[เมืองซีเหอ-ฝั่งตะวันตก] จุดพักม้าหยวนฉ่าย

จุดพักม้าหยวนฉ่าย

{ เมืองซีเหอ - ประตูเมืองทิศตะวันตก }

【จุดพักม้าหยวนฉ่าย】

จุดพักม้าที่ตั้งอยู่ใกล้กับประตูเมืองทิศตะวันตกของเมืองซีเหอ
เป็นทั้งคอกม้าและสถานที่พักม้าชั่วคราวแก่นักเดินทางที่สัญจรผ่านมาทางนี้
มีบริการรถม้าขนส่งทั้งการเดินทางทั่วไปและขนส่งเสบียงสินค้าและอาหาร
และยังให้บริการ 'วิหกสายฟ้า' นกพิราบสื่อสารรับและส่งจดหมายทั่วแผ่นดิน
โปรดไว้ใจวิหกสายฟ้าที่มีความรวดเร็วและแม่นยำในการส่งจดหมายสูง
ป.ล. คำโปรยนี้สำหรับเพื่อการโฆษณาเท่านั้น

ทุกท่านสามารถมาโรลเพลย์ทำงานพาร์ทไทม์ประจำวัน
ค่าจ้าง: 100 อีแปะ - 5 EXP (รายวัน)

ผู้ดูแล: หลัว ตู้ตู่
อุปนิสัย:
อดีตขุนพลที่ลาออกจากราชการด้วยเขาโดนขันที
ป้ายสีความผิดทำให้ต้องปกปิดชื่อแซ่มาใช้ชีวิตห่างไกลภาคกลาง
เป็นคนอารมณ์ร้อน กระตือรือร้นอยู่เสมอ ตรงไปตรงมา
ซื่อตรงต่อความรู้สึกของตนเอง คิดเช่นใดกล่าวเช่นนั้น
มีอารมณ์ขัน ชอบปล่อยมุข(แป้ก)ในเวลาหน้าสิ่วหน้าขวาน
แต่ยามเมื่อต่อสู้จะดุดันแข็งกร้าวไม่มีคำว่าอ่อนข้อ
อ่อนโยนต่อเพื่อนฝูงโหดเหี้ยมกับศัตรู รักพวกพ้อง
มีความมุมานะสูง ขยันขันแข็งหมั่นฝึกฝนร่างกายเป็นประจำไม่เคยขาด

{ คู่มือการส่งจดหมายถึง NPC }

  

(1) ตรวจเช็คความสัมพันธ์ความสนิทเสียก่อนว่าพอสนิทให้อีกฝ่ายรับจดหมายเพื่อตอบกลับไหม หากน้อยกว่าส่งได้ แต่มีโอกาสไม่ได้จดหมายตอบกลับ

(2) ความสัมพันธ์ NPC ที่มีโอกาสตอบกลับ ต้องมีความสัมพันธ์ระดับหัวใจ 4 ดวง และ สำหรับ 6 ดวงจะสามารถนัดเดทได้

(3) การส่งจดหมายระยะเวลาตอบกลับจะอิงเวลาเรียลไทม์ บางครั้งใช้เวลา 15-20 วันกว่าจดหมายจะไปถึงและตอบกลับมา

โดยอิงจากเมืองต้นทางที่ส่งจดหมาย และ เมืองปลายทางที่ผู้รับอยู่

(4) ค่าใช้บริการส่งจดหมาย 30 ตำลึงเงิน ต่อรอบ ต่อ 1 คน

(5) เขียนโรลเพลย์ใช้บริการ "ม้าเร็ว" ของจุดพักม้า เพื่อส่งจดหมาย ทุกครั้งโรลเพลย์เสร็จให้ระบุท้ายโพสต์

ส่งจดหมาย [ID NPC] จาก [เมืองที่ส่ง] ถึง [เมืองปลายทาง] (กรณีไม่มีปลายทาง ไม่ต้องระบุ)

กรณีนัดเดท ให้ระบุ วัน เดือน ปี เวลากี่ยาม และ สถานที่ โปรดอย่านัดภายในวันสองวันหลังส่ง

เพราะหากเมืองไกลจะไม่ได้รับจดหมาย อย่างน้อยนัดเดือนถัดไปจะชัวร์สุด

(6) ทุกครั้งจะส่งจดหมาย ต้องระบุข้อความจดหมายดังนี้

ถึง แซ่+ชื่อรอง.....................

