[หมู่บ้านซีตี้] กระท่อมผู้ใหญ่บ้าน | สกุลจู

กระท่อมผู้ใหญ่บ้าน | สกุลจู

{ หมู่บ้านซีตี้ }

【กระท่อมผู้ใหญ่บ้าน | สกุลจู】

กระท่อมตั้งอยู่บนเนินเขาท้ายหมู่บ้าน เป็นที่พำนักของผู้ใหญ่บ้านซีตี้
เมื่อขึ้นมาอยู่ในกระท่อม มองผ่านระเบียงลงไปจะเห็นชุมชนได้ทั้งชุมชน
ล้อมรอบด้วยต้นไม้ และความร่มรื่น ด้านข้างมีแหล่งปลูกสมุนไพรนานาพันธุ์
มีพื้นที่สำหรับเพาะปลูกจำนวนมาก ด้วยตัวเจ้าบ้านใช้ชีวิตอย่างพอเพียง
ไม่แสวงหาความทะเยอทะยานใด ๆ เขาขอแค่ลูกบ้านมีความสุขก็เพียงพอแล้ว




ชื่อผู้ใหญ่บ้าน: จู หยวนเมิ่ง
อุปนิสัย:
ชอบการปลูกผักทำสวย เลี้ยงไก่เลี้ยงปลาไปตามเรื่องราว
เขาเป็นคนง่าย ๆ ไม่หวือหวา ใช้ชีวิตอย่างสงบสุข
แต่ผู้ใหญ่บ้านก็มีความฉลาดและการบริหารหมู่บ้านให้เป็นระเบียบ
เขาไดเจือเวินส่วนตัวของตนเองนำไปพัฒนาหมู่บ้าน แม้ตัวเองจะอยู่บ้านเล็ก ๆ
แต่เขาก็อุ่นใจที่ได้พัฒนาหมู่บ้านหลายชั่วอายุคนของบรรพชนเขา

Jinying ดี

❀ คณะหลวงจีน ณ หมู่บ้านซีตี้ ❀

เข้าพบผู้ใหญ่บ้าน

.

.

          ในยามเหม่าของวันที่สาม คณะหลวงจีนก็ออกเดินทางเป็นวันสุดท้ายโดยใช้เวลาราวสองชั่วยามกลุ่มผู้ติดตามที่นำด้วยถามเจ๋อก็ได้พาคณะหลวงจีนมาส่งยังหมู่บ้านซีตี้ได้ในที่สุด ตัวหมู่บ้านขนาดไม่ได้ใหญ่โต หากแต่ดูอบอุ่นและร่มรื่นน่าอยู่เป็นอย่างมาก ช่วยคลายความเหนื่อยล้าของผู้ที่เดินทางมาเยือนได้เป็นอย่างดี จิ้นอิ๋งทอดสายตามองวิถีชีวิตของชาวบ้านก็อดคลี่รอยยิ้มอย่างคะนึงหายังหมู่บ้านเซิ่งหุนขึ้นมาไม่ได้

          ใช้เวลาไม่นานทั้งหมดก็เดินทางมาถึงยังกระท่อมผู้ใหญ่บ้านที่อยู่เนินเขาด้านหลังหมู่บ้านตามคำบอกเล่าของเหล่าชาวบ้านที่บอกทางกันอย่างเป็นมิตร ทันทีที่มาถึงก็ทันเห็นผู้ใหญ่บ้านสกุลจูกำลังนั่งอ่านหนังสือบางอย่างอยู่บริเวณโต๊ะไม้ด้านหน้ากระท่อม ทันทีที่ได้ยินเสียงเดินม้าและฝีเท้าจำนวนหนึ่งตรงเข้ามา อีกฝ่ายก็วางหนังสือพลางเลื่อนสายตามองผู้มาเยือน ยามเห็นว่าเป็นใคร รอยยิ้มยินดีก็เผยกว้างออกมาพร้อมกับผู้ใหญ่บ้านที่ลุกขึ้นเดินมาต้อนรับอย่างนอบน้อม

