[เมืองจิ่วเจียง] ท่าเรือจิวเจิ้ง

ท่าเรือจิวเจิ้ง

ท่าเรือประจำเมืองท่าจิ่วเจิ้ง สะพานไม้ทอดยาวในหลาย ๆ สะพาน
ทอดยาวเลยชายฝั่งไปหลายสิบเมตรเพื่อรองรับเรือที่มาเทียบท่าสู่เมืองท่าแห่งนี้
การคมนาคมมีอยู่อย่างต่อเน่องและมากมายตลอดทั้งสองฝั่งแม่น้ำและเมืองท่าอื่น ๆ

{ คู่มือการใช้บริการข้ามแม่น้ำ }

คนเรือ

พวกเจ้าจะข้ามฟากงั้นเหรอ มานี่สิข้าจะพาไป

  

(1) ตรวจเช็คจุดหมายพิกัดที่ท่านจะไป โดยท่าเรือนี้จะพาคุณข้ามฟากไปยังมณฑลดังนี้:

เมืองหวยอิน , เมืองเจียงตู , เมืองไห่ซี , เมืองเหิงเจียง , เมืองเจียงเซี่ย , เมืองเจียงหลิง , เมืองหย่งอัน , เมืองฉงเซียน , เมืองเจียงโจว

(2) เขียนโรลสร้างสตอรี่ข้ามฟาก เลือกพิกัดที่ท่านจะข้ามฟาก

(3) จ่ายเงินให้คนเรือก่อนเขาพาท่านพายเรือข้ามไป 5 ตำลึงเงิน + ภาษีเมือง 9% = 6 ตำลึงเงิน

(โอนมาไอดี Webmaster)

(4) จากนั้นให้ท่านเขียนโรลสร้างสตอรี่ขึ้นฝั่ง ที่ พิกัดเมืองเป้าหมายอีกฟาก

หมายเหตุ: กรณีมีผู้ติดตาม หากจะพาพวกเขาไปด้วยให้ท่านจ่ายเงินค่าหัวพวกเขาด้วย หรือ ให้รอที่นี่ก็ได้

Weibin ชั่ว

ขณะที่เว่ยปินกำลังงีบอยู่ก็สดุ้งตื่นด้วยเสียงเจี๊ยวจ๊าวอันคุ้นเคย


"หลิงเว่ยๆเรามาถึงแล้ว"


หลิวเปี้ยนดีใจจนเก็บอาการไม่อยู่รีบปลุกเว่ยปินให้ลุกขึ้น ส่วนตนก็กระโดดขึ้นฝั่งไปรออยู่แล้ว เว่ยปินรีบลุกแล้วพยักหน้าขอบคุณให้คนเรือ


"หลิงเว่ยๆ อีกนานไหมหว่าเราจะถึงโผหยาง"


"ข้ามผ่านสะพานด้านหน้าเราก็ถึงแล้วเจ้ามะคะ ระหว่างทางห้ามองค์ชายห่างจากพวกหม่อมฉันเด็ดขาด"


หลิวเปี้ยนพยักหน้ารับอย่างว่าง่าย เดินไปพร้อมจับชายเสื้อของเขาไว้ตลอด เดินไปได้สักพักเว่ยปินก็ต้องหยุดลงพร้อมแรงกระตุกที่ชายเสื้อของเขา


"เป็นอะไรรึป่าวเจ้ามะคะ"


"หลิงเว่ยข้าไม่อยากเดินแล้วข้าเมื่อยขาไปหมดแล้ว"


เว่ยปินได้แต่ถอนหายใจก่อนจะย่อตัวลง


"ถ้าองค์ชายทรงมิอยากเดินก็ขี่หลังหม่อมฉันก็ได้เจ้ามะคะ"


หลิวเปี้ยนกระโดดดีใจก่อนจะขึ้นขี่หลังเว่ยปิน


"กงกงให้องค์ชายขี่หลังข้าก็ได้นะขอรับ"


