เว่ยปิน หอบก้นที่บอบชํ้ามาที่ห้องของหลิวเสียด้วยความกังวล เมื่อเปิดประตูเข้าไปปก็พบองค์ชายน้อยนั่งเขียนอะไรสักอย่างอยู่ หลิวเสียเงยหน้าขึ้นมาเมื่อพบเว่ยปินก็รีบลุกขึ้นด้วยความร้อนรน
"หลิงเว่ยเจ้าเป็นไงบ้าง!!"
"ทูลองค์ชายหม่อมฉันสบายดีเจ้ามะคะ ทำให้องค์ชายต้องเป็นห่วงหม่อมฉันสมควรตายจริง" เว่ยปินพูดพร้อมจะคุกเข้าลง แต่หลิวเสียมาพยุงไว้
"เจ้าพึ่งถูกเสด็จย่าโบยมาไม่ต้องคุกเข่าก็ได้"
"ขอบพระทัยองค์ชายเจ้ามะคะ"
"ทำไมเจ้าถึงได้ รับผิดแทนข้า"
เว่ยปิน เข้าไปรินชาส่งให้หลิวเสียแล้วประคองหลิวเสียไปนั่งที่ก่อนจะเล่าเหตุผล
"พระองค์เป็นนาย หม่อมฉันผู้เป็นบ่าวย่อมสละชีวิตเพื่อพระองค์ การที่หม่อมรับโทษแทนนั้นสมควรแล้วกระหม่อมยินดีเป็นม้ารับใช้ให้พระองค์ขอเพียงสั่งคำเดียวต่อต้องนํ้าลุยไฟหม่อมฉันก็ยินดีเจ้ามะคะ"
"ฮ่าๆ หลิงเว่ยงั้นเจ้าก็คงต้องให้ข้าขี่เล่นไปทั่วตำหนักแล้วล่ะ"
หลิวเสียหัวเราะออกมาด้วยความร่าเริง ก่อนจะนึกสนุกชวนเว่ยปินให้เล่นเป็นม้าให้ตนขี่
"ขอเพียงเป็นคำสั่งของพระองค์หม่อมฉันยินดีเจ้ามะคะ"
เว่ยปินคลานเข่าให้หลิวเสียขึ้นมานั่งก่อนจะคลานออกจากห้อง ตอนนี้ภายในตำหนักอันเงียบสงบก็มีสองนายบ่าวขี่หลังกันออกมา เรียกเสียงซุบซิบนินทาจากบ่าวไพร่จำนวนมาก
"ฮี้~~เกาะให้แน่นนะเจ้ามะคะ"
เว่ยปินพาองค์ชายน้อยไปทั่วตำหนักก่อนจะหยุดที่ศาลากลางสวนดอกไม้
"กระหม่อมว่าเราพักก่อนเถอะเจ้ามะคะ"
"ดีเหมือนกัน ข้าชักจะเริ่มหิวแล้วเหมือนกัน"
หลังจากหลิวเสียลุกจากหลังเว่ยปินเขาก็ลุกขึ้นก่อนจะไปห้องเครื่องเพื่อเตรียมสำหรับ ผ่านไปไม่นานเว่ยปินก็กลับมาพร้อมกับสำรับในถาด
"องค์ชายเจ้ามะคะ ปกติเวลานี้ไม่ใช่เวลาเสวยทำให้ไม่มีะไรเลยหม่อมฉันจึงทำเต้าหู้ผัดน้ำผึ้งง่ายมาเจ้ามะคะ"
หลิวเสียมอง เต้าหู้ผัดน้ำผึ้งด้วยแววตาอันเป็นประกายก่อนจะก้มหน้าก้มตากินโดยมีเว่ยปินยืนอยู่หน้าศาลา
"หลิงเว่ยเหตุใดเจ้าไม่มานั่งกินด้วยกัน"
หลิวเสียที่พึ่งนึกขึ้นได้ว่าเว่ยปินยังไม่ได้กินข้าวชวนเว่ยปินให้มากินด้วยกัน
"หม่อมฉันมิบังอาจหม่อมฉันเป็นแค่บ่าวก็ควรอยู่ในที่ของบ่าวเจ้ามะคะ"
เว่ยปินพูดจบหลิวเสียก็มีท่าทีจะแย้งเขาแต่ก็ต้องเงียบไปเพราะบุคคลที่สามได้เดินมาที่ศาลา
"หลิงเว่ยพูดถูกแล้วล่ะเสียเอ๋อตามธรรมเนียมบ่าวไพร่ไม่มีสิทธิ์มานั่งร่วมโต๊ะกับผู้เป็นนาย"
"ถวายพระพรเสด็จย่า/ถวายพระพรไทเฮาเจ้ามะคะ"
"อืม ไม่ต้องมากพิธี"
ไทเฮากล่าวจบก็ถือโอกาสทิ้งตัวลงนั่งในศาลาตรงข้ามหลิวเสีย
"เสียเอ๋อย่าได้ยินว่าเจ้าได้ขี่หลิงเว่ยไปทั่วตำหนักรึ"
"จริงพะย่ะค่ะเสด็จย่าข้าขี่หลิงเว่ยไปทั่ววังเลย"
หลังจากที่หลิวเสียตอบมาด้วยความใสซื่อ แต่สีหน้าไทเฮากลับมืดคลํ้าลง"
"หลิงเว่ย!!!"
