[เมืองเจียซิ่ว] ร้านซาลาเปา | เหมยเปาจื่อ

ร้านซาลาเปา | เหมยเปาจื่อ

{ เมืองเจียซิ่ว }

【ร้านซาลาเปา | เหมยเปาจื่อ】

ร้านขายซาลาเปาสกุลเหมย หรือ ร้านเหมยเปาจื่อ
เป็นร้านขนาดเล็กที่ขายซาลาเปาหลากหลายไส้ทั้งคาวหวาน
รวมถึงหมั่นโถวรสเยี่ยมจากฝีมือเถ้าแก่เนี้ยเหมยจนเป็นที่โจษจัน
ทั่วในเมืองเจียซิ่ว โดยเน้นขายตั้งแต่ยามเหมา ไปจนถึงยามอู่
หลังจากนั้นร้านด้านหน้าจะปิดลง และเปิดส่วนของการจ้างวาน
ในการตัดไม้จากเถ้าแก่เหมยผู้เป็นสามีแทนตั้งแต่บ่ายจรดเย็น

ทุกท่านสามารถมาโรลเพลย์ทำงานพาร์ทไทม์ประจำวัน
ค่าจ้าง: 120 อีแปะ - 5 EXP (รายวัน)

เถ้าแก่: เหมย หลวนหลง
อุปนิสัย:
เถ้าแก่เหมย เป็นชายวัยกลางคนที่ยังมีรูปโฉมหล่อเหลา
ไม่จางลงไปตามอายุที่มากขึ้น ทั้งท่าทาง ยังกระฉับกระเฉง
แข็งแรงจากการทำงานตัดไม้ทุกวัน ทำให้ผู้ที่พบเห็นหน้าเถ้าแก่
ครั้งแรกอาจคาดเดาอายุที่แท้จริงได้ยาก ไหนจะนิสัยที่ช่างเล่นช่างเย้า
ชอบพูดติดตลกอยู่เสมอ แม้จะทำไปด้วยความเป็นมิตร
แต่ชาวเมืองหลาย ๆ คนก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกอยากหยิกหลังเถ้าแก่
ไม่รู้จักโตผู้นี้อยู่บ่อยครั้งเช่นกัน




เถ้าแก่เนี้ย: เหมยฟูเหริน (ตู้ หนิงเซียน)
อุปนิสัย:
เถ้าแก่เนี้ยเหมยผู้เป็นภรรยา เป็นสตรีวัยกลางคน
ที่มีรูปโฉมมองเผิน ๆ แล้วธรรมดายิ่ง ทว่าบุคลิก
อันอ่อนโยน นุ่มนวล ดวงหน้าประดับรอยยิ้มเป็นมิตรอยู่เสมอ
ทั้งคำพูดพูดจายังไพเราะไม่หยุดหยาบคาย
ไหนจะชอบแจกจ่ายซาลาเปาฟรีแก่เด็ก คนชรา และขอทานเสียบ่อยครั้ง
ทำให้นางถูกกล่าวถึงว่าเป็นสตรีที่งดงามจากภายในมากเลยเชียว

Jinying ดี

❀ ซูฮวากลับบ้าน ❀

.

.

.

          ยามขาไปเจียซิ่วย่อมต้องผ่านหงหนง ตัวจิ้นอิ๋งที่นึกอยากแวะเยี่ยมเยียนแม่นางเจิ้งก็อันต้องเปลี่ยนทิศมุ่งสู่บ้านของสตรีแซ่เหมยต่อไป เนื่องจากซูฮวาหลังได้ยินว่าอีกสตรีนั้นขอเวลาเด็กสาวคิดราวหนึ่งอาทิตย์ ระหว่างนั้นที่สัญญาไปแล้วก็ไม่ควรเข้าไปรบกวนหาให้อีกฝ่ายพลอยคิดว่าเราเข้าหาเพื่อกดดัน ซึ่งก็ทำให้จิ้นอิ๋งนึกเห็นด้วยไม่น้อยเลยเชียว

          .

          การเดินทางจึงมุ่งสู่เมืองเป้าหมายโดยไม่ได้แวะพักที่ไหนให้เสียเวลา เข้ายามอู่ทั้งสองก็มาถึงยังหน้าบ้านของสตรีแซ่เหมยพอดี ที่ตอนนี้คล้ายมีหญิงกลางคนผู้หนึ่งกำลังทำการปิดร้านและมีบุรุษอีกหนึ่งคอยช่วงเก็บภาชนะที่ใส่ซาลาเปาเก็บเข้าไปในตัวบ้าน

          จิ้นอิ๋งทำการผูกม้าเฮยเซ่อไว้ไม่ไกล พร้อมกับวางไก่ตัวขนไป๋เซ่อให้เดินเล่นแถวนั้น จากนั้นนางจึงเป็นฝ่ายช่วยเดินนำให้ก่อนโดยมีซูฮวาสวมผ้าคลุมปกปิดใบหน้าตามหลังดรุณีน้อยมาอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ

          " ถ้าแม่นางจะมาซื้อซาลาเปาตอนนี้คือขอหมดแล้วนะเจ้าคะ ต้องขออภัยด้วยเจ้าค่ะ "

          เสียงนุ่มเอ่ยอ่อนโยนหาจิ้นอิ๋งอย่างรู้สึกผิดทันทีที่เด็กสาวเดินถึงยังหน้าร้านของเถ้าแก่เนี้ยผู้นั้น ทำเอาดรุณีน้อยเร่งโบกมือปัดหาทั้งไม่อยากให้อีกฝ่ายต้องขอโทษนางและปฏิเสธเรื่องที่เข้ามาหาซื้อซาลาเปา เห็นดังนั้นเถ้าแก่เนี้ยก็คล้ายวางมือที่เก็บร้านลงเล็กน้อย ก่อนจะเผยรอยยิ้มดูเป็นมิตรคืนหาแก่จิ้นอิ๋งด้วยนึกว่าจะเข้ามาจ้างวานเรื่องไม้จึงกล่าวบอกให้รอสักครู่ เถ้าแก่เก็บหม้อนึ่งซาลาเปาเรียบร้อยแล้วคงออกมารับงาน

          " ไม่ใช่เจ้าค่ะ ข้าไม่ได้มาจ้างวานให้ตัดไม้ด้วยเจ้าค่ะ.. จริง ๆ ไม่ใช่ข้าเจ้าค่ะที่มีธุระที่นี่ " จิ้นอิ๋งตัดสินใจเอ่ยปฏิเสธขึ้นมาอีกหนก่อนผละถอยให้เห็นอีกสตรีอีกคนด้านหลังของนาง

          กระทั่งเหมยซูฮวาเปิดผ้าคลุมออกจนเห็นยังใบหน้าเจือกังวลของนางได้ เถ้าแก่เนี้ยร้านซาลาเปาก็คล้ายวางของในมือลงรวดเร็วก่อนนางจะเร่งก้าวเท้าเดินหาซูฮวาและกอดนางไว้แน่น ทั้งสองกอดกันนิ่งโดยที่ร่างของซูฮวาค่อยคอยสั่นแผ่วเบาและสักพักก็ปรากฏเสียงสะอื้นไห้ออกมาราวไม่อาจห้าม

          " เกิดอะไรขึ้นหรือชิงชิง... "

          เถ้าแก่ของร้านที่ได้ยินเสียงสะอื้นก็เร่งเดินออกมาหน้าร้านด้วยสีหน้าติดตระหนกพร้อมร้องเรียกผู้เป็นภรรยาด้วยสรรพนามหวาดหยดทำเอาจิ้นอิ๋งเผลอนึกถึงท่านพ่อของนางขึ้นมาเลยเชียว ทว่าเมื่อยามที่เถ้าแก่เหมยเห็นร่างของอีกสตรีในอ้อมแขนผู้เป็นภรรยาก็คล้ายเงียบเสียงลงไป ก่อนจะตรงไปโอบกอดทั้งคู่เอาไว้ สามพ่อแม่ลูกคล้ายกอดกันเนิ่นนานราวไ่อยากผละจากเสียจนดรุณีน้อยที่เห็นภาพนั้นหวนนึกถึงครอบครัวตัวเองบ้างไม่ได้

          ดวงตาสีนิลพลันหลุบต่ำคล้ายไม่อยากเห็นให้ตัวเองนึกน้อยใจหรือเศร้าโศกขึ้นมายามได้เห็นภาพตรงหน้าอีก ก่อนหลบออกไปเล่นกับไก่น้อยไป๋เซ่อราวกับจะรอให้พี่สาวซูฮวานั้นใช้เวลากับครอบครัวอีกหน่อย ระหว่างนั้นก็พาลนึกไปว่าใกล้จะได้เวลาที่นางจะต้องบอกลาพี่สาวสกุลเหมยแล้วหรือไม่กันนะ…

          .

