[เมืองหนานชาง] คฤหาสน์สกุลหลี่ | หลี่ ซีซวน

คฤหาสน์สกุลหลี่

{ เมืองหนานชาง }

【คฤหาสน์สกุลหลี่ | หลี่ ซีซวน】

เรือนหมู่ขนาดใหญ่กินพื้นที่กว้างขวางของเมือง มีพืชพันธุ์ไม้
ตกแต่งงดงามและให้ความร่มรื่น แม้สถานที่ส่งเสริมผู้อาศัย
แต่ทว่าจิตใจของเจ้าบ้าน คับแคบยิ่งนักเสมือนน้ำบ่อน้อย ใจดีเมื่อมีผลประโยชน์
ใบหน้ายิ้มแย้มมือไม่เคยคว่ำลงนิยมรับทรัพย์มากกว่าจ่าย
บ่าวไพร่ในจวนทั้งหมดเขาไม่ต้องจ่ายค่าจ้าง
เป็นลูกหนี้เงินกู้หรือพวกที่ไร้ที่ไป หรือเหล้าคนขายตัวเองมาเป็นทาสทั้งนั้น
เคยมีข่าวลือว่าสถานที่แห่งนี้มีชาวยุทธ์มากหน้าหลายตาแวะเวียนมาพัก
แต่บางคนก็ไม่ได้กลับออกมา เป็นเหตุทำให้เกิดโศกนาฎกรรมครั้งใหญ่
ที่เกิดการนองเลือด ทำให้ผู้คนล้มตายระเนระนาด
ตกดึกผู้ที่เดินผ่านหน้าจวนนี้เล่าลือกันว่า
มีเสียงร่ำไห้ของผู้คนในจวนและฟเสียงดาบกระทบกัน
เป็นที่หวาดผวากับหมู่ตึกบ้านช่องแถบนี้พากันย้ายหนีหลายครัวเรือน






เจ้าของคนปัจจุบัน: หลี่ ซีซวน
[ข้อมูลส่วนตัว][PM]



[เอฟเฟคบ้าน]
- ทำอื่น ๆ ได้ ฟรีสไตล์ได้ 4 แปลนดิน

Tianzhou ดี

ราชสีห์จรจัด

หลงทาง

เทียนโจวได้ออกเดินทางเรื่อยมาจากตงอันเรื่อยมาเพื่อหวังจะพาปิงจวนไปยังร้านข้าวมันไก่ซักเเห่งที่เจียงโจว แต่ด้วยความที่ตนนั้นพึ่งตื่นขึ้นมาจากการหลับไปหลายวัน ทำให้สติของเทียนโจวในตอนนี้ยังมิคงที่จนเทียนโจวเดินทางมาผิดทิศทางผิดทางเสียหน่อย บวกกับว่าโดยปกติปิงจวนนั้นจะเป็นคนนำทางให้ตน แต่หญิงสาวนั้นกำลังขมักเขม้นอยู่กับการอ่านตำราทำให้เทียนโจวมิได้ถามทางจากเธอเลย

“นี่เจ้าพาเรามาที่ไหนเนี่ย?”

ปิงจวนพลันกล่าวออกมาทันที่หลังจากที่มาถึงยังหนานชาง ทั้งสองควบม้ามาเรื่อยๆจนมายังคฤหาสน์ของใครก็มิทราบ ปิงจวนตอนนี้เริ่มเต็มไปด้วยความหงุดหงิด หากเธอมิบอกทางเทียนโจวเลย ผลที่ได้ก็จะเป็นแบบนี้นี่เอง

“ก็ข้ามิรู้ทางนี่หน่า”

เทียนโจวกล่าวออกมาอย่างเขินอาย การจะเป็นแบบเขาได้ค่อนข้างหายากการที่จะมาได้ถึงเพียงนี้โดยที่มิรู้ตัวว่าหลงทางคงไม่มีใครเท่าเทียนโจวแล้ว เทียนโจวหยิบเอามุกที่ตนเคยซื้อมาควงนิ้วเล่นอย่างเขินอาย

