[ซางหยง] ย่านการค้า

ย่านการค้า

{ เมืองซางหยง }

【ย่านการค้า】

เมืองซางหยงเป็นเมืองที่อยู่ระหว่างเทือกเขาทำให้มีแร่มากมาย
หลากหลายค้าขายภายในเมือง ซึ่งผู้คนในที่แห่งนี้จะมิมีพืชผลเป็นการค้าเท่าไหร่
มักอาศัยแร่เป็นแหล่งเงินยังชีพของเมือง ทำให้ย่านการค้าแห่งนี้จึงมีแร่ขายอยู่ทั่วตามท้องถนน

Tianzhou ดี

❖ราชสีห์จรจัด❖

ย่านการค้า

ชายหนุ่มหลังจากที่ได้แววพักที่โรงเตี๊ยมเมื่อค่ำคืน ในยามเช้าเทียนโจวก็ได้ออกมาออกกำลังกายพร้อมกับถ่วงน้ำหนักด้วยก้อนหินเหมือนอย่างทุกที ชายหนุ่มเริ่มวิ่งออกไปตามท้องถนนผ่านผู้คนมากมายที่ต่างสัญจรไปมาตลอดเวลา ซึ่งในระหว่างที่เทียนโจวกำลังวิ่งอยู่นั้นก็ได้ยินข่าวเกี่ยวกับจุดหมายของตน

“เจ้ารู้รึเปล่าว่าตอนนี้ทางไปลั่วหยางถูกปิดกั้นด้วยพวกโจรโพกผ้าเหลือง”

ชายคนหนึ่งกล่าวขึ้นกับเพื่อนของตนที่อยู่ข้างๆ

“ข้าเองก็ได้ยินมาเหมือนกันเช่นนั้น หากต้องการจะเดินทางคงต้องอ้อมไปทางซางหยงล่ะสิ”

ชายคนหนึ่งกล่าวขึ้นมาพร้อมกับถอนหายใจออกมา ทางด้านของเทียนโจวที่ได้ยินการสนทนาของคนก็พลันนิ้มออกมาก่อนจะเริ่มออกวิ่งต่อ

"ทีแต่พวกกระจอกเท่านั้นแหละที่กลัวพวกโจรนั่น"

เทียนโจวกล่าวออกมาพร้อมกับเริ่มที่คิดจะฝ่าเมืองนั้นไปตรงๆแต่แล้วก็พลันนึกถึงคำพูดหนึ่งของหญิงสาวที่ได้เตือนตนไว้ 'อย่าหักโหม'

"คงต้องอ้อมสินะ"

เทียนโจวถอนหายใจออกมาแต่ก็ยังคงปรากฎรอยยิ้มเล็กๆ ก่อนจะเริ่มวิ่งต่อไปจนผ่านไปหนึ่งชั่วยาม เทียนโจวก็ได้กลับมาที่โรงเตี๊ยม ก่อนจะรีบอาบน้ำและลงมารับประทานอาหารข้างล่างโรงเตี๊ยมพร้อมกับเจ้าเขี้ยวเงินหลังจากที่จัดการชีวิตประจำวันจนเสร็จสรรพ

"ไก่ขอทานสอง"

เทียนโจวหันไปกล่าวกับเถ้าแก่ประจำร้าน ก่อนที่เถ้าแก่จะทำหน้ามิพอใจแต่ก็เดินกลับเข้าไปในครัวหลังจากที่เทียนโจวได้ทำลายความงดงามบนจานอาหารของตน หลังจากผ่านไปทซักพักเถ้าแก่ประจำร้านก็นำอาหารมาให้เทียนโจวก่อนจะเดินกลับไปยังที่ของตน แต่ก็แอบหันกลับมามองเทียนโจวอยู่เล็กน้อย พร้อมกับเกิดอารมณ์ขุ่นเคืองมากกว่าเดิมหลังจากที่เทียนโจวนำอาหารของตนไปให้หมากิน

