|
❖ราชสีห์จรจัด❖ ยาวนาน
เวลาผ่านพ้นมาอย่างยาวนานนับตั้งแต่ที่บุรุษผู้ครองแชมป์เพียงหนึ่งเดียวได้รับงานในการสังหารชายคนหนึ่ง จากบุรุษลึกลับที่ป่าใกล้เมืองแห่งนี้
"เอาล่ะวันนี้ก็ต้องฝึกซ้อมเหมือนเดิม ไปกันเถอะเจ้าเขี้ยวเงิน"
สิ้นเสียงกล่าวของชายหนุ่ม หมาป่าเขี้ยวสีเงินได้รีบเดินตามร่างของผู้เป็นนายออกมาจากโรงเตี๊ยมที่พักอยู่ จนมาถึงยังป่าแห่งเดมเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการฝึกฝน
"ในวันนี้ข้าคิดว่าเรามาฝึกปีนต้นไม้กันดีกว่า เจ้าว่าเยี่ยงไร?"
เบ้า!
"ดีข้าจะถือว่าเจ้าตกลง"
ชายหนุ่มกล่าวออกมาก่อนจะเดินหายไปในป่าซักพักก่อนจะกลับมาพร้อมกะบก้อนหินขนาดใหญ่ เพื่อนำมาถ่วงน้ำหนักของตนเองและเจ้าเขี้ยวเงิน
"รอบนี้ดูเหมือนจะเจอก้อนใหญ่ใช้ได้"
เทียนโจวยยกยิ้มขึ้นมาด้วยความสนใจ ก่อนจะเริ่มนำมันไปยึดตามร่างของเจ้าหมาป่า และตนเองเพื่อเพิ่มน้ำหนัก เทียนโจวลองก้าวเดินหลังจากที่ถ่วงน้ำหนักจนเสร็จสรรพ จนพื้นที่ตนเคยเหยียดจุดนั้นยึดลงไปเกือบเซ็นจากน้ำหนักของก้อนหิน
"ใช่ได้ๆ แบบนี้ถึงจะเรียกว่าการฝึกที่เเท้จริง เอาล่ะได้เวลาเริ่มแล้ว
เบ้า!
เสียงของเจ้าหมาป่าร้องตอบผู้เป็นนายด้วยความกระตือรือร้น สายตาจ้องมองร่างของเทียนโจวที่ค่อยๆเริ่มปีนขึ้นต้นไม้ใหญ่ ถึงแม้ในยามนี้จะเป็นช่วงเวลาที่ฟ้ามืดครึ้มก็ตาม แต่สายตาของนักล่านั้นมองเห็นได้ชัดเจน เจ้าหมาป่ารีบเริ่งฝีเท้าปีนต้นไม้ตามผู้เป็นนายขึ้นไปอย่างรวดเร็ว ตอนนี้มันเชี่ยวชาญในการปีนต้นไม้แล้ว หลังจากที่ผ่านการฝึกฝนมาอย่างยาวนาน
“ไม่เลวนิ เจ้าพัฒนาขึ้นมากนับจากครั้งแรกที่ลองทำ แต่ไม่ว่าเจ้าจะฝึกมามากแค่ไหนก็ตามข้ามิทันหรอก!”
เทียนโจวกล่าวออกมาก่อนจะเร่งความเร็วของตนจนตอนนี้เจ้าเขี้ยวเงินหมดปัญญาที่จะตามทัน การฝึกสอบของหนึ่งบุรุษและหนึ่งเดรัจฉานดำเนินต่อไปจนผ่านมาหนึ่งชั่วยามแล้ว ดวงจันทร์ในยามราตรีได้ขึ้นสู่จุดสูงสุดของฟากฟ้าแล้วในยามนี้
“การฝึกซ้อมจนร่างกายชุ่มไปด้วยเหงื่อเช่นนี้ มันทำให้ข้ารู้สึกถึงความแข็งแกร่งที่เพิ่มมากขึ้นจริงๆ”
เสียงหัวเราะดังออกมาหลังจากสิ้นประโยคของชายหนุ่ม เสียงหัวเราะเริ่มดังมากขึ้นไปทั้วผืนป่า ก่อนที่เสียงเหล่านี้จะไปดึงดูดบางสิ่งจากผืนป่าอันกว้างใหญ่ที่เหงียบสงบในยามราตรีออกมา
เหล่าชายฉกรรจ์จำนวนหนึ่งปรากฎออกมาจากมุมมืดของป่า หากดูดด้วยสายตาผ่านจะพบชายเลห่านั้นอยู่ราวๆ 5 ถึง 6 คน มือของพวกมันต่างกำอาวุธไว้อย่างแน่นหนา ขณะที่จ้องมองมายังเทียนโจวด้วยสายตาที่หวังจะช่วงชิงเอาของทุกสิ่งไปจากเทียนโจว
“แหม แหม แหม ดูสิขนาดพวกข้าอยู่ในป่าเฉยๆก็มีใครไม่รู้มาส่งเสียงร้องให้พวกข้ามารับข้าวของฟรีๆแบบนี้”
หนึ่งในชายฉกรรจ์กล่าวออกมาเสมือนว่าเทียนโจวเป็นเพียงแค่กระเป๋าสัมภาระที่ถูกทิ้งไว้กลางป่า เหล่าโจรคนอื่นๆต่างหัวเราะออกมาอย่างชอบใจเมื่อได้ยินคำกล่าวของชายคนนั้น เทียนโจวนั้นมิได้มีความรู้สึกทุกข์ร้อนแต่อย่างใด หากแต่เพียงจ้องมองโจรเหล่านั้นด้วยสายตาที่แสนดูถูก
“อย่างพวกแกก็เป็นได้แค่หมาขี้เรือนที่ถูกทิ้ง ที่คิดพยายามจะลองดีกับราชสีห์ที่แสนดุร้ายและแข็งแกร่ง หมาอย่างพวกแกเเน่จริงก็เข้ามาให้หมด และข้าจะทำให้พวกเจ้าได้รู้ว่าความน่าสยดสยองของราชสีห์เป็นไง!”
