[เมืองซินเย่] โรงเตี้ยมเยี่ยนอวิ๋น ระดับ 3

โรงเตี้ยมเยี่ยนอวิ๋น

หากถามถึงสถานที่ใดเป็นอันดับหนึ่งในการผ่อนคลายท่ามกลางเทศกาลอันคึกคัก
หากนึกถึงโรงสุราใดรวบรวมยอดเมรัยลือชื่อ จานเด็ดลือนามทั่วจิงโจวมาไว้ในโถงแห่งเดียว
และหากปรารถนาถึงการแสดงอันตระการตาพร้อมบริการอาหารที่พักสุดหรูหราระดับราชา
ทุกเสียงของชาวเมืองซินเย่ย่อมตอบนามเดียว 'โรงเตี๊ยมเยี่ยนอวิ๋น' ใจกลางเมืองมีหอสูงอาคารเชื่อมห้าชั้น
เส้นทางปูลาดหินศิลาขาวและศาลาทางเดินกระเบื้องที่ทนทุกสภาพอากาศรอต้อนรับนักเดินทางในทุกฤดู
ภายใต้การควบคุมคุณภาพของราชครูหลิวผู้ช่ำชองกิจการโรงเตี้ยม สถานพักผ่อนแห่งนี้ติดอันดับต้นๆ ในแดนฮั่น
เหล่าพนักงานที่ฝึกอย่างดียิ้มแย้มแจ่มใสเดาใจแขกเหรื่อและนักเดินทางได้ว่าพวกเขาต้องการอะไร
นับว่าเป็นย่านเจิดจรัสอีกจุดที่เหล่าบุคคลมีชื่อเสียงทุกศาสตร์แขนงนิยมมารวมตัวสังสรรค์

ทุกท่านสามารถมาโรลเพลย์ทำงานพาร์ทไทม์ประจำวัน
ค่าจ้าง: 300 อีแปะ - 5 EXP (รายวัน)

เถ้าแก่เนี้ย : จ้าว หว่านเหนียง
ธิดาอดีตเจ้าเมืองซินเย่รุ่นก่อนต่างจากคุณหนูทั่วไป
นางไม่ถามหาชะตาจากฟ้าดิน เป็นสตรีเลือดนักสู้
เหมือนมารดา พลิกฟื้นที่ดินทำกินด้วยสันสมอง
และสองมืออย่างขยันขันแข็ง นางเชื่อในการให้โอกาสคน
ด้วยจิตใจที่เป็นมิตรและมักเอื้อเฟื้อแก่ผู้ยากไร้อยู่เสมอ
จึงถูกบิดาขับออกจากตระกูลแทนที่จะซึมเศร้ากลับสลัดคราบคุณหนู
กลายมาเป็นเถ้าแก่เนี้ยฝีปากกล้าด้วยเงินทุนสุดท้ายของชีวิต
ชื่นชอบการหยอกล้อแขกเหรื่อ ชุบเลี้ยงอันธพาลและ
เหล่าขอทานมากมาย เป็นอีกหนึ่งในสิบผู้มีอิทธิพลของเมือง
ว่ากันว่าข่าวสารทั่วหล้าแพร่งพรายมาจากเสียงกระซิบ
ของนกน้อยที่นางเลี้ยงไว้นั่นเอง

[โคมพิสดาร] ช่วยเหลือราษฎร์ผู้ยากไร้

[เงื่อนไขการรับภารกิจ]

- รับได้คนละ 1 เควสเท่านั้น

- ไม่จำกัด Level เข้าร่วมเควส ขอเพียงสู้ชนะ Boss(Scale 10) หัวหน้าโจรภูเขา ระดับ 50

- ระยะเวลารับเควสภายในวันที่ 31 สิงหาคม 2565

- ระยะเวลาส่งเควส:  ไม่มีเวลาจำกัด แค่ตอนมาส่งภารกิจ ให้หาสถานที่ NPC อยู่ตอนนั้น) (ไม่มาส่งภารกิจก็ได้)

- กำหนดสตรอรี่ตามสตรอรี่ตัวละครของตัวเอง แน่นอนว่าไม่มีใครช้ำกัน -

- สร้างสตอรี่ในขณะท่านกำลังทานอาหาร ท่านได้ยินการสนทนาของบัณฑิตหนุ่มชุดขาว (หลิวซีเยี่ยน) กับจอมยุทธ์นิรนาม เขาคุยกันเรื่องชาวบ้าน

จากหลายหมู่บ้านที่โดนโจรจับตัวไปใช้แรงงานมากมาย กำลังหารือเรื่องการช่วยเหลือ

- สร้างสตอรี่คุณสนใจอยากช่วยเหลือ เดินมาถามไถ่เรื่องราว

- สร้างสตอรี่ซีเยี่ยนบอกคุณว่าเขาได้ยินว่าหลายหมู่บ้านโดนพวกโจรภูเขาฉวยโอกาสที่ทางการไร้กำลังทหารเนื่องด้วยต้องรับศึกกับกบฎ จับชาวบ้านไปใช้เป็นทาสมากมาย

- สร้างสตอรี่คุณถามไถ่พิกัด อาสาช่วยโจร ซีเยี่ยนถามย้ำอีกครั้ง คุณปรารถนาอาสาเดินทางไปช่วยชาวบ้านจริงหรือ ท่านเปี่ยมด้วยคุณธรรม

ข้าคนหนึ่งจะช่วยเผยแพร่ชื่อเสียงท่านไม่ให้ท่านต้องเสียน้ำใจในการช่วยเหลือชาวบ้าน

โดยซีเยี่ยนบอกพิกัดที่คุณสนใจ อาทิ คุณเลือกชวีโจว ซีเยี่ยนก็จะบอกว่าที่ หวยหนานมีเบาะแสของกองโจรภูเขานี้ คุณเริ่มจากที่นั่นน่าจะช่วยในการหาเบาะแสต่อไปได้

- สร้างสตอรี่อิสระ (ไม่มีเอ่ยถึงรางวัลใด ๆ เนื่องจากงานนี้เป็นการพูดคุยกันถึงหมู่บ้านที่ประสบภัย ไม่ได้มีการจ้างงานใด ๆ)

ซีเยี่ยนมีพิกัดคร่าว ๆ คือ ภูมิภาคเท่านั้นที่ได้จากจอมยุทธ์ในยุทธจักร แม้ไม่ทราบที่ตั้งค่ายโจรแน่ชัด ในการให้ท่านรวบรวมเบาะแสจากชาวบ้านในพื้นที่แถบนั้นอีกที

* หมายเหตุ * สร้างเบาะแสอิสระ โดยสร้างเหตุการณ์การพบเบาะแสไปยังเบาะแสต่อไป และ รอพิกัดค่ายโจรในเบาะแสเมืองสุดท้าย

- ภูมิภาคเจียงหนานเหนือ (สู่เซียน-หลูเจียง-เหิงเจียง-ไท่ผิง-เจียงเยี่ย-หมู่บ้านหงชุน-หมู่บ้านเซี่ย-หวงซาน-หางโจว-ฮุ่ยจี-หว่านหลิง-อู๋จวิ้น-กูซู-ซือซิน)

- ภูมิภาคเจียงหนานใต้ (จิ่วเจียง-หูโข่ว-โผหยาง-เจี้ยนฉาง-หนานชาง-เฉินเซียน-เจี้ยนอัน-

เหวินหม่า (เบาะแสให้ลงเรือไปตามลำน้ำลงใต้จะเจอเรือโจรที่ขึ้นฝั่งมีตราปูสีแดง)-เจี่ยหยาง (เบาะแสนั่งเรือมาจนถึง)-ตงอัน-หลงฉวน)

- ภูมิภาคชวีโจว (หวยหนาน-หลิงพี-หมู่บ้านซีตี้-กว่างหลิง-หวยอิน-เกาโหยว-เจียงตู-หมู่บ้านไหซี-เจียงตู)

- ภูมิภาคเจียวโจว (ซวี่ผู-จิ่วเจิน-เหอผู่-ซวี่เหวิน (เบาะแสให้ลงเรือไปจูหยา)-จูหยา-เกาเหลียง-หนานไห่)

- ภูมิภาคปาสู่ (เจียงโจว-เฉิงตู-ด่านเหมียนจู-จื่อถง-ด่านเจียเหมิง-อู่หยาง)

- ภูมิภาคเหลียงโจว (หมู่บ้านเฉาเฟิง-อู๋เว่ย-หลงโหยว-จินเฉิง-ซานซุย-หลงซี-อี้เฉิง-เทียนซุย-อู๋ตู-อินผิง

