[เมืองจูหยา] ท่าเรือชีฟ่ง

ท่าเรือชีฟ่ง

{ เมืองจูหยา }

【ท่าเรือชีฟ่ง】

ท่าเรือแห่งนี้เป็นท่าเรือที่มีขนาดใหญ่ที่สุด
ในเกาะไห่หนาน เป็นที่ ๆ ทุกคนนิยมใช่กันเวลา
ที่ต้องการเดินทางข้ามทะเล หากผู้ใดต้องการจะเดินทางไปยังแผ่นดินใหญ่
ท่าเรือแห่งนี้ก็พร้อมจะนำพาท่านไปพร้อมรอยยิ้ม

ทุกท่านสามารถมาโรลเพลย์ทำงานพาร์ทไทม์ประจำวัน
ค่าจ้าง: 150 อีแปะ - 5 EXP (รายวัน)

{ วิถีชีวิตคนสันโดษ }

[ดูคู่มือการเก็บทรัพยากรส่วนตัว]

(1) ติดตั้ง "เบ็ดตกปลา" ชนิดใดก็ได้ (สามารถหาซื้อได้จากร้านอุปกรณ์)

(2) เขียนโรลตกปลาตามคู่มือด้านบน
(3) ระบุท้ายโพสต์เลือกปลาที่จะตก โดยแต่ละพื้นที่จะมีปลาแตกต่างกัน

{ โบนัสพิเศษ }
(1) หากเป็นคนลักษณะนิสัยสันโดษ ได้รับโบนัส x2

{ ปลาที่พบบริเวณนี้ }
(1) ปลาชิง
(2) ปลากะพงแดง
(3) ปลาเก๋า
(4) ปลาจาระเม็ด

* มีโอกาส 0.1% ตกได้ปลาหิมะ หรือ กุ้งมังกร - นิสัยสันโดษ 0.5% *

{ คู่มือการใช้บริการข้ามแม่น้ำ }

คนเรือ

พวกเจ้าจะข้ามฟากงั้นเหรอ มานี่สิข้าจะพาไป

  

(1) ตรวจเช็คจุดหมายพิกัดที่ท่านจะไป โดยท่าเรือนี้จะพาคุณข้ามฟากไปยังมณฑลดังนี้:

ซวี่ผู , เหอผู่ , ซวี่เหวิน , หนานไห่ , เกาเหลียง

(2) เขียนโรลสร้างสตอรี่ข้ามฟาก เลือกพิกัดที่ท่านจะข้ามฟาก

(3) จ่ายเงินให้คนเรือก่อนเขาพาท่านพายเรือข้ามไป 35 ตำลึงเงิน + ภาษีเมือง 5% = 37 ตำลึงเงิน

(โอนมาไอดี Webmaster)

(4) จากนั้นให้ท่านเขียนโรลสร้างสตอรี่ขึ้นฝั่ง ที่ พิกัดเมืองเป้าหมายอีกฟาก

หมายเหตุ: กรณีมีผู้ติดตาม หากจะพาพวกเขาไปด้วยให้ท่านจ่ายเงินค่าหัวพวกเขาด้วย หรือ ให้รอที่นี่ก็ได้

Tianzhou ดี

❖ราชสีห์จรจัด❖

กลับสู่แผ่นดินใหญ่

เทียนโจวได้เดินทางมาเรื่อยๆจนมาถึงยังท่าเรือชีฟ่งของเมืองจูหยา ชายหนุ่มเริ่มมองหาคนที่ดูเหมือนจะเป็นคนบังคับเรือ แต่หลังจากที่เทียนโจวมองหาไปได้ซักพัก ก็ได้มีชายชราคนหนึ่งเดินมาหาเทียนโจวพร้อมรอยยิ้ม

“เจ้าต้องการจะข้ามฟากใช่รึไม่”

ชายชรากล่าวออกมาพร้อมรอยยิ้ม เขานั้นรู้ว่าชายหนุ่มตรงหน้าต้องการข้ามฟากแน่ๆจากประสบการณ์ที่ผ่านมา

“แน่นอนข้าต้องการเรือไปยังเหอผู่”

เทียนโจวกล่าวออกมาพร้อมกับจ้องมองไปที่ชายชราที่ยังคงยิ้มอยู่เรื่อยๆหรือนี่คือรอยยิ้มการค้า?