          .

          ทว่าคล้ายจิ้นอิ๋งจะคิดมากไปเสียหน่อย เพราะผ่านราวหนึ่งเค่อซูฮวาก็ออกมาจูงมือเด็กสาวให้ไปพบหน้าบิดาและมารดาของตน ดรุณีน้อยถูกแนะนำในฐานะของผู้เป็นนายที่ซูฮวากำลังติดตามที่ทำเอาจิ้นอิ๋งแอบตาโตอย่างตกใจ แต่ก็พยายามค้อมหาทักทายบุพการีของพี่สาวเหมยด้วยท่าทางสุภาพเรียบร้อยอย่างที่เคยได้รับการสั่งสอนมาเป็นอย่างดี

          พร้อมกันนั้นแม้จะฉุกละหุกไปเสียหน่อยแต่จิ้นอิ๋งก็ได้เตรียมของมามอบให้ที่บ้านของพี่สาวไม่แท้ผู้นี้เป็นที่เรียบร้อยแล้ว โสมคนจำนวนสิบชิ้นจึงถูกห่อบรรจุอย่างดีก่อนส่งมอบให้แก่บิดามารดาสกุลเหมยเป็นการทักทาย ซึ่งทั้งสองที่รับไปก็พลันรู้สึกทั้งเกรงใจและเอ็นดูจิ้นอิ๋งขึ้นมาไม่น้อยที่ดูเป็นเด็กดีอย่างที่หากซูฮวาได้ติดตามไปพวกเขาคงไม่นึกเสียใจ เพราะอย่างไรก็ได้เฝ้าฟังถึงสิ่งที่เด็กสาวได้ช่วยเหลือลูกของพวกตนเอาไว้ไปแล้วด้วย หากลูกไม่ยอมติดตามไปตอบแทนบ้างทางฝั่งบุพการีจะเสียใจเสียมากกว่า

          " อย่างไรข้าก็ขอฝากเสี่ยวฮวาด้วยนะขอรับคุณหนูกู่ " เถ้าแก่เหมยเอ่ยขึ้นอย่างนอบน้อม ทำเอาจิ้นอิ๋งที่ไม่ได้โดนเรียกสรรพนามนั้นมาเกือบเดือนนอกจากเหล่าคนใช้ในบ้านเก่า แทบยกมือโบกไปมาเสียลนลานพร้อมให้เรียกนางด้วยชื่อจะดีกว่า

          " ถึงอย่างนั้นก็ขอบคุณจิ้นอิ๋งอีกคราด้วยนะเจ้าคะที่ช่วยเสี่ยวฮวาเอาไว้ ขอบคุณ.. ขอบคุณมากจริง ๆ เจ้าค่ะ "

          เถ้าแก่เนี้ยเหมยคลายจะสะอื้นขึ้นมาอีกหน ทำเอาผู้เปนสามีต้องคอยลูบปลอบขวัญนางอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนทั้งสี่จะแลกเปลี่ยนเรื่องราวยามที่ซูฮวามาติดตามเด็กสาวไปด้วย การดูแลจากจิ้นอิ๋งที่ราวกับดูแลผู้เป็นพี่สาวเช่นนั้นยิ่งทำให้บรรยากาศรอบ ๆ ตัวเด็กสาวดูเป็นมิตรมากขึ้นไม่น้อย

          กระทั่งเหมยซูฮซาเอ่ยบอกที่บ้านว่ายังไม่ได้ทานข้าวเที่ยง เถ้าแก่เนี้ยเหมยก็คลายเร่งผุดลุกไปเตรียมข้าวปลาให้แก่เด็กสาวทั้งสองแทบจะทันที กพร้อมกับที่มชาวเมืองคนหนึ่งมาเรียกเถ้าแก่เหมยให้ไปช่วยตัดไม้ให้ ผู้เป็นบิดาของซูฮซาจึงเอ่ยให้ทั้งคู่ทำตัวตามสบาย หากตอนเย็นยังไม่มีที่พักใดก็มาพักที่นี่ก่อนได้

          .

          " งั้นเราพักที่นี่กันก่อนสักสองวันแล้วค่อยกลับไปรับถานเจ๋อดีหรือไม่เจ้าคะ? " จิ้นอิ๋งเสนอขึ้นเพื่อให้พี่สาวเหมยที่ตอนนี้มีสีหน้าดูดีมากขึ้นได้ใช้เวลากับครอบครัวเสียก่อนจะติดตามนางต่อไปดูแลยังเรือนหิมะที่ซีเหอต่อ

          ซึ่งอีกสตรีก็ไม่คัดค้านอะไรและโอบกอดตัวจิ้นอิ๋งเอาไว้และพร่ำขอบคุณไม่หยดเช่นกันจนเด็กสาวต้องคอยกอดปลอบหาซูฮวาไปด้วยความยินดี หลังจากนั้นรอเกือบครึ่งก้านธูปอาหารเที่ยงก็พร้อมเสิร์ฟ โดยระหว่างที่สตรีสามคนต่างวัยกำลังนั่งพูดคุยกันโดยที่เถ้าแก่เหมยไม่ได้เข้ามาร่วมวงด้วยเนื่องจากต้องทำงาน จิ้นอิ๋งที่สบโอกาสก็ถามหาวัตถุดิบทำถุงหอมที่ตั้งใจมาสักพักจากสตรีที่น่าจะมีประสบการณ์ทำเครื่องประดับเหล่านี้มามากกว่านาง

          " ท่านน้าเหมยเจ้าคะ.. ท่านน้าพอจะรู้จักสถานที่ที่มีต้นปอหรือไม่เจ้าคะ? พอดีข้าอยากจะทำถุงหอม แต่เคยไปถามยังร้านผ้า เถ้าแก่เนี้ยเขาได้บอกแก่ข้าไว้ว่าต้องใช้ต้นปอด้วยถึงจะทำผ้ามาให้ข้าปักได้น่ะเจ้าค่ะ "

          " ต้นปองั้นหรือ? " เถ้าแก่เหนี้ยเหมยเงียบไปครู่อย่างครุ่นคิด " มีที่บึงฝนหวานของเมืองไท่หยวนนะเจ้าคะ อยู่ทางปิงโจวนี้นี่เอง "

          ได้รับคำตอบเด็กสาวก็พลันผุดรอยยิ้มดีใจขึ้นมา ผิดกับซูฮวาที่คล้ายจับสังเกตบางสิ่งและลนลานขึ้นมาแทนเสียอย่างนั้น เด็กสาวที่ตัวหอมเป็นเสน่ห์ประจับกายเช่นนี้จะอยากได้ถุงหอมไปเพิ่มด้วยเรื่องอะไรถ้าไม่ใช่เพราะจะทำให้ใครสักคน!