“นี่ของเจ้า”

เทียนโจวกล่าวออกมาพร้อมกับวางไก่ขอทานในส่วยของเจ้าเขี้ยวเงินไว้ข้างหน้าของมัน เจ้าเขี้ยวเงินเมื่อเห็นอาหารมาอยู่ตรงหน้าก็เริ่มกินอาหารอย่างเอร็ดอร่อยเช่นเดียวกับเทียนโจวที่เริ่มรับประทานอาหารของตนบ้าง หลังจากทานอาหารอยู่ซักพักจนอิ่มหนำสมใจ เทียนโจวก็ได้วางเงินค่าอาหารไว้และได้เดินออกมาจากโรงเตี๊ยมพร้อมกับเจ้าเขี้ยวเงิน

“ออกเดินทางกันต่อเถอะ”

เทียนโจวกล่าวขึ้นมาก่อนจะเริ่มเดินไปหาม้าของตน แล้วควบมันออกจากเมืองแห่งนี้จนมาถึงยังย่านการค้าของเมืองนี้ ชายหนุ่มเดินสำรวจอยู่ซักพักหลังจากมาที่แห่งนี้ ย่านการค้าในเมืองซางหยางนั้นเต็มไปด้วยแร่จำนวนมาก บ้างก็สวยงาม บ้างก็ธรรมดา

“ที่นี่มีแร่เยอะดีแฮะ”

เทียนโจวกล่าวขึ้นมาพร้อมกับจ้องมองไปที่พวกมัน ชายหนุ่มนั้นรู้ชนิดของแร่แต่ละชนิดเป็นอย่างดีเพราะตนนั้นก็เคยเป็นคนเหมืองมาก่อนทำให้เรื่องพวกนี้ถึงมิอยากจำ แต่ก็ลืมไม่ลง

“เห้ๆ พี่ชายสนใจซื้อแร่ข้าไหม”

ชายคนหนึ่งกล่าวขึ้นมาจากแผงลอยที่อยู่แถวย่านการค้า

“ข้ามิสนขยะชั้นต่ำจากพวกเจ้าหรอก”

เทียนโจวกล่าวขึ้นมาก่อนจะเริ่มเดินทางต่ออีกครั้ง ชายหนุ่มเริ่มมองไปตามทางต่ออีกซักหน่อยแต่ก็มิมีอะไรเลยที่ภูกใจอดีตคนเหมืองเช่นตนจึงได้เริ่มที่จะออกเดินทางต่อ และบอกลาเมืองระหว่างเทือกเขาเช่นนี้

ให้ไก่ขอทาน เจ้าเขี้ยวเงิน

@Webmaster

WenShaotian ดี

                                  ณ ย่านการค้า ซางหยง...

                                  ไม่ไกลจากนครหลวงฉางอันมากนัก ซานหยงก้เป็นอีกที่ๆดูคึกคักไปด้วยผู้คน แม้ว่าจะมีเรื่องอยู่บ้างเป็นครั้งคราว และวันนี้ก็เช่นเดียวกัน.. ผู้คนออกมาจับจ่ายใช้สอยกันอย่างปกติสุข เหมือนไม่มีเหตุอะไรเกิดขึ้น ทุกคนต่างมีความสุขกับชีวิตประจำวันที่ไม่รู้อนาคตของตนเองว่าจะเกิดอะไรขึ้นหลังจากนี้...


                                  ไม่กี่ชั่วโมงต่อมา...


                                ..... เสียงควบม้าจำนวนมาดังสนั่นจนพื้นดินที่อยู่ใกล้ๆนั้นสั่นสะเทือนไปทั่ว ผู้คนที่เดินกันขวักไขว่ต่างก็มองไปยังทิศทางเดียวกัน


                                "พวกเราบุกกกกก!!"


