[ยุทธการว่านเฉิง] ค่ายทหารชั่วคราว

* สองยุทธการ หากมีคนเปิดยุทธการไหน อีกยุทธการจะถูกปิดทันที *

[การเข้าร่วม]

- Level ใดเข้าร่วมก็ได้

- สร้างสตอรี่ ณ [ค่ายทหารชั่วคราว ณ ด่านอู่กวน]

- สร้างสตอรี่ท่านมาสมัครเป็นทหารอาสาในกองทัพหวงฝู่

- ระหว่างรอเปิดสงคราม สามารถโรลอิสระใช้ชีวิตในค่ายได้ รอจนกว่าจะเริ่มสงครามได้ แต่ไม่สามารถออกนอกค่ายได้

- ผู้เข้าร่วมทุกคนต้องไม่มีอีเว้นท์ การดูแลเมือง อื่นๆ ค้างในสต๊อก PM และ เควสอื่น หรือ มีโรลเพลย์จองใด ๆ

หมายเหตุ: หวงฝู่ซงจะไม่เกลียดทุกลักษณะนิสัยตราบใดที่อยู่ในค่ายทหารนี้

ผู้บัญชาการ: หวงฝู่ ซง (ฮองฮูสง)

Level 52 [STR 63 / Qi 80 / VIT 10]

สกิลแม่ทัพหวงฝู่ซงเฉพาะสมรภูมินี้ : สู้สุดชีวิต

[เมื่อขุนพลคนใด (ผู้เล่น) ที่กำลังจะเพลี้ยงพล้ำ ในระหว่างการต่อสู้กับทหาร (พลังชีวิตหมด) แม่ทัพหวงฝู่ซงจะพูดปลุกใจจนคุณฮึกสู้

ขุนพลคนนั้นได้รับพลังชีวิตกลับมา 100 หน่วย เพื่อสู้ต่อ (ปกติเมื่อพลังชีวิตหมดจะโดนทหารช่วยหามไปค่ายแพทย์ทันที ออกจากสนามรบ)

1 ขุนพล ใช้การพูดปลุกขวัญของแม่ทัพหวงฝู่ได้ 1 ครั้งเท่านั้น

[กองกำลังราชสำนัก]

ทหารทวน(ATK+30): 3,000 นาย

ทหารพลาธิการ(ATK+20): 3,000 นาย

ทหารม้า(ATK+60): 3,000 นาย

ทหารธนู(ATK+40): 3,000 นาย

รถกระทุ้งประตู(ATK+60): 1 คัน

ทหารแบกบันได: 300 คน

ทหารอาสา

- รอคนสมัคร

กองทหารอาสา

- รอคนมีกองทหารมาสมัคร

* นับเสบียงระยะการเดินทัพ จากที่ตั้งทหาร จนมาถึงค่ายจะไม่ต้องใช้เสบียงแล้ว

ใช้รวมกับค่ายอินฟินิตี้ ตามรูปแบบตัวช่วย เนื่องจากเป็นอีเว้นท์ปราบโจรผ้าเหลือง

หากเสบียงเหลือจะบริจาคสู่ส่วนกลางอัตโนมัติ *

ฝ่ายโจรผ้าเหลือง

ขุนพลผู้นำโจร Level 80 [Boss Rank 10]

ทหารม้าโจรผ้าเหลือง (ATK+60) 3,000 นาย

ทหารธนูโจรผ้าเหลือง (ATK+35) 10,000 นาย

ทหารโจรผ้าเหลือง (ATK+30) 10,000 นาย

รางวัล:

- ป้ายผลงานสูงสุดอันดับ 1 - ไปเมืองหลวงกับแม่ทัพหวงฝู่ เพื่อรับการแต่งตั้งเจ้าเมืองจากฝ่าบาท [เมือง xx] 1 เมือง

- คนอื่น ๆ ที่เข้าร่วมยุทธการนี้ แม้ไม่ได้อันดับหนึ่ง แม่ทัพหวงฝู่ซงจะช่วยสนับสนุนคุณ ทูลฝ่าบาทขอพระราชทานแต่งตั้งเป็นนายอำเภอ  1 หมู่บ้าน

- สำหรับคนไม่ประสงค์ตำแหน่ง: สามารถนำป้ายมาแลกรางวัลได้ -

100 ป้าย แลก 10,000 ตำลึงเงิน , 100 ตำลึงทอง

90 ป้าย แลก 500 ตำลึงทอง

80 ป้าย แลก 1 ตั่วทรัพยากร (เสบียง&หิน&ไม้)