          " อิ๋งเอ๋อร์!... อิ๋งเอ๋อร์ไม่ได้.. จะทำให้ใครใช่หรือไม่เจ้าคะ? "

          จิ้นอิ๋งที่จู่ ๆ ก็ได้รับคำถามจากพี่สาวซูฮวาก็พลันเงียบเสียงลงไป พวงแก้มเนียนคล้ายระเรื่อแดงมาน้อย ๆ พร้อมกับมือเล็กที่เลื่อนจับแหวนหญ้าน้ำค้างที่ยังถูกสวมไว้ไม่รู้ตัว แม้เด็กสาวจะอ้ำอึ้งตอบไปว่าจะทำให้ตัวเองด้วยน้ำเสียงที่ไม่ได้แฝงความโกหก แต่ก็ดูออกได้ไม่ยากว่าไม่ได้บอกความจริงมาทั้งหมด ตัวซูฮซาแทบกลืนข้าวไม่ลง แต่เถ้าแก่เนี้ยเหมยที่ราวกับรับรู้อะไรบางอย่างจากแหวนที่เด็กสาวได้สวมอยู่ก็พลันยกยิ้มกว้าง ก่อนเอ่ยแสดงความยินดีขึ้นมาให้ผู้เป็นลูกสาวโพล่งขึ้นว่าเป็นเรื่องเข้าใจผิดทำเอาอีกสตรีดูสับสนไปหมด

          ดรุณีน้อยที่เห็นภาพตรงหน้าก็พลอยหลุดหัวเราะจนบรรยากาศคลายลงขึ้นมา ทว่าในห้วงความคิดของนางตอนนี้ก็คล้ายทวนซ้ำถึงคำถามของพี่สาวแซ่เหมยไปด้วย ว่านางนั้นจะทำถุงหอมขึ้นมาให้ใครบางคนด้วยจริง ๆ ทว่าความรู้สึกที่ยังคงไม่มั่นใจเหล่านี้ ทำให้จิ้นอิ๋งยังคิดว่าถึงทำออกมาแล้วคงยังไม่ให้อีกฝ่ายเร็ว ๆ นี้เป็นแน่

          ต้องให้ตัวนางนั้นแน่ใจเสียก่อน

          เพื่ออีกบุรุษผู้นั้นที่มักชอบทำตัวอ่านใจนางอยู่เรื่อยได้มั่นใจถึงความรู้สึกของนางเช่นเดียวกัน..

มอบ โสมคนจำนวน 10 ชิ้น ให้แก่ร้านเหมยเปาจื่อ

ลักษณะนิสัยใจกว้าง

+15 EXP ทุกครั้งที่โรลแบ่งปันข้าวของบริจาคด้วยความเมตตาให้ผู้อื่น

-20 ความเครียดเมื่อโรลบริจาคของให้คนอื่น

ลักษณะแต่กำเนิดตัวหอม

+20 ความสัมพันธ์กับคนที่คุยด้วย

.

สถานะธาตุหลัก : +20 ความสัมพันธ์ [159] ธาตุไฟ - เกื้อหนุนเรา

ค่าชื่อเสียง : +15 ความสัมพันธ์เมื่อเจอคนชื่อเสียงเดียวกัน

และ +30 คุณธรรมเมื่อเจอคนหัวดี

ลักษณะนิสัยใจกว้าง

+10 ความสัมพันธ์คนที่มีนิสัยเดียวกัน

Jinying ดี

❀ ปรึกษาเรื่องผู้ติดตาม ❀

.

.

.

          เมื่อเก็บต้นปอจนพอใจแล้ว จิ้นอิ๋งก็ได้เร่งเดินทางกลับมายังเจียซิ่วร้านเหมยเปาจื่อโดยที่ใช้เวลาพอ ๆ กับขาไปทำให้นางไม่ทันได้ทานอาหารเที่ยงก็เข้ายามเย็นเสียแล้ว เด็กสาวแทบจะเดินกุมท้องด้วยความหิวกลับมาหาพี่สาวซูฮวา อีกสตรีที่เห็นท่าทางของเด็กสาวก็อุทานขึ้นอย่างตกใจ ก่อนพามาทานข้าวอย่างเร่งรีบ ระหว่างนั้นก็บ่นดรุณีน้อยที่กำลังตักข้าวคำโตเข้าปากเคี้ยวจนแก้มพองไปด้วยที่ไม่ยอมแวะพักทานข้าวระหว่างทางไปเสียก่อน

          " พอดีข้ากลัวมันจะมืดเสียก่อนน่ะเจ้าค่ะ "

          จิ้นอิ๋งเอ่ยเสียงอ่อยพร้อมดวงหน้าที่หงอยลงไม่น้อยที่โดนดุเข้าให้ ทำเอาสตรีแซ๋เหมยแทบใจอ่อนหยุดบ่นเสียตอนนั้น ก่อนจะเดินไปตั้งข้าวทานด้วยกันแทน ซึ่งหลังจากอีกฝ่ายนั่งลงเก้าอ้ข้างนางได้แล้วนั้น จิ้นอิ๋งก็มองซ้ายขวาเพื่อหาเถ้าแก่ทั้งสองของร้านว่าไปไหนเสียแล้ว ซูฮวาที่เห็นท่าทางนั้นก็เอ่ยตอบอย่างรู้ทันความคิด

          " พรุ่งนี้พวกเราจะเดินทางกลับกันตอนบ่ายแล้ว ท่านพ่อกับท่านแม่เลยเข้าตลาดไปซื้อวัตถุดิบทำอาหารกะเลี้ยงส่งข้ากับอิ๋งเอ๋อร์ในตอนเที่ยงน่ะเจ้าค่ะ.. ข้าตั้งใจไม่อยู่ทั้งวันเพราะรู้ว่าอิ๋งเอ๋อร์ต้องไปตามนัดของแม่นางเจิ้งใช่หรือไม่เจ้าคะ? "

          สิ้นคำถามในตอนท้ายของซูฮวา ดรุณีน้อยก็แทบผงกศีรษะเล็กรับอย่างขันแข็ง ดวงตาสีนิลคล้ายมีประกายขึ้นมาที่จะได้ไปพบสหาย ระหว่างนั้นนางจึงเอ่ยถามพี่สาวแซ่เหมยขึ้นมาอย่างกระตือรือร้นถึงของฝากที่จะนำไปฝากสตรีในถ้ำนั้นกันว่าเอาอะไรไปให้ดี คุยกันไปมาก็ได้ความว่าเป็นชาหลงจิ่งที่นางเพิ่งได้มายามเมื่อไปเที่ยวยังเทศกาลฉงหยางที่เจียงหนานก็ดี เด็กสาวจึงยอมหันไปทานข้าวต่อ

          ทว่าสักพักแม้จิ้นอิ๋งจะพยายามกลบเกลื่อนความกังวลของนางจนคิดว่าอีกสตรีคงไม่อาจจับได้แล้ว เด็กสาวคงลืมไปว่าตัวเองนั้นโกหกไม่เก่งเลยแม้แต่น้อย เช่นนั้นแล้วกับการปกปิดสีหน้าท่าทางที่ไม่สบายใจไหนเลยจะรอดพ้นสายตาของซูฮวา หลังทานข้าวจนอิ่มและช่วยกันเก็บจานชาม สตรีแซ่เหมยจึงพลัเอ่ยถามตรงประเด็นไม่อ้อมค้อมขึ้น

          " มีเรื่องไม่สบายใจเกิดขึ้นงั้นหรืออิ๋งเอ๋อร์? ตอนที่เจ้าไปบึงฝนหวานน่ะเจ้าค่ะ.. หรือไม่มีต้นปอ? "