                                เสียงตะโกนดังลั่นของผู้นำบนหลังพร้อมชี้ทวนเหล็กด้ามยาวไปข้างหน้า ต่อด้วยขบวนม้าจำนวนมากถูกขวบเข้าเมืองและเริ่มทำลายสิ่งของที่วางขวางทางม้าวิ่ง โต๊ะ เก้าอี้ ถ้วยขามลามไหตกแตก ผู้คนต่างหนีตาย บ้างก็หนีไม่พ้นคมดาบของเหล่าโจรที่ฟันเข้ามา.. มีผู้ตนจำนวนมากที่สังเวยให้คมดาบอันป่าเถื่อน ด้วยความโลภของเหล่าเดนคนที่ตอนนี้พวกมันได้ยึกหมู่บ้านเอาไว้แล้ว..


                               "เฮ้ย ขนไปให้หมด ของมีค่า ผู้หญิง เสบียง อย่าให้เหลือแม้แต่ข้าวเม็ดเดียว ฮะๆๆๆๆ" เสียงหัวเราะที่น่ารังเกียจของหัวหน้าทรชน มันชูทวนของมันขึ้นเหนือหัวประกาศชัยชนะของตนเองให้ลูกน้องของพวกมันและตัวเอง..


                                ไม่นานนัก ย่านการค้าซางหยงก็ถูกเหล่าโจรยึดครองเอาไว้ได้ พวกมันเริ่มบุกเข้าค้นทีละบ้านเพื่อหาของมีค่าและผู้หญิงก่อนจะจับยึดมากองรวมกันไว้ที่กลางพื้นที่ย่านการค้าแห่งนี้...


                               "เฮ้ย ยังเหลืออะไรอีกมั้ยวะ" หนึ่งในกลุ่มของโจรภูเขาที่เดินข้นพื้นที่อยู่ถามเพื่อนของมันที่เพิ่งเดินออกมาพร้อมกับถังหูลู่ที่เพิ่งแย่งมาจากเด็ก


                               "ข้าว่าคงจะหมดแล้วล่ะว่ะ งานนี้คงสบายไปอีกพักใหญ่เลยเว้ย ฮะๆๆๆ "


                                ทั้งสองต่างพากันหัวเราะอย่างมีชัย พลางหนึ่งในสองคนนั้นมองเข้าไปที่ตรอก ซึ่งเป็นที่ตั้งของร้านบะหมี่.. ทั้งสองโจรไม่รอช้า ยพักหน้าให้กันและเดินเข้าไปหมายจะฉกอะไรซักอย่างเข้าปาก หากมีอะไรที่ดีกว่านั้นก็ ทั้งสองที่คิดไม่ซื่อก็หมายจะฮุบเอาไว้เอง ที่ด้านในของร้านที่ว่างเปล่า.. ไม่ใช่.. ทั้งสองที่มองเห็นบางสิ่งที่ตั้งอยู่ในร้านที่ไร้หลังคา แสงสว่างนั้นทำให้มองเห็นได้ว่าสิ่งนั้นคืออะไร..


                                "เฮ้ย ใครที่นั่งอยู่ตรงนั้นน่ะ ลุกออกมา ถ้ามีของมีค่าก็ส่งมาซะ ถ้าไม่อยากตาย"


                                .......


                                 ไม่มีท่าทีตอบรับของคนๆนั้น นั่นยิ่งทำให้ทั้งสองเริ่มโมโหและวิ่งเข้าไปหา


                                 "เฮ้ย พูดไม่รู้ฟังรึไงวะ หรืออยากตาย บอกให้ส่งของมีค่าทั้งหมดมาซะ ถ้ายังอยาจะเก็บหน้าหล่อของเอ็งไว้หลีสาวนะ"


                                "... "ชายผู้นั้นมองหน้าก่อนที่จะยกชามบะหมี่ซดน้ำซุปที่เหลืออยู่อย่างไม่สนใจ


                                "ไอ้เวรนี่ ย่ะ- อุกก!"