- ภูมิภาคซีเหอ (ซีเหอ-จินหยาง-ผิงหยาง-อันอี้-เจียซิ่ว-เจียเหลียง-ผูโจว)

- ภูมิภาคจี้โจว (เยี่ยเฉิง-ซินตู้-หนานผี-ป๋อไห่-จี้โจว-จงซาน-ฉางซาน-หมู่บ้านเจินติ้ง-ฉางซาน (ไม่ช้ำกับที่ก่อนหน้า))

(หลังได้เบาะแสแจ้งทาง PM)

- สร้างสตอรี่สู้กับหัวหน้าโจรภูเขา (เลือกได้จะสู้ด้วยการเจรจา หรือ ใช้กำลัง) (เลือกคนเดียว สายต่อสู้หรือปัญญา)

จำนวนชาวบ้านที่ช่วย

ภูมิภาคเจียงหนานเหนือ - ได้รับ 4,500 ชาวบ้าน - มีคนไปช่วยแล้ว

ภูมิภาคเจียงหนานใต้ - ได้รับ 4,500 ชาวบ้าน

ภูมิภาคชวีโจว - ได้รับ 2,500 ชาวบ้าน

ภูมิภาคเจียวโจว - ได้รับ 2,000 ชาวบ้าน

ภูมิภาคปาสู่ - ได้รับ 2,000 ชาวบ้าน

ภูมิภาคเหลียงโจว - ได้รับ 3,000 ชาวบ้าน

ภูมิภาคซีเหอ - ได้รับ 2,000 ชาวบ้าน

ภูมิภาคจี้โจว - ได้รับ 3,000 ชาวบ้าน

หากไว้ชีวิต ได้รับหัวหน้าโจรภูเขา Level 50 เข้าร่วมกองกำลังกับคุณ (มีดาบใบหลิวและม้าเหลียงติดตัว 1 เล่ม/ตัว)

- สร้างสตอรี่ นำชาวบ้าน ไปหาที่อยู่อาศัยให้เรียบร้อย (เมืองใดก็ได้)

- สร้างสตอรี่อิสระ (ได้รับค่าคุณธรรม+200 - ความโหด 150 - ความชั่ว (-200)

- จบเควส

- (กลับมารายงานหรือไม่ก็ได้) -

- สร้างสตอรี่หาหลิวซีเยี่ยน และ รายงานเรื่องชาวบ้านพร้อมแจ้งสถานที่ ๆ ชาวบ้านกลุ่มที่ช่วยไปอยู่อาสัยเรียบร้อย

- สร้างสตอรี่หลิวซีเยี่ยนชื่นชมในความดีของคุณ ก่อนเขาเองก็ไม่มีอะไรมีค่ามากมาย อยากช่วยสนับสนุน เขียนจดหมายให้คุณ

- นำจดหมายไปให้ คนดูแลโรงเตี๊ยมชิงหมิง เพื่อรับรางวัล

รางวัลส่งภารกิจ

เลือกชุดใดชุดหนึ่ง การสนับสนุนจากหลิวซีเยี่ยน:

(ชุดที่ 1) หินอัพเกรด x4 , หินตีบวก x30 , ผงหยกดำ x4 , ผงสายทอง x4 , แปลนอาวุธทอง x2 , แปลงอาวุธหยก x2 และ 500 ตำลึงทอง

(ชุดที่ 2) ตั๋วทรัพยากรไม้ หิน เสบียง อย่างละ 4 ใบ , และ 500 ตำลึงเงิน

WuMan มาร

ไปไหนไปกัน

-โคมพิศดารยาวบ้านผู้ยากไร้-

รับเส้นทางเจียงหนานเหนือ

♦ • ♦ • ♦ • ♦ • ♦ • ♦ • ♦ • ♦

              นางเผลอหลับไปเมื่อใดก็สุดจะรู้ได้เมื่อตื่นขึ้นมาอีกครั้งก็อยู่ในห้องรับรองภายในโรงเตี้ยมเยี๋ยนอวิ๋นเสียแล้ว ดูเหมือนบุรุษชุดขาวจะเปิดห้องให้ตนได้พักผ่อนทว่าตัวของเขาเล่าไปที่ไหนเสียแล้ว? อู้ม่านร่นหัวคิ้วเข้าหากันขณะเดินไปรินน้ำชาที่เย็นชืดดับกระหาย พลันได้ยินเสียงสนทนาจากส่วนรับแขกด้านหน้าก็อดไมไ่ด้ที่จะเดินออกไปมอง

              “จนถึงป่านนี้ยังสืบไมไ่ด้อีกหรือ? คนเรือนหมื่นให้หายวับไปกลางอากาศออกจะแปลกอยู่บ้าง”

              “...ท่านก็รู้ว่าต้าฮั่นมิใช่สระน้ำหลังบ้าน ให้สืบเสาะอย่างไร้ทิศเดิมทีก็เหมือนงมเข็มในมหาสมุทน เกิดพวกโจรที่ลักพาตัวชาวบ้านรุ้เข้า อาศัยกำลังข้าคนเดียวก็อยากจะรอด”

              นัยน์ตาครามจดจ้องไปยังสองร่างบนโต๊ะ ฝั่งหนึ่งคือราชครูหลิวที่ตนรู้จักดี ส่วนอีกฝ่ายสวมหมวกไผ่สานท่าทางทะมัดทะแมง คล้ายจะเป้นชาวยุทธ์ไม่ทราบที่มาที่ไป แต่เมื่อครุ่พวกเขาว่าอย่างไรนะ? มีโจรลักพาตัวชาวบ้านทำไมเรื่องนี้ไม่เคยได้ยินมู่ชุนรายงานมาก่อน

              “สิ่งที่พวกท่านกำลังสนทนากัน ช่วยเล่าแต่ต้นอีกครั้งได้รึไม่?”

              “ม่านเอ๋อห์เจ้าตื่นแล้วหรือ…” ซีเยี่ยนรุ้ว่านางมาตั้งแต่เสียงฝีเท้าเบาด้านหลังม่าน ร่างสูงลุกขึ้นไปรับหน้าอีกฝ่ายราวกับจะตรวจสอบว่าบนร่างของหญิงสาวไม่มีส่วนใดบุบสลาย

             “เมื่อครู่เผลอหลับไปเสียมารยาทแล้ว” เดี๋ยวนะ เขาเรียกนางว่าอะไร? ทำไมฟังดูแปร่งๆ

              “ไม่เป็นไร ไม่ใช่เรื่องใหญ่ ร่างกายของเจ้าอ่อนล้าต้องพักผ่อนให้มากถึงจะถูก” น้ำเสียงของราชครูหลิวอ่อนโยนราวสนทนากับเด็กน้อย ทำเอายอดฝีมือที่รายงานสถานการณ์จนถึงเมื่อครู่ขนลึกพรึ่บพรั่บ ศฺลาน้ำแข็งหมื่นปีละลายอยุ่ตรงหน้าเสมือนเห็นผีช่างน่ากลัวยิ่ง

              “..ท่านไม่ถือสาก็นับว่าเป็นเรื่องดี ว่าแต่เมื่อครุ่ท่านผู้กล้ากล่าวถึงเรื่องใด มีคนใจร้ายจับตัวชาวบ้านจำนวนมาก พวกเขามีเจตนาอะไรกันแน่?” อย่าได้ดูถูกสมาธิของนางเชียว อู้ม่านเมื่อตั้งใจว่าจะทำสิ่งใดแล้วจะทุ่มเททั้งความคิดและความสามารถจนกว่าจะสมบูรณ์ดังใจ

              “เอ่อ.. เรื่องนี้..” ยอดฝีมือส่งสายตาไปทางบุรุษชุดขาว รอจนอีกฝ่ายพยักหน้าจึงอธิบาย “คุณชายหลิวให้ข้าและพี่น้องคนอื่นๆ คอยสืบข่าวคราวชาวบ้านที่ถูกโจรร้ายจับตัวไปเป็นทาส พวกมันวางแผนรอบคอบทำเป็นขบวนการ จนป่านนี้ก้ยังไม่เจอครอบครัวีท่หายไป.. เวลาผ่านไปนาน ข้าเกรงว่าจะเกิดการสูญเสียโดยไม่จำเป็น”

              อู้ม่านหันไปถามเจ้าของร่างสูงที่ยืนอยู่ข้างๆ ต่อ “พวกเขาหายไปนานเท่าใดแล้ว?”

