[เมืองซีเหอ] โรงเงินตราฮั่นหัวหนงหมิน สาขาย่อยซีเหอ

โรงเงินตราฮั่นหัวหนงหมิน สาขาย่อยซีเหอ

{ เมืองซีเหอ }

【โรงเงินตราฮั่นหัวหนงหมิน สาขาย่อยซีเหอ】

โรงเงินตราฮั่นหัวหนงหมิน สาขาย่อย ซีเหอ
เดิมทีเป็นธนาคารเพื่อการเกษตรและสหกรณ์
เก็บออมและปล่อยเงินกู้ให้กับชาวนาที่ต้องการเงินไปลงทุน
เปิดให้บริการมานานหลายปีสิบปี มีความมั่นคงและน่าเชื่อถือ
ปัจจุบันให้บริการแก่บุคคลทั่วไปไม่เฉพาะแค่ชาวนา
มีหลายสาขาทั่วอาณาจักรต้าฮั่น

ทุกท่านสามารถมาโรลเพลย์ทำงานพาร์ทไทม์ประจำวัน
ค่าจ้าง: 150 อีแปะ - 5 EXP (รายวัน)

ผู้ดูแล: กง ยู่หลิน
อุปนิสัย:
เป็นสตรีที่หัวก้าวหน้าและมีความมั่นใจในตัวเองสูง
ทั้งมั่นใจในรูปลักษณ์ มั่นใจในไหวพริบและความเฉลียวฉลาด
มั่นใจในฐานะทางการเงิน แต่ทุกสิ่งที่ กง ยู่หลิน มั่นใจ
ล้วนแต่เป็นความจริงที่ปฏิเสธนางไม่ได้
นางเป็นหญิงสาวสมัยนิยม ชื่นชอบการแต่งตัว
และมักจะบริหารเสน่ห์แต่ไม่จริงจังกับใคร
ชอบแทนตัวเองว่า 'พี่สาว' และมักจะเอ็นดู
'หนุ่มน้อย' 'สาวน้อย' เป็นพิเศษ
แต่ที่ว่าเอ็นดูนั้นใช่ว่าจะใจอ่อนในเรื่องของธุรกิจ
เห็นภายนอกยังดูสาว แต่ดูเหมือนว่ากงยู่หลินจะเลยวัยแรกรุ่นมานานหลายปี

{ อัตราแลกเปลี่ยน ตำลึงเงิน เป็น ตำลึงทอง }

  

10 ตำลึงเงิน = 1 ตำลึงทอง

50 ตำลึงเงิน = 5 ตำลึงทอง

100 ตำลึงเงิน = 10 ตำลึงทอง

500 ตำลึงเงิน = 50 ตำลึงทอง

1,000 ตำลึงเงิน = 100 ตำลึงทอง

5,000 ตำลึงเงิน = 500 ตำลึงทอง

10,000 ตำลึงเงิน = 1,000 ตำลึงทอง

50,000 ตำลึงเงิน = 5,000 ตำลึงทอง

Jinying ดี

❀ แลกเปลี่ยนตำลึงทอง ❀

.

.

.

          ที่นอกเมืองซีเหอเขตบ้านร้างตงฟาง ด้วยเพราะมาถึงในช่วงยามเซิน รอบบริเวณโพล้เพล้เต็มที ทั้งตัวจิ้นอิ๋งและถานเจ๋อต่างเร่งพากันเข้าสำรวจจนไปถึงยังชั้นสามก่อนพบว่ามีตัวตำราบางอย่างอยู่ยังแท่นวางกลางห้อง ดรุณีน้อยเกือบจะหน้าซีดลงไปแล้วที่ยอดตำราที่ใครหลายคนต้องการยังอยู่บนนั้น ทว่าหลังเข้าไปสำรวจกลับพบว่าเป็นกลยุทธ์เล่ออี้แทน ด้วยเพราะเป็นตำรากลยุทธ์ที่ถูกคัดลอกออกขายแจกกันโดยทั่วไป จิ้นอิ๋งจึงโล่งใจได้ว่าคงไม่มีใครบุกเข้ามาเขตบ้านร้างตงฟางเพื่อตามหายอดตำราอีก

          ถึงอย่างนั้นตำรานี้ก็มีคุณค่าไม่น้อยเช่นกันในด้านของเนื้อหา เช่นนั้นในตอนที่นางเดินกลับออกจากตัวบ้านร้างตงฟางมาจึงได้คิดไว้ว่าหากซื้อบ้านได้แล้วคงไม่แคล้วคงอยู่ไว้ซึ่งกลหมากล้อมยังทางขึ้นชั้นสาม เพื่อช่วยป้องกันผู้ไม่ประสงค์ดีบางส่วนมานำตำราเล่มใหม่เล่มนี้ออกไปเช่นเดียวกัน

          .