40 ป้าย แลก กล่องสุรา 2 กล่อง , กล่องสมุนไพร 1 กล่อง

20 ป้าย แลก วัตถุดิบอาหารทุกเกรด (200 หน่วย)

* ไม่ว่าจะแลกรางวัลหรือไม่แลก ป้ายผลงานต้องส่งคืนทั้งหมดหลังจบยุทธการ ไม่สามารถเก็บไว้ได้

หากพบเห็นคนลักขโมยกลับออกจากยุทธการจะโดนลบตำลึงทองวันละ 100 ตำลึงทอง *

Chenhuajia ดี

Watcher 1

ตอนนี้หญิงสาวแบกทั้งสัมภาระของตัวเองและหีบใบใหญ่ใบนั้นตรงไปที่ด่านอู่กวน เสมียนสาวเดินทางผ่านเมืองประมาณ 3-4 เมืองก่อนที่จะไปเจอ ป่าที่มีทางคดเคี้ยวเป็นอย่างมากแห่งหนึ่ง

แต่ก็ไม่ได้เป็นปัญหาสำหรับหญิงสาวเพราะตอนที่ตนนั้นยากลำบากกว่านี้การเดินเข้าป่าจึงเป็นทางเลือกที่ทำบ่อยที่สุดถึงป่านนี้ตนจะไม่ได้รู้จักก็ตาม

หญิงสาวเดินไปตามทางที่ดูมึนงงอย่างมั่วๆซั่วๆก็ได้แต่หวังว่าจะมีชาวบ้านผ่านมาแถวนี้ แต่ก็เหมือนสิ่งศักดิ์สิทธิ์จะเห็นใจ จึงส่งชาวบ้านชายคนนึงเดินเข้ามาเก็บของป่า ด้วยความดีใจเด็กสาวจึงเดินเข้าไปถามชายวัยกลางคนผู้นั้นอย่างว่องๆ

“ พี่ชาย ไม่ทราบว่าค่ายทหารชั่วคราวในด่านอู่กวนไปทางไหนหรือ ”

“ อ้อ เจ้าต้องเดินตรงไปแล้วจะเจอทางแยกเจ้าเลี้ยวซ้ายแล้วก็จะเจอทางแยกอีกเจ้าก็เลี้ยวซ้ายไปอีก เดินตรงไปสักพักแล้วจะเจอเอง ว่าแต่เจ้าไปที่นั่นทำไมหรือ ”

“ ขอบพระคุณเจ้าค่ะพอดีข้าต้องนำของไปส่ง ขอให้เจอของดีๆนะเจ้าคะ ”

นางอวยพรและส่งมอบรอยยิ้มให้กับชายวัยกลางคนผู้นั้น ก่อนที่จะเดินตรงไปตามทางที่ชายผู้นั้นบอก และเหมือนเขาก็จะไม่ได้โกหกเสียด้วยมันมีทางแยกจริงๆเธอจึงเลี้ยวไปทางซ้ายตามที่ชาวบ้านคนนั้นบอก

“ แล้วก็เลี้ยวซ้าย... ”

และในที่สุดความหวังก็ปรากฏขึ้นด่านใหญ่ยักษ์ตั้งตระหง่านอยู่กลางป่าเขาที่กว้างใหญ่ไพศาลนี้ แต่หญิงสาวเลือกที่ยังจะไม่ได้เข้าไปแล้วนั่งพักดื่มน้ำที่พกมาก่อน

“ อึก..อึก.. อ่าาา~ สดชื่น~ ”

รอยยิ้มหวานปรากฏอยู่บนดวงหน้างามของหญิงสาว ดวงตากลมดำสนิทหางตาที่เฉี่ยวขึ้นได้ปิดลง แผ่นหลังตรงพิงกับต้นไม้ใหญ่อย่างเหนื่อยอ่อน วันนี้นางเดินทางมามากจริงๆ จึงหลับไปเป็นเวลาประมาณ 2 เค่อได้ (30 นาที)

“ หว่า.. เผลอหลับซะได้ ”

หญิงสาวรีบลุกและจะเสื้อผ้าให้เรียบร้อยก่อนจะหยิบของทั้งหมดแล้วเดินต่อไป ก็เจอชาวบ้านแถวนั้นอยู่ชุกชุมพอสมควร จึงเดินไปถามหญิงชราผู้หนึ่งเกี่ยวกับค่ายทหาร

“ ท่านยายเจ้าคะ มิทราบว่าท่านรู้หรือไม่ว่าค่ายทหารที่มาตั้งอยู่นั้นต้องเดินไปทางใด ”