...........................เนื้อความจดหมาย

........................................................จาก ชื่อผู้ส่ง

โดยดรอปไว้ในอ้างอิง ตามตัวอย่างภาพการใช้อ้างอิง

(7) โอนเงินค่าบริการมาไอดี Webmaster

(8) ใครทำไม่ถูกต้องตามหลักส่งจดหมาย จะตีเงินโอนกลับ

หมายเหตุ: กรณี NPC ที่ติดตามคุณ อยู่บ้านหรือไกล ๆ สามารถส่งจดหมายและเว้น 2-3 วันโรลรับจดหมายตอบได้เองเลย

มีแค่ NPC ที่ไม่ได้ติดตามคุณเท่านั้นที่ต้องรอ Webmaster ส่งไปให้ทาง PM เมื่อถึงเวลาตอบจดหมาย

การทำงานของม้าเร็ว เจ้าหน้าที่ส่งจดหมาย จะใช้เครือข่ายพรรคกระยาจกที่มีทั่วแผ่นดิน

ทำให้สามารถตามหาบุคคลที่ต้องการได้ตลอดเวลา ขอแค่เขาไม่ปิดบังชื่อแช่

Fenyue ดี

⌜ 25 ⌟

บทที่ 6

สิ่งที่ต้องทำต่อ

ฉากที่ 2

            

            ในวันรุ่งขึ้นเฟินเยว่ไปเยี่ยมไข้ต้าซิ่นตั้งแต่เช้า ทว่าเขายังไม่ฟื้นตื่นขึ้นมาสนทนาด้วยได้ นางจึงฝากข้าวต้มที่ซื้อมาจากโรงเตี๊ยมให้เขาทาน ในเมื่อยังไม่สามารถคุยอะไรกันได้เด็กสาวจึงปลีกตัวขอออกมาทำธุระของตนเองต่อ ตั้งแต่ที่ออกเดินทางจากบ้านมานับรวม ๆ ก็เกือบครึ่งเดือนแล้วเห็นจะได้ แม้จะไร้ญาติทว่าไม่ขาดมิตร นางควรจะเขียนจดหมายกลับไปหาเถ้าแก่เนี้ยหมีสักหน่อย

            

            ณ จุดพักม้าประจำเมืองต่าง ๆ มักจะมีบริการขนส่งและไปรษณีย์เปิดให้บริการอยู่เสมอ เด็กสาวจึงเดินไปแถว ๆ ประตูเมืองที่อยู่ใกล้ ๆ ไม่แน่ว่าอาจจะมีบริการดังกล่าว

            

            “วิหกสายฟ้า รับส่งไปรษณีย์ทั่วราชอาณาจักร..”

            

            นางอ่านออกเสียงชื่อป้ายด้านหน้าจนบุรุษร่างกำยำหน้าตาดุดันประจำคอกม้าหันมาหา

            

            “จะส่งจดหมายหรือสาวน้อย”

            

            “อะ.. ใช่เจ้าค่ะ ไม่ทราบว่าค่าส่งจดหมายเท่าไรหรือเจ้าคะ?”

            

            “ค่าส่งครั้งละสามสิบตำลึงเงิน สนใจไหม”

            

            “เจ้าค่ะ ถ้าอย่างนั้นขอส่งฉบับนึง...” เด็กสาวผมเปียพยักหน้าแล้วตอบกลับไป ถ้าจำไม่ผิดที่อันติงก็ราคาประมาณนี้ ไม่ถือว่าถูกหรือแพงจนเกินไปสำหรับการส่งจดหมายหนึ่งครั้ง “แต่ว่า… ยังไม่ได้เขียนจดหมายเลยน่ะเจ้าค่ะ สามารถเขียนที่นี่ได้หรือเปล่าเจ้าคะ?”

