[เมืองหงหนง] จุดพักม้าไป๋เกอ

จุดพักม้าไป๋เกอ

{ เมืองหงหนง }

【จุดพักม้าไป๋เกอ】

จุดพักม้าขนาดเล็กประจำเมืองหงหนง
เพราะเป็นเพียงเมืองทางผ่านที่อยู่กึ่งกลางระหว่างสี่ภูมิภาค
ทำให้มีขนาดที่เล็กและพักม้าได้เพียงไม่กี่คอก
กระนั้นกลับมีชื่อเสียงทางด้านการรับบริการส่งสารที่รวดเร็ว
และเก็บสารที่รับส่งเป็นความลับได้อย่างดี
จนมีผู้คนหลากหลายท้องที่ต่างแวะเวียนมาจ้างวาน



ชื่อเถ้าแก่ : ฟู่ หลิ่ง
อุปนิสัย : บุตรชายเพียงคนเดียวของอดีตเถ้าแก่ฟู่เฟย
ผู้ก่อตั้งจุดพักม้าไป๋เกอ อดีตสายข่าวหูตาไว
ก่อนผันตัวมาทำอาชีพสุจริตหลังแก่ตัวลง
ฟู่หลิ่งที่รับช่วงต่อกิจการหลังบิดาเกษียณแทบจะถอดแบบ
บุคลิกนิสัยใจคอมาเสียสิ้น ทั้งความช่างสังเกต ช่างเจรจา
และอัธยาศัยที่ดี ถึงอย่างนั้นก็ไม่ใช่ผู้ที่ปากพล่อย
ทั้งรู้จักเก็บปากเก็บคำในยามที่ควร ทำให้เป็นที่วางใจแก่ผู้มาใช้บริการ

{ คู่มือการส่งจดหมายถึง NPC }

  

(1) ตรวจเช็คความสัมพันธ์ความสนิทเสียก่อนว่าพอสนิทให้อีกฝ่ายรับจดหมายเพื่อตอบกลับไหม หากน้อยกว่าส่งได้ แต่มีโอกาสไม่ได้จดหมายตอบกลับ

(2) ความสัมพันธ์ NPC ที่มีโอกาสตอบกลับ ต้องมีความสัมพันธ์ระดับหัวใจ 4 ดวง และ สำหรับ 6 ดวงจะสามารถนัดเดทได้

(3) การส่งจดหมายระยะเวลาตอบกลับจะอิงเวลาเรียลไทม์ บางครั้งใช้เวลา 15-20 วันกว่าจดหมายจะไปถึงและตอบกลับมา

โดยอิงจากเมืองต้นทางที่ส่งจดหมาย และ เมืองปลายทางที่ผู้รับอยู่

(4) ค่าใช้บริการส่งจดหมาย 30 ตำลึงเงิน ต่อรอบ ต่อ 1 คน

(5) เขียนโรลเพลย์ใช้บริการ "ม้าเร็ว" ของจุดพักม้า เพื่อส่งจดหมาย ทุกครั้งโรลเพลย์เสร็จให้ระบุท้ายโพสต์

ส่งจดหมาย [ID NPC] จาก [เมืองที่ส่ง] ถึง [เมืองปลายทาง] (กรณีไม่มีปลายทาง ไม่ต้องระบุ)

กรณีนัดเดท ให้ระบุ วัน เดือน ปี เวลากี่ยาม และ สถานที่ โปรดอย่านัดภายในวันสองวันหลังส่ง

เพราะหากเมืองไกลจะไม่ได้รับจดหมาย อย่างน้อยนัดเดือนถัดไปจะชัวร์สุด

(6) ทุกครั้งจะส่งจดหมาย ต้องระบุข้อความจดหมายดังนี้

ถึง แซ่+ชื่อรอง.....................

...........................เนื้อความจดหมาย

........................................................จาก ชื่อผู้ส่ง

โดยดรอปไว้ในอ้างอิง ตามตัวอย่างภาพการใช้อ้างอิง

(7) โอนเงินค่าบริการมาไอดี Webmaster

(8) ใครทำไม่ถูกต้องตามหลักส่งจดหมาย จะตีเงินโอนกลับ

หมายเหตุ: กรณี NPC ที่ติดตามคุณ อยู่บ้านหรือไกล ๆ สามารถส่งจดหมายและเว้น 2-3 วันโรลรับจดหมายตอบได้เองเลย

มีแค่ NPC ที่ไม่ได้ติดตามคุณเท่านั้นที่ต้องรอ Webmaster ส่งไปให้ทาง PM เมื่อถึงเวลาตอบจดหมาย

การทำงานของม้าเร็ว เจ้าหน้าที่ส่งจดหมาย จะใช้เครือข่ายพรรคกระยาจกที่มีทั่วแผ่นดิน

ทำให้สามารถตามหาบุคคลที่ต้องการได้ตลอดเวลา ขอแค่เขาไม่ปิดบังชื่อแช่

Jinying ดี

❀ เดินทางไปเที่ยวงานเทศกาล 3 ❀

.

.

.