“ อ้อ ตรงไปทางนั้นเลยจ้ะแม่หนู ”

เสียงสั่นๆของหญิงชราเอ่ยขึ้นพร้อมชี้ไปทิศทางที่ต้องตรงไปยังค่ายทหาร

“ ขอบพระคุณมากเจ้าค่ะ ขอให้ท่านยายสุขภาพแข็งแรงอายุยืนนานนะเจ้าคะ ”

นางเอ่ยอวยพรหญิงชราก่อนที่จะเดินไปตามทิศทางนั้นๆ ที่คุณยายชี้เมื่อครู่ เดินมาไม่นานก็พบกับค่ายทหารขนาดใหญ่ พลทหารที่ยืนเฝ้าอยู่ก็มองสาวงานด้วยความสงสัยเหตุใดนางจึงมาที่นี่

“ แม่นางไม่ทราบว่ามาทำอะไรที่นี่หรือ ”

เมื่อถูกทักถามเสมียนสาวจึงหันไปด้วยรอยยิ้มและเอ่ยตอบว่า

“ พอดีข้าต้องการเข้าพบกับท่านแม่ทัพเจ้าค่ะ ”

ชายคนนั้นยิ่งทำน่าสงสัยหนักกว่าเดิม เหตุใดหญิงสาวเช่นนางถึงต้องการเข้าพบท่านแม่ทัพถือว่าต้องการจะมาเกี้ยวพาราสีกันนะ?

“ หากเข้าอ่อยแม่ทัพก็ไปพบกันที่อื่นเถิด ”

เมื่อได้ยินเช่นนั้นใบหน้าของหญิงสาวพี่นิวแย้มก็แปรเปลี่ยนไปทันที ความเย็นชาแผ่ซ่าออกมาจากตัวของเสมียนสาวอย่างน่ากลัว

“ เจ้าเห็นข้าเป็นหญิงสาวเราจะต้องเข้ามาด้วยเหตุนี้อย่างเดียวหรืออย่างไร หรือเจ้าตาบอดถึงไม่เห็นสิ่งของที่ข้าถือมาข้าต้องนำสิ่งนี้ไปส่งให้แก่ท่านแม่ทัพส่วนถ้าท่านกลัวว่าข้าเป็นกบฏ ก็ดูนี่ ”

หญิงสาวยกสัญลักษณ์ของตำแหน่งตัวเองในเมืองโผหยาง ถึงแม้จะเป็นตำแหน่งที่ไม่ได้สูงอะไรมากแต่ก็เป็นขุนนางคนนึงที่มีชื่อเสียงด้านความขยันและมีความดีความชอบอยู่เล็กน้อย ชายคนนั้นตกใจเล็กน้อยก่อนจะวิ่งไปแจ้งท่านแม่ทัพ

“ ระ..รอสักประเดี๋ยว ”

“ ชิ.. พ่อแม่ไม่สั่งสอนมารยาทหรืออย่างไร ”

หญิงสาวพูดเบาๆโดยไม่ให้ใครได้ยินเพราะยังคงต้องรักษาท่าทีที่เป็นขุนนางไว้อยู่ จากนั้นก็มีทหารอีกคนหนึ่งเดินพาฮวางเจี๋ยไปที่ที่แม่ทัพพักอยู่

เมื่อเข้ามาในกระโจมก็ทำการคารวะอีกฝ่ายอย่างนอบน้อม

“ คารวะท่านแม่ทัพ ”

“ อื้มๆ ว่าแต่เจ้ามีธุระอะไรกับข้าหรือ ”

ท่านแม่ทัพถามด้วยความสงสัย แต่ก็ไม่ได้มีสายตาที่ดูถูกเหมือนทหารคนก่อนหน้านี้นางจึงระบายยิ้มออกมาอย่างแผ่วเบา

“ ถ้าถูกมอบหมายให้นำสิ่งนี้มาให้ท่าน มันคือสิ่งที่สำหรับคนอื่นจะเป็นแค่ของที่ไร้ค่าแต่สำหรับท่านมันจะเป็นของที่มีค่ามากล้ำ ”

หญิงสาวกล่าวแล้วหยิบกล่องยื่นให้ท่านแม่ทัพ เขารับไปอย่างมึนๆงงๆ แล้วพลิกกล่องไปพลิกกล่องมาเพื่อดูว่ามันคืออะไร

“ มันคือสิ่งใดหรือ?? ”

“ ข้าก็มิทราบ อย่างที่ข้าบอกไปถ้าอยู่กับผู้อื่นมันจะเป็นได้แค่ของไร้ค่าดังนั้นข้าก็มิอาจรู้หรอกหนา ”