            

            “ได้สิ แล้วจะให้ข้าเขียนแทนด้วยไหม?”

            

            ผู้คุมจุดพักม้าเอ่ยถาม โดยปกติแล้วชาวบ้านที่ไม่รู้หนังสือจะมาขอให้ผู้คุมช่วยเขียนจดหมายให้ และจากหน้าตาของเด็กสาวตรงหน้าก็ยิ่งดููเป็นชาวบ้านธรรมด๊าธรรมดาบางทีนางก็คงไม่รู้หนังสือเหมือนชาวบ้านคนอื่น ๆ นั่นแหล่ะ

            

            “ไม่เป็นไรเจ้าค่ะ ข้าเขียนเองได้สบายมากเจ้าค่ะ”

            

            เฟินเยว่กำหมัดขึ้นข้างลำตัวเป็นนัยบอกว่านางทำได้สบายมาก ผู้ดูแลเห็นเช่นนั้นก็ไม่ได้ว่าอะไรแล้วนำกระดาษกับน้ำหมึกพู่กันมาวางไว้บนโต๊ะ

            

            “เชิญทางนี้เลยสาวน้อย”

            

            “เจ้าค่ะ”

            

            เด็กสาวเดินไปนั่งยังโต๊ะเขียนจดหมาย นางครุ่นคิดอยู่สักครู่หนึ่งก่อนว่าจะเขียนอะไรลงไปบ้าง จะได้ไม่เขียนผิดและใช้กระดาษไปอย่างสิ้นเปลือง จนเรียบเรียงความคิดถ้อยคำในหัวออกมาได้ทั้งหมดแล้วจึงเริ่มจรดพู่กันลงบนหน้ากระดาษ

            ถึง เถ้าแก่เนี้ย หมี กุ้ยหยา

            

            สวัสดีค่ะเถ้าแก่เนี้ยหมี นี่ก็เป็นเวลากว่าสิบวันแล้วที่ข้าจากบ้านมา ทางนั้นเป็นอย่างไรบ้างเจ้าคะ อยู่สุขสบาย กิจการราบรื่นดีหรือเปล่า ท่านฉีปังออกไปรับลูกค้าที่หน้าร้านเก่งขึ้นหรือยัง

            

            แล้วก็ก่อนออกเดินทางข้าพบกับเด็กน่าสงสารที่ชื่อว่าอาฉิง ข้าแนะนำให้เขาไปหาเถ้าแก่เนี้ย ไม่ทราบว่าเขาไปหาหรือเปล่าเจ้าคะ ถ้าอย่างไรก็รบกวนช่วยดูแลเขาด้วยนะเจ้าคะ ส่วนทางฝั่งข้าสบายดีเจ้าค่ะ แม้ระหว่างการเดินทางจะมีอุปสรรคอยู่บ้างแต่ก็ถือเป็นเรื่องปกติ เพราะฉะนั้นไม่ต้องเป็นห่วงนะเจ้าคะ

            

            ตอนนี้ข้าอยู่ที่ซีเหอล่ะเจ้าค่ะ ที่มาที่นี่เพราะว่าได้รับข่าวว่าพี่ชายคนรองถูกส่งมาทำงานที่สาขานี้ ข้ายังไม่ได้พบเขาหรอกนะเจ้าคะ แต่ก็อีกไม่นานหรอกเจ้าค่ะ ข้าตื่นเต้นมากก็เลยเขียนจดหมายมาหาเถ้าแก่เนี้ยก่อน

            