          .

          ใช้เวลาเพียงหนึ่งก้านธูปทั้งคู่ถึงมาเยือนยังตัวเมืองซีเหอ หลังพาม้าเก็บยังจุดพักจิ้นอิ๋งก็อยากแวะเวียนเข้าไปทักทายท่านหมอหงทว่าด้วยเวลาคงใกล้ปิดโรงหมอเต็มที นางจึงคิดว่าจะแวะเข้าหาในโอกาสต่อไป และตอนนี้นางคล้ายมีเป้าหมายในใจอยู่บ้างไม่ให้เดินทางมาซีเหอเพียงแค่เข้ามาดูบ้านร้าง นั่นคือการแลกเอาตำลึงเงินเป็นตำลึงทองแทน

          เนื่องด้วยตอนนี้ในถุงเงินนางนั้นหนักเต็มที เต็มไปด้วยกลุ่มตำลึงเงินและอีแปะเสียจนแทบจะพกไม่สะดวก จะกลับไปฝากเงินไว้ก็ต้องไปไกลถึงฉางอัน เช่นนั้นแล้วนางจึงตัดสินใจจะแลกมาเป็นตำลึงทอง เพื่อลดปริมาณของตำลึงเงินลงไปมาก

          และโชคดีที่เวลานี้ตัวโรงเงินยังไม่ปิด แต่ก็ใกล้ปิดเต็มทีแล้วเช่นกัน จิ้นอิ๋งจึงเร่งร้อนเข้าไปถามไถ่ยังคนงานเพื่อขอแลกเปลี่ยนชนิดเงินในถุงเงินของตนให้เร็วที่สุด

          " ข้ามาขอแลกเปลี่ยนตำลึงเงินเป็นตำลึงทองเจ้าค่ะ "

          " จริง ๆ โรงเงินตรายามนี้ใกล้ปิดแล้ว.. อย่างไรก็รีบ ๆ กรอกข้อมูลของท่านลงกระดาษนี้ด้วยแล้วกันขอรับ "

          คนงานก็คล้ายอยากให้จิ้นอิ๋งมาใหม่ในวันพรุ่ง ทว่าอารามรีบร้อนและสีหน้าติดกังวลของนางทำให้อีกฝ่ายคล้ายปฏิเสธไม่ลง เดินไปหยิบเอากระดาษมาให้เด็กสาวได้เขียนข้อมูลลงไปและจำนวนเงินที่ต้องการแลกเปลี่ยน อาจด้วยเพราะนางไม่ได้แวะเข้ามาเพื่อทำการฝากหรือถอนเงินที่ต้องคอยติดต่อยังหลายส่วนด้วยกัน มาเพียงแลกเปลี่ยนเงินเท่านั้น แค่ตัวเขาก็สามารถช่วยจัดการได้ จึงคิดว่าไม่ได้เสียหายอะไร

          จิ้นอิ๋งที่ได้กระดาษมาก็เร่งเขียนจำนวนเงินที่ต้องการแลกเปลี่ยนพร้อมลงลายนิ้วมือแจกชื่อแซ่ลงไปอย่างครบถ้วน เมื่อเสร็จสิ้นก็อ่านทวนซ้ำให้แน่ใจเสร็จวิ้นก็ยื่นส่งหาให้แก่คนงานโรงเงิน หลังจากนั้นจึงนางจึงค่อยหยิบเอาเงิน 1,500 ตำลึงเงินออกมายื่นส่งให้ไปด้วย

