[นอกด่านซื่อสุยกวน] ป่าซวูชู่

JiTianTao ดี

โรลเดินทางกันยาวๆเลยวัยรุ่น

ตอนนี้นั้นการเดินทางก็ยังคงเต็มไปด้วยความดีใจของเหล่าทหารต่างๆหลังจากที่ได้จับจ่ายใช้สอยกับสิ่งของที่พวกตนนั้นอยากได้ในย่านการค้าก่อนหน้านั้นแล้วพวกของจีเทียนเต๋านั้นก็ได้มาถึงยังภายในด่านเสียทีแบบนั้นเป็นด่านที่สำคัญที่คอยทั้งป้องกันและคอยดูแลความสงบเรียบร้อยของชาวเมืองนั้นเองโดยที่พวกของตนเองนั้นก็ใช้เส้นทางผ่านป่าแห่งนี้สำหรับที่การพวกของตนเองนั้นจะได้ไม่รบกวนผู้คนอื่นที่อาจจะต้องการเดินทางหรือว่าใช้เส้นทางโดยสารในเส้นนี้เพราะว่าขบวนสเบียงของพวกตนเองนั้นก็บรรทุกมาเป็นจำนวนมากเหมือนกันสำหรับพวกของตนเอง

"ท่านจีพวกเราผ่านด่านมาแล้วแบบนี้ก็ใกล้ที่จะถึงเมืองหลวงลั่วอยางอย่างงั้นใช่แล้วใช่ไหมขอรับ"

"ใช่แล้วพวกเรานั้นใกล้ที่จะถึงเมืองหลวงลั่วอยางแล้วล่ะขอรับแบบนั้น"

"พวกข้านั้นไม่เคยเห็นเลยว่าภายในเมืองหลวงนั่นจะเป็นอย่างไรกันแบบนั้นไม่รู้ว่าชาตินี้นั้นจะได้ดูหรือไม่กันแบบนั้น"

"ไม่ต้องถึงกับใช้คำว่าชาติหน้าหรอกขอรับเดี่ยวถ้ามีโอกาศคราวหน้านั้นข้าจะพาพวกท่านนั้นมาลองเที่ยวดูแต่ว่าเดี่ยวนี้นั้นการเดินทางไกลๆจะทำให้ปลอดภัยแบบสมัยก่อนนั้นมันทำไม่ได้แล้วล่ะขอรับตั้งแต่ตอนนี้ที่พวกของโจรผ้าเหลืองนั้นยิ่งใหญ่ขึ้นขนาดนี้แต่ว่าก็ยังคงไม่มีคนที่จะปราบปรามพวกมันเลยแม้แต่น้อยเลยแบบนี้พวกโจรก็จะยิ่งแข็งแกร่งขึ้นเรี่อยๆแบบนั้นข้าล่ะก็ไม่อยากที่จะคิดเลยว่าอนาคตในวันข้างหน้านั้นจะเป็นอย่างไรบ้างสำหรับผู้คนมากมายที่ตอนนี่ก็ล้วนแล้วแต่หวังพึ่งราชสำนักอยู่ด้วยกันทั้งนั้นแบบนี้แต่ทางราชสำนักก็ไม่ได้มีอะไรออกมาช่วยเหลือผู้คนเลยแบบนั้นถ้าเกิดว่ายังคงเป็นแบบนี้ต่อไปเรี่อยๆล่ะก็มันก็จะยิ่งส่งผลต่อส่วนรวมมากยิ่งขึ้นเท่านั้นแบบนั้น"

"พวกเราเป็นเพียงแค่คนตัวเล็กๆแบบนี้จะทำอะไรได้กันขอรับท่านจีแบบนั้น"

"อนาคตนั้นไม่แน่นอนหรอกนะขอรับสำหรับพวกเราแล้วนั้นการที่จะเปลี่ยนแปลงสิ่งต่างๆนั้นต้องเริ่มต้นขึ้นที่ตัวของพวกเราเองทั้งนั้นเราจะไปหวังให้คนอื่นนั้นมาคอยช่วยเหลือเราหรือว่าคอยเปลี่ยนแปลงสิ่งต่างๆแบบนั้นมันทำไม่ได้หรอกนะขอรับแบบนั้น"