          " นมัสการเหล่าหลวงจีนทุกท่าน ต้องขอบพระคุณเป็นอย่างยิ่งที่พวกท่านอุตส่าห์เดินทางไกลจนมาเยือนถึงหมู่บ้านเล็ก ๆ ของข้าเช่นนี้ ข้ามีนาม จูหยวนเมิ่ง เป็นผู้ใหญ่บ้านของหมู่บ้านซีตี้ขอรับ.. นิมนต์หลวงจีนทุกท่านมาพักยังกระท่อมของข้าก่อนนะขอรับ "

          สิ้นคำพูดของผู้ใหญ่บ้าน เหล่าคนงานของผู้ใหญ่บ้านก็ถูกเรียกให้ออกมาต้อนรับคณะหลวงจีนพร้อมนำให้พาไปพักผ่อนภายในในกระท่อมเสียก่อน แล้วจึงหันมาค้อมตัวทักทายแก่กลุ่มของจิ้นอิ๋งที่เป็นผู้ช่วยนำทางและคุ้มครองคณะหลวงจีนนี้ให้เดินทางมาเยือนถึงหมู่บ้านซีตี้ได้อย่างปลอดภัย ยามผู้ใหญ่บ้านทอดมองจิ้นอิ๋งเพื่อรอฟังการแนะนำตัวจึงดูประกายชื่นชมไม่น้อยให้แว่วเสียงหัวเราะแผ่วผ่านออกมาจากเด็กสาว

          " สวัสดีนะเจ้าคะท่านผู้ใหญ่บ้านจู ข้ามีนามว่ากู่จิ้นอิ๋งเจ้าค่ะ เป็นผู้รับงานคุ้มครองคณะหลวงจีนทั้งเจ็ดรูปให้มาช่วยเทศนาให้แก่หมู่บ้านซีตี้แห่งนี้.. ส่วนสตรีนางนี้เป็นผู้คิดตามของข้ามีนามว่า เหมยซูฮวา เจ้าค่ะ " เด็กสาวเอ่ยแนะนำตัวก็ไม่ลืมที่จะเอ่ยถึงผู้ติดตามทั้งสองของนางไปด้วย โดยคนแรกนางได้ผายมือหาซูฮวาที่ช่วยเรื่องความเป็นอยู่และปากท้องของคณะหลวงจีนร่วมกับจิ้นอิ๋ง

          " แต่ว่าผู้ที่ทำหน้าที่คอยปกป้องเหล่าหลวงจีนมาตลอดทางจริง ๆ คือผู้ติดตามของข้าเจ้าค่ะ เขามีนามว่าถานเจ๋อ "

          และคนสุดท้ายนี้จิ้นอิ๋งก็ยิ่งเอ่ยแนะนำอย่างกระตือรือร้นไม่น้อย ถานเจ๋อที่ไม่นึกว่าจะได้รับความดีความชอบทั้งหมดไว้เองก็เผลอแสดงสีหน้าตกใจออกมา ไหนจะยิ่งเกร็งเข้าไปใหญ่ยามที่ผู้ใหญ่บ้านจูผินสายตามองหา มือยกลูบเคราตัวเองผะแผ่วขณะลอบสังเกตยังเนื้อตัวอีกฝ่ายที่บาดแผลมากกว่าใคร สายตาที่มองหาพลันอ่อนลงเสียหลายส่วน

          ผู้ใหญ่บ้านจูที่พอเข้าใจสถานการณ์ปัจจุบันถึงจำนวนเหล่าโจรโพกผ้าเหลืองที่หันมาปล้นชิงชาวบ้านผู้บริสุทธิ์แทนนั้นมีจำนวนมากขึ้นจนแทบสร้างความเดือดร้อนไปทุกหัวระแหง ซึ่งหมู่บ้านซีตี้ไม่เว้น ผู้ใหญ่บ้านจึงอดรู้สึกทั้งชื่นชมและซึ่งใจไม่น้อยที่กลุ่มผู้คุ้มครองทั้งสามคนนี้ได้เสี่ยงชีวิตพาแสงสว่างมาช่วยส่องให้แก่หมู่บ้านเล็ก ๆ ของตน