“งั้นเราจะทำไรต่อดีล่ะ”

ปิงจวนพลันหันไปกล่าวถามเทียนโจว ยังไงชายผู้นี้ก็ยังต้องการทำเพื่อตนแต่การมาผิดทางนี่ก็เกินบรรยายไปหน่อย

“คงต้องรีบกลับไปยังทางเดิมนั่นแหละ”

เทียนโจวกล่าวออกมาโดยมิหยุดควงมุกในมือ

“แต่คราวนี้เจ้าต้องบอกทางให้กับข้านะ”

เทียนโจวกล่าวออกมาอีกครั้งพร้อมกับยกนิ้วก้อยขึ้น ปิงจวนได้เกี่ยวก้อยกับเทียนโจวก่อนจะยิ้มออกมา

“ได้รอบนี้ข้าจะบอกทางเจ้า”

เอฟเฟคจากตัวละคร
Points	Exp	ความสัมพันธ์ (ปิงจวน)
		+15 กับคนที่ให้ความสนใจ (แข็งแกร่งดุจเซี่ยงอวี่) +15 กับคนที่คุยด้วย (หูดี) +5 มีธาตุทองเหมือนกัน +20 ปีนักษัตรถูกโฉลกกัน (ชวด > ฉลู) -20 กับคนที่สนทนาด้วย (ฟันเขี้ยว) -10 กับคนที่มีนิสัยหนอนหนังสือ (สายตายาว) +5 กับคนที่สนใจ (มีแผลเป็น) -5 กับขุนนางในสภา (หยิ่งยะโส) +15 เมื่อเจอชื่อเสียงเดียวกัน (ดี) -10 กับคนที่ให้ความสนใจ (เลือดออกง่าย)
ผลรวมของแต่ละอัน
		+30

+30 คุณธรรมเมื่อเจอหัวดี

Lizixuan ดี

ใบไม้ผลัดใบ เจ้านายใหม่ของคฤหาสถ์หลังงาม

        ทรัพย์สมบัติทั้งหมดที่ได้มาจากชายแปลกหน้านำมาทุ่มทุนหาซื้อบ้านที่ห่างไกลจากภูมิภาคด้านบน   ท้ายที่สุดชายที่พเนจรมีแหล่งพักพิง   การเดินทางทั่วทุกภูมิภาคสิ้นสุดลงแล้ว  ล่องเรือข้ามฝากจากชวี่โจว  ผ่านเมืองไห่ฮุนเข้าสู่เมืองหนานชาง   หลี่ซีซวนเดินทางเข้นเมืองมาอย่างคนพเนจรเช่นที่ทำมาเป็นปรกติ  ควบม้าผ่านชุมชน  ละแวกบ้าน  เข้าเขตพื้นที่ตั้งของคฤหาสถ์สังเกตว่าไม่มีเพื่อนบ้านคนใดสักคนอาศัยอยู่เลยซักหลังคาเรือนเดียว  มันเงียบเชียบเสียจริง  แผ่นไม้ด้านบนตรงประตูทางเข้าของคฤหาสถ์ได้เป็นชื่อ  "คฤหาสถ์สกุลหลี่"  แล้ว สวยงามยิ่งนักเดินจูงม้าเข้ามายังพื้นที่ส่วนหน้าของคฤหาสถ์  บ้านสกุลหลี่ที่ฉางอันเทียบคฤหาสถ์หลังนี้ไม่ได้เลย  มันมีหมู่เรือนขนาดใหญ่  รายล้อมด้วยพืชพันธุ์ไม้นานาชนิด  ตกแต่งงดงาม  มีความร่มรื่นไม่เสียดายที่ตัดสินใจซื้อที่นี่เลย

