[เมืองลั่วหยาง] บ่อน้ำร้อนจินสู่

บ่อน้ำร้อนจินสู่

{ เมืองลั่วหยาง }

【บ่อน้ำร้อนจินสู่】

บ่อน้ำร้อนที่ขุดตามธรรมชาติ จะช่วยให้คุณผ่อนคลายกล้ามเนื้อ
เลือดลมไหลเวียนดีและทำให้ผิวเปร่งปลั่ง บางคนก็บอกว่า
ช่วยรักษาโรคต่าง ๆ ได้ อีกทั้งยังมีการแยกบ่อชายหญิง
หรือหากใครอยากจะไปบ่อรวมก็มีบริการ แต่ทว่าก็ระวังไว้ด้วยล่ะ
อาจจะเจอสิ่งที่ไม่คาดฝันจากใครก็ได้
มีบริการชายหนุ่มหญิงสาวหน้าใหม่มาถูหลัง นวดตัว

[การเข้าใช้บริการ]
* โปรดรวมภาษีเมืองก่อนโอนทุกครั้ง *
(1) โถงรวม: 30 ตำลึงเงิน
(2) โถงแยกชายหญิง: 60 ตำลึงเงิน
(3) ห้องส่วนตัว (สำหรับคู่รัก): 5 ตำลึงทอง

* ลดความเครียดได้ 35 หน่วย *
++ บริการเสริม: ใช้บริการเด็กนวด ตกค่าตัวเด็กคนละ 15 ตำลึงเงิน (ยังไม่รวมภาษี) ++




เถ้าแก่: จิน อู่หยง
อุปนิสัย:
อู่หยงเป็นชายคหบดีผู้ร่ำรวยจากธุรกิจใต้ดิน
ต่อมาเขาคิดออกจากวงการมืด ได้ก้าวมาทำธุรกิจบนดิน
โดยการเปิดให้บริการชาวบ้านแซ่บ่อน้ำพุร้อนผ่อนคลาย
แต่วันดีคืนดีก็มีชาวยุทธ์ อันธพาลมาใช้บริการโซนรวมเพื่อส่องสตรี
ซึ่งเขาเองก็ยากจะห้าม เพราะเขาจงใจเปิดห้องรวมไม่แยกเพศ
ตามแบบฉบับตะวันตก ทำให้ทำได้แค่จับตามองคอยเฝ้าดูแลความปลอดภัย

Weibin ชั่ว

เมื่อวันก่อนเว่ยปินได้ยินข่าวว่าบรรดาขันทีชั้นผู้ใหญ่ชอบมารวมตัวกันที่นี่เขาจึงได้วางแผนมาดักรอ  ทันทีที่เขาเดินเข้าไปก็พบเถ้าแก่ของร้านออกมาต้อนรับ

"กงกงเชิญเพื่อนของท่านเข้าไปหมดแล้ว" เถ้าแก่ของร้านเข้าใจผิดคิดว่าเว่ยปินนั้นมากับกลุ่มขันทีที่พึ่งเข้าไป เว่ยปินพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะเปลี่ยนชุดและเดินเข้าไป

เมื่อผลักผ่านเข้าไปก็พบกับขันทีราวๆสิบคนนั่งแช่นํ้าอยู่ "ก็นึกว่าใครที่แท้ก็เจ้าเด็กน้อยหลิงเว่ย มาๆข้าจะแนะนำให้รู้จักสหายข้า" เสียงนั้นดังมาจากคนที่อยู่ตรงกลางด้านในของกลุ่ม เขาคือจางยรั่ง มหาขันของราชสำนัก

"งั้นข้าขอเสียมารยาทแล้ว"เว่ยปินพูดแล้วก็เดินลงไปในบ่อ "ฮ่าๆ มาข้าจะแนะนำทีละคน นี่คือ จางกง,เซี่ยหยุน,กัวเซิ่ง,ซุนจาง,ปี้หลัน,ลี่ซง,ต้วนกุย,เกาหวัง,หานคุยและซ่งเตี่ยน"

"ข้าน้อยหลิงเว่ยคาราวะขันทีทุกท่าน" เว่ยปินคำนับขันทีทุกคนเสร็จก็หันไปหาจางหยั่ง

"ข้ามีโอกาสในพบจางกงกงที่นี่นับเป็นวาสนาของข้าน้อยแล้ว ข้าน้อยมีสุราติดมาหวังว่ากงกงจะไม่รังเกียจ" เขาเดินไปหยิบสุราชั้นยอดที่เอาติดตัวมาส่งมอบให้จางยรั่ง

"เด็กโง่เจ้าข้าก็ไม่ใช่คนที่ไม่รู้ธรรมเนียม ถ้าเจ้ามีเรื่องให้ช่วยก็รีบบอกข้าเถอะ" จางหยั่งพูดพลางเอามือลูบไหเหล้าด้วยความสุข

"เหตุใดกงกงพูดเช่นนี้ ชีวิตของข้าที่รอดมาถึงทุกวันนี้ก็เพราะกงกง ข้าแค่อยากตอบแทนบ้าง"

"ในเมื่อเจ้าทำด้วยความกตัญญูข้าก็จะรับไว้"

"แค่กงกงรับไว้ข้าก็สบายใจ ชีวิตของข้ามีโอกาสได้รับใช้กงกงก็นับว่าเกิดมาคุ้มแล้ว ขอให้กงกงอายุยืนยาวอยู่พยุงราชวงศ์เป็นที่พึ่งของพวงประชาสืบต่อไป" เว่ยปิ่ยพูดยกยอจางยรั่งด้วยท่าทีประจบนั่นทำให้เหล่าขันทีต่างพากันพูดตามเว่ยปินกันหมด

"ดี!!! ในเมื่อพวกเจ้าพูดเช่นนี้ข้าก็จะไม่ทำให้พวกเจ้าผิดหวัง" จางยรั่งพูดพร้อมคิดแผนที่จะเคลื่อนไหวกลุ่มขันทีต่อไป

@Webmaster

มอบ สุราหลูโจว ให้ [196] จาง ยรั่ง

เจ้าเล่ห์/เสแสร้ง

+4 Point จากการโรลวางแผนใช้อุบาย

ละโมบ

+5 ความสัมพันธ์คนที่มีนิสัยเดียวกัน

+20 ความเครียด จากการมอบตำแหน่ง , แบ่งดินแดน , ให้ชองขวัญ

ประจบสอพลอ

+2 Point จากการโรลใช้กลอุบาย

+5% มีโอกาสได้เงิน 10 - 300 ตำลึงทองถ้าประจบสำเร็จ

+20 ความสัมพันธ์กับผู้ปกครองของคุณ

-20 สูญเสียความเครียดจากกาโรลประจบ

ขันที

+3 Point เมื่อโรลใช้แผนและกลอุบาย

+30 ความสัมพันธ์กับคนประเภทเดียวกัน

หูดี

+2 Point จากการโรลใช้แผนการหรือกลอุบาย

+15 ความสัมพันธ์กับคนที่คุยด้วย

อัจฉริยะ

+5 Point จากการโรลใช้แผนการและกลอุบาย

  

[กิจกรรมน้ำพุร้อนหน้าหนาว]