          ทางด้านคนงานที่ตรวจสอบข้อมูลและรับเงินจากดรุณีน้อยมาแล้ว ก็หายไปยังด้านหลังเคาท์เตอร์ไม้ ปล่อยให้นางนั่งรอยังตัวเก้าอี้ข้างโต๊ะที่เพิ่งก้มหน้าก้มตากรอกเขียนลงกระดาษไปเมื่อครู่ มือเล็กยกบีบกำบนตักตัวเองเบา ๆ อยู่หลายครั้งตามเวลาที่นั่งรอ ท่าทางดูประหม่าและเกรงใจไม่น้อยที่นางมารบกวนในยามที่ใกล้ปิดเช่นนี้ ทว่าถ้านางไม่มายามนี้ ตอนเช้าอาจไม่ได้ทำเพราะต้องเร่งเดินทางกลับลั่วหยางไปหาซูฮวาเพื่อเตรียมตัวไปงานแต่งงานของเพ่ยเอ๋อห์อีกที

          .

          ผ่านไปหนึ่งเค่อทางคนงานถึงเดินออกมานำเงินตำลึงทองให้แก่จิ้นอิ๋ง แม้ปริมาณลดลงแต่น้ำหนักดูจะเพิ่มอย่างไรไม่รู้ให้นางเผลอยิ้มแห้งขึ้นมาว่าคิดถูกหรือไม่ที่มานึกเปลี่ยนเป็นตำลึงทองเช่นนี้ ทว่าก็เก็บเงินลงไปก่อนพร้อมผงกหัวค้อมขอบคุณแกอีกฝ่ายและเร่งพาตัวเองออกมาไม่ให้รบกวนโรงเงินตราที่เตรียมตัวปิดตามเวลานานไปมากกว่านี้

          ถานเจ๋อที่เห็นท่านหญิงรีบร้อนหน้าตาตื่นออกมาก็อดถามด้วยความเป็นห่วงไม่ได้

          " เกิดอะไรขึ้นขอรับ "

          " ไม่มี ๆ.. ข้าเพียงเกรงใจที่มารบกวนยามใกล้ปิดโรงเงินตราก็เท่านั้น… หาที่พักกันเถิด "

          เอ่ยตอบให้ผู้ติดตามคลายกังวลก่อนทั้งคู่จะพากันหาโรงเตี๊ยมพักผ่อน ความโล่งใจที่จัดการธุระที่ค้างคาของตัวเองได้ ทำให้จิ้นอิ๋งผ่อนคลายไม่น้อยจนนึกอยากจะแช่น้ำในถังอาบนาน ๆ เสียหน่อยในวันนี้ โดยระหว่างที่ไล้มือทำความสะอาดไปตามเรียวแขนของตนจรดปลายนิ้วที่ประดับเล็บมนที่เริ่มยาวออกมาเล็กน้อย นางก็หวนนึกไปถึงบัณฑิตที่พบกันที่ลั่วหยางไม่ได้ พลันอดภาวนาไม่ได้ว่าขอไม่ให้คนผู้นั้นที่ได้ไป มิเช่นนั้นก็ไม่รู้อีกฝ่ายจะนำไปใช้ในทางที่เห็นแก่ตัวอย่างไรบ้าง...

แลกเปลี่ยนเงิน : 1,500 ตำลึงเงิน เป็น 150 ตำลึงทอง

Fenyue ดี

⌜70⌟

บทที่ 13

สันโดษท่ามกลางเมฆา

ฉากที่ 5

                    

        

          “ปิงโจวเนี่ยอันตรายมากเลยหรือเจ้าคะ”

         

          เฟินเยว่เอ่ยถามสหายหลังออกมาจากร้านค้าเถ้าแก่หวัง รู้สึกเป็นกังวลอยู่มากหากว่าไปเจอกับโจรกลางทางคงแย่ ไหนจะบัณฑิตเหลียงที่ต้องเดินทางผ่านไปมาเพียงลำพังอีก ไม่รู้ว่าเขาจะต้องพบเจอภยันตรายใด ๆ ระหว่างการเดินทางหรือเปล่า

         

          “พอสมควร แต่ก็ยังไม่เท่ากับจี้โจวหรอก” ตงฮั่วมองหน้าสหายสาวที่กำลังทำหน้าเครียดเขาก็ยิ้มปลอบ “ไม่ต้องห่วงน่า มีข้าอยู่ทั้งคน จะไม่ให้ใครมาทำอะไรเจ้าได้ สาบานเลย”

         