        หลังจากเดินชมพื้นที่ต่างๆโดยรอบของคฤหาสถ์  มันมีแต่คราบฝุ่นเขรอะ  สกปรก  ทั่วคฤหาสถ์จึงได้ตัดสินใจประกาศรับสมัครรับบ่าวมาทำงานที่คฤหาสถ์หลังนี้  โดยจะจ่ายเงินเดือนให้ทุกวันที่ 28 ของทุกเดือนไม่มีบิดพลิ้ว  มีคนมาสมัครทำงานจำนวน 10 คน ในจำนวนนี้เป็นชาย 5 คน หญิง 5 คน ผุ้หญิงบางคนหน้าตาพอใช้ได้  คนเจียงหนานหน้าตาดีไม่แพ้ภาคกลางเลยทีเดียว  เขาให้เริ่มงานทำความสะอาดเช็ดถูตามที่ต้างภายในบ้าน  มันมีพื้นที่กว้างขวางมากกว่าบ้านที่ฉางอานเยอะมาก  ลำพังอยู่คนเดียวแแทบจะเรียกได้ว่าสันโดษ  แต่ให้หลี่หย่งเมี่ยวมาอยุ่ด้วยบอกได้เลยว่า  นางคงได้วิ่งเล่น ซุกซนทั้งวันเป็นแน่  น้องสาวคนนี้เคยอยู่เฉยเสียเเมื่อไหร่  ยืนมองดูบ่าวในบ้านทำความสะอาดแล้วก็ไม่มีอะไรทำ  จึงออกมาเดินเล่นนอกบ้านเสียหน่อย

        พลันสายตากันมาเห็นว่ามีคนยืนโยนมุกล้ำค่าเล่นอยู่ในมือ  แวววับจับตาเป็นยิ่งนัก  อยากได้มันมาประดับไว้ในบ้าน  จึงเดินเข้ามาหาชายหนุ่มผู้หนึ่งค่อยพบว่ามีหญิงสาวตามหลังมาด้วยแต่ไม่ได้ใส่ใจอะไรมากมายนัก

     "สวัสดี  พอดีข้าสนใจมุกเม็ดงามในมือเจ้ามิทราบว่าเห็นเป็นอย่างไร?"  หลี่ซีซวนกล่าวอย่างไม่อ้อมค้อม เสียเวลาเปล่าต้องมาเจรจาอ้อมวกไปวนมา

      "......."เทียนโจว

     "เช่นนั้นข้ามีของบางอย่างเผื่อว่า เจ้าจะตัดสินใจมันได้ง่ายขึ้น"  หันไปตะโกนให้บ่าวนำของในบ้านออกมา  สักพัก  บ่าวหญิงรับใช้ถือม้วนไม้ไผ่เก่าคร่ำคร่าเดินออกจากบ้านมาหาหลี่ซีซวน  กว่าจะได้มาทุ่มเทแรงกายและสติปัญญาไปไม่น้อย  "นี่เป็นตำราของตงฟางซินแส  ข้าได้มาตอนไปสำรวจบ้านร้างของตงฟาง  กว่าจะได้เล่มมือมาข้าต้องแลกด้วยกลยุทธเล่ออี้"  รับม้วนไม้ไผ่จากบ่าวมาถือไว้ในมือ

   "....."เทียนโจว

   "พึงตัดสินใจให้ดีเถิด  มุกเม็ดนั้นในมือของเจ้า ข้าจำเป็นต้องใช้มันมากกว่าตำราเล่มนี้"  แม้ไม่มีทักษะการเจรจาการค้าเหมือนกับคนในบ้าน  แต่มีของชิ้นนี้ในมือย่อมเจรจาได้ง่าย

   "......." เทียนโจว

   "ขอบใจเจ้ามาก  เก็บมันไว้ให้ดีละ คนทั่วแผ่นดินอยากได้ตำราเล่มนี้"  หลี่ซีซวนส่งตำราตงฟางให้ชายหนุ่มพร้อมกับรับไข่มุกมาเก็บไว้อย่างระมัดระวัง  แล้วส่งให้บ่าวนำมันไปเก็บไว้ในบ้าน  "ขอให้โชคดี"  แล้วเดินกลับเข้าไปในบ้าน

   "......" เทียนโจว

Tianzhou ดี

Lizixuan ตอบกลับเมื่อ 2021-10-19 21:10
ใบไม้ผลัดใบ เจ้านายใหม่ของคฤหาสถ์หลังงาม        ทรัพย์ ...

