|
ผ่านมาถึงสองเมืองย่างเข้าเมืองที่สามไม่รู้ว่าจะได้ข้อมูลอื่นมาอีกหรือไม่ จ้าวเพ่ยเองก็รู้สึกหวั่นๆเล็กน้อยว่าคนนี้อาจจะไม่ให้ข้อมูลอีกก็ได้ หญิงสาวปัดผมปรกหน้าเล็กน้อยยามที่ลมพัดผ่านมาตอนที่เดินทางมาถึงที่หมาย คราวนี้ไม่อยากเข้าไปฟังบทสนทนาเสียเท่าไหร่กลัวว่าจะทำให้เสียเรื่องไปอีก ชายชราผู้กำลังดูแลสวนผักด้านหน้าเห็นว่ามีผู้มาเยือนก็มองอย่างสงสัย
ครั้นเห็นว่าเหล่าชายหญิงเดินลงจากม้าเพื่อมาหาตนก็วางมือและใช้ผ้าผืนสะอาดซับเหงื่อเล็กน้อย ชายผู้มีอายุมากสุดในกลุ่มอย่างมือปราบหวังก้มสวัสดีแก่ชายผู้นั้น จนเขาแทบจะก้มกลับเพื่อตอบรับเสียไม่ทัน
"ข้าขอพบเพื่อพูดคุยกับผู้เฒ่าติงสักหน่อย"
"ได้สิ.. อยู่ด้านนอกจากแดดร้อนๆ เข้ามาด้านในก่อนเถอะ" ชายชรากล่าวทั้งเดินนำเข้าไปยังตัวบ้าน น้ำเย็นๆถูกส่งมาให้พวกเขายามถูกเชิญให้นั่งร่วมกันตรงโต๊ะกินข้าว
เสี่ยวเฮยแมวน้อยมองหมั่นโถวที่วางอยู่ตรงหน้าก็ร้องออกมาขณะหันมองหน้าจ้าวเพ่ย นางก้มลงหาแมวอ้าปากร้องราวกับต้องการขนมนั้นก็ประคองหน้าเล็กๆของเจ้าแมวด้วยมือสองข้าง
"กินไม่ได้นะ.. เดี๋ยวรอออกจากที่นี่ข้าจะซื้อให้"
"แง๊วว แง๊ว!!"
"ให้มันกินเถอะ.. คงจะหิวแย่" ชายชรากล่าวทั้งหยิบหมั่นโถวยื่นให้แก่จ้าวเพ่ย หญิงสาวยิ้มและก้มขอบคุณก่อนจะรับหมั่นโถวมาแบ่งป้อนให้เสี่ยวเฮย แมวน้อยกินหมั่นโถวทั้งครางฮือราวกับมีความสุขยามได้กินมัน ทำเอาจ้าวเพ่ยเผลอลูบหัวแมวด้วยความเอ็นดูไปพลาง
"แล้วที่มาหามีอันใดรึ"
"เรื่องของคดีความครับ" มือปราบหวังกล่าวขึ้นมาเพื่อจะเข้าประเด็นแต่เขาถูกจ้าวเพ่ยพูดขัดขึ้นมาซะก่อน
"ชิงช้าหน้าบ้านข้าขอไปนั่งได้หรือไม่.."
"ตามใจสาวน้อยเลย.. ระวังเชือกขาดด้วยล่ะ"
"ขอบพระคุณเจ้าค่ะ.. เสี่ยวเฮยไปกันเถอะเดี๋ยวทำบ้านเขารกหมด" นางกล่าวทั้งอุ้มเสี่ยวเฮยคาบหมั่นโถวออกไป หญิงสาวเดินไปปัดดินและฝุ่นตรงนั้นเพื่อที่จะนั่งใต้ร่มเงาด้านนอกเพื่อให้มือปราบหวังได้คุยกับผู้เฒ่าเองเผื่อจะได้เรื่องขึ้นมาบ้าง
"มีอะไรหรือครับ"
มือปราบหวังถามออกไปเมื่อเห็นผู้เฒ่าติงมองไปทางจ้าวเพ่ย พลันเขาหันไปด้วยก็เห็นว่านางเล่นกับแมวและเงยหน้ามองซุนหยางที่กำลังเดินไปหาเพื่อคุยอะไรสักอย่าง และเล่นราวกับเป็นเพื่อนกันโดยปล่อยให้เขาสืบคดีนี้เอง
"แค่คิดถึงหลานสาวน่ะ.. สาวน้อยคนนั้นเหมือนหลานสาวของข้ามาก"
"แล้วหลานของท่านอยู่ไหนหรือ.."