กิจกรรมถูกจัดขึ้น บ่อรวม เท่านั้น

ช่วงเวลากิจกรรม: 7 เดือนสืออี้เยว่ - 21 เดือนอี้เยว่ จงผิงศกปีที่ 1

ช่วงเวลาบริจาค: 1 เดือนสืออี้เยว่ - 21 เดือนอี้เยว่ จงผิงศกปีที่ 1

น้ำพุร้อนลั่วหยาง: ตั้งอยู่บริเวณกลางเมือง ณ บ่อน้ำร้อนจินสู่

น้ำพุร้อนหวงซาน: ตั้งอยู่บริเวณตีนเขาหวงซาน  ณ บ่อน้ำพุร้อนเย่อหยาง

น้ำพุร้อนเฉิงตู: ตั้งอยู่บริเวณใกล้กับหมู่ตึกตระกูลสวี

น้ำพุร้อนจงซาน: ตั้งอยู่บริเวณใกล้กับซานเมืองจงซาน

- การอัพเกรดบ่อน้ำพุร้อน -
* กิจกรรมบริจาคทั้งแผ่นดิน หากบ่อน้ำพุร้อนหวงซานอัพเกรด ระดับ 3 คนอื่น ๆ ที่มาแช่ก็ได้ระดับ 3 ด้วย*
1) ตามหาหญ้าหนิวเอ้อเฉ่า (ชื่อภาษาชาวบ้านเรียก หญ้าเทวดา) เพื่อนำไปหลอมเป็น "น้ำหนิวเอ้อเฉ่า"
2) เขียนโรลเพลย์บริจาค "น้ำหนิวเอ้อเฉ่า" ได้วันละ 300 ไห

- เอฟเฟค -

Lv บ่อน้ำพุร้อน ปัจจุบัน : 1  (ได้รับ +2 EXP)

EXP อัพเกรด ระดับ 2: 10/10,000 หญ้าหนิวเอ้อเฉ่า (ได้รับ +8 EXP)

EXP อัพเกรด ระดับ 3: 0/50,000 หญ้าหนิวเอ้อเฉ่า (ได้รับ +15 EXP)

EXP อัพเกรด ระดับ 4: 0/150,000 หญ้าหนิวเอ้อเฉ่า (ได้รับ +25 EXP , +2 Point)

- เอฟเฟคจับคู่ Member หรือ นัดเดท NPC ระดับสหายสนิทขึ้นไป -

- ทุกคนเข้าร่วมได้วันละ 1 ครั้ง บ่อน้ำร้อนเปิดเวลา 18.00 เป็นต้นไป (ยกเว้นคนขอนั่งสมาธิทั้งวันได้ติดต่อเถ้าแก่)

- เข้าบ่อน้ำร้อนฟรีในช่วงกิจกรรม เถ้าแก่เปิดการกุศล (ลดความเครียด -20)

- หากเป็นผู้ติดตามจะต้องเปิดใช้งานก่อนเสมอ

- เพศเดียวกันได้ เพราะเป็นแค่การร่วมกิจกรรมในฐานะสหาย หากใครชวนต่างเพศแล้วทำเกินกว่านั้น คิดลวนลาม NPC ต่างเพศ ระวังฝ่ามืออรหันต์และโทสะ

- สามารถทำได้คนละ 1 ครั้งต่อวัน

- โรลเพลย์ผลักกันทุบหลังกันและกัน ได้รับ +3 EXP - ป้ายของขวัญน้ำพุร้อน x3

- โรลเพลย์เล่นน้ำกับเพื่อน ได้รับ +3 EXP  - ป้ายของขวัญน้ำพุร้อน x3

- โรลเพลย์ผลักกันนวดกันและกัน ได้รับ +3 EXP - ป้ายของขวัญน้ำพุร้อน x3

- โรลเพลย์นั่งสมาธิทั้งวัน (00.00 - 23.59) ในบ่อน้ำพุร้อน ได้รับ +4 Point - ป้ายของขวัญน้ำพุร้อน x30

(ปลีกเวลาไปทุบหลัง นวด เล่นน้ำได้ แต่ห้ามออกจากบ่อน้ำพุร้อน)

- หากจับคู่ Member ได้รับโบนัส +5 EXP - ป้ายของขวัญน้ำพุร้อน x10

* ป้ายของขวัญน้ำพุร้อน สามารถนำไปแลกของต่าง ๆ ได้ที่พ่อค้าหวัง หรือ เถ้าแก่อู๋แห่งแดนใต้ ในระยะเวลาจำกัดหลังกิจกรรมได้ *

ZhaoPei ดี

          หลังจากเดินทางจากด่านหู่เหลากวนมายังลั่วหยาง จ้าวเพ่ยพึ่งจะเห็นบ่อน้ำร้อนก็พลันอยากจะแช่ขึ้นมาดื้อๆ นางหันไปหาผู้ติดตามเพื่อขอความเห็นแต่ดูเหมือนซุนหยางจะไม่ว่าอะไรก็ทำให้นางเลือกจะหยุดพักที่นี่เพื่อผ่อนคลายเพียงครู่หนึ่ง

          "ทักทายคุณหนู.."

          เสียงเถ้าแก่ทักทายแก่นางทันทีที่เข้ามายังตัวโถงรองรับ จ้าวเพ่ยยิ้มรับให้กับอีกฝ่ายและหันไปหาซุนหยางที่เดินตามนางมาเพื่อจะกล่าวไล่ให้เขาออกไป

          "เจ้าจะไปที่ใดก็ได้ ค่อยกลับมาพบกันอีกที.."

          "ข้าก็อยากแช่บ่อน้ำร้อนเช่นกัน เหตุใดจึงไล่กันเช่นนี้เล่า"

          เมื่อได้ยินซุนหยางกล่าวเช่นนั้นจ้าวเพ่ยก็ต้องหันกลับไปหาเถ้าแก่ทันที ถุงเงินถูกหยิบขึ้นมาเพื่อนับคร่าวๆว่าพอที่นางจะใช้จ่ายได้กับความสะดวกสบายครั้งนี้ไหม

          "โถงรวมสามสิบตำลึงขอรับคุณหนู หากคุณหนูต้องการโถงแยกชายหญิง หรือห้องส่วนตัวไว้เข้ากับคุณชายทางเราก็มีให้บริการ" เถ้าแก่เอ่ยกับจ้าวเพ่ยทำเอานางหน้าขึ้นสีเมื่อได้ยินคำว่าห้องส่วนตัว นางได้ยินค่าราคาเองก็ใช่ว่าตะอยากเข้าโถงรวมสักเท่าไหร่

          "โถงแยกราคาเท่าใดหรือ"

          "หกสิบตำลึงขอรับ.. หากคุณหนูต้องการ" เถ้าแก่กล่าวราคาอย่างเสร็จสรรพเพื่อให้จ้าวเพ่ยได้ตัดสินใจ หญิงสาวก้มนับตำลึงที่นางมีอยู่พลางคิดว่าหากเข้าโถงรวมหรือโถงแยกชายหญิง แบบไหนมันคุ้มค่ากว่ากัน ยิ่งนางต้องจ่ายค่าเข้าให้กับซุนหยางด้วยแล้ว..