          ทันทีที่เข้าแวะรับผู้ติดตามทั้งสองที่โรงเตี๊ยมของเมืองเหอตงในยามเซิน ทั้งสามก็เดินทางต่อจนมาเยือนในส่วนของเมืองหงหนง ซึ่งจิ้นอิ๋งได้เสนอให้มาเช่ารถม้าที่จุดพักม้าไป๋เกอแก่ซูฮวาเสียก่อน เนื่องด้วยนางดูยังมีสีหน้าไม่ดีนักยามข้ามเมืองด้วยการโดยสารยังหลังม้าเช่นนี้ ทางฝั่งถานเจ๋อก็เห็นด้วยเพราะใบหน้าสตรีแซ่เหมยนั้นซีดเซียวเร็วกว่ายามเดินทางคราแรกนัก ซึ่งคนที่พึ่งได้ติดตามแต่กลับได้รับการใส่ใจถึงเพียงนั้นจึงแทบค้อมหัวขอบคุณแก่จิ้นอิ๋งเสียหลายรอบด้วยความซาบซึ้งใจ

          ซึ่งทำให้การเดินทางรอบนี้นั้นซูฮวาดูจะสบายตัวมากไม่น้อย ถึงอย่างนั้นก็อดมองเกรงใจยังดรุณีน้อยและอีกบุรุษที่ขี่ม้าตามมาไม่ได้ ทำเอาจิ้นอิ๋งต้องเคลื่อนม้าให้ตรงกับหน้าต่างที่ซูฮวามักจะเยี่ยมหน้าออกมามองตามพวกนางพลางเอ่ยกล่าวให้คลายกังวล

          " ยื่นหน้าออกมาเช่นนี้บ่อย ๆ มันอันตรายนะเจ้าคะ.. ไม่ต้องห่วงข้ากับถานเจ๋อนะเจ้าคะแม่นางเหมย พวกข้าเดินทางด้วยม้าจนชินแล้วน่ะเจ้าค่ะ "

          ถึงจิ้นอิ๋งจะพยายามกล่าวให้ฟังแล้ว แต่ซูฮวาก็ยังไม่คลายสีหน้ากังวล ดรุณีน้อยพลันนิ่งนึกไปครู่ก่อนส่งมอบไป๋เซ่อไก่ในอ้อมแขนให้อีกคนผ่านช่องหน้าต่างรถม้าเข้าไป

          " จริงสิ ข้าฝากแม่นางเหมยช่วยดูแลไป๋เซ่อแล้วกันนะเจ้าคะ เจ้าไก่ตัวนี้ก็ไม่ค่อยชินนั่งบนม้าเท่าไหร่ ต้องให้ข้าคอยอุ้มไว้ "

          " ไป๋เซ่อ? ได้เลยเจ้าค่ะ ข้าจะดูแลไป๋เซ่อของท่านจิ้นอิ๋งให้ดีเลยเชียว " ซูฮวาเอ่ยอย่างมุ่งมั่นและคลายสีหน้าคิดมากลงทันทีที่เห็นเจ้าไก่ตัวกลมตาแป๋ว

          ยามเห็นรอยยิ้มของสตรีแซ่เหมยตอนอุ้มไป๋เซ่อไปและหายเข้าไปในตัวรถม้า จิ้นอิ๋งพลันถอนหายใจพร้อมระบายยิ้มออกมาไม่ต่างกันที่สามารถเบี่ยงความสนใจให้แก่อีกสตรีได้ในที่สุด ทำให้นางขยับม้าเฮยเซ่อให้ตามรถม้าด้วยระยะห่างที่เหมาะสมได้เช่นเดิม

          ซึ่งเพียงครู่เดียวที่ผละม้ามาได้ ถานเจ๋อก็เคลื่อนม้าไป๋เอ้อร์มาขนาบข้างม้าของผู้เป็นนายราวกับมีเรื่องอยากจะสอบถามหรือเล่าหานางบางสิ่งให้จิ้นอิ๋งหันมองฉงน

          " ท่านหญิงไปหาเจ้า… ท่านกัวมาแล้วเป็นอย่างไรบ้างขอรับ? "

          ถานเจ๋อที่หาโอกาสคุยได้ก็เอ่ยถามตรงไปตรงมา เพราะตอนเมื่อเช้ามันมัวแต่นึกห่วงว่าท่านหญิงของมันจะโดนโจรดักระหว่างทางเลยเอ่ยขอแค่เรื่องการแต่งตัว จนอีกฝ่ายเดินทางไปแล้ว มันถึงพึ่งรู้ตัวตอนกลับไปนอนบนโรงเตี๊ยมว่าลืมกำชับให้ระวังตัวจากบุรุษหน้าหยกเสียสนิท!

          ยิ่งจิ้นอิ๋งที่ปกติชอบแสดงสีหน้ายิ้มแย้มเมื่อเอ่ยหาบุรุษแซ่กัว ยามนี้กลับมีสีหน้าขมวดมุ่นดูไม่สบายใจบางสิ่ง ถานเจ๋อก็แทบอยากกลับม้าห้อตะบึงไปเฉินหลิวเพื่อเค้นคอบุรุษหน้าหยกนั้นเสียเดี๋ยวนั้น ทว่าจิ้นอิ๋งก็ไม่ได้ปล่อยให้ผู้ติดตามเข้าใจผิดนาน เล่าถึงเหตุการณ์ที่ไปเจอกับกัวฟ่งเสี้ยวทั้งหมดด้วยความบริสุทธิ์ใจ

          " ท่านกัวฟ่งเสี้ยวป่วยน่ะ.. ตอนไปถึงก็ไข้สูงมากเลยเชียว ข้าเลยช่วยเช็ดตัวให้เล็กน้อยก่อนฝากขนมเยว่ปิ่งไว้ถึงได้ออกมา… กะว่าหลังวันงานเทศกาลจะกลับไปเยี่ยมดูอีกหน "

          สิ้นคำกล่าวจากเด็กสาว ถานเจ๋อที่แสดงสีหน้าบึ้งตึงตอนแรกก็คลายลงไม่น้อย แว่วเสียงร้องขานรับแผ่วจากมันก็พอรับรู้ได้ว่ากำลังรู้สึกผิดที่ไปนึกคาดโทษคนป่วยเช่นนั้น ก่อนมันจะเอ่ยตอบรับขึ้นมาว่าหลังวันงานเทศกาลจะเดินทางไปเยี่ยมด้วย ส่วนแม่นางเหมยในรถม้าค่อยคอยถามถึงเมืองฉางอันอีกที

          .