"หม่อมฉันอยู่นี่เจ้ามะคะไทเฮา"
"เจ้ารู้ความผิดขอเจ้าหรือไม่"
"หม่อมฉันสำนึกผิดแล้วเจ้ามะคะไทเฮาโปรดไว้ชีวิตหม่อมฉันด้วย"
มีเพียงหลิวเสียที่งงว่าเกิดอะไรขึ้น
"เสียเอ๋อเจ้าเป็นถึงองค์ชายแต่กับทำตัวไม่สำรวม หลิงเว่ยมีความผิดที่อยู่กับเจ้าแต่ไม่ห้ามเจ้า"
"เสด็จย่า ทุกอย่างเป็นเพราะหลานเองพะย่ะค่ะเพราะหลานบังคับให้หลิงเว่ยมาเป็นม้าให้หลาน"
ต่งไทเฮาตกตะลึงเล็กน้อยก่อนจะหัวเราะเบาๆแล้วหันไปพูดกับสาวใช้ด้านข้างด้วยความขบขัน
"เหม่ยเอ๋อเจ้าดูสิเสียเอ๋อโตจนเดี๋ยวนี้กล้าออกหน้าปกป้องบ่าวไพร่แล้ว เอาล่ะในเมื่อเจ้าออกมารับผิดปกป้องคนของตนย่าก็ไม่มีอะไรจะพูด"
"ขอบพระทัยเสด็จย่า"
ไทเฮาพยักหน้าด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม"
"เสด็จย่าหม่อมฉันอยากจะขออะไรสักอย่างได้ไหมพะย่ะค่ะ"
"เจ้ามีอะไรก็พูดมาถอะย่าฟังอยู่"
"หม่อมฉันอยากขอให้หลิงเว่ยมารับใช้พะย่ะค่ะ"
ทันใดนั้นสีหน้าของไทเฮาก็เเข็งค้างไปก่อนจะกลับมาจริงจัง
"เรื่องนี้ต้องไตร่ตรองให้ดีย่าขอปรึกษากับจางกงกงก่อนแล้วค่อยมาบอกเจาแล้วกัน"
"ขอบพระทัยเสด็จย่า"
"อืม หลิงเว่ยหากเจ้าไม่มีอะไรแล้วก็ไปเถิดข้าจะพาหลานข้าไปเฝ้าฝ่าบาทสักหน่อย"
"งั้นหม่อมฉันทูลลาเจ้ามะคะ"
เมื่อเว่ยปินได้ยินคำกล่าวกึ่งไล่ของไทเฮาตนก็เดินถอยหลังออกมา
@Watcher มอบเต้าหู้ผัดน้ำผึ้งให้ [215] หวังจื่อเสีย (หองจูเหียบ) [ดี]
เจ้าเล่ห์/เสแสร้ง
 +4 Point จากการโรลวางแผนใช้อุบาย
ละโมบ
 +20 ความเครียด จากการมอบตำแหน่ง , แบ่งดินแดน , ให้ชองขวัญ
ประจบสอพลอ
+2 Point จากการโรลใช้กลอุบาย
 +20 ความสัมพันธ์กับผู้ปกครองของคุณ
 -20 สูญเสียความเครียดจากกาโรลประจบ
ขันที
 +3 Point เมื่อโรลใช้แผนและกลอุบาย
หูดี
+2 Point จากการโรลใช้แผนการหรือกลอุบาย  +15 ความสัมพันธ์กับคนที่คุยด้วย
อัจฉริยะ +5 Point จากการโรลใช้แผนการและกลอุบาย  +30 EXP จากการโรลทำงาน
หัวชั่ว | -20 ความสัมพันธ์เมื่อเจอคนหัวดี |
|
|
ธาตุข่มกัน -20
| 
ไม่ระบุชื่อ
โพสต์ 2021-11-1 22:06:04
เจ้าของ