          ได้ฟังคำมั่นสัญญาจากเด็กหนุ่มคิ้วพยัคฆ์เฟินเยว่ก็คลี่ยิ้มตอบกลับไม่ให้เขาต้องมาเป็นห่วง อันที่จริงไม่ใช่แค่กลัวโจรหรอก แต่ว่ากลัวสหายจะบาดเจ็บจากการต่อสู้ด้วย บาดแผลเก่าก็เพิ่งจะหายดี ไม่อยากให้เจ็บตัวหรือได้บาดแผลเพิ่มแม้แต่รอยเดียว ถึงแม้ว่ารอยแผลเป็นจะเป็นหลักฐานของวีระบุรุษก็ตาม แม้จะน่าหลงไหลในบางครั้ง แต่ก็แลกมากับความเจ็บปวด

         

          “ถ้าอย่างนั้นขอไปแลกเงินให้เบาลงก่อนได้หรือไม่เจ้าคะ พอพกเงินเยอะแล้วรู้สึกไม่ค่อยสบายใจเท่าไร”

         

          “ได้สิ ข้าไม่รีบหรอก อีกอย่างกว่าบัณฑิตคนนั้นจะไปถึงจุดนัดพบก็คงอีกวัน แต่ข้าแค่อยากจะรีบไปตกปลาที่แม่น้ำหงหนงก็เท่านั้น”

         

          ได้ยินแบบนี้รู้ได้เลยว่าเดี๋ยวจะมีการตกปลาข้ามคืนอย่างเช่นเมื่อวานอีกแน่นอน ดังนั้นรีบทำธุระการเงินให้เสร็จดีกว่าจะได้ไปถึงสถานที่ตกปลาไม่เย็นมากนัก

         

          “ว่าแต่โรงเงินตราอยู่ตรงไหนน่ะเจ้าคะตงฮั่วพอจะทราบหรือไม่?”

         

          “เดี๋ยวข้าพาไป อยู่ไม่ไกลจากตรงนี้หรอก”

         

          พูดจบเด็กหนุ่มก็จูงม้านำทาง เดินผ่านร้านรวงต่าง ๆ จนมาหยุดอยู่ที่หน้าร้านขายของชำแห่งหนึ่ง ไม่ได้ใหญ่โตมากนักแต่ว่าก็เป็นหน้าร้านที่กว้างขวางขายของอยู่หลายสิ่ง ตงฮั่วมองเข้าไปด้านในเหมือนกับว่ากำลังคิดถึงบางสิ่งบางอย่างที่ลึกซึ้ง

         

          “มีอะไรที่จะอยากซื้อหรือเปล่าเจ้าคะ?”

         

          “เปล่า” ตงฮั่วส่ายหน้าแล้วพาเดินเท้าต่อ “ร้านเมื่อกี้เคยเป็นบ้านข้าน่ะ แต่ตอนนี้กลายเป็นร้านขายของชำไปเสียแล้ว”

         

          “อะ… อย่างนี้นี่เอง...” เฟินเยว่เหลือบสายตามองด้านข้างของบุรุษ ไม่รู้ว่าเขาจะรู้สึกอย่างไรที่ได้เดินผ่านบ้านเก่าของตัวเอง จะคิดถึงหรือไม่ จะอยากได้คืนหรือเปล่า หรือว่าปล่อยวางทั้งหมดได้แล้ว “ข้าเองก็มีบ้านที่จำนองเอาไว้นะเจ้าคะ ไม่รู้ว่าตอนนี้มีคนอื่นไปซื้อไว้แทนหรือยัง ถ้าหากว่ามีเงินไปไถ่บ้านคืนก็ดีสิ”

         

          “ที่อันติงงั้นเหรอ เอาไว้ถ้าหาเงินได้เจ้าก็ไปไถ่บ้านคืนเสียสิ”

         

          “แน่นอนอยู่แล้วเจ้าค่ะ แต่ว่าคงอีกนานเลยนะ ถ้าไม่บังเอิญตกหีบทองขึ้นมาจากน้ำน่ะเจ้าค่ะ”

         

          พูดไปก็ขำคิก ใครกันเล่าจะโชคดีบุญหล่นทับได้ถึงเพียงนั้น ทั้งหมดมันช่างเพ้อเจ้อนางไม่ฝันถึงหรอก ค่อย ๆ ทำงานเก็บเงินไปกับเถ้าแก่หวังนี่แหล่ะสักวันจะได้บ้านคืน

