[เมืองหนานไห่] ท่าเสอโค่ว

ท่าเสอโค่ว

{ เมืองหนานไห่ }

【ท่าเสอโค่ว】

ท่าเรือสำเภอขนาดใหญ่ของเมืองหนานไห่
เป็นสถานที่เทียบท่าของเรือสินค้า เรือโดยสารและเรือการประมง
โคจรเส้นทางการเดินเรือตามทะเลหนานไห่
นิยมเป็นที่พักเรือสินค้าของชาวฮั่นและหนานเยี่ย
ส่วนมากซื้อขายกันอย่างมากมาย มีคนอยู่อย่างไม่ขายสาย
รวมถึงจะเห็นพวกผู้ดีมีเงินทั้งหลายที่ชอบเดินหาซื้อของในแถบนี้

ทุกท่านสามารถมาโรลเพลย์ทำงานพาร์ทไทม์ประจำวัน
ค่าจ้าง: 150 อีแปะ - 5 EXP (รายวัน)

{ วิถีชีวิตคนสันโดษ }

[ดูคู่มือการเก็บทรัพยากรส่วนตัว]

(1) ติดตั้ง "เบ็ดตกปลา" ชนิดใดก็ได้ (สามารถหาซื้อได้จากร้านอุปกรณ์)

(2) เขียนโรลตกปลาตามคู่มือด้านบน
(3) ระบุท้ายโพสต์เลือกปลาที่จะตก โดยแต่ละพื้นที่จะมีปลาแตกต่างกัน

{ โบนัสพิเศษ }
(1) หากเป็นคนลักษณะนิสัยสันโดษ ได้รับโบนัส x2

{ ปลาที่พบบริเวณนี้ }
(1) ปลาหม่าเจียวยวี
(2) ปลากะพงแดง
(3) กุ้ง
(4) ปลาทูน่า

* มีโอกาส 0.1% ตกได้ปลาหิมะ หรือ กุ้งมังกร - นิสัยสันโดษ 0.5% *

{ คู่มือการใช้บริการข้ามแม่น้ำ }

คนเรือ

พวกเจ้าจะข้ามฟากงั้นเหรอ มานี่สิข้าจะพาไป

  

(1) ตรวจเช็คจุดหมายพิกัดที่ท่านจะไป โดยท่าเรือนี้จะพาคุณข้ามฟากไป:

เมืองจูหยา แห่งเกาะไห่หนาน (ไหหลำ)

(2) เขียนโรลสร้างสตอรี่ข้ามฟาก เลือกพิกัดที่ท่านจะข้ามฟาก

(3) จ่ายเงินให้คนเรือก่อนเขาพาท่านพายเรือข้ามไป 35 ตำลึงเงิน + ภาษีเมือง 5% = 37 ตำลึงเงิน

(โอนมาไอดี Webmaster)

(4) จากนั้นให้ท่านเขียนโรลสร้างสตอรี่ขึ้นฝั่ง ที่ พิกัดเมืองเป้าหมายอีกฟาก

หมายเหตุ: กรณีมีผู้ติดตาม หากจะพาพวกเขาไปด้วยให้ท่านจ่ายเงินค่าหัวพวกเขาด้วย หรือ ให้รอที่นี่ก็ได้

Tianzhou ดี

ราชสีห์จรจัด

ข้ามแม่น้ำ

หลังจากได้พบกับผู้ที่อ้างตนว่าเป็น จอมยุทธ์รัตติกาล ในยามค่ำคืน ณ ป่าเพ้อฝัน หลังจากนั้นเทียนโจวก็ได้แวะพักที่โรงเตี๊ยมแห่งหนึ่งภายในเมือง ก่อนจะตื่นมาอีกครั้งในช่วงรุ่งสาง ซึ่งชายหนุ่มนั้นได้ออกมาฝึกฝนร่างกายหลังจากที่ตนนั้นได้สลบไปหลายวัน สำหรับนักรบหากขาดการฝึกฝนที่สำเสมอก็เปรียบเสมือนกับใบดาบที่ไร้ความคมจนมิต่างอะไรกับแท่งเหล็กทั่วไป เทียนโจวนั้นได้ฝึกฝนอยู่ราวๆหนึ่งชั่วยามการฝึกฝนของชายหนุ่มนับได้ว่าค่อนข้างแปลก เขามักจะหาหินใหญ่มาถ่วงตามร่างกายรวมถึงอาวุธของตนก่อนจะเริ่มฝึกฝนการใช้อาวุธตามสไตล์ของตนเอง ซึ่งวิธีนี้จะช่วยส่งเสริมพละกำลังและความทนทานของเทียนโจวได้ในเวลาเดียวกัน