“ถ้างั้นโปรดตามข้ามา ข้าจะนำท่านไปยังเรือของข้า”

ชายชรากล่าวออกมาก่อนจะเดินนำเทียนโจวเดินเท้าไปขึ้นเรือของตนที่เทียนท่าอยู่ เจ้าเขี้ยวเงินที่ได้ติดตามเจ้านายของตนมาตั้งแต่แรกก็เดินตามมาอย่างมิได้คิดอะไรก่อนจะขึ้นเรือนั้นไปพร้อมๆกับเทียนโจว

“นี่เงินของเจ้า”

เทียนโจวยื่นถุงเงินให้กับอีกฝ่าย ชายชราพลันรับมาพร้อมรอยยิ้มก่อนจะเริ่มแก้มันเรือที่เทียบท่าอยู่ และเริ่มพายเรือนำพาชายหนุ่มไปยังจุดหมายที่เขาต้องการ

“เจ้าเขี้ยวเงิน ข้ามีของจะให้”

เทียนโจวกล่าวออกมาพร้อมกับหยิบไก่ขอทานที่ตนพกไว้ออกมาให้กับหมาป่าของตน

“นี้คือรางวัลของเจ้าที่ทำหน้าที่อย่างดีในยามที่ข้ามิได้อยู่กับปิงจวน”

เบ้า!(เย้!)

เจ้าเขี้ยวเงินร้องออกมาก่อนจะเริ่มรับประทานที่ได้รับอย่างเอร็ดอร่อย

“ดูเจ้าจะชอบมันมากสินะ”

เทียนโจวกล่าวออกมาก่อนจะหัวเราะออกมาเล็กน้อย สายตาจ้องมองไปที่มันอยู่ซักพัก ก่อนจะเริ่มมองตามผืนน้ำที่กว้างใหญ่

“อีกไม่นานข้าก็คงได้กลับมายังเกาะแห่งนี้สิ”

เทียนโจวกล่าวออกมาขณะที่เริ่มหันกลับไปมองยังเกาะไห่หนานที่ที่มีสหายคนใหม่ผู้ช่วยเหลือตนในการคืนดีกับหญิงสาวอันเป็นที่รัก

“ซูซูหลันข้าขอบใจเจ้าสำหรับทุกอย่าง...”

เทียนโจวเริ่มนึกถึงใบหน้าของหญิงสาวซูซูหลันที่ได้พบกันครั้งแรก พร้อมกับภาพเหตุการณ์ต่างๆที่ได้อยู่รวมกันบนเกาะ ก่อนที่รอยยิ้มอ่อนๆจะปรากฎขึ้นมาขณะที่นึกถึงมุมที่น่ารักของหญิงสาว

“หากเป็นไปได้ข้าอยากเป็นมากกว่าสหายสำหรับเจ้านะ”

เทียนโจวกล่าวออกมาพร้อมกับใบหน้าที่เริ่มเขินแดงก่อนจะเริ่มเอนหลังลงนอนกับเรือที่พายอยู่พร้อมกับใช้เจ้าเขี้ยวเงินเป็นหมอมเหมือนอย่างทุกทีหลังจากที่มันรับประทานเสร็จ

“อย่าบอกเรื่องนี้กับปิงจวนนะ”

เทียนโจวพลันกล่าวออกมาเบาๆให้เจ้าเขี้ยวเงินได้รับรู้เพียงผู้เดียว

ให้ไก่ขอทาน เขี้ยวเงิน (หมาป่า)

