[เมืองหวยหนาน] เคหาสน์สกุลจาง

เคหาสน์สกุลจาง

{ เมืองหวยหนาน }

เรือนหมู่หลังใหญ่มุงหลังคากระเบื้องเขียวมรกตดุจทิวไผ่ เคหาสน์
ซ่อนตัวอยู่ในแมกไม้ ประกอบไปด้วยหอตำรา ลานฝึกยุทธ์ และศาลาเดินหมาก แผ่กลิ่นอายตระกูลปัญญาชนเก่าแก่ตกแต่งอย่างสุขุม
สง่างามทว่าไม่อวดโอ่ ที่ตั้งเหนือเขตลุ่มน้ำมีอากาศอบอุ่นตลอดทั้งปี ทิวทัศน์งดงามอิงธรรมชาติ มีพร้อมทั้งแปลงดอกไม้และเนินเขาจำลอง
ใจกลางมีศาลาหย่อนใจ ผันน้ำจากแม่น้ำเข้าสู่สระบัว ผันน้ำจากแม่น้ำเข้าสู่สระบัว

[104] จาง ซวิน (เตียวหุน) (ดูข้อมูลเพิ่มเติม)
* ไม่อยู่ *

Zhangnon -

เด็กหนูน้อย แห่งสกุลจาง ออกเดินทางจาก เมืองเฉินหลิวเดินทางมุ่งหน้าสู่เมืองข้างๆ เดินทางระยะยาวในยามที่พระอาทิตย์กำลังขึ้น ใช้เส้นทางเมือง สุยหยางเป็นเมืองกลางของเป้าหมาย เพื่อเข้ามุ่งสู่หวยหนานไปยังจุดหมายปลายทางดังกล่าว
สถานที่ คือ เคหาสน์สกุลจาง คือสิ่งที่ท่านแม่ได้บอกไว้ว่าคือ ที่ของเหล่าคนของสกุลจางทั้งหมดและคือที่ ที่ปลอดภัยทั้งหมดล้วนมีทุกอย่างอยู่ที่นั่น รวมถึงการเรียนรู้แบบไม่มีที่สิ้นสุด

จางหน๊งได้เดินทางมายัง เคหาสน์สกุลจาง ด้วยการมีสายเลือดของสกุลจางตั้งเเต่กำเนิด ไม่มีที่ใดปลอดภัยเท่าที่เเห่งนี้
หลังจากเกิดข่าว บ้านเมืองทั้งดีและไม่ดีต่างๆนาๆ ส่วนเรื่องการชิงบังลังค์ จางหน๊งจะไม่ยุ่งเกี่ยว เพราะไม่ใช่เป้าหมายสิ่งที่เขาจะทำ  จางหน๊งย่อมมีเป้าหมายปณิธานที่แตกต่างกับผู้คนที่คอยจะครอบครองเป็นใหญ่

แต่แล้วตนนั้นก็เดินทางมาถึงสถานที่สกุลจางของตนเอง ในที่สุด

Zhangnon -

จางหน๊งได้เดินเข้าไปยังสถานที่พร้อมมองรอบๆ เพราะไม่เคยได้เห็นมาก่อนเพิ่งเคยเห็นที่นี่เป็นครั้งเเรก ตนจึงเดินทางเข้าไปพร้อมกับสัมภาระของตน ทันใดก็เหลือบตามองไปยังเหล่า คนใช้ที่คอยดูแล สถานที่เเห่งนี้

จางหน๊งจึงถามว่า ที่เเห่งนี้คนเป็นผู้ดูแลหลักๆงานหรอหรือนายพวกเจ้า


คนใช้หญิงสาว จึงได้ตอบไปว่า นายท่านจาง ซวิน ตอนนี้ไม่อยู่
แล้วเจ้าหนูมาที่นี่มีเหตุอันใดรึ

จางหน๊งจึงตอบไปว่า  ท่านอาจารย์ผู้เป็นเหล่ากุนซือแห่งราชวังหลวง ได้บอกข้าไว้
ให้ข้าเดินทางมาที่แห่งนี้ เพื่อมาเติบโตเรียนรู้ที่นี่ พ่อแม่ข้าชื่อ
ชื่อบิดา หลิวหง - เจี่ยตู้โหว และ ชื่อมารดา: หลิวฟูเหริน  และตอนนี้ข้าก็ไม่เหลืออะไรแล้ว ทุกคนสิ้นชีวิตหมด  แต่ท่านจางชวิน ไม่อยู่ตอนนี้
ก็ไม่เป็นไร แต่ข้าเป็น ชาวสายเลือดสกุลจางเหมือนแม่ข้า  

หญิงสาวผู้นั้น จึงตอบ ตัวเจ้าเเต่งตัวเหมือนคนธรรมดาทั่วไปเลยนะ

จางหน๊ง ได้ตอบกลับกับคำถามนั้น ถึงข้าจะเเต่งตัวธรรมดาหรือจะผ่านอะไรมาก็ตาม
แต่ท่าน จางชวินเขาทำงานราชการทหาร เขาก็รู้เรื่องของข้ามาบ้าง
แต่หากท่านไม่ต้อนรับแขกที่เดินทางจากเมืองหลวง อีกทั้งยังปฏิเสธการมาของ ศิษย์ของ อาจารย์ผู้เป็นเหล่ากุนซือแห่งราชวังหลวง ท่านจะมีความผิดและท่าน จางชวิน
ก็อาจจะไม่พอใจเจ้ายิ่งนัก   เอาเป็นว่า ข้าอยากจะพักที่นี่ ตามคำสั่งของอาจารย์ข้าแห่งราชวังหลวง  แล้วฝากเขียนส่งสารจดหมาย ถึงท่าน จางชวินไห้ด้วยนะ ว่า  มีผู้มาเยือนพิเศษ รอพบท่านอยู่หากท่านยังอยู่หรือได้รับจดหมายนี้เเล้ว

หญิงสาวผู้นั้นจึงตอบไปว่า งั้นเจ้าก็เดินตามข้ามาในฐานะเเขกผู้อยู่อาศัย แล้วหลังจากนี้ข้าจะติดต่อไปยังท่าน จางชวิน ให้อีกที

จางหน๊งจึง เดินทางไปยังห้องพักที่หญิงสาวผู้นั้นได้จัดไว้ให้
หลังได้สนทนาตอบคำถาม ของออีกฝ่ายอยู่พอควร