“ นั่นสินะ ขอบใจเจ้ามากที่นำมาให้ข้า ”

“ ยินดีเจ้าค่ะข้าขอตัวก่อน พอดีข้ามีธุระต้องไปทำต่ออีกมาก ”

นางคารวะทำความเคารพอีกฝ่ายแล้วเดินจากไป โดยยังคงนำสัมภาระของตัวเองที่เหลือออกมาด้วย แต่เมื่อไปถึงหน้าค่ายก็คบกับพลทหารคนเดิมที่ทำตัวไร้มารยาทสิ้นดีกับตน จึงปรายตามองแรงพอเป็นพิธีก่อนเดินออกมา แล้วตนจึงเดินกลับไปทางเดิมเพื่อไปที่ภัตตาคารแห่งนั้น

JiTianTao ดี

โรลส่งมอบหีบห่อให้ท่านแม่ทัพ

"หยุดก่อนเจ้าเป็นใครกันแล้วมีธุระอะไรกับที่ค่ายแห่งนี้กันวางอาวุทของเจ้าลงด้วยเสีย"

"ใจเย็นกันนะขอรับข้ามีนามว่าจีเทียนเต๋าข้านั้นได้นำของเหล่านี้มามอบให้กับท่านแม่ทัพเพื่อช่วยเหลือท่านแม่ทัพสู้กับพวกโจรไปบอกท่านแม่ทัพว่าข้าจีเทียนเต๋าลูกศิทย์ของท่านอาจารย์โลติดได้มาเยี่บมเยือน"

"ได้ถ้างั้นเจ้าก็รออยู่ที่นี้เดี่ยวข้านั้นจะไปบอกท่านแม่ทัพให้"

ก่อนที่จะใช้เวลาสักพักก่อนที่ทหารยามที่เฝ้าหน้าค่ายนั้นจะกลับมา

"เชิญท่านเข้าไปพบท่านแม่ทัพได้ท่านแม่ทัพกำลังรอท่านอยู่เลย"

"ขอบคุณท่านมาก"

ก่อนที่ตนเองจะเข้ามาภายในที่พักของแม่ทัพใหญ่พร้อมกับหีบที่ได้รับมอบหมายมาด้วย

"คาราวะท่านแม่ทัพขอรับข้าจีเทียนเต๋าได้มาเยี่ยมเยือนท่านแม่ทัพที่นี้นับเป็นเกียติของข้ายิ่งนัก"

"ไม่เป็นไรเจ้าเป็นลูกศิทย์ของท่านหลู่จื่อเช่นนั้นอาจารย์ของเจ้าสบายดีหรือไม่กัน"

"ตอนนี้ท่านอาจารย์สบายดีขอรับข้านั้นที่มาในวันนี้ก็เพื่อมามอบหีบใบนี้ที่ข้างในนั้นบรรจุด้วยสิ่งของที่จะช่วยเหลือท่านแม่ทัพในการปกป้องบ้านเมืองและช่วยเหลือผู้คนขอรับ"

"นี้เจ้ามามอบให้ข้าเช่นนี้เป็นของเจ้าเช่นนั้นหรือ?"

"หาใช่ของข้าหรือไม่ขอรับข้าเพียงได้รับฝากเอาไว้ให้มามอบให้กับท่านแม่ทัพก็แค่นั้นขอรับ"

"ถ้างั้นก็ต้องขอบใจเจ้ามากจริงๆแล้วก็ขอบใจสำหรับคนที่ฝากมาด้วยข้านั้นจะใช้ของในหีบนี้ในการช่วยเหลือผู้คนกับใช้ในการรบที่กำลังจะมาถึงนี้อย่างแน่นอน"

"ข้าก็ขอบคุณท่านแม่ทัพแทนเหล่าชาวบ้านด้วยขอรับที่มีแม่ทัพดีๆเช่นท่านแบบนี้ถ้าไม่มีอะไรแล้วข้าขอตัวนะขอนับขอให้ท่านแม่ทัพนั้นดูแลรักษาตัวเองด้วยนะขอรับเพราะแผ่นดินต้องการแม่ทัพดีๆเช่นท่านถ้าท่านแม่ทัพเป็นอะไรไปบ้านเมืองจะแย่อย่างแน่นอนเลยขอรับ"

"เชิญขอให้เจ้าเดินทางปลอดภัยนะ"