ค่าเรือ 37 ตำลึงเงิน

@Webmaster

Tianzhou ดี

❖ราชสีห์จรจัด❖

เชิญชวน

ช่วงเวลาผ่านพ้นมาหลายวันหลังจากที่ชายหนุ่มถูกปฏิเสธจากหญิงสาวซูซูหลัน ในช่วงแรกชายหนุ่มก็คิดที่จะกลับไปถามอยู่จึงได้อยู่ที่นี่ต่อซักพัก แต่ก็มิได้ไปอีกเลยนับตั้งแต่ครั้งนั้นจนมาถึงวันนี้ ซึ่งนี่ก็เกินกำหนดการของเขามาตั้งนานแล้วจากตอนแรก ในวันนี้จึงเป็นวันที่สมควรจะออกเดินทางได้แล้ว แต่ก่อนหน้านั้น..

“เอาล่ะเจ้าเขี้ยวเงิน เจ้าพร้อมรึยัง?”

เบ้า

เสียงรองตัอบของเจ้าเขี้ยวเงินในสภาพที่เต็มไปด้วยก่อนหินจำนวนมากที่ถ่วงร่างไว้ เช่นเดียวกับเจ้าเขี้ยวเงินเทียนโจวเองก็ได้ถ่วงน้ำหนักของตนด้วยก่อนหินเพื่อจะฝึกว้อมวิ่งในยามเช้า

“ดีเช่นนั้น เริ่ม!”

สิ้นเสียงกล่าวของชายหนุ่มเทียนโจใทั้งสองต่างเริ่มออกวิ่งไปทั่วเมืองผ่านสายตาของผู้คนมากมายที่จ้องมองมายังพวกเขา แต่ก็เพียงไม่กี่วินาทีเท่านั้นก่อนที่ทั้งสองจะวิ่งผ่านสายตาของคนเหล่านั้นไปอย่างรวดเร็ว ทั้งสองวิ่งไปทั่วอยู่นานเกือบชั่วยาม การออกกำลังเช่นนี้มาอย่างยาวนานยิ่งทำให้พวกเขามีแรงขาและความอดทนทางกายและใจมากยิ่งขึ้น

“กลันกันเหอะ ในวันนี้จะได้ออกเดินทางต่อเสียที”

เทียนโจวกล่าวออกมาก่อนจะเริ่มเดินทางกลับไปยังโรงเตี๊ยม ก่อนจะเริ่มจัดเตรียมตัวทุกอย่างจนเสร็จสรรพภายในหนึ่งชั่วยามและเดินลงมายังห้องโถงของโรงเตี๊ยมเพื่อรับประทานอาหาร

“เถ้าแก่ เอาเหมือนเดิม”

เทียนโจวได้สั่งไปเยี่ยงนั้น เพราะเขานั้นก็มารับประทานที่นี่หลายครั้งแล้ว และแน่นอนเมนูที่ชายหนุ่มนั้นมักจะสั่งเสมอก็คือไก่ขอทาน เช่นเดียวกับในวันนี้ที่เมนูนั้นก็ได้มาถูกเสิร์ฟที่โต๊ะของชายหนุ่มเรียบร้อยแล้ว

“นี่ของเจ้า”

เทียนโจววางสวนของเจ้าเขี้ยวเงินไว้บนพื้นก่อนจะเริ่มรับประทานในส่วนของตนเองอย่างรวดเร็ว เจ้าหมาป่าเองก็ยังคงรับประทานไก่ขอทานในส่วนของมันอย่างรวดเร็วจนทั้งสองใช้เพียงไม่กี่นาทีเท่านั้น

“เท่านี้ก็เพียงพอสำหรับการเดินทางแล้วล่ะ เอาละได้เวลาไปยังท่าเรือแล้ว”

ชายหนุ่มเดินนำหน้าร่างของเจ้าเขี้ยวเงินออกจากโรงเตี๊ยมหลังจากที่วางเงินค่าอาหารเสร็จ ทั้งสองมุ่งตรงมายังท่าเรือประจำเมืองจูหยาอย่างรวดเร็วหลังจากที่ไปพาอาชามาจากจุดพักม้า ชายหนุ่มหันซ้ายหันขวามองหาคนข้ามฝากอยู่ซักพักก่อนจะมีชายชราคนหนึ่งเดินตรงมาหาชายหนุ่ม ด้วยร่างกายที่สั่นไปมาจากโรคชราภาพ