          อีกสตรีพยายามคาดเดาแต่เด็กสาวก็เร่งส่ายหัวแล้วโชว์เอาต้นปอให้เห็นในย่ามซึ่งซูฮวาก็พยักหน้าเข้าใจ ก่อนจะสบตาหาจิ้นอิ๋งราวกับกดดันให้นางเอ่ยเล่าเรื่องที่ไม่สบายใจออกมา ดรุณน้อยพลันเลื่อนมือจับยังแหวนหญ้าที่นิ้วราวกับหาที่พึ่ง แต่ก็โดนพี่สาวยิ่งจ้องให้พูดยามเห็นท่าทางนั้นจนจิ้นอิ๋งต้องเล่าในที่สุด

          " ข้า.. ไปเจอคนที่ตามหาถานเจ๋อน่ะเจ้าค่ะ เหมือนจะเป็นโจรภูเขา... " เกริ่นเท่านั้นก่อนจิ้นอิ๋งจะเล่ารายละเอียดทั้งหมดให้อีกสตรีฟังไม่คิดปิดบัง พร้อมกับความกังวลที่ยังค้างในความคิดให้อีกฝ่ายยกมือลูบศีรษะเล็กของดรุณีน้อยแผ่วเบา

          " เรื่องแค่นี้เอง.. แม้จะเป็นอุดมการณ์พวกเขาจะน่าชื่นชม แต่อิ๋งเอ๋อร์อยากให้ถานเจ๋อกลับไปเป็นโจรอีกงั้นหรือเจ้าคะ? "

          คำถามนั้นราวกับปลดล็อคความกังวลทั้งหมดของจิ้นอิ๋งลง นางมัวแต่หวนนึกไปว่าถานเจ๋อจะอยากทำตามอุดมการณ์เก่าหรือไม่จนลืมนึกไปว่ากลุ่มคนที่เข้าร่วมนั้นเป็นกลุ่มของเหล่ากองโจร ถานเจ๋อที่อุตส่าห์เลิกเป็นโจรหันมาติดตามนางเช่นนี้ จะส่งให้กลับไปเป็นโจรอีกหนแม้จะส่งเพื่อไปช่วยเหล่าประชาฮั่นก็คล้ายส่งผู้ติดตามไปเผชิญความลำบากในท้ายที่สุดเนื่องจากร่วมสู้กับกลุ่มโจร

          จิ้นอิ๋งคล้ายเอ่ยขอโทษเสียงแผ่วขึ้นมาที่นางยังมองหลายสิ่งได้ไม่ถี่ถ้วนให้ดี ซึ่งซูฮวาก็เพียงกอดปลอบร่างเล็กเอาไว้ มือลูบลงยังเรือนผมสีปีกกาอย่างปลอบโยน โดยไม่ได้เอ่ยโทษว่ากล่าวอะไรเด็กสาวแม้แต่น้อย

          " ไม่เป็นไร.. อิ๋งเอ๋อร์แค่ยังชอบมองทุกคนเป็นสีขาวไว้ก่อน และมักมองถึงเจตนาการกระทำของพวกเขาจนเป็นเหตุให้อิ๋งเอ๋อร์ใจอ่อนและให้อภัยคนอื่นได้ง่าย ๆ ...แต่ข้าอยากให้รู้ไว้ว่ามนุษย์ทุกคนเป็นสีเทานะเจ้าคะ ในบางครั้งอิ๋งเอ๋อร์ต้องใจแข็งและมองทุกอย่างให้ถี่ถ้วนมากกว่านี้ เจตนาเขาอาจจะดี แต่สถานะที่คนผู้นั้นดำรงอยู่ไม่ใช่สิ่งที่ดี อิ๋งเอ๋อร์ต้องคำนึงถึงเรื่องนี้ด้วยนะเจ้าคะ.. "

          เด็กสาวที่คล้ายได้พี่สาวซูฮวาช่วยพูดให้คิดได้อีกหนพลันพยักหน้ารับแผ่ว ก่อนแว่วเสียงสูดจมูกเบา ๆ พร้อมกับร่างเล็กที่ถูกอดโยกไปมาให้ดรุณีน้อยหลุดหัวเราะออกมาน้อย ๆ

          " ขอบคุณพี่สาวซูฮวามากนะเจ้าคะ.. ดีจังเลยที่ข้ามีพี่สาวอยู่ด้วย " จิ้นอิ๋งเอ่ยเสียงอ้อนก่อนจะกอดกลับยังร่างสตรีเบื้องหน้า ท่าทางราวกับเด็กน้อยอย่างสมวัยเช่นนั้นเรียกรอยยิ้มจากซูฮวาได้เป็นอย่างดี

          ก่อนทั้งสองสตรีจะผละกอดกันมาคุยเรื่องถุงหอมของจิ้นอิ๋งต่อไป โดยถามถึงเรื่องร้านผ้าที่สามารถส่งวัตถุดิบทำผ้าหยาบให้ได้ในเมืองเจียซิ่ว แต่ก็ถูกซูฮวาแนะนำให้ไปที่เมืองลั่วหยางดีกว่า โดยไม่รู้เพราะห่วงเรื่องคุณภาพถุงหอมของเด็กสาวหรือกำลังถ่วงเวลาบางอย่างกันแน่ ใจจริงสตรีแซ่เหมยอยากถามเด็กสาวให้รู้แล้วรู้รอด แต่ท่าทางที่ยังขัดเขินและอมพะนำไม่บอกกล่าวก็ทำให้เข้าใจได้บ้างว่าจิ้นอิ๋งยังไม่มั่นใจเท่าไหร่นัก ราวกับต้องให้เวลานางอีกหน่อย

          อีกหน่อยที่ว่า ซูฮวาก็แอบภาวนาให้นาน ๆ หน่อยแล้วกันนะ!

ลักษณะแต่กำเนิดตัวหอม

+20 ความสัมพันธ์กับคนที่คุยด้วย

.

สถานะธาตุหลัก : +20 ความสัมพันธ์ [159] ธาตุไฟ - เกื้อหนุนเรา

ค่าชื่อเสียง : +15 ความสัมพันธ์เมื่อเจอคนชื่อเสียงเดียวกัน

และ +30 คุณธรรมเมื่อเจอคนหัวดี

ลักษณะนิสัยใจกว้าง

+10 ความสัมพันธ์คนที่มีนิสัยเดียวกัน

ZhaoPei ดี

          ตั้งแต่ออกจากซีเหอเพื่อจะกลับไปยังลั่วหยางอีกครา จ้าวเพ่ยได้บ่นว่านางหิวขึ้นมาระหว่างทางจนต้องแวะหาที่พักเพื่อทานอะไรเสียหน่อยเพื่อเก็บแรงออกเดินทางกันต่ออีกครั้ง

          แม้จ้าวเพ่ยจะต้องการให้พักผ่อนที่โรงเตี๊ยม แต่ซุนหยางกลับไม่คิดเช่นนั้น เขาต้องการถึงเมืองลั่วหยางทันทีเลยเพื่อร่นระยะเวลาให้สั้นลงดีกว่ามัวแต่แวะพักที่นั่นที่นี่เสียจนลืมจุดมุ่งหมายหลักว่าต้องการกลับลั่วหยางทำไม

          "เจ้าเป็นอะไร.. สีหน้าไม่พอใจตั้งแต่อยู่ซีเหอ" จ้าวเพ่ยกล่าวถามผู้ติดตามของนางเมื่อเห็นว่าซุนหยางดูไม่เหมือนเดิม ก็เอ่ยถามขึ้นมาขณะหยิบซาลาเปาขึ้นมากัดคำเบาๆ

          เสี่ยวเฮยแมวตัวน้อยก็เอาแต่เดินไปทั่วร้านซาลาเปาทั้งๆที่คราแรกนำออกไปยังนอกร้านแล้ว เจ้าแมวส่งเสียงร้องเงี๊ฃยวง๊าวขึ้นมาราวกับเป็นแมวจรที่มาขอเศษอาหาร แต่เมื่อมีคนยื่นให้กลับวิ่งหนีเสียอย่างนั้น

          "สีหน้าข้าเป็นเช่นนั้นหรือ.."