              “สามพันคนหนึ่งเดือน เจ็ดพันคนเดือนครึ่ง หรืออย่างมากก็ราวสองเดือน”

              “หรือไมไ่ด้มีแค่กลุ่มเดียว?... แย่ล่ะ คนจำนวนมากขนาดนั้นจะขนย้ายก็ย่อมต้องเหลือร่องรอยไว้บ้าง พวกท่านมีเบาะแสอะไรที่พอจะระบุตำแหน่งคร่าวๆ ได้ไหม”

              หลิวซีเยีย่นเห็นว่านางเริ่มถลำลึก เกรงจะทำสิ่งที่เกินความคาดหมายเขาจึงรั้งข้อมูลไว้ไม่ยอมบอก “ม่านเอ๋อห์.. เรื่องนี้อันตรายมาก ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของพวกข้าจัดการเถอะ”

              “ผู้ศรัทธาในเจียหลุนชางมิใช่ผู้ที่เห็นคนจะตายแล้วไม่ช่วย.. อีกอย่าง อย่างไรเสียตอนนี้ยังนับว่ามีคนที่สามารถทำได้ ข้าจะนำเรื่องนี้ไปบอกพี่ชาย” นางผิดหวังเล้กน้อยเมื่อคิดว่าอีกฝ่ายกีดกันตนออกมาเพียงเพระาเป็นว่าเป็นสตรีที่บอบบาง ต่อมเื่อเขาพูดประโยคถีดมาก็ค่อยครุ่นคิดใหม่อีกครั้ง

              “อย่าพึ่งด่วนสรุปเช่นนั้น เจียงหนานเหนือมีอาณาเขตกว้างใหญ่ข้ากังวลว่าตัวเจ้าไปคนเดียวจะเกิดอันตราย หากมีมากคนยิ่งทำให้โจรร้ายรู้ตัว เอาเช่นนั้.. เจ้า พี่ชายเจ้า ไปพร้อมกันกับข้า มีคนคอยระวังหลังให้ย่อมปลอดภัยกว่า”

              เรื่องอะไรที่ชายหนุ่มจะปล่อยให้หญิงที่พึ่งใจไปเสี่ยงภัย ตอ่ให้พวกโจรมีกำลังมากกว่าเขารึเป็นผู้ไร้สามารถ บางทีในการเดินทางหนนี้อาจเปิดโอกาสให้ตนได้ใกล้ชิดและสร้างสายสัมพันธ์กับเจ้าร่างน้อยตรงหน้า ช่วยชาวบ้านและมีผลพลอยได้ ยิงปืนนัดเดียไวด้นกสองตัว

              ผู้ที่เคร่งเครียดก็กลายมาเป็นหญิงสาวเพียงคนเดยีวในห้องแทน

              ชิบหายละ.. เขาจะไปพร้อมพวกข้า ‘ทั้งสองคน’ จะให้แยกร่างอย่างไรก่อน โม่เสวียนทำทีขอออกจากห้องเพื่อไปส่งข่าวกับพี่ชาย แต่อันที่จริงนางเพียงกลับไปเขียนจดหมายมาสามฉบับ ฉบับแรกแจ้งถึงผู้ติดตามคนอื่นว่าตนจะออกไปทำภารกิจ ช่วยชาวบ้านจากโจรร้าย อีกหนึ่งฉบับมอบให้จิ่วชุนร่วมกับสวินโหยวดูปลเมืองช่วงีท่พวกเขาไม่อยู่

              ส่วนฉบับสุดท้ายย่อมนำมาส่งให้ราชครุ่หลิว

              “หืม.. เจ้าเมืองเสิ่นจะเตรียมการบางอย่างให้เจ้ากับข้าล่วงหน้าไปก่อน จากนั้นจะตามมาสมทบทีหลังอย่างนั้นหรือ.. อื้ม นั่นสินะอาจจะกระทันหันเกินไปสำหรับคนรอบคอบอย่างะี่ชายเจ้า”

              อู้ม่านฉีกยิ้มเจื่อนๆ กำลังหาสารพัดข้ออ้างมาหว่านล้อมแต่กลายเป้นว่าอีกฝ่ายอยู่ๆ ก็ยิ้มเปี่ยมสเน่ห์มาที่นาง มือหนาที่รวดเร็วคว้าข้อมือเล้กมากุมไว้แน่น “ช่วยไมไ่ด้.. ดูเหมือนพี่ชายเจ้าจะฝากฝังน้องสาวให้ข้าดูแล ตลอดเส้นทางยากคาดเดาอย่าอยู่ห่างจากข้าล่ะ”

              เอ๋.. นางมั่นใจว่าเขียนอย่างกลางๆ แล้วนะ ไม่เห็นมีข้อความอะไรแบบนี้อยู่เลย จดหมายฉบับเดียวกันไหมนี่!

              “ม่านเอ๋อห์ เดินทางใช้เวลาหลายวันเจ้าขี่ม้าไม่เป็นเรายังสามารถหารถม้า..”

              “ไม่ต้องลำบากหรอก ข้าขี่ม้าเป็น” ราชครูหลิวถอนหายใจ ปิดบังความเสียดายได้ไม่มิด หากอยุ่ร่วมกันในรถม้าแคบๆ สักสองสามวันพวกเขาสองคนคงมีช่วงเวลาที่ไม่อาจลืม..            

  

♦ • ♦ • ♦ • ♦ • ♦ • ♦ • ♦ • ♦

-เอฟเฟคตัวละคร-

(สถาปนิก)

+2 Point เมื่อโรลเพลย์บริหารพัฒนาเมือง

(เลื่อมใสศรัทธา)

+3 Point จากการโรลทำงาน

(ทะเยอทะยาน)

+2 Point ทุกครั้งที่โรลเรียนรู้

+2 Point ทุกครั้งที่โรลใช้กลอุบาย
(อัจฉริยะ)

+5 Point จากการโรลใช้แผนการและกลอุบาย

+5 Point จากการโรลเรียนรู้

(หูดี)

+5 EXP จากการโรลสร้างปฏิสัมพันธ์กับคนอื่น

+2 Point จากการโรลใช้แผนการหรือกลอุบาย

(เห็นอกเห็นใจ)

+20 EXP ทุกครั้งที่โรลเห็นอกเห็นใจช่วยเหลือผู้อื่น หรือ ทำงานช่วยเหลือ

-2 Point เมื่อใช้อุบายแผนการ

(นักวิชาการ)

+4 Point เมื่อโรลเพลย์เรียนรู้

(นักวางแผน)

+5 Point เมื่อโรลเพลย์วางแผน ดำเนินกลอุบาย

รวม 23 Point 25exp +30 โหด

—------

เอฟเฟคหลิวซีเยี่ยน

(งดงาม)

+6 Point เมื่อโรลเพลย์บริหารเสน่ห์

(ถ่อมตน)

+2 Point จากการโรลให้เกียรติอีกฝ่าย

+10 EXP จากการโรลสรรเสริญคู่สนทนาด้วยความจริง

(สุขุม)

+2 Point ทุกครั้งที่โรลเรียนรู้

+20 EXP ทุกครั้งที่โรลอดทน

(เจ้าเล่ห์-เสแสร้ง)

+4 Point จากการโรลวางแผนใช้อุบาย

+30% คุ้มครองแผนการของคุณไม่ถูกเปิดโปง

รวม 14pt 30exp

—-----------

x3.5 ทุกครั้งที่คุยแลกเปลี่ยนศาสนากับคนศาสนาเดียวกัน (เจียหลุนชาง-หลิวซีเยี่ยน)

+10 ความศรัทธา ทุกครั้งที่โรลเผยแพร่ลัทธิ

(เลื่อมใสศรัทธา)

+25 ความศรัทธา ทุกครั้งที่โรลเผยแพร่ลัทธิ

+15 ความศรัทธา ทุกครั้งที่โรลเผยแพร่ลัทธิหรือ โรลเกี่ยวกับศาสนา

x4 ความศรัทธา เจ้าลัทธิ

x2 ความศรัทธา VIP

  

.: แขกที่สัญจรมา :.