          " พวกท่านก็คงลำบากมากกว่าจะเดินทางมาถึงยังหมู่บ้านซีตี้นี้ เชิญพวกท่านได้พักผ่อนก่อนนะขอรับ " ผู้ใหญ่บ้านกล่าวอย่างใจดี พลางเชื้อเชิญให้กลุ่มของจิ้นอิ๋งเข้าไปยังตัวกระท่อมด้วยกันต่อมา

          ซึ่งตลอดช่วงเช้าภายในกระท่อมของผู้ใหญ่บ้านจูนั้น คณะหลวงจีน ผู้ใหญ่บ้านจู และจิ้นอิ๋งได้ช่วยกันปรึกษาวางแผนการเทศนาธรรมให้แก่ชาวบ้านว่าควรจัดยังบริเวณใดและช่วงเวลาไหน ในยามนี้ที่มีคณะหลวงจีนเดินทางมาเยือนถึงแล้วควรมีการประชาสัมพันธ์ที่มดเพื่อให้ชาวบ้านได้รับรู้โดยทั่วกัน และสามารถมามีส่วนร่วมกิจกรรมทางศาสนานี้ได้อย่างเท่าเทียม โดยหลัก ๆ เกี่ยวกับการแนะนำสถานที่นั้นจะเป็นผู้ใหญ่บ้านจูที่เอ่ยตอบคำถามของเหล่าคณะหลวงจีนที่ช่วยบอกสิ่งที่จำเป็นต้องจัดเตรียมออกไป ทางฝั่งจิ้นอิ๋งที่เลื่อมใสในศาสนานี้อยู่ไม่น้อยก็ได้เอ่ยอาสาช่วยประชาสัมพันธ์การมาถึงของหลวงจีน ทำผู้ใหญ่บ้านเผยรอยยิ้มอ่อนโยนและบอกถึงสถานที่ที่ควรไปประกาศให้นางอย่างเต็มใจ

          .

          จนปรึกษากันเสร็จสิ้นก็ใกล้ยามอู่พอดี ผู้ใหญ่บ้านจึงเอ่ยบอกให้คณะหลวงจีนพักผ่อนกันตามสบายในกระท่อมของตนนี้ ส่วนกลุ่มของจิ้นอิ๋งนั้นอีกฝ่ายได้ช่วยแนะนำโรงเตี๊ยมให้เข้าพักอาศัยฟรีหนึ่งวันอย่างมีน้ำใจ ซึ่งทันทีที่มาเยือนถึงจิ้นอิ๋งก็บอกให้ถานเจ๋อหลังทานข้าวเที่ยงก็นอนพักให้เต็มที่ป้องกันไม่ให้แผลที่มีในตอนนี้เกิดติดเชื้อจนไข้ขึ้น ยามถึงเวลาฟังธรรมจิ้นอิ๋งถึงจะมาเรียกไปอีกที ก่อนนางจะหันมาถามความเห็นฝ่ายของซูฮวาบ้าง

          " พี่สาวซูฮวาพอจะยังเดินไหวหรือไม่เจ้าคะ หลังมื้อเที่ยงข้าว่าจะไปเดินแจ้งแก่ชาวบ้านที่ตลาดน้ำอี้กวางน่ะเจ้าค่ะว่ามีคณะหลวงจีนมาเยือนที่หมู่บ้าน แล้วมีนัดเทศนาธรรมกันในยามซวี "

          สตรีแซ่เหมยที่ได้ยินก็พยักหน้ารับแข็งขัน นางที่ไม่สามารถช่วยงานใหญ่ ๆ อย่างต่อสู้คุ้มครองคณะหลวงจีนได้ ในตอนนี้แค่ออกเดินประชาสัมพันธ์ให้ชาวบ้านได้มาฟังธรรมร่วมกันนั้น ถือว่าเป็นงานที่ไม่ได้เหนือบ่ากว่าแรงใดเลย

          " ได้เจ้าค่ะ หลังทานข้าวเสร็จค่อยเดินไปด้วยกันนะเจ้าคะ " ซูฮวาเอ่ยน้ำเสียงหนักแน่น ก่อนทั้งสามจะพากันทานอาหารที่โรงเตี๊ยมและแยกย้ายกันไปทำหน้าที่ของตน