          "ใช่.. ข้าหาใช่คนโง่เขลาที่จะไม่รู้ว่าคนสนิทข้าเกิดอะไรขึ้น.. บอกข้ามาเถิด มีอะไรที่เจ้ากังวลอยู่ตอนนี้"

          ซุนหยางนิ่งเงียบลงทั้งมองจ้าวเพ่ยกัดก้อนซาลาเปา เขาอยากจะกล่าวออกไปว่าเกิดอะไรแต่ก็ทำได้เพียงเงียบและหันหน้าไปทางอื่นทั้งอย่างนั้น

          "เรื่องนั้นหรือ.. ทั้งหมดก็ไปด้วยดีแล้วไม่ใช่หรือ"

          "ด้วยดี… ใช่.. คงเป็นเช่นนั้น"

          คำพูดที่เหมือนไม่ฟังคำพูดของจ้าวเพ่ยทำให้นางเริ่มขมวดคิ้วขึ้นมาเล็กน้อย หญิงสาวนิ่งเงียบครู่หนึ่งก็หยิบซาลาเปาแล้วยื่นให้อีกฝ่าย

          "ที่ลั่วหยางคงจะมีหอนางโลมชื่อดังอยู่.. หากเจ้าต้องการระบายข้าจะพาไปได้.."

          ซาลาเปาก้อนกลมถูกรับจากมืออีกฝ่ายเพื่อกินมันแต่ก็มองหน้าจ้าวเพ่ยเพียงครู่เดียวเท่านั้น

          "ข้าไม่ได้กล่าวเสียหน่อยว่าต้องการเช่นนั้น.. เจ้าชอบคิดแทนคนอื่นเสียจริง"

          จ้าวเพ่ยได้ยินดังนั้นก็นิ่งเงียบลง หญิงสาวเองก็ไม่สามารถคาดเดาได้ว่าซุนหยางดูหงุดหงิดจากนางเนื่องด้วยเหตุอันใด อาจจะเพราะเรื่องเจิ้งหลัน เพราะบุรุษผู้นี้นิ่งเงียบตั้งแต่ในครานั้นจนมาถึงตอนนี้

          "ขออภัยแม่นาง นี่แมวของแม่นางใช่หรือไม่" บุรุษผู้หนึ่งกล่าวถามจ้าวเพ่ยขึ้นสร้างความสนใจแก่หญิงสาวชึ้นมา เสี่ยวเฮยร้องลั่นขึ้นเมื่อถูกหิ้วหลังให้นางจนหญิงสาวรีบรับแมวตัวนั้นมากอดทันที "แมวตัวนี้ข้าเห็นกำลังจะวิ่งออกไปข้างนอกจึงจับเอาไว้ให้"

          "ขอบคุณท่านมากเจ้าค่ะ.." นางกล่าวพร้อมมองลงไปยังเสี่ยวเฮย มือเรียวลูบขนดำขลับไปพลางๆ "เชิญก่อนเจ้าค่ะ ให้ข้าซื้อซาลาเปาให้ท่านเสียหน่อย ที่ช่วยแมวข้าไว้"

          "เช่นนั้นข้าคงไม่เกรงใจ" เขากล่าวทั้งนั่งร่วมโต๊ะเดียวกับจ้าวเพ่ยและยกมือสั่งซาลาเปาสำหรับตนมา

          เมื่อเห็นดังนั้นนางจึงก้มลงลูบขนสีดำของเสี่ยวเฮยไปพลาง แมวตัวน้อยซุกตัวหญิงสาวราวกับต้องการควบอบอุ่นทั้งขดตัวแน่น ตาสีอำพันงามกลมโตปิดลงเมื่อปากน้อยๆอ้าขึ้นเพื่ส่งเสียงเรียกนางไปด้วย

          "แม่นางเป็นคนที่ใดหรือ ข้าไม่เคยเห็นหน้า"

          "คงจะกล่าวยากไปเสียหน่อย พวกข้าเองไปเรื่อยของข้านั่นแหละเจ้าค่ะ คอยหารับจ้างงานไปเรื่อย ทั้งในตอนนี้ที่ต้องดิ้นรนกว่าครั้งไหนๆ"

          "เหตุโจรโพกผ้าเหลืองชาวบ้านน่ะหรือ.. ดูท่าแม่นางก็คงจะลำบากแย่ ข้าได้ยินมาว่าที่ด่านหู่เหลากวนกำลังรับแม่ครัวพร้อมค่าตอบแทนอย่างดีอยู่"

          บุรุษกล่าวกับจ้าวเพ่ยขณะจับจ้องใบหน้านางไปพลางๆ หญิงสาวชายตามองขึ้นมาก็ยกยิ้มขึ้นอย่างช้าๆ เป็นจังหวะที่ซุนหยางเงยหน้าขึ้นมาเห็นสายตาของทั้งสองพอดีก็กล่าวขัดขึ้นมา

          "ข้าอิ่มแล้ว ไปกันเถอะ"

          "ช้าก่อน.. ข้ายังคุยไม่จบดีเลยเสียด้วยซ้ำ เจ้าจะเร่งไปที่ใด" จ้าวเพ่ยเอ่ยถามซุนหยางผู้อยู่ๆก็ลุกพรวดพราดขึ้นมาแล้วเตรียมของเพื่อจะเดินทาง

          "เจ้าพูดเองไม่ใช่หรือว่าทุกเวลามีค่า.. หรือเจ้าเองจะเป็นผู้ทำให้การเดินทางล่าช้ากัน"

          ซุนหยางพูดขึ้นโดยไม่มองหน้านางกับอีกคน แต่สองเท้าก้าวเดินออกไปให้นางเร่งลุกตามโดยไม่ลืมที่จะจ่ายค่าซาลาเปาโดยการฝากตำลึงไว้ให้ชายผู้นั้น หญิงสาวเร่งเท้าตามซุนหยางมายังม้าที่พักเอาไว้ก็เอ่ยถามขึ้นมาอย่างหงุดหงิด

          "เจ้าเป็นอะไร.. โกรธข้าเรื่องอะไรเหตุใดไม่พูดออกมา" นางกล่าวถามกับซุนหยางแต่เห็นสายตาแข็งกร้าวราวกับตอนพึ่งเจอกันครั้งแรกก็ทำเอานางนิ่งเงียบลงทันที ความรู้สึกกลัวเหล่าโจรโพกผ้าเหลืองกลับตัวย้อนกลับมาที่นางจนตัวสั่นเทิ้มขึ้นมาเล็กน้อย

          จวบจนตลอดการกระทำก็กลายเป็นความเงียบอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน จ้าวเพ่ยผู้เคยเอ่ยออกปากบ่นผู้ติดตามนางจนเป็นเรื้องปกติยามนี้ทั้งสองกลับทำตัวคล้ายกับคนไม่รู้จักกันเสียอย่างนั้น

[งานเล็ก] ขจัดโจรผ้าเหลืองปล้นสดมภ์

[เงื่อนไขการรับภารกิจ]

- รับได้คนละ 1 ครั้งเท่านั้น

- ระยะเวลาหมดอายุเควสภายในวันที่ 5 ธันวาคม 2565 (รวมทั้งส่งด้วยส่งไม่ได้)

- กำหนดสตรอรี่ตามสตรอรี่ตัวละครของตัวเอง แน่นอนว่าไม่มีใครช้ำกัน -

- สร้างสตอรี่คุณผ่านมาทางนี้ ก่อนเถ้าแก่ทักถามเสนองานให้คุณ "ท่านขุนพล ท่านพอจะสละเวลาช่วยพวกเราสักหน่อยได้ไหม"