กติกาการโรลเพลย์สนทนาทำความรู้จักขุนพลสัญจรผ่านมา

(0) ก่อนเริ่มทุกครั้ง ท่านต้องเช็คนิสัย NPC เพื่อนำมาโรลบังคับ NPC ที่นี่ (คลิกเพื่อหาข้อมูล NPC)

(1) 1 โรลเพลย์ สามารถเจอได้แค่ 1 คนเท่านั้น ยกเว้นมีระบุว่า xx นั่งกับ xx

(2) ในโรลเพลย์สร้างสถานการณ์พบเจอครั้งแรกได้อิสระ โดยไม่แหกนิสัย NPC

(3) นอกจากทำความรู้จัก พูดคุย ใน 1 โรลเพลย์สามารถมอบของขวัญให้ 1 ชิ้นเท่านั้น

(4) การชักชวนเข้ากองกำลัง บาง NPC ไม่จำเป็นต้องหัวใจเต็ม 10 ดวงเสมอไป นอกจากอยู่ที่การให้ของแล้ว การพูดคุย โรลทิ้งท้ายไว้ และ กำกับว่า "ชักชวน"

ทางทีมงานจะมาคอมเม้นท์ว่าชวนสำเร็จหรือไม่ ถ้าสำเร็จคุณจะได้โต้วาทีกับเขา ถ้าชนะแสดงว่าเขายอมรับใช้คุณ

ความสำคัญก่อนโรลสร้างความสัมพันธ์ NPC

(1) สำคัญมาก ที่คุณจะต้องตรวจเช็ค (ลักษณะนิสัยขัดแย้งกันหรือไม่ สามารถเช็คได้จากที่นี่ คลิก)

(2) รองลงมา ตรวจเช็ต ธาตุวันเกิด และ ปีนักษตร ชงกันหรือไม่ สามารถเช็คได้ที่นี่ (คลิก)

(3) ทุก ๆ การโรลเพลย์ที่มีความขัดแย้งในด้านนิสัย และ ธาตุหรือปีนักษัตรชงกัน เนื้อหาโรลเพลย์คุณจะต้องสร้างให้สมเหตุสมผล

เมื่อความสัมพันธ์ต้องลบลงในโรลเดียวกับจีบ ที่ความสัมพันธ์เพิ่ม โดยการครีเอทสร้างสถานการณ์โรลเพลย์ไม่ถึงกับทะเลาะ ขัดแย้งกัน

แต่ให้คุณเผลอทำอะไรที่ไม่ดี หรือใช้คำพูด หรือ บางอย่างเกี่ยวกับนิสัย ตัวคาร์คุณในโรลนั้นด้วย เพื่อให้มีความเมคเช้นส์ในการลดความสัมพันธ์

[040] เว่ย ซวี่ (งุยซก) / [039]  ซ่ง เซียน (ซงเหียน)

ระยะเวลาอยู่ที่นี่: ขอเมาทุกวัน

* หญิงสาวที่มีมาชวนพวกเขาออกเดท จะได้รับความสัมพันธ์โบนัส +6 ดวง *

JiTianTao ดี

โรลพบเจอคนที่คุ้นเคยพร้อมกับเริ่มออกเดินทางช่วยชาวบ้าน

(รับเควสโคมไฟพิสดาน เจียงหนานใต้)

ตอนนี้นั้นจีเทียนเต๋ากำลังมานั่งพูดคุยกินดื่มกับ ลูกศิษย์ของตนเองอยู่โดยที่ตอนที่กำลังกินอยู่นั้นตนเองก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยกำลังพูดคุยในโต๊ะของพวกตนเองอยู่โดยที่สิ่งที่พูดนั้นทำให้จีเทียนเต๋านั้นถึงกับกำหมัดแน่นเพราะว่ามันเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับผู้คนที่โดนพวกโจรชั่วนั้นจับไปใช้แรงงานการกระทำแบบนี้มันโหดร้ายเกินไปแล้ว หลังจากที่ตนเองนั้นทนฟังไม่ไหวจึงลุกขึ้นเพื่อเข้าไปถามไถ่ให้มันแน่ชัดเสียทีเพราะตนเองนั้นรู้สึกรับไม่ได้กับการกระทำของพวกโจรเหล่านี้ที่พวกมันนั้นชั่วร้ายในการจับคนทั่วไปเอาไปเป็นแรงงานทาสแบบนี้ ต่อให้ตนเองนั้นจะเป็นคนที่มีความอดทนอดกลั้นขนาดไหนแต่ว่าก็มีบ้างเรื่องที่ตนเองนั้นไม่สามารถที่จะทนได้จริงๆ

"ขออภัยที่ข้าน้อยนั้นเสียมรรยาทแต่ว่าข้านั้นได้ยินสิ่งที่พวกท่านพูดกันไม่ทราบว่ามันคือเรื่องจริงใช่หรือไม่ขอรับข้านั้นต้องการที่จะช่วยเหลือพวกเค้าจริงๆไม่ทราบว่าพวกท่านพอจะบอกข้าได้หรือไม่ขอรับว่าพวกโจรนั้นจับผู้คนเหล่าชาวบ้านนั้นไปไหนกันหรือว่าจะพอมีเบาะแสให้กับข้าได้หรือไม่ขอรับข้านั้นต้องการที่จะช่วยเหลือพวกเค้าเหล่านั้น"

พร้อมกับที่อีกฝ่ายนั้นหันมามองตนเองแต่ว่าสิ่งที่ทำให้ตนเองถึงกับตกใจก็คือเจอคนที่รู้จักโดยที่อีกฝ่ายก็ตกใจเหมือนกันต่างฝ่ายนั้นต่างก็ตกใจก่อนที่จะเปลี่ยนมาเป็นการแสดงความยินดีที่ได้เจอกันหลังจากที่ทั้งสองฝ่ายนั้นไม่ได้เจอกันมานาน

"อ้าวท่านจีเทียนเต๋าไม่ใช่หรือทำไมท่านถึงได้มาถึงที่นี้กันได้ลมอะไรหอบท่านมากันแบบนี้ข้านึกว่าตอนนี้ท่านจะอยู่ที่เมืองหลวงหรือว่าที่กมู่บ้านซีตี้เสียแล้วไม่นึกว่าท่านนั้นจะมาโผล่ที่นี้ได้แบบนี้"

"คือว่าเรื่องมันยาวน่ะขอรับท่านหลิวไท่เหวิน…"

"อย่าเรียกข้าด้วยชื่อนั้นเลยข้านั้นได้เปลี่ยนชื่อแล้ว เรียกข้าว่าช่างสวี่เถอะหรือถ้าเราเจอกันรอบหน้าเราอาจจะต้องเรียกชื่ออื่นก็ได้"

"ห่ะท่านก็พูดแปลกๆนะขอรับว่าแต่ชาวบ้านตอนนี้อยู่ที่ไหนหรือขอรับข้านั้นอยากที่จะไปช่วยเหลือพวกเค้าแล้วถึงอม้ว่าข้านั้นจะดีใจที่ได้เจอกับท่านอีกครั้งแต่ว่าเรื่องการช่วยเหลือผู้คนนั่นสำคัญกว่าจริงๆขอรับ"

"ได้สิข้าได้ยินมาจากพวกชาวบ้านตามหมู่บ้านต่างๆว่าพวกโจรนั้นจับชาวบ้านไปที่ จิ่วเจียงท่านลองไปหาเบาะแสที่นั้นดูอาจจะพอมีเบาะแสบ้างเพราะพวกโจรเหล่านี้นั้นหูตาจมูกไวมากพอมีคนจะตามหาพวกมันก็หลบนี้ไปเสียแล้ว"

"ขอบคุณมากขอรับถ้างั้นข้าจะรีบออกเดินทาวทันทีไม่อย่างงั้นล่ะก็พวกชาวบ้านต้องทนทุกข์ทรมานอีกแน่นอน"

"ถ้าท่านจีเทียนเต๋าจะอาสาทำการช่วยเหลือเหล่าชาวบ้านข้ารู้สึกดีใจแทนพวกเค้าที่ยังมีคนที่มองเห็นคุณค่าของเค้าอยากช่วยเหลือพวกเค้าแบบท่าน สมแล้วที่อาจารย์ของข้านั้นดูท่านไม่ผิดข้าขออวยพรให้ท่านนั้นโชคดีข้าจะรอฟังข่าวดีจากที่นี้ รักษาเนื้อรักษาตัวด้วย"

"ขอรับท่านพูดจาแปลกๆนะขอรับถ้ายังไงข้าต้องขอตัวก่อนไปจงเหยียนพวกเรามีงานต้องทำแล้วไอพวกโจรร้ายข้าจีเทียนเต๋ามาแล้ว"