JiTianTao ดี

โรลพาคณะสงฆ์มาให้ผู้ใหญ่บ้านรับรองก่อน

หลังจากที่ไปรับคณะสงฆ์จากโรงเตี๊ยมและสมาชิกในขบวนของพวกตนเองเรียบร้อยแล้วนั้น จีเทียนเต๋าก็รีบเร่งเดินทางมายังหมู่บ้านซีตี้ทันทีโดยที่หวังว่าตนเองนั้นจะไม่มาช้าเกินไป หลังจากที่ใช้เวลาไปไม่นานนักขบวนเดินทางก็ยังมาถึงหมู่บ้านซีตี้จนได้โดยที่ ก่อนแรกนั้น จีเทียนเต๋าจึงนำขบวนออกเดินทางมายังบ้านของผู้ใหญ่บ้านโดยที่ จีเทียนเต๋านั้นทพตัวเป็นกันเองมากเมื่อเทียบกับทุกคนที่ตามมาหลังจากที่มาถึงยังบ้านหลังกนึ่งนั้น

"ฮ่าๆว่าไงท่านนักบวชอะไรกันที่หอบท่านมายังบ้านของข้ากันแล้วนั้นทำไมขบวนคนเยอะแบบนั้นกันเล่า"

"สวัสดีครับท่านหัวหน้าหมู่บ้านข้ามาหาท่านก่อนนี้เลยเชียวนะ ข้านำขบวน ของคณะสงฆ์ขบวนที่สองมาที่หมู่บ้านซีตี้นี้แหละท่านหัวหน้าหมู่บ้าน แหะๆเดินทางไกลมากจากลั่วอยางเลยนะมาถึงที่นี้ได้ข้าคิดว่าถ้าได้จิบชาดีๆจากท่านคงจะดีไม่น้อย"

"ฮ่าๆหลังเสร็จนี้ค่อยมาดื่มก็แล้วกันไม่แน่ข้าอาจจะมีงานที่ดีกว่าเฝ้ายามให้ท่านทำก็ได้อนาคตนะชาวบ้านหลายคนต่างก็ถามหาท่านว่าเมื่อไหร่นั้นจะไปพูดเผยแพร่ศาสนาเสียทีพวกเค้านั้นรอท่านมาหลายวันกันแล้ว"

"ท่านพูดแล้วนะ!!! งั้นข้าขอฝากคณะสงฆ์เหล่านี้เอาไว้ให้ท่านก่อนก็แล้วกันนะเดี่ยวข้าจะไปแจ้งเหล่าชาวบ้านให้รู้ว่ามีคณะสงฆ์ที่สองมากันแล้ว อ่านั้นสินะสำหรับเหล่าชาวบ้านนั้นเดี่ยวข้ามีเวลาว่างจากนี้ก็คงจะมาพูดให้พวกเค้านั้นได้ฟังกันได้อยู่ถ้าข้าเสร็จธุระจากที้นี้แล้วก็จะต้องกลับไปลั่วหยางอีก แต่ข้าก็จะพยามยามใช่เวลาให้คุ้มค่าที่สุดล่ะกันนะ"

"ได้เลยไม่ต้องห่วงท่านจีเทียนเต๋าข้าจะดูแลคณะสงฆ์เหล่านี้เองท่านก็ไปบอกเหล่าชาวบ้านก่อนได้เลยถ้าเสร็จแล้วท่านจะรีบไปข้าก็จะให้ชาวบ้านจัดเตรียมสิ่งของเอาไว้ให้สำหรับการเดินทางกลับลั่วหยางอีกที"

"ขอบคุณท่านมากถ้างั้นข้าก็ไม่เกรงใจแล้วนะแบบนั้นงั้นข้าไปประกาศให้เหล่าชาวบ้านนั้นได้รู้ก่อนก็แล้วกันแบบนั้น"

ก่อนที่จีเทียนเต๋านั้นจะตามตัวลูกศิทย์ของตนเองกับเหวินหยวนแล้วก็แม่นางนั้นไปกับตนเองเพื่อที่จะไปบอกข่าวนี้กับชาวบ้านอีกทีหนึ่งโดยที่ฝากคณะสงฆ์ให้หัวหน้าหมู่บ้านเป็นคนจัดการเอง

JiTianTao ดี

โรลมาตามคำเรียกของผู้ใหญ่บ้านพร้อมกินข้าวเช้าด้วยกัน

หลังจากที่เดินทางมาถึงยังบ้านของหัวหน้าหมู่บ้านเรียบร้อยแล้วนั้น จีเทียนเต๋าก็ได้เจอกับหัวหน้าหมู่บ้านทันที ที่ตอนนี้นั้นกำลังรดน้ำผักอยู่พอดี

"ท่านผู้ใหญ่บ้านกำลังรดน้ำผักอยู่หรอครับท่านแบบนั้น ให้ข้าช่วยหรือไม่?