"ท่านเจ้าเมืองเจียซิ่วส่งเรื่องไปขอทหารที่ซีเหอแล้ว แต่ทางซีเหอไม่มีท่าทีส่งขุนพลมากำจัดโจรเลย"

"บริเวณนอกเมืองมีโจรผ้าเหลือปลายแถวซุ่มปล้นสดมภ์ผู้สัญจรไปมา ชาวบ้านทำงานลำบากมาก"

- สร้างสตอรี่รับงาน

[ทุ่งหญ้าแห่งสายลม - ผูกงอิง]

- สร้างสตอรี่เดินทางออกไปจากเมือง

- สร้างสตอรี่ตามหาเบาะแสโจรผ้าเหลืองที่มักปล้มผู้คนแถวนี้

- สร้างสตอรี่จัดการ [โจรปลายแถว ระดับใดก็ได้ แต่ห้ามต่ำกว่า ระดับ 10] (เฉพาะตัวที่ชื่อ โจรปลายแถว)

- สร้างสตอรี่ต่อสู้จากผล สูันานแค่ไหนหรือสู้ไม่กี่กระบวนท่าก็ชนะ (รอบ)

- สร้างสตอรี่ทางเลือก (1) ไว้ชีวิต เขาจะถวายตัวรับใช้ (ได้รับโจรปลายแถวตามเลเวลที่สู้ด้วย) | (2) ฆ่าทิ้ง

- สร้างสตอรี่อิสระและกลับไปรายงาน

[ร้านซาลาเปา | เหมยเปาจื่อ]

- สร้างสตอรี่กลับมารายงานเถ้าแก่

- สร้างสตอรี่จบเควส รับรางวัล

รางวัลภารกิจ

+50 EXP , +8 Point , +100 ศรัทธา , +200 คุณธรรม (หากไม่รับรางวัล +1,000 ความโหดแทน)

300 ตำลึงเงิน , 6,000 อีแปะ , เพชร 1 เม็ด , ซาลาเปา 90 ลูก

(เลือกอย่างใดอย่างหนึ่ง) ก้อนหยก x2 , ทรายหยก x2 , แพรหยก x2

  

.: แขกที่สัญจรมาโรงเตี๊ยม :.

กติกาการโรลเพลย์สนทนาทำความรู้จักขุนพลสัญจรผ่านมา

(1) 1 โรลเพลย์ สามารถเจอได้แค่ 1 คนเท่านั้น ยกเว้นมีระบุว่า xx นั่งกับ xx

(2) ในโรลเพลย์สร้างสถานการณ์พบเจอครั้งแรกได้อิสระ โดยไม่แหกนิสัย NPC

(3) นอกจากทำความรู้จัก พูดคุย ใน 1 โรลเพลย์สามารถมอบของขวัญให้ 1 ชิ้นเท่านั้น

(4) การชักชวนเข้ากองกำลัง บาง NPC ไม่จำเป็นต้องหัวใจเต็ม 10 ดวงเสมอไป นอกจากอยู่ที่การให้ของแล้ว การพูดคุย โรลทิ้งท้ายไว้ และ กำกับว่า "ชักชวน"

ทางทีมงานจะมาคอมเม้นท์ว่าชวนสำเร็จหรือไม่ ถ้าสำเร็จคุณจะได้โต้วาทีกับเขา ถ้าชนะแสดงว่าเขายอมรับใช้คุณ

ความสำคัญก่อนโรลสร้างความสัมพันธ์ NPC

(1) สำคัญมาก ที่คุณจะต้องตรวจเช็ค (ลักษณะนิสัยขัดแย้งกันหรือไม่ สามารถเช็คได้จากที่นี่ คลิก)

(2) รองลงมา ตรวจเช็ต ธาตุวันเกิด และ ปีนักษตร ชงกันหรือไม่ สามารถเช็คได้ที่นี่ (คลิก)

(3) ทุก ๆ การโรลเพลย์ที่มีความขัดแย้งในด้านนิสัย และ ธาตุหรือปีนักษัตรชงกัน เนื้อหาโรลเพลย์คุณจะต้องสร้างให้สมเหตุสมผล

เมื่อความสัมพันธ์ต้องลบลงในโรลเดียวกับจีบ ที่ความสัมพันธ์เพิ่ม โดยการครีเอทสร้างสถานการณ์โรลเพลย์ไม่ถึงกับทะเลาะ ขัดแย้งกัน

แต่ให้คุณเผลอทำอะไรที่ไม่ดี หรือใช้คำพูด หรือ บางอย่างเกี่ยวกับนิสัย ตัวคาร์คุณในโรลนั้นด้วย เพื่อให้มีความเมคเช้นส์ในการลดความสัมพันธ์

[027] จาง เหอ (เตียวคับ)

ระยะเวลาอยู่ที่นี่: 9 ตุลาคม - 15 พฤศจิกายน 2565

[105] จี้ หลิง (กิเหลง)

แต้มพิเศษ: คนมีลักษณะนิสัยกล้าหาญ ; ประลองฝีมือกัน จะได้โบนัส +20 แต้ม

ระยะเวลาอยู่ที่นี่: ยังไม่มีกำหนดการไปจากที่นี่

JiTianTao ดี

โรลพบเจอสหายที่ร้านซาลาเปา

ตอนนี้พวกของจีเทียนเต๋ากำลังแวะมาหาอะไรกินที่ร้านซาลาเปาก่อนเพราะว่าพวกของตนเองนั้นต้องออกเดินทางกันไปยังจี้โจวการหาอะไรกินนั้นเป็นเรื่องที่จำเป็นมาก

"เอาละเดี่ยวพวกเรากินอะไรกันก่อนที่จะเดินทางกลับจี้โจวกันเถอะนะ"

"ได้ขอรับท่านอาจารย์"

แต่ในระหว่างที่กำลังกินกันอยู่นั้นจีเทียนเต๋าก็ได้ไปพบเจอกับสหายของตนเองที่ไม่ได้พบหน้ากันนานกำลังเดินเข้ามาหาตนเองพอดี

"นี้มันท่านจวิ้นไอ่ไม่ใช่หรือขอรับจากกันตั้งนานท่านยังสบายดีหรือไม่กันข้านั้นค้นหาท่านในคราวนั้นแต่เค้าก็บอกว่าท่านนั้นจากไปแล้วข้าเสียใจจริงๆที่ไม่ได้เจอท่านอีกในตอนนั้น"

"ฮ่าๆ ท่านจีเทียนเต๋านี้เองข้าก็ว่าแล้วว่าผู้ที่แต่งกายแบบนี้กับชอบยิ้มแย้มตลอดเวลาก็คือท่านนั้นเอง ใจเย็นๆท่านไม่ต้องถึงกับจะร้องไห้ก็ได้ข้ายังไม่ได้ถึงกับเป็นอะไรเสียหน่อยท่านก็ทำเป็นอย่างกับว่าข้านั้นจะเป็นจะตายเลยข้าเพียงมีธุระเลยจำเป็นที่จะต้องไปทำที่อื่นก็เท่านั้นเอง"

"ที่แท้ก็เป็นเช่นนั้นเองข้าก็ห่วงนึกว่าท่านจะเป็นอะไรไปเสียแล้วแต่ว่ายังไงข้าก็ดีใจที่ได้พบกับท่านจริงๆถ้ายังไงพวกเราก็มากินอาหารร่วมกันสักมื้อก่อนที่ข้านั้นจะเดินทางไปจี้โจวเดี่ยวข้าก็จะกลับมาอีกอย่างแน่นอนถึงตอนนั้นข้ามีเรื่องที่จะถามท่านนะขอรับฮ่า ฮ่า ฮ่า"