          .

          สักพักในตอนที่เดินทางไม่ทันผ่านตัวเมืองหงหนงดี พลันมีบัณฑิตหน้าตาเชิ่ดหยิ่งเดินเท้ายังเบื้องหน้ารถม้าของซูฮวาไม่ไกล จิ้นอิ๋งที่เห็นว่าอย่างไรก็ผ่านไปยังเมืองฉางอันด้วยกันจึงขวนให้นั่งม้าไปกับถานเจ๋อ บัณฑิตผู้นั้นปรายตามองดรุณีน้อยครู่หนึ่งทำราวนิ่งคิด ก่อนขึ้นม้าไปกับผู้ติดตามอย่างจำยอม เล่นเอาถานเจ๋อนึกอยากให้ไป๋เอ้อร์สะบัดคนด้านหลังให้ลงไปคลุกฝุ่นสักครั้ง ทว่าจิ้นอิ๋งคล้ายรู้ทันหันไปทำตาโตดุใส่ถานเจ๋อไว้โดยไร้เสียง ผู้ติดตามจึงทำได้เพียงกัดฟันและกระตุกบังเหียนให้ม้าเคบื่อนตัวไปต่อ

          ทว่ายังไม่ถึงหนึ่งเค่อ บัณฑิตที่รับมาพลันแผลงฤทธิ์ เนื่องจากเห็นภายนอกที่น่ากลัวของถานเจ๋อก็เดาไปว่าคงมีดีแค่กล้าม ไหนจะทำหน้าทำตาไม่พอใจเสียมารยาทใส่บัณฑิตผู้มีความรู้เช่นอีกฝ่ายในคราแรกอีก จึงทำอวดเบ่งกล่าวปรัชญายาก ๆ ถามไถ่ผู้ติดตามจิ้นอิ๋งไม่หยุด และยิ่งยามเห็นมันอ้ำอึ้งตอบคำไม่ได้ก็ยิ่งยกยิ้มสบายใจ กล่าวทิ้งท้ายให้หลาบจำ

          " ความรู้หามีไม่ยังทำหน้าทำตาเสียมารยาทใส่บัณฑิตเช่นข้า ประมาณตนไว้แล้วทำตัวให้มีมารยาทเสียบ้าง จะได้รู้ว่าเจ้านายเจ้ายังพอสอนสั่งเอาไว้ "

          ถานเจ๋อแทบหน้ากระตุกหลังได้ยินประโยคท้าย ว่ากล่าวมันได้ แต่ใครจะมาว่ากล่าวท่านหญิงมันไม่ได้! กระนั้นในตอนที่มันกำลังจะหันไปเถียงบัณฑิตจอมหยิ่งด้านหลังมันนั้น จิ้นอิ๋งกลับขนาบม้ามาเคียงพลางนิ่วคิ้วใส่คนที่เพิ่งรับให้มาเดินทางร่วมกัน และเอ่ยปกป้องคนของนางไปก่อนเองแล้ว

          " ขออภัยหากผู้ติดตามข้าทำตัวเสียมารยาทต่อท่าน เป็นข้าผิดเองจริงที่ไม่ได้ปรามเรื่องกิริยาอีกฝ่ายเป็นจริงเป็นจัง " ถานเจ๋อที่ได้ยินแทบจะปฏิเสธ แต่บัณฑิตด้านหลังกลับเอ่ยแทรกขึ้นมาด้วยน้ำเสียงดูพึงใจ

          " อืม! ข้าจะรับคำขอโทษเอาไว้ก็แล้วกัน "

          " ถึงอย่างนั้นท่านควรขอโทษผู้ติดตามของข้าด้วยเจ้าค่ะ.. ถูกที่เขาทำตัวเสียมารยาท หากท่านก็ทำตัวเสียมารยาทไม่ต่างกัน ด้วยแทนที่จะกล่าวบอกถึงสิ่งที่ถานเจ๋อกระทำไม่ดีเพื่อให้ขอโทษกันได้อย่างตรงส่วนที่ได้กระทำผิดไป กลับโต้ตอบกดข่มด้วยสิ่งอื่นที่ไม่เกี่ยวกันเพียงเพื่อให้คนผู้นั้นต้องอับอาย.. ข้าว่าการกระทำเมื่อครู่ไม่ใช่สิ่งที่บัณฑิตที่ดีควรกระทำนะเจ้าคะ "