"ฮ่าๆท่านนักบวชนั้นเองไม่เป็นไรหรอกนะแบบนั้นข้ารดน้ำคนเดียวได้อยู่แล้ว"

"เอาเถอะท่านเดี่ยวข้าช่วยด้วยจะได้เสร็จไวๆขึ้นด้วย"

ก่อนที่ตนเองนั้นจะเดินทางไปพร้อมกับต้าจงเพื่อไปช่วยผู้ใหญ่บ้านนั้นก่อนที่ตนเองจะสังเกตรอบๆตัวว่าพื้นที่ภายรอบบ้านนั้นช่างน่าอยู่เหมือนกันถ้าตนเองมีบ้านอยู่ก็คงจะดีกว่านี้เห้อแล้วก็คิดถึงสมัยก่อนบ้านของตนเองที่โดนยึดไปแล้วตั้งแต่เด็กหลังไม่มีเงินจ่ายค่าภาษีเมือง

"อ่าเสร็จเสียทีนี้ก็ได้เวลาอาหารเช้าแล้วถ้างั้นพวกเราก็ไปกินอาหารกันก่อนเถอะนะข้าทำข้าวต้มกับผัดผักกับไข่ทอดอีก2-3จานเดี่ยวเราจะได้มาพูดถึงเรื่องที่ข้านั้นเรียกท่านมาด้วย"

"ฮ่าๆถ้าแบบนั้นพวกข้าไม่เกรงใจแล้วนะไปต้าจงเราไปกินกันให้เต็มที่ดีกว่ากินให้หัวหน้าหมู่บ้านต้องตกใจกัน พวกเหวินหยวนกับแม่นางคงหาอะไรกินกันแล้ว"

ก่อนที่พวกของจีเทียนเต๋าและหัวหน้าหมู่บ้านนั้นจะเข้าไปในบ้านของหัวหน้าหมู่บ้านที่เดินเข้าไปในห้องครัวของตนเองพร้อทกับที่นำกับข้าวนั้นเอาออกมาวางบนโต๊ะพร้อมกับยกหม้อข้าวต้มนี้นั้นเอามาตักแบ่งใส่ชามให้กับแต่ละคนพร้อมกับที่นั่งกินข้าวเช้าด้วยกันโดยที่อาหารส่วนใหญ่ของคนที่หมู่บ้านซีตี้แห่งนี้นั้นส่วนใหญ่ก็จะเป็นอาหารที่เรียบง่ายไม่แพงราคาประหยัด รวมทั้งอาหารส่วนใหญ่ที่ทำกินกันนั้นจะใช้ผักเป็นส่วนประกอบหลักกับไข่หรือว่าพวกเห็ดที่เก็บได้ในป่าเอามาทำกันไม่ได้มีเนื้อสัตว์เป็นส่วนประกอบของอาหารเลยเว้นเสียแต่ว่าจะมีงานเทศการหรือว่าเป็นงานมงคลจริงๆเท่านั้นถึงจะมีเนื้อสัตว์ให้กินกันได้อย่างเต็มที่เนื่องจากแถวนี้อยู่ใกล้กับพวกโจรโผกผ้าเหลืองเลยทำให้ผู้คนต้องเจอกับการปล้นของพวกผ้าเหลืองบ่อยครั้งในเมื่อก่อนแต่ว่าตอนนี้ก็นับว่าดีขึ้นกว่าเมื่อก่อนมากๆแล้ว แต่ก็มีชาวบ้านที่ย้ายออกไปจากหมู่บ้านเป็นจำนวนมากอยู่ดีเมื่อเทียบกับสมัยก่อนมีโจรโผกผ้าเหลืองนั้นเองก่อนที่หัวหน้าหมู่บ้านนั้นจะเริ่มพูดเรื่องเข้าประเด็นเลยทันที