            สุดท้ายนี้ขอให้เถ้าแก่เนี้ยและทุกคนมีความสุข สุขภาพร่างกายแข็งแรง ธุรกิจราบรื่น การเงินมั่งคั่ง คิดสิ่งใดก็ขอให้สมความปรารถนานะเจ้าคะ

            

จาก ซุน เฟินเยว่

            รอสักครู่จนกว่าน้ำหมึกจะแห้งดี ระหว่างนั้นผู้คุมจุดพักม้าก็แว้บมาดู

            

            “ลายมือสวยดีนี่สาวน้อย ว่าง ๆ สนใจมารับงานเขียนจดหมายดูไหมล่ะ”

            

            “ขอบคุณเจ้าค่ะ” เด็กสาวยิ้มหวานพร้อมกับค้อมศีรษะรับคำขอบคุณ ได้ยินที่อีกฝ่ายบอกก็รู้สึกสนใจขึ้นมาหน่อย ๆ อาจใช้หาเงินระหว่างที่นางพักอาศัยกับพี่ชายที่ซีเหอได้ “งานนี้ต้องทำอะไรบ้างหรือเจ้าคะ?”

            

            “งานไม่ยาก แค่เขียนจดหมายตามที่ลูกค้าบอก แต่ลูกค้าบางคนก็ไม่ได้เรียบเรียงคำมาจากในหัว เจ้าจะต้องฟังเรื่องราวที่เขาอยากให้เขียนก่อนแล้วจึงร้อยเรียงเขียนลงไป”

            

            ได้ยินดังนั้นเด็กสาวก็ตาเป็นประกาย รู้สึกว่างานนี้เป็นงานดีที่ช่วยถ่ายทอดความปรารถนาของผู้คนลงไปในจดหมายและส่งไปถึงบุคคลสำคัญอันเป็นที่รัก แค่คิดแบบนั้นก็รู้สึกอบอุ่นหัวใจขึ้นมาแล้ว หากว่างอยู่นางก็อยากจะรับงานตั้งแต่ตอนนี้เลย แต่ทว่าเด็กสาวยังมีธุระที่ต้องจัดการต่อไป

            

            “น่าสนใจเจ้าค่ะ ถ้าเช่นนั้นขอรับไว้พิจารณาก่อนนะเจ้าคะ”

            

            เด็กสาวตอบออกไป ระหว่างสนทนากันจบน้ำหมึกบนกระดาษก็แห้งพอดี นางม้วนมันส่งไปให้กับผู้ดูแลเพื่อใส่กระบอกผูกติดกับขานก และยื่นเงินสามสิบตำลึงเป็นค่าส่ง

            

            “ปลายทางส่งที่ไหนนะสาวน้อย”

            

            “อันติงเจ้าค่ะ ร้านติ่มซำหมีฟ่านกว่านเจ้าค่ะ”

            

            “อันติง.. หมีฟ่านกว่านนะ”

            

            ผู้ดูแลจุดพักม้าเขียนพิกัดใส่กระดาษน้อยควบคู่ไปด้วย แล้วเลือกนกตัวที่ชื่อว่า ‘เหลียงโจวใต้’ ออกมา

            

            “ทำงานดี ๆ ล่ะไอ้หนู”

            

            เขาพูดกับไปรษณีย์น้อยก่อนจะปล่อยให้มันบินขึ้นสู่ท้องฟ้า

            

.

.

.

ลักษณะนิสัยเห็นอกเห็นใจ

+20 EXP ทุกครั้งที่โรลเห็นอกเห็นใจช่วยเหลือผู้อื่น หรือ ทำงานช่วยเหลือ

ส่งจดหมาย [ - ] จาก [ เมืองซีเหอ ] ถึง [ เมืองอันติง ]

มอบ [ ข้าวต้ม ] ให้ [ เหลียง ต้าซิ่น ( NPC ติดตาม ) ]