                                อยู่ขาที่ยาวผิดมนุษย์ก็พุ่งถีบสวนออกมาขณะที่หนึ่งในโจรภูเขากระโดดหมายจะฟันแสกหน้า ร่างของโจรภูเขากระเด็นกลิ้งไปจนพิงติดกับอาคารฝั่งตรงข้าม โจรอีกคนที่เห็นเหตุการณ์ต่างเหวอพร้อมกับหันหน้ากลับมามอง มันพึ่งสังเกตเห็นว่าชายคนนั้นไม่ได้นั่งเก้าอี้อยู่ และหลังจากที่ชายผู้นี้ยืนขึ้น ความสูงใหญ่ของเขาทำให้อีกฝ่ายทิ้งดาบของตัวเองลงก่อนจะวิ่งหนี แต่ก็ไม่ทันเสีย...


                                *เปรี้ยงงง!!*


                                โจรอีกคนถูกชายร่างยักษ์เตะปลิวอัดเข้ากับโจรอีกคนที่สลบเหมือดอยู่อีกฝั่ง ชายร่างยักษ์วางเงินค่าบะหมี่ชามนั้นเอาไว้ที่โต๊ะเถ้าแก่ซึ่งตอนนี้คดตัวอยู่มุมของร่างกับภรรยาของเขา


                               "อร่อยมากเลย ไว้ข้าจะมาอุดหนุนใหม่นะ เถ้าแก่"


                               ว่าจบ ชายร่างยักษ์ก็หยิบพลองของตนเองที่ถือว่าด้วยออกจากร้านไป เขาใช้พลองยาวพิเศษของตนเองเสียบไปที่เสื้อของโจรภูเขาทั้งสองที่สลบไม่รู้เรื่องอยู่และยกขึ้นมาก่อนจะเดินออกไปที่กลางย่านการค้า ท่ามกลางสายตาของโจรและเชลยที่อยู่ที่นั่น


                               "...." ชายร่างยักษ์มองไปที่หัวหน้าของโจรที่ดูเด่นอยู่คนเดียว


                              "ขออภัยที่เข้ามาขัดจังหวะ.. แต่ข้าว่าหมาของพวกแกมารบกวนข้าตอนฉันกำลังกินบะหมี่อยู่" ว่าจบ ชายร่างยักษ์เหวี่ยงพลองยาวของตัวเองที่ติดร่างของสองโจรที่สลบไม่ได้สติกระเด็นกลับไปหากลุ่มของพวกมัน กลุ่มโจรที่อยู่ตรงหน้าต่างพากันหลบร่างที่บิดเบี้ยวจบผิดรูปจากกระดูกของตนเองที่หักจนแหลก ชายร่างยักษ์พากพลองของตนเองกลับเข้าบ่าของตนเอง พลางยืนปล่อยตัวเองและยิ้มอย่างสบายใจ


                              "เฮ้ยย พวกเรา จัดการ" ไม่มีการต่อรองหรือเจรจา ความขลาดเคล้าทำให้พวกโจรเหล่านั้นตัดสินใจพุ่งเข้าใส่ชายร่างยักษืตรงหน้าอย่างไม่เกรงกลัว ไม่กระเมินกำลังของตนเอง หวังเพียงทำตามคำสั่งของนายตนเองเท่านั้น


                              "เฮ้ออ.. รนหาที่แท้ๆ" ชายร่าวยักษ์ควงพลองยาวของตนจบที่ฟาดปลายลงพื้นเสียงดัง ศัตรูของพลองคนแรกที่กระโดดขึ้นสูงหมายฟันเข้าหัว หากแต่สิ่งนั้นอยู่ในการคาดการณ์ของชายร่างยักษ์เอาไว้ตั้งแต่แรกและ