       "ข้าได้ยินว่าท่านคอยมาเล่าเรื่องราวน่าสนใจและคติคำสอนให้เหล่าชาวบ้าน ต้องขอบคุณท่านมากที่สละเวลามาช่วยขัดเกลาชาวบ้านในชนบทห่างไกลเช่นนี้"

ผู้ใหญ่บ้านยกสุราขึ้นคารวะชายหนุ่ม  หวังว่าอีกฝ่ายจะไม่ใช่กลุ่มลัทธินอกรีตที่จะมาหลอกชาวบ้านแบบจางเจวี๋ย

      "หมู่บ้านเรายากจนไม่มีสิ่งใดจะตอบแทน ข้าขอยกผักสดชุดนี้ที่เพิ่งเก็บสด ๆ วันนี้แก่ท่าน"

ผู้ใหญ่บ้านกล่าวก่อนผายมือไปทางมุมห้องที่มีกระสอบผักวางมากมาย

"ไม่เป็นไรหรอกท่านผู้ใหญ่บ้านข้านั้นที่ทำไปไม่ได้หวังว่าจะต้องให้ท่านนั้นมามอบของตอบแทนข้าหรือว่าที่จะต้องมาให้เหล่าชาวบ้านนั้นมอบของตอบแทนให้ข้าหรอกนะแบบนั้นข้าทำไปด้วยใจที่อยากช่วยเหลือประชาชนจริงๆ"

      "หากท่านมิรังเกียจข้าอยากขอให้ท่านพักที่หมู่บ้านระยะยาวเหมือนท่านไต้ซือทั้งหลายที่ลานธรรมได้หรือไม่ หากมีพวกท่านอยู่ย่อมช่วยเราคลายทุกข์จากความกังวลใจและชาวบ้านจะได้มีที่ปรึกษาทางใจ"

ผู้ใหญ่บ้านกล่าวขออีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงจริงใจโดยที่ตั้งใจว่าจะมาเมื่อได้ฟังแบบนั้นจึงเพียงยิ้มก่อนที่จะทั้งส่ายหน้าและพยักหน้าในเวลาเดียวกัน

"ข้าไม่สามารถที่จะอยู่หมู่บ้านซีตี้ได้ตลอดไปเพราะข้านั้นจะต้องช่วยเหลือผู้คนทั้งแผ่นดินโปรดเข้าใจข้าตรงนี้ด้วยแต่ว่าข้านั้นก็จะอยู่คอยช่วยเหลือชาวหมู่บ้านซีตี้อย่างแน่นอนจะไม่ทิ้งไปไหนหรอกนะท่านหัวหน้าหมู่บ้านสบายใจได้"

ก่อนที่เจ้าตัวจะยิ้มให้กับอีกฝ่ายก่อนจะขอบคุณสำหรับสิ่งของพวกนี้ที่อีกฝ่ายนั้นมอบมาให้กับตนเองแบบนี้นั้นเอง

JiTianTao ดี

โรลกินข้าวกับผู้ใหญ่บ้านกับรับสมาชิกใหม่ร่วมกลุ่ม

หลังจากที่จีเทียนเต๋าได้ตกลงจะไปกินอาหารเย็นกับผู้ใหญ่บ้านนั้นก็เตรียมตัวไปกันโดยที่พวกของตนทั้งหมดนั้นไปจะไปกินกันหลังจากที่รอให้ถึงเวลานั้นพวกของจีเทียนเต๋าก็ได้ไปถึงบ้านของผู้ใหญ่บ้านโดยที่ผู้ใหญ่บ้านนั้นกำลังนั้งรอพวกตนที่หน้าบ้านพอดี

"ข้าจีเทียนเต๋าคาราวะท่านผู้ใหญ่บ้าน"

"ฮ่าๆไม่ต้องมีพิธีอะไรขนาดนั้นหรอกนะพวกเราเข้าไปกินข้าวกันภายในบ้านดีกว่านะอ้าวว่าแต่ ศิษย์ของท่านไปไหนแล้วล่ะ"