“คงได้เวลากลับไปแล้วสิ”

เทียนโจวกล่าวออกมาก่อนจะเริ่มปลดหินที่ตนแบกเอาไว้ก่อนจะเดินกลับไปยังโรงเตี๊ยมที่พักอยู่เมื่อค่ำคืน ทันทีที่เทียนโจวกลับมาก็ได้พบเห็นกับปิงจวนที่อยู่ในสภาพที่กำลังอ่านตำราที่ตนนั้นได้แลกเปลี่ยนมาเมื่อวาน

“จะเจ้ากลับมาแล้วหรอ? งั้นเมื่อเจ้าออกมาข้าจะทายาให้เจ้านะ”

ปิงจวนหันมากล่าวกับเทียนโจวที่ตอนนี้กำลังจะเดินเข้าไปอาบน้ำในยามเช้า เทียนโจวนั้นทำเพียงแค่ยิ้มออกมาอย่างมิได้ใส่ใจเพราะเขาก็มิมีอะไรที่ต้องให้อายอยู่แล้ว เทียนโจวเดินเข้าไปอาบน้ำอยู่ซักพักก่อนจะออกมาในสภาพที่ที่เปียกไปทั่วตัว ปิงจวนเดินมาเช็ดตัวให้กับชายหนุ่มหลังจากที่เขาออกมาโดยมิได้ถามซักคำ

“เจ้าอยู่เฉยๆก่อนนะ”

ปิงจวนกล่าวออกมาก่อนจะหยิบกระปุกยาที่เตรียมไว้ออกมา เทียนโจวนั้นก็ได้ยืนอยู่เฉยๆตามที่ปิงจวนได้บอก หญิงสาวเริ่มทายาตามร่างกายของเทียนโจวตรงจุดที่มีร่องรอยของบาดแผล

“เสร็จแล้วล่ะ”

ปิงจวนยิ้มออกมาก่อนจะหันไปเก็บกระปุกยา เทียนโจวเองก็เริ่มสวมเสือของตนที่ได้จัดเตรียมไว้

“ขอบคุณเจ้ามากปิงจวนที่ทำเพื่อข้า”

เทียนโจวหันไปกล่าวกับหญิงก่อนจะเข้าไปโอบกอดทางด้านหลัง ปิงจวนเองก็ยิ้มออกมาพร้อมกับจับไปที่มือของเทียนโจวอย่างเบาๆ

“พวกเราลงไปข้างล่างกันเถอะ”

เทียนโจวกล่าวออกมาก่อนจะเดินนำหญิงสาวลงไปยังห้องโถงของโรงเตี๊ยมก่อนจะเริ่มสั่งอาหารมากินโดยตรงหน้าของทั้งสองนั้นเป็นเมนูไก่ขอทาน และแน่นอนเจ้าเขี้ยวเงินก็ได้รับประทานด้วยเช่นกัน ทั้งสองต่างกับประทานด้วยกันอย่างมีความสุข เจ้าเขี้ยวเงินนั้นได้กินไก่อย่างเอร็ดอร่อย โดยหลังที่มันกินเนื้อจนหมดก็ได้แทะกระดูกไก่เล่นเพื่อรอเจ้านายของมัน

“อิ่มชะมัด”

เทียนโจวกล่าวออกมาก่อนจะลูบไปที่ท้องของตนหลังจากกินไก่ขอทานไปหลายจาน ทางด้านของปิงจวนนั้นก็ได้ทานเสร็จแล้วแต่เมื่อเทียบกับปริมาณที่เทียนโจวได้ทานเข้าไปนั้นนับว่าน้อยนิด

“งั้นต่อไปเราต้องท่าเรือใช่หริอไม่?”

เทียนโจวกล่าวถามกับปิงจวนที่นั่งอยู่ตรงข้าม

“ใช่แล้วพวกเราต้องออกเดินทางไปยังท่าเสอโค่ว เพื่อเดินทางไปยังเกาะไห่หนาน”

ปิงจวนกล่าวออกมาพร้อมกับเช็ดปากของตนเองด้วยผ้าที่ทางร้านเตรียมไว้ให้

“ดี! เช่นนั้นเราก็ไปกันเถอะ”