          จิ้นอิ๋งกล่าวต่อราวอยากจะช่วยชี้จุดที่ไม่เหมาะสมต่อตัวการกระทำของบัณฑิตหนุ่มผู้นั้นออกไป โดยนางไม่ได้กล่าวถึงกิริยาท่าทางก่อนหน้า เพราะคงเป็นบุคลิกที่แก้ไม่หายหรือเป็นสิ่งที่ฉาบภายนอกเอาไว้ด้วยความเคยชิน ทว่าสิ่งที่ไม่ควรกระทำคือการนำความรู้ที่หามาใช้ในทางที่ไม่ถูกอย่างการกดข่มผู้อื่นต่างหาก เป็นสิ่งที่อย่างไรนางก็คิดว่าไม่ควรกระทำเป็นที่สุด ความรู้อันหามาได้ยากเหตุใดถึงไม่ใช้ทำประโยชน์ให้สร้างสรรค์กว่านี้เล่า

          " เจ้า!.. ข้า..! ข้าเพียงแค่อยากให้มันประมาณตนว่ากำลังเสียมารยาทกับใคร! "

          " เช่นนั้นลองประดาบกับถานเจ๋อดูดีหรือไม่เจ้าคะ ข้ามั่นใจในกำลังของถานเจ๋อว่าสามารถทำให้ท่านประมาณตนเรื่องด้านกำลังได้เช่นกัน " บัณฑิตหนุ่มสะอึกไปครู่ ก่อนกัดฟันหน้าคล้ำเถียงหาคืนแก่จิ้นอิ๋งด้วยสีหน้าไม่สู้ดีนัก

          " ใครจะไปประดาบกับผู้ที่ดูก็รู้ว่าได้เปรียบตนกันเล่า! "

          " นั่นสิเจ้าคะ.. ใครจะอยากประมือกับผู้ที่คิดว่าตนจะเสียเปรียบกัน "

          จิ้นอิ๋งเอ่ยย้อนตอบ และนั่นทำให้อีกฝ่ายชะงักนิ่งเงียบไป ใบหน้าที่บูดบึ้งเริ่มคลายลงราวเข้าใจขึ้นมาแล้วถึงการกระทำก่อนหน้าของตนนั้นว่า เสียมารยาทและทำตัวอันธพาลไปจริง สุดท้ายบัณฑิตผู้นั้นก็ยอมเอ่ยขอโทษถานเจ๋อ แม้ฟังดูห้วนไปหน่อยแต่ก็สัมผัสได้ถึงความจริงใจในนั้นให้จิ้นอิ๋งยิ้มออก ถานเจ๋อที่ตามไม่ค่อยทันแต่ก็คิดว่าผู้เป็นนายชนะการโต้แย้งเมื่อครู่จึงปล่อยวางไม่ใส่ใจความห้วนของประโยค ยอมรับคำขอโทษนั้นง่าย ๆ อย่างอารมณ์ดีไม่ต่างกัน

          สุดท้ายการเดินทางเลยสงบสุขลงอีกหน ทว่าก็มีเสียงของบัณฑิตเริ่มเอ่ยแลกเปลี่ยนความรู้กับจิ้นอิ๋งเป็นระยะขึ้นมาเสียอย่างนั้น พลันเกิดการโต้ตอบประเด็นปัญหาไปตลอดทาง เล่นเอาดรุณีน้อยเกือบจะเสียงแหบเสียงแห้งเพราะพูดเยอะกว่าปกติไปเลยเชียว..

ผลการประลองปัญญากับบัณฑิต

.

ลักษณะนิสัยใจกว้าง

+4 Point จากการโรลการทูต

ลักษณะนิสัยรู้จักให้อภัย

+2 Point จากการโรลการทูต

ลักษณะนิสัยจริงใจ

+2 Point จากการโรลการทูต

Tianzhou ดี

การ์ดเชิญงานแต่ง

เทียนหลงได้เดินทางมาจากหรูหนานเพื่อม้ายังจุดพักม้าแห่งนี้เพื่อทรงจดหมายเชิญผู้อื่นมาร่วมงานแต่งของตน โดยก่อนหน้านี้มีคนได้มากล่าวกับตนว่ามีจดหมายจากเพ่ยเอ๋อห์ให้ฝากไปส่งด้วย...

แต่ในตอนนี้มีคนมากมายกำลังตามหาเขาหากจะให้ทรงจากเมืองหรูหนานเลยคงมิดีเท่าไหร่จึงเลือกที่จะมาที่นี่แทน

"เจ้าข้าต้องการม้าเร็วเพื่อส่งจดหมายเหล่านี้เสียหน่อย"

เทียนหลงกล่าวขึ้นกับชายหนุ่มผู้ดูแลที่แห่งนี้

"ได้เลยขอรับ ค้าบริการ 30 ตำลึงเงินต่อคน"

ฟูหลิ่งพลันกล่าวขึ้นพร้อมรอยยิ้มการค้า

เทียนหลงเองก็ยื่นจดหมายให้แก่ชายผู้นั้นพร้อมกับตำลึงทองราวๆ 15 ตำลึง

ถึง จี้ เสวี่ยอวี้หลง
ข้าขอเชิญท่านร่วมงานแต่งของข้ากับคนรักของข้าที่เมืองหรูหนาน ณ หอหมื่นหงส์ ในวันที่ 26 เดือนนี้
ข้าหวังว่าท่านจะตอบรับคำเชิญชวนของข้า เพื่อเป็นการขอบคุณเหตุการณ์ในวันนั้น
จาก เทียน หลง


