[นอกเมืองอู๋เว่ย] ป่าเซินหลิน

ป่าเซินหลิน

{ นอกเมืองอู๋เว่ย }

【ป่าเซินหลิน】

ป่าเซินหลินเป็นพื้นที่ป่าไม่กี่แห่งในเขตเมืองอู๋เว่ย
เนื่องด้วยพื้นที่ส่วนใหญ่นั้นเป็นทะเลทรายและทุ่งหญ้าสเตปป์
ป่าแห่งนี้ตั้งอยู่ตรงบริเวณรอยต่อระหว่างหมู่บ้านเฉาเฟิง
และหมู่บ้านของชนเผ่าซาโหม่ว ซึ่งทั้งสองกลุ่มนี้มักจะใช้ประโยชน์
จากผืนป่า ไม่ว่าจะเป็นแหล่งล่าสัตว์ แหล่งพืชสมุนไพร
หรือแม้กระทั่งใช้ไม้ในการก่อสร้าง และทำเครื่องมือเครื่องใช้ต่าง ๆ
ในช่วงฤดูใบไม้ผลิ จะเป็นช่วงเวลาที่ผืนป่าจะเขียวขจีด้วยใบไม้
จากบรรดาต้นสนและไม้ใหญ่ทั้งหลายเริ่มผลิบาน
ส่วนในฤดูใบไม้ร่วงใบไม้สีส้มและสีเหลืองแดงก็เริ่มผลัดใบร่วง
จนเหลือเพียงแต่ต้นที่สูงใหญ่ในฤดูหนาว แต่ถึงกระนั้นก็ยังเป็นที่อยู่อาศัย
ของสัตว์นานาชนิดที่ผลัดกันอพยพย้ายถิ่นฐานเข้าออกตามฤดูต่าง ๆ
โดยสัญชาตญาณของพวกมัน

XianXi บ้า

          เขาเดินทางเข้ามาในป่าโดยที่ยังไม่ได้ไปที่โรงเตี๊ยมภายในเมืองอู๋เว่ย ยังอยากใช้เวลาอยู่กับตัวเองแค่คนเดียว ใช้ความเงียบสงบนี้ครุ่นคิดถึงบางสิ่งบางอย่างที่สำคัญต่อปณิธานอันเริ่มต้น เขานั้นยังเป็นเพียงแค่คนเล่านิทานธรรมดาทั่วไปไม่มีชื่อเสียงใดๆที่จะมารองรับได้ว่าสิ่งที่ทำนั้นเป็นเรื่องเท็จจริงไม่ใช่เพียงแค่การพูดแบบลมปาก

          ต้องทำอะไรให้มากกว่านี้

          ครุ่นคิดวางแผนคนเดียวลำพัง ตนเป็นที่พึ่งแห่งตนของจริง นัยน์ตาสีรุ้งจ้องมองดูเหล่าสัตว์ป่า บางทีเขาอาจจะเป็นคนที่มีบุญญาธิการสูงส่งมิเช่นนั้นดวงตาของตนเองจะเป็นสีที่แตกต่างจากผู้คนคนอื่นๆได้เยี่ยงไร

          “ข้าเป็นคนที่ฟ้าส่งมา?”     

          ถึงมันอาจจะฟังดูงมงายไปสักหน่อยเขานั้นมีความเชื่อในเรื่องจิตวิญญาณเป็นอย่างมาก ควรที่จะพัฒนาระดับของตัวเองให้ดียิ่งขึ้น ในขณะนั้นนั่งสมาธิ ปล่อยจิตใจให้โล่งสงบ…..?