"ตอนนี้หลานข้าไม่อยู่แล้ว"
คำพูดดูเศร้าหมองลงยามได้กล่าวถึงของผู้เฒ่าติงเผยข้อมูลขึ้นมาเล็กน้อย เขามีสายตาราวกับเศร้าโศกลงทั้งเลื่อนถ้วยหมั่นโถวแก่มือปราบหวังเพื่อหวังจะให้ได้กินมันระหว่างพูดคุย
"แล้วพวกท่านบอกว่าเกี่ยวกับคดีความใช่หรือไม่ เรื่องอะไรล่ะ"
"คดีเกี่ยวกับหญิงสาวชาวบ้านที่ถูกฆ่าครับ" มือปราบหวังกล่าวขึ้นมาก็เห็นรอยยิ้มของชายชราค่อยๆหุบลงกลายเป็นนิ่งเงียบทันที "ข้าจะมาสอบถามเกี่ยวกับหลานสาวของท่าน"
"อืมมม.. ขออภัยข้าจำเรื่องราวไม่ค่อยได้[ฝ"
"แต่ท่านบอกข้าเมื่อครู่ถึงหลานสาวนี่ครับ"
ชายชราส่ายหัวน้อยๆทั้งแกล้งว่าเขาจำไม่ได้จริงๆ ความรู้สึกกลัวเริ่มเข้ามากัดกินทำให้ไม่กล้าพูดอะไรออกไปอีก
"มันนานมากแล้ว ข้าจำได้แค่เท่านั้น"
"ให้ความร่วมมือด้วยครับ"
"ข้าจำไม่ได้จริงๆ" ผู้เฒ่าพยายามย้ำคำตอบอย่างชัดเจนและยกแก้วน้ำขึ้นมาดื่มดับความลุกลี้ลุกลนของตนทันที "อย่าเค้นความทรงจำข้าเลย.. เห็นใจหน่อยเถิด"
"ไม่เป็นไรครับ" เอ่ยด้วยน้ำเสียงราวกับหมดหวังและลุกขึ้นเพื่อกล่าวลากับผู้เฒ่าและเดินออกจากย้าน จ้าวเพ่ยเห็นว่ามือปราบเดินออกมาก็รีบลุกและเดินไปหาแทบจะทันที
"ได้ความว่าอย่างไรเจ้าคะ"
มองเห็นสีหน้าของมือปราบหญิงสาวก็อยากจะกล่าวปลอบอีกฝ่าย สายตามองไปยังใบหน้าอีกฝ่ายขณะแมวน้อยร้องขึ้นมาเมื่อหันหน้าใส่มือปราบ จ้าวเพ่ยตัดสินใจจับมืออีกฝ่ายและบีบเพื่อเรียกกำลังใจเล็กน้อย
"อย่างไรก็ใช่ว่าจะเป็นเช่นนี้ไปซะตลอดหรอกเจ้าค่ะ.. ข้าว่าไปหาโรงเตี๊ยมเพื้อพักการเดินทางสักครู่เถอะเจ้าค่ะ"
อย่างไรได้พักบ้างอาจจะคิดอะไรขึ้นมาได้ นางคลี่ยิ้มขึ้นมาให้กับมือมือขณะจับมืออีกฝ่ายเอาไว้แน่น จ้าวเพ่ยได้ยินเสียงเสี่ยวเฮยร้องก็ปล่อยมือจากอีกฝ่ายและลูบคางเจ้าแมวทันที
"จ้าวเพ่ยเชื่อว่าท่านมือปราบทำได้นะเจ้าคะ มาพยายามไปด้วยกันอีกครั้งเถอะนะ"
นางพูดเช่นนั้นก็เดินไปเพื่อจะชึ้นม้าเพื่อเดินทางต่อ หญิงสาวเห็นผู้เฒ่าเดินออกมามองราวกับต้องการที่ตะกล่าวลาแก่พวงนางก็พลันคลี่ยิ้มให้กับเขาแม้ว่าจะรู้สึกแย่แค่ไหนก็ตาม
เอฟเฟคความสัมพันธ์ [174] หวัง โก่งเจียง +20 ความสัมพันธ์ ธาตุไฟ เกื้อหนุน ธาตุดิน [หัวดี >> หัวดี] +15 ความสัมพันธ์ เมื่อเจอคนมีชื่อเสียงเดียวกัน +30 คุณธรรม เมื่อเจอคนมีชื่อเสียงเดียวกัน
| 
ไม่ระบุชื่อ
โพสต์ 2021-11-4 10:50:05