ถึง หลิว ฉางเซิ่ง
ข้าขอเชิญท่านร่วมงานแต่งของข้ากับคนรักของข้าที่เมืองหรูหนาน ณ หอหมื่นหงส์ ในวันที่ 26 เดือนนี้
ข้าหวังว่าท่านจะตอบรับคำเชิญชวนของข้า และไม่คิดโกรธเคืองเรื่องในอดีต
จาก เทียน หลง

ถึง กู่ จิ้นอิ๋ง
ข้าขอเชิญท่านร่วมงานแต่งของข้ากับคนรักของข้าที่เมืองหรูหนาน ณ หอหมื่นหงส์ ในวันที่ 26 เดือนนี้
ข้าหวังว่าท่านจะตอบรับคำเชิญชวนของข้า และร่วมแสดงความยินดีกับข้านะเจ้าคะ
จาก ฉิน เพ่ยเอ๋อห์

ถึง ห่าว จุนจือ
ข้าขอเชิญท่านร่วมงานแต่งของข้ากับคนรักของข้าที่เมืองหรูหนาน ณ หอหมื่นหงส์ ในวันที่ 26 เดือนนี้
ข้าหวังว่าท่านจะตอบรับคำเชิญชวนของข้า และร่วมแสดงความยินดีกับข้านะเจ้าคะ
จาก ฉิน เพ่ยเอ๋อห์

ถึง หลิว จางหน๊ง
ข้าขอเชิญท่านร่วมงานแต่งของข้ากับคนรักของข้าที่เมืองหรูหนาน ณ หอหมื่นหงส์ ในวันที่ 26 เดือนนี้
ข้าหวังว่าท่านจะตอบรับคำเชิญชวนของข้า และร่วมแสดงความยินดีกับข้านะเจ้าคะ
จาก ฉิน เพ่ยเอ๋อห์








ใช้ม้าเร็ว โอนเงิน 15 ตำลึงทอง
@Webmaster

JiTianTao ดี

โรลส่งจดหมายถึงหยวนเฮ่า

"เดินทางมาตั้งไกลหวังว่าจะถึงเสียทีนะแบบนี้เห้อ เหนื่อยเหมือนกันนะเนี้ยไม่ได้เดินทางไกลตั้งแต่ไปเจอกับท่านเลยนะท่านเหวินหยวนใช่ไหมล่ะ?"

"ฮ่าๆๆใช่แล้วล่ะข้านึกว่าเราจะอยู่ที่หมู่บ้านซีตี้ซะตลอดไปเสียอีกนะเนี้ย"

"ไม่แน่นอนข้าจะต้องเดินทางไปทั่วทั้งแผ่นดินอย่างแน่นอน!!!เพราะว่าจะต้องมีคนที่จะต้องรอการช่วยเหลือจากพวกเราอยู่อย่างแน่นอนถ้าข้ามัวแต่อยู่แค่เพียงที่เดียวมันจะทำให้ผู้คนที่ต้องการความช่วยเหลือนั้นไม่สามารถจะขอความช่วยเหลือจากเราได้พอดีนะสิใช่ไหมล่ะท่านเหวินหยวน"

ก่อนที่คนทั้งคู่จะคุยกันอย่างสนุกสนานและเดินไปหาเจ้าหน้าที่ประจำจุดพักม้า เพื่อที่จะยื่นจดหมายเพื่อส่งไปหาตอบกลับท่านหยวนเฮ่าที่ตอนนี้นั้นไม่รู้ว่าอีกฝ่ายนั้นอยู่ไหนโดยที่ตนเองก็แวะไปที่ร้านขาย คัมภีร์แต่ก็ไม่เจอเจ้าตัวแต่เจ้าของร้านนั้นก็บอกว่าท่านหยวนเฮ่านั้นได้เดินทางจากไปแล้วแล้วตนเองจึงต้องมาหวังพึ่งม้าเร็วของการส่งจดหมายนี้นั้นเอง

"ข้าต้องฝากท่านด้วยนะครับสำหรับจดหมายนี้ขอให้ถึงมือผู้รับอย่างปลอดภัยด้วย"

"แน่นอนขอรับท่านนักบวชไว้วางใจการส่งจดหมายของเราได้เลยรับรองว่าถึงที่หมายอย่างปลอดภัยแน่นอนการบริการม้าเร็วของเรานั้นไม่เป็นสองรองใครในแผ่นดินหรอกนัขอรับขอให้ท่านนักบวชนั้นสบายใจได้เลยว่าจดหมายนี้นั้นทางเราจะปกป้องด้วยชีวิตและจะต้องถึงมือผู้รับปลอดภัย100%แน่นอน!!!"

"ถ้าเช่นนั้นข้าก็วางใจ นี้ครับจดหมายกับค่าส่ง"

พร้อมกับที่จีเทียนเต๋านำจดหมายกับเงินค่าบริการมอบให้กับเจ้าหน้าที่โดยที่หวังว่าจดหมายนั้นจะส่งถึงมือผู้รับอย่างปลอดภัยโดยที่ภายในใจก็หวังว่าอีกฝ่ายนั้นจะปลอดภัยเพราะตนเองก็ไม่ได้เจออีกฝ่ายมาหลายวันแล้วเลยไม่รู้ว่าอีกฝ่ายนั้นจะเป็รอย่างไรบ้างโดยที่ตนเองนั้นก็หวังว่าจะได้พบกับอีกฝ่ายได้อย่างเร็วๆวัน

   ถึงท่านหยวนเฮ่า
ข้าตอบตกลงไปยังวัดไป๋หม่า ณ เมืองลั่วหยาง เพื่อที่จะไหว้พระทำบุญข้าไม่ได้รังเกียจศาสนาพุทธหรอกโปรดวางใจได้เลยท่านหยวนเฮ่าขอจะรอเจอท่านที่นั้น ดูแลตัวเองด้วย
   จาก จีเทียนเต๋า

ใช้ลักษณะนิสัยถ่อมตน

+10ความสัมพันธ์ของขุนนางในสภา

ผู้รู้คุณ

+10ความสัมพันธ์ของขุนนางในสภา

@Webmaster

Jinying ดี

❀ ส่งจดหมายหาสหาย ❀

ชวนร่วมงานประลอง

.