          ถึงทุกสิ่งอย่างมันจะเป็นเพียงแค่การเล่นละครสบตา เซียนซีมีความคิดที่แปลกประหลาด เชื่อว่าการกระทำของตัวเองนั้นมีความสำคัญยิ่งใหญ่

          เมื่อนั่งสมาธิเสร็จแล้วเขาจึงลุกขึ้นมาตัดไม้เก็บเอาไว้ เผื่อเอาไว้ใช้ในยามจำเป็น การเก็บไม้นั้นก็เป็นสิ่งสำคัญ เลือกตัดต้นไม้ที่ไม่ใหญ่มากเพราะจะต้องนำท่อนไม้มาผ่าเก็บไว้ ออกแรงอย่างขยันขันแข็ง บุรุษหนุ่มร่างสูงไล่ตัดตามต้นไม้แต่ละต้นที่อยู่ใกล้ๆกัน ใช้เวลาอยู่สักพักใหญ่จนกว่าตัวเองจะรู้สึกว่ามันมากพอที่เขาจะต้องไปทำอย่างอื่นต่อ

ตัดไม้

ระดับกลาง - ซินแสนอกรีต

ใช้แต้มศรัทธาเลื่อนขั้น 2,000 แต้ม

นั่งสมาธิท่ามกลางธรรมชาติ: การปลอยจิตให้สงบ นั่งสมาธิในพื้นที่เย็นสบายและสงบจะช่วยผ่อนคลายจิตใจ -5 ความเครียด

XianXi บ้า

          พวกเขาเดินทางมายังป่าเซินหลิน ซึ่งก่อนหน้านี้ร่างสูงได้ชักชวนให้หานเหวินเยว่ มาเข้าร่วมกลุ่มของเขาซึ่งมีเพียงแค่หงอวี้ ชายผู้นั้นให้มานัดพบเจอกันที่นี่และได้พูดคุยกันต่อ ซึ่งเขายินดีที่จะพูดคุย อีกทั้งยังอยากจะลองอะไรบางอย่างดูเหมือนกัน ในเมื่อชวนเข้าศาสนาไม่ได้ ไม่รู้ว่าเหวินเยว่คนนั้นจะคิดเห็นเช่นไร

          “เหตุใดท่านถึงต้องการให้ข้าเข้าร่วม” หานซุ่ยยืนยกมือทั้งสองข้างไขว้หลัง

          ใบหน้ายิ้มเบาบาง สายลมผ่านพัดไปมาบรรยากาศธรรมชาติ หลอมรวม ให้ร่มรื่น อาภรณ์ของศาสดาหนุ่มพัดไสวไปตามกระแสแรงลม “กล่าวได้ว่าท่านถือเป็นผู้อาวุโส ข้านั้นเปรียบเสมือนเด็กหัดเดินบนแผ่นดินกลียุค การได้คนอย่างท่านมาเข้าร่วมกลุ่มด้วยแม้ว่ามันจะยังไม่ได้ยิ่งใหญ่เป็นเพียงแค่กลุ่มคนธรรมดาๆ แต่ในอนาคตใครเล่าจักล่วงรู้ บางทีลัทธิของข้าอาจเดินในเส้นทางการเมือง” เอ่ยพูดอย่างนอบน้อมถ่อมตน

          “เจ้าช่างเข้าใจในการเปรียบเปรยยิ่ง เด็กหัดเดินบนแผ่นดินกลียุค เจ้าเองก็ถือได้ว่าเป็นอัจฉริยะไม่ใช่หรือ มิเช่นนั้นคงไม่สามารถสร้างลัทธิได้ด้วยตัวคนเดียว หากพูดถึงเรื่องการเมืองการปกครองข้าเองก็มีความรู้อยู่บ้าง” ชายหนุ่มผู้อาวุโสเอ่ยกล่าว อย่างพึงพอใจกับคำตอบของอีกฝ่าย

          “ข้าเองไม่ได้ฝีมือการต่อสู้อะไร ภายภาคหน้า อาจถูกปองร้าย และหงอวี้เอง เธอก็ยังไม่ได้มีความรู้ในเรื่องพวกนี้นัก หากได้ท่านเข้ามาคงช่วยเปลี่ยนแปลงได้หลายอย่างๆ” เมื่อนึกถึงผู้ติดตามของเขาแล้วซึ่งหงอวี้ ถือได้ว่าเป็นคนแรก และเขาก็เป็นคนสอนเธอเรียนรู้ในหลายๆเรื่อง