ราชสีห์จรจัด

แลกเปลี่ยน

ดูโพสบน [ใบไม้ผลัดใบ เจ้านายใหม่ของคฤหาสน์หลังงาม]

"มุกเม็ดนี้?"

เทียนโจวกล่าวออกมาพร้อมความสงสัยที่ก่อตัวขึ้นอยู่ในใจ เดิมทีตนนั้นตั้งใจจะออกเดินทางออกจากเมืองนี้อยู่แล้ว แต่เมื่อมีชายคนหนึ่งเข้ามาทักด้วยไข่มุกที่ตนนั้นได้ซื้อมาจากย่านการค้าภายในเมืองเห็นนี้ในราคาที่ค่อนข้างสูง นับตั้งแต่ซื้อมาเขายังมิเคยเห็นคุณค่าของมันซักครั้ง แต่ชายผู้นี้กลับสนใจ

ดูโพสบน [ใบไม้ผลัดใบ เจ้านายใหม่ของคฤหาสน์หลังงาม]

"ไม่ข้ามิสนใจตำราไร้ค่านั่น! ไข่มุกที่ข้ามียังดูมีข้ากว่าตำราของเจ้าเสียอีก"

เทียนโจวกล่าวออกมาอย่างมิแยแส สำหรับชายหนุ่มชาตินักรบเช่นตน ตำราความรู้ก็มิใช่สิ่งที่จำเป็นแต่อย่างใด ไข่มุกในมือจึงดูมีคุณค่ามากกว่าตำรานั้น

ดูโพสบน [ใบไม้ผลัดใบ เจ้านายใหม่ของคฤหาสน์หลังงาม]

"เรื่องนั้นเป็นจริงนะเทียนโจว"

เมื่อชายแปลกหน้าพลันกล่าวจบไปอีกประโยคปิงจวนก็ได้หันไปกล่าวกับเทียนโจวตามคิดของตน เธอนั้นรู้ดีว่าสำหรับเทียนโจวแล้วมันอาจจะดูไร้ค่า แต่คุณค่าจริงๆของมันนั้นเกินจะอธิบายได้

"ข้าว่าเจ้าแลกตำรานั้นมาเถอะ ซักวันมันจะเป็นประโยชน์กับเจ้า"

ปิงจวนกล่าวออกมาพร้อมกับจ้องมองไปในดวงตาของเทียนโจว ชายหนุ่มจ้องมองกลับไปยังดวงตาของหญิงสาวก่อนจะกำไข่มุกในมือแน่น

"ได้! ข้าจะเชื่อใจเจ้า"

เทียนโจวหันไปกล่าวกับปิงจวนที่อยู่ข้างๆก่อนจะยื่นไข่มุกในมือให้แก่ชายแปลกหน้าผู้นี้

"ข้าจะแลกมันกับเจ้า!"

ดูโพสบน [ใบไม้ผลัดใบ เจ้านายใหม่ของคฤหาสน์หลังงาม]

"ชั่งมันเหอะ ข้ามิสนใจว่าใครต้องการมันหรือจะแย่งชิงมันไปจากข้า เพราะยังไงพวกมันก็มิมีปัญญาจะทำเช่นนั้นอยู่แล้ว"

เทียนโจวกล่าวออกมาหลังจากรับเอาตำรามาจากชายผู้นี้ หากมีใครต้องการมาอย่งมันไปจริงๆก็คงมิพ้นถูกเทียนโจวบดขยี้จนแหลกละเอียด เพราะในแผ่นดินนี้คงยากที่จะหาผู้ใดมาเทียบเคียงเทียนโจวในด้านคามแข็งแกร่งใด