ก่อนที่จีเทียนเต๋าจะให้ลูกศิทย์ของตนเองเร่งเดินทางกลับกันทันที

WuMan มาร

-โคมพิศดาร จิบชายามบ่าย-

หวงฝู่ชง

♦ • ♦ • ♦ • ♦ • ♦ • ♦ • ♦ • ♦

           หน้ากระดจมพักเกิ้นหว่อสิงผู้เย่อหยิ่งเกินกว่าจะปล่อยให้นายของเขา เข้าไปหาแม่ทัพแปลกหน้าโดยลำพังได้แยกเขี้ยวข่มขวัญเหล่าทหารในค่ายเส้นจนขาสั่นไปตามๆ กัน ฝ่ายของโม่เสวียนนั้นเพียงลงจากม้าเขาก็ไม่มีเหตุจำเป้นที่จะต้องปิดบังตัวตนอีกต่อไป

           ลองว่าชื่อเสียงของแม่ทัพหวงฝู่ผู้นี้ค่อนข้างดี ตนจึงลดหมวกคลุมลงตามด้วยแสดงตราประจำตัวทำเอาเหล่าเสนาทหารตกตะลึงไปตามๆกัน

           ใครจะนึกล่ะว่ามีแขกไม่คาดฝันมาเยือนในยามยาก “ไป รีบไปเรียนท่านแม่ทัพ เจ้าเมืองซินเย่ขอเข้าพบ”

           หากเป้นเวลาอื่นเหล่าแม่ทัพอาจเมินเฉยต่อเจ้าเมืองจิงดจวเล้กๆ ผู้นี้ ทว่าในยามศึกสงครมที่ว่านเฉิงห่างจากซินเย่ไเพียงแนวเขากั้น ไหนจะกองกำลังของหวังจื่อเสียที่มิอาจละเลยได้เช่นวันวาน แค่คิดว่าอีกฝ่ายอาจเข้าฝั่งกบฎมาล้อมตีพวกเขาทำเอาขนในหูของเหล่าทหารเต้นระบำไปตามๆกัน

           “ข้าแม่ทัพหวงฟู คาราวะเจ้าเมืองเสิ่น เชิญเข้าไปสนทนากันด้านในก่อน” ไม่นานนักชายร่างกำยำในวัยกลางคนก็ออกมารับด้วยตนเอง เป็นการให้เกียรติเจ้าเมืองซินเย่ที่ลงทุนเดินทางพบเขา ทัง้ยังมีผู้ติดตามเพียงหนึง่คน

           “โม่เสวียนรบกวนท่านแม่ทัพแล้ว”

           ครานี้แม้แต่เกิ้นหว่อสิงก็ยังได้ติดตามเข้าไปด้วย หากทว่าเรื่องที่พวกเขาจะสนทนากันทันทีที่ผ้ากระโจมปิดลง ก็เสมือนด้านในถูกตัดขาดจากโลกภายนอกโดยสิ้นเชิง

           หลังทักทายกันอย่างยืดยาวตามประสาชาวฮั่นโม่เสวียนก็ตัดตอนด้วยความตรงไปตรงมา หีบที่ถูกไหว้วานถูกยกส่งให้กับอีกฝ่าย คำอธิบายก็สุดแสนจะประหลาดชวนงง “ข้ามากระทันหัน ท่านแม่ทัพอาจเข้าใจว่ามีเจตนาแอบแฝง แน่นอนว่าท่านมีสิทะิ์ที่จะมองข้าในแง่ร้าย แค่มีคำบางอย่างจำต้องพูด การศึกครัง้นี้ไม่ง่ายปละหากว่าท่านล้มเหลวต่อจากว่านเฉิง เมืองต่อไปที่รับเคราะห์จะเป็นซินเย่ คราวนี้ท่านเริมสนใจจะร่วมข้อตกลงกับพวกเรารึไม่”

           แม่ทัพวัยหลางคนลูบเคราครุ่นคิด เดิมทีจากที่ได้ฟังเขายังเข้าใจว่าเจ้าเมืองคนใหม่เป็นพวกหัวอ่อนยอมลงให้ขันทีผู้ตรวจการลูกน้องสุนัขเจ้าเล่ห์นั่น ไหนจะสามารถสนทนาส่วนตัวกับโฮจิ้นผู้นั้นอีก สถานะของเจ้าเมืองเสิ่นนับว่าไม่ธรรมดา นตรงหน้าพัวพันกับขั้วอำนาจหลักหลายฝ่าย ถึงอย่างนั้น การจะหาผู้เยาวืที่มีดวงตาสัตย์แท้เช่นนี้ทัง้ยังใสกระจ่างช่างยากเย็น