          ถ้าได้คนที่มีประสบการณ์จริงมาร่วมกลุ่ม ย่อมต้องมีประโยชน์ต่อในอนาคต แม้จะไม่ได้แสวงหาอำนาจ

          “ปณิธานของเจ้าคืออะไร ปิงต๋า”

          “ปณิธานของข้าคือการสร้างสังคมที่ทุกคนมีความเท่าเทียมกันไรซึ่งการแบ่งแยกผลประโยชน์ของทุกคนนั้นไม่ควรจะมีใครได้รับสิทธิพิเศษมากจนเกินไป การได้เห็นชนชั้นรากหญ้าเดือดร้อนจากเภทภัยสงคราม ข้ารู้สึกสงสาร……” เขานั้นสามารถพูดพลิกลิ้นได้อย่างเก่งกาจ ความรู้สึกไม่เคยมีอะไรทั้งสิ้น แต่แค่อยากทำในสิ่งที่ตัวเองคิดว่ามันน่าจะดีละมั้ง จริงๆแล้วเขาก็แค่อยากจะเปลี่ยนแปลงความคิดของคนในครอบครัว

          การจะกลับไปหาพวกเขาได้จำเป็นจะต้องทำให้ตัวเองนั้นไต่ระดับมีสิทธิ์มีเสียง แค่การเป็นอัจฉริยะเพียงอย่างเดียวมันไม่ได้ช่วยอะไรให้ดีขึ้น

          ในระหว่างที่กำลังรอฟังคำตอบของอีกฝ่าย เขาจึงวิเคราะห์ตัวเองเกี่ยวกับการฝืนร่างกายจนเกินไป และนั่งสมาธิท่ามกลางความเงียบสง ปิดเปลือกตาลงทั้งสองข้าง ลมหายใจเข้า….ลมหายใจออก

ผลการโต้วาที

นักวิชาการ

+4 Point เมื่อโรลเพลย์เรียนรู้

นักวางแผน

+5 Point เมื่อโรลเพลย์วางแผน ดำเนินกลอุบาย  

ถ่อมตน

+2 Point จากการโรลให้เกียรติอีกฝ่าย

+10 EXP จากการโรลสรรเสริญคู่สนทนาด้วยความจริง

เจ้าเล่ห์/เสแสร้ง

+4 Point จากการโรลวางแผนใช้อุบาย

+30% คุ้มครองแผนการของคุณไม่ถูกเปิดโปง

อัจฉริยะ

+5 Point จากการโรลใช้แผนการและกลอุบาย

+5 Point จากการโรลเรียนรู้

+5 Point จากการโรลทางการทูต

สุรุ่ยสุร่าย

+2 Point จากการโรลหยิ่งทะนงในศักดิ์ศรี

หูดี

+5 EXP จากการโรลสร้างปฏิสัมพันธ์กับคนอื่น

+2 Point จากการโรลใช้แผนการหรือกลอุบาย

+20% มีโอกาสต้านทานแผนการที่ไม่เป็นมิตรต่อคุณ

ผู้รู้จักตนเอง

+4 สุขภาพ

-45 ความเครียด จากการโรลวิเคราะห์การฝืนตัวเองและทำสมาธิให้สงบ

—-------

[022] หาน ซุ่ย

ธาตุน้ำ เกื้อหนุน ธาตุทอง ได้รับความสัมพันธ์ +20

หัวคลั่ง เจอ หัวคลั่ง +15 ความสัมพันธ์เมื่อเจอคนชื่อเสียงเดียวกัน

+30 ความโหดเมื่อเจอคนหัวคลั่ง

+15 ความสัมพันธ์กับคนที่คุยด้วย : หูดี