.

           เนื่องด้วยบริเวณเมืองเหอตงไม่มีจุดพักม้าให้ส่งจดหมายอย่างเป็นทางการ จิ้นอิ๋งจึงแวะเวียนยังโรงเตี๊ยมเพื่อแจ้งแก่ซูฮวาไว้ก่อนว่าตนจะไปยังหงหนงเพื่อทำการส่งจดหมายชวนสหายมาร่วมดูงานประลองพลังในไม่กี่วันที่จะถึงนี้ ซึ่งสหายแซ่เหมยหลังรับรู้ก็เอ่ยบอกให้เดินทางระมัดระวังอย่างติดห่วง และบอกให้เร่งกลับมาทานข้าวเย็นกับพวกนางให้ทันซึ่งจิ้นอิ๋งก็รับปาก

           .

           ยามมาถึงยังจุดพักม้าไป๋เก่อจึงใช้เวลาเพียงครึ่งชั่วยามเท่านั้น ด้วยความหิวจากการที่ไม่ได้ทานข้าวเที่ยงทำให้เด็กสาวได้ทำการแวะเวียนยังโรงเตี๊ยมใกล้ ๆ ในเมืองหงหนงก่อนย้อนคืนสู่จุดพักม้าหลังจากที่ท้องเต็มให้ชวนหนังตาหย่อน

           ในตอนที่พบหน้าเถ้าแก่ที่ดูแลคอกม้าก็เกือบจะหลุดหาวใส่จนแว่วเสียงหัวเราะแผ่วจากอีกบุรุษให้พวงแก้มเนียนซับสีด้วยความกระดากอายขึ้นมาเลยเชียว

           " เดินทางมาเหนื่อยงั้นหรือแม่นางถึงได้ง่วงหงาวหาวนอนเช่นนั้น หากอยากใช้บริการม้าเร็วให้ข้าช่วยเขียนจดหมายแทนได้นะขอรับ "

           คำเอ่ยเสนออย่างมีน้ำใจเรียกรอยยิ้มจากจิ้นอิ๋งให้ตอบรับกลับไป ทว่านางก็ปฏิเสธไปเพื่อจะลงมือเขียนจดหมายด้วยตัวเอง ซึ่งเถ้าแก่ก็ไม่ได้เอ่ยคะยั้นคะยอใด และทำการเตรียมอุปกรณ์กระดาษพู่กันให้แก่ดรุณีน้อยอย่างรู้งาน ทำเอาจิ้นอิ๋งแทบจะเอ่ยขอบคุณหาไม่ทันเลยเชียว กระนั้นระหว่างที่นางกำลังจะจรดเขียนลงไปพลันชะงักด้วยนึกบางสิ่งขึ้นมาได้ ก่อนจะเงยหน้าเอ่ยถามยังเถ้าแก่คอกม้าที่ยังยืนให้ความช่วยเหลือไม่ห่าง

           " ถ้า… ข้าส่งไปยามนี้จะถึงมือสหายภายในวันนี้หรือไม่เจ้าคะ? เพราะข้าคิดว่าตัวข้านั้นออกจะชวนกระชั้นชิดไปเสียหน่อย "

           " สหายแม่นางอยู่เมืองใดหรือขอรับ " เถ้าแก่ฟู่เอ่ยถามทั้งรอยยิ้มอย่างใจเย็น ทำเอาคนที่รู้สึกเร่งร้อนเผลอเม้มริมฝีปากอย่างกึ่งเกรงอกเกรงใจขึ้นมา

           " เฉินหลิวน่ะเจ้าค่ะ "

           " อืม.. ช้าสุดก็ใช้เวลา 1 วันขอรับสำหรับเมืองเฉินหลิว "

           หลังได้รับคำตอบนั้น เด็กสาวก็พลอยถอนหายใจโล่งอกขึ้นมาไม่น้อย ก่อนจะหันกลับไปเขียนจดหมายต่อโดยคาดหวังว่าสหายแซ่กัวผู้นั้นจะรับจดหมายของนางได้ทัน ส่วนจะตอบรับหรือไม่นั้นนางไม่ได้คิดมากอยู่แล้ว เพียงแต่หลังพาลนึกถึงเรื่องที่อีกบุรุษเคยชวนนางไปเที่ยวถึงสถานที่สวยงามเช่นทะเลสาบไท่หู ในยามนี้ที่นางกำลังจะได้ไปร่วมงานประลองพลังเพื่อเชียร์ผู้ติดตามของนางที่ลงแข่ง ไม่แคล้วคงรู้สึกสนุกและตื่นเต้นไม่น้อยทำให้นางอดที่จะอยากชวนสหายมาดูร่วมกันไม่ได้