         

          “ถึงแล้วโรงเงินตรา” เสียงของตงฮั่วดังเรียกให้หลุดออกจากความเพ้อฝัน “ข้ารออยู่ข้างนอกก็แล้วกันนะ”

         

          “เจ้าค่ะ ถ้าเสร็จธุระแล้วจะรีบออกมานะเจ้าคะ”

         

          เฟินเยว่หอบถุงเงินที่ทำงานได้มาเมื่อวานเข้าไปด้านใน วันนี้คนไม่เยอะมาจึงรอแถวไม่นาน

         

          “สวัสดีจ้ะสาวน้อยที่น่ารัก วันนี้มาทำอะไรหรือจ๊ะ”

         

          เถ้าแก่เนี้ยโรงเงินตราเอ่ยทักอย่างเป็นกันเองจนรู้สึกค่อนข้างแปลกหูอยู่ไม่น้อย แต่ด้วยอัธยาศัยที่ดีก็ทำให้เด็กสาวรู้สึกผ่อนคลายลง

         

          “ข้ามาแลกเงินน่ะเจ้าค่ะ ในนี้มีอยู่หนึ่งพันตำลึงเงินอยากจะแลกมาเป็นหนึ่งร้อยตำลึงทองเจ้าค่ะ”

         

          “ได้สิจ๊ะ เช่นนั้นขอพี่สาวนับเงินก่อนนะ”

         

          เถ้าแก่โรงเงินตราขยิบตาให้สาวน้อยโปรยเสน่ห์หยอกเย้า เฟินเยว่ที่เพิ่งจะเคยถูกสตรีด้วยกันเล่นหูเล่นตาใส่ก็ไปไม่เป็น แต่ก็แอบคิดว่าแม่นางคนนี้ช่างดูน่ามองดีพิกล เฟินเยว่ยืนมองหญิงสาวนับเงินพร้อมกับดีดลูกคิดรวจเร็วประดุจดั่งมืออาชีพ เพียงครู่เดียวก็เสร็จเรียบร้อย

         

          “ครบหนึ่งร้อยตำลึงเงินจ้า เอาล่ะส่วนนี่หนึ่งร้อยตำลึงทองนะ ธุรกรรมเสร็จเรียบร้อยแล้ว”

         

          ถุงทองทองถูกเลื่อนมาตรงหน้าแทน แม้จะใบเล็กกว่าเบากว่าแต่มูลค่าสูงกว่าถุงเงินที่นางแลกเปลี่ยนไปมากนัก เฟินเยว่ประคองถุงนั้นอย่างดี ระแวดระวังไม่ให้มันสูญหาย

         

          “ขอบพระคุณมากเจ้าค่ะ”

         

          “ขอบคุณเช่นกันจ้า แล้ววันหลังมาใช้บริการใหม่นะ”

         

          พี่สาวโรงเงินตราคนสวยโบกมืออำลา ด้านเฟินเยว่เห็นดังนั้นก็โบกมือลาตาม และเมื่อแลกเงินเสร็จเรียบร้อยแล้วก็ออกจากร้านไปหาตงฮั่วแล้วทั้งคู่ก็ออกเดินทางกันต่อ

     

     

.

.

.

   

ลักษณะนิสัยรักสงบ

-10 ลดความเครียด

ลักษณะนิสัยขยัน

-20 ลดความเครียดเมื่อทำงานหรือทำกิจกรรมใด ๆ

   

ลักษณะนิสัยเห็นอกเห็นใจ

+20 EXP ทุกครั้งที่โรลเห็นอกเห็นใจช่วยเหลือผู้อื่น หรือ ทำงานช่วยเหลือ

อัตลักษณ์ผิวเป็นฝ้ากระ

-20 EXP จากการโรลทำงานในช่วงกลางวัน หรือ โรลเดินทางช่วงกลางวัน (เรียลไทม์)

+15 ความเครียด เมื่อต้องทำอะไรก็ตามในช่วงเวลากลางวัน

--------------------------------------

แลกเงิน 1,000 ตำลึงเงิน  เป็น 100 ตำลึงทอง