           “หากข้าผู้เฒ่าเข้าใจไม่ผิด ท่านหมายถึงการช่วยเหลือข้า เท่ากับช่วยเหลือตัวท่านเองสินะ”

           “ผิดแล้ว ข้าสามารถปล่อยให้พวกท่านล้มเหลวแล้วรอชิงเอาความชอบจากการส่งทัพตลบหลังยังทำได้ แต่ที่ข้าเลือกช่วยท่านเพราะความตั้งใจจริงล้วนๆ” ช่างเป้นคำตอบที่ชวนให้คนหัวเราะไมไ่ด้ร้องไห้ไม่ออก โม่เสวียนปฎิเสธจะสร้างความหวังหรือมิตรภาพจอมปลอบ จากบทเรียนที่เขาได้รับพบว่า.. จริงใจและร้ายแต่แรกคนจึงจะไม่คาดหวังในตัวเขา

           ยามนั้นหวงฝูชงจึงตัดสินใจเปิดหีบออกแะก็พบเข้ากับยุทธโธปกรรณ์ตั๋วเสบียงทัพมากมายอัดแน่นอยุ่ในนั้น “น.. นี่มันมากกว่าที่ข้าคิดไว้เสียอีก ในเมื่อท่านบอกว่าสามารถปล่อยให้ทัพของข้าแตกพ่าน แล้วใยการกระทำกลับขัดกัน”

           อ่อ.. เจ้าคนหัวเงินนั่นเล่นแบบนี้เองสินะ โม่เสวียนคิด เดิมทีเขายีงเดาว่าด้านในคือกลศึกบางอย่าง ดูถูกความใจป้ำของอีกฝ่ายไปหน่อย แต่ถึงอยา่งนั้นเจ้าเมืองซินเย่กลับได้ประโยชน์อยู่ดี เขาหยักรอยยิ้มอบอุ่น

           “ในกองทัพของท่านมีคนหนุ่มมากมายที่ต้องการอนาคต ในฐานะแม่ทัพความคาดหวังสูงสุดคือชัยชนะ การปราบโจรกบฎแล้วอย่างไร? ลองคิดในมุมมองของครอบครัวพวกเขาสิ สิ่งที่ประชาชนต้องการที่สุดมิใช่เกียรติยศศักดิ์ศรี แต่คือชีวิตที่มั่นคง พี่น้องพร้อมหน้า บุตรหลานที่ไปรบกลับคืนบ้านและได้ร่วมเทศกาลด้วยกัน.. แม่ทัพหวงฝู่ ผู้นำที่ท่านนับถือควรมีเป้าหมายเช่นไรข้าไม่ทราบ แต่วิธีของข้าคือการปกป้องพวกเขาทุกคนในส่วนที่ทำได้ มากเท่าที่ทำได้”

           แม่ทัพใหญ่นิ่งอึ้งไปพิศวงกับการปรากฎตัวของอีกฝ่าย ถูกทำให้หวั่นไหวและแปลกประหลาดใจกับวาจาของอีกฝ่าย ในตอนแรกเขาทั้งคลางแคลงจุดประสงค์และระแวงใความกระทัหัน แต่เมื่อลองคิดตรองดูทีละเงื่อนไข ทีละเหตุผล กลับเข้าใจได้ไม่ยากเย็น เจ้าเมืองซินเย่เป้นคนตรงไปตรงมากว่าที่คาด ไม่เสียเวลาประจบเขาเพื่อขอให้ปกป้องหน้าด่านเมืองตนเอง ไหนจะหยิบยื่นความช่วยเหลือแถมเน้นเตือนถึงราคาที่ต้องจ่าย

           ราคาที่.. มีคุณค่าทางจิตใจมากกว่าลาภยศที่ต้องแบ่งปัน ไม่สิ อีกฝ่ายแทบไม่แยแสเรื่องพวกนั้นเลยด้วยซ้ำ

           “ในฐานะตัวแทนของกองกำลังปราบกบฎ.. ข้าหวงฝูชง ขอขอบคุณท่านแทนเหล่าทหารในค่ายทุกคน เราจะทำเต็มที่เพื่อขจัดดจรกบฎให้หมดไปจากแผ่นดิน เริ่มที่ว่านเฉิง!”