เทียนโจวกล่าวออกมาก่อนจะหยิบเอาทวนขจองตนที่พกติดตัวไว้ตลอดออกมา สายตาอาฆาตของเหล่าโจรจ้องมองมาที่เทียนโจวที่มาดูถูกตน ก่อนจะกรูกันเข้ามาใส่ร่างของนักรบชายผู้แข็งแกร่ง อย่างไร้แบบแผน
“เจ้าจะปากดีได้ซักแค่ไหนกันเชี่ยว!”
หนึ่งในโจรเหล่านั้นได้กล่าวขึ้นมา ก่อนที่คมดาบจำนวนมากจะฟาดฟันเข้าใส่เทียนโจว ชายหนุ่มหลบเลี่ยงใบดาบเหล่านั้นราวกับพวกมันเป็นเพียงแค่ภาพช้าที่สามารถมองเห็นได้ง่าย คมดาบมากมายมีได้เฉียดแม้แต่เสื้อผ้าของเทียนโจวแม้แต่น้อย เทียนโจวมิได้ตอบโตทำเพียงแค่หลบคมดาบเหล่านั้นอยู่นาน จนเหล่าโจรเริ่มเหนื่อยล้ากันอย่างหนัก
“แน่จริงก็เข้ามาสู้กันซึ่งๆหน้าสิวะ!”
โจรคนหนึ่งกล่าวขึ้นมาด้วยความโมโห ก่อนที่ร้อยยิ้มอันชั่วร้ายจะปรากฎขึ้นบนใบหน้าของเทียนโจวอย่าได้ยินคำท้าเช่นนั้น
“ข้ากะจะเล่นสนุกเสียหน่อยแต่ในเมื่อพูดเช่นนี้”
เทียนโจวกำทวนในมือพุ่งเข้าใส่เหล่าโจรอย่างรวดเร็ว โจรมากมายต่างหยิบดาบขึ้นมาตั้งรับด้วยความตกใจ อต่ก็มีใช้เรื่องยากสำหรับเทียนโจวที่จะเจาะทะลวงการป้องกันเหล่านั้นพรากเอาแขนและขาของเหล่าโจรทั้งหมดไป จนกลายเป็นคนพิการติดเตียงอย่างง่ายดาย
“ข้าบอกเเล้วว่าพวกเจ้ามันกระจอก ไอพวกไร้น้ำยา!”
เทียนโจวกล่าวออกมาก่อนจะเดินจากไป โดยทิ้งโจรเหล่านั้นไว้กลางป่าที่เต็มไปด้วยสัตว์ร้าย
“จะว่าไปวันนี้เรายังมิได้ทานอะไรกันเลยสินะ”
เทียนโจวกล่าวขึ้นมาก่อนจะหยิบเอากระเป๋าของตนออกมาค้นหาอาหาร ซึ่งสิ่งที่ค้นเจอนั้นมีไก่ขอทานสองชุดพอดีกับสมุนไพร…
“สมุนไพรงั้นหรอ…หึ”
เทียนโจวกล่าวออกมาขณะที่จ้องมองไปยังสมุนไพรพลันนึกถึงใบหน้าที่งดงามของสตรีนางนึงที่ตนเคยให้สัญญาเอาไว้
“ตอนนี้ข้าเองก็อยู่ที่เมืองนี่แล้ว แต่มันยังมิถึงเวลาที่ข้าจะไปพบเจ้าปิงจวน รอข้าก่อนนะ ข้าจะรีบทำทุกอย่างเพื่อให้ไปหาเจ้าได้”
รอยยิ้มปรากฎขึ้นบนใบหน้าของชายหนุ่ม ก่อนที่เทียนโจวจะโยนไก่ขอทานชุดหนึ่งไปให้เจ้าหมาป่าเขี้ยวสีเงิน และอีกชุดหนึ่งให้ตนรับประทานท่ามกลางผืนป่าในยามราตรีแห่งนี้
ให้ไก่ขอทาน เจ้าเขี้ยวเงิน
@Watcher
เอฟเฟคจากตัวละคร | Points | Exp |
|
| +4 จากโรลอวดเบ่ง (หยิ่งยะโส) +7 เมื่อชนะการดวลพร้อมหยิ่งทะนง (หยิ่งยะโส) +3 โรลต่อสู้ (ขี้โมโห) +6 เมื่อโรลต่อสู้ระบบ (แข็งแกร่งดุจเซี่ยงอวี่) +3 เมื่อโรลต่อสู้ระบบ (หูดี) +3 เมื่อโรลต่อสู้พร้อมข่มขู่อีกฝ่าย (ฟันเขี้ยว) +2 เมื่อโรลต่อสู้ระบบ (สายตายาว)
|
+15 เมื่อโรลข่มขู่อีกฝ่าย (ฟันเขี้ยว)
|
|
| ผลรวมของแต่ละอัน | +28 | +15 |
|
|
| 
ไม่ระบุชื่อ
โพสต์ 2021-10-21 15:55:18
เจ้าของ
+4 Point จากการโรลวางแผนใช้อุบาย
+20 ความเครียด จากการมอบตำแหน่ง , แบ่งดินแดน , ให้ชองขวัญ
-20 สูญเสียความเครียดจากกาโรลประจบ
+3 Point เมื่อโรลใช้แผนและกลอุบาย
+15 ความสัมพันธ์กับคนที่คุยด้วย