Fenyue ดี

⌜44⌟

บทที่ 8

เรื่องราวเข้าใจผิด

ฉากที่ 7

          เฟินเยว่แวะมารับจดหมายที่คอกม้าทางประตูทางออกตะวันตกพร้อมกับฝากให้ผู้ดูแลติดตั้งเครื่องม้าให้กับถังถังเพื่อบรรทุกของแบ่งเบาภาระไปจากไป๋ไป๋ ผู้ดูแลแจ้งว่าจดหมายของเฟินเยว่ได้มาส่งถึงซีเหอตั้งแต่เมื่อสามวันที่แล้ว นางจึงไม่รอช้ารีบเปิดจดหมายอ่านในทันที

          เด็กสาวอ่านจดหมายไปก็อมยิ้มไป ไม่รีรอนางรีบเขียนจดหมายตอบกลับไปในระหว่างที่ผู้คุมใส่เครื่องม้าให้ถังถัง

         

          ถึง เถ้าแก่เนี้ย หมี กุ้ยหยา

         

          สวัสดีเจ้าค่ะ นี่ก็เป็นจดหมายฉบับที่สองแล้วที่ข้าเขียนถึง ได้อ่านจดหมายของเถ้าแก่เนี้ยก็สบายใจแล้วเจ้าค่ะ ทุกอย่างกำลังจะไปได้สวยใช่ไหมเจ้าคะ คิดถึงทุกคนที่ร้านจัง สัญญาเลยเจ้าค่ะว่าถ้ามีโอกาสจะกลับไปเยี่ยมอีกแน่นอน

         

          ในการเดินทางข้าได้พบสหายใหม่ถึงสองคนด้วยล่ะเจ้าค่ะ คนแรกคือคุณชาย ซู เสวียนจิน เขาออกจะเป็นคนที่ลึกลับไปเสียหน่อย แต่ว่าเป็นคนดีมาก เขาช่วยข้าเอาไว้ระหว่างการเดินทางเจ้าค่ะ ถ้าไม่ได้คุณชายซูช่วยเอาไว้ข้าต้องแย่แน่ ๆ เลย หลังจากเขียนจดหมายฉบับนี้ไปข้าก็กำลังจะเดินทางไปเที่ยวที่เจียงหนานกับเขาน่ะเจ้าค่ะ ตื่นเต้นจัง ทะเลแดนใต้จะเป็นอย่างไรบ้างนะ อดใจรอที่จะไปถึงไม่ไหวแล้วล่ะเจ้าค่ะ แต่ว่าวันนัดคือพรุ่งนี้แล้ว ข้าจะไปทันหรือเปล่านะ

         

          อีกท่านคือคุณชาย เหลียง ต้าซิ่น เป็นบัณฑิตจากไท่หยวน เขาใจดีบอกว่าจะช่วยข้าตามหาพี่ชายด้วยล่ะเจ้าค่ะ คุณชายเหลียงมีปณิธานฟื้นฟูแผ่นดินให้มีความเท่าเทียมกันในสังคม เขาเป็นคนที่น่ายกย่องมากเลยล่ะเจ้าค่ะ ถ้าหากได้พบกับพี่เฮยหลงเร็ว ๆ ล่ะก็ข้าคิดว่าอยากให้เขาใช้ปัญญาร่วมมือกับพี่ชายทำให้ต้าฮั่นมีแต่สันติสุขล่ะเจ้าค่ะ ข้าคงไม่ได้คิดทำการใหญ่เกินไปหรอกใช่ไหมเจ้าคะ

         

          สุดท้ายนี้ขอให้เถ้าแก่เนี้ยและทุกคนมีความสุข สุขภาพร่างกายแข็งแรง ธุรกิจราบรื่น การเงินมั่งคั่ง คิดสิ่งใดก็ขอให้สมความปรารถนานะเจ้าคะ

จาก ซุน เฟินเยว่

          กว่าจะเขียนจดหมายเสร็จถังถังก็แต่งเครื่องม้าเต็มยศพร้อมสำหรับการออกเดินทางพอดี เด็กสาวฝากฉบับใหม่ให้กับผู้ดูแลพร้อมกับจ่ายเงินไปสามสิบตำลึง ก่อนจะรีบออกเดินทางมุ่งสู่หวยอินไปพร้อมกับบัณฑิตเหลียง โดยวันนี้มีจุดมุ่งหมายไปพักแรมที่หงหนง

.