          "โถงรวมแก่ชายคนนี้เจ้าค่ะ.. ส่วนข้าขอโถงแยก" จ้าวเพ่ยกล่าวทั้งหยิบตำลึงเงินจ่ายค่าเข้าบ่อน้ำร้อนแก่เถ้าแก่ ขณะที่นางยื่นให้นั้นเถ้าแก่ก็กล่าวถามอีกคำแก่นาง

          "มีบริการเด็กนวดด้วยนะขอรับ คุณหนูสนใจหรือไม่"

          "เด็กนวดหรือ.." จ้าวเพ่ยได้ยินก็ขมวดคิ้วขึ้นมา นางหันไปมองรอบห้องรับรองของบ่อน้ำร้อนก็ดูไม่เห็นใครเลย "อย่างไร.."

          "ค่าบริการเพียงสิบห้าตำลึงเงินขอรับ เด็กนวดจะช่วยคุณหนูผ่อนคลายกับบ่อน้ำร้อนยิ่งขึ้น"

          "เช่นนั้นก็ได้.. ข้าขอเป็นสตรีนะ.." นางกล่าวจบก็เดินแยกซุนหยางเพื่อชำระล้างตัวและเปลี่ยนชุด ผ้าแพรสีขาวสำหรับสตรีถูกสวมเข้าแทนที่ชุดที่นางใส่เพื่อที่จะสะดวดสบายขึ้นยามแช่น้ำร้อน ผมยาวรวบมวยขึ้นสูงเห็นหลังคอ เท้าเปล่าเปลือยก้าวออกจากห้องเปลี่ยนชุดเห็นบ่อน้ำร้อนขนาดใหญ่ในโถงก็สัมผัสถึงความอุ่นเข้ามาประทะที่ตัวทันที

          โถงอาบน้ำสำหรับสตรีเท่านั้นก็ไม่เลวร้ายมากนัก

          จ้าวเพ่ยมองหาที่ว่าคงพอที่จะทำให้นางพอแช่น้ำได้อย่างเป็นส่วนตัว แต่เมื่อเห็นสตรีนางหนึ่งเดินเข้ามาหานางตามที่จ้าวเพ่ยเคยตกลงกับเถ้าแก่ นางก็ได้แต่เดินตามอีกฝ่ายหย่อนขาลงในน้ำร้อนเพื่อค่อยๆนำตัวเองลงแช่น้ำร้อนจนน้ำท่วมถึงเอวของนาง รับรู้ถึงความอุ่นร้อนตีขึ้นมาเมื่อยิ่งทิ้งตัวลงนั่ง จนน้ำถึงกลางอก อาการหายใจไม่ออกเกิดอยู่ครู่หนึ่งจากความร้อน แต่เมื่อเวลาผ่านไปความผ่อนคลายก็เกิดขึ้นมาอย่างน่าอัศจรรย์

          มือเรียวจรดบนไหล่ของนางทั้งบีบคลายเส้นขณะแช่อยู่ในบ่อน้ำร้อน แม้จ้าวเพ่ยจะตัดสินใจอยู่ที่ขอบบ่อน้ำร้อนเพื่อให้นางมีที่พิงหลัง เด็กนวดคนนี้ไม่ได้มือหนักอย่างที่คาดหวังเอาไว้ แต่มันก็สบายพอที่จะทำให้นางหลับตาลงได้

          "อย่างนั้นและ อืมม.." จ้าวเพ่ยครางในลำคออย่างพอใจขณะพลิกตัวใช้มือก่ายกับขอบบ่อน้ำร้อน นางประสานแขนเข้าด้วยกันและใช้หัวนอนลงบนแขนของนาง เมื่อถูกนวดกดเส้นที่หลังก็หลับตาพริ้มกับความนุ่มนวลและอ่อนโยนของมือเด็กนวดของนางไปเสียได้

          มือเรียวไล่บีบตามร่างกายของจ้่วเพ่ยจนเลื้อยลงถึงหลังสะโพก เด็กนวดกดเข้าเส้นราวกับรู้ว่าจ้าวเพ่ยเดินทางมาก็ย่อมปวดเมื่อยตรงนั้นเป็นธรรมดา นัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนปรือขึ้นเล็กน้อยทั้งส่งเสียงร้องครางในลำคอออกมาอย่างลืมตัว

          "พึ่งทำงานครั้งแรกหรือ…" จ้าวเพ่ยเอ่ยถามออกไปกับอีกฝ่ายหลังจากเงียบมานาน

          "เจ้าค่ะ…"

          "ข้าว่าแล้วเชียว…"

          "ไม่.. ไม่ดีหรือเจ้าคะ" เด็กนวดกล่าวอย่างกระวนกระวายเมื่อเห็นจ้าวเพ่ยพูดขึ้นมาแบบนั้น

          "ไม่ใช่เช่นนั้น.. " นางกล่าวออกมาทั้งหลับตาลง "นวดต่ออีกสิ ข้ากำลังสบายเชียว"

          "นวด.." เด็กนวดพยักหน้ารับก็เริ่มทุบหลังจ้าวเพ่ยอย่างเบาๆ น้ำรอบๆตัวนางกระเพื่อมเป็นจังหวะ เสียงพูดคุยของเหล่าสตรีดังคลอกับเสียงน้ำกระทบกัน มือเรียวทุบหลังนางจนพอใจก็เริ่มเลื่อนมือมายังด้านหน้าเพื่อจับอกของนาง

          "ตรงนี้มันต้องนวดด้วยหรือ" จ้าวเพ่ยเอ่ยถามขึ้นมาเมื่อถูกมือนุ่มบีบอกฟูของนาง อกยุบตามแรงกดของนิ้วเป็นรอยคล้ายกับก้อนแป้งนุ่มขนาดใหญ่ ยิ่งจ้าวเพ่ยใส่เพียงผ้าแพรอาจจะทำให้คนพบเห็นเข้าใจเกี่ยวกับนางและเด็กนวดผิดก็เป็นได้ แต่ดูเจตนาก็รู้ว่าเด็กนวดคงไม่ตั้งใจที่จะล่วงเกินนาง หญิงสาวค่อยๆเปิดตาขึ้นอย่างช้าๆเมื่อถูกนวดจนเริ่มเกินกว่าคำว่าผ่อนคลาย "เอาแค่หลังก็พอไม่ต้องไปที่อื่น.."

          "ขออภัยเจ้าค่ะ.. ข้าพึ่งทำงานคราแรก จึงไม่รู้อะไรเลย"

          "อืมมม ไม่เป็นไร" จ้าวเพ่ยกล่าวและปิดตาลงอีกครั้ง ใบหน้าแดงฉ่าไม่รู้เพราะความร้อนหรือถูกกระทำเมื่อครู่กันแน่ แต่นางก็หาสนใจไม่ มือนุ่มแผ่กดไล่ตามหลังของนางไปมาขณะที่จ้าวเพ่ยเองก็ใกล้จะหลับเต็มที

          กลิ่นหอมของดอกไม้โชยขึ้นมาคล้ายกับว่ามีสตรีที่เข้ามานำมาใช้ด้วย ยิ่งสร้างความผ่อนคลายขึ้นมา จ้าวเพ่ยหลับตาหายใจอย่างสม่ำเสมอครู่หนึ่งก็เหมือนจะรู้สึกตัวตื่นและพลิกตัวเอนหลังพิงขอบบ่อน้ำร้อนอีกครั้ง

          "ให้ข้านวดต่อหรือไม่เจ้าคะ.."