พร้อมกันที่จงเหยียนนั้นส่ายหน้าไปมาให้กับ อาจารย์ของตนเองที่ตอนนี้นั้นดูเหมือนว่ากำลังจะเครื่องติดพร้อมลุยกับทุกคนแล้วแต่ว่าตนเองนั้นรู้ดีว่า อาจารย์ของตนเองนั้นไม่ได้แกร่งเท่าขุนพลบู้จะไปรบทัพจับศึกกับพวกโจรที่แข็งแกร่งแบบนั่นได้อย่างไรตนเองต่างหากที่จะต้องปกป้องอาจารย์ของตนเองนั้นพร้อมกับที่จัดการพวกโจรไปด้วยในคราเดียวกันนั้นเอง

ใช้ลักษณะนิสัย
ถ่อมตน
+15 ความสัมพันธ์คนที่มีนิสัยเดียวกัน
หูดี

+5 EXP เมื่อโรลสร้างความสัมพันกับคนอื่นก่อน

+15ความสัมพันธ์กันคนที่คุยด้วย

มอบไอเทม ชาเจียวกู่หลานNPC 171


+20 ความสัมพันธ์ ธาตุหนุนกัน

+30 คุณธรรมเมื่อเจอนิสัยเหมือนกัน

@Watcher

เถ้าแก่เนี้ย : จ้าว หว่านเหนียง

.: เงื่อนไขงาน :.

- ทำได้คนละ 1 ครั้ง -

- งานที่มีคนรับไปแล้ว คนอื่นจะรับไม่ได้ -

       (1) รับวัตถุดิบจากพ่อค้า (รับได้ 0/3 คน)

                        - เขียนโรลเพลย์รับงานจากเถ้าแก่ที่นี่ เถ้าแก่บอกว่าเธอขาดคนงาน และด้วยช่วงนี้เกิดโจรซุกชุมไปทั่วทำให้พ่อค้าหวังไม่สะดวกเดินทางขนส่ง

                        - สร้างสตอรี่สนทนาเรื่องงานอิสระ

                        - สร้างสตอรี่เดินทาง 2-3 เมือง ก่อนถึงลั่วหยาง

                        - สร้างสตอรี่ ณ

จตุรัสกลางเมือง | ลานฉง ตามหาพ่อค้าหวัง

                        - สร้างสตอรี่แจ้งพ่อค้าหวัง ก่อนพ่อค้าหวังให้คนนำกระสอบวัตถุดิบใบใหญ่ที่มีชื่อเถ้าแก่จ้าวแปะอยู่ มอบให้คุณ

                        - สร้างสตอรี่แบกวัตถุดิบกลับเมืองซินเย่

                        - สร้างสตอรี่เดินทางไป [เมืองซินเย่] 2-3 เมือง ก่อนถึงเมือง

                        - กลับมารายงานเมื่อทำงานเสร็จและมอบกระสอบวัตถุดิบ (ไม่มีไอเท็มเป็นไอเท็มประกอบ)

                        รางวัลเควส:ได้รับ +60 ตำลึงเงิน , +5,000 อีแปะ  , +50 EXP  , ( เลือกชาในระบบ 2 กา )

JiTianTao ดี

โรลดื่มกินคุยกับศิทย์รักเรื่องอนาคต

"เราออกมาทานอาหารที่โรงเตี๊ยมเสียหน่อยก็คงไม่ได้แย่อะไรหรอกนะสำหรับวันนี่ข้าจะพาเจ้ามากินอาหารดีๆที่นานๆพวกพวกเรานั้นจะได้กินกันซักทีหนึ่งล่ะนะ ฮ่าๆอย่าลืมล่ะว่าต่อให้อาหารในมื้อนี้นั้นจะดูหรูหรือว่าดูแพงแค่ไหนก็ตามแต่ว่าเจ้าก็ต้องกินให้หมดนะต่อให้ไม่หมดเราก็จะห่อกลับกันด้วยไม่ให้เหลือทิ้งเพราะว่าของพวกนี้นั้นถึงแม้ว่าเรานั้นจะเสียเงินซื้อมาแล้วก็ตามทีแต่ว่าเราก็ต้องกินให้มันกลายเป็นของที่ต้องทิ้งนะ"

"ข้าเข้าใจแล้วขอรับท่านอาจารย์ข้านั้นจะเชื่อฟังท่านอย่างแน่นอนว่าแต่ท่านอาจารย์จะทำอย่างไรต่อไปหรือขอรับ?"

"หมายถึงพวกเรื่องแผนการต่างๆที่ข้ากำลังจะทำเช่นนั้นหรือ ออก็คงเป็นการอยู่เที่ยวในงานเทศการนี้ทำความรู้จักกับมิตรสหายต่างๆเอาไว้ไม่ว่าจะเป็นใครพวกเราก็อย่าได้ไปดูถูกคนอื่นเด็ดขาดยิ่งพวกเรานั้นมีมิตรสหายมากเท่าไหร่พวกเราก็ยิ่งมีคนที่รู้จักเราคอยช่วยเหลือเราเยอะขึ้นด้วย ดังคำที่ว่ามีเพื่อนเพิ่ม 1 คนดีกว่ามีศัตรูเพิ่มอีก 1 คนนะ ตอนนี้สิ่งที่พวกเราควรทำก็คือการสร้างสังคมเครื่อข่ายเอาไว้ก่อนยิ่งรู้จักคนเยอะก็แสดงว่ายิ่งมีสหายเยอะยังไงล่ะ ออตอนนี้พวกเราจะต้องตั้งตัวกันให้ได้เสียก่อนถึงจะได้เตรียมพร้อมสำหรับการที่เรานั้นจะช่วยเหลือผู้คนกำจัดโจรได้อย่างจริงๆจังๆเสียทีล่ะนะศิทย์ข้า"

"แต่ว่าท่านอาจารย์ขอรับการที่เราจะจัดตั้งกองทัพหรือว่าช่วยเหลือผู้คนมันจำต้องใช้เงินเป็นจำนวนมากนะขอรับและเงินที่พวกเรามีอยู่ตอนนี้มันก็อาจจะไม่พอเสียด้วยซ้ำที่พวกเราจะจัดตั้งกองทัพขึ้นมากันเองแบบนี้แต่ถ้าเกิดว่าเป็นการช่วยเหลือผู้คนล่ะก็มันก็อาจจะพออยู่ก็ได้นะขอรับแต่จะให้จัดตั้งกองทัพด้วยเงินเก็บของพวกเราแค่นี้คงไม่พอจริงๆถ้าให้ลดคนลงก็อาจจะไม่พอยึดเมืองหรือยึดหมู่บ้านสักแห่งเลยล่ะขอรับ"

"มันก็ไม่จำเป็นที่เราจะต้องใช้เงินทองของตัวเองอย่างเดียวนะศิทย์ข้าที่เราต้องการตอนนี้ก็คือรากฐานของเราตอนนี้ที่ชวี่โจวมีเหล่ากองโจรที่ปิดกั้นเส้นทางไปยังหมู่บ้านซีตี้อยู่ข้าที่พึ่งได้ข่าวมาจากเหล่าพ่อค้าแม่ค้าทำให้ตอนนี้เราก็คงจะไม่สามารถกลับไปที่หมู่บ้านซีตี้ได้จนกว่าเหล่าโจรที่ปิดเส้นทางเหล่านั้นจะโดนปราบไปเสียก่อนแต่ตอนนี้ดูแล้วเราคงจะไม่สามารถพึ่งพาเหล่าเจ้าเมืองจากทางการได้หรือว่าคอยพึ่งพาแต่พวกเค้าล่ะนะเห้อแบบนี้ช่างแย่จริงๆล่ะนะ"

"ท่านอาจารย์ใจเย็นๆก่อนนะขอรับข้าเชื่อว่าท่านจะต้องนึกหนทางออกของพวกเราได้อย่างแน่นอนขอรับ"

"อืมนั้นสินะถ้างั้นพวกเราต้องหาขุนพลก่อนข้าอยากไปตามหาท่านเตียวเลี้ยวกลับมาเสียก่อนได้ข่าวว่าเค้านั้นอยู่ทางภาคใต้แต่ว่าตอนนี้เราจะต้องดึงขุนพลมาอยู่กับเราหลายคนเสียก่อนล่ะนะให้พวกเราพร้อมด้วยขุนพลที่จะนำทัพรบ และก็ต้องดึงเหล่ากุนซือที่มีความชอบธรรมแบะความเก่งกาจพวกเราอาจจะต้องหาเมืองสักเมืองหรือว่าหมู่บ้านสักที่ในการที่จะรวบรวมผู้คนที่เชื่อมั่นในตัวเรานั้นเป็นกองทัพอาสาปราบโจรผ้าเหลืองที่พวกเรานั้นต้องหาผู้สนับสนุนของเราเสียก่อนไม่อย่างงั่นแค่เพียงพวกเราเองคงจะไม่สามารถไปถึงสิ่งที่เราวาดฝันมาได้หรอกนะ"