"พวกเราเดินทางกันต่อเถอะ"

เทียนโจวหันไปกล่าวกับปิงจวนก่อนจะเก็บตำราเล่มนั้นลงในกระเป๋าสัมภาระของตน

"อืม เอาสิ"

ปิงจวนยิ้มออกมาใน๘ระที่กล่าวประโยคสั้นๆนี้ เธอนั้นดีใจเป็นอย่างมากที่เทียนโจวนั้นไว้ใจและเชื่อใจตนถึงขนาดยอมแลกตำราที่มิมีข้าในสายตาจอมยุทธ์เช่นนั้น หากปิงจวนไปบอกกับนักรบคนอื่นคงยากที่จะหาผู้ใดที่จะเชื่อใจเธอได้มากเท่าเทียนโจวเเล้ว เทียนโจวหลังจากเห็นคำตอบรับของปิงจวนก็พลันอุ้มร่างของหญิงสาวขึ้นบนหลังม้า ก่อนจะเริ่มควบอาชาสีขาวเดินทางออกนอกเมืองหนานชาง

"ปิงจวนข้าจะเชื่อใจเจ้าเสมอไม่ว่ายามใดก็ตาม..."

แลกเปลี่ยนของกับหลี่ซีซวน

มุกพณาหวาซวี > ตำราตงฟางซินแส

เอฟเฟคจากตัวละคร
Points	Exp	ความสัมพันธ์ (ปิงจวน)	ชื่อเสียง
+4 จากโรลอวดเบ่ง (หยิ่งยะโส)		+15 กับคนที่ให้ความสนใจ (แข็งแกร่งดุจเซี่ยงอวี่) +15 กับคนที่คุยด้วย (หูดี) +5 มีธาตุทองเหมือนกัน +20 ปีนักษัตรถูกโฉลกกัน (ชวด > ฉลู) -20 กับคนที่สนทนาด้วย (ฟันเขี้ยว) -10 กับคนที่มีนิสัยหนอนหนังสือ (สายตายาว) +5 กับคนที่สนใจ (มีแผลเป็น) -5 กับขุนนางในสภา (หยิ่งยะโส) +15 เมื่อเจอชื่อเสียงเดียวกัน (ดี) -10 คนที่ให้ความสนใจ (เลือดออกง่าย)	+30 คุณธรรมเมื่อเจอหัวดี (ปิงจวน)
ผลรวมของแต่ละอัน
+4		+30	คุณธรรม : +30 ความชั่ว : ความโหด :

Lizixuan ดี

สกุลหลี่กลับสู่ฉางอัน

        ตลอดระยะเวลาที่สกุลหลี่พำนักเมืองหนานชาง  แดนเจียงหนาน มีเรื่องราวมากกว่าตอนที่พวกเขายังไม่ได้มาถึงเสียอีก  โดยเฉพาะการแสดงปัญญาอันฉับไว้  ด้วยการเป็นทนายแก้ต่างให้กับพี่ใหญ่ของนางกลางตลาดเมืองหนานชาง  ทั้งแสดงความสามารถ(แสร้ง)การต่อสู้ด้วยกระบี่ใหม่กับคณะกายกรรม  ล้วนเป็นที่ฮือฮาของชาวเมืองอยู่หลายวัน  การแสดงออกอย่างเป็นมิตรไมตรีของบุตรีแห่งโรงน้ำชาสกุลหลี่  ย่อมนำมาซึ่งความเป็นที่รักของทุกคนที่พบเห็น  เช่นที่บ่าวในจวนล้วนรักใคร่นาง  ถึงแม้กิริยาสุขุม  ใบหน้ายังคงยิ้มแย้มให้เสมอ  ต่างจากเถ้าแก่หลี่ผู้คงไว้ซึ่งมาดแห่งความเป็นเจ้านาย  ทำให้พวกเขาต่างเกรงกลัวและเกรงใจยิ่งนัก