องครักพูดขึ้นด้วยความเป็นห่วง พลางจะยื่นมือมาอุ้มหลิวเปี้ยนออกจากหลังเว่ยปินเบี่ยงตัวหลบ พร้อมบอกปัดไป


"หากเกิดอะไรขึ้นเจ้าจะสู้ทั้งที่องค์ชายขี่หลังหรือยังไง แค่ให้องค์ชายขี่หลังข้าทำได้หน่า"


องครักได้แต่ถอนหายใจก่อนจะปล่อยให้ทั้งคู่เดินตามเจิ้งหลันส่วนตนปิดท้ายขบวน

เจ้าเล่ห์/เสแสร้ง

+4 Point จากการโรลวางแผนใช้อุบาย

ประจบสอพลอ

+2 Point จากการโรลใช้กลอุบาย

-20 สูญเสียความเครียดจากกาโรลประจบ

ขันที

+3 Point เมื่อโรลใช้แผนและกลอุบาย

หูดี

+2 Point จากการโรลใช้แผนการหรือกลอุบาย

อัจฉริยะ

+5 Point จากการโรลใช้แผนการและกลอุบาย

ความสัมพันธ์  ความสัมพันธ์หวังจื่อเปี้ยน [214]

มีปีนักษัตรถูกโฉลกกัน ได้รับความสัมพันธ์พิเศษ+20 แต้ม

หูดี +15 ความสัมพันธ์กับคนที่คุยด้วย

ประจบสอพลอ +20 ความสัมพันธ์กับผู้ปกครองของคุณ

Weibin ชั่ว

เว่ยปินพร้อมคณะออกจากเมืองโผหยางด้วยความรีบร้อน หลิวเปี้ยนได้แต่นึกสงสัยก่อนจะถามออกไป

"หลิงเว่ยเหตุใดเราต้องออกมาอย่างกระทันหันเช่นนี้ พวกเรายังไม่ได้บอกลาเจ้าเมืองเลย"

เว่ยปินได้ฟังแต่ก็ไม่ได้หยุดเดิน แต่หันไปตอบด้วยความใจเย็น

"องค์ชายเจ้ามะคะ โผหยางจะเกิดศึกที่ไม่สามารถคาดเดาได้ คนที่ข้าได้เจอเขาไม่ใช่คนธรรมดาเราควรกลับไปแจ้งราชสำนักจึงจะเป็นการช่วยเจ้าเมืองได้มากกว่าข้าได้เขียนจดหมายลาเจ้าเมืองโผหยางไว้แล้วเรื่องนั้นมิต้ิงกังวล"

หลิวเปี้ยนยังสงสัยอยู่แต่ไม่ได้ถามต่อ

"อีกอย่างพวกเรายังต้องไปตรวจการที่เว่ยหนานต่อจะหยุดพักนานงานก็จะล่าช้า ราชสำนักต้องการรายงานเร่งด่วน"

"ข้าเข้าใจแล้ว หลิงเว่ยเจ้ามีอะไรที่เว่ยหนานหรือไม่?"



เว่ยปินผงะแล้วหยุดเดินในทันที เขาไม่คิดว่าแม้แต่หลิวเปี้ยนยังมองเขาออก


"ไว้เมื่อข้ามฝั่งแล้วกระหม่อมจะเล่าให้พระองค์ฟังทุกอย่างเจ้ามะคะ"


หลิวเปี้ยนเอื้อมมือน้อยๆของตนไปจับมือเว่ยปินไว้แน่นพร้อมมุ่งหน้าไปท่าเรือด้วยความเงียบสงบ


ถึงท่าเรือ ชายชราที่มาส่งพวกเขาก็นั่งรออยู่ในโรงเตี๊ยม พร้อมยิ้มโชฟันที่เหลือไม่มากของตน


"ฮ่าๆข้าว่าแล้วพวกเจ้าต้องกลับมา หากช้ากว่านี้สักวันข้าคงไม่รอแล้ว"