พร้อมกับที่จีเทียนเต๋านั้นกำลังคิดอยู่ว่าจะสามารถไปพึ่งพาใครได้บ้างอยู่นั้นเอง

"ทำไมท่านอาจารย์พวกเราไม่ไปพึ่งท่านเจ้าเมืองเฉินตูล่ะหรอขอรับข้าว่าถ้าพวกเราพึ่งท่านเราอาจจะสามารถขอหยิบยืมกำลังทหารสเบียงอาวุทไปปราบโจรผ้าเหลืองได้ด้วยแถมยังสามารถไปเรียกเหล่าชาวบ้านที่ศรัทษาในตัวท่านอาจารย์นั้นเข้าร่วมกับเราแค่นี้พวกเราก็จะมีกำลังคนมากพอที่จะตีเมืองสักเมืองหรือว่าตีหมู่บ้านที่ถูกพวกโจรผ้าเหลืองนั้นยึดไปก็ได้นะขอรับ"

"ไม่ใช่หนทางที่ดีหรอกนะศิทย์ข้าเพราะว่าเรานั้นไม่ได้มีความสนิทกับท่านเจ้าเมืองขนาดนั้นหรอกนะแล้วก็ท่านเจ้าเมืองก็คงไม่ได้ให้เรายืมทหารมาอย่างง่ายดายหรอกในช่วงนี้นั้นทุกหัวเมืองต่างก็ขาดแคลนทหารเจ้าลองสังเกตุได้ว่ามีแต่พวกโจรผู้ร้ายในตอนนี้ที่มีกำลังกล้าแข็งขนาดนี้แตกต่างกับเหล่าเจ้าเมืองที่ไม่ได้มีกำลังกล้าแข็งอะไรเลยแม้แต้นิดเดียวเว้นเหล่าเจ้าเมืองทางเหนือที่ดูไม่ได้รับผลกระทบจากพวกโจรผ้าเหลือเสียกันเท่าไหร่คงจะมีกำลังผลไม่ใช่น้อยหรอกนะ"

"หรือว่าพวกเราจะไปหาเจ้าเมืองทางเหนือสักคนดีหรือไม่ขอรับท่านอาจารย์?"

"ไม่ได้หรอกนะต้าจงเจ้าเมืองทางเหนือนั้นเจ้าคิดว่าพวกเราจะไปสร้างตัวกันยังไงมีแต่ทางใต้ไม่ก็ทางปาสู่เท่านั่นแหละที่พวกเราจะสามารถสร้างตัวกันได้ความจริงภาคกลางก็น่าสนใจหรือไม่ก็ทางจี้โจวมีหลายที่พวกเรานั้นสามารถไปยืนหยัดกายกันได้เจ้าขอเพียงอย่าพึ่งท้อก็เท่านั้นอนาคตของพวกเรานั้นมันจะต้องช่วยเหลือผู้คนได้อย่างแน่นอนมีเพียงตอนนี้ที่พวกเราคงจะต้องยากลำบากสุดๆในการเริ่มต้นลงมือทำสะสมเงินทองและทรัพยากรต่างเอาไว้เพื่อรอวันที่พวกเรานั้นจะพงาดขึ้นมาช่วยเหลือผู้คนได้อย่างเต็มที่เสียทีไม่ใช่ที่พวกเราทำกันทุกวันนี้ที่ไม่สามารถช่วยเหลือผู้คนได้อย่างเต็มที่อันใดเลยมีเพียงช่วยพวกเค้าในทางอ้อมหรือช่วยปลอบประโลมพวกเค้าเท่านั้นแต่ว่าเจ้ารู้อะไรไหมศิทย์ข้าตอนนี้นั้นพวกเค้าต้องการคนที่จะสามารถปกป้องพวกเค้าได้คนที่สามารถจะช่วยเหลือพวกเค้าได้ต่างหากในตอนนี้ ตอนนี้เจ้าลองคิดดูนะว่าสิ่งของต่างๆนั้นก็เริ่มขึ้นราคากันมากขึ้นแล้วโดยฉเพาะอาหารบางพื้นที่ถึงกับขาดแคลนข้าวสารกันด้วยซ้ำในตอนนี้หรือไม่มีแม้แต่แป้งที่จะทำหมั่นโถวกินกันเลยด้วยซ้ำตอนนี้พวกเหล่าชาวบ้านที่โดนปิดล้อมหรือหมู่บ้านที่โดนพวกโจรผ้าเหลืองนั้นปล้นชิงแย่งชิงสเบียงอาหารไปเหมือนตอนแรกๆที่หมู่บ้านซีตี้นั้นจะโดนแต่ว่าพวกเราก็ไปช่วยเหลือได้ทันเสียก่อนแบบนั้นไงล่ะเห้อ มีแต่ความเดือดร้อนให้กับพวกเค้าทั้งนั้นเลยนะตอนนี้เหล่าเจ้าเมืองและก็เหล่าทางราชสำนักที่พอจะช่วยเหลือชาวบ้านได้ในตอนนี้นั้นมันก็หาที่จะมีไม่กันข้านั้นตนทนมองพวกเค้าต้องล้มตายกันไปอีกซะเท่าไหร่ ข้าจะต้องทนเห็นพวกเค้าร้องไห้ทั้งน้ำตากอดศพคนที่ตนเองรักไปแบบนั้นอีกนานกันแค่ไหนเจ้าคิดว่าเจ้าเมืองดีๆแบบท่านเล่าเอี่ยนนั้นจะมีอีกเยอะอย่างนั้นหรือเหล่าเจ้าเมืองและพวกที่มีอำนาจนั้นต่างก็ห่วงแต่ตนเองรักตัวกลัวตายเท่านั้นและ ในสังคมแบบนี้นั้นมันก็จะมีแค่พวกที่รวยเท่านั้นเท่าที่จะรอดได้คนจนจะเป็นอันดับแรกๆที่จะต้องตายเสียด้วยซ้ำ ไม่ก็สุดท้ายก็จะโดนบีบบังคับให้เข้าร่วมกับพวกโจรผ้าเหลืองหรือว่าไปกลายเป็นพวกโจรปล้นชิงต่อไป คนเรานั้นถ้ามันโดนบีบจนเข้าตาจนหรือว่าโดนบีบจนมันไม่เหลือทางเลือกอะไรแล้วล่ะก็มันก็จะไม่มีอะไรจะเสียแล้วหรอกนะแบบนั้น"

"แล้วท่านอาจารย์จะทำอย่างไรต่อไปล่ะขอรับเพราะว่าตอนนี้พวกเรานั้นไม่ได้มีพื้นที่เป็นของตัวเองหรือว่ามีรากฐานของตัวเองเลยแบบนี้พวกเราจะไปช่วยเหล่าชาวบ้านได้ยังไงขอรับเพราะตอนนี้ถ้าเป็นไปตามที่ท่านอาจารย์นั้นดล่าวมาแล้วล่ะก็มันก็เป็นช่วงเวลาแห่งกำปั้นที่ว่ากัันว่าตอนนี้นั้นใครมีกำลังกล้าแข็งสุดคนนั้นก็แข็งแกร่งที่สุดไปเสียอย่างงั้นแล้วขอรับแล้วแบบนี้พวกเราจะต้องหาหนทางไหนกันถึงจะสามารถช่วยเหลือผู้คนและก็ตั้งตัวได้แบบนั้นกันขอรับท่านอาจารย์"