ถึง ท่านกัวฟ่งเสี้ยว

          ในวันที่ 9 เดือนสือเยว่ จงผิงศกปีที่ 1 เมืองลั่วหยางมีการจัดงานประลองพลังที่ลานประลองอี้เจียวหลุน ผู้ติดตามของข้า ถานเจ๋อ ได้ทำการลงแข่งในงานครานี้ ข้าจึงอยากชวนท่านกัวฟ่งเสี้ยวมาร่วมดูงานประลองพลังด้วยกันน่ะเจ้าค่ะ

          หากท่านตอบรับ เจอกันในวันงานยามเซินที่หน้าลานประลองอี้เจียวหลุน หากปฏิเสธหรือไม่ว่างมาก็มิเป็นปัญหาใด เพราะอย่างไรเป็นตัวข้าเองที่ชวนกระชั้นชิดนัก ต้องขออภัยท่านกัวฟ่งเสี้ยวด้วย

จาก กู่จิ้นอิ๋ง

.

ส่งจดหมาย [028] จาก [เมืองหงหนง] ถึง [เมืองเฉินหลิว]

จ่ายค่าบริการส่งจดหมาย (ม้าเร็ว) 30 ตำลึงเงิน

Jinying ดี

❀ เหมย ซูฮวา | ส่งจดหมายนัด ❀

.

.

.

          หลังผ่านเขตซีเหอมาได้ทั้งสี่ก็เข้าสู่กวนจงตะวันออกที่อีกไม่ไกลก็ถึงยังลั่วหยางอันเป็นเมืองจุดหมาย แต่แล้วระหว่างเส้นทางตัวซูฮวาได้เอ่ยขอดรุณีน้อยผู้นำของกลุ่มให้แวะเวียนยังเมืองหงหนงสักชั่วครู่หนึ่งเพื่อทำการส่งจดหมายที่ถูกไหว้วานจากผู้เป็นอาจารย์เสียก่อน และด้วยความที่นางรู้ว่าจิ้นอิ๋งค่อนข้างให้เกียรติแก่ผู้ติดตามของนางทุกคน เด็กสาวจึงพยักหน้ารับให้อย่างกระตือรือร้นและไม่ได้เอ่ยถามถึงเนื้อความภายในแม้แต่น้อยตามที่สตรีแซ่เหมยต้องการจนรอยยิ้มขอบคุณพลันวาดผ่านให้

          กระนั้นแม้ผู้เป็นนายจะให้พื้นที่ส่วนตัวเต็มที่ ทั้งยังไปรอยังนอกที่พักม้ากับแม่นางเจิ้ง แต่ผู้ติดตามบุรุษอีกคนของกลุ่มกลับไม่ใช่คนเช่นนั้น ถานเจ๋อคล้ายชะเง้อชะแง้มองอย่างสนใจอยู่ตลอดที่ซูฮวากำลังนั่งเขียนจดหมายอยู่บริเวณจุดพักม้าไป๋เกอ แม้จะชะเง้ออยู่ถัดออกไปหลายช่วงแขนแต่ก็ทำเอาหญิงสาวนึกทั้งฉิวทั้งขำไม่น้อยที่ได้รับความระแวงจากอีกฝ่ายเช่นนั้นจนอดไม่ได้ที่จะหันไปเอ่ยหากึ่งตัดพ้อ

          " เจ้าระแวงอะไรข้างั้นหรือเจ้าคะ ถานเจ๋อ "

          น้ำเสียงกึ่งห้วนนั้นทำเอาถานเจ๋อคล้ายชะงักไปก่อนจะเร่งโบกมือปฏิเสธหาอย่างติดลนลาน ท่าทางคล้ายอ้ำอึ้งเหมือนจะพูดอะไรบางอย่างก็ไม่กล้าเอ่ยทำให้ซูฮวาถึงกับวางพู่กันลงและหันมากอดอกมองอีกบุรุษอย่างใจเย็นเพื่อรอฟังคำกล่าวของถานเจ๋อ ด้วยเพราะสตรีแซ่เหมยคล้ายจะเข้าใจไปแล้วว่าท่าทางไม่กล้าเอ่ยของผู้ที่นางได้นับเป็นสหายไปแล้วนั้นคือการนึกสงสัยในตัวของนาง ซึ่งการความคิดเหล่านั้นกำลังทำให้ซูฮวาอดไม่ได้ที่จะผิดหวังขึ้นมา

          " ข้าไม่ได้ระแวงเจ้า.. ข้า ...ข้าแค่เห็นเจ้ากับท่านหญิงอ่านหนังสือเขียนได้ ข้า.. ข้าเลย… ข้าเลยอยากรู้บ้าง! "

          ทว่าคำกล่าวที่สุดท้ายถานเจ๋อก็กล้าที่จะเอ่ยบอกมาอย่างฝืดฝืนจนใบหน้าคล้ำแดดแทบจะแดงจัดด้วยความอายที่ต้องเผยความคิดมากของตัวเองมาตลอด ก็ได้ค่อยคอยเรียกรอยยิ้มกลับคืนยังดวงหน้างามของซูฮวาได้อย่างง่ายดาย ตามด้วยประกายในแววตาที่นึกเอ็นดูอดีตโจรที่ใคร่อยากเรียนรู้ขึ้นมาตรงหน้า นางจึงได้ผินหน้าหันไปเขียนจดหมายต่อด้วยท่าทางที่ดูอารมณ์ดีขึ้นไม่น้อยพร้อมกับเอ่ยให้สัญญากับผู้เป็นสหายไป