"เราจะต้องเริ่มที่ตัวของเราเองก่อนอย่างงั้นสินะขอรับท่านจี"

JiTianTao ดี

โรลเดินทางกลับปาสู่กัน

ตอนนี้พวกของจีเทียนเต๋านั้นกำลังเดินทางกลับกันเพื่อกลัยดินแดนปาสู่อย่างเร่งรีบออย่างเต็มที่ โดยที่ระหว่างทางนั้นพวกของตนเองก็กำลังเดินทางกันอย่างเรี่อยๆโดยที่ภายในความคิดของจีเทียนเต๋านั้นกำลังคิดว่าอนาคตพวกของตนเองนั้นก็จะสามารถที่จะหาที่มั่นอย่างน้อยก็เมืองเฉินตูนี้ได้แล้ว1เมืองโดยที่วันหน้านั้นพวกของตนเองก็ค่อยคิดจะขยับขยายช่วยเหลือผู้คนอีกมากมายที่กำลังต้องการกันช่วยเหลือของพวกตนเองแบบนั้น

"อนาคตข้างหน้านั้นไม่มีคนไหนที่จะรู้ได้ว่ามันจะออกมาเป็นอย่างไรแต่ว่าตัวของเรานั้นก็สามารถที่จะรู้ได้ว่าตัวของเรานั้นกระทำเรื่องราวต่างๆอะไรลงไปได้บ้างแบบนั้น แต่ว่าข้านั้นจะต้องช่วยเหลือผู้คนก็อย่างน้อยก็คือการกำจัดพวกโจรโผกผ้าเหลืองออกไปก่อนเป็นอันดับแรกแบบนั้น กับพวกกลุ่มโจรต่างๆที่จะต้องกำจัดพวกมันนั้นออกไปอย่าได้ปล่อยเอาไว้แบบนั้นการที่พวกเรานั้นปล่อยพวกมันเอาไว้แบบนี้ก็จะมีแต่ผลเสียทั้งนั้นไม่ได้เกิดประโยชน์หรือว่าเกิดผลดีอะไรขึ้นมาเลยแบบนั้น"

"ท่านจีอีกไม่นานพวกโจรผ้าเหลืองก็จะหมดไปจากแผ่นดินแล้วใช่หรือไม่กันขอรับแบบนั้น"

"เรื่องนั้นตัวของข้าก็ไม่สามารถที่จะกล่าวหรือว่าที่จะบอกท่านได้หรอกนะขอรับเพราะว่ามันเป็นเรื่องของอนาคตที่ยังไม่เกิดขึ้นแบบนั้นตัวของข้าก็ไม่สามารถที่จะบอกอะไรได้มากมายขนาดนั้น แต่ว่าถ้าเกิดตามความคิดของข้าแล้วนั้นยังไงถ้าไม่มีกำลังจากเหล่าเจ้าเมืองต่างๆในการโจมตีพวกโจรเหล่านี้แล้วล่ะก็พวกโจรพวกนี้ก็จะยิ่งแข็งแกร่งขึ้นเรี้อยๆอย่างแน่นอนโดยที่นี้ไม่นับว่ายิ่งปล่อยเวลาไว้นานแบบนี้เรี่อยๆนั้นพวกโจรก็ยิ่งได้มีเวลาพักมากยิ่งขึ้นและก็รวบรวมผู้คนได้เพิ่มมากยิ่งขึ้นอีกแบบนั้นนะขอรับ"

"เป็นเรื่องที่น่ากลัวจริงๆขอรับท่านจี"

"เพราะแบบนั้นเราถึงจะต้องช่วยกันร่วมมือกันในการปราบปรามพวกโจรโพกผ้าเหลืองแล้วก็พวกโจรทั่วๆไปอย่างไรล่ะขอรับแบบนั้น"

"ต่อให้จะน่ากลัวมากเพียงไหนหรือว่ามีอันตรายมากมายยังไงตัวของข้านั้นก็จะเร่งจัดการมันอย่างแน่นอนขอรับ"