"ต้าจงรักษาตัวที่โรงหมอลั่วหยางข้าเลยจะต้องไปๆมาที่ลั่วหยางบ่อยๆน่ะขอรับ"

"ออเช่นนั้นเองขอให้หายไวๆนะท่านจีงั้นพวกเราเข้าไปกินข้าวกันเถอะวันนี้มีคนอาสาเป็นพ่อครัวให้อาหารเลยออกมาดูดีมากทีเดียวมากกว่าที่ข้าทำอีกมาเรามากินกันเถอะนะอาจจะไม่ค่อยมีเนื้อสัตว์หน่อยนะท่านจีช่วงนี้หมู่บ้านเราท่านก็รู้ว่า..."

"ไม่เป็นไรหรอกขอรับถ้าผ่านปีนี้ไปได้หมู่บ้านเราก็ต้องดีขึ้นกว่าเดิมอย่างแน่นอนถ้างั้นพวกเราไปกินข้าวกันดีกว่าข้าก็หิวแล้วเหมือนกัน"

ก่อนที่พวกเค้านั้นจะเข้าบ้านไปกินอาหารกันโดยที่พ่อครัวที่หัวหน้าหมู่บ้านนั้นก็ยืนรอพวกเข้าอยู่พร้อมกับจัดเตรียมถ้วยจานไว้เรียบร้อย

"นี้ไงท่านจี นี้คือท่าน บัณฑิตที่เข้ามายังหมู่บ้านของเราเมื่อวานนี้ข้าเลยอยากที่จะแนะนำให้ท่านนั้นได้รู้จักกันเสียหน่อย"

จีเทียนเต๋าที่มองอีกฝ่ายก็คลี่ยิ้มทันทีเพราะ บัณฑิตคนนี้คือคนที่ตนเองนั้นเจอเมื่อวานพอดี

"พวกเราเหมือนจะเคยเจอกันแล้วใช่ไหมครับท่าน บัณฑิต?"

"ใช่แล้วครับท่านซินแซ ท่านผู้ใหญ่บ้านข้ากับท่านซินแซเคยเจอกันแล้วขอรับ"

"อ่าพวกท่านเคยเจอกันแล้วเช่นนั้นหรอเนี้ยเอาเถอะถ้าไงก็มานั่งกินอาหารกันก่อนดีกว่ามีเรื่องอะไรเราค่อยพูดกันตอนที่กำลังกินกันดีกว่านะแบบนั้น"

ก่อนที่ บัณฑิตตรงหน้าของจีเทียนเต๋านั้นจะพูดขึ้นมา

"ท่านซินแซถ้าท่านนั้นไม่รังเกียจข้าก็ขอจะติดตามท่านกับลัทธิของท่านในการที่จะเติบโตเสียหน่อยจะได้ไหมขอรับข้าสนใจจริงๆว่าท่านจะกลายเป็นศาสนาหนึ่งในต้าฮั่นที่ยิ่งใหญ่นี้ได้หรือไม่กัน?"

จีเทียนเต๋าที่ได้ฟังแบบนั้นก็หยุดก่อนสักนิดก่อนที่จะคลี่ยิ้มขึ้นมา

"ถ้าท่านนั้นไม่รังเกียจที่พวกข้าไม่มีที่ซุกหัวนอนกันบ่อยๆอาจจะต้องนอนโรงเตี๊ยมหรือว่ายังไม่ได้มีบ้านของตนเองแบบนั้นข้าก็ยินดีต้อนรับท่านจากใจจริงถ้าท่านสามารถทนความยากลำบากได้ เพราะว่าข้าไม่ได้ติดหรูอาหารการกินก็ธรรมดาไม่ได้พักที่ดีๆเท่าใดนัก แต่ข้าก็ขอขอบคุณท่านมากจริงๆที่สนใจงั้นข้าจะใจแคบได้อย่างไรกัน ข้าจีเทียนเต๋าขอต้อนรับท่าน บัณฑิตเข้ามาติดตามดูการเติบโตของศาสนาข้าได้เลยขอรับ"

ก่อนที่จีเทียนเต๋าจะยิ้มให้กับอีกฝ่าย

@Webmaster