          "พอแล้วล่ะ ขอบใจเจ้ามาก"

          หลังกล่าวจบก็เหลือเพียงแต่จ้าวเพ่ยอยู่ตรงนั้น นางนั่งแช่น้ำร้อนทั้งตัวเมื่อน้ำท่วมถึงอก ความร้อนตอนนี้มลายหายสิ้นก็สร้างผลดีให้กับนางต่อจากนี้ หญิงสาวแช่ต่อได้พักใหญ่ๆก็ลุกออกจากบ่อน้ำร้อนเพื่อกลับไปเปลี่ยนชุดกลับคืน ความรู้สึกยามออกมาข้างนอกกลับโล่งขึ้นอย่างบอกไม่ถูก

จ่ายค่าบริการบ่อน้ำร้อน

โถงรวม [ซุนหยาง] : 30 ตำลึงเงิน

โถงแยกชาย-หญิง : 60 ตำลึงเงิน

เด็กนวด [เฉพาะจ้าวเพ่ย] : 15 ตำลึงเงิน

รวม 105 + 10% = 116 ตำลึงเงิน

ZhaoPei ดี

          ไหนๆก็เมื่อยมาทั้งวันแล้ว จ้าวเพ่ยเองก็อยากจะผ่อนคลายบ้าง นางเดินเข้ามายังบ่อน้ำร้อนอีกคราหลังจากหายไปนานหลายวัน หญิงสาวหันมองหาเถ้าแก่ก็พบกับเด็กนวดที่เคยนวดให้กับนางก็ยกยิ้มขึ้นมาเล็กน้อย

          "คุณหนู.. คราวนี้มาใช้บริการบ่อน้ำร้อนอีกหรือขอรับ"

          "เจ้าค่ะ.. เถ้าแก่จำข้าได้ด้วยหรือ คิดว่ามีลูกค้าเยอะเสียขนาดนี้แล้ว จะจำกันไม่ได้เสียอีก"

          "เหตุใดข้าจะจำไม่ได้ ครานั้นคุณหนูมากับคุณชายอีกท่าน" เถ้าแก่กล่าวทั้งมองหาผู้ติดตามของนางแต่ไม่พบกับกับใครก็แอบนึกเสียดายเล็กน้อยที่ไม่ได้เงินค่าบ่อน้ำร้อนเพิ่มอีกคน แต่ใช่เรื่องใหญ่สำหรับเถ้าแก่ไม่ เขายิ้มแย้มต้อนรับแก่จ้าวเพ่ยอย่างดีทั้งผายมือไปทางเด็กนวดอีกครั้ง

          "คราวนี้ต้องการบริการเด็กนวดอีกหรือไม่"

          "เจ้าค่ะ.. โถงแยกชายหญิงเช่นเดิมนะเจ้าคะ หากเด็กคนนั้นบังว่างก็เรียกเข้ามาได้เลย" จ้าวเพ่ยกล่าวทั้งหันไปหาเด็กคนเดิม หญิงสาวเหมือนพร้อมจะจองตัวคนนวดด้วยตัวเองก่อนจะหยิบถุงตำลึงเงินมาเพื่อจ่ายให้แก่เถ้าแก่สำหรับค่าบริการแช่บ่อน้ำร้อนในคราวนี้

          "เชิญขอรับแม่นาง"

          จ้าวเพ่ยเดินเข้ามายังห้องเปลี่ยนชุดสตรีเพื่อล้างตัวและเปลี่ยนเป็นแพรไหมสีขาว เท้าเปล่าย่ำตามพื้นเพื่อก้าวเข้ามายังโถงอาบน้ำเฉพาะหญิงก็ไม่รีรอที่จะหย่อนตัวลงแช่ในน้ำร้อนอีกครา

          ก็เป็นเช่นเดิมที่นางรู้สึกอึดอัดกับน้ำร้อนจนหายใจไม่ออกยามลงครั้งแรก แต่เมื่อเวลาผ่านไป หญิงสาวก็รับรู้ถึงความผ่อนคลายยามได้แช่น้ำร้อนมา นางหลับตาลงฟังเสียงน้ำไหลและเหล่าสตรีพูดคุยกัน เพียงไม่นาน ไหล่ของนางถูกจรดมือลงเพื่อนวดตามกล้ามเนื้ออย่างที่นางเคยเอ่ยปากขอเถ้าแก่จ้างเอาไว้

          "เป็นอย่างไรบ้างเจ้าคะ"

          "ดีแล้ว นวดต่อไปนั่นแหละ ลงมือให้ข้าหนักๆหน่อย"

          "กล้ามเนื้อท่านเริ่มจะแข็ง คงจะทำงานมาเสียหนัก.." เด็กนวดกล่าวขณะที่จ้าวเพ่ยลุกนั่งขอบบ่อน้ำร้อนให้ได้สัมผัสแผ่นหลังเปียกๆผ่านผ้าแพรที่นางสวมอยู่ "เป็นคุณหนูอย่าทำงานหนักสิเจ้าคะ เสียของหมด"

          "ข้าพึ่งออกจากงานเลี้ยง ที่แข็งคงเพราะอ่อนเพลีย นวดให้ข้าคลายเมื่อยก็พอ"

          "เจ้าค่ะ" นางกล่าวทั้งทุบหลังจ้าวเพ่ยจนตัวนางสั่นคลอน

          สองแขนเกาะขอบบ่อน้ำร้อนทั้งตึงไหล่ขึ้นขณะนางเองยังคงหลับตาอยู่เช่นนั้น จ้าวเพ่ยถูกดันให้ลงบ่อน้ำร้อนเพื่อที่จะได้คอยนวดผ่อนคลายให้นางไปด้วยขณะอยู่ในน้ำ

          "แล้วเป็นอย่างไรบ้างเจ้าคะ งานเลี้ยง"

          "สนุก.. สนุกเสียจนข้าตื่นขึ้นมาก็ปวดเมื่อยไปทั้งตัวเชียว" จ้าวเพ่ยตอบขณะที่นางหลับตาลง สัมผัสที่อ่อนโยนจากมือเด็กกลับทำให้นึกถึงงานเลี้ยงนั้นอีกครั้ง นางไม่อยากจะวนเวียนอยู่กับความคิดเดิมๆก็ได้แต่เริ่มเปลี่ยนบทสนทนาใหม่

          "ว่าแต่เจ้ามาทำงานได้นานเท่าไหร่แล้วล่ะ" นางกล่าวถามทั้งถูกยกแขนขึ้นมาบีบไปด้วย ความร้อนระอุของน้ำร้อนคอยบีบให้จ้าวเพ่ยหายใจได้ทั่วท้องยิ่งขึ้นไปอีก

          "ข้าพึ่งมาทำได้ไม่กี่วันเจ้าค่ะ คุณหนูเป็นคนแรกที่ข้าบริการ ไม่คิดว่ามาอีกคราจะเลือกข้ามาอีกหน"