“พ…พ่อหนุ่มสนใจจะข้ามฝากช…ใช่หรือไม่”

ชายชรากล่าวออกมาอย่างตะกุกตะกักขณะที่ยืนอยู่ตรงหน้าของเทียนโจว

“แน่นอน ข้าต้องการไปหนานไห่”

เทียนโจวกล่าวออกมาโดยมิได้คิดอะไร พร้อมกับใบหน้าของชายชราที่ปรากฎรอยยิ้มขึ้นมาด้วยความดีใจที่ได้ลูกค้าเสียทีในวันนี้

“เช่นนั้นพ…พ่อหนุ่มตามข้ามาเลย”

ชายชราเดินนำร่างของเทียนโจวไปยังเรือของตนที่อยู่ใกล้ ชายหนุ่มเดินตามไปก่อนจะเดินขึ้นเรือพร้อมกับยืนเงินให้ชายชรา

“นี่เงินของเจ้า”

ชายหนุ่มยื่นเงินให้อีกฝ่าย100ตำลึงเงินเห็นแก่อายุที่มากขนาดนี้และความพยายาม ก่อนจะนั่งลงเอนหลังบนเรือ รอให้ชายชราเดินเรืออกจากจูหยาต่อไป…

ให้ไก่ขอทาน เจ้าเขี้ยวเงิน

ให้เงิน 100 ตำลึงเงินค่าเรือ

@Watcher

Tianzhou ดี

❖ราชสีห์จรจัด❖

เดินเรืออีกครั้ง

เมื่อได้ยินคำตอบของเจ๊เจียว เทียนโจวก็มิรอช้ารีบออกจากร้านไปโดยมิได้กินข้าวซักคำ ก่อนจะควบอาชาสีขาวหน้าร้านมุ่งตรงไปอย่างท่าเรือประจำเกาะ ก่อนจะเห็นเด็กชายคนเมื่อวานกำลังเตรียมนำเรือออกจากท่า ดูเหมือนว่าเด็กชายคนนี้เองก็จะพักอยู่ที่เกาะแห่งนี้เหมือนกันเมื่อวาน แต่ชั่งเรื่องนั้นก่อน!

“เห้! ข้าจะไปกับเจ้าด้วย”

“ขอรับ?”

เด็กหนุ่มกล่าวออกมาด้วยความงุ่นงงว่านั้นคือเสียงของผู้ใดก่อนจะเห็นอาชาขาวกระโดข้ามหัวของตนไปยังเรือด้วยความเร็วพร้อมกับใบหน้าของเทียนโจวที่ผ่านหางตาของเด็กหนุ่ม

“ทะ…ท่านจะออกเดินทางอีกแล้วรึ”

เด็กหนุ่มกล่าวออกมาเพราะเมื่อวานชายคนนี้พึ่งมาถึงเกาะเสียด้วยซ้ำ

“ใช่ เจ้ารีบน้ำเรือออกจากท่าได้แล้ว!”

“ได้ขอรับ!”

เมื่อเห็นท่าทีอันรีบร้อนของเทียนโจวชายหนุ่มก็พลันรีบทำทุกอย่างด้วยความเร็วตามไปด้วย ก่อนที่ทุกอย่างจะถูกเตรียมเสร็จภายในไม่กี่วินาทีและพร้อมที่จะออกเดินทางแล้ว

“เอาข้าไปส่งยังที่เดิม”

เทียนโจวกล่าวออกมาก่อนจะหลับตาลงนอนภายในใจนึกถึงแต่สตรีจนลืมกินข้าวกินปลาแล้วในยามนี้

50 ตำลึงเงินค่าเดินเรือ

@Watcher