"ขอบคุณท่านลุงที่รอพวกข้า ช่วยพาพวกข้ากลับไปส่งที่เดิมด้วย"


ชายชราหัวแล้วผายมือเชิญพวกเขาขึ้นเรือ

เจ้าเล่ห์/เสแสร้ง
+4 Point จากการโรลวางแผนใช้อุบาย


ประจบสอพลอ
+2 Point จากการโรลใช้กลอุบาย
-20 สูญเสียความเครียดจากกาโรลประจบ


ขันที
+3 Point เมื่อโรลใช้แผนและกลอุบาย


หูดี
+2 Point จากการโรลใช้แผนการหรือกลอุบาย


อัจฉริยะ
+5 Point จากการโรลใช้แผนการและกลอุบาย

ความสัมพันธ์ความสัมพันธ์หวังจื่อเปี้ยน[214]
มีปีนักษัตรถูกโฉลกกัน ได้รับความสัมพันธ์พิเศษ+20 แต้ม
หูดี +15 ความสัมพันธ์กับคนที่คุยด้วย
ประจบสอพลอ +20 ความสัมพันธ์กับผู้ปกครองของคุณ

XiangShan ดี

ออกเดินทางตามหาผู้คน

เจ้าเมืองสวีออกเดินทางมาจากเมืองของตนพร้อมทิ้งจดหมายไว้ในจวนว่า จะออกไปหาคนที่มีความสามารถมาเข้าร่วมกับตน ขอให้อดใจรอ

ซึ่งหลังจากเจ้าเมืองสวีเขียนจดหมายเรียบร้อย ก็ออกมาจากเมืองพร้อมเดินทางไปยังท่าเรือที่อยู่ห่างออกไปสักหน่อย ซึ่งก็คือท่าเรือจิ่วเจียง...

เมื่อตอนที่ผ่านสะพานมานั้น เธอสัมผัสได้ว่าพวกโจรเริ่มชุมนุมกับแถวน่านน้ำและท่าเรือหูโข่วมากขึ้นไปอีก ดังนั้นเธอจึงต้องเร่งมือในการตามหาคนมาร่วมงานกับเรา

และพาตัวมาร่วมงานให้เร็วที่สุด...

เจ้าเมืองสวีเดินทางมาถึงท่าเรือจิ่วเจิ้ง อันเป็นเสมือนท่าเรือสำรองของภูมิภาคนี้ของเธอเอง ได้เข้ามาบอกกล่าวกับนายท่า

"ท่านนายท่าเจ้าคะ ช่วยพาเราไปยังท่าเรือเมืองเจียงเซ่ยด้วยเจ้าค่ะ" เจ้าเมืองสวีกล่าว

"ได้เลยขอรับแม่หญิง" ว่าจบนายท่าก็พาขึ้นเรือ พร้อมออกจากฝั่งโดยทันทีทันใด

"แม่หญิงน่าจะรู้แล้วนะขอรับว่าไม่รู้ว่าทำไมพวกโจรถึงมาชุมนุมกันแถวนี้เยอะแยะ ไม่รู้ว่ามาจากไหนกัน" นายท่าก็มีท่าทีกังวลเหมือนกัน..

"ข้าเองก็เห็นเหมือนกันเจ้าคะ เร็วๆนี้จะต้องได้รับการจัดการแน่นอนเจ้าคะ" เจ้าเมืองสวีเอ่ย ไม่ช้าก็เร็วจะต้องปราบโจรพวกนี้ลงแน่นอน..

ว่าจบ เรือก็มุ่งหน้าออกไปยังเมืองเจียงเซี่ยไม่รอช้า เธอตั้งใจว่า..จะมุ่งหน้ากลับไปยังเมืองนั้น เมืองที่ตนเคยพบมิตรสหายและพูดคุยเมื่อนานมาแล้ว..

เมืองเป่ยผิงนั่นเอง..

@Watcher