          "ก็เจ้านวดดีเสียขนาดนี้.." จ้าวเพ่ยกล่าวชมเชยนางก่อนจะเปิดตาขึ้นเพื่อหันไปมองเด็กนวดอีกครั้ง "ไม่ถึงขั้นที่หายเมื่อย แต่แค่ทำให้รู้สึกดีแบะผ่อนคลายก็พอแล้ว"

          "ข้าพอมีน้ำหอมดอกไม้อยู่นะเจ้าคะ คุณหนูอยากจะลองหรือไม่" เด็กนวดกล่าวถามความเห็นจากจ้าวเพ่ยขณะที่มองไม่วางตา

          "ไม่ทำให้บ่อเสียหายหรือ"

          "ไม่หรอกเจ้าค่ะ.. บ่อสตรีมักจะชอบนำน้ำหอมดอกไม้มาเพื่อให้ส่งกลิ่นหอมเสียทั้งนั้น คุณหนูรับนะเจ้าคะ จะได้มีกลิ่นหอมติดตัวยามออกจากบ่อน้ำร้อน" กล่าวทั้งคะยั้นคะยอให้จ้าวเพ่ยรับมันเสียให้ได้ นางจับจ้องไปที่คอละหงส์ของอีกฝ่ายและบีบนวดตามเส้นหลังคอไปพลาง

          "ข้าไม่จ่ายค่าน้ำดอกไม้หรอกนะ.. เอาสิ หากเข้าเสนอก็เอาที่เจ้าคิดว่ามันส่งผลดีเลย" จ้าวเพ่ยรับข้อเสนอนั้นทำให้เด็กนวดลุกหายไปพักหนึ่ง นางได้รับผ้าชุบน้ำเย็นมาโป๊ะที่หัวเพื่อไม่ให้เลือดลมไหลเวียนผิดปกติ ขณะเป่าปากเบาๆและหลับตาลงช้าๆ

          กลิ่นหอมของดอกกุ้ยโชยเข้ามาแตะจมูกส่งผลให้จ้าวเพ่ยเปิดตาขึ้น นางเห็นกลีบดอกหอมหมื่นลี้ลอยข้างตัวนางก็ใช้สองมือรวบขึ้นและก้มดมกลีบดอกนั้นทันที

          "อย่าบอกเถ้าแก่นะเจ้าคะ ว่าข้าเป็นคนนำมา" เด็กนวดกระซิบข้างหูจ้าวเพ่ยและลงมือนวดต่อไหล่ที่เคยมีกลามเนื้อแข็งบัดนี้อ่อนนุ่มไปหมดแล้ว จ้าวเพ่ยเองก็คล้ายคนเคลิ้มจะหลับเต็มทีก็เอ่ยขึ้นมาให้เด็กนวดหยุดมือลงไป

          "คราวหน้าข้าจะมาอีก.. เจ้าเตรียมตัวด้วยล่ะ ข้าจะจองตัวเจ้าไว้แน่.."

          "ไม่คิดว่าคนอื่นจะนวดดีกว่าข้าหรือเจ้าคะ"

          "เจ้าบริการดี.. ข้าชอบ" จ้าวเพ่ยกล่าวทั้งลดตัวลงจนน้ำแทบจะท่วมคอของนาง "นวดเท่านี้แหละ ข้าขอบใจ"

          "ขอบคุณคุณหนูเจ้าค่ะ" นางกล่าวขอบคุณและเดินออกไปจากจุดนี้เพื่อทำงานในส่วนของนางต่อ

          จ้าวเพ่ยเองก็แช่บ่อน้ำร้อนอีกพักใหญ่ๆก็ลุกขึ้นจากบ่อ นางกระชับผ้าแพาเปียกน้ำที่แนบตามลำตัวจนเห็นทุกสัดส่วนโค้งเว้า แต่กระนั้น จ้าวเพ่ยก็หาได้สนใจ ในเมื่อคนที่เห็นก็มีแต่สตรี สตรีนางอื่นก็เป็นเช่นนางที่ต้องโชว์สัดส่วนจากผ้าเปียกน้ำ หญิงสาวเปลี่ยนชุดเป็นดังเดิมรู้สึกสบายขึ้นมามากก็เดินออกจากบ่อน้ำร้อนทั้งความรู้สึกสดชื่นอย่สงไม่เคยเป็นมาก่อน

          ครั้นคิดว่าจะไปหาซุนหยาง แต่นางก็พบผู้ติดตามอุ้มเสี่ยวเฮยยืนมองนางอยู่ฝั่งตรงหน้าของทางออกบ่อน้ำร้อน ก็ทำหน้าตกใจเล็กน้อย แต่ก็ไม่มีการปะทะใดๆเกิดขึ้นมา จ้าวเพ่ยก้าวเท้าไปหาผู้ติดตามของนางที่ออกมาตามหานางจนมาพบที่นี่ก็ยกยิ้มเล็กน้อยและอุ้มเสี่ยวเฮยมาไว้กับตัว

จ่ายค่าบ่อน้ำร้อน โถงแยกชายหญิง

: 60 ตำลึงเงิน

จ่ายค่าเด็กนวด 15 ตำลึงเงิน

รวม 75 ตำลึงเงิน + ภาษี 10% = 83 ตำลึงเงิน

JiTianTao ดี

โรลแช่น้ำพุร้อนกับท่านอาจารย์

ตอนนี้หลังจากที่จีเทียนเต๋านั้นเลิกงานของตน ตนเองก็รีบออกเดินทางไปยังบ่อน้ำพุร้อนที่ตนเองนั้นได้นัดหมายกับท่านอาจารย์เอาไว้หลังจากที่ใช้เวลาสักพักในการหาว่าบ่อน้ำพุร้อนนั้นมันอยู่ตรงไหนตนเองก็ได้พบกับสถานที่นั้นเสียที หลังจากถามผู้ดูแลเรียบร้อยแล้วนั้นตนเองก็เข้าไปเปลี่ยนชุดพร้อมกับที่เดินไปทางบ่อแช่ที่ทางผู้ดูแลนั้นได้บอกเอาไว้แล้วว่ามีคนลักษณะท่าทางอย่างที่ตนเองนั้นได้บอกไปแช่อยู่


"คาราวะขอรับท่านอาจารย์ข้าไม่นึกเลยว่าท่านอาจารย์จะชอบมาแช่ที่บ่อน้ำพุร้อนแบบนี้ด้วยนะขอรับ"


จีเทียนเต๋าที่เข้ามายังบ่อน้ำพุร้อนก็พูดทักทายอาจารย์ของตนทันทีโดยที่อีกฝ่ายนั้นอยู่ในน้ำเรียบร้อยแล้ว


"ฮ่าๆ เป็นอย่างไรบ้างจีเทียนเต๋าเจ้าสบายดีหรือไม่กัน ข้าก็อยากลองมาแช่ดูบ้างก็เท่านั่นแหละนะมันช่วยคลายเคลียดได้ดีเลยล่ะ"


"ข้าก็สบายดีขอรับได้ทำงานอย่างเต็มที่ท่านเฉาก็ซื่อตรง เข้มงวดต่อกฏระเบียบไม่รับสินบนจากเหล่าชาวบ้าน ข้านั้นทำงานได้อย่างราบลื่นเลยล่ะขอรับ"