เทียนโจววางเงินค่าอาหารไว้บนโต๊ะก่อนจะเดินนำปิงจวนออกไปนอกโรงเตี๊ยมพร้อมกับเจ้าเขี้ยวเงิน เทียนโจวอุ้มปิงจวนขึ้นม้าขาวของตนเหมือนอย่างเคยก่อนจะเริ่มควบมันมุ่งตรงไปตามทิศทางที่ปิงจวนคอยบอก เพียงไม่กี่ชั่วยามในที่สุดเขาก็มาถึงยังท่าเรือเสอโค่ว ทั้งสองเดินตรงไปหายังผู้รับจ้างอย่างรวดเร็ว ชายผู้นั้นหันมามองทั้งสองพร้อมกับเลิกคอ้วขึ้นด้วยความสงสัย

“ท่านทั้งสองต้องการไปที่ใด”

ชายชราพลันกล่าวถามออกมาอย่างตรงไปตรงมา

“พวกเราต้องการไปยังเมืองจูหยา เกาะไห่หนาน”

ปิงจวนกล่าวออกมาพร้อมกับยื่นถุงเงินที่บรรจุเงินสำหรับสองคนไว้ ชายชรารับเอาถุงเงินมาก่อนจะตรวจเช็คจำนวนเงินอยู่ครู่หนึ่ง

“ตามมาเลยข้าจะพาท่านทั้งสองไปเอง”

ชายชรากล่าวออกมาพร้อมกับเสียงแหบแห้งอันเป็นเอกลักษณ์ ก่อนจะเดินนำทั้งสองไปยังเรือของตน เทียนโจว ปิงจวน และเจ้าเขี้ยวเงินเดินตามชายผู้นั้นไปขึ้นเรืออย่างรวดเร็ว ชายชราเมื่อเห็นผู้โดยสารขึ้นมากันหมดแล้วก็ได้เริ่มออกเรือของตนออกจากท่าเสอโค่ว

ให้ไก่ขอทาน  [173] ปิงจวน

ให้ไก่ขอทาน เขี้ยวเงิน (หมาป่า)

ทายาสมานแผล

ค่าเรือ 74 ตำลึงเงิน

เอฟเฟคจากตัวละคร
Points	Exp	ความสัมพันธ์ (ปิงจวน)	ชื่อเสียง
	+5 จากโรลสร้างปฏิสัมพันธ์กับผู้อื่น (หูดี)	+15 กับคนที่ให้ความสนใจ (แข็งแกร่งดุจเซี่ยงอวี่) +15 กับคนที่คุยด้วย (หูดี) +5 มีธาตุทองเหมือนกัน +20 ปีนักษัตรถูกโฉลกกัน (ชวด > ฉลู) -20 กับคนที่สนทนาด้วย (ฟันเขี้ยว) -10 กับคนที่มีนิสัยหนอนหนังสือ (สายตายาว) +5 กับคนที่สนใจ (มีแผลเป็น) -5 กับขุนนางในสภา (หยิ่งยะโส) +15 เมื่อเจอชื่อเสียงเดียวกัน (ดี) -10 คนที่ให้ความสนใจ (เลือดออกง่าย)	+30 คุณธรรมเมื่อเจอหัวดี (ปิงจวน)
ผลรวมของแต่ละอัน
	+5	+30	คุณธรรม : +30 ความชั่ว : ความโหด :

เอฟเฟคตัวละคร ปิงจวน

Points

+2 จากการโรลเรียนรู้(ทะเยอทะยาน) +4 เมื่อโรลเรียนรู้(หนอนหนังสือ) +1 จากการโรลเรียนรู้ (ว่องไว)

ผลรวม

+7

Tianzhou ดี

❖ราชสีห์จรจัด❖

มุ่งสู่จูหยา

ตลอดระยะเวลาค่ำคืนที่ผ่านมา เทียนโจวมิได้หยุดพักที่เมืองใดเลยแม้แต่น้อยจนเมื่อยามเช้ามาถึง ชายหนุ่มก็พึ่งมาถึงยังเมืองหนานไห่ ซึ่งเป็นเมืองที่ตนเคยขึ้นเรือไปยังจูหยาเมื่อครั้งก่อน

“อ่า...ง่วงชะมัด”

เทียนโจวกล่าวบ่นขึ้นมา ด้วยการเดินทางตลอดทั้งคืนทำให้มิได้นอนพักที่ใดเลยจนมาถึงยังที่แห่งนี้ ชายหนุ่มหนุ่มเดินร่อนเร่ไปตามเมืองหนานไห่อยู่ซักพัก ก่อนจะเเวะเข้าที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งภายในเมือง

“อืม...ทานอะไรดี”

เทียนโจวนั่งคิดอยู่ซักพักหลังจากที่หาโต๊ะนั่งได้ ชื่อรายการอาหารมากมายไหลเข้ามาภายในหัวของชายหนุ่มเต็มไปหมด

“เอาล่ะ ข้าตัดสินใจได้แล้ว! ไก่ขอทานสอง!”