           ร่างเพรียวในชุดครามพยักหน้ารับ ตนไมไ่ด้ขาดทุนอะไรนัก อย่างน้อยก็ยังรุ้สึกเอ้นดูอีกฝ่ายด้วยซ้ำ “ข้าได้ยินมาว่าท่านรับสมัครกองกำลังอาสา ทหารที่ขาดการฝึกย่อมไม่ต่างจากเหยื่อล่อพลีชีพ มิสุ้.. ซินเย่อยู่ทางใต้ ช่วงเวลาที่กองทัพท่านเจ้าตีว่านเฉิง ข้าจะนำทหารอีกสองพันโอบล้อมขึ้นเหนือ สองทางเข้าประชิดเพิ่มโอกาสอีกสักหน่อย”

           “นั่น.. เป้นความคิดที่กรุณามาก เพียงแต่ ท่านเจ้าเมืองจะยินยอมสละชีวิตทหารซินเย่เพื่อปราบโจรกบฎหรือ?”

           “ข้าไม่ทำศึกที่ไม่มีวันชนะ ทหารของข้าคือเหล่าลุกหลานชายหญิงที่หาญกล้า และพวกเขารู้ดีว่าต้องพบกับสิ่งใดในสมรภูมิ”

           แม่ทัพใหญ่ประจำค่ายนิ่งเงียบไปราวกับใช้ความคิด แผนนี้ไม่แย่ แค่ต้องการเวลาเคืล่อนทัพที่แน่นอน “ข้อเสนอที่น่าดึงดูด หากจบศึกครั้งนี้ข้าไม่ลืมแจ้งชื่อท่านต่อหน้าพระพักตร์แน่ ขอถามอีกครั้งท่านจะนำกองกำลังเสริมมาร่วมศึกกับเราไหม?”

           “หากไม่มีเหตุให้ใช้ทหาร อย่างช้าต้นเดือน 11 ข้าจะนำทหาร 3000 คนจากซินเย่มาร่วมศึกว่านเฉิง”

           ราวกับความหวังในวันที่มืดหม่น หากถือว่านี่เป้นสัญญาณที่ดี…

                       

♦ • ♦ • ♦ • ♦ • ♦ • ♦ • ♦ • ♦

-เอฟเฟคตัวละคร-

(ทะเยอทะยาน)

+2 Point ทุกครั้งที่โรลเรียนรู้

+2 Point ทุกครั้งที่โรลใช้กลอุบาย
(อัจฉริยะ)

+5 Point จากการโรลใช้แผนการและกลอุบาย

+5 Point จากการโรลเรียนรู้

(หูดี)

+5 EXP จากการโรลสร้างปฏิสัมพันธ์กับคนอื่น

+2 Point จากการโรลใช้แผนการหรือกลอุบาย

(เห็นอกเห็นใจ)

+20 EXP ทุกครั้งที่โรลเห็นอกเห็นใจช่วยเหลือผู้อื่น หรือ ทำงานช่วยเหลือ

-2 Point เมื่อใช้อุบายแผนการ

(นักวิชาการ)

+4 Point เมื่อโรลเพลย์เรียนรู้

(นักวางแผน)

+5 Point เมื่อโรลเพลย์วางแผน ดำเนินกลอุบาย

รวม 21 Point 25exp

.

-ระบบเสริม-

+10 คุณธรรมพบหัวดี

+20% ความภักดีชุนพลในสังกัดเกิดความรักคุณมากขึ้น (เห็นอกเห็นใจ)

+80% ความภักดีของขุนพลคุณจะไม่แปรพักตร์

มอบของให้ขุนพล

.

[006] หวงฟู่ ชง [ดี]

+35 มอบสุราดอกท้อ

+15 ความสัมพันธ์กับคนที่คุยด้วย  (หูดี)

+20 ธาตุเกื้อหนุน ดิน หนุน ทอง

+20 ความสัมพันธ์ เมื่อโรลกับคนที่คุณสนใจ (ผู้กล้า)

+20 เควสโคม

+5 พูดคุยรายวัน

รวม +115

.

[234] เกิ้น หว่อสิง [ดี]

+15 ความสัมพันธ์กับคนที่คุยด้วย  (หูดี)

+15 นิสัยเดียวกัน (เลื่อมใส)  

+20 ธาตุเกื้อหนุน ไฟ  หนุน ดิน

+20 ความสัมพันธ์ เมื่อโรลกับคนที่คุณสนใจ (ผู้กล้า)

+15 ความสัมพันธ์กับขุนนางในสภา (นักบริหาร)

+5 พูดคุยรายวัน

รวม +95

.