"ได้สิงั้นเรามากินอาหารกันดีกว่า แต่ว่าข้าว่าท่านแปลกๆนะเอาเถอะข้าจะคิดไปเองเสียมากกว่าถ้ายังไงพวกเราก็มากินกันดีกว่าไหนๆพวกเราก็เจอหน้ากันทั้งทีแล้วนี้นะ"

"มันต้องแบบนั้นสิขอรับงั้นพวกเรามาสั่งอาหารกันดีกว่าเรื่องของกินนี้ข้าถือว่าเป็นเรื่องที่เราต้องใส่ใจบ้างเลยไม่ใช่แค่กินหุๆ"

พร้อมกับที่ตัวเองนั้นเริ่มสั่งอาหารเอามาให้กับสหายของตนกับลูกศิทย์โดยที่ถ้าเหลือตนเองก็จะนำอาหารเหล่านั้นกลับไปกินระหว่างเดินทางอยู่ดีเพราะอาหารทุกอย่างมีค่าจะมากินทิ้งกินขว้างนั้นไม่ได้หรอก

ใช้ลักษณะนิสัยติ่งหูยาว
-10ผู้ให้ความสนใจ
หูดี
+5EXP เมื่อโรลสร้างความสัมพันกับคนอื่นก่อน
+15ความสัมพันธ์กันคนที่คุยด้วย
หลังตรง
+10ความสัมพันธ์กันเมื่อเจอคนนิสัยเดียวกัน
-15 ความสัมพันธ์นักษัตรขัดกัน
+15ความสัมพันธ์กันคนหัวดี
+30 คุณธรรมเมื่อเจอคนนิสัยเดียวกัน
มอบไอเทมขนมชิงถวน ให้กับNPC 027

@Watcher

JiTianTao ดี

โรลกินซาบาเปากับสหาย

"แวะกินอาหารเสียหน่อยก็คงจะไม่แย่หรอกนะเห้อช่วงนี้เรื่องราวต่างๆมันช่างแย่จริงๆนั้นแหละนะไปกินอาหารกับท่านจวิ้นไอ่เสียหน่อยไม่ได้เจอท่านมาหลายวันแล้ว"

พร้อมกับที่ตนเองนั้นเดินเข้าไปยังร้านซาลาเปาที่ตอนนี้สหายของตนเองนั้นกำลังนั่งรอตนเองอยู่บนโต๊ะโดยที่ตนเองนั้นก็รีบเข้าไปทักทายอีกฝ่ายทันที

"คาราวะท่านจวิ้นไอ่ขอรับวันนี้ก็เป็นวันที่สดใสอีกวันหนึ่งเหมือนกันนะขอรับสำหรับวันนี้แล้วท่านเป็นอย่างไรบ้างขอรับสำหรับชีวิตประจำวันในวันนี้นั้น"

"ก็ถือว่าเป็นเรื่องราวที่ดีเลยล่ะนะว่ายังไงล่ะกินอาหารด้วยกันหน่อยไหมล่ะข้าสั่งมาไม่รู้ว่าเป็นไส้อะไรบ้างบอกให้เค้าเอามาเลยไม่ได้รู้ว่ามันมีอะไรบ้างเลย"

"ถ้าท่านจวิ้นไอ่พูดแบบนั้นข้าก็คงจะไม่สามารถที่จะปฎิเสทได้แล้วล่ะขอรับแบบนี้ข้าหวังว่าท่านคงจะพอกินนะขอรับเพราะว่าสำหรับข้าแล้วนั้นแค่นี้คงยังไม่พอให้ข้านั้นอยู่ท้องเลยเสียด้วยซ้ำเดี่ยวข้าว่าเราสั่งมาเพิ่มอีกสักหน่อยดีกว่าเห็นข้าเป็นคนที่ชอบกินแบบนี้นั้นแต่ว่าอาหารต่างๆข้าก็กินหมดนะขอรับไม่ได้เหลือเอาไว้หรือว่ามีให้ต้องทิ้งเลยเพราะอาหารนั้นมีคุณค่าในตัวมันเองเราต้องรู้จักคุณค่าของอาหารที่เรากินเพราะว่ายังมีบางคนนั้นไม่ได้กินอาหารดีๆแบบเราเสียด้วยซ้ำไปเลย เห็นข้าเป็นแบบนี้ข้าก็มีความรู้นะหุๆ"

"เชิญเลยกินให้เต็มที่เลยถือเสียว่าข้าเลี้ยงก็แล้วกันท่านเป็นนักบวชที่แปลกคนเสียจริงๆเชียวล่ะนะแบบนี้เห้อกินเยอะๆล่ะไม่ต้องเกรงใจข้าอ่า….แต่ว่าข้ายังไงท่านก็คงจะต้องรอแหละนะค่อยๆกินก็ได้ไม่จำเป็นที่จะต้องรีบกินขนาดนี้หรอกนะ"

"ก็มันอร่อยนี้ขอรับ ฮ่า ฮ่า ฮ่า อร่อยก็ต้องกินให้มากๆเสียหน่อยจะได้มีพลังในการทำงานในวันนี้ยังไงล่ะขอรับ"

"ข้ารู้แต่ว่าช่วยกินให้ดูดีกว่านี้สักหน่อยหนึ่งก็ได้ไหมคนมองเจ้ากันใหญ่แล้วนะตอนนี้!!!"

ใช้ลักษณะนิสัยติ่งหูยาว
-10ผู้ให้ความสนใจ
หูดี
+5EXP เมื่อโรลสร้างความสัมพันกับคนอื่นก่อน
+15ความสัมพันธ์กันคนที่คุยด้วย
หลังตรง
+10ความสัมพันธ์กันเมื่อเจอคนนิสัยเดียวกัน
ชอบกิน
-10ความเครียดเมื่อโรลกินไม่อั้น
-15 ความสัมพันธ์นักษัตรขัดกัน
+15ความสัมพันธ์กันคนหัวดี
+30 คุณธรรมเมื่อเจอคนนิสัยเดียวกัน
มอบไอเทมขนมชิงถวน ให้กับNPC 027

@Watcher

JiTianTao ดี

โรลแวะมาหาสหายพร้อมกินดื่มด้วยกัน

หลังจากที่กินข้าวกับสองแม่ลูกนั้นเรียบร้อยแล้วจีเทียนเต๋าก็ได้เดินทางต่อมายังมาหาสหายของตนเองโดยที่คราวนี้นั้นตนเองก็ได้คิดว่าจะมากินอาหารกับสหายของตนเองไปด้วยในคราวเดียวกันแบบนั้น หลังจากที่ใช้เวลาไปสักพักนั้นตนเองก็ได้เห็นอีกฝ่ายกำลังหันหน้ามาหาแล้วก็ยิ้มให้กับตนอยู่

"คาราวะท่านจวิ้นไอ่ขอรับท่านเป็นอย่างไรบ้างขอรับข้านั้นกำลังคิดว่าไม่ได้มาหาท่านเสียนานแบบนี้คงจะคิดถึงท่านแย่ถ้ายังไงพวกเราก็มากินอาหารด้วยกันนะขอรับแบบนั้น"

"ยินดีเหมือนกันที่ได้เจอท่านจีแบบนี้ ไม่ต้องชมข้าขนาดนั้นก็ได้ท่านก็รู้ว่าข้านั่นไม่ได้เป็นคนที่บ้าคำชมหรอกนะแบบนั้น ได้สิข้าก็ยังไม่ได้สั่งอะไรไปเหมือนกันเลยล่ะนะแบบนั้ร"