หลังจากผ่านการคิดมาอย่างยาวนานสุดท้ายชายหนุ่มก็ได้ตัดสินใจเลือกเมนูเดิมอยู่ดี หลังจากผ่านไปซักพักอาหารก็ได้มาถึงยังโต๊ะของชายหนุ่ม ไก่ขอทานร้อนๆพร้อมกับหนังสือเหลืองทองเป็นภาพที่แสนน่ากิน บวกกับกลิ่นของหนังไก่ที่ลอยออกมานั้นทำให้ต่อมความอยากอาหารของเทียนโจวและเจ้าเขี้ยวเงินทำงานเป็นอย่างดี

“นี่ของเจ้า”

เทียนโจวกล่าวขึ้นมาขณะที่วางไก่ขอทานตรงหน้าของเจ้าเขี้ยวเงิน ก่อนที่ทั้งสองจะเริ่มทานอาหารจานแรกของวันหลังจากที่ผ่านการเดินทางอันยาวนานหลายชั่วยาม ในที่สุดทั้งสองก็ได้ทานอาหารจนอิ่มหนำสำราญหลังจากที่สั่งเพิ่มไปอีกสองถึงสามชุด

“ไปกันเถอะ”

เทียนโจวกล่าวขึ้นมาพร้อมกับว่างค่าอาหารไว้บนโต๊ะก่อนจะลุกขึ้นเดินออกจากร้านไปโดยมีเจ้าเขี้ยวเงินตามมาติดๆ เมื่อออกมาหน้าร้านชายหนุ่มก็ได้ขึ้นขี่ม้าขาวที่รอคอยอยู่ข้างหน้าโรงเตี๊ยมอยู่แล้วก่อนจะควบมันตรงไปยังท่าเสอโค่ว ทันทีที่มาถึงก็ได้มีชายคนหนึ่งวิ่งมาหาเทียนโจว

“ท่านต้องการใช้บริการของเรารึไม่?”

เด็กหนุ่มคนหนึ่งกล่าวขึ้นมาขณะที่จ้องมองไปยังเทียนโจว เทียนโจวเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยด้วยความสงสัยเกี่ยวกับเด็กหนุ่มตรงหน้า

“เจ้าเป็นคนพายเรืองั้นรึ?”

เทียนโจวกล่าวขึ้นมาขณะที่จ้องมองไปยังอีกฝ่าย

“แน่นอนข้าเป็น รึท่านมิคิดว่าข้าสามารถพายเรือได้เพียงเพราะข้าเป็นเด็กงั้นรึ ข้าน่ะพายเรือข้ามฝากมานานหลายเดือนแล้วนะถึงจะเห็นแบบนี้”

เด็กหนุ่มกล่าวออกมาเชิงสงสัยในตอนแรกก่อนจะยืดอกภูมิใจในสิ่งที่ตนเองได้ทำมา

“ข้ามิคิดเช่นนั้นหรอก หากเจ้าทำได้ตอนอายุเท่านี้ก็นับว่ามีความสามารถ”

เทียนโจวกล่าวขึ้นมาพร้อมกับเดินไปลูบหัวของเด็กหนุ่ม

“เช่นนั้นข้าจะไปยังจูหยา นี่ค่าจ้างของเจ้า”

เทียนโจวกล่าวขึ้นมาก่อนจะยืนถุงเงินที่ใส่ตำลึงเงินไว้ทั้งหมด 50 ตำลึงเงิน

“มะนเกินมา 13 ตำลึงเงินนิ”

เด็กหนุ่มกล่าวขึ้นมาขณะที่เช็คจำนวนเงินทั้งหมดในถุง

“มิต้องคิดมาก นั่นถือว่าเป็นรางวัลสำหรับความสามารของเจ้า”

“ขอบคุณครับ!”

เด็กหนุ่มยิ้มออกมาด้วยความดีใจก่อนจะวิ่งนำเทียนโจวไปยังเรือของตน ชายหนุ่มเทียนโจวเดินตามไปโดยมิได้คิดอะไรพร้อมกับอาชาขาวและเจ้าเขี้ยวเงินที่เดินตามมาติดๆ เด็กหนุ่มเริ่มดันเรืออกจากท่าหลังจากที่ลูกค้าของตนขึ้นมาแล้ว ก่อนจะเริ่มหันทิศทางเรือไปยังจูหยา และเริ่มพายเรือออกจากฝั่ง

“ในเมื่อเป็นแบบนี้ ข้าก็ของีบซักหน่อยแล้วกัน”