เอฟเฟคเกิ้นหว่อสิง

+1 Point ทุกครั้งที่โรลเรียนรู้ (เที่ยงธรรม)

+2 Point จากการโรลให้เกียรติอีกฝ่าย (ถ่อมตน)

+10 EXP จากการโรลสรรเสริญคู่สนทนาด้วยความจริง (ถ่อมตน)

+15 EXP เมื่อโรลเพลย์ข่มขู่สร้างความหวาดกลัว (ฟันเขี้ยว)

+20 EXP เมื่อโรลเพลย์หยิ่งในศักดิ์ศรี

รวม +3 Point 45 EXP

@Watcher

JiTianTao ดี

โรลส่งสเบียงถึงที่หมาย

ตอนนี้พวกของจีเทียนเต๋านั้นก็ได้มาถึงยังที่หมายหรือก็คือภายในค่ายทหารเรียบร้อยแล้วนั้นโดยที่พวกของตนเองนั้นก็รีบที่จะขนส่งสเบียงอาหารเหล่านี่ให้กับในยังค่ายในทันที

"หยุดก่อนพวกท่านเป็นทหารของใครมีธุระอะไรกับที่ค่ายแห่งนี้"

"พวกเราเป็นทหารของท่านเล่าเอี่ยนแห่งเฉินตูวันนี้ที่เดินทางมานั้นก็เพราะว่าได้รับมอบหมายให้มาขนส่งสเบียงเหล่านี้ให้กับยังค่ายทหารของท่านแม่ทัพหวงฝู่โดยที่พวกเรานั้นขนสเบียงมาไกลจากเฉินตูถึงที่แห่งนี้และพวกเรายังมีหนังสือฉบับหนึ่งที่ท่านเจ้าเมืองนั้นให้นำมามอบให้กับท่านแม่ทัพด้วยแบบนั้น"

"ถ้างั้นพวกท่านได้โปรดรอก่อนข้าจะไปเรียนท่านแม่ทัพก่อน"

"ได้พวกเราจะรออยู่ที่แห่งนี้ตรงนี้"

ก่อนที่พวกของจีเทียนเต๋านั้นจะรออีกฝ่ายผ่านไปสักพักก็ค่ายก็ค่อยๆเปิดประตูพร้อมกับที่พวกของตนเองนั้นก็ค่อยๆเดินเข้าไปพร้อมกับสเบียงเหล่านี้ให้กับเหล่าทหารที่อยู่ในค่ายทันที ก่อนที่ท่านแม่ทัพนั้นจะเรียกให้ไปพูดคุยกันในกระโจม

"คาราวะท่านแม่ทัพข้าเป็นตัวแทนของท่านเล่าเอี่ยนได้นำสเบียงอาหารเหล่านี้เอามาช่วยเหลือท่านแม่ทัพในการที่จะรับศึกที่เกิดขึ้นมาแบบนั้น"

"เหมือนเราจะเคยเจอกันมาก่อนใบ่หรือไม่แบบนั้น"

"ใช่แล้วขอรับขอให้ท่านแม่ทัพสามารถที่จะปราบพวกโจรโผกผ้าเหลืองได้แบบนั้นขอรับ"

"เห้อตอนนี้ข้านี้นั้นยังคงขาดกำลังคนอีกมากพวกเรานั้นตอนนี้ไม่มีกำลังคนสำหรับการที่จะเปิดฉากโต้ตอบหรือว่ารุกพวกมันได้เลยแบบนั้น"

"ผู้คนที่จะมาช่วยเหลือท่านแม่ทัพก็น้อยด้วยสินะขอรับตัวของข้านั้นจะต้องเดินทางกลับไปยังเฉินตูคงจะไม่สามารถที่จะช่วยเหลืออะไรท่านแม่ทัพได้จริงๆขอรับแบบนั้น"

"ไม่เป็นอะไรหรอกนะแค่นี้ก็ถือว่าขอบใจท่านมากแล้วที่ขนสเบียงมาไกลจากเฉินตูเพื่อที่จะมอบให้กับพวกเราแบบนี้ถ้ายังไงก็ดูแลตัวเองกันดีๆด้วยนะตอนกลับไปแบบนั้น"

"ได้ขอรับท่านแม่ทัพขอบคุณที่เป็นห่วงพวกข้าแบบนั้น นี้คือจดหมายที่ท่านเล่าเอี่ยนได้ฝากมาถึงท่านแม่ทัพด้วยขอรับ"

"ขอบใจมากถ้ายังไงก็ถ้ามีคราวหน้าพวกเราคงจะได้เจอกันอีกแบบนั้น"

พร้อมกับที่ตัวของจีเทียนเต๋านั้นได้ขอตัวลาท่านแม่ทัพตรงหน้าของตัวเองพร้อมกับที่ได้เตรียมตัวออกจากค่ายทหารแห่งนี้เพื่อเดินทางกลับเฉินตูในทันที