"เป็นเช่นนั้นหรือ ถ้าเป็นแบบนั้นก็ดีแล้วนะเพราะว่าอาจารย์ก็ห่วงเจ้าเหมือนกันว่าจะทำงานไหวหรือไม่กัน เพราะว่างานสเมียนมันไม่ใช่งานที้สบายเท่าใดนักอาจารย์นั้นกลัวว่าเจ้าจะทนไม่ไหวเสียมากกว่า"


"ต้องขอบคุณท่านอาจารย์และท่านเฉามากกว่าขอรับที่ให้ข้านั้นมาทำงานช่วยเหลือพวกท่านแบบนี้ถ้ายังไงเดี่ยวข้านั้นนวดให้กับท่านอาจารย์ก่อนดีกว่าขอรับ"


ก่อนที่จีเทียนเต๋านั้นจะเข้าไปนวดหลังให้กับอาจารย์ของตนเองพร้อมกับที่ใช้เวลาพูดคุยกันไปด้วยหลังจากที่ใช้เวลากันจนเสร็จแล้วนั้นก่อนที่กำลังจะกลับนั้น หลูจื่อนั้นก็หยิบเอาจวดน้ำบางอย่างเอามามอบให้กับผู้ดูแล


"จีเทียนเต๋าเจ้าจะบริจาคน้ำหนิวเอ้อเฉากับข้าด้วนไหม"


"...เอ่อคือข้าไม่มีเลยขอรับท่านอาจารย์คงจะบริจาคให้ไม่ได้"


"ฮ่าๆไม่เป็นไรไว้คราวหน้าก็ได้"


ก่อนที่คนทั้งคู่นั้นจะออกจากบ่อน้ำพุร้อนด้วยกัน


ใช้ลักษณะนิสัยถ่อมตน
+15ความสัมพันธ์กันของคนที่มีนิสัยเดียวกัน
ติ่งหูยาว
-10ผู้ให้ความสนใจ
หูดี
+5 EXP เมื่อโรลสร้างความสัมพันกับคนอื่นก่อน
+15ความสัมพันธ์ของคนที่คุยด้วย

+15ความสัมพันธ์กันเมื่อเจอคนหัวดี
+30คุณธรรมเมื่อเจอคนหัวดี

มอบไอเทม ชาต้าหงผา ให้กับ NPC 005
@Watcher

Fenyue ดี

     

⌜141⌟

   

บทที่ 24

งานจิตอาสา

ฉากที่ 4

      

          หลังจากที่แยกจากซินแสจีแล้วสามสหายก็ตัดสินใจกันว่าควรจะทำอะไรต่อจากนี้กันดี ซึ่งบัณฑิตเหลียงเสนอมาว่าควรจะทานอาหารเย็นกันก่อนจากนั้นเว้นช่วงราว ๆ ครึ่งชั่วยามถึงค่อยลงแช่น้ำร้อน ที่ต้องเว้นช่วงก็เพื่อปรับสมดุลย์ร่างกายให้ทันหยินหยางจะได้ไม่ตีกันจนเกิดอาการเจ็บไข้ ซึ่งก็สรุปว่าทำตามนั้น พวกเขาเข้าโรงเตี๊ยมที่ลั่วหยางและแวะทานอาหารด้วยกันก่อนจะไปพักเตรียมตัวสำหรับแช่น้ำร้อน

         

          ที่ผ่านมาไม่เคยสั่งกุ้งหางหงส์ทานกันเลย ไม่คิดเลยว่าที่โรงเตี๊ยมแห่งนี้จะทำกุ้งหางหงส์ออกมาได้ยอดเยี่ยมไร้ที่ติ แป้งที่ห่อกุ้งถูกทอดจนข้างนอกเหลืองกรอบสีเหลืองทองจนหน้าทาน เมื่อกัดเข้าไปรู้สึกได้ถึงความกรอบนอกนุ่มในจนแม้แต่คนที่ทานอาหารด้วยความสุภาพเพียงใดก็ยังต้องได้ยินเสียงเคี้ยวกรุบ ๆ ดังลอดออกมา กรอบแม้กระทั่งหางจนสามารถทานได้ทั้งตัว ซ้ำเนื้อในก็ยังหวานฉ่ำแสดงได้ถึงความสดใหม่ของตัวกุ้งที่มีเนื้อทั้งแน่นและเด้ง ไม่รู้ว่ามีเคล็ดลับอะไรถึงได้ทำออกมายอดเยี่ยมถึงขนาดนี้ รู้ตัวอีกทีก็สั่งมาเพิ่มเป็นสองจาน

         

          ทานอาหารเย็นกันเสร็จก็ถึงเวลาพักผ่อนและเตรียมตัว แต่ยังพักไปได้ไม่ถึงครึ่งเค่อเด็กสาวเพียงหนึ่งเดียวก็มาเคาะที่หน้าห้องของสองหนุ่มพร้อมคำทักทายเป็นรอยยิ้มแหย ๆ

         

          “ข้าว่า.. ข้าน่าจะไม่ได้ไปลงแช่น้ำร้อนกับพวกท่านแล้วล่ะเจ้าค่ะ”

         

          “ทำไมล่ะ?” เด็กหนุ่มคิ้วพยัคฆ์เอ่ยถามด้วยความสงสัย ก่อนหน้าท่าทางของนางก็ดูกระตือรือร้นเป็นอย่างมากที่จะได้แช่น้ำร้อนนอกบ้านเป็นครั้งแรก “หรือว่าจะไม่สบาย?”

         

          เขาถามต่อ อาจจะมีความเป็นไปได้ เพราะเข้าหน้าหนาวแล้วหากจะป่วยไข้บ่อยขึ้นก็คงไม่แปลก ทว่าคนตรงหน้ากลับรีบส่ายหน้าปฏิเสธแต่ก็มีท่าทีอึกอักราวกับว่าสิ่งที่นางกำลังจะบอกเป็นเรื่องน่าอายที่พูดต่อหน้าได้ยาก มันจะมีอะไรที่ยากไปกว่าการสารภาพรักอีกอย่างนั้นหรือ?

         

          “ไม่ใช่อย่างนั้นหรอกเจ้าค่ะ แต่ว่า…” สาวน้อยเม้มปากพร้อมกับบิดส่ายไปมาท่าทางเขินอายอย่างที่สุด “คือว่าข้า.. เป็นรอบเดือนน่ะเจ้าค่ะ” กว่าจะเค้นคำพูดออกมาได้ พวงแก้มทั้งสองข้างก็สุกปลั่งไปหมด

         

          “รอบเดือน? คืออะไรน่ะ?”