          " ได้สิ ไว้ไม่กี่วันจากนี้นี่แลข้าจะช่วยสอนให้อย่างน้อยถานเจ๋ออ่านอักษรหรือคำง่าย ๆ ให้ได้แล้วกันนะเจ้าคะ " แม้จะแลกมาด้วยความอับอาย แต่เมื่อได้รับคำสัญญานั้นจากซูฮวา บุรุษแซ่ถานก็คล้ายมีสีหน้าดีขึ้นและพยักหน้ารับไม่อิดออดใด ท่าทางที่คอยตามชะเง้อมองซูฮวาก่อนหน้าเจ้าตัวก็ไม่ได้ทำอีก ราวกับยืนยันเองไปในตัวว่าที่แอบตามส่องก่อนหน้าไม่ใช่เพราะระแวงใด ถานเจ๋อเพียงอยากสังเกตตัวอักษรด้วยความใคร่รู้ก็เท่านั้น

          จากนั้นไม่นานเหมยซูฮวาก็เขียนจดหมายจนเรียบร้อยและทำการส่งให้ม้าเร็วได้ส่งให้แก่บุคคลปลายทาง โดยคาดหวังว่าคนผู้นั้นเป็นคนฉลาด แม้จดหมายของนางออกจะสั้นห้วนไปบ้างไหนจะดูไม่น่าวางใจเท่าไหร่ อย่างไรก็ขออย่าได้ผิดนัดหรือคิดปฏิเสธใด ๆ เลย ด้วยเพราะทั้งนางและผู้เป็นอาจารย์เปิดทางให้เสียขนาดนี้แล้วก็มิควรจะปล่อยโอกาสให้เสียเปล่า!

ถึง ท่านกัวฟ่งเสี้ยว

      ในวันที่ 3 สือเอ้อร์เยว่ จงผิงศกปีที่ 1 ยามเว่ย ขอนัดพบท่านกัวยังเขาหลิงซานของเมืองเป่ยผิง ขอได้โปรดท่านกัวมาตามที่นัดหมาย

จาก เหมยซูฮวา

.

ส่งจดหมาย [028] จาก [เมืองหงหนง] ถึง [เมืองเฉินหลิว]

จ่ายค่าบริการส่งจดหมาย (ม้าเร็ว) 30 ตำลึงเงิน

Weibin ชั่ว

เว่ยปินมาถึงจุดพักม้า เมื่อเดินเข้าไปก็พบผู้ดูแลที่ดูยังไงก็อายุก็ไม่ห่างจากตนเท่าไหร่ ผมสีดำยาวและกร้ามเนื้อเป็นมัดๆชวนให้หลงไหลจนเหม่อลอย


"คาราวะกงกง ไม่ทราบว่าท่านต้องการส่งจดหมายใช่หรือไม่"


เว่ยปินที่กำลังเคริ้มก็ต้องขมวดคิ้วเข้าหากัน ชายหนุ่มคนนี้รู้ถึงตัวตนของเขาได้ยังไง ชายหนุ่มเมื่อเห็นท่าทางของเว่ยปินก็นึกขึ้นได้ก่อนจะขอโทษออกมา


"เสียมารยาทต่อกงกงแล้ว ด้วยท่าทางและบุคลิก ของท่านแน่นอนต้องเป็นคนจากในวังปัจจุบันฝ่าบาทไม่มีพระญาติท่านก็ต้องไม่ใช่อ๋ององค์ชายก็ยังเด็กนักซึ่งแปลว่าท่านต้องเป็นมหาขันทีสักคน"


เมื่อเว่ยปินฟังคำสันนิษฐานของผู้ดูแลจบ เขาก็หัวเราะออกมา


"คุณชายกล่าวเกินไปแล้วข้าเป็นแค่ขันทีชั้นผู้น้อยคุณชายเป็นผู้มีความรู้หากสอบราชการต้องได้ดิบได้ดีแน่นอน"


"ฮ่าๆ ข้าเป็นแค่ชาวบ้านมิอาจคิดไปถึงขั้นหรอกขอรับ มีแต่วันข้างหน้าต้องพึ่งใบบุญของกงกงแล้ว"


"ดี!! วันข้างหน้าหากมีเรื่องอะไรเจ้าสามารถมาหาข้าที่เมืองหลวงได้ แจ้งยามประตูราชวังว่าขอพบท่านหลิงเว่ยข้าย่อมช่วยเจ้าสุดความสามารถ"


"งั้นข้าน้อยฟู่หลิงขอขอบคุณกงกงล่วงหน้า"


เว่ยปินยิ้มรับก่อนจะเดินไปที่โต๊ะเขียนจดหมาย จุดประสงหลักของการมาที่นี่

ถึง เทียน จวิน

      ข้าน้อยคำนับผู้เยี่ยมยุทรเทียน ตัวข้าชื่นชมฝีมือท่านมานานมากแล้วแต่ไม่มีโอกาสได้คาราวะชั่งน่าเศร้าใจยิ่งนัก ตัวข้ามีงานที่มั่นใจว่าผู้กล้าและมีความสามารถเช่นท่านเท่านั้นที่จะทำได้ หากท่านสนใจสามารถมาพบข้าได้ที่ ป่าในหนานชาง วันที่9 สือเอ้อร์เยว่ แล้วข้าจะรอพบท่าน

จาก สุนัขขาว

จ่ายข้าบริการม้าเร็ว 30 ตำลึงเงิน

@Watcher