อยพลันหลบเลี่ยงสายตาและเร่งอธิบายไป “ ข้า.. มันแห้งจนเปราะเต็มทีแล้ว ข้าเลย.. เก็บไว้ที่บ้านซีเหอน่ะเจ้าค่ะ กลัวมัน..จะพังไป…. ” สัมผัสท้องนิ้วที่ไล้แผ่วหายังเรียวนิ้วของจิ้นอิ๋งทำให้หันมองค้อนอีกคนน้อย ๆ พร้อมกับที่หยุดพูดไปเสียดื้อ ๆ ราวประท้วงให้เลิกลูบนิ้วนางเช่นนั้น ซึ่งกัวเจียที่ได้รับสายตาคืนหาเช่นนั้นก็ยังคงเผยรอยยิ้มส่งกลับ ก่อนจะยอมจับมือของจิ้นอิ๋งไว้เฉย ๆ เช่นเดิม
“ ข้าเข้าใจแล้ว.. ” อีกบุรุษทิ้งคำพูดไว้แค่นั้น ก่อนที่ทั้งคู่จะพากันเงียบลงไปพร้อมกวาดสายตามองยังธรรมชาติที่รายล้อมไปตลอดเส้นทางที่ตัวเรือเคลื่อนผ่าน กระทั่งอากาศที่เย็นขึ้้นทำให้พี่สาวซูฮวาที่นั่งเคียงนางยังอีกฝั่งเบียดหาเข้ามายังตัวจิ้นอิ๋งจนเด็กสาวเอนตัวเข้าหาตามให้แว่วผ่านเสียงหัวเราะคิกคักของสตรีสองนางเมื่อเห็นว่าถานเจ๋อที่นั่งข้างยังกัวเจียอีกทีก็คล้ายอยากจะทำตามแต่สุดท้ายก็กระเถิบถอยทิ้งระยะแล้วซุกผ้าคลุมตัวเองดีกว่า
แต่แม้จิ้นอิ๋งจะคล้ายเบียดหายังอีกสตรีที่นั่งเคียงและพากันพูดคุยต่อไม่ให้บรรยากาศบนเรือเงียบเหงาเกินไป มือที่ยังโดนกอบกุมยังบุรุษแซ่กัวที่นั่งยังอีกข้างก็ยังไม่ได้ผละคลายไปไหนแม้แต่น้อย.. . . . กู่จิ้นอิ๋งชวนกัวเจีย ไปร่วมงานขึ้นบ้านใหม่ของซุนเฟินเยว่ รวมค่าใช้จ่าย 80 + 7% (ภาษีเมือง) = 86 ตำลึงเงิน
 +20 ความสัมพันธ์กับคนที่คุยด้วย
สถานะธาตุหลัก : +10 ความสัมพันธ์ [028] ธาตุดินและปีนักษัตรเหมือนกัน ค่าชื่อเสียง : +10 ความโหดเมื่อเจอคนหัวมาร/หัวคลั่ง | 
ไม่ระบุชื่อ
โพสต์ 2021-12-3 22:49:14
โพสต์ 2021-12-16 21:23:47