เทียนโจวกล่าวขึ้นมาก่อนจะเอนหลังไปหาเจ้าเขี้ยวเงินก่อนจะเริ่มหลับตาลงนอน เช่นเดียวกับเจ้าอาชาขาวและเจ้าเขี้ยวเงินที่ค่อยๆหลับตาลงพักผ่อนเช่นกัน

ให้ไก่ขอทาน เจ้าเขี้ยวเงิน

จ่ายค่าเรือ 35+5% = 37 ตำลึงเงิน

และทิปให้เด็ก 13 ตำลึงเงิน

รวมทั้งสิ้น 50 ตำลึงเงิน

@Watcher

Tianzhou ดี

❖ราชสีห์จรจัด❖

จดหมาย

การเดินทางข้ามฟากได้สิ้นสุดลงตั้งแต่วันแรกที่ออกเดินทางแล้ว หากแต่ว่าเหตุผลที่ชายหนุ่มยังมิได้เดินทางไปไหนต่อ เพราะมิได้รีบร้อนอะไร จึงใช่เวลาในแต่วันฝึกซ้อมอยู่ที่เมืองหนานไห่เรื่อยมา เช่นเดียวกับในวันนี้ที่ชายหนุ่มนั้นกำลังวิ่งไปทั่วอยู่กับเจ้าเขี้ยวเงิน พร้อมกับก้อนหินจำนวนมากที่ถ่วงร่างกายของทั้งสองไว้

“ดูเหมือนเจ้าจะวิ่งเร็วขึ้นนะเจ้าเขี้ยวเงิน”

เบ้า!

รอยยิ้มของชายหนุ่มปรากฎขึ้นบนใบหน้าทันทีที่เจ้าหมาป่าคู่ใจปรากฎพัฒนาการให้ได้เห็นอีกครั้ง เฉิกเช่นเดียวกับเจ้าหมาป่าเองที่ตอนนี้กำลังดีใจที่ได้รับคำชมจากผู้เป็นนาย

เบ้า เบ้า เบ้าาาาาาาาาาาาาาาาา!

เจ้าหมาป่าร้องเสียงดังออกมาก่อนจะเร่งฝีเท้าด้วยความคึกคะนองเมื่อได้รับคำชม เทียนโจวเมื่อเห็นเช่นนั้นก็รีบเร่งฝึเท้าตามเจ้าหมาป่าไปได้อย่างไม่อยากเย็น

“นี่เจ้าติ๊งต๊องสินะ”

ชายหนุ่มเทียนโจวกล่าวออกมาขณะที่รักษาระดับความเร็วนี้เอาไว้ เช่นเดียวกับเจ้าหมาป่าที่ตอนนี้คงยากที่จะเพิ่มความเร็วไปมากกว่านี้แล้ว ทั้งสองต่างวิ่งด้วยความเร็วคงที่นานนับชั่วยามจนในที่สุดการฝึกซ้อมวิ่งก็ได้สิ้นสุดลง

“เอาล่ะนี่อาหารของเจ้า”

เทียนโจวว่างไก่ขอทานให้กับเจ้าเขี้ยวเงินทันที่กลับมาถึงยังโรงเตี๊ยม ก่อนที่ตนจะเข้าไปอาบน้ำอยู่ซักพักจึงค่อยออกมา

“การอาบน้ำหลังฝึกเสร็จนี่มันเยี่ยมจริงๆ”

ชายหนุ่มเริ่มเดินไปสวมเสื้อผ้าของตนพลันหันไปเช็คเจ้าเขี้ยวเงินที่ดูเหมือนว่าตอนนี้จะรับประทานอาหารจนเสร็จสรรพเป็นเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ชายหนุ่มเมื่อเห็นเช่นนั้นก็ได้คิดที่จะเริ่มออกจากห้องพักของตน แต่ทันทีที่ชายหนุ่มเทียนโจวได้เปิดประตูออกจดหมายอันหนึ่งก็ได้ถูกวางลงตรงหน้าของบุรษชาตินักรบ

“อะไรกัน?”

เทียนโจวหยิบจดหมายนั้นขึ้นมาด้วยความสงสัยก่อนจะเริ่มอ่านมัน ถึงแม้มันจะลำบากอย่างมากด้วยสายตาของตนในการอ่านหนังสือ

“ดูเหมือนจะมีงานที่น่าสนใจเข้ามาแล้วสินะ”

ชายหนุ่มกล่าวขึ้นมาหลังจากที่อ่านจดหมายอย่างครบถ้วน ก่อนจะหันไปมองยังเจ้าเขี้ยวเงินพร้อมรอยยิ้มที่ดูชั่วร้ายนิดหน่อย

“ไปกันเถอะ ถึงเวลาทำงานแล้ว”

เบ้า!