        วันนี้พวกเขากำลังจะเดินทางกลับ ฉางอัน ภูมิภาคส่านซี  รถม้ามารอรับด้านหน้าคฤหาสถ์  นี่คือการชุมนุมสมาชิกครั้งสุดท้าย  บ่าวรับใช้ต่างมารอส่งคุณหนูของสกุลหลี่ผู้เป็นที่ชื่นชอบของพวกเขา  เถ้าแก่หลี่มักจะตำหนิว่าบุตรชายชอบทำตัวเสมอบ่าว  แต่กลับบุตรีผู้ประพฤติการเช่นเดียวกันกลับโดนตำหนิหนึ่งยก  มันควรเรียกว่าลำเอียง  เห็นแบบนี้บุตรชายหาได้ถือสาหาความอันใดไม่  เพราะชินชาเสียแล้วกับการที่บิดารักบุตรและบุตรีไม่เท่ากัน

     "ซีซวน พวกเราจะเดินทางกลับฉางอันแล้ว  ทิ้งให้ท่านผู้ปู่ของพวกเจ้าดูแลกิจการโรงน้ำชานานกว่านี้ ย่อมไม่เป็นการดี" หลี่ฮูหยินเดินเข้ามากุมมือบุตรชายสุดที่รัก "เจ้าจงนำสิ่งที่เมี่ยวเอ๋อห์บอกกับเจ้า นำมันไปใช้ให้เกิดประโยชน์เถิด แม่เชื่อว่ามันจะส่งผลดีต่อเจ้าในภายภาคหน้า" หันมาสั่งให้บ่าวนำของทั้งหมดขึ้นรถม้า

     "เจ้ามีบ้านใหญ่โตแบบนี้ ข้าเห็นแล้วค่อยเบาใจ เชื่อว่าเจ้าไม่ลำบากแล้ว"  เถ้าแก่หลี่กล่าววาจาอ่อนโยน  หันมามองดูกำแพงบ้านอันยาวเหยียด  "ภายภาคหน้า พ่อเชื่อว่าเจ้าจะกระทำคุณประโยชน์มากกว่าตอนเป็นแม่ทัพเสียอีก พึงตั้งใจคิดการให้ดี" มือแห้งกร้านตบลงบนไหล่ของบุตรชาย พลางบีบหัวไหล่แน่น

     หลี่หย่งเมี่ยวเดินลงมาจากรถม้า  สายตามุ่งมั่นมามองตั้งแต่เถ้าแก่หลี่ หลี่ฮูหยิน จนมาหยุดที่หลี่ซีซวน พี่ใหญ่ของนาง  มือทั้งสองข้างประสานและบีบกันแน่น  ราวกับว่าสิ่งที่กำลังจะบอกมันหนักหนาสาหัส  คลายมืออกจากกันแล้วประสานไว้ตรงหน้า

     "พวกท่านอยากรู้ใช่ไหมว่า ข้ามีคำตอบไว้ให้สำหรับเรื่องที่พวกท่านถามไว้ว่าอย่างไร" น้ำเสียงนุ่มลึกแฝงความเด็ดขาดจางๆ "พี่ใหญ่ พี่ให้เวลาข้าได้ใคร่ครวญมากกว่านี้อีกซักหน่อย ข้าอยากอยู่ปรนนิบัติท่านพ่อกับท่านแม่ให้มากกว่านี้ และข้ายังรอคนผู้หนึ่ง" ทุกคนล้วนสงสัยกับประโยคสุดท้ายของหลี่หย่งเมี่ยว  แต่มีกลับมีคนคาดเดาได้เล็กน้อย มันคงหนีไม่พ้นเถ้าแก้หลี่กำลังยืนมุ่นคิ้วอยู่ผู้เดัยว