"มันก็คงจะต้องเป็นหนทางที่ยากลำบากอย่างแน่นอนศิทย์ข้าเพราะว่าเรื่องราวต่อไปนี้มันจะเป็นเรื่องราวที่จะต้องมีทั้งการสูญเสียหรือความเสียใจข้านั้นก็ไม่อยากที่จะเลือกเส้นทางที่มีแต่ความตายนี้เสียเท่าไหร่แต่ว่าถ้าอีกฝ่ายไม่ตายมันก็คงจะต้องเป็นฝ่ายเราที่ตายอย่างแน่นอนเจ้าก็คงจะรู้ว่าพวกโจรนั้นมันไม่ได้มีความปาณีต่อพวกเราหรอกนะแต่ถ้าเลือกได้ข้าก็ไม่อยากที่จะต้องเข่นฆ่ากันหรอกนะข้านั่นเสียดายชีวิตของผู้คนที่จะต้องมาล้มตายกันเป็นใบไม้ร่วงให้กับสงครามที่กำลังจะเกิดขึ้นแบบนี้หรอกนะแต่ว่ามันก็ไม่มีหนทางอื่นจริงๆนั้นแหละ สำหรับข้านั้นทางแดนใต้นั้นก็สามารถไปตั้งตัวได้แต่ว่าพวกเรานั้นไม่ได้สนิทกับใครเลยคงจะไปหวังพึ่งเค้าไม่ได้หรอกนะและการหวังพึ่งคนอื่นนั้้นมันก็เหมือนยืมแขนยืมขายืมจมูกคนอื่นเค้าเอาไว้หายใจนะสิแบบนั้นมันจะเหมือนกับที่ตนเองนั้นหายใจเองได้อย่างไรกันนี้สุดท้ายแล้วเราก็จะไม่สามารถที่จะยืนได้ด้วยลำแข้งของตัวเองได้หรอกนะศิทย์ข้า ข้านั้นจะพยายามที่จะทำให้พวกเรานั้นมีรากฐานให้ไวที่สุดก็เพื่อที่จะช่วยเหลือผู้คนได้ไวที่สุดเจ้ารู้หรือไม่เพราะเหตุใดข้าถึงแตกต่างจากพวกเหล่าขุนนางชั่วๆต่างก็คือข้านั้นทำแต่เรื่องที่มีคุณธรรมอย่างไรล่ะข้านั้นไม่ได้ทำความชั่วไม่ได้ทำความเดือดร้อนให้กับผู้คน ข้านั้นจะเคยได้รับเมืองจากการที่ท่านอาจารย์หลู่จื่อนั้นจะทำการแลกผลงานของตนเองนั้นเพื่อให้ข้านั้นมีรากฐานสำหรับการเติบโต แต่ว่าข้านั้นก็ได้ตอบปัดท่านอาจารย์ไปเพียงแค่รับเอาจดหมายแนะนำตัวจากท่านอาจารย์เพื่อที่จะนำมามอบให้กับท่านเล่าเอี่ยนก็เท่านั้นเพราะอะไรเจ้ารู้หรือไม่ เพราะว่าข้านั้นมิอาจทำเรื่องที่ไร้คุณธรรมขนาดนั่นมาได้ข้านั้นจะเอาความดีผลงานในการรับราชการของท่านอาจารย์ตนเองที่จะต้องทนลำบากทนเหน็ดเหนี่อยเอาผลงานของท่านนั้นมาเป็นของตนเองข้าไม่สามารถที่จะทำมันเช่นนั้นได้จริงๆ มันเป็นการกระทำที่ผิดหลักมโนธรรมของจิตใจข้าถ้าข้าตอบตกลงแล้วรับเมือวนั้นมาจริงข้าก็คงจะเปลี่ยนไปกลายเป็นคนไม่สนคุณธรรมสนแต่เป้าเหมายสนแต่ผลประโยชน์แล้วล่ะนะเราจะทำการใหญ่เราก็อย่าได้สูญเสียจิตวิญญาณของตัวเราไปไม่เช่นนั้นล่ะก็เราก็คงจะไม่ต่างอะไรกันกับพวกขุนนางเหล่านั้นหรอกนะศิทน์ของข้า มันมีหลานเรื่องที่เรานั้นจะต้องค่อยๆคิดให้รอบคอบเสียก่อนที่จะตัดสินใจกันได้นะไม่อย่างงั้นผลที่ตามมานั้นมันก็จะกลายเป็นการกระทำที่ผิดไปจากที่เรานั้นตั้งใจเอาไว้"

"ข้าจะจำทุกคำสอนของท่านอาจารย์เอาไว้ให้ขึ้นใจเลยขอรับ"

"มันอาจจะต้องทำให้เจ้าลำบากจริงๆนะศิทย์ข้าที่เจ้านั้นได้เลือกมาติดตามข้าแบบนี้ทั้งที่เจ้านั้นก็สามารถที่จะเลือกหนทางของตนเองได้ไม่ต้องจำเป็นที่จะต้องมาติดตามข้าแบบนี้หรอกนะหนทางข้างหน้านั้นมันจะเต็มไปด้วยความยากลำบากมากมายอย่างแน่นอนยังไม่รวมถึงหนทางที่จะนองเลือดมากขึ้นกว่าเดิมแบบนี้ข้าก็ไม่ได้อยากที่จะให้เจ้านั้นจะต้องมาลำบากกับข้าแบบนี้หนอกนะไม่มีอาจารย์คนใดอยากให้ลูกศิทย์ของตนเองนั้นจะต้องลำบากหรือว่าเสี่ยงอันตรายอะไรแบบนั้นหรอกนะถ้าเจ้าเลือกที่จะหันหลังกลับไปอาจารย์ก็จะไม่ว่าเจ้าอาจารย์เข้าใจในดารตัดสินใจของเจ้ามาตลอดนะที่อาจารย์พูดแบบนี้เจ้าก็อย่าได้โกรธเคืองอาจารย์เลยเพราะว่าอาจารย์นั่นเป็นห่วงและรักเจ้าจากใจจริงเลยไม่อยากที่จะต้องเห็นเจ้านั้นเป็นอะไรไปหรอกนะลูกศิทย์ข้า"

พร้อมกับที่จีเทียนเต๋านั่นยิ้มให้กับต้าจงลูกศิทย์คนนี้ของตนเอง

"ข้านั้นไม่มีวันที่จะทิ้งท่านอาจารย์ไปไหนหรอกขอรับเพราะทั้งชีวิตของข้านั้นล้วนแล้วแต่ยกให้ท่านอาจารย์เพียงผู้เดียวข้านั้นไม่เคยเสียใจแม้สักครั้งเดียวในการที่ข้านั้นได้ติดตามท่านอาจารย์มาจนถึงทุดวันนี้แล้วข้านั้นก็จะขอติดตามท่านอาจารย์อีกต่อไปข้านั้นไม่มีวันทอดทิ้งท่นอาจารย์อย่างเด็ดขาดถือว่าเป็นโชควสนาของข้าเสียมากกว่าที่ได้มีท่านเป็นอาจารย์ของข้าแบบนี้เป็นอาจารย์ที่คอยสอนทุกอย่างให้กับข้า ข้าจะต้องตอบแทนท่านอาจารย์ต่อให้ร่างกายแหลกเป็นผุยผงข้าก็จะอยู่กับท่านอาจารย์ต่อไปขอรับเพราะแบบนั้นท่านอาจารน์อย่าได้ที่จะพูดแบบนั้นออกมาเลยนะขอรับเพราะว่าข้านั้นจะเคียงข้างท่านอาจารย์ต่อให้ท่านอาจารย์จะโดนคนทรยศหรือโดนใครหักหลังแต่ว่าข้าคนนี่ก็จะไม่มีทางหักหลังท่านอาจารย์จะอยู่เคียงข้างท่านตลอดไปขอรับ"

"ข้าเข้าใจแล้วศิทย์ข้าถ้าแบบนั้นเจ้าก็อยู่เคียงข้างข้าไปแบบนี้แหละเราจะเดินทางฟ่าฟันเรื่องราวต่างๆไปด้วยกันไม่ทิ้งกันไปไหน ฮ่าๆข้าจีเทียนเต๋าโชคดีจริงๆที่มีลูกศิทย์ดีๆแบบนี้อยู้ข้างกายตนเองเอาล่ะข้าว่าพวกเรานั้นพักเรื่องราวเครียดแล้วมาสั่งอาหารกินกันดีกว่านะมากินอาหารดีกว่าไหนๆอาหารก็น่ากินขนาดนี้แล้วอาหารมื้อนี้เจ้ากินได้เต็มที่เลยนะถ้าเจ้าอยากกินอะไรก็สั่งมาได้เลยอาจารย์จะเป็นคนเลี้ยงเจ้าเอง นานๆทีได้กินอาหารขนาดนี้ก็ถือว่าเป็นโชควาสนาเหมือนกันนะเนี้ยแบบนี้กินเยอะๆเลยนะต้าจงอย่าให้เห็นว่าเจ้านั้นจะต้องเกรงใจนะไม่งั้นล่ะก็ข้าจะด่าเจ้าให้นะ"