.

.

ส่งจดหมาย [ - ] จาก [ เมืองซีเหอ ] ถึง [ เมืองอันติง ]

Jinying ดี

❀ ช่วยเหลือแม่นางเจิ้ง ❀

ตอบจดหมาย

.
.

           ในคืนนั้นจิ้นอิ๋งได้เอาสารที่ได้จากกัวเจียเล่าให้ฟังแก่ผู้ติดตามทั้งสอง จากท่าทีปั้นปึ่งของถานเจ๋อยามแรกที่ได้ยินว่าบุรุษหน้าหยกส่งจดหมายมาหา ยามได้รู้เนื้อความก็ดูมีสีหน้าเหลือเชื่อคืนแก่เด็กสาว ในหัวเริ่มจะเชื่อขึ้นมาในเรื่องที่อีกฝ่ายนั้นเป็นอัจฉริยะเสียจนผู้คนในเฉินหลิวต่างแวะเวียนมาปรึกษา ท่าทางทีเล่นทีจริงเล่านั้นแทบถูกสลัดออกจากหัวของบุรุษผู้ติดตามไปเสียหมด

           " หยั่งกับมีตาเห็น " ถานเจ๋อเปรยบ่นขึ้นมาเสียงขุ่น ทำเอาจิ้นอิ๋งหลุดหัวเราะออกมากับท่าทางของอีกฝ่าย ทว่าในใจก็รู้สึกเห็นด้วยไม่ต่างกัน

           จะมีก็แต่ซูฮวาที่เงียบเสียงลงพร้อมมือที่เผลอยกบังริมฝีปากที่คล้ายหลุดยิ้มก็ไม่ใช่อยากบิดคว่ำจากอาหารสุนัขที่เหมือนโดนโปรยส่งจากเนื้อหาจดหมายก็ไม่เชิง ถึงอย่างนั้นในหัวนางก็นึกยอมรับบุรุษแซ่กัวขึ้นมาไม่น้อยเช่นเดียวกัน

           หลังจากนั้นตัวดรุณีน้อยก็ได้เอ่ยว่าพรุ่งนี้จะเข้าเมืองไปตอบจดหมายและตรงไปพบผู้ว่าเมืองจิงหยวนด้วยตัวเองคนเดียว เนื่องจากในตอนกระทำเรื่องเสี่ยงอย่างส่งจดหมายวันประหารนั้น จิ้นอิ๋งเป็นผู้ลงมือทำคนเดียว จดหมายที่กัวเจียส่งมาก็ไม่รู้ว่านอกจากช่วยเหลือนางแล้ว จะช่วยเหลือคนรอบข้างนางด้วยหรือไม่ เด็กสาวจึงไม่อยากเสี่ยงให้ผู้ติดตามที่จะไม่เกี่ยวข้องกับการกระทำของนางนี้ตามไปด้วย แม้จะได้รับความอิดออดจากทั้งสอง ทว่าสุดท้ายก็ได้แต่จำยอมกับท่าทางทีแสนมุ่งมั่นของจิ้นอิ๋งในที่สุด

           .

           .