         

          เกิดมาเด็กหนุ่มเลือดพยัคฆ์เพิ่งเคยได้ยินคำประหลาด ไม่สิ จริง ๆ เขาเคยได้ยินอยู่ แต่มันมักจะใช้กับพวกสื่อหรือการส่งของเสียมากกว่า จึงไม่เข้าใจเลยว่ามันเกี่ยวอะไรกัน หรือว่านางมีธุระที่ต้องทำในรอบเดือนนั้น แต่ก็ไม่เข้าใจว่าแล้วทำไมถึงแช่น้ำร้อนไม่ได้อยู่ดี

         

          “อ่า.. คือจะอธิบายอย่างไรดีล่ะเจ้าคะ”

         

          เฟินเยว่ส่งสายตาขอความช่วยเหลือจากบัณฑิตหนุ่มให้ช่วยอธิบายจนลืมไปเลยว่าอีกฝ่ายก็คือบุรุษที่นางควรอาย แต่ไฉนถึงไม่อายบุคคลผู้นี้ได้ก็ไม่รู้

         

          “อะไรกัน นี่เจ้าเกิดมาจนปูนนี้ไม่รู้เรื่องประจำเดือนของสตรีเลยอย่างนั้นหรือ” ก่อนจะอธิบายเหมือนจะพูดดี ๆ ก่อนไม่ได้ต้องแซะเขาเขาอยู่เรื่อย ถ้าไม่ติดว่าเป็นคนรู้จักก็อยากจะชกให้หน้าหงายสักทีสองที “สตรีทุกคนเมื่อถึงวัยออกเรือนได้จะมีประจำเดือน เป็นเลือดเสียที่หลั่งออกมาทุกเดือนและจะหมดไปเมื่อถึงวัยชรา อาการนั้นเป็นเครื่องหมายบ่งบอกว่าสามารถผลิตทายาทได้” หลังอธิบายจบชายหนุ่มก็หันกลับไปถามเด็กสาวที่ยังคงกระมิดกระเมี้ยนเขินอายอยู่ “แล้วเป็นอย่างไรบ้าง ปวดท้องหรือเปล่า”

         

          “นิดหน่อยเจ้าค่ะ แต่ว่าไม่เป็นอะไรมากหรอกเจ้าค่ะ แหะ ๆ ”

         

          ตงฮั่วมองสองคนนั้นที่สนทนากันด้วยท่าทางปกติ คงมีแต่เขาที่หน้าซีดเผือดเมื่อนึกภาพตาม…
         
          “ต้องหลั่งเลือดทุกเดือนเนี่ยนะ แล้วเลือดมันออกมาจากทางไหน” สายตาของเขาสอดส่องไปทั่วตัวนางแต่ก็ไม่พบเห็นร่องรอยของการบาดเจ็บแม้แต่น้อย คนถูกมองจ้องก็มีแต่จะเขินยิ่งกว่าเดิมจนยกมือขึ้นปิดหน้า “แล้วเจ้ารู้เรื่องของสตรีได้ไงกันเนี่ย”

         

          “ข้าเองก็มีน้องสาวเหมือนกันน่า แล้วเรื่องแบบนี้มันก็เป็นปกติที่ต้องรู้อยู่แล้ว เฮ้อ..” บัณฑิตเหลียงส่ายหน้าอย่างเอือมระอาใส่คนที่เพิ่งจะมารู้เรื่องแบบนี้เอาครั้งแรกก็เมื่อโตเป็นหนุ่ม “แม่นางซุนอายมากแล้วเจ้าเลิกถามเถอะ เอาไว้คืนนี้ข้าจะอธิบายให้ฟังถึงเรื่องระบบร่างกายของวัยสืบพันธ์ุ”

         

          “วัยสืบพันธุ์.. ฟังดูทะลึ่งจังฟะ..”

         

          “หึ คนไม่รู้ก็พูดแบบนี้กันทั้งนั้น แต่พอฟังคำอธิบายทีไรก็จะมีแต่ปวดหัวทีหลัง ถ้าอย่างนั้นแม่นางซุนไปพักผ่อนเถอะ ช่วงนี้ก็อย่าออกแรงมากนักล่ะ”

            

          “เจ้าค่ะ เช่นนั้นข้าขอตัวก่อนนะเจ้าคะ”

         

          เด็กสาวยิ้มแห้ง ๆ ก่อนจะค้อมศีรษะลากลับไปพักผ่อนที่ห้องของตัวเอง ส่วนสองบุรุษก็รอเวลาประมาณหนึ่งชั่วยามจนท้องย่อยอาหารหมดแล้วจึงออกเดินทางไปยังบ่อน้ำร้อนจินสู่

         

.

.

.

         

          “คนเยอะเหมือนกันแฮะ..”

         

          ตงฮั่วหน้าหงิกทันทีเมื่อเข้ามาถึงบ่อน้ำร้อนที่มีไอความร้อนแผ่พุ่งขึ้นมาตัดกับอากาศที่หนาวจัด แต่มีไอน้ำเหล่านั้นขวางกั้นไว้ก็ดีจะได้ไม่ต้องแยแสใครมากนัก

         

          “ช่วยไม่ได้นี่นา ถ้าไม่ต้องจ่ายเงินก็มีแต่บ่อรวมเท่านั้นที่เปิดให้บริการ”

         

          พูดไปก็พลางบัณฑิตหนุ่มในชุดคลุมอาบน้ำก็ค่อย ๆ หย่อนขาจุ่มลงไปในบ่อน้ำเพื่อปรับสถาพร่างกายทีละน้อยไม่ให้หน้ามืด เมื่อเห็นคนที่มาด้วยเริ่มลงบ่อแล้วตงฮั่วก็ทำตาม แต่เขาไม่ได้พิรี้พิไรขนาดนั้น เดินอ้าว ๆ ลุยดิ่งลงไปในบ่อน้ำร้อนแล้วหาทำเลปลอดผู้คน โชคดีที่ดูเหมือนว่าจะมีมุมสงบอยู่มุมหนึ่ง แม้ท่าทางนิ่งสงบจนเหมือนไม่รู้สึกรู้สาแต่หนุ่มคิ้วพยัคฆ์ถึงกับเหงื่อตกจากความร้อนใต้ฝ่าเท้า แต่ก็ยังจะพอเก๊กขรึมทำเป็นเข้มได้อยู่

         

          ซ่า!

         

          คลื่นน้ำลูกหนึ่งสาดซัดเข้าหน้าจนคนที่ทำเข้มนั่งพิงขอบอ่างตบะแตก น้ำร้อนขนาดนี้แทบจะลวกหน้าให้สุกได้เสียกระมัง นั่นไม่ใช่คำกล่าวเกินจริงแต่อย่างใดหากเอาหน้าลงไปจุ่มสักหนึ่งชั่วยาม ดังนั้นโดนน้ำร้อนในบ่อสาดใส่เพียงผิวเผินก็แค่ทำให้หน้าร้อนไปวูบหนึ่ง หลังปาดน้ำออกจากใบหน้าก็เห็นตัวการเป็นชายหนุ่มหน้าหวานอายุมากกว่าหัวเราะคิกคักดูสะใจที่ได้แกล้ง

         

          “เล่นบ้าอะไรของเจ้าเนี่ย นี่มันน้ำร้อนนะเฟ้ย!”