"โอ้แบบนี้ข้าก็โชคดีที่จะได้กินอาหารพร้อมท่านเสียทีแบบนั้นว่าแต่ว่ายังไงท่านจวิ้นไอ่ ก็ต้องคอยดูแลตัวเองด้วยนะขอรับสำหรับตอนนี้นั้นอากาศบางที่เริ่มหนาวกันแล้วข้านั้นกลัวท่านจะล้มป่วยหรือว่าเป็นอะไรไปแบบนั้นมันจะแย่เลยนะขอรับ"

"ขอบใจท่านจีมากแต่ว่าข้าก็คงไม่เป็นอะไรหรอกนะแบบนั้นว่าแต่ว่าท่านนั้นหายไปไหนมาอย่างนั้นหรอข้าไม่เห็นหน้าท่านมาหลายอาทิตย์เลยแบบนั้น"

"ข้าไปเที่ยวที่เทศการที่เมืองซินเย่น่ะขอรับฮ่าๆ แต่ว่ายังไงข้าก็ว่าพวกเรามากินดื่มกันดีหรือไม่ขอรับแบบนั้นไหนๆบรรยากาศก็ดีขนาดนี้แล้วถ้าได้กินข้าวไปด้วยมันก็คงจะเป็นอะไรที่ดีอย่างแน่นอนขอรับแบบนั้น"

"สนึกหรือไม่กันที่ไปเที่ยวแบบนั้นเรื่องงานหรือว่าเทสการข้านั้นก็ไม่ได้ไปสนใจดูหรือว่าสนใจเที่ยวซักเท่าไหร่เลยไม่รู้ว่ามันจะเป็นอย่างไรแบบนั้น"

"สนุกอยู่ขอรับแบบนั้นคราวหน้าพวกเราก็คงจะต้องไปเที่ยวด้วยกันล่ะขอรับแบบนั้นถ้ายังไงพวกเรามาสั่งอาหารกันกินดีกว่านะขอรับแบบนั้น"

"เอาสิเชิญท่านจีเลยแบบนั้น"

พร้อมกับที่ทั้งคู่นั่นเริ่มสั่งอาหารแล้วก็นั่งกินด้วยกัน

ใช้ลักษณะนิสัยติ่งหูยาว
-10ผู้ให้ความสนใจ
หูดี
+5EXP เมื่อโรลสร้างความสัมพันกับคนอื่นก่อน
+15ความสัมพันธ์กันคนที่คุยด้วย
หลังตรง
+10ความสัมพันธ์กันเมื่อเจอคนนิสัยเดียวกัน
+15 EXP จากการโรลสร้างความน่าเคารพศรัทธาต่อผู้พบเห็น หรือ ถูก member คนอื่นยกย่อง
ชอบกิน
-10ความเครียดเมื่อโรลกินไม่อั้น
-15 ความสัมพันธ์นักษัตรขัดกัน
+15ความสัมพันธ์กันคนหัวดี
+30 คุณธรรมเมื่อเจอคนนิสัยเดียวกัน
มอบไอเทมขนมชิงถวน ให้กับNPC 027
@Watcher

JiTianTao ดี

โรลพูดคุยกับสหายในยามเช้า

"วันนี้ก็คือวันที่ดีจริงๆนะขอรับสำหรับตอนนี้ข้านั้นคิดว่ามันยังคงมีเรื่องราวต่างๆมากมายที่พวกเรานั้นพอที่จะช่วยเหลือผู้คนและทุกคนได้นะขอรับแบบนั้น ข้านั้นอยากลองช่วยเหลือพวกเค้าดูจริงๆว่าข้านั้นจะสามารถทำได้หรือไม่กัน"

"ท่านจีอยากช่วยเหลือผู้คนข้านั้นก็นับถือด้วยแต่ว่าการช่วยเหลือผู้คนนั้นจำเป็นที่จะต้องลงมือทำอย่างเต็มที่ด้วยนะเรามิอาจที่จะช่วยเหลือผู้คนได้เพียงแค่ว่าพวกเรานั้นกล่าววาจาออกมาเท่านั้นหรอกนะ"

"ข้านั้นเข้าใจขอรับว่าการพูดอย่างเดียวนั้นมันไม่สามารถที่จะช่วยเหลือผู้คนได้หรอกขอรับแต่ว่าข้านั้นก็อยากที่จะช่วยเหลือผู้คนจริงๆว่าแต่ว่าท่าน จวิ้นไอ่ อยากช่วยเหลือผู้คนพร้อมกันกับข้าหรือไม่กันขอรับถ้าได้ท่านจวินไอ่ช่วยเหลือผู้คนล่ะก็ประชาชนคนที่เดือดร้อนหรือว่าผู้คนที่ต้องการความช่วยเหลือล่ะก็จะต้องดีใจและชีวิตความเป็นอยู่ดีขึ้นอย่างแน่นอนขอรับ"

"สำหรับเรื่องที่ท่านจีกล่าวมานั้นข้าก็ไม่ได้อะไรหรอกนะแต่ว่าการที่จะช่วยเหลือผู้คนนั่นเราจะต้องช่วยเหลือผู้คนที่สมควรที่จะได้รับการช่วยเหลือด้วยล่ะนะ จะช่วยเหลือผุ้คนที่ไม่สมควรได้รับการช่วยเหลือนั้นมันไม่ได้หรอก"

"ท่านคิดแบบนั้นหรอขอรับข้านึกว่าการช่วยเหลือผู้คนนั้นเราไม่แบ่งแยกกันเสียอีกแบบนั้นเพราะว่ายังไงพวกเราก็ต้องทำหน้าช่วยเหลือผู้คนนั้นให้เต็มที่นะขอรับ"

"บางครั้งเราก็ต้องเสียสละบางส่วนเพื่อบางส่วนเหมือนกันนะ"

"....แต่ว่าข้าจะพยายามช่วยเหลือพวกเค้าเหล่านั้นให้ดีที่สุดอย่างแน่นอนขอรับ"

พร้อมกับที่อีกฝ่ายนั้นเพียงยิ้มตอบเท่านั้นเอง

"ข้านั้นจะเตรียมพร้อมสำหรับการช่วยเหลือผู้คนที่ตอนนี้นั้นกำลังเดือดร้อนกันอยู่นะขอรับโดยที่ข้านั้นก็หวังว่าตอนนี้นั้นจะมีผู้คนที่่คิดเหมือนกันกับข้านั้นอยู่บ้างเพราะมันเป็นเรื่องราวที่ข้านั้นมิอาจจะสามารถทำได้เพียงคนเดียวหรอกนะขอรับโดยที่ถ้าเกิดยังมีผู้คนที่คิิดเหมือนกันกับข้าช่วยเหลือผู้คนไปพร้อมกันล่ะก็มันก็จะสามารถที่จะทำให้คนที่เดือดร้อนหรือว่าคนที่ต้องการความช่วยเหลือนั้นดีขึ้นอย่างแน่นอนขอรับข้านั้นคิดเช่นนั่น"

ใช้ลักษณะนิสัยติ่งหูยาว
-10ผู้ให้ความสนใจ
หูดี
+5EXP เมื่อโรลสร้างความสัมพันกับคนอื่นก่อน
+15ความสัมพันธ์กันคนที่คุยด้วย
หลังตรง
+10ความสัมพันธ์กันเมื่อเจอคนนิสัยเดียวกัน
+15 EXP จากการโรลสร้างความน่าเคารพศรัทธาต่อผู้พบเห็น หรือ ถูก member คนอื่นยกย่อง
ชอบกิน
-10ความเครียดเมื่อโรลกินไม่อั้น
-15 ความสัมพันธ์นักษัตรขัดกัน
+15ความสัมพันธ์กันคนหัวดี
+30 คุณธรรมเมื่อเจอคนนิสัยเดียวกัน
มอบไอเทมขนมชิงถวน ให้กับNPC 027

@Watcher