                               *ผัวะ*


                              ชายร่างยักษ์งัดปลายพลองยาวดีดเสยขึ้นอย่างแรง แรงดีดของมันปลายพลองหวดของหว่างขาของเหยื่ออย่างแรงจนหน้าถอดสีพร้อกมับกระเด็นไป..
                             ด้สยพื้นที่ของย่านการค้าเป็นพื้นที่กว้างก็จริง หากแต่มันถูกขวางด้วยเชลยที่นั่งอยู่ตามจุดต่างๆทำให้การเคลื่อนไหวของเขานั้นไม่ได้เป็นไปอย่างที่คิดเท่าไหร่นัก แต่ก็ไม่ได้หนักหนาสาหัสเท่าไหร่นัก เหล่าลูกกระจ๊อกถูกหวดด้วยพลองยาวกระเด็นไปคนละทิศทางจนกระทั่ง หัวหน้าโจรภูเขาที่มันเองก็ไม่ยอมที่จะให้ตนเป็นเหยื่อของไม้พลองธรรมดานั้น ได้พุ่งเข้ามาพร้อมกับควงทวนยาวของตนเองและชี้พุ่งมาที่ด้านหน้าหมายจะเสียงชายร่างยักษ์ที่กำลังสู้อยู่ด้วยทีเผลอ ชายร่างยักษ์ที่มองเห็นด้วยหางต่างตาของตนเองจนเกือบเสียสมาธิ ได้เหวี่ยงร่างของหนึ่งในกลุ่มโจรที่ติดอยู่ที่พลองออกพร้อมกับควงและ...


                             *ปึกกก*


                             พลองยาวที่ยาวเป็นพิเศษของชายร่างยักษ์นั้นพุ่งเข้าเสียบเข้าที่หน้าของหัวหน้ากองโจรอย่างจัง ประสบกับจังหวะที่ปลายทวนของหัวหน้าโจรนั้นพุ่งผ่านไรผมด้านหลังไปอย่างพอดิบพอดี ร่างอันใหญ่โตของหวัหน้าโจรกระเด็นร่วงจากหลังม้าและดุเหมือนว่าจะไม่ตื่นขึ้นมาอีกแล้ว พวกโจรภูเขาที่เห็นต่างก็พากันวิ่งหนีไปด้วยความกลัว ชายร่างยักษ์พาดยาวของตนเองขึ้นบ่าก่อนที่พาดมันเอาไว้กับอาคารใกล้ๆและช่วยปล่อยผู้คนที่โดนจับเป็นเชลยทั้งหมด


                             หลังจากเรื่องทุกอย่างจบลง เขาเองก็ไม่ได้รับอะไรเป็นพิเศษ เพราะยังไงเสีย เขาจะใช้เส้นทางนี้เป้นทางผ่านไปผ่านมาเพื่อกลับที่อยู่ของเขาอยู่แล้ว..


                             หลังจากที่เขาได้ช่วยทุกอย่างให้กลับมาเป็นปกติแล้ว ชายร่างยักษ์พาดพลองยาวของตนเองและเดินออกจากเมืองไป....


                            ...............

  

.: แขกที่สัญจร :.

กติกาการโรลเพลย์สนทนาทำความรู้จักขุนพลสัญจรผ่านมา

(1) 1 โรลเพลย์ สามารถเจอได้แค่ 1 คนเท่านั้น ยกเว้นมีระบุว่า xx นั่งกับ xx

(2) ในโรลเพลย์สร้างสถานการณ์พบเจอครั้งแรกได้อิสระ โดยไม่แหกนิสัย NPC

(3) นอกจากทำความรู้จัก พูดคุย ใน 1 โรลเพลย์สามารถมอบของขวัญให้ 1 ชิ้นเท่านั้น

(4) การชักชวนเข้ากองกำลัง บาง NPC ไม่จำเป็นต้องหัวใจเต็ม 10 ดวงเสมอไป นอกจากอยู่ที่การให้ของแล้ว การพูดคุย โรลทิ้งท้ายไว้ และ กำกับว่า "ชักชวน"