         

          ใครจะยอมโดนแกล้งแค่ฝ่ายเดี๋ยว โวยจบเขาก็สาดน้ำใส่อีกฝ่ายโครมใหญ่ แต่ดูเหมือนว่าทางด้านนั้นจะไม่รู้สึกรู้สา

         

          “เห็นไม่ยอมปรับอุณหภูมิร่างกายก็คิดว่าตัวเจ้าแข็งด้านเป็นหินผาไปหมดแล้วเสียนี่ มีความรู้สึกกับเขาด้วยหรืออย่างไร”

         

          พูดเยาะจบเหลียงต้าซิ่นก็วักน้ำใส่อีกรอบ จนกลายเป็นสงครามสาดน้ำร้อนขนาดย่อม ๆ ตอนแรกก็รู้สึกเคืองโกรธอยู่บ้าง แต่ไป ๆ มา ๆ การเล่นเป็นเด็กเช่นนี้ทำให้รู้สึกผ่อนคลายอย่างบอกไม่ถูก จนเผลอหวนคิดถึงตอนเด็ก ๆ ที่เล่นน้ำในลำธารกับเด็กชาวบ้านที่ซีเหอ เด็กหนุ่มละทิ้งวัยเด็กก่อนเวลาอันควรไปนานจนเหมือนว่าว่าเรื่องราวเหล่านั้นผ่านไปนานเป็นสิบ ๆ ปี

         

          “นี่ ยังจำสัญญาที่ให้ไว้ได้ไหม?”

         

          ต้าซิ่นเอ่ยถามพร้อมกับชี้ที่บ่าของเขาเอง ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะทวงการนวดบ่าทุบหลังที่เขาเคยหลุดปากพูดไว้ตั้งแต่แรก ตงฮั่วเลิกคิ้วมองตามก่อนจะหักข้อนิ้วดังกรอบแกรบ

         

          “ได้สิ ข้าน่ะ ลูกผู้ชายรักษาสัญญาอยู่แล้ว”

         

          “อึ๊ย น่ากลัวจัง อย่าทำรุนแรงนักล่ะ ไม่งั้นข้าจะแจ้งมือปราบ”

         

          รอยยิ้มกระตุกขึ้นมุมปากราวกับว่าท้าทาย เขาเริ่มนวดหลังให้สหายรุ่นพี่ด้วยแรงที่ไม่เบานัก ส่วนหนึ่งมาจากความหมั่นไส้และอีกส่วนก็เพราะว่ามือหนักเป็นทุนเดิม บีบนวดตามร่างกายของอีกฝ่ายทีก็ได้ยินเสียงหลุดร้องและเนื้อสะดุ้งขึ้นมาที ทุบหลังให้ทีก็มีเสียงดังแอ้กหลุดออกมาตาม แต่ดูท่าทางเจ้านั่นก็ไม่ได้ขัดขืน บางทีการมือหนักก็อาจจะดีสำหรับการนวดคลายเส้นก็ได้ เพียงแต่ว่าหลังจากนี้น่าจะมีระบมกันไปข้าง

         

          หลังจากที่เด็กหนุ่มนวดหลังให้อีกฝ่ายจนบอกว่าพอ บัณฑิตหนุ่มก็วนนิ้วบอกให้หันหลังคล้ายกับจะสื่อว่าเดี๋ยวจะนวดคืนให้บ้าง แน่นอนว่าเมื่อถูกท้าเป็นชายชาตินักรบก็ต้องรับคำท้าอยู่แล้ว ตงฮั่วจึงเกรงบ่ารอ

         

          เพี๊ยะ!

         

          “อย่าเกรงนักสิ ผ่อนคลายหน่อย เดี๋ยวก็ตะคริวกินหรอก”

         

          โดนฟาดไปทีนึงก่อนที่อีกฝ่ายจะลงมือนวดให้ ปลายนิ้วหัวแม่โป้งคลึงเส้นเอ็นที่บ่าแข็งแน่นอย่างตรงจุด แน่นอนว่าเรี่ยวแรงของบัณฑิตมีน้อยที่สุดในหมู่สามสหายแต่ก็ยังถือว่าเป็นแรงของบุรุษอยู่ดี ด้วยแรงที่ไม่หนักและเบาไปนี้เองทำให้เขารู้สึกผ่อนคลายอย่างที่สุดจึงยอมโอนอ่อนผ่อนตาม แม้จะเป็นการทุบหลังด้วยเรี่ยวแรงทั้งหมดที่มีผสานความแค้นและความหมั่นไส้ที่มีให้แก่กันแต่ตงฮั่วไม่มีสะท้าน คงเป็นเพราะน้ำร้อนด้วยกระมังจึงทำให้ผ่อนคลาย

         

          ‘ดีแบบนี้เสียดายที่เยว่เอ๋อร์ไม่ได้มาด้วยกันแฮะ’

         

          หวนนึกถึงเด็กสาวที่ต้องพักผ่อนที่โรงเตี๊ยมก็เสียดายแทน แต่หากว่านางมาแล้วเขาจะกล้านวดหลังให้นางอย่างนั้นหรือ เพียงแค่คิดความร้อนก็ลามไล่ขึ้นไปถึงใบหู

         

          “หืม ร้อนแล้วงั้นเหรอ งั้นขึ้นกัน”

            

          ท่าทางบัณฑิตที่ด้านหลังจะสังเกตอาการได้ ทำให้ตนนั้นเลิกลั่กเป็นการใหญ่

         

          “เปล่า!”

         

          “ไม่ต้องมาทำปากแข็งน่า เดี๋ยวเป็นลมเป็นแล้งขึ้นมาจะแย่เอา นี่ก็น่าจะแช่มาได้ครึ่งเค่อแล้ว กลับกันเถอะ”

         

          ไม่ว่าเปล่ายังกึ่งจูงกึ่งลากคนตัวโตขึ้นมาจากบ่อน้ำร้อน ถึงจะจับสังเกตอาการหูแดงได้แต่ดูเหมือนว่าความยังไม่แตกว่าตัวเขานั้นคิดอะไรอยู่ในใจ ค่อยโล่งไป…

         

          หลังจากใช้บริการเสร็จยังได้รับป้ายอะไรสักอย่างมาด้วย ถึงไม่รู้ว่าเอาไว้ใช้ทำอะไรแต่ก็ดีชะมัด คราวหลังคงต้องชวนเฟินเยว่มาด้วยเสียแล้ว.. ส่วนเรื่องนวดหลังอะไรนั่น…

         

          ‘ปล่อยให้เป็นไปตามสถานการณ์ก็แล้วกัน’

.

.

.

ใช้งาน [152] ซู ตงฮั่ว [มาร] มอบ กุ้งหางหงส์ เอฟเฟคบ่อน้ำร้อน โรลเพลย์ผลักกันทุบหลังกันและกัน ได้รับ +3 EXP โรลเพลย์เล่นน้ำกับเพื่อน ได้รับ +3 EXP โรลเพลย์ผลักกันนวดกันและกัน ได้รับ +3 EXP --------------------------------------------------- ป้ายของขวัญน้ำพุร้อน x9

[NPC ในสังกัด] เหลียง ต้าซิ่น มอบ กุ้งหางหงส์ เอฟเฟคบ่อน้ำร้อน โรลเพลย์ผลักกันทุบหลังกันและกัน ได้รับ +3 EXP โรลเพลย์เล่นน้ำกับเพื่อน ได้รับ +3 EXP โรลเพลย์ผลักกันนวดกันและกัน ได้รับ +3 EXP