"ได้เลยขอรับท่านอาจารย์ข้าจะกินให้หมดทุกอย่างเลยจะไม่เหลืออะไรไว่บนโต๊ะเลยขอรับสำขอบนะขอรับท่านอาจารย์ที่พาข้านั้นมากินของอร่อยๆมากินของหรูๆแบบนี้ข้านั้นก็พึ่งจะได้กินของที่หรูๆแบบนี้เลยขอรับถ้าเกิดว่าไม่มีท่านอาจารย์ล่ะก็ข้าก็คงจะไม่สามารถที่จะกินอาหารดีๆได้แบบนี้หรอกนะขอรับ"

"ไม่ต้องมีพิธีรีตองอะไรหรอกนะต้าจงเจ้ากินให้เต็มที่เลยดีกว่าถ้าเกิดว่าเจ้าชักช้าล่ะก็เดี่ยวอาจารย์จะกินให้หมดแล้วเจ้าจะอดกินเอานธ ฮ่าๆเพราะแบบนั้นอย่ามัวแต่พูดแล้วลงมือกินได้เลยนะเพราะว่ามันคือเวลาแห่งการกินแล้วอย่างไรล่ะนะกินมันเข้าไปโลดเลยลูกศิทย์ของข้า"

ใช้ลักษณะนิสัย ชอบกิน

-20 ความเครียดเมื่อโรลกินไม่อั้น

-20 ความเครียดเมื่อโรลกินอาหารสุดหรู (ส่งอาหารส้มให้ทางแอดมิน)

ถ่อมตน

+2 point เมื่อโรลให้เกียติอีกฝ่าย

+10 ความสัมพันธ์ขุนนางในสภา

ผู้รู้คุณ

+10ความสัมพันธ์ขุนนางในสภา

หูดี

+15 ความสัมพันธ์คนที่คุยด้วย

ติ้งหูยาว

-10 ความสัมพันธ์คนที่สนใจเรา

+10ความสัมพันธ์คนในทีม

หลังตรง

+20ความสัมพันธ์คนในทีม

มอบไอเท็มซี่โครงแกะอย่างให้กับNPC 172 (ให้เป็นEXP)

@Watcher

WuMan มาร

เปลี่ยนศาสนา - เกิ้นหว่อสิง

             หลังเทสกาลสิ้นสุดลงราชครูหลิวค่อยโล่งใจว่าในที่สุดตนก็ไม่ต้องคอยจับตามองเหล่าเจ้าแคว้นต่างถิ่นเสียที ช่วงเวลาที่ผ่านมาอาศัยความคึกคักเอะอะมะเทิงทำให้ชายหนุ่มผู้รักความสงบนึกอยากเก้บตัวปิดเรือนแล้วนอนทั้งวัน อย่างไรก้ตาม จากข้อตกลงบางอย่างที่โม่เสวียนได้ท้าทายเขาเอาไว้ ทำให้เมื่อร่างสีขาวว่างงานเมื่อใดก้มักกจะนัดพบกับเหล่ามิตรสหาย

             แน่นอนเพระามีจุดประสงค์บางอย่าง

             “ฝ่ากวาน.. ครั้งนี้เจ้าออกเดินทางกับเจ้าเมือง พบอะไรบ้าง”

             “ก็ไปพบแม่ทัพเฒ่าที่ด่านอู่กวน ศึกทางเหนือของเราจวนจะปะทะอยู่รอมร่อ ฟังว่าท่านเจ้าเมืองคิดส่งทหารไปเสริมที่ว่านเฉิง ช่วยแม่ทัพหวงฝู่อีกแรง” ผู้ที่กำลังนั่งโซ้ยบะหมี่อยุ่ตรงข้ามเขามิใช่ใครที่ไหน แต่เป้นชายร่างใหญ่รุ่นหลานแม่ทัพกู้ชาติ เกิ่นหว่อสิง

             “อ้อ พูดเรื่องนี้ขึ้นมาข้าเกิอบลืมคิดบัญชีกับเจ้า! รุ้สึไม่ว่าเจ้าเมืองรังเกียจการถูกควบคุมนัก เพราะคำสั่งเจ้าหัวข้าเกือบขาดหนหน้าลองหาวิธีเองเถอะ”

             ซีเยี่ยนฟังแล้วยังไม่คลายยิ้มทรงสเน่ห์ มีหรือเขาจะไม่รุ้เรื่องที่เจ้าตัวคลั่งความอิสระเสรี “อย่ากังวลไปเลย คนอย่างดม่เสวียนหากคิดสังหารเจ้า แน่นอนว่าลงมือในดาบเดียว”

             “...เรามีเรื่องบาดหมางกันรึสหายถึงคิดสิ่งข้าไปตายใต้คมดาบอยู่เรื่อย?”

             “หึหึ ข้าทำเช่นัน้นเพราะมีแต่เจ้าที่ชอบเรื่องเสี่ยงตายและงานอันตรายนี่”

             ทัง้สองสนทนาพลางร่ำสุรา จวบจนกระท่งหัวเรื่องเปลี่ยนแปลงมาเป็นศรัทธาของชาวบ้านกลุ่มใหม่ที่มีความหลากหลายมากขึ้น “ล่าสุดประชาชนที่มาเที่ยวเทสกาลหลั่งไหลตั้งรกราก บางคนมาแล้วไม่กลับตัดสินใจอยู่ยาว เจ้ารุ็ไหม ในตรอกร้านค่าเริ่มมีลัทธินอกรีตประปราย เกรงจะสร้างปัญหาในสักวัน”

             “อื่ม.. พวกลัทธิกบฎสินะ แล้วเจ้ามีแผนรับมืออย่างไรล่ะ” ขุนพลเกิ้นถามราชครูกลับ กระแทกจอกเหล่าเพราะกะแรงไม่ถูก เอาเสียจนโต๊ะร้าวไปแถบหนึ่ง

             “ข้าเห็นว่าเหล่าขุนนางควรทำตัวให้เป็นแบบอย่าง รวมความเชื่อเพียงหนึ่งเดียว ยิ่งสร้างสเถียรภาพทางการเมืองให้มั่นคง” ตำราเจียหลุนชางถูกวางลงบนโต๊ะ เน้นย้ำอีกว่า “อาหน่วนและแม่ทัพเยว่เองก็ทราบดีถึงผลได้ผลเสีย คราวนี้ก็ตาเจ้า จะเข้าร่วมกับเส้นทางแห่งปัญญา รึจะดักดานตามพวกหัวเก่าก้ว่ามา”

             เกิ้นหว่าสิงแทบไม่แตะตำรานั่น อันที่จริงทั้งหมิงและอาหน่วนก็เล่าหใ้เขาฟังอยู่บ่อยๆ จนซึมซับไม่รุ้ตัว “ข้าเอาด้วย ไม่ต้องถามหใ้มากความ ชีวิตข้าเกิ้นหว่อสิงไม่ยอมรับใครเป้นสหายง่ายๆ แต่หากรับแล้ว.. ฝ่ภูเขาดาบทะเลเพลิงก็ไม่หวั่น ประสาอะไรกับแค่ความเชื่อกัน”  

เอฟเฟคหลิวซีเยี่ยน

(งดงาม)

+6 Point เมื่อโรลเพลย์บริหารเสน่ห์

(ถ่อมตน)

+2 Point จากการโรลให้เกียรติอีกฝ่าย

+10 EXP จากการโรลสรรเสริญคู่สนทนาด้วยความจริง

(สุขุม)

+2 Point ทุกครั้งที่โรลเรียนรู้

+20 EXP ทุกครั้งที่โรลอดทน

(เจ้าเล่ห์-เสแสร้ง)

+4 Point จากการโรลวางแผนใช้อุบาย

+30% คุ้มครองแผนการของคุณไม่ถูกเปิดโปง

รวม 14pt 30exp

.

เอฟเฟคเกิ้นหว่อสิง

+1 Point ทุกครั้งที่โรลเรียนรู้ (เที่ยงธรรม)

+2 Point จากการโรลให้เกียรติอีกฝ่าย (ถ่อมตน)

+10 EXP จากการโรลสรรเสริญคู่สนทนาด้วยความจริง (ถ่อมตน)

+15 EXP เมื่อโรลเพลย์ข่มขู่สร้างความหวาดกลัว (ฟันเขี้ยว)

+20 EXP เมื่อโรลเพลย์หยิ่งในศักดิ์ศรี

รวม +3 Point 45 EXP

@Watcher