เจ้าหมาป่าเดินตามเจ้านายของตนออกจากโรงเตี๊ยมตรงไปหาอาชาขาวที่จุดพักม้า

“ไม่เจอกันนาน ข้าหวังว่าเจ้าจะไม่ขี้เกียจสำหรับการเดินทางนะ”

ฮี้!

เจ้าอาชาขาวร้องออกมาอย่างคึกคักขณะที่ออกมาจากคอกพักม้า ชายหุน่มลูบไปบนร่างของเจ้าอาชาก่อนจะกระโดขึ้นบนหลังของมันอย่างรวดเร็วและเริ่มออกเดินทางไปยังจุดหมายที่กำหนดไว้

ให้ไก่ขอทาน เจ้าเขี้ยวเงิน

+20 ความเครียดเมื่ออ่านอะไรซักอย่าง (สายตายาว)

@Watcher

Tianzhou ดี

❖ราชสีห์จรจัด❖

Cumback

กาลเวลามิเคยหมุนย้อนกลับ เป็นสิ่งที่มิมีใครสามารถควบคุมหรือบิดเบื้อนความเป็นจริงอันโหดร้ายนั้นได้ แม้จะอยากกลับไปแก้ไขเท่าไหนก็ตาม การเวลาจะค่อยๆผ่านเป็นวินาทีเมื่อครบรอบของมันก็จะกลายเป็นนาที จากนาทีกลายชั่วโมง จากชั่วโมงกลายเป็นวัน จากวันกลายเป็นสัปดาห์ และสัปดาห์กลายเป็นเดือน เช่นเดียวกับชายหนุ่มเทียนโจวที่เวลาของเขาก็ผ่านมานานนับจากการเดินทางครั้งสุดท้าย เขาเลือกที่จะปักอยู่ที่เมืองแห่งหนึ่งนานหลายเดือนเพื่อฝึกฝนกำลังกายของตน และสิ่งที่จำเป็นอีกอย่างสำหรับอนาคตนั่นคือสติปัญญา เขาทุ่มเวลามานานเพื่อเรียนรู้มันจนถึงเวลานี้ และคราวนี้ก็ถึงเวลาที่ชายหนุ่มตัดสินใจจะพักเท่านี้และออกไปหาหวานใจซักคนที่อยู่แถบใต้

“เอาจริงก็คิดถึงปิงจวนหรอก แต่ข้าคงยังมิมีหน้าไปพบนาง เช่นนั้นข้าจะไปหาซูซูหลันละกัน”

เมื่อตัดสินใจได้แล้วเทียนโจวก็เริ่มเร่งควบม้าข้ามเมืองนับสิบ ผู้คนนับพัน ต้นไม้นับหมื่น เพื่อมุ่งไปหาหวานใจที่หวัง การเดินทางด้วยอาชาคู่ใจกินเวลาอยู่ซักพัก แต่ในที่สุดชายหนุ่มก็ได้มาถึงยังท่าเรือที่แสนคุ้นเคย ชายหนุ่มควบมาให้วิ่งอย่างช้าๆเพื่อมอองหาเรือ ก่อนจะมีเด็กคนหนึ่งวิ่งตรงมาทางชายหนุ่มด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม

“ท่านจำข้าได้รึไม่?”

เด็กหนุ่มกล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้นขณะที่แหงนหน้ามองเทียนโจวที่ตัวใหญ่กว่าตนหลายเท่า เทียนโจวจ้องมองเด็กหนุ่มด้วยความสังสัยพร้อมกับเลิกคิ้วขึ้น

“ข้าไง ข้าเอง คนที่ท่านเคยให้เงินเพราะข้าเป็นเด็กเก่งนะ!”

เด็กหนุ่มยังคงกล่าวออกมาด้วยความดีใจและตื่นเต้น เทียนโจวเมื่อได้ยินคำกล่าวของเด็กหนุ่มก็นั่งนึกอยู่ซักพักก่อนจะนึกไปถึงเรืองราวครั้งล่าสุดที่เขาข้ามฝากที่นี่โดยเด็กเดินเรือคนหนึ่ง

“เจ้านี่เอง ดูเจ้าจะตัวโตขึ้นหลังจากผ่านไปนานหลายเดือน”

เทียนโจวกล่าวออกหลังจากที่นึกสถาพของเด็กคนนี้ที่ผอมแห้งอย่างมาก แต่ตอนนี้กลับดูมีเนื้อมีหนังและตัวสูงขึ้นอีกต่างหาก

“ใช่ไหมละๆ ข้านะโตขึ้นเยอะเลย กินเยอะมากๆด้วย แถมตอนนี้ข้าพายเรือเก่งกว่าเก่าอีก!”