     "ใช่ เจ้าคนที่มากับคนชอบโวยวายหรือเปล่า และพ่อคาดว่าน่าจะเป็นคนเดียวที่เคยมาขอเจ้าไปเดินเล่นในตลาดฉางอัน" คำอธิบายกระจ่างชัดของเถ้าแก่หลี่ ทำเอาหลี่ซีซวนหายสงสัยตามเช่นกัน  "มันผู้นั้นไม่ได้มาเยือนโรงน้ำชาของเรานานแล้วนะ เมี่ยวเอ๋อห์ ทั้งยังแพ้หมากล้อมของเจ้าที่เพิ่งเริ่มเล่นอีก"

     "ท่านพ่อ ข้าคิดว่าจะเป็นคนเดียวกับที่หย่งเมี่ยวแอบหนีหายตอนไปเดินตลาดกับข้า"  หลี่ซีซวนยืนมองดูน้องสาวเขินอายอยู่ผู้เดียว  แล้วรีบหนีขึ้นรถม้าไปทันที

     "ซีห่าว ข้ามีอะไรอยากจะบอกเจ้านิดหนึ่ง มันเหมาะกับชาวใต้ผู้รักใคร่ในท้องทะเล"  มองดูหลี่ฮูหยินเดินขึ้นรถม้าตามไปดูแลบุตรีด้านในรถม้า "กระแสธารไหลเชี่ยว ใจเด็ดเดี่ยวยังแหวกว่าย แม้อ่อนล้าและเดียวดาย ยังคงหมายสู่ปลายนที" สมเป็นสิ่งที่คล้องเกี่ยวกับชาวใต้โดยตรงยิ่งหนัก  กระบี่ตวัดกี่ครั้งยังเฉียบคมมิเสื่อมคลาย เช่นเดียวกับความเจ้าปัญญาของเถ้าแก่หลี่ที่นานที่จะแสดงด้านนี้ออกมาให้เห็นสักครั้ง  จากนั้นเดินตามขึ้นรถม้าไปเป็นคนสุดท้าย

     "ข้าน้อมส่งทุกคน เดินทางกลับบ้านโดนปลอดภัย"

     เสียงรถม้าค่อยๆลากตัวเองออกจากหน้าบ้านของหลี่ซีซวน  ยังได้เห็นหลี่หย่งเมี่ยวโผล่พ้นออกมาจากหน้าต่างของรถม้า  โบกมือพร้อมตะโกนอำลาทุกคนด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม แจ่มใส  พวกบ่าวยืนทำหน้าอาลัย  มิต่างจากเจ้านายของคฤหาสถ์หลังนี้  คงไม่ได้เห็นอีกแล้ว  ภาพของคุณหนูที่ชอบเดินชมต้นไม้ พืชพรรณนานาชนิด  แล้วหยอกล้อ ล้อเล่นกับพวกบ่าวที่เดินตามหลัง  ยืนหัวเราะเริงร่า  ชวนไปลุ้นดูว่าวันนี้จะได้เจอปลามังกรมาแหวกว่ายที่สาลากลางน้ำไหม  แกล้งเอาสิ่งที่พวกบ่าวกลัวมาวิ่งไล่จับไปทั่วบ้านอันกว้างใหญ่  ทั้งหมดคือภาพกิจกรรมที่พวกบ่าวได้สนุกสนานไปพร้อมกับคุณหนูของสกุลหลี่ มันย่อมดีกว่ามานั่งเหงาหงอยกับเจ้านายจอมสำราญ  

ธาตุ

ธาตุไม้ ถุกชะตากับ ธาตุไฟ [164]

ลักษณะนิสัยใจดำ

+35 EXP ทุกครั้งที่โรลเห็นแก่ตัวไม่สนใจ

-5 ความสัมพันธ์กับสมาชิกในครอบครัวและพี่น้อง

เอฟเฟคหัว-หัวคลั่ง

+10 ความสัมพันธ์เมื่อเจอคนชื่อเสียงหัวมาร
+10 ความชั่วเมื่อเจอคนหัวชั่ว / หัวเลว

+5 ความสัมพันธ์เมื่อเจอคนหัวชั่ว