           วันใหม่มาเยือนพร้อมกับที่ผู้ติดตามทั้งสองได้ต่างเอ่ยลาส่งให้เดินทางปลอดภัย เด็กสาวพลันกระชับย่ามที่มีของเตรียมยื่นส่งเป็นน้ำใจให้แก่ใต้เท้าติงมั่น ก่อนจะกระตุกบังเหียนให้ม้าเฮยเซ่อพานางเข้าไปในตัวเมืองซีเหอเพื่อส่งจดหมายตอบกลับยังสหายแซ่กัวที่เฉินหลิวเสียก่อน

           และโชคดีที่ตัวเมืองซีเหอนี้มีจุดพักม้าให้ ซึ่งเด็กสาวก็ได้ใช้เวลาเขียนจดหมายไปอย่างไม่เร่งร้อนเเพื่อให้เนื้อความที่แสดงถึงความขอบคุณของนางนี้ไม่ตกหล่นใดก่อนจะถึงมือของคนผู้นั้น

ถึง กัวเจีย ยอดบุรุษตาทิพย์ของข้า

     ข้าได้รับจดหมายของอาเจียแล้ว ขอบคุณมากที่เจ้านึกถึงข้าและส่งความช่วยเหลือมาถึงมือข้าเช่นนี้ ราวกับมีตาเห็นอย่างไรอย่างนั้น ข้ารู้สึกชื่นชมในความสามารถคาดเดาของเจ้าจริง ๆ อาเจีย แต่ไม่ต้องห่วง… งานที่ข้ากำลังจะทำข้าจะพยายามทำมันอย่างระมัดระวังที่สุด ส่วนเป็นเรื่องอะไรนั้นข้าขอยังไม่บอกแจ้งแก่เจ้าผ่านทางจดหมายนี้ เนื่องด้วยข้ากลัวว่าจะเดือดร้อนไปถึงคนที่ข้าไม่อยากให้เกิดอะไรกับเขามากที่สุด.. ไว้หากเจอหน้ากันข้าสัญญาจะบอกเจ้าให้หมดเปลือกเลยเชียว

     อย่างไรข้าก็ขอบคุณเจ้ามากจริง ๆ อาเจีย.. ข้าซาบซึ้งใจมาก
     ข้าสัญญาว่าจะไปดูเซอร์ไพรส์ของเจ้าที่งานเลี้ยงของท่านหลิวจื่อเค่อให้ได้

จาก กู่จิ้นอิ๋ง

จ่ายค่าจดหมาย (วิหกสายฟ้า) จำนวน 30 ตำลึงเงิน

ส่งจดหมาย [028] จาก เมืองซีเหอ ถึง เมืองเฉินหลิว

Jinying ดี

❀ รอคอยข่าวยังซีเหอ ❀

วันที่สี่

.

.

           จากวันวานที่จิ้นอิ๋งตั้งใจจะได้หางานทำให้ไม่ต้องอยู่เฉย ๆ กลายเป็นว่าหลังไปสอบถามเรื่องการทำงานประจำวันจากสถานที่ที่ตั้งใจ เจ้าของที่กลับยังไม่มีงานอะไรให้ทำ สุดท้ายเด็กสาวเลยได้กลับมายังจุดพักม้าที่ฝากเอาไว้ด้วยความเสียดาย ยังโต๊ะเล็กตัวหนึ่งเด้กสาวกำลังเขียนบางอย่างลงกระดาษแทนหลังจากที่ไม่สามารถหาอะไรทำแก้ความฟุ้งซ่านได้ในวันนี้ กระนั้นเขียนไปได้สักพักนางก็พลันหยุดมือ ดวงตาสีเข้มทอดมองลงเนื้อหาที่เขียนก่อนจะขีดฆ่าออกและฉีกกระดาษออกไป

           ชื่อที่เขียนเป็นบุคคลที่เขียนส่งหาพลันถูกทับเลือนและฉีกทิ้งจนอ่านแทบไม่ได้ มือเรียวทั้งสองค่อยคอยจับกระดาษพับทบหากันด้วยสีหน้าที่ตียุ่งขึ้นมาเล็กน้อยด้วยความกังวล ริมฝีปากเล็กก็พลันยู่เข้าหาดูคิดมากไปด้วย