ทางทีมงานจะมาคอมเม้นท์ว่าชวนสำเร็จหรือไม่ ถ้าสำเร็จคุณจะได้โต้วาทีกับเขา ถ้าชนะแสดงว่าเขายอมรับใช้คุณ

ความสำคัญก่อนโรลสร้างความสัมพันธ์ NPC

(1) สำคัญมาก ที่คุณจะต้องตรวจเช็ค (ลักษณะนิสัยขัดแย้งกันหรือไม่ สามารถเช็คได้จากที่นี่ คลิก)

(2) รองลงมา ตรวจเช็ต ธาตุวันเกิด และ ปีนักษตร ชงกันหรือไม่ สามารถเช็คได้ที่นี่ (คลิก)

(3) ทุก ๆ การโรลเพลย์ที่มีความขัดแย้งในด้านนิสัย และ ธาตุหรือปีนักษัตรชงกัน เนื้อหาโรลเพลย์คุณจะต้องสร้างให้สมเหตุสมผล

เมื่อความสัมพันธ์ต้องลบลงในโรลเดียวกับจีบ ที่ความสัมพันธ์เพิ่ม โดยการครีเอทสร้างสถานการณ์โรลเพลย์ไม่ถึงกับทะเลาะ ขัดแย้งกัน

แต่ให้คุณเผลอทำอะไรที่ไม่ดี หรือใช้คำพูด หรือ บางอย่างเกี่ยวกับนิสัย ตัวคาร์คุณในโรลนั้นด้วย เพื่อให้มีความเมคเช้นส์ในการลดความสัมพันธ์

[209] ซู ซูหลัน [มาร]

[ข้อมูลเพิ่มเติม]

ระยะเวลา: 8 - 10 มิถุนายน

พฤติกรรม: กำลังเดินทางไปฮั่นจง เพื่อดูพฤติกรรมมิตรสหายในการดูแลราษฎร์ฮั่นจง

XiangShan ดี

ออกเดินทาง

นำจดหมายไปส่ง 1

โรลเพลย์เช็คชื่อสัปดาที่ 2 วันที่ 21

หญิงสาวออกเดินทางจากป่าไผ่นอกเมืองซินเอี๋ยเพื่อหวนกลับไปยังโรงเตี๊ยมนอกด่านหูเหลากวน เธอตั้งใจที่จะเดินทางอ้อมเสียหน่อย

เธอจึงเดินทางลงล่าง ไปฝั่งตะวันตกอีกครั้งนึง โดยผ่านเมืองส้างหยง

หญิงสาวเรียนรู้ที่จะใช้เส้นทางให้หลากหลายบนแผ่นดินนี้..

หญิงสาวเดินผ่านตามทางมาเรื่อยๆจนมาถึงเมืองซางหยง ผ่านย่านการค้า ณ เมืองนี้ก็พบว่าเป้นเมืองเล็กคล้ายๆอำเภอ

เลยแวะดูร้านค้าแผงลอยของเมืองนี้หน่อยสักเล็กน้อย เธอจึงเลือกที่จะซื้อน้ำชาจากร้านน้ำชาข้างทางดื่มเพื่อดับกระหายชั่วคราวก่อนที่จะเดินทางต่อ

แต่ลืมไปว่าไหนๆหญิงสาวก็เดินทางเข้ามาในเมืองแล้ว ก็น่าจะเผยแพร่ความเชื่ออะไรหน่อยสักเล็กน้อย

เธอจึงเลือกที่เหมาๆในตลาดของเมืองที่มีผุ้คนเดินผ่านไปผ่านมาเยอะๆ แล้วจึงพูดบ่าวประกาศ..