เด็กหนุ่มกล่าวออกมาอย่างยืนอกภูมิใจ เทียนโจวเมื่อได้ยินเช่นนั้นก็มิได้คิดอะไรมาก แต่เด็กคนนี้กลับดูดีใจเช่นนี้ก็นับว่าเรื่องดี

“ช่างเจ้าเหอะ ข้าต้องการข้ามฟากไปยังจูหยา เจ้าจะพายหรือไม่?”

“แน่นอนๆ ข้าจะพาท่านไปส่งยังจูหยาด้วยความเร็วแสงเลย ข้านะฝีมือขั้นเทพอยู่แล้ว”

หลังจากกล่าวจบเด็กหนุ่มก็นำเทียนโจวไปยังเรือของตนที่ตอนนี้นับว่าใหม่ขึ้นกว่าหลายเดือนก่อนมาก เทียนโจวควบมาขึ้นเรืออย่างช้าก่อนที่จะลงมานอนบนเรือเหมือนกับทุกที

“รีบๆละกัน ข้าอยากรีบไปที่นั้น ส่วนยามนี้ข้าจะไปหลับเสียหน่อย”

“ได้เลยขอรับ!!”

เทียนโจวค่อยๆหลับตาลงนอนอย่างช้าๆ ก่อนจะตกลงสู่ภวังค์แห่งการหลับไหล ส่วนเด็กหนุ่มเมื่อเห็นว่าเทียนโจวหลับได้อย่างรวดเร็วก็แอบหัวเราะในใจ เพราะหากหัวเราะตรงนี้คงโดนซัด ท้ายสุดการเดินเรือก็เริ่มออกจากเกาะ และแน่นอนฝีมือของเด็กหนุ่มดีเหมือนอย่างที่คุยไว้ใช่ได้!

จ่ายค่าเรือ 10 ตำลึงทอง

วีรชนที่หลับใหล

Tianzhou ดี

❖ราชสีห์จรจัด❖

ถึงฝั่งแล้วไปไหนต่อ?

เวลาล่วงเลยผ่านมานานนับแต่ที่บุรุษหนุ่มได้ออกเดินเรือมาบัดนี้เขาได้มาถึงยังท่าเรือดังที่ใจหวังแล้วหากแต่ว่าติดปัญหาเล็กน้อยคือเขานั้นมิรู้ทางจะไปต่อ รู้แค่เพียงจุดหมายคือฉางซาเท่านั้น และการที่จะไปถามใครเอาง่ายๆก็มิใช่นิสัยของชายหนุ่มผ฿้แข็งแกร่งคนนี้เสียเท่าไหร่

“เช่นนั้นคงเหลือทางเดียว”

เทียนโจวได้กล่าวออกมาพร้อมกับถอนหายใจและเลือกวิธีสุดท้ายที่ตนพอจะนึกออกนั่นคือการมั่ว! ใช่แล้วคุณอ่านไม่ผิดมั่ว!

เทียนโจวเริ่มควบมาไปทั่วเมืองหนานไห่เพื่อมองดูเส้นทางที่หน้าสนใจก่อนจะตัดสินใจไปตามทางทิศตะวันออก เพราะนั่นน่าจะเป็นที่ที่เร็วที่สุดในการไปฉางซาในความคิดของบุรุษหนุ่ม

“หากมิมีอะไรผิดพลาดข้าก็คงไปถึงในที่หมายอย่างรวดเร็วเป็นแน่”

เมื่อความคิดที่แสนบรรเจิดได้เข้าสู่หัวสมองของนักกล้าม บัดนี้ก็ถึงเวลาแห่งความชิบหายได้มาเยือนแผ่นดินจีนแห่งนี้แล้ว ชายหนุ่มควบมาออกสู้จุดหมายที่ตั้งใจไว้อย่างรวดเร็วตามทิศทางที่เชื่อมัน แม้ความจริงแล้วทางที่เร็วที่สุดคือทิศตะวันตกก็ตาม จบบริบูรณ์

JiTianTao ดี

โรลพบเจอกับคุณหนูสกุลอู๋ก่อนออกเดินทางไปล่าหมึกสามรส

ตอนนี้พวกของจีเทียนเต๋านั้นกำลังอยู่ยังท่าเรือเพื่อมองหาคุณหนูแห่งสกุลอ๋เพื่อที่ตนเองนั้นจะขอติดเรืออีกฝ่ายนั้นไปจัดการเจ้าหมึกยักษ์นั้นได้ด้วยแต่ว่าตนเองก็ไม่คิดฝันเหมือนกันว่าตนเองนั้นจะได้มาปกป้องคุ้มครองคุณหนูไปด้วยแบบนั้น