           ถ้าเขียนถึง… คนอื่นก็อาจจะรู้ได้ว่าพวกท่านยังไม่ตาย

           จะเกิดเรื่องอะไรไม่ดีต่อพวกท่านหรือไม่นะ

           เสียงถอนหายใจดังยาวออกมา ก่อนสุดท้ายเศษกระดาษเหล่านั้นจะถูกทิ้งลงใส่ในกระเป๋าย่ามของจิ้นอิ๋งที่กะจะเอาไปเป็นฟืนสุดไฟในเตาทำอาหารที่เรือนอีกที กระนั้นเด็กสาวก็ยังไม่ล้มเลิกความคิดของตัวเองที่จะเขียนจดหมายอยู่ดี จากครอบครัวที่อยากเขียน ก็พลันเปลี่ยนเป็นอีกคนแทนที่คิดว่าน่าจะส่งหาได้ อีกทั้งยังเป็นอีกเรื่องกังวลหนึ่งที่นางอยากถามหาความเห็นจากคนคนนั้นด้วย

           และด้วยความรู้สึกที่มีให้ไหนจะความวางใจที่มีต่อคนผู้นั้นทำเอาจิ้นอิ๋งเผลอเขียนข้อมูลหลายอย่างจนเกินไป ในตอนที่อ่านทวนอีกหนเลยต้องทำเหมือนจดหมายก่อนหน้า ขีดหมึกทับเนื้อหาที่เผยเปิดจนมากไป และจัดการฉีกมันให้เป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย ก่อนที่ดรุณีนอยจะพลันตั้งสติใหม่และทวนคำที่จะเขียนลงในหัวก่อนจะส่งจดหมายหาคนที่เฉินหลิวอย่างระมัดระวังมากขึ้น

ถึง กัวเจีย

    เป็นอย่างไรบ้างอาเจีย หลังงานเลี้ยงท่านหลิวกลับบ้านปลอดภัยดีหรือไม่ ข้าหวังว่าอาเจียจะแข็งแรงดีนะเจ้าคะ อย่าร่ำสุราที่ท่านหลิวให้กลับไปจนเพลินเสียเล่า

    แล้วก็.. ข้ามีเรื่องอยากปรึกษาอาเจียด้วยน่ะเจ้าค่ะ

    ว่าถ้าหากข้าเสร็จธุระที่ซีเหอแล้ว ข้าควรปลีกตัวอยู่คนเดียวดีหรือไม่เจ้าคะ ข้าจะไปหาผู้ใดได้บ้างหรือเปล่า ..ข้าอยากเจออาเจียจังเลยเจ้าค่ะ ทว่าไม่รู้จะได้ไปหาหรือไม่

    อย่างไรก็รักษาสุขภาพด้วยนะเจ้าคะอาเจีย

จาก กู่จิ้นอิ๋ง

           สิ้นประโยคสุดท้ายที่เขียนลงในกระดาษจดหมาย ดวงตาหวานโศกคู่นั้นพลันฉายแววระริกไหวไปครู่หนึ่ง ความสับสนกังวลฉายชัดในแววตาของนางขณะที่สอดกระดาษลงซองจดหมายให้เรียบร้อยก่อนส่งให้แก่ทางจุดพักม้าเพื่อให้ทำการส่งให้ถึงที่หมายที่จิ้นอิ๋งต้องการ พร้อมกันนั้นในตอนทอดมองจดหมายที่ถูกนำส่งไปมือทั้งสองก็เผลอกอบกุมเข้าหากันดูคิดไม่ตกขึ้นมา

           หวังว่า.. อาเจียจะไม่เผลอเครียดตามจดหมายที่ข้าเขียนลงไปนะ

           แต่ในตอนนี้ข้าแค่ต้องการคำปรึกษาจริง ๆ

           .

           จากคนที่ข้าสามารถวางใจ… ทั้งหมดให้ได้..

จ่ายค่าจดหมาย (วิหกสายฟ้า) จำนวน 30 ตำลึงเงิน

ส่งจดหมาย [028] จาก เมืองซีเหอ ถึง เมืองเฉินหลิว