"สวัสดีเจ้าค่ะผู้รับฟังที่เคารพรักทุกๆท่าน ข้าสวีเซียงซานเจ้าค่ะ ข้าเดินทางมาที่นี่เพื่อมาเผยแพร่สิ่งที่ดีกว่าบนแผ่นดินนี้เจ้าคะ

ข้ามาเพื่อช่วยเหลือเหล่าสตรีทุกๆท่านที่กำลังถูกกดขี่และลำบากจากสถานะทางสังคมที่ต่ำต้อย ถูกพร่ำสอนให้เชื่อฟังและอ่อนน้อมอย่างเดียวเยี่ยงสัตว์พวกหนึ่ง

ข้าจึงต้องการมายกระดับสิทธิสตรีให้กับแผ่นดินนี้ ข้าจึงขอเรียกร้อง5ข้อหลักของสตรีบนแผ่นดินให้มีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้น

1 สตรีมีสิทธิเป็นหัวหน้าครอบครัว ก่อตั้งวงศ์ตระกูลสืบไปได้

2 สตรีสามารถมีส่วนร่วมในการบริหารแผ่นดิน การปกครอง และมีตำแหน่งต่างๆได้ไม่ด้อยไปกว่าบุรุษ

3 สตรีสามารถมีสิทธิเสรีในการประกอบอาชีพใดๆได้

4 สตรีต้องได้รับการเรียนรู้ศาสตร์ต่างๆเทียบเท่าบุรุษ เพื่อที่จะได้เป็นประชากรมีคุณภาพ ไม่ถูกกดขี่และดูถูก

5 ต้องได้รับการผ่อนปรน หรือยกเลิกกฏจารีตบางข้อที่กดขี่สตรีเกินไปลง เสริมสร้างสังคมให้สตรีได้มีสิทธิมีเสียงมากขึ้น

หากสตรีผู้สง่างามพรั่งพร้อมไปด้วยปัญญาทุกๆท่านได้ยินแล้วเชื่อมั่น มีความตั้งใจเหมือนกับข้า โปรดมาเป้นส่วนหนึ่งในความเชื่อกับข้าได้นะเจ้าคะ ยุคสมัยที่เท่าเทียมกันและสตรีขึ้นมามีอำนาจจะต้องเกิดขึ้นอย่างแน่นอน

ข้าผู้นำแห่ง หนี่ว์กุ้ยเว่ย ขอฝากทุกๆท่านผู้ที่เคารพรักไว้ในใจนะเจ้าคะ"

หญิงสาวโปรยความเชื่อและศรัทธาให้กับชาวเมืองบริเวณนั้น โดยเฉพาะกลุ่มผู้ฟังสตรีเธอเน้นเป็นพิเศษ

เมื่อโปรยคำเสร็จแล้ว เธอจึงออกเดินทางต่อ...

---------------------------

+2 Point จากการโรลให้เกียรติผู้ที่คุย ถ่อมตน

+2 Point ทุกครั้งที่โรลใช้กลอุบาย ทะเยอทะยาน

+2 Point จากการโรลใช้แผนการหรือกลอุบาย หูดี

+5 Point โรลใช้กลอุบายหรือวางแผน นักวางแผน

+15 EXP จากการโรลสร้างความน่าเคารพศรัทธาต่อผู้พบเห็น หลังตรง

+5 EXP จากการโรลเพลย์บริหารเสน่ห์ คิ้วหงส์

รวม 11 Point / 20 EXP

---------------------------

ค่าศรัทธา

+15 ความศรัทธา ทุกครั้งที่โรลเผยแพร่ลัทธิหรือ โรลเกี่ยวกับศาสนา ถ่อมตน

+10 ความศรัทธา ทุกครั้งที่โรลเผยแพร่ลัทธิ ทะเยอทะยาน

+25 ความศรัทธา ทุกครั้งที่โรลเผยแพร่ลัทธิ เลื่อมใสศรัทธา

+15 ความศรัทธา ทุกครั้งที่โรลเผยแพร่ลัทธิหรือ โรลเกี่ยวกับศาสนา เลื่อมใสศรัทธา

รวม 65

+ ศรัทธา ตามจำนวน exp ที่ได้รับ x4 // ฐานะ จ้าวลัทธิ

---------------------------

@Watcher