"อ่าคงจะเป็นกลุ่มคนข้างหน้าอย่างแน่นอนคนเยอะขนาดนั้นแถมมีแต่คนมีฝีมือทั้งนั้นถ้าเกิดว่าไม่บอกว่าไปตกปลาเนี่ยข้าก็นึกว่าจะไปตีกับใครนะเนี้ย"

ก่อนที่จีเทียนเต๋าจะค่อยๆเดินเข้าไปหาคนในกลุ่มนั้นทันที

"หยุดก่อนเจ้าเป็นใครมีธุระอะไรกับพวกเรา"

"ข้านั้นมีนามว่า จีเทียนเต๋าได้รับมอบหมายงานจากของท่านพ่อบ้านให้มาช่วยคุ้มครองคุณหนูสกุลอู๋แล้วก็ข้าก็อยากจะจัดการเจ้าหมึกยักษ์ไปด้วยในตัวเพราะแบบนั้นข้าเลยก็เลยอยากที่จะร่วมเดินทางไปกับพวกท่านด้วย"

ก่อนที่จะมีเสียงที่ไพเราะดังขึ้น

"ท่านบอกว่าท่านจะไปตกหมึกยักษ์ใช่หรือไม่แบบนั้น?"

"ใช่แล้วขอรับคุณหนูข้าจะไปจัดการเจ้าหมึกยักษ์นั้นให้สิ้นซากเพื่อเหล่าพ่อแม่พี่น้องที่ใช้เส้นทางน้ำสันจรไปมาจะได้ปลอดภัยด้วยขอรับแล้วก็ปกป้องคุณหนูไปด้วยในตัว"

"ได้สิบอกไว้ก่อนว่าเราชอบตกปลามากเพราะแบบนั้นท่านอย่าทำให้การตกปลาของเราเสียเด็ดขาดล่ะยังไงเดี่ยวพวกเราก็จะไปกันแล้วถ้ายังไงท่านก็เตรียมตัวด้วย เห้อการตกปลาเป็นอะไรที่ดีที่สุดแล้วล่ะสำหรับตัวเราแบบนี้"

"ได้ขอรับข้าน้อยจะต้องตกเจ้าหมึกยักษ์นั้นมาให้ได้อย่างแน่นอน"

"ตัวเราก็หวังว่าท่านจะสามารถตกเจ้าหมึกยักษ์อะไรที่ท่านว่ามาได้นะแบบนั้นส่วนตัวเราก็จะตกปลาปกตินั้นแหละ แต่ว่าถ้าเจ้าหมึกยักษ์ที่ท่านว่ามานั้นมันมีอยู่จริงๆแล้วล่ะก็ข้าก็จะช่วยเหลือท่านอีกแรงในการตกมันขึ้นมาเพราะว่ายังไงการตกหมึกมันก็ไม่ใช่ความคิดที่แย่เสียเท่าไหร่หรอกนะแบบนั้นนานๆครั้งเราก็จะได้มาตกหมึกแบบนี้เสียด้วยสิ และก็ถ้ามันเป็นหมึกยักษ์จริงๆมันก็ยิ่งน่าตกมากขึ้นกว่าเดิมอีกด้วยแบบนั้น"

"ข้าน้อยเข้าใจขอรับ"

ก่อนที่จีเทียนเต๋านั้นจะมองสภาพแวดล้อมรอบกายของตัวเองตอนนี้โดยที่หวังว่าการตกหมึกในคราวนี้คงจะไม่มีเรื่องเลวร้ายอะไรแบบนั้นเกิดขึ้น

ใช้ลักษณะนิสัย ถ่อมตน
+2 point เมื่อโรลให้เกียติอีกฝ่าย
ติ่งหูยาว
-10 ความสัมพันธ์เมื่อมีคนสนใจเรา
หูดี
+5 EXP เมื่อโรลสร้างปฎิสัมพันกับคนอื่น
+15ความสัมพันธ์เมื่อคุยกับคนอื่น
หลังตรง
+15 EXP จากการโรลสร้างความน่าเคารพศรัทธาต่อผู้พบเห็น หรือ ถูก member คนอื่นยกย่อง
+20 ความสัมพันธ์ธาตุเกื้อหนุนกัน
+10ความโหดเมื่อเจอคนหัวมาร
มอบไอเทมปลาราดพริกให้